28 mei 2007

Leterme liever tweede in Rome (Hoegin)

Yves LetermeIn een interview met Luk Alloo op Kies 2007 zegt Yves Leterme dat hij er altijd al van gedroomd heeft federaal Minister van Financiën te zijn. Merkwaardig dat iemand die vandaag de eerste man in Vlaanderen is droomt van een plaatsje als tweede man in België.

Plutarchus schreef dat Cæsar, toen hij door een miserabel dorpje reed op weg naar Spanje, als reactie op het gehoon van één van zijn reisgezellen zei dat hij nog liever de leider in het dorpje zou zijn dan de tweede in Rome. Yves Leterme deelt Cæsars mening niet: hij is blijkbaar nog liever de tweede in een ellendige federale regering dan de eerste in Vlaanderen. Zou hij die uitspraak eerst eens goed doorgepraat hebben met zichzelf? En wat zouden ze daar bij de N-VA van vinden? Hoewel, misschien is hun grootste bekommernis op dit ogenblik wel hun kansen schoon te houden om volgende maand een derderangs postje te mogen bekleden in diezelfde federale regering…

Een ander punt is de schijnbare ambitie die Yves Leterme aan de dag wil leggen voor de verkiezingen van 10 juni. Hij heeft ondertussen al een paar keer herhaald dat hij de CD&V voor de derde maal naar een overwinning zou willen loodsen, en legt daarom de lat op 27%. Een nuchtere blik op de resultaten van de vorige twee verkiezingen leert echter (i) dat er alleen in 2003 van een verkiezingsoverwinning sprake was, want een jaar later gingen CD&V en N-VA samen zelfs 0,1% achteruit, zeg maar een status quo dus, en (ii) dat een score van 27% vandaag moeilijk omschreven zal kunnen worden als een nieuwe kletterende overwinning, want daarvoor moet je toch al meer vooruitgaan dan een klein procentje. Eigenlijk merkwaardig hoe hij erin slaagt een ter plaatse trappelen van zijn kartel in te pakken met een «een mens moet nu en dan eens ambitie hebben,» zonder dat ook maar één journalist het slappe ballonnetje van Yves Leterme zelfs nog maar durft te doorprikken.

Neen, dan heeft hij beter begrepen waar het gevaar voor hem werkelijk schuilt: in zijn eigen partij. Als CD&V nog geen 26% haalt, netto een achteruitgang dus, en hij persoonlijk de kaap van de 400.000 stemmen niet haalt, dan zal hij «zijn verantwoordelijkheid nemen» en zijn mandaat als Minister-President van de Vlaamse regering uitdoen, zegt hij. Volgens mij is dat echter geen «verantwoordelijkheid nemen», maar zich vastklampen aan de macht, terwijl de partij (of het kartel) aanhang verliest, zelfs terwijl ze federaal nog in de oppositie zit en de huidige regering de perceptie tegen heeft op alle mogelijke vlakken. Hij zal in dat geval trouwens al heel blij mogen zijn als hij zijn mandaat zal mógen uitdoen, misschien nog het meest van al omdat er op dit moment eigenlijk niemand klaar staat om het roer over te nemen. Maar een federale ministerpost, en zeker de portefeuille van Eerste Minister, zou in dat geval inderdaad totaal uitgesloten zijn. Elio di Rupo zou zich waarschijnlijk een breuk lachen moest hij die post toch proberen op te eisen. Terecht trouwens.

Labels: , , , ,

Read more...

26 mei 2007

Merkwaardig peiling van Vers l'Avenir (Hoegin)

Waalse peilingen sedert mei 2004De Waalse krant Vers l'Avenir publiceerde begin deze week een peiling die een blauwe vloedgolf over Wallonië voorspelde. Er zit nochtans een luchtje aan deze peiling, maar merkwaardig genoeg merkte niemand van de journalist-peilingsspecialisten die ons land rijk is dat luchtje op. Een Liesbeth van Impe van De Morgen bijvoorbeeld had het te druk om nog eens na te trappen naar De Stemmenkampioen.

Laten we beginnen met een technisch detail, dat toch bij mij al onmiddellijk de wenkbrauwen doet fronsen: de peiling heeft een foutenmarge van 3,2%, maar de percentages voor de respectievelijke partij worden weergegeven met twee cijfers na de komma. Zou het kunnen dat de resultaten van de peiling berekend werden in Excel of Calc, en men zonder verder na te denken de getallen uit het rekenblad overtikte? De standaard opmaak voor percentages geeft in die rekenbladen twee cijfers na de komma weer, maar iemand die iets kent van statistiek weet dat het tweede cijfer na de komma totaal onzinnig is wanneer de foutenmarge 3,2% bedraagt.

Hoe dan ook, door deze flater kan precies berekend (en gecontroleerd) worden hoeveel ondervraagden voor welke partij kozen:

Partij Aantal Percentage
MR 352 34,92%
PS 298 29,56%
cdH 206 20,44%
Ecolo 118 11,71%
Anderen 34 3,37%
1008 100,0%


Als deze tabel iets aantoont, dan wel dat het bureau dat de peiling uitvoerde achteraf niet met de getallen geknoeid heeft of met wegingen werkt.

Er zijn echter nog twee of drie dingen merkwaardig aan deze tabel. Slechts 34 ondervraagden kozen niet voor één van de vier grote partijen, MR, PS, cdH of Ecolo. Van Front National is er echter geen sprake, en dus moet aangenomen worden dat wie voor Front National koos in die pot terecht kwam. In die pot zitten bovendien nog stemmen voor andere, kleinere partijen (bijvoorbeeld de PC, RWF, CAP, CDF of PTB+), terwijl ook nog aangenomen moet worden dat een aantal ondervraagden nog niet wisten voor wie ze zouden stemmen of dat eenvoudigweg niet aan de telefoon wouden vertellen. Hoe dan ook zou uit deze peiling moeten blijken dat het Front National op dit ogenblik minder dan 3,4% van de stemmen in Wallonië zou halen. In de andere peilingen zit die partij nochtans vlot boven de 5%, zoals duidelijk te zien is op de figuur hierboven.

Hoeveel waarde moet en kan men hechten aan een peiling die zo duidelijk aan alle kanten rammelt? Bij De Standaard –één van de kranten die systematisch de resultaten van De Stemmenkampioen verzweeg wegens beneden haar waardigheid van kwaliteitskrant– lijkt men alvast geen graten te zien in deze peiling, en Louis Michel reageert zelfs «enthousiast» op de resultaten ervan. Zeker, ieder zijn pleziertje, maar wanneer men zo'n onzin verkoopt hoeft men wel niet te verwachten dat men verder nog serieus genomen zal worden.

Labels: , , , , ,

Read more...

25 mei 2007

Bont en blauw (Politiek Incorrect)

Het zit de volgelingen van de "open samenleving" niet mee de laatste dagen. Toegegeven, peilingen zijn en blijven slechts peilingen, en dienen altijd met de nodige kilo's zout geïnterpreteerd te worden. Maar de laatste maanden is de trend van de "Open" VLD wel steeds in dalende richting. Erger nog: afgaande op de laatste peiling van De Standaard en de VRT wordt de partij vooral in de kieskring Oost-Vlaanderen en Antwerpen gehalveerd. Nochtans is Oost-Vlaanderen de kieskring van twee zeer prominente partijkopstukken - zijnde de huidige eerste minister en de minister van buitenlandse zaken - en is Antwerpen de kieskring van de partijvoorzitter. Als je dan juist in die kiesomschrijvingen haast gedecimeerd wordt, belooft dit weinig goeds voor de uiteindelijke stembusslag op 10 juni. En ja, er waren ook meer dan 50% onbesliste kiezers in de peiling, maar of die allemaal zullen tekenen voor andermaal vier jaar waterverfblauw is nog maar de vraag. Misschien dat het toch wel opmerkelijk hoge aantal onbesliste kiezers aantoont dat de kiezer niet weet welke partij nu precies voor welk programma of standpunt staat? Want als de campagne van de afgelopen dagen en weken iets aantoont, dan is het wel dat de onderlinge inwisselbaarheid van de programma's van de drie grote traditionele partijen - sp.a, CD&V en VLD - opmerkelijk is. Aan de linkerzijde van het politieke spectrum zijn het dan partijen als CAP, PvdA en Groen! die samen met de rechtse partijen Lijst Dedecker en Vlaams Belang tenminste nog het voordeel bieden om zonder geitewollensokken rechtlijnig een bepaald ideaal na te streven. De kans dat de onbesliste kiezer eerder voor zulke partijen dan voor de grijze mengelmoes uit het centrum kiest, is dan ook reëel.

Maar terug naar waar we aanbeland waren: de 'Open' VLD en haar totale nederlaag. Het zit de partij evenmin goed dat een ex-senator en partijlid juist nu, in de cruciale strijd om de kiezer, roet in het eten komt gooien met een opiniestuk waaruit blijkt dat de liberalen de afgelopen acht jaar niets hebben kunnen verwezenlijken van hun programma, terwijl de socialistische coalitiepartners met alle roem en eer gingen lopen. De naam van deze melancholische verzuurde antipolitieker is Paul De Grauwe, hoogleraar aan de K.U.Leuven.

Want wat schrijft De Grauwe? De belastingdruk is de afgelopen acht jaar nauwelijks gedaald. Toen Verhofstadt in 1999 aan de macht kwam, nam deze 44,7% van het BBP in beslag. Vandaag de dag is dat 44,3%. Een daling van precies 0,4% dus. De aanwezigheid van de liberalen in de regering hebben dus hoogstens de dramatische toename van de belastingdruk tijdens het tijdperk-Dehaene hoogstens kunnen doen stagneren. Maar van een fundamentele belasingsverlaging kwam niets in huis. En wanneer Verhofstadt en co spreken over de verlaging van de personenbelasting (dit klopt; alleen kan men de vraag stellen of de daling van de tarieven geen lachertje is), dan blijkt ook dit een lege doos: de verlaging van de personenbelasting werd immers ruimschoots gecompenseerd door een stijging van de indirecte belastingen op consumptie.

Van een belastingverlaging is dus zeker geen sprake, hoezeer de VLD krampachtig het tegendeel probeert aan te tonen. Toegegeven: een terechte kritiek op het rapport van professor De Grauwe is dat de belastingdruk gemeten wordt aan de hand van de fiscale en parafiscale overheidsontvangsten. Maar zoals de Laffer-curve aantoont, kan een lager belastingtarief wel degelijk meer opbrengsten leveren. De realiteit in dit geval is echter dat er niet zozeer een fundamentele belastingverlaging, danwel maatregelen zoals de 'strijd tegen fiscale fraude' hier wezenlijker toe hebben bijgedragen. Die 'strijd' leverde in 2005 niet minder dan 600 miljoen euro op, een resultaat waar toen zowel blauwe als rode excellenties in de regering enorm verheugd over waren. Dat die 'strijd tegen fiscale fraude' zoveel opbrengt is echter helemaal niets om trots op te zijn! Het toont juist aan hoe complex, log en inefficiënt het Belgische belastingsysteem werkt, en aanzet tot belastingontduiking. De introductie van een vlaktaks kan terzake al heel wat problemen verhelpen.

De socialisten hebben wél duidelijk hun zin gekregen. Verhofstadt als marionet van een etatistisch beleid; het beeld wordt andermaal bevestigd. Dankzij de daling van de intrestlasten op de staatsschuld - en daling die al sinds 1990 aan de gang is - zijn er enorm veel financiële middelen beschikbaar (in concreto 8,7 miljard euro). Deze werden echter niet aangewend om structurele begrotingsoverschotten op te bouwen, maar om de primaire uitgaven te verhogen: van 42%/BBP in 1999 naar ca 45% in 2006. Niet minder dan 61% van die nieuwe beschikbare middelen werd aangewend voor het verhogen van sociale uitkeringen en andere niet-rente-uitgaven. 22% werd gebruikt voor de verbetering van het begrotingssaldo, en amper 16% voor extra lastenverlagingen. Een totaal gezichtsverlies voor de liberale coalitiepartners dus.

De conclusie is dus duidelijk: na acht jaar paars wandelt de gezamenlijke Vlaamse en Waalse samenleving nog steeds op de duistere kasseien van Hayeks Road to Serfdom. Guy Verhoftaks kan en wil hier blijkbaar niets aan veranderen. Vandaar dan ook dat de VLD haar traditionele waarden compleet verloochent. Je hoort de VLD nu wel blaten over "open samenlevingen", "horizontale economieën" en "positief individualisme", maar heeft iemand de laatste dagen of weken nog eens het woord 'vrijheid' horen rollen uit de mond van een blauw kopstuk? Het feit dat de partij ook nog eens dubieuze filosofen zoals Karl Popper, Isaiah Berlin en John Rawls omarmt. 20ste eeuwse denkers die zichzelf dan wel omschrijven als 'liberal', maar dat in een periode dat het liberalisme in de Anglosaksische wereld allang was gekaapt door links. Dat zegt al genoeg. Rawls maakte met zijn boek 'A theory of justice' (verschenen in 1971) komaf met de notie dat liberalen alleen maar zogenaamde 'negatieve vrijheid' zouden propageren (i.e. de traditionele liberale waarden zoals recht op leven, eigendom en naleving van contracten). Die negatieve vrijheden catalogeert Rawls onder de noemer 'first principle of justice'. Tot zover is er dus niets mis met de theorie van Rawls, totdat hij ook op de proppen komt met een 'second principle of justice', waarin 'primary goods' (i.e. zaken die iedere mens nodig heeft, zoals voedsel, onderdak, inkomen,...) worden verdedigd die nodig zijn om van negatieve vrijheden (first principle) optimaal gebruik te kunnen maken. Kort samengevat: Rawls gaat er niet alleen vanuit dat er bijvoorbeeld vrijheid van meningsuiting moet zijn, en dat deze door de staat wordt gewaarborgd, maar dat ieder individu ook nog eens op staatskosten pen, papier, inkt en een kopieerapparaat krijgt om die mening ook effectief te verspreiden. Rawls was dus duidelijk geen liberaal in de klassieke traditie, maar veeleer een egalitarist.

En daar komt het bij de 'Open' VLD nu op aan: namelijk op krampachtige wijze blijven volhouden dat het liberalisme ook in zekere zin 'egalitaristisch' is. Op die bedrieglijke manier kunnen Verhofstadt en co immers het expansieve begrotingsbeleid van de laatste jaren verdedigen. John Locke, Ludwig von Mises en anderen die eerbare vertegenwoordigers zijn van het liberalisme in haar klassieke zin draaien zich om in hun graven bij zoveel schaamteloos vertoon. "Wie zijn principes verloochent, gaat naar de hel". Verhofstadt weet maar al te goed uit zijn jaren van de burgermanifesten van wie dit citaat afkomstig is. En hij weet eveneens waar zijn toekomst in het hiernamaals zal liggen.
Read more...

23 mei 2007

Het moeten daar ruwe zeden zijn geweest (victa placet mihi causa)

Van het Hasseltse caféleven ben ik nooit goed op de hoogte geweest. Als in de loop der voorbije decennia dit specifieke onderwerp zich toch aandiende in enige gesprekken, dan betroffen mijn weinige associaties jeneverkruiken. Meer niet. Ik heb mij met andere woorden nooit een levende voorstelling kunnen maken van dat caféleven.

Dat is een ernstige lacune besef ik, na lectuur vandaag van wat Steve Stevaert in De Morgen vertelt:

“In de alternatieve en hippe milieus waarin ik me tijdens mijn jeugd bewoog, was Das Kapital verplichte literatuur. Niet opgelegd doo
r school, maar door de caféscène. Ik heb het dus gelezen. Het maakte vooral een vreselijk moeilijke indruk op mij.”

Dat was in Gent wel even anders. Niet dat in Gentse scholen Das Kapital op het programma stond – op dat punt was er geen verschil met Hasselt – maar het caféleven moet er anders hebben uitgezien.
Het zal iets vóór Stevaert zijn tijd zijn geweest, maar nogal vaak (of toch vier à vijf keer per week) kwam ik vroeger in een studentencafé aan de StPietersnieuwstraat, ’t Keetje:. vlak naast de drukkerij Het Licht waar ze de Vooruit drukten.
Rond een uur of twaalf~één gingen wij ons gratis exemplaar van de band wegrissen, vers van de pers om zo te zeggen.[*]
Er waren natuurlijk klanten die zich niet lieten afleiden en die onverstoord doorgingen met Kleurenwiezen of Snelbieden (soms zelfs met Manillen, want er kwamen ook wel West-Vlamingen), maar de meesten vonden na een cursorische blik in de verse krant weer nieuwe gespreksstof voor de conversatie waar zij de hele avond al mee bezig waren. Want het ging daar altijd over politiek. Het Keetje zat vol met Trotskisten, en hier en daar een anarchist bij wijze van antagonist.
't Kapitaal
van Marx was vaste kost. Nu kan het aan mij liggen, omdat ik misschien toch de juiste mensen niet sprak, maar ik heb daar nooit één klant staalhard horen beweren dat hij dat boek gelezen had. Bezitten natuurlijk wel, en liefst in een Duitse uitgave.
De omgangsvormen in het Keetje lieten in het algemeen al geen intimiteiten toe – Eddy Tanghe, onze cafébaas stond niet bekend om zijn subtiele omgangsvormen als het over dergelijke zaken ging – en naar analogie wellicht kwam het ook nooit bij ons op om iemand te vragen of hij een bepaald boek werkelijk gelezen had.

Maar paulo maiora canamus, laten wij ook over serieuze zaken spreken: naast Steve kwam in hetzelfde artikel in De Morgen ook Geert van Istendael aan het woord, en die vertelt ook iets merkwaardigs:

"Ik heb stukken van Das Kapital gelezen tijdens mijn studie sociologie. Dan las je dat. Ik begreep niet alles. [...] Maar Das Kapital blijft een van de geniale werken van onze beschaving. Vooral als Marx het heeft over gebruikswaarde en ruilwaarde, die alle andere waarden verdringen. Bad money drives out good money. Dat is een centrale gedachte die tot nu toe niet overtroffen is."

Ik vond het vanmorgen op de trein direct al eigenaardig dat Marx hier in het Engels werd geciteerd door Geert van Istendael. Die man is nogal germanofiel zoals bekend en hij is zelfs, en ik ben evenmin vrij van die smet, al eens gevoelig voor blonde zingende en jodelende tweelingzusjes, zoals je die soms op de ZDF kunt zien. Zo iemand citeert Marx niet in het Engels.
Het lijkt mij hier bepaald niet het geval, maar het kàn altijd aan de verslaggeefster liggen ...want dat is het eeuwige probleem met de Vlaamse journalistiek: ge keunt er giene stoat op moake. Je weet nooit of ze iemand correct citeren, of een echt feit weergeven, ofwel hun eigen subtiele plannetjes proberen uit te voeren, reflexmatig, onbewust soms.
Maar zou van Istendael hier als kerngedachte van Das Kapital een uitspraak citeren die – behalve dat ze puur technisch monetair van aard is en nauwelijks economisch, en al helemáal niet Hegeliaans – daarenboven nog algemeen wordt toegeschreven aan Sir Thomas Gresham (c. 1519 - 1579)?
Allez savoir zeggen ze in Brussel.

____________________

Noot van 23 mei:
Vandaag al stond er in De Morgen een briefje waarin van Istendael alles ontkent. Het is nu afwachten of de journaliste Sofie Vanden Bossche de zaak voor ons wil uitklaren.

In De Morgen van 22 mei word ik verkeerd geciteerd.
Ten eerste, ik heb nooit gezegd dat Karl Marx geniaal is waar hij "het heeft over gebruikswaarde en ruilwaarde, die alle andere waarden verdringen", zoals in de krant te lezen slaat. Dat slaat natuurlijk nergens op. Marx was geniaal omdat hij voorzag wat we nu onder onze ogen zien gebeuren, met name dat de ruilwaarde (en alleen die) alle andere waarden verdringt, zelfs de gebruikswaarde. Ten tweede, bad money drives out good money komt niet van Karl Marx, maar staat bekend als de wet van Gresham. Thomas Gresham leefde in de zestiende eeuw. Marx komt pas drie eeuwen later.
Geert van Istendael, Brussel

De oplossing die ik nu voorstel luidt: van Istendael heeft gesproken over enkele soorten van waarden, gebruikswaarde, ruilwaarde, misschien ook meerwaarde of gevoelswaarde. Het kunnen er nog meer zijn geweest. Eén van die waarden, de ruilwaarde, heeft alle andere verdreven zal hij gezegd hebben ...ongeveer zoals “bad money drives out good money”. De journaliste, misschien in de veronderstelling dat Marx in het Engels schreef – tenslotte woonde die in Engeland, en had hij ook nog een vriend die Engels héétte – heeft de vergelijking die van Istendael maakte nu opgevat als zijnde de kerngedachte in Das Kapital ?

o-o-o-o-o

[*] . Men maakt mij de opmerking dat heel vaak het bijna een uur later was eer wij onze krant konden ophalen... goed, misschien vergis ik mij, maar daar zijn ook objectieve redenen voor.
Het café sloot om drie uur. Dat was een politiebevel en iedereen wist dat. Hier kan geen betwisting rond bestaan. Maar de klok van het café stond systematisch verkeerd, wat aan de baas de gelegenheid gaf om zéér ruim op tijd zijn rondgang te doen met het gevreesde "Time gentlemen please!". Misschien trok ik systematisch teveel tijd af van de stand van die klok.
.


Labels: , , ,

Read more...

Belasting Is Roof (Vincent De Roeck)

Het is vreemd dat iets wat zo duidelijk is als de titel van dit stukje niet algemeen aanvaard wordt. Zo niet door de gemiddelde persoon, dan toch tenminste in de sociale wetenschappen die taxatie bestuderen. Vreemd, omdat het hier toch pure logica betreft. Belasting volgens Van Dale: verplichte bijdrage aan de overheid.

En een roof lijkt mij niets anders dan een verplichte bijdrage aan de rover. Vandaar, belasting is roof (geen diefstal aangezien diefstal heimelijk gebeurt). Aangezien het wat voorbarig is om voor politieke filosofie de Van Dale voor bron van waarheid te houden, onderzoeken we enkele veel gehoorde tegenargumenten. Wanneer we dan tot de conclusie komen dat belasting roof is en aantonen dat roven een onrechtmatige daad is, kunnen we besluiten dat elke overheid gewoonweg een criminele bende is waarvoor geen enkele rechtvaardiging bestaat.

Is belasting betalen vrijwillig? Er bestaat een heel eenvoudige proef om dit te ontdekken. Je stopt als belastingplichtige vanaf nu met het afdragen aan de staat. Wanneer daar geen probleem van wordt gemaakt, zijn belastingen vrijwillig. Onbegrijpelijk genoeg is voor velen deze test geen bewijs van de onvrijwillig karakter van belastingen. Hierna hun argumenten.

Economen zeggen: mensen zijn overeen gekomen om de staat dingen te laten realiseren die iedereen wenst maar die er zonder extern geweld niet/minder zouden komen. Dit, vanwege het “free-rider” probleem. Dit probleem luidt als volgt: wanneer A, B en C verdediging wensen en A en B ervoor betalen terwijl C ook beschermd is, dan zal C er niet voor betalen (en dus “ free-riden”). De overheid dwingt dan C te betalen zodat iedereen mee betaalt en er de gewenste bescherming is. Deze economen gaan er onterecht van uit dat iedereen die verdediging wenst ook staatsverdediging wenst. Iets wat anarchisten verwerpen. En pacifisten zouden al helemaal geen leger wensen. Zij worden dus beroofd om bij te dragen aan iets wat zij zelf absoluut niet wensen. Maar ook de rest van de bevolking wordt beroofd, want hoe kan de overheid ooit uitmaken hoeveel je wenst te besteden aan defensie (en aan al de rest natuurlijk). Elke euro die je er niet voor wenst te betalen, maar die toch wordt afgenomen, is onrechtmatig afgenomen. Enkel op de vrije markt kan je kiezen hoeveel je wenst te besteden aan je veiligheid ten opzichte van andere gewenste zaken. Dus hoewel het free-rider probleem zeker bestaat is er geen reden om te stellen dat de overheid op een vrijwillige basis dit probleem oplost en kan je zonder probleem van roof spreken. Libertarische antwoorden op het het “free-rider” probleem zijn legio, maar vallen buiten het doel van dit stukje, dat enkel de onvrijwilligheid van belasting wil aantonen.

Anderen stellen dat democratie de staat eigenlijk vrijwillig maakt. Enkele eenvoudige analogieën verduidelijken de absurditeit van dit argument. Stel, je bent op café met twee vrienden. Na een lange avond drinken is er onenigheid over wie de rekening zal betalen. De twee vrienden besluiten het democratische proces te volgen en stemmen met een meerderheid van twee tegen één dat jij je portefeuille kan aanspreken. Betaal ik nu vrijwillig omdat ik dat werd opgelegd door de meerderheid? Zijn misdaden geen misdaden meer, maar vrijwillig aangedane zaken wanneer ze door een meerderheid aanvaard zijn? Pleegden de joden vrijwillig zelfmoord omdat de Nazi's democratisch waren verkozen?

Een derde verdediging van taxatie is zeggen dat de staat de eigenlijke eigenaar is van de grond waar wij op leven en dus het recht heeft ons hiervoor "huur" aan te rekenen. Wanneer dit iemand niet bevalt, kan deze vertrekken en een andere overheid alias verhuurder opzoeken. Deze verdediging gaat ervan uit dat de staat rechtmatig haar eigendom heeft verkregen, wat historische nonsens is. Alleen door geweld heeft de staat haar monopolie op geweld en rechtspraak kunnen verwerven. Zou iemand die deze theorie verdedigt, akkoord gaan met het feit dat de staat het recht heeft zijn huis te vernielen en hem voor 100% te taxeren? Dit zou de staat wel mogen, mocht ze echt de eigenaar zijn van haar grondgebied.

Is onvrijwillig belasten crimineel? Nu we de belangrijkste tegenwerpingen hebben verworpen, kunnen we stellen dat de staat wel degelijk mensen berooft. “Maar”, zullen de sceptici opwerpen, “misschien is roven in sommige gevallen gerechtvaardigd?. Soms heiligt het doel de middelen.” Dit gaat echter volledig in tegen onze intuïtie. In het dagelijkse leven aanvaardt niemand het dat een ander hem "taxeert", zelfs wanneer hij al het geld direct stort aan de armsten ter wereld. Mensen houden vast aan ethische normen. Vreemd genoeg gelden deze normen onverkort in de dagelijkse omgang met elkaar, maar verdwijnen ze quasi volledig wanneer we met staatsactiviteiten te maken hebben. Nochtans, zal iedereen erkennen, is een misdaad gepleegd door een (al dan niet bij meerderheid verkozen) groep van personen evenzeer een misdaad als een misdaad gepleegd door één persoon. De staat heeft sinds haar ontstaan propaganda voorzien om onze intuïtieve en redelijke ethische normen te verdringen en haar als enige bron van recht te doen erkennen. Vroeger was de voor waar aangenomen goddelijke afvaardiging van de heerser een goed middel om moeilijke vragen te voorkomen. Nu is andere propaganda nodig. Hiertoe dient het levensbelangrijke verbond tussen de staat en de intellectuelen. In ruil voor macht en goedbetaalde jobs leveren zij de argumenten ter verdediging van de staat en haar systeem van taxatie. Misschien heb je zelf al kennis gemaakt met de sociale wetenschappen die aan de KUL worden bedreven…

Dit is wat de econoom Schumpeter erover zegt: the theory which construes taxes on the analogy of club dues or of the purchase of the services of, say, a doctor only proves how far removed this part of the social sciences is from scientific habits of mind.

Onze intuïtie gebiedt ons een libertarische ethiek te respecteren in de dagelijkse omgang. De libertarische ethiek is die van de natuurlijke orde. Wat, echter, met mensen die ontkennen dat respect voor de ander een noodzakelijke basis is voor een samenleving? We kunnen wel aantonen dat elke overheidsdaad door de belastingen die ervoor geheven moeten worden onze welvaart vernietigt om een goed te voorzien dat beter en goedkoper door de markt geleverd kan worden. Maar wat als die persoon zegt: dat maakt mij niet uit, ik wil geen welvarende samenleving, niet voor mij noch voor anderen. Sommigen verkiezen een volledig gelijk inkomen van 10 euro voor iedereen boven laagste lonen van 20 en hoogste van 2000 euro. Tegen hen die gelijkheid hoger achten dan het leven zelf, kom je er niet met utilitaristische argumenten. Toch kan je tegenover hen bewijzen dat de libertarische ethiek de enige is. Je kan namelijk geen norm verdedigen die hiermee in strijd is; wanneer je dat doet, doe je dat in een discussie en een echte discussie heeft een aantal voorwaarden. Eén daarvan is respect voor elkaars middelen (lichaam en eigendom). Deze voorwaarde van geweldloosheid ontkennen betekent - logisch - het einde van de discussie. We kunnen dus nooit een norm in strijd met de libertarische ethiek verdedigen in een discussie aangezien er dan geen discussie meer is. Aangezien iets pas waar is als het verdedigbaar is in een discussie is niets waar dat in strijd is met de libertarische ethiek.

We hebben dus bewezen dat belasting roof is en roven niet als recht aangenomen kan worden. Hieruit volgt dat de overheid niets anders doet dan onze natuurlijke rechten schenden. Een bende criminelen dus. Wanneer dit erkend zou worden door alle deelnemers aan de politieke discussie, zouden de argumenten ter verdediging van taxatie wegkwijnen en het collectivisme zijn aantrekkelijkheid verliezen. Vandaar het belang om staatsacties te benoemen naar wat ze zijn, afhankelijk van het geval: diefstal, moord of slavernij.

Dit opiniestuk werd geschreven door Simon Van Wambeke.
Read more...

22 mei 2007

Weinig nieuws in de peiling van De Standaard/VRT (Hoegin)

De Standaard en de VRT publiceerden gisterenavond de resultaten van een uitgebreide opiniepeiling. Vergeleken met de vorige en andere peilingen valt er weinig nieuws te melden, en ook de zetelverdeling die uitgewerkt werd ligt in de lijn van de simulaties die hier eerder al te lezen vielen.

Opiniepeilingen 2004-2007Hoewel de de resultaten weinig nieuws bevatten vergeleken met de andere peilingen van de laatste maanden, blijft deze peiling een typische peiling voor De Standaard/VRT met een relatief lage score voor het Vlaams Belang en een nieuwe uitschieter voor Groen!. Verder is de peiling van De Standaard/VRT is de enige waar Vlaams Belangen sp.a-SPIRIT strijden om de tweede plaats; bij de andere peilers zit tussen de twee formaties gewoonlijk een verschil van een foutenmarge of meer.

Opiniepeilingen 2004-2007CD&V-N-VA scoort voor het eerst sedert lang weer onder de grens van de dertig procent. Vergeleken met de verkiezingen van 2004 is dat nog steeds een sterke vooruitgang, maar vergeleken met de peilingen uit die periode staat het kartel vandaag nagenoeg status quo. De peiling is wel nogmaals een bevestiging van het feit dat de partij over haar piek heen is in de peilingen.

Voor het Vlaams Belang geldt een beetje het omgekeerde als voor CD&V-N-VA: vergeleken met de verkiezingen van 2004 staat de partij op verlies, maar vergeleken met de peilingen uit die periode staat ook deze partij vandaag zo goed als status quo. De partij blijft ondertussen verder dalen in de peilingen, en is het afgelopen jaar ongeveer twee procent gezakt.

Opiniepeilingen 2004-2007sp.a-SPIRIT schommelt al een tijdje rond de twintig procent, en blijft dat doen. Open Vld krijgt ondertussen inderdaad een pandoering, maar dat is eigenlijk al oud nieuws. Meer zelfs, de partij lijkt zich op dit ogenblik eerder te stabiliseren op een niveau tussen de zestien en de achttien procent met enige tendensen tot herstel. Het valt overigens op hoe dicht de resultaten voor de twee paarse partijen bij de verschillende peilers bij mekaar liggen.

Opiniepeilingen 2004-2007Groen! stijgt in deze peiling opnieuw tot boven de acht procent. In een reactie hierop was partijvoorzitster Vera Dua uiteraard opgetogen, en de simulatie voor de zetelverdeling gaf de partij maar liefst acht zetels, maar hier moet toch opgemerkt worden dat de groene partij altijd een relatief hoge score behaalt bij De Standaard/VRT, en het bovendien niet de eerste keer is dat de partij er een merkwaardige piek haalt. Een nadere analyse van de zetelverdeling leert trouwens dat de partij niet veel stemmen mag verliezen voor haar zetelaantal letterlijk gehalveerd wordt.

Lijst Dedecker behaalt ook deze keer geen al te best resultaat. Alle peilingen hebben de nieuwe partij tot nu toe ergens tussen de twee en de drie procent gegeven, ver onder de kiesdrempel dus. Interessant aan deze peiling is de opsplitsing per kieskring, die aangeeft dat ook lokaal de Lijst Dedecker weinig of geen kans maakt om de kiesdrempel te halen, ook niet in West-Vlaanderen of Antwerpen. Op 10 juni zullen we weten of dit ook zal kloppen.

Tot slot de zetelverdeling. De verdelingen per kieskring en de totale verdeling wijken niet veel af van de simulaties die hier eerder reeds gepubliceerd werden, en der verschillen gaan vaak over wie de laatste zetel krijgt en wie net uit de boot valt. Het is wel jammer dat er niet vermeld wordt hoe krap de zetels van Groen! eigenlijk zijn, want het is duidelijk dat de partij in nogal wat kieskringen met de laatste zetel gaat lopen, en rekening houdend met het feit dat de partij deze keer uitzonderlijk hoog scoort, bestaat het gevaar dat men die partij een verkeerd beeld voorhangt van hoe de situatie werkelijk is. Uitkijken of ook andere peilers vooruitgang voor Groen! voorspellen en of De Standaard/VRT ze in de volgende peiling zullen bevestigen.

Labels: , , ,

Read more...

21 mei 2007

De Krunk, Een Gevaarlijk Politicus !
(Vincent De Roeck)

Een tijd geleden stelde de gedelegeerd bestuurder van het Universitaire Ziekenhuis Antwerpen een vergoeding voor nierdonatie voor, als oplossing voor het steeds toenemende probleem van schaarste van organen geschikt voor transplantatie. Voor de duidelijkheid: we spreken hier over levende donoren, die wettelijk enkel familie of partner van de nierpatiënt mogen zijn. Deze vergoeding lijkt geen slecht idee. Tot je verder leest dat deze UZA-baas (via belastingen) zijn werkende medemens wil laten opdraaien voor de kosten. Al bij al was het toch niet slecht dat er eens nagedacht werd over mogelijke oplossingen voor de schrijnende (en naar mijn mening onnodige) situatie waarin mensen zitten die wachten op een orgaandonatie. Snel was er de reactie van Vankrunkelsven die zich voordien al van zijn meest liberale kant heeft laten zien in verband met verplichte vaccinaties, wapen- en drugswetten, en naar alle waarschijnlijkheid vele andere vrijheidsnegerende maatregelen.

Vankrunkelsven is VLD-senator en voorzitter van de werkgroep "bio-ethiek". Hij vertelde de media dat het voorstel van het UZA niet door de beugel kon aangezien "het niet ethisch is mensen die het financieel moeilijk hebben aan te moedigen met één nier te leven". Of nog: "De zwakkere groep in de samenleving wordt (zo) de levende orgaanbank voor het andere deel van de bevolking". Omwille van deze argumenten wil deze politicus meer dan 150 mensenlevens per jaar opofferen. Zo veel mensen sterven er namelijk terwijl ze op de wachtlijst staan. In de VS sterven er jaarlijks meer mensen op de wachtlijst dan er op 9/11 zijn omgekomen. Houd echter in het achterhoofd dat deze officiële cijfers nog wat doden verdoezelen. Voor een deel omdat er aan bepaalde voorwaarden moet voldaan worden eer je op de wachtlijst kan worden geplaatst, maar vooral omdat diegenen die op die wachtlijst staan na maanden tot jaren wachten te zwak zijn geworden voor de transplantatie zelf en om deze reden geschrapt worden. Weinige tijd later overlijden ze dan, maar zijn ze "niet gestorven op de wachtlijst".

Vankrunkelsvens argument is vrij eenvoudig. De armen/zwakkeren zijn te dom om zelf beslissingen te nemen over iets wat nochtans van hen is (hun eigen organen namelijk) en daarom moet een alwetende politicus het staatsmonopolie op geweld aanwenden om deze mensen volgens zijn "hogere" morele waarden te laten leven of beter: sterven. Deze positie van Vankrunkelsven, en die van alle andere politici is echter onhoudbaar. Niemand kan beslissen voor een ander wat beter is voor hem. Dit omdat iedereen andere waarden toekent aan de dingen en deze waarden enkel gekend zijn door de persoon zelf. De enige waarden die kunnen worden opgedrongen zijn de objectieve (liberale) waarden (over de objectiviteit van deze waarden: zie H.H. Hoppes en Frank Van Duns argumentatie-ethiek): het recht op zelfbeschikking en de “homestead-rule” van Locke. Aangezien deze waarden niet meer hoog in het vaandel worden gedragen is het niet te verwonderen dat het (hier centrale) recht op zelfbeschikking in de discussie niet eens wordt vermeld.

Het is ook vreemd te denken dat mensen niet voor zichzelf kunnen beslissen wat goed voor hen is, maar wel capabel zijn een politicus aan te duiden die dat dan voor hen (en alle andere burgers) moet doen. Het kan echter zijn dat Vankrunkelsven dit paternalisme bedrijft met de beste intenties. Spijtig genoeg is de weg naar 150 doden met deze goede intenties geplaveid. Vankrunkelsven lijkt er ook van uit te gaan dat bij orgaanhandel de rijken van de armen zullen profiteren. Hij vergeet dan wel de reden van elke ruil, namelijk dat alle deelnemende partijen er beter van (verwachten te) worden. Van exploitatie kan er in een vrije markt dus nooit sprake zijn.

Het alternatief beleid bestaat erin om ieder te laten beschikken over zijn organen zoals het hem best lijkt. Dit impliceert dat het ontstaan van een markt in organen een optie is. En wel één die het groeiende dodental op de wachtlijsten kan terugdringen tot nul zonder bijkomende nadelige effecten.

Het tekort (de oorzaak van de wachtlijsten) is heel simpel te verklaren. Aangezien de prijs voor een orgaan 0 euro is, is het aanbod bijzonder laag en niet genoeg om aan de vraag te voldoen. Er wordt namelijk enkel gerekend op de altruïstische gevoelens van de donoren en hun familie. Hoewel België een systeem kent waar ieder boven de 18 jaar donor is - wanneer men hier geen verzet tegen aantekent - is er een wachtlijst van 1500 mensen. Een vrije markt zou het aanbod sterk verhogen dankzij de geldelijke tegemoetkoming, die een financiële incentive teweegbrengt bij potentiële donoren. Dit is zeker noodzakelijk aangezien er steeds meer transplantaties nodig gaan zijn in de nabije toekomst (nu reeds een groei van 7-10% per jaar) en het aanbod gelijk blijft.

Het gevaar van de zwarte markt zou ook verdwijnen. Hierdoor worden nu in derde wereld-landen op onzuivere manier organen weggehaald. Hoe het verhandelen van organen juist zal gebeuren is niet te voorspellen; dat bepalen ondernemers in hun dagelijkse streven naar bevrediging van de klant. Het bij leven vergoed worden om je organen af te staan bij overlijden is echter een optie. Je familie kan je organen ook verkopen bij overlijden, wanneer je je hier bij leven niet tegen verzet hebt. Verkoop van een stuk lever of één nier bij leven is ook een mogelijkheid.

Wat met het doemscenario waar mensen gekidnapt worden en hun organen uitgehaald worden voor een stevige som? Daarvoor hebben we het gerecht, ideaal door de privé geregeld en nu minder efficiënt door de staat. De prijs van de organen zal echter veel lager zijn dan wat hij nu is op de zwarte markt, dankzij het verhoogde aanbod. Hierdoor wordt het veel minder lucratief om iemand open te snijden en zijn organen te verkopen. Er zullen dus minder orgaandiefstallen gebeuren dan nu het geval is. Wat ook valt op te werpen is dat je volgens voorgaande redenering beter levensverzekeringen kan verbieden, aangezien deze nog meer dan vrije orgaanhandel aanzetten tot moord.

Is het probleem niet dat er gewoon te weinig lijken zijn die geschikte organen voor transplantatie bevatten, iets waar een ander beleid niets aan kan veranderen? Dit is niet het geval. Er zijn volgens mijn voorzichtige berekeningen een 1500 à 2500 geschikte lijken per jaar. Nu worden er 250 donaties gedaan, waarvan een groot deel dan ook nog levende donoren zijn.

Zouden er niet veel mensen hun organen bij leven afstaan om bijvoorbeeld hun verslaving te financieren? Dat is mogelijk en trouwens hun goed recht. We moeten echter opmerken dat dit niet veel zal voorkomen omdat de organen van bv. verslaafden van een mindere kwaliteit zullen zijn en dus mogelijk onbruikbaar voor transplantatie. Mogelijk belangrijker is dat de prijs van organen van levenden hoger zal liggen dan die van doden door de opportuniteitskosten die met de operatie voor levenden gepaard gaan (ernstige en pijnlijke operatie, één maand werkonbekwaam, moeilijker verzekeringen kunnen afsluiten, etc.). Door deze hogere prijs zal de vraag voor organen van doden een stuk hoger zijn dan deze voor organen van levende donoren. De vraag voor organen van levenden wordt wel wat verhoogd door de hogere levensverwachting die die organen garanderen.

Wat het particuliere geval van drugsverslaafden betreft: de reden dat zij stelen is de artificieel hoge prijs van drugs. Deze hoge prijs is een gevolg van het buiten de wet stellen van de drugshandel. Bij legalisatie zou de prijs heel sterk dalen, wat het stelen overbodig zou maken (zie je veel rokers of alcoholverslaafden stelen?). Maar goed, dat is een andere beleidsfout waar we nu niet verder op ingaan.

Kunnen armen organen dan nog betalen? Rijken zullen mogelijk de beste organen kunnen betalen. Dit neemt niet weg dat de armen zich zeker ook organen zullen kunnen veroorloven. Als we bijvoorbeeld denken aan kleren of auto's zien we dat armen ze net als rijken kunnen kopen, weliswaar soms van mindere kwaliteit. Onder het kapitalisme wordt er namelijk geproduceerd voor de noden van zij die het meest te besteden hebben; geen luxeproducten voor enkele rijken, maar massaproductie voor de massa. De keuze voor kapitalisme is trouwens snel gemaakt wanneer je kijkt naar het huidige systeem waar rijk noch arm aan organen geraakt.

Cui bono? Dat is natuurlijk steeds de vraag bij een rampzalig overheidsbeleid. Wie vaart er wel bij de status quo? Of is het louter onwetendheid? Wat opvalt bij enquêtes is dat de gemiddelde mens niet afkerig staat ten opzichte van een vergoeding voor een orgaan. Wat ook opvalt is dat vooral de medische wereld (cfr. Vankrunkelsven) zich hiertegen verzet. Hier moet een verklaring voor zijn. Zou de reden misschien zijn dat het monopoliseren van orgaanverwerving sommigen geen windeieren legt?

Zoals blijkt is ons huidige systeem, waarin politici ons leven volop reguleren, letterlijk levensgevaarlijk. Enkel een drastische terugkeer naar de klassiek-liberale ideeën kan ons voor dergelijke zaken behoeden. Wanneer Vankrunkelsven zijn ideeën dan zou propageren, zou hij geen geweldsmonopolie achter zich hebben om zijn irrationele of juist egoïstische ideeën op te dringen. Hij kon ze dan enkel maar opleggen aan zichzelf.

Dit opiniestuk werd geschreven door Simon Van Wambeke.
Read more...

Ron Paul's American Dream


Een uitstekende bijdrage van Vrijspreker.nl over Ron Paul, de Libertarische kandidaat voor de Republikeinen die de voorbije dagen heel wat stof deed opwaaien in de V.S.

Op de middelbare school heb ik 'being there' gelezen, een prachtig boek - ook verfilmd met Peter Sellers in de hoofdrol. Het verhaal draait om een warrig persoon - Chauncey Gardenier genaamd - die constant raaskalt over tuinieren. De nog dommere massa om hem heen duidt zijn opmerkingen als geleerd klinkende metaforen voor wereldvrede en ziet Chauncey daarom als een groot denker. Chauncey klimt hierdoor steeds hoger op de maatschappelijke ladder. Het bedrog neemt steeds groteskere vormen aan. Het boek probeert de domheid van mensenmassa's bloot te leggen; het laat zien hoe gemakkelijk mensen zich mee kunnen laten slepen met hypes en trends.

Ron Paul zou een van de mensen zijn, die Chauncey als fantast had ontmaskerd. Deze libertarische Republikein zaagt werkelijk alle poten onder de neoconservatieve orthodoxie vandaan, bij elk debat en over elk onderwerp waar hij zich in mengt. Wellicht op Fortuyn na, heb ik nog nooit zo'n vrije en dappere geest in de politiek horen spreken. Niet dat ik het met alles eens ben, maar hij zegt zeer veel zinnige dingen, die lijnrecht indruisen tegen de heersende opvattingen. Tegen het gezonde verstand gaan zijn argumenten echter niet in, integendeel. Zo wil hij de inkomstenbelastingen radicaal verlagen, de patriot-act intrekken, de oorlog in Irak stoppen, een buitenlandbeleid van non-interventie, de verzorgingsstaat afschaffen, de no-child-left-behind act intrekken en de overheid verkleinen. Bovendien noemde hij als enige Bush' inflation tax - even kort: overheidstekort oplossen door geld bij te drukken, hierdoor wordt een dollar minder waard -, die door de middenklasse van Amerika opgehoest moet worden.

Ik voorspel dat ad hominem aanvallen, lastercampagnes en rechtse pavlovs; "Unpatriotic! Unamerican!" niet lang uit zullen blijven. De neocon pundits zullen, bij wijze van spreken, de messen op dit moment slijpen. Ron Paul's boodschap slaat namelijk nogal aan, op internet is hij de populairste kandidaat en ook het Amerikaanse volk vraagt zich af; wie is die man en waarom hoor ik hem niet vaker?

De links-rechts remise

Amerikanen slingeren al jaren heen en weer tussen twee politieke partijen; de religieus-rechtse en autoritaire Republikeinen vs. de linkse-etatische verzorgingsstaatadepten. Het land is letterlijk gespleten in red- en bluestaters; een andere indeling klinkt de Amerikanen vreemd in de oren. Veel rechtse Amerikanen weten diep in hun hart dat oorlogen en vrijheidbeperkende wetten niet bij het idee van de VS passen, zoals de 'founding fathers' dat voorstonden. Veel linkse - of 'liberal' - Amerikanen weten dat een grote overheid en overdreven tolerantie voor vooral illegale immigratie de leefbaarheid van het land op termijn ondermijnen. Desondanks bestoken ze elkaar virulent en doen ze het voorkomen alsof zij beiden de ultieme waarheid zelf verkondigen; l'enfer, c'est les autres.

De beste voorbeelden van het eigen gelijk zijn de tv-zender FoxNews en de krant The New York Times; deze media vinden objectieve journalistiek echt iets van vroeger. Volgens Fox is elk anti-oorlog geluid verkapt anti-Amerikanisme en volgens NYT is elk immigratiebeperkende gedachte xenofobie of crypto-fascisme. Zoveel verschilt de VS dus niet van Nederland, hetzij wij geen Nederlands equivalent van Fox hebben.

Toen was daar ineens Ron Paul. Hij werd op het laatste moment toegevoegd aan het Republikeinse debat en op elk punt van het debat won hij; oorlog, overheid, abortus, uitgaven en vrijheid. Tjonge, wat zullen de mainstream media en de Republikeinse partij spijt hebben, dat ze hem überhaupt hebben toegelaten tot de verkiezingsdebatten. Wat een verademing is deze man.

Grondwet en libertarisme

Neem nu alleen al zijn opmerking over abortus en de doodstraf; "I'm consistently pro-life"; hij was op beiden tegen. Zie daar eens een speld tussen te krijgen! "Don't you think the choice is up to the woman."; vroeg Colmes van Fox. Paul reageerde; "A foetus is a life and if you kill it, it's an act of aggression." Colmes (die-hard 'liberal') was stil en verwonderd; hij keek echt van "tsja daar zit wat in!" Paul sprak ook niet over abortus vanuit Christelijke orthodoxie of overheidsdwang, maar uit persoonlijke ervaring. Paul heeft als voormalig dokter meer dan 4000 baby's ter wereld gebracht.

Paul spreekt niet alleen over de grondwet als een ding van het verleden; hij gelooft echt heilig in de eeuwige wijsheid, die het document belichaamt - ook weer zoiets verbazingwekkends. Paul beschouwt de wijsheden van de 'founding fathers' niet als ouderwets, maar als een van de beste menselijke voortbrengselen ooit - aangezien ik het document onlangs doornam, moet ik hem daar gelijk in geven. De Amerikaanse grondwet is inderdaad iets waar Amerikanen trots op mogen zijn en andere landen veel van kunnen leren.

Het is ook erg verhelderend om te zien, dat elk argument van Paul voortkomt uit een consistente ideologie; het libertarisme. Wat een verschil met al dat flip-flop gezwets van traditioneel links en rechts. Paul heeft daarnaast de geloofwaardigheid en de integriteit om zijn ideologie te verdedigen; hij stemde consistent tegen oorlog, belastingen en collectivistische en privacybeperkende wetgeving. En dat als enige in Washington, een waar unicum. Paul zegt wat hij denkt (en scrijft) en doet wat hij zegt; wie zei dat bij ons ook alweer? Als het de VS menens is om hun beschadigde imago in de wereld weer te herstellen, dan weet ik wie ze moeten kiezen. "Be friends with countries, work with them."; af en toe kneep ik mezelf even.

Giuliani en de olifant in de kamer

De Irak-oorlog was gebaseerd op drie aannames; Irak werkt samen met Al-Qai'da, Saddam heeft WMD en Al-Qai'da viel de VS aan om zijn vrijheden. De eerste twee zijn onjuist gebleken, de derde werd door Paul ontkracht in het tweede debat. Ron Paul verkondigde deze omstreden opvatting - of hij helemaal gelijk heeft, weet ik niet, dat zal de geschiedenis uit moeten wijzen, daar ben ik geen expert in. Paul stelde dat de VS op 9/11 niet zijn aangevallen voor wat ze belichamen (zijn), maar voor wat ze doen. Het doelt daarmee op de wereldwijde legerbases, de pressie die de VS uitoefenen op andere landen, sancties, CIA-acties en de VS steun aan Israël. Daar zit natuurlijk wel iets in. Natuurlijk zal de waarheid deels in het midden liggen, want terroristische acties zijn nooit te rechtvaardigen - wat de reden ook is, Israël is een bondgenoot en het Islamisme rukt wereldwijd op. Daar kunnen Thailand, de Filippijnen, Kashmir, China, Spanje, VK, Rusland, Indonesië en de gehele Islamitische wereld over meepraten. De VS is daar naar mijn mening niet als enige schuldig aan.

Al-Qai'da en het oprukkende islamisme zijn echter niet hetzelfde, al zullen ze elkaars doelen en principes enthousiast steunen. De opvatting dat 9/ 11 plaatsvond als vergelding voor het bombarderen van Irak, door de VS ingestelde VN sancties en de legerbases in Saudi-Arabië is beter bekend als de 'blowback theorie'. Giuliani, die zijn hele verkiezing op basis van post-9/11 gevoelens voert, reageerde - logisch - verontwaardigd op de mening van deze rechtse ketter; "That's an extraordinary statement, as someone who lived through the attack of September 11, that we invited the attack because we were attacking Iraq. I don't think I've heard that before, and I've heard some pretty absurd explanations for September 11th."

Wellicht denkt u - de lezer - nu ook: wat een naïeve, islamapologeet die Paul, wat een eikel! Nou, luister dan eens naar twee mannen, die het kunnen weten. CIA's Michael Scheuer sprak tegen CNN; "We're being attacked for what we do in the Islamic world, not for who we are or what we believe in or how we live. And there's a huge burden of guilt to be laid at Mr. Bush, Mr. Clinton, both parties for simply lying to the American people." Gelooft u Scheuer niet? Luister eens naar Osama Bin Laden zelf; "The latest and the greatest of these aggressions, incurred by the Muslims since the death of the Prophet (...) is the occupation of the land of the two Holy Places -the foundation of the house of Islam, the place of the revelation, the source of the message and the place of the noble Ka'ba, the Qiblah of all Muslims- by the armies of the American Crusaders and their allies." Leidende paleocons als William Lind en Pat Buchanan preken eveneens al jaren, zowel de blowback als de non-interventie theorie.

Kortom: er is meer wetenschappelijk en politiek draagvlak voor de 'blowback' theorie, dan algemeen bekend is. Later bleek pas in hoeverre Paul's theorie was opgevallen, want in eerste instantie klapte de zaal zich blauw na Giuliani's interruptie. Achteraf bleek dat Paul (opnieuw) het tweede debat der Republikeinen gewonnen had - overigens bij Fox, niet bepaald een paleo-conservatief dan wel libertarisch bolwerk. Het Amerikaanse volk begint zowaar Paul's ideeën op te pikken.

Correct neoconservatief?

Eerder heb ik lijsten gepubliceerd met politiekcorrecte dogma's van progressieven, die mij storen. Niet zozeer omdat mensen die mening hebben, maar omdat ze die mening gelijk stellen aan waarheid of wetenschap. Neoconservatieven, zo blijkt, kunnen er ook wat van. De aanname dat de VS zijn aangevallen op basis van de vrijheden, die ze vertegenwoordigen, is blijkbaar onbetwistbaar. Zo'n opvatting blijkt dus dogmatisch en ergert mij dus ook: alles is in bepaalde mate betwijfelbaar en ter discussie te overwegen - waarom niet? Vele paleocons stellen neocons gelijk aan 'liberals' met een pro-oorlog agenda, zover zal ik niet gaan. De opvatting dat er geen verschil is tussen paleo- en neocons lijkt me echt fundamenteel onjuist; het is een volkomen andere ideologie.

In plaats van dat de zeven andere kandidaten een debat aangaan met een politicus, die er andere opvattingen op nahoudt - alhoewel: in hoeverre is Paul's mening eigenlijk afwijkend? - doen ze Paul af een niet serieus te nemen en beledigende, oude hofnar. Zo van; kijk, je mag bij het debat zijn, alles leuk en aardig, maar je bent en blijft slechts een sparring partner van de echte kandidaten: McCain, Giuliani en Romney. Een eigen mening naar voren brengen, laat staan een eigen ideologie, dat is natuurlijk niet de bedoeling. Paul heeft daar maling aan. Hij staat daar namens het Amerikaanse volk en hij laat zich die kans niet ontnemen. De Fortuyn vergelijking gaat hier opnieuw op. Net als die van Rocky trouwens!

Machtig niet?

Ik ben altijd blijven geloven in het 'goede' van Amerika en de waarden die ze voorstaan; ook ten tijde van George W. Bush, dat zeg ik er eerlijk bij. Keer op keer corrigeerde Amerika zijn vergissingen en leidde het de rest van de vrije wereld naar een beter toekomst. Ron Paul laat zien dat het door de 'founding fathers' gestichte Amerika nog altijd de grote hoop van de mensheid is. Als Paul desondanks belemmerd wordt door de media, andere kandidaten, de powers-that-be in de Republikeinse partij en daardoor vroegtijdig uit de race valt, dan mag hij zich in ieder geval troosten met het idee dat hij de enige, echte patriot was. In dat geval hoop ik dat de andere kandidaten en het Amerikaanse volk iets van Paul's boodschap opsteken en overnemen. Zo komt de libertarische droom weer wat dichterbij. Maar het is een taak voor libertariërs om te hopen op meer! Met Ron Paul zou het daadwerkelijk nog eens kunnen ook. (Niet ten minste omdat de eerste primary in New Hampshire is van het 'free state project'.)

PS

Als u nog altijd het nut niet inziet van non-interventie en voorstanders als laf of naïef afdoet, luister dan eens naar Pat Buchanan; "(...) We hail the fall of Czar Nicholas and get Lenin. We go to war to hang the Prussian Kaiser and get an Austrian corporal named Hitler. We cut off aid to the "corrupt" regime of Chiang Kai-shek and get Mao Zedong. We denounce Lon Nol and get Pol Pot. We destabilize the Shah and get the Ayatollah. How many times must we relearn the lesson? The road to hell is paved with good intentions, and the fruits of Wilsonian idealism are rarely ideal." - Go Pat! Ik krijg een naar voorgevoel als ik de situatie in Irak bekijk. (Al zijn libertariërs ook wel bekend met dit principe, als de law of unintended consequences.)

Auteur: Jimmy, gepubliceerd op Vrijspreker.nl

De televisie-verslaggeving van Ron Paul is te volgen op http://watchronpaul.com/, een initiatief van Phaedrus.

Read more...

20 mei 2007

Hopelijk is ook zij toch wel een beetje veranderd… (Hoegin)

Mimount BousaklaHet nieuws sloeg in als een bom: Mimount Bousakla, tot dan senatrice voor de sp.a, duwt bij de komende verkiezingen de Lijst Dedecker in Antwerpen. Op de persconferentie liet ze weten dat niet zij, maar wel de sp.a veranderd is, maar ik hoop voor Lijst Dedecker dat dat een leugentje om bestwil was.

Nu ben ik misschien niet van de slimsten, maar ik lig toch al een paar nachten wakker van de verklaring van Mimount Bousakla dat niet zij maar de sp.a veranderd is. Volgens haar was de nationale sp.a-top immers zo uit op stemmen dat er geen ideologie meer aanwezig was, en dat was één van de redenen waarom ze opstapte. Ik neem aan dat dat betekent dat zij vindt dat er bij Lijst Dedecker wél nog plaats is voor een ideologie –waar ik overigens niet aan twijfel met een zwaargewicht als Boudewijn Bouckaert in de rangen– maar ideologie en ideologie is natuurlijk wel twee. Want hoe zit deze zaak nu eigenlijk werkelijk in mekaar? Ik heb immers altijd gedacht dat de sp.a een socialistische partij was, en als Mimount Bousakla zich een paar jaar geleden als een vis in het rode water thuisvoelde bij de sp.a, is zij dan vandaag bij Lijst Dedecker nog steeds onveranderd socialiste? Of is zij altijd al liberale geweest, en was de sp.a vroeger een liberale partij? Of was haar lidmaatschap van de sp.a reeds van in het begin maar een schijnhuwelijk, een materie waar zij iets van kent? Ik raak er eerlijk gezegd niet aan uit. Misschien moest haar peetvader Jürgen Verstrepen haar maar eens uitnodigen voor een pod- of videocast en er een boompje over opzetten?

Over Jürgen Verstrepen gesproken, reeds op 5 november 2004 deed hij al een oproep aan Mimount Bousakla naar aanleiding van haar uitspraken over fundamentalisme in de Antwerpse moskeeën, om samen «elke dag een moskeetje [te gaan] screenen». Had iemand hen toen verteld dat ze tweeëneenhalf jaar later samen campagne zouden voeren voor dezelfde partij, ze hadden hem of haar ongetwijfeld mentaal gehandicapt verklaard. 't Kan dus verkeren, zoals Bredero al wist. Vandaag zegt Jürgen Verstrepen over haar dat «ze zal meewerken aan de structurele uitbouw van bepaalde thema's zoals immigratie.»

En dat kan best nog interessant worden. Ik heb het partijprogramma van Lijst Dedecker nog eens nageplozen, op zoek naar het standpunt over migrantenstemrecht, maar heb er niets over teruggevonden. Een leemte dus die zij onmiddellijk kan beginnen opvullen. Benieuwd of voorzitter Jean-Marie Dedecker zal kunnen leven met wat Mimount Bousakla hierover zal voorstellen. Bij de stemming hierover een paar jaar geleden was de ene nochtans fervent voorstander en de andere fervent tegenstander, maar misschien is het toch niet alleen de sp.a die de laatste tijd veranderd is. De twee kunnen het bij gelegenheid trouwens ook eens hebben over Mimount Bousaklas handtekening onder de petitie «Weg met “Stadsplan Veilig”», tenzij ook daar misschien vandaag een verandering te noteren zou vallen…

Een andere zaak is dan weer het communautaire luik. Ik hoop werkelijk dat Mimount Bousakla aan dat deel niet zal meewerken. Twee jaar geleden stond zij bijvoorbeeld nog gunstig tegenover een uitbreiding van Brussel, al gaf ze toe dat het haar eigenlijk allemaal geen bal kon schelen. En een jaar eerder was zij nog lid geworden van het selecte groepje Belgische Progressieve Socialisten, zoals zij toen trots lieten weten. Boudewijn Bouckaert zal dus over meer dan de principes van het liberalisme alleen eens een serieus gesprek moeten voeren met de nieuwste aanwinst van Lijst Dedecker.

Ondertussen hoop ik maar dat niemand bij Lijst Dedecker het in zijn hoofd zal halen haar over bepaalde thema's het zwijgen op te leggen, want daar is zij niet voor overgestapt.

Labels: , , ,

Read more...

19 mei 2007

VRT-debat met drie (Hoegin)

Morgen organiseert de openbare omroep VRT een televisiedebat met de «drie Vlaamse kandidaat-Eerste Ministers». Alleen wil minstens één van de drie niet gezegd hebben dat hij kandidaat is, terwijl een vierde die beweert uitdrukkelijk wel kandidaat te zijn niet alleen niet uitgenodigd werd, maar ook botweg geweigerd wordt. Maar wie wordt eigenlijk het meest gediend door dit debat?

Eerlijk gezegd doe ik mijn hoed af voor de creativiteit die men bij de openbare omroep aan de dag legt om het Vlaams Belang blijvend te kunnen uitsluiten, want dit voorwendsel had ik eigenlijk niet zien aankomen. Maar wat een zootje dus als we de perikelen rond al de kandidaten even op een rijtje zetten. Guy Verhofstadt bijvoorbeeld is één van de genodigden, maar wil eigenlijk geen debat met drie, maar slechts met twee, namelijk alleen met Yves Leterme. Yves Leterme dan weer is de facto kandidaat voor de post van Eerste Minister, maar wil dat niet gezegd hebben. Officieel trekt hij immers alleen maar de Senaatslijst van de CD&V(-N-VA), maar als dat in het belang van het Vlaams volk zou zijn, wil hij zich na 10 juni wel opofferen en de Vlaamse regering verlaten. Enfin, dat is toch wat hij de kiezers wil doen geloven.

Frank Vanhecke werd door de VRT niet uitgenodigd, omdat zijn partij volgens de VRT toch niet in een federale regering wil stappen. Wanneer de partijvoorzitter van het Vlaams Belang vervolgens uitdrukkelijk stelt dat hij wel degelijk kandidaat is om Eerste Minister te worden, antwoordt de VRT eenvoudigweg dat zij hem niet willen geloven. Het is voor het kleinste kind duidelijk dat de VRT hier ver buiten zijn boekje gaat door als openbare omroep een politiek standpunt in te nemen, maar het zal anderzijds ook geen enkel kleinste kind verbazen dat de VRT zich zo gedraagt en er nog weg mee komt ook. Het verschil in behandeling tussen Frank Vanhecke die uitdrukkelijk zegt kandidaat te zijn en voorzitter is van de grootste Vlaams partij, en Yves Leterme die officieel niet eens kandidaat wíl zijn, is in ieder geval opmerkelijk. Een neutrale openbare omroep zou bijvoorbeeld beide heren op hun woord kunnen nemen, en een ander debat met drie kandidaten kunnen organiseren: Frank Vanhecke, Johan vande Lanotte en Guy Verhofstadt. Benieuwd hoe lang het dan zou duren eer ook Yves Leterme zich zou melden als officiële kandidaat voor de post van Eerste Minister. Of dit alles uiteindelijk veel verschil zal uitmaken voor de uitslag van het Vlaams Belang op 10 juni durf ik te betwijfelen, maar het is wel een goede gelegenheid voor een stukje theater dat er bij de achterban van die partij zonder twijfel zal ingaan als zoete koek.

Ondertussen houdt Johan vande Lanotte zich op de vlakte, want hij weet ongetwijfeld dat hij de man is die uiteindelijk het best bediend wordt door een debat met drie. Immers, als de VRT zich de luxe kan veroorloven de voorzitter van het Vlaams Belang links(!) te laten liggen voor zo'n debat, dan kan zij dat a fortiori ook voor de voorzitster van Groen!. Groen! zelf heeft trouwens niet eens de ambitie de Eerste Minister te leveren, maar «eist» een vice-premier van klimaat op. Als het al iets aantoont, dan wel dat men bij Groen! zich deze keer niet al te grote illusies maakt over het komende resultaat, en er ondertussen stilletjes hoopt dat een tripartite mislukt en rooms-rood te krap eindigt om alleen een regering te vormen.

Johan vande Lanotte zal morgen dus volledig vrij spel hebben op de linker- en groene flank van het politieke spectrum, terwijl hij tegelijkertijd door het simpele feit dat hij mee aan de debattafel met Guy Verhofstadt en Yves Leterme mag gaan staan opgetild wordt tot één van de «grote» kandidaten. Zijn probleem in deze campagne is immers reeds van in het begin geweest dat er veel aandacht gaat naar enerzijds het paars-roomse duel tussen Guy Verhofstadt en Yves Leterme en anderzijds het Vlaams-Waalse duel tussen Yves Leterme en Elio di Rupo, en hij voortdurend in de vergeethoek dreigt terecht te komen.

Ter linkerzijde heeft men echter blijkbaar toch bloed geroken: als men Groen! moet opofferen om de sp.a een procentje extra vooruit te kunnen helpen zodat de socialistische familie na 10 juni sterker staat om de portefeuille van Eerste Minister op te eisen, dan weze het zo. Groen! mag er morgen dus niet bij zijn, en ook het Vlaams Belang kan de strategie om Johan vande Lanotte even in de schijnwerpers te plaatsen alleen maar komen verstoren, en dus wordt het een debat met drie. Trouwens, stel je dat even voor zeg: voor het eerst sedert 33 jaar weer een socialistische Eerste Minister: Johan vande Lanotte, één van de eigen kameraden zelf, of anders een homoseksuele Franstalige immigrant van de tweede generatie. Kan het nog beter? En dat mag dus al iets kosten – Bruxelles vaut bien une messe! Hoe dan ook, Johan vande Lanotte mag zijn geloofsbroeders bij de VRT dankbaar zijn voor de organisatie van dit debat.

Labels: , , , , ,

Read more...

18 mei 2007

Leterme premier van een tripartite of rooms-rode coalitie (Hoegin)

De verkiezingswedstrijd van Politiek.Net loopt ondertussen al iets meer dan een week, en voorlopig ziet het ernaar uit dat de overgrote meerderheid van de deelnemers verwacht dat Yves Leterme de volgende Eerste Minister wordt aan het hoofd van een tripartite of een rooms-rode regering. Vlaams Belang stevent ondertussen af op een licht verlies tegenover 2004, terwijl slechts weinigen geloven dat Lijst Dedecker op 10 juni de kiesdrempel zal halen.

Opiniepeilingen 2004-2007Over het algemeen kan gezegd worden dat de meningen van de deelnemers van de verkiezingswedstrijd niet veel afwijken van de resultaten van de opiniepeilingen van de laatste maanden. Alleen voor CD&V-N-VA verwachten de deelnemers een resultaat dat lager ligt dan alle drie de traditionele politieke opiniepeilers; voor de andere partijen zitten de resultaten tussen die van de opiniepeilers in.

Opiniepeilingen 2004-2007Zoals gezegd verwachten de deelnemers voor CD&V-N-VA een iets lager resultaat dan wat de opiniepeilers tot nog toe voorspeld hebben, maar nog altijd een duidelijke vooruitgang vergeleken met 2004. Slechts een kleine minderheid verwacht dat het Vlaams Kartel achteruit zal gaan vergeleken met de vorige Vlaamse en federale verkiezingen, maar anderzijds verwacht slechts een even kleine minderheid dat het kartel boven de dertig procent zal eindigen op 10 juni. Het kartel blijft in ieder geval afgetekend de grootste formatie in Vlaanderen

Voor het Vlaams Belang verwachten de deelnemers een lichte achteruitgang vergeleken met 2004, maar een forse vooruitgang vergeleken met 2003. Niemand verwacht dat het Vlaams Belang het op 10 juni slechter zal doen dan in 2003, maar slechts een kwart denkt dat de partij haar score van 2004 zal kunnen verbeteren. De partij blijft wel ruim de tweede formatie in Vlaanderen

Opiniepeilingen 2004-2007sp.a-SPIRIT blijft status quo tegenover 2004, en dat is een stevige achteruitgang vergeleken met de federale verkiezingen van 2003. Opvallend is wel dat er onder de deelnemers een grote consensus bestaat over de score van dit kartel: meer dan de helft denkt dat het kartel een score zal halen die minder dan een halve procent zal afwijken van de uitslag van 2004. Het kartel wordt ondertussen wel de derde formatie van Vlaanderen.

Voor de Open Vld ziet het er beroerd uit volgens de deelnemers van de wedstrijd: niemand gelooft dat de partij erop zal vooruitgang vergeleken met 2004, toen de partij al een enorm verlies leed vergeleken met het jaar ervoor. Gemiddeld voorspelt men een uitslag van 17% voor de partij, maar een kwart ziet de partij onder de 16% zakken, sommigen zelfs tot 14%. Hoe dan ook zakt de liberale partij naar de vierde positie in Vlaanderen.

Opiniepeilingen 2004-2007Groen! verliest lichtjes tegenover 2004, maar blijft gemiddeld ruim boven de kiesdrempel van 5%. Slechts een kleine minderheid ziet de partij opnieuw onder de kiesdrempel duiken, terwijl een kwart denkt dat de partij ook tegenover 2004 een kleine winst zal weten te maken.

Nieuwkomer Lijst Dedecker blijft gemiddeld ruim onder de kiesdrempel, en slechts weinigen zien de lijst boven de kiesdrempel eindigen. Zo goed als niemand ziet de partij boven de 6% stijgen, een indicatie dat Jean-Marie Dedecker met zijn 8% niet tussen de deelnemers zit.

Opiniepeilingen 2004-2007 Over naar de schiftingsvragen, want ook die leveren één en ander aan interessante informatie op. Zo denkt ongeveer drie vierde van de deelnemers dat CD&V de volgende Eerste Minister levert, zeg maar Yves Leterme dus. Ongeveer een zesde denkt dat Johan vande Lanotte van de sp.a de volgende Eerste Minister wordt, terwijl slechts zes procent het op Elio di Rupo houdt. Twee procent denkt dat de Open Vld de volgende Eerste Minister zal mogen leveren, nog minder denken aan de MR en een enkeling wil zelfs geloven dat Frank Vanhecke van het Vlaams Belang misschien wel Eerste Minister zal worden na 10 juni.

Het is eigenlijk jammer dat er geen Franstalige tegenhanger bestaat voor deze verkiezingswedstrijd, want het zou interessant zijn om te weten of ook de Walen zo massaal verwachten dat Yves Leterme de volgende Eerste Minister wordt, en niet geloven in de kansen van Elio di Rupo. Het is best mogelijk dat beneden de taalgrens dezelfde vraag een radicaal ander resultaat zou opleveren.

Opiniepeilingen 2004-2007Een schiftingsvraag die misschien iets minder gevoelig is aan de communautaire bril die men op heeft, is welke coalitie er deze zomer uit de bus zal komen. Ongeveer een derde denkt dat het een tripartite zal worden, terwijl een fractie minder denkt aan een rooms-rode coalitie. Ook rooms-rood-groen maakt een kans, maar in een voortzetting van paars of een heropstanding van paars-groen gelooft vrijwel niemand. En letterlijk niemand durft te wedden op een rooms-blauwe coalitie.

Het is opmerkelijk dat ondanks de dure eden die CD&V en N-VA gezworen hebben over een staatshervorming, er blijkbaar meer deelnemers geloven in een federale regering die niet over een bijzondere meerderheid zal beschikken (rooms-rood of rooms-rood-groen) dan een tripartite die daar wel over zal beschikken.

Opiniepeilingen 2004-2007Splitsen we de resultaten uit naar hoe vaak elke partij aangekruist wordt als lid van de volgende federale regering, dan blijkt dat rooms en rood goed vertegenwoordigd zijn. De meeste deelnemers geloven trouwens ook dat SPIRIT en N-VA hun respectievelijke kartelpartners in de regering zullen volgen, of het nu om een tripartite of een room-rode regering gaat. Merk op dat ook bij een rooms-rode regering zonder bijzondere meerderheid de deelnemers verwachten dat de N-VA tot de coalitie zal toetreden.

Voor de liberale partijen ziet het er echter niet zo goed uit. Minder dan de helft van de deelnemers ziet hen na de verkiezingen nog deelnemen aan de macht. En ongeveer een zevende ziet de groene partijen terug hun intrede doen in de federale regering na de verkiezingen. Vlaams Belang, FN en Lijst Dedecker maken volgens de deelnemers weinig of geen kans om een federaal minister te mogen leveren deze zomer.

Opiniepeilingen 2004-2007Wat het vertrouwen in de peilers betreft, vallen er geen verrassingen te noteren. Ongeveer een derde denkt dat de verkiezingswedstrijd van Politiek.Net de beste prognose zal leveren voor de verkiezingsuitslag, op afstand gevolg door de peiling van La Libre Belgique en daarna De Standaard/VRT. Ongeveer één op tien deelnemers denkt dat Le Soir/RTBf het best de uitslag van 10 juni zal kunnen voorspellen, terwijl enkelen denken dat de drie laatste verkiezingen alle peilers zullen weten te kloppen.

Het meest opmerkelijke van al deze resultaten is misschien wel dat er samen meer deelnemers geloven in een rooms-rode of room-rood-groene regering dan in een tripartite. De kans dat de Open Vld na 10 juni federaal van de macht verdreven zal worden, wordt door meer dan de helft van de deelnemers als reëel ervaren, en vrijwel niemand gelooft dat Guy Verhofstadt nog zal mogen voortzetten als Eerste Minister. Dat laatste zou trouwens opmerkelijk zijn als vertegenwoordiger van een partij die tegenover de vorige federale verkiezingen ongeveer een derde van haar aanhang dreigt te verliezen.

Deelnemen aan de verkiezingswedstrijd van Politiek.Net kan nog tot en met 9 juni op www.politiek.net/verkiezingen.

Labels: , , , , , ,

Read more...

17 mei 2007

Hoofddoeken en de vrije keuze van Groen! (Hoegin)

Verkiezingsaffiche van Groen! in AntwerpenGroen! wil in Antwerpen een campagne voeren onder de slogan «Met of zonder hoofddoek: 't Stad is van iedereen». Bij die campagne hoort een affiche die een jonge moslima met een hoofddoek toont.

Toen ik de affiche zag, dacht ik eerst even dat het ging om een affiche van het Vlaams Belang. Ik weet nog altijd niet of het wel zo een geniaal idee is van Groen! om Antwerpen vol te hangen met verkiezingsaffiches met daarop een moslima met een hoofddoek. Het is best mogelijk dat de partij zelf met deze campagne enkele kiezers zal weten te bekoren, maar ik vermoed dat er door deze affiche evenveel naar het Vlaams Belang gedreven zullen worden, indien niet meer, al zal het Groen! niet zijn dat hiervoor zal moeten bloeden.

Wat de campagne en de slogan zelf betreft, het is duidelijk waar de partij de mosterd gehaald heeft: de Pro-Choice-campagnes uit de VS. Meyrem Almaci verwoordt het immers zo: «Groen! is niet voor of tegen een hoofddoek. We spreken ons uit voor vrije keuze, voor het recht om je identiteit te behouden.» En ook in een reactie op een commentaarstuk van Mathias Danneels legt ze nogmaals de nadruk op de vrijheid van keuze: «Wat betreft ons hoofddoekstandpunt kiezen wij expliciet voor de vrije keuze.» De tactiek is eenvoudig: men verschuift de aandacht van de hoofddoek (of abortus) naar de vrijheid van keuze (en wie kan daar nu tegen zijn, nietwaar…), en wast vervolgens de handen in onschuld, want men neemt zelf zogezegd geen stelling in.

Deze houding is uiteraard slechts een constructie, die moet camoufleren dat de partij zich op een gevaarlijk hellend vlak begeeft. Zo zegt de partij dat een hoofddoekenverbod de kansen op de arbeidsmarkt verkleint voor diegenen die effectief gedwongen worden een hoofddoek te dragen, een groep die reeds kwetsbaar was op voorhand. Dit houdt echter een capitulatie in tegenover hen die hun vrouwen en zussen dwingen, en de vraag is dan ook hoever de partij bereid is hen tegemoet te komen. Immers, vandaag gaat het om een hoofddoek achter het loket, morgen om gescheiden loketten voor mannen en vrouwen, want we willen toch niet de kansen op de arbeidsmarkt verkleinen voor die vrouwen die van hun man of broer geen contact met het andere geslacht mogen hebben, ja toch? En overmorgen lopen de vrouwen van Groen! zélf met een hoofddoek rond, kwestie van de kansen van de moslimmannen op de arbeidsmarkt niet te verkleinen…

Overigens, om even terug te komen op het commentaarstukje van Mathias Danneels: de campagne van Groen! counteren met de vrouwenbesnijdenis was misschien niet helemaal ter zake, maar anderzijds gaat Meyrem Almaci in haar reactie toch ook wel zeer kort door de bocht. In Somalië bijvoorbeeld is vrouwenbesnijdenis heel sterk verbonden met de islam, en in het algemeen blinkt de islam niet uit door harde veroordelingen van de vrouwenbesnijdenis, integendeel zelfs. En haar verdediging als dat de vrouwenbesnijdenis niet in de islam (sic, maar ze bedoelt ongetwijfeld de Koran) zou staan kan gemakkelijk naar haar teruggestuurd worden met de vraag waar in de Koran staat dat vrouwen een hoofddoek moeten dragen. Misschien is de hoofddoek net zoals de vrouwenbesnijdenis wel historisch een culturele traditie die niets met de islam te maken heeft? Dat ze het anders misschien eens in Turkije gaat vragen!

Een ander opmerkelijk aspect is dat volgens Meyrem Almaci –en daarbij verwijst ze ook naar BOEH (Baas over eigen hoofd) en het Vrouwen Overleg Komitee– de hoofddoek niet het kernprobleem is. Als dat waar is, waar maken Groen! en BOEH zich dan eigenlijk druk om? Meer zelfs, als de hoofddoek toch maar een bijkomstigheid is, waarom plaatst de Antwerpse afdeling van Groen! het dan zo prominent op zijn affiches en maakt het er een verkiezingsthema van? Gelukkige stad waar alles zo perfect verloopt dat men het in het heetst van de verkiezingsstrijd over pietluttigheden kan hebben!

Tot slot ook nog even iets over het principe van de vrije keuze zelf. Het is immers ironisch dat uitgerekend die partij die in de korte tijd die ze aan de macht was uitblonk door regelneverij op alle mogelijke vlakken, en verder steeds bijzonder dogmatisch optreedt, vandaag een lans wil breken voor de vrije keuze. Hoe zit het immers bijvoorbeeld met de vrije keuze van de werkgever, als die niet moet hebben van diversiteit op de werkvloer? Wat met een verhuurder van flats: krijgt die voortaan ook de vrije keuze om al dan niet aan allochtonen te verhuren? En als ik morgen een kantelpoort bestel, zal ik dan de vrije keuze hebben liever geen Marokkaan over de vloer te krijgen om die te installeren? Ik meen mij namelijk te herinneren dat Groen! daar een totaal ander standpunt over heeft.

Labels: , ,

Read more...

De Neergang Van Europa (Vincent De Roeck)

Het is waar. De verwezenlijkingen van de Europese welvaartstaat zijn opvallend. Amerikanen kunnen enkel maar dromen van een 35u-werkweek, of van vijf weken betaald verlof per jaar. Maar het probleem is dat al deze sociale programma’s enkel maar betaalbaar zijn zolang er in Europa een substantiële economische groei is, en vandaag sputtert de economische motor als nooit tevoren. Het zal de taak zijn van de toekomstige historici om verklaringen te gaan zoeken voor het wanbeleid van de huidige generatie. Hoe zullen zij ooit kunnen begrijpen waarom pas zo laat op de dag eindelijk maatregelen genomen werden om deze problemen het hoofd te bieden? Zullen zij dat überhaupt ooit wel begrijpen? Wetende dat alle grote problemen in feite trends zijn die hun kop al lang tevoren opgestoken hebben, zelfs nog voor het begin van de 21ste eeuw? Ik denk dan bijvoorbeeld aan de demografische evolutie, aan het politiek immobilisme tegenover de Europese éénmaking en aan de crisis waarin de socialistische welvaartstaat vandaag de dag verkeert.

True, the achievements of the European welfare state had been remarkable. Americans can only dream about a 35-hour work week or five weeks of paid holidays a year. But the problem was that all those social-assistance programs were affordable only as long as substantial economic growth took place. Future historians may well be at a loss to understand why the sorry state of affairs was realized only late in the day, despite the fact that all the major trends - demography, the stalling of the movement toward European unity, and the crisis of the welfare state - had appeared well before the turn of the twenty-first century.

De neergang van het Romeinse Rijk werd gedurende eeuwen bestudeerd en geanalyseerd, en nog steeds konden niet alle elementen gereconstrueerd worden. Hetzelfde lot schijnt de posterieure analyse van de Europese neergang beschoren te zijn. Gelukkig voor het huidige Europa vindt zo’n neergang maar zelden zéér snel plaats. Er bestaan gewoonlijk tal van effecten en omstandigheden die als vertragingsmechanismen voor deze neergang fungeren. De korte pijn is Europa dus kennelijk toch niet gegund. Maar het is ook een waarheid die er staat als een koe dat de hartslag van de geschiedenis sneller gaat in onze moderne tijd dan ooit tevoren het geval was. Natuurlijk biedt zo’n neergang nog tal van uitdagingen waarop men moet reageren en inspelen, ook al is er geen zekerheid over de mate van eventueel succes, ook al is er geen enkele garantie dat men de neergang van onze beschaving nog kan tegengaan.

The decline of the Roman Empire has been discussed for centuries, and it could be that the discussion about the decline of Europe will last as long. Decline often does not proceed as quickly as feared; there are usually retarding circumstances. But it is also true that, for better or worse, the pulse of history is beating quicker in our time than before. Surely decline offers challenges that ought to be taken up, even if there is no certainty of success.

Niemand kan vandaag met overtuiging voorspellen welke problemen de machthebbers van vandaag en morgen in de toekomst nog gaan tegenkomen. Maar zelfs als de neergang van Europa nu al onomkeerbaar zou vastliggen, dan is er nog steeds geen enkele reden om van een ineenstorting van Europa uit te gaan. Deze fatalistische uitkomst kan enkel maar vermeden worden op één voorwaarde, iets dat men maar al te vaak uit de weg gaat en uitstelt tot ver in de toekomst. Het échte fundamentele debat zou al lang niet meer mogen gaan over het al dan niet bestaande primaat van de Europese gedachte, maar het zou eindelijk eens moeten gaan over de essentie, met name over welke Europese tradities en waarden we alsnog willen behouden, en we vandaag dus zullen moeten redden.

No one can say with any confidence what problems the powers that now appear to be in the ascendancy will face in the years to come. And even if Europe’s decline is now irreversible, there is no reason that it should become a collapse. There is, however, a precondition - something that has been postponed. The debate should be about the essence, about which of Europe's traditions and values can still be saved.

De aangehaalde Engelstalige citaten verschenen in The Chronicle Review en gaan uit van Dr. Walter Laqueur, een gevierd “beschavingsauteur” die als professor verbonden is aan de gerenommeerde Amerikaanse Georgetown University. Zijn analyse van de op til zijnde Europese neergang zou ogen moeten openen in de wandelgangen van de macht en in de salons van onze machthebbers, maar de ivoren torens van de politique politicienne blijven doof voor deze onheilstijdingen. Uiteindelijk zal Europa als dominerende beschavingsvorm inderdaad het onderspit delven, en pas dan zal iedereen de huidige generatie politici incompetentie en een gebrek aan visie of leiderschap verwijten, maar daartegen zal het vlijmscherpe oordeel van een verknecht volk door niemand meer gehoord kunnen worden. Men zal niets meer kunnen veranderen. Het zal dan immers al te laat zijn.


Meer commentaren van Vincent De Roeck op Libertarian.be
Read more...

Eerst opzoeken wat "dawah" betekent ! (victa placet mihi causa)

.
Gisteren in Brussel, in het Nederlands-Vlaams Huis deBuren, was er een gesprek tussen de Nederlandse arabist en koranvertaler Hans Jansen en Omar Luc van den Broeck van de moslimexecutieve. Onderwerp was het tweedelige werk van Jansen: “De historische Mohammed” (Arbeiderspers).

Aan de hand van de oudste verhalen, die bij de mohammedanen zelf altijd gemeengoed zijn geweest, vertelt Jansen het weinige dat daaruit met enige zekerheid te puren valt, en geeft hij een overzicht van de vele tegenstrijdigheden die een nuchtere westerse blik ontwaart. Het eerste deel, “De Mekkaanse verhalen” verscheen twee jaar terug, en nu enkele maanden geleden ook het tweede deel: “De verhalen uit Medina”. Samen zowat vijfhonderd uiterst leesbare en vaak grappige bladzijden.

Moderator bij het gesprek was Tarik Fraihi van de SP-a. Helaas, de delicate taak van moderator was voor Fraihi te hoog gegrepen. Gediplomeerd filosoof is hij al, zoals hij ons ietwat overbodig twee keer meedeelde ...maar moderator nog niet, zoals het publiek kon vaststellen. Hij had weliswaar weinig tijd gehad om het boek van Jansen te lezen, dat liet hij ook twee-drie keer weten, en bijgevolg wist hij geen enkel thema aan te brengen en moest het gesprek maar wat aanmodderen. Een opmerking achteraf uit de zaal was dat de avond een rommelig verloop had gekend. Merendeels Nederlands publiek en dan krijg je zulke opmerkingen.
Een rommelig gesprek samenvatten is welhaast zo ondoenbaar als een rij willekeurige getallen samenvatten, maar ik zal toch even de sfeer scheppen.
Jansen steunt zich in zijn boek voornamelijk op de hagio-biografie die zekere Ibn Ishāk, .“de zoon van Isaac”.(704-767), .schreef ruim een eeuw na de veronderstelde [dat zeg ik, niet Jansen] Mohammed. Een vroeger getuigenis is niet voorhanden en noodgedwongen begint Jansen dus met deze late Ibn Ishāk.
Hans Jansen had, bij het begin van wat een gesprek had moeten worden, een kleine filologische bedenking rond de naam Mohammed, zei ook iets over het gebruik van accenten in het Arabisch, die zo hun consequenties hebben als je bepaalde woorden wenst te begrijpen. Want islam betekent vrede, had van den Broeck, zijn publiek lichtjes onderschattend eerst geprobeerd, maar langzamerhand weet iedereen ook wel zónder accenten dat islam voorafgaand onderwerping betekent. Meteen leek Omar (die net als de moderator twee of drie keer beklemtoonde dat hij weinig tijd had gehad om het boek van Jansen te lezen; vijfhonderd bladzijden is ook een hele turf om op twee maanden te lezen) ...meteen leek Omar enige moeite te ondervinden. Hij voelde zich in nauwe schoentjes scheen het mij toe, zat direct een beetje in een slachtofferrol.

Hij deed daarom een noodgreep, en koos boudweg voor de oplossing om die hele Ibn Ishāk maar tussen grote aanhalingstekens te plaatsen. Jansen deelde hem nog minzaam mee dat hij op die manier een wat aparte positie innam, want dat binnen de mohammedaanse wereld Ibn Ishāk een onbetwist gezag genoot. (Iets als hun Aristoteles begreep ik, of toch een soort verlate evangelist.) Maar nee, het was de koran die telde, en wat kroniekschrijvers zegden was voor van den Broeck ondergeschikt.
De zaal leek deze kwestie interessant te vinden, maar het mocht niet zijn – ik raad de toehoorders aan, mocht iemand dit lezen, om te luisteren naar de Klara-podcast “Rondas” van 11 maart met Jansen, als die er nog is; daar viel meer te rapen – want onze moderator gisteren leek de kwestie niet zo goed te kunnen volgen, en besloot dat "het allemaal te technisch werd" ...voor het aanwezige publiek.
Hij verlegde het accent dus, en begon zelf iets te vertellen over de geschiedenis van Marokko. Een onderwerp dat hij goed beheerste verzekerde hij ...maar dat spijtig genoeg hier niet te pas kwam. Over andere streken in de Arabische wereld moest je hem overigens niets vragen, bekende ongevraagd onze wetenschapper nog. Toch verontschuldigde hij zich daarna, dat hij even uit zijn rol van moderator was gevallen, maar hij nam die dadelijk weer op. De aandacht was ondertussen verschoven, weg van een vervelend wetenschappelijk punt. Ugly facts altijd...
Andalouzië dan maar, waar de verdraagzaamheid van de islam zo groot was in de bloeiperiode. Hier had van den Broeck de literatuur van de laatste dertig jaar niet onder de knie (iets waar hij zich niet voor hoeft te schamen, en waar hij zeker niet alleen mee staat. Dhimmi Lucas Catherine bv. vertelt onvermoeibaar dezelfde fabeltjes, en wordt hier en daar nog geloofd ook).
Even ging het ook over de koran zelf, en over antisemitisme. Jansen merkte op, alweer noodgedwongen, dat er in het heilige boek drie keer staat dat joden apen en zwijnen zijn [voor geïnteresseerden: 5:60, 2:65, 7:166], maar dat er anderzijds in de Bijbel óók onaardige zaken staan, en dat het, wat hem betrof, er vooral toch op aankwam wat gelovigen met dat soort uitspraken vandaag aanvingen. Of ze die nu nog geloven bijvoorbeeld, of er consequenties uithalen en er naar leven.
Hierop kwam geen antwoord, behalve dat van den Broeck vond dat Mohammed juist bijzonder grote eerbied voor de joden en hun profeten had, en meteen begon hij over iets anders ...Auschwitz natuurlijk! . Enzovoortenzoverder.
Om kort te gaan: een gesprek was er niet.
Dat wist ik natuurlijk op voorhand. Met mohammedanen is een redelijk gesprek, met woord en wederwoord, zo goed als uitgesloten van zodra hun islam ter sprake komt. Zoals eenieder weet die het zelf al eens probeerde: dawah is dan nog het enige dat uit hun mond komt.
Met een moslimmoderator erbij, dacht ik, zou het misschien anders verlopen? daarom ging ik toch luisteren.
En terecht bleek, want achteraf vroeg ik aan de auteur om zijn boek te signeren, en hij schreef: Voor Marc, had een vrolijk avondje, Hans Jansen.
Het was inderdaad een waar genoegen om tot besluit van deze avond enkele redelijke en vrolijke woorden te wisselen met deze geleerde man, onder het genot van een goed glas wijn, ons aangeboden door deBuren.
.
.


Labels: , , , , ,

Read more...

<<Oudere berichten     Nieuwere berichten>>