30 juni 2006

Vertrouwen in de VRT (Hoegin)

Een paar weken geleden vroeg De Stemmenkampioen of zijn panelleden «over het algemeen vertrouwen in de onafhankelijkheid van de berichtgeving bij de openbare omroep, de VRT» hadden. Uit de resultaten blijkt dat wie dat niet heeft, in de helft van de gevallen voor het Vlaams Belang stemt.

Alleen bij het Vlaams Belang is er een meerderheid te vinden die geen vertrouwen heeft in de openbare omroep. Bij CD&V-N-VA en VLD vertrouwt drie kwart van de kiezers de VRT, terwijl dat bij sp.a-SPIRIT en Groen! oploopt tot ongeveer 90%. Het is duidelijk dat vooral bij het Vlaams Belang een aversie tegenover de VRT bestaat, terwijl men gerust kan stellen dat het omgekeerde ook het geval: de aversie van de VRT tegenover het Vlaams Belang is legendarisch.

De resultaten die de De Stemmenkampioen brengt geven het vertrouwen in de openbare omroep per partij aan, maar men kan natuurlijk ook de resultaten transponeren, bijvoorbeeld aan de hand van de verkiezingsuitslagen van 2004. Die oefening geeft dan het antwoord op de vraag hoe de partijvoorkeuren eruitzien gesteld dat men wel of niet vertrouwen heeft in de VRT. Voor de Neen-zijde blijkt dan dat ongeveer de helft van diegenen die geen vertrouwen hebben in de VRT op het Vlaams Belang stemmen. CD&V-N-VA en VLD zijn ietwat ondervertegenwoordigd, maar sp.a-SPIRIT en Groen! zijn bijna helemaal afwezig.

Kijkt men naar de mensen die wél vertrouwen hebben in de VRT, dan zijn uiteraard alle partijen oververtegenwoordigd behalve het Vlaams Belang. Vooral het aandeel van sp.a-SPIRIT valt hierbij op: het aandeel van dat kartel is bijna even groot als dat van CD&V-N-VA. Voor wie de VRT omschrijft als «VuurRode Televisie» e.d. komt dit waarschijnlijk niet als een verrassing. Er moet echter opgemerkt worden dat het aandeel van VLD en CD&V-N-VA aan de Ja-zijde toch ook niet bepaald verwaarloosbaar is.

De weekvraag van De Stemmenkampioen is slechts een momentopname en geeft ook geen verklaring waarom de panelleden stemmen zoals ze stemmen, en er kunnen dus enkele vragen gesteld worden bij de resultaten. Hoe is bijvoorbeeld de evolutie van het vertrouwen in de openbare omroep geëvolueerd in de loop der jaren, globaal en per partij? De aanhang van het Vlaams Belang is bijvoorbeeld sterk gestegen de laatste jaren: rekruteert de partij nieuwe kiezers bij hen die reeds van tevoren geen vertrouwen in de VRT hadden, of verliezen de kiezers hun vertrouwen in de VRT pas nadat ze naar het Vlaams Belang overschakelden? En ten slotte de vraag over de kip en het ei: is het de partijvoorkeur die bepaalt of men vertrouwen heeft in de openbare omroep, of is het de omroep die invloed heeft op de partijvoorkeur van de kijkers die in haar vertrouwen hebben? Is dat laatste het geval, dan is de VRT op dit ogenblik vooral voor sp.a-SPIRIT en Groen! een stemmenmachine.
Read more...

27 juni 2006

Zin en veel onzin over gevangenisbeleid (Hoegin)

Naar aanleiding van de recente gebeurtenissen in o.m. Antwerpen laait het debat over het gevangenisbeleid weer op. In verband daarmee wordt veel onzin verteld, en daarom is het goed toch even de puntjes op de i te zetten.

Om te beginnen wil de VLD zich vandaag bij monde van Bart Somers stoer voordoen, maar de partij is ondertussen al meer dan zeven jaar federaal aan de macht, en niet één gevangenis werd er in die tijd bijgebouwd. Wat de wet-Lejeune betreft, is die inderdaad zoals Laurette Onkelinx zegt pas onlangs herzien, en het Vlaams Belang is alvast van mening dat die herziening in de praktijk een versoepeling was. De VLD heeft die herziening mee goedgekeurd.

Het antwoord van Johan vande Lanotte op de voorstellen van Bart Somers is nogal voorspelbaar, maar bevat wel één pareltje dat het citeren waard is:
Van een straf die helemaal niet samengedrukt kan worden, ben ik geen voorstander. Je mag gevangenen niet elke hoop ontnemen om vervroegd vrij te komen.
Er zijn er die vinden dat de doodstraf onmenselijk is, en dat levenslang het gepaste alternatief is als zwaarste straf. Er zijn er echter die letterlijk levenslang al even onmenselijk vinden, omdat je de gevangenen niet elke hoop mag ontnemen ooit nog vrij te kunnen komen. Johan vande Lanotte steekt dus nog een tandje bij, en vindt dat je gevangenen ook niet de hoop mag ontnemen vervroegd vrij te komen. Mijn eenvoudige vraag: in 's hemels naam, waarom? Nog een beetje, en straks is het al onmenselijk wanneer gevangen überhaupt nog maar voor eventjes de gevangenis in moeten! En a propos, zou ook Marc Dutroux die hoop nog mogen koesteren van Johan vande Lanotte? Het zou niet de eerste keer zijn dat hij vervroegd vrijgelaten zou worden.

Overigens, de volgende titel in De Standaard is toch ook om van te snoepen: «Daders zitten ook nu langer dan een derde in cel». Stel je even voor zeg: iemand die 18 jaar cel heeft gekregen zit dus ook nu al minstens zes jaar achter de tralies. Waar we ons dus druk over maken. Misschien eens een tip voor wie af en toe een superboete in de bus krijgt: een derde betalen, en zien of je de rest kwijtgescholden krijgt wegens goed gedrag. Zou Johan vande Lanotte ons die hoop durven ontnemen?

Ten slotte de overbevolking van de gevangenissen. Daarover wordt nog de meeste onzin verkondigd: de gangbare stelling is namelijk dat de overbevolking van de gevangenissen niet opgelost kan worden door meer plaatsen bij te bouwen. Dat is een stelling die bij ongeveer 99,9% van de bevolking de wenkbrauwen zal doen omhoog gaan, maar mensen die er verstand van hebben, en ondergetekende rekent zich daar dus ook niet bij, beweren dat met een stelligheid van doe-me-maar-eens-iets. Zo bijvoorbeeld Laurette Onkelinx nog op 3 maart van verleden jaar in de Senaat:
Ik heb er al herhaaldelijk op gewezen dat het probleem van de overbevolking niet kan worden opgelost met de bouw van nieuwe gevangenissen. De criminologische literatuur is het daar unaniem over eens. Het heeft dus geen zin zich af te vragen hoeveel cellen er nodig zijn om alle vrijheidsberovende straffen te kunnen uitvoeren.
Voilà dus. En wie dacht dat alleen maar rood-groene politici zoiets zouden durven verkondigen, een citaat van Brice de Ruyver, veiligheidsadviseur van Eerste Minister Guy Verhofstadt en hoogleraar strafrecht aan de Universiteit Gent, op 27 april van verleden jaar in een opinieartikel in De Standaard:
En landen die hun capaciteit drastisch hebben opgevoerd, zien de overbevolking evenmin dalen. Een zoveelste bewijs dat hoe meer de gevangeniscapaciteit wordt uitgebreid, hoe sneller ze wordt opgevuld. Enkel inwerken op de capaciteit heeft dus geen zin.
Wanneer ik zoiets lees, vraag ik me af waarom de capaciteit niet al lang verlaagd werd. Immers, was de capaciteit vandaag slechts de helft geweest van wat ze nu is, zou «de criminologische literatuur» «unaniem» stellen dat een verdubbeling van de capaciteit geen zin zou hebben. Hoe sneller verdubbeld, hoe sneller ook opgevuld, zou Brice de Ruyver zelfs stellen. Dan kan men vandaag net zo goed veel geld besparen en de capaciteit halveren. Hoe sneller gehalveerd, hoe sneller een deel van de overbevolking ook weggewerkt, of niet soms?

Zou het echter kunnen dat de sleutel voor het fenomeen dat de criminologische literatuur unaniem registreert in het antwoord van Johan vande Lanotte verborgen ligt?
Lange tijd was sp.a gewonnen voor de wet-Lejeune om de spanningen in de gevangenissen onder controle te kunnen houden.
Verhoogt men de capaciteit, kan men ook de wet-Lejeune weer inperken, en zit men uiteindelijk weer met een overbevolking. Is de oplossing dan (a) de capaciteit niet verhogen omdat dat toch niet helpt, en liever de wet-Lejeune nog versoepelen, of (b) de capaciteit verhogen tot wat men nodig heeft nà een inperking van de wet-Lejeune,en niet ervoor? Het is maar een idee natuurlijk, maar men moet waarschijnlijk dieven, moordenaars en andere criminelen, tenslotte toch allemaal slachtoffers van de maatschappij, al wel een heel slecht hart toedragen om alternatief (b) nog maar in overweging te durven nemen.

Hoe dan ook heb ik een probleem waar ik de criminologische literatuur graag eens unaniem een antwoord op zou zien geven: stel dat de gevangeniscapaciteit in België uitgebreid zou worden tot tien miljoen, zouden de gevangenissen ook dan nog steeds overbevolkt zitten? 99,9% van de bevolking zou waarschijnlijk zeggen dat dat bijzonder onwaarschijnlijk is, en dat er dus wel degelijk een capaciteit bestaat waarbij de overbevolking opgelost is. Maar die 99,9% hebben dan ook geen doctoraat in de criminologie op zak. Ik trouwens ook niet. Het zou dus kunnen dat de criminologische literatuur ferm met ideologisch spek schiet, en wil beweren dat op een gegeven ogenblik zelfs totaal onschuldige mensen van straat geplukt worden om vrije gevangeniscapaciteit op te vullen, ja zelfs een overbevolking in stand te houden. Anders moeten ze het mij maar eens komen uitleggen, en dan liefst ook met een tekeningetje, want dat zal nodig zijn.
Read more...

26 juni 2006

Gevlucht naar een winkel… (Hoegin)

Eén van de daders van de moord op Guido de Moor is op dit ogenblik nog steeds voortvluchtig. Over de manier waarop hij is kunnen ontsnappen doen echter twee versies de ronde, of beter gezegd, één volledige, en één die eigenlijk niets zegt over wat er werkelijk gebeurd zou zijn.

Volgens de nieuwssite van de VRT zou het overigens niet de eerste keer zijn dat de 17-jarige in aanraking kom met de politie:
Het zou gaan om een 17-jarige die ook gezocht wordt voor andere feiten en die dus al eerder in aanraking is gekomen met politie en gerecht. Gisteravond is er een huiszoeking gebeurd in zijn woning, maar de verdachte zelf kon ontkomen.

Hij heeft zich even verborgen gehouden in een winkel, maar is kunnen vluchten.
Onder welke omstandigheden de verdachte uit de winkel is kunnen vluchten wordt eigenlijk volledig in het ongewisse gelaten. Liep hij weg langs de achterdeur of klom hij uit een raampje?

Hoe dan ook, omwille van de snelle identificatie en arrestatie was Eerste Minister Guy Verhofstadt er reeds als de kippen bij om een pluim op eigen hoed te kunnen steken:
Hun optreden staat model voor de goede samenwerking binnen de eengemaakte politie.
Bij de Nederlandse regionale krantengroep De Stentor daarentegen lieten ze vanavond een ferme steek vallen door wel een versie weer te geven van hoe de verdachte uit de winkel is kunnen ontsnappen:
De Belgische politie had bijna de hoofdverdachte te pakken van de groep van zes jongeren die zaterdag in Antwerpen een buspassagier zo mishandelden dat deze overleed. Toen de politie het huis van de 17-jarige verdachte jongen binnenviel, vluchtte deze naar een nabijgelegen winkel. Daar werd hij geholpen door tientallen toegestroomde jongeren en kon zo ontkomen.
Dat dit stukje informatie ontbreekt in alle Vlaamse media die ik heb kunnen controleren, staat waarschijnlijk model voor het feit dat het gewoonweg niet klopt. Is het feit wel waar, kunnen er echter een hele resem andere modellen aan vastgeknoopt worden, en slaat het in ieder geval de veroordeling van zinloos geweld door de Turkse en Marokkaanse verenigingen aan diggelen. Niet dat die verenigingen niet van goede wil zouden zijn, maar er is dan blijkbaar toch een niet onbelangrijk verschil tussen hen en wat er in Antwerpen «in de straat» leeft.

Wanneer de politie eindelijk met een officiële versie van de feiten naar buiten zal komen, zal het interessant zijn om te zien of ook dit detail uit de doeken gedaan zal worden. Wat ondertussen wel vaststaat is dat de politie bijzonder op haar hoede is om ook maar iets te zeggen dat later door de persmeute tegen haar gebruikt zou kunnen worden. Over de vermoedelijke nationaliteit van de daders wou zij zich in ieder geval niet uitspreken zolang de daders niet geïdentificeerd waren, en het signalement dat in de ether gestuurd werd bevatte alleen maar details over hun kledij en heel algemene beschrijvingen. Waarschijnlijk lopen er zelfs in China honderden of duizenden jongeren rond die aan de beschrijvingen voldeden!
Read more...

De EU: een échte vodkacratie (Politiek Incorrect)

De Europese Unie en overregulering. Het zijn twee begrippen die sedert de omdoping van de Europese Economische Gemeenschap tot EU haast synoniem van elkaar zijn geworden. Om een concreet voorbeeld te geven: enkele jaren geleden was het bijna gedaan met de eeuwenoude Geuze Lambiektraditie uit het Pajottenland. De oorzaak was een overijverige EU-ambtenaar die het rijpingsproces waarbij de Geuze twee à drie jaar in speciale houten vaten wordt gegist niet meteen kon appreciëren. De EU houdt duidelijk niet van bier, en sedert de toetreding van tien nieuwe lidstaten ligt ook het lot van de Oost-Europese vodka op het Europese schavot te Brussel.

Volgens de huidige Europese wetgeving (EEC/1576/89) is vodka een geestrijke drank geproduceerd door ethyl-alcohols (=chemische binding) van landbouwgewassen. Een zestal lidstaten - Polen, Zweden, Denemarken, Finland, Litouwen, Estland en Letland om precies te zijn - willen die wetgeving nu verstrengd zien. Volgens hen moet vodka gedefiniërd worden als een alcohol op basis van uitsluitend aardappelen en granen. Op dit moment wordt in sommige EU-lidstaten ook vodka geproduceerd op basis van andere materialen als druiven, appels of suikerbieten. Volgens deze zes lidstaten is zulk een clausule nodig om de authenticiteit van de vodka te bewaren. Volgens hen vormt (goedkopere) vodka uit bijvoorbeeld Azië een bedreiging voor de Europese vodkamarkt. Vandaar dat er dus "beschermende maatregelen" nodig zijn.

En zo zijn we weer op het typisch Europees paadje van het protectionisme beland. De voorgestelde maatregelen van deze zes lidstaten vormen veeleer een bedreiging voor de competitiviteit van de Europese vodka-industrie. 10% van de in de EU geproduceerde vodka wordt gemaakt van andere grondstoffen dan aardappelen of granen. In landen als Duitsland is dit 73%, en in Tsjechië zelfs 95%. Een wijziging van de Europese wetgeving in die zin zou dus de doodsteek betekenen voor de vodkaproductie in die landen. Er is echter meer: in landen als Zweden en Finland - die dit voorstel dus steunen - is de hoofdaandeelhouder van de grootste vodkaproducenten steeds... de overheid! Zij hebben er dus inderdaad alle belang bij dat de wetgeving naar hun believen wordt gewijzigd. Zo kunnen zij ten koste van de Europese interne markt en de competitiviteit van het Europees (vodka)ondernemingsleven extra inkomsten vergaren. Hoe schandelijk en pervers de macht van de staat niet kan zijn!

Ook naar de consument kijken deze zes vodka-machtspotentaten dus duidelijk niet om. Volgens een onderzoek dat in vier EU-lidstaten werd gevoerd, blijkt amper 1% van de vodkaconsumenten rekening te houden met welke grondstof de vodka is gemaakt. Een grote meerderheid (behalve in Polen) van de vodkaconsumenten had zelfs geen flauw idee waarvan vodka gemaakt kan zijn. En voor de veiligheid of gezondheid van de vodkaconsument is er evenmin gevaar: vodka op basis van granen als op basis van druiven is even 'gezond'. Tenminste als het verbruik ervan binnen de perken blijft, zoals dit altijd zou moeten zijn bij consumptie van iedere alcoholbevattende drank...

Maar de EU riskeert vooral onmiddellijk een veroordeling door de Wereldhandelsorganisatie (World Trade Organisation; WTO). Zowat in de hele wereld (VSA, Rusland, India, China, Japan, Zuid-Afrika,...) wordt vodka geproduceerd op basis van eender welk landbouwgewas. Dit staat ook zo in hun wetgeving genoteerd. Het probleem is dus dat landen als pakweg Brazilië geen vodka meer in de EU kunnen invoeren, omdat dit niet compatibel is met de (gewijzigde) EU-wetgeving. Dit betekent niet alleen een verarming voor onze interne markt, maar creëert ook nog eens verder de perceptie van het economisch onineembare fort Europa. En het land in kwestie (Brazilië in dit voorbeeld) heeft een afzetmarkt minder. Zodus zullen de alarmklokken bij de WTO wel snel luiden.

Vandaag, 26 juni 2006, vinden er in het Europees Parlement hoorzittingen plaats omtrent deze kwestie. De vraag is dus of de walgelijk protectionistische plannen van 'de zes' kunnen worden gestopt. Dat is alleszins zeer twijfelachtig: het spijtige toeval wil namelijk dat juist deze week niemand minder dan Finland voorzitter wordt van de EU (de Europese Raad om precies te zijn). En de Finse politieke elite heeft bovenop de wetswijzigingsplannen nog eens het "leuke" voorstel in petto om de accijnzen op alcoholische en geestrijke dranken in de EU te verhogen. Niet alleen wordt een cafébezoek op die manier nog duurder, maar komt het gevaarlijke monster van de Europese fiscale harmonisatie nog dichterbij.

De vraag die men zich bij deze hele kwestie dient te stellen is of dit nu eigenlijk wel een bevoegheid van de Europese Unie hoeft te zijn. Zulke voorstellen dragen alleszins maar zeer weinig bij tot het vertrouwen van de burger in de EU, die zich zo in zijn of haar nationale soevereniteit gekrenkt voelt. Op die manier ondermijnt de EU dus haar eigen politieke project (misschien nog maar beter overigens!). En tot slot: denkt de heer Barroso nu werkelijk dat dergelijke oermercantilistische methodes ook maar iets zullen bijbrengen tot zijn (té) voluntaristisch discours (zich huisvesten in Brussel in de buurt van een notoir Belgisch eerste minister kan verstrekkende gevolgen hebben...) over 'groei en jobs'. Neen. Wel integendeel.

Voor zij die over deze weinig naar aromatische vodka geurende zaak meer te weten willen komen, kunnen overigens hun gading slaan op de website www.european-vodka-alliance.org (Europese Vodka Alliantie). Deze organisatie is immers niet alleen voorstaander van vrije vodkaproductie en -consumptie, maar van de vrije markt in het algemeen.
Read more...

Grote Belgische Firewall op komst? (LVB.net)

Een firewall is een systeem dat ongeoorloofd internetverkeer tegenhoudt. Bedrijven gebruiken het tegen hackers, tegen virussen of tegen spam, of om te vermijden dat hun personeel ongewenste websites bezoekt. China heeft een "Great Internet Firewall" (een term die knipoogt naar 'The Great Wall') en ook Saoedi-Arabië, Iran en Myanmar filteren het internetverkeer zodat hun burgers geen 'subversieve websites' kunnen bezoeken. Komt het in België ook ooit zo ver? Wellicht niet, maar het denkwerk naar de technische concepten is officieel begonnen, onder impuls van de minister van informatisering Peter Vanvelthoven.

Het officiële persbericht klinkt als volgt:
Vandaag is op de ministerraad beslist dat de Federale overheidsdienst Informatie en Communicatietechnologie (Fedict) een technisch concept mag uitwerken om websites met illegale content of met illegale dienstverlening te onderscheppen. [...] Concreet komt het erop neer dat elke surfer die verbonden is aan een Belgische internet service provider, van zodra hij op een gekende website komt met de voormelde illegale content, zijnde kinderporno, weet dat deze site illegale content aanbiedt. In de Scandinavische landen zijn telecomoperatoren al gestart om websites met illegale content te blokkeren voor hun klanten.

Minister Vanvelthoven: 'We beseffen dat blokkering op domeinnaam geen sluitende oplossing is. Elke technicus zal dat beamen. Een aantal surfers zijn in staat om zo'n blokkering te omzeilen. Maar we mogen niet vergeten dat een groot deel van de surfers niet weten hoe ze dergelijk dingen moeten omzeilen. Er zijn trouwens ook veel surfers die onwetend op zo'n site terechtkomen en voor hen is een waarschuwing al vaak voldoende.'
Zo te zien lijkt men dus niet van plan om websites te blokkeren, maar wel om er een interstitial tussen te gooien, een pagina die vooraf waarschuwt: "let op, u staat op het punt om illegale inhoud te raadplegen!".

Het persbericht heeft het alleen over kinderporno, maar volgens De Morgen gaat het concept veel verder:
Het gaat met name om sites die kinderporno aanbieden, maar ook racistische webstekken en sites die illegale producten zoals wapens aanbieden, zouden in het vizier komen.
In dat geval is het prominent en opvallend plaatsen van het woord "kinderporno" in de titel en op een paar andere strategische plaatsen in het persbericht ("zijnde kinderporno", m.a.w. het zou alleen om kinderporno gaan) een staaltje van bewuste manipulatie. Altijd handig om wie zich tegen deze maatregel verzet, een vuile pedofiel te kunnen noemen. Eens het systeem technisch op punt staat, is het maar een kleine stap om ook ongewenste extremistische sites aan de zwarte lijst toe te voegen. Bijvoorbeeld de veelbesproken site rwina.com, waarvoor het parket al werd ingeschakeld, en die intussen offline is. En voor je het weet staan alle extreem-islamitische, extreem-rechtse, extreem-linkse en extreem-libertarische sites op zo'n zwarte lijst. Wat vandaag gematigd is, kan over vijf jaar extremistisch zijn, en vice versa.

Het Vaticaan schafte de Index Librorum Prohibitorum, de lijst met verboden boeken, pas af in 1966. Veertig jaar later maken Belgische politici en ambtenaren zich klaar om een index op te stellen van verboden websites.
Read more...

24 juni 2006

«Homofoob» Letland (Hoegin)

In Letland is een conflict ontstaan tussen Presidente Vaira Vīķe-Freiberga, Eerste Minister Aigars Kalvītis (TP) en de EU enerzijds, en het parlement anderzijds. Het conflict draait rond de nieuwe anti-discriminatiewet: het parlement schrapte namelijk de bepaling die ook discriminatie op basis van seksuele geaardheid strafbaar zou maken. Opmerkelijk feit: ook de Letse Groenen (LZP) stemden die bepaling mee weg.

Terwijl het Europese Parlement net een anti-discriminatiewet stemde, ging de Saeima, het Letse Parlement, precies in de omgekeerde richting: de nieuwe anti-discriminatiewet die deze week goedgekeurd werd beschermt wel tegen discriminatie op basis van geslacht, leeftijd, handicaps, godsdienst, politieke overtuiging of nationaliteit, maar de eerder opgenomen bepaling over seksuele geaardheid werd bij de uiteindelijke goedkeuring terug geschrapt. Als gevolg daarvan noemde de Eerste Minister Aigars Kalvītis van de conservatieve Volkspartij TP het parlement «homofoob», terwijl de partijloze presidente Vaira Vīķe-Freiberga zelfs haar veto tegen de wet stelde. Dat laatste betekent dat het parlement ofwel de wet moet verwerken, ofwel opnieuw goedkeuren, maar dan met een tweederde meerderheid. Bovendien komt het Letse parlement met deze stemming rechtstreeks in conflict met de EU omdat één van de voorwaarden voor toetreding tot de Unie precies was dat discriminatie op basis van seksuele geaardheid verboden zou worden.

Het Letse parlement is hiermee niet aan zijn proefstuk toe. Eind verleden jaar stemde de Saeima reeds een wet die uitdrukkelijk stelt dat een huwelijk een verbintenis is tussen een man en een vrouw. Een homo-huwelijk is daarmee voorlopig volledig uitgesloten. Die wet werd overigens goedgekeurd met een overweldigende meerderheid van 73 tegen 3.

Ook de Letse Groenen, die deel uitmaken van de regeringscoalitie, stemden de bepaling dus weg. Dit is hoogst opmerkelijk wanneer men de politiek van de groene partijen in andere landen kent. Maar in tegenstelling tot in andere landen, waar de groenen vaak meer een roos-rood dan groen programma hebben, zijn de Letse Groenen bij hun kernwaarden gebleven, dat wil zeggen het behoud van de natuur en de traditionele landbouw. Daarom ook dat zij zich kunnen vinden in de alliantie ZZS (Verbond van Groenen en Boeren) samen met de LZS, de partij van de traditionele landbouwers. In andere landen verhouden groenen en landbouwers zich gewoonlijk als water en vuur tot mekaar.

Ook Polen en Estland zijn de laatste tijd onder vuur gekomen in de Europese Unie: Polen naar aanleiding van de perikelen rond de Gay Pride in Warschau, terwijl de Nederlandse ambassadeur Hans Glaubitz zich uit Estland moest terugtrekken omdat hij er zich weggepest voelde. De Estse media hadden zijn benoeming een «provocatie» genoemd omdat hij getrouwd is met een zwarte Cubaan, en op straat had de man het niet onder de markt. Arendo Joustra vroeg zich echter in een commentaar in Elsevier af of de hele zaak niet vermeden had kunnen worden, dan wel misschien zelfs een beetje gezocht was door het Nederlandse Ministerie van Buitenlandse Zaken. Feit is in ieder geval dat de holebi-lobby de EU openlijk gebruikt om de nieuwe lidstaten in het Oosten willens nillens de progressieve «Verlichting» op te leggen.
Read more...

21 juni 2006

Zweedse piraten (Hoegin)

Zweden heeft een heuse piratenbeweging: naast The Pirate Bay bestaat er ook een Piratenbureau en een Piratenpartij. Die laatste is van plan later dit jaar deel te nemen aan de verkiezingen voor de Zweedse Rijksdag, en de kans dat de partij een zitje haalt in die Rijksdag is niet geheel onbestaande.

De piratenbeweging startte eigenlijk met het Piratenbureau (Piratbyrån) in de zomer van 2003. De naam refereert naar de tegenhanger Svenska Antipiratbyrån, de lobby-organisatie van enkele mediabedrijven die inbreuken op de copyrights onderzoekt en voor de rechter brengt. Het Piratenbureau is echter van mening dat het kopiëren van informatie en cultuur niet gehinderd mag worden, en wil hierover een publiek debat starten. In november 2003 startte de groep de Bittorent-tracker The Pirate Bay op, die sedert oktober 2004 echter zijn eigen weg is gegaan.

Op 1 januari 2006 opende Rickard Falkvinge een webstek waarop de oprichting van de Piratenpartij (Piratpartiet, pp) aangekondigd werd samen met een prototype van het partijprogramma. Op 15 februari had de partij reeds de benodigde 1500 handtekeningen verzameld om zich officieel te kunnen laten registreren als een politieke partij, en vandaag telt ze 7136 leden. Ter vergelijking, de Milieupartij (mp), één van de twee linkse partijen die met haar zeventien zetels in de Rijksdag steun verleent aan de sociaal-democratische minderheidsregering van Göran Persson, heeft 7862 leden. Hierbij moet opgemerkt worden dat de razzia van de Zweedse politie tegen The Pirate Bay op 31 mei het ledenaantal van de Piratenpartij met 50% heeft doen toenemen.

Het programma van de Piratenpartij kan samengevat worden in drie punten: de persoonlijke integriteit moet beschermd worden, cultuur moet vrijgelaten worden en patenten en privé-monopolies zijn schadelijk voor de samenleving. De partij wijst erop dat in de samenleving van vandaag het individu op allerlei manieren in de gaten gehouden wordt, niet in het minst in de digitale wereld. De huidige wetgeving op de copyrights is volgens haar volledig achterhaald, en hindert vandaag de creativiteit. Daarom pleit zij ervoor dat de restricties op het kopiëren van informatie voor privé-doeleinden volledig opgeheven moet worden. Dit betekent dat het kopiëren van een MPG- of MP3-bestand voor eigen gebruik of om het door te sturen naar een vriend legaal gemaakt zou moeten worden, maar een volledige opheffing van de huidige patent- en copyrightwetgeving is dit niet. De partij erkent immers dat die wetgeving redelijk en noodzakelijk is voor bedrijven en personen met commerciële belangen.

Over andere punten heeft de partij uitdrukkelijk geen mening, en heeft zij aangekondigd dat haar stem in de Rijksdag te koop zal zijn in ruil voor de verwezenlijking van haar programma. Dat betekent dat zij zich a priori neutraal opstelt tussen de twee grote blokken in de Zweedse politiek: de Alliantie voor Zweden die vier rechtse partijen groepeert, en het linkse blok dat bestaat uit de regerende sociaal-democraten aangevuld met de Milieupartij en Links (v). Bij de verkiezingen hoopt de partij op de wip terecht te kunnen komen: de twee blokken zijn op dit ogenblik in de peilingen ongeveer even groot, en de Piratenpartij maakt volgens sommige opiniepeilingen kans om wel degelijk een zetel binnen te halen. Om de kiesdrempel van 4% te halen zijn ongeveer 225.000 stemmen nodig, en de partij hoopt die te kunnen halen bij de 800.000 tot 1,1 miljoen Zweden die actief gebruik maken van filesharing.

Maar reeds nu oefent de partij een zekere invloed uit op de Zweedse politiek: de Milieupartij, Links en de Moderaten (m) hebben reeds wijzigingen aangebracht aan hun programma om een overloop van kiezers naar de Piratenpartij te voorkomen. En ook de Zweedse Minister van Justitie Thomas Bodström heeft al initiatieven aangekondigd die duidelijk geïnspireerd zijn door de opkomst van de Piratenpartij. Zo stelde hij voor om de wetgeving te wijzigen zodat filesharing wettelijk zou worden in ruil voor een nieuwe belasting op het gebruik van breedband. De Piratenpartij reageerde echter negatief op het voorstel, en zei dat dit geen aanvaardbare oplossing is en dat de traditionele politici het probleem nog steeds niet begrepen hebben.
Read more...

Een sukkel minder (victa placet mihi causa)

Misschien lezer, zegt de naam Walter Pauli u iets, of anders niets maar dan is het nu te laat om hem te leren kennen. Tot eergisteren was die man journalist bij De Morgen. Hij heeft zijn ontslagbrief daar ingediend is mijn indruk. De man geeft op. Hij wil het niet meer zien.
Ontmoedigd geraakt. Ik denk een burn-out. Wellicht bestaan er accurater medische termen maar laten wij dan in wielertaal zeggen, de pedalen kwijt. Of in WK-termen, geen balcontrole. Of in pianistieke termen, de pedalen kwijt. Of in violistieke termen, problemen met de intonatie. Wat dat laatste betreft: als toehoorder stap je daar glimlachend over. Het is altijd een beetje erg als het gebeurt natuurlijk, maar het maakt niet uit als je iets anders in de plaats krijgt, een goede interpretatie bijvoorbeeld. Het moet vanzelfsprekend niet te bont worden.
Ik geef een wat cru voorbeeld: beeldt u zich in dat een gerespecteerde krant een hoofdartikel te lezen geeft waarin termen als strontvinger, tussen de benen schoppen, of poepen, neuken e.d. worden aangewend als instrumenten van politieke analyse. Ondenkbaar zult u zeggen, degraderend voor de schrijver en beledigend voor de lezer. Een normale mens verwacht daar beschouwingen over oorzaken, gevolgen &cet., uitgaand eerst van een nuchtere erkenning van feiten. Stilzwijgend verwacht hij ook een terminologie die in beschaafd gezelschap citeerbaar blijft.
Bijvoorbeeld Yves Desmet noch Peter Vandermeersch zouden de genoemde scheldtermen in hun blad willen veronderstel ik. Metro al zeker niet. Het Laatste Nieuws ook niet – een vervalste foto van een betoging tot daar aan toe, maar verder zullen ook zij niet gaan.
Pauli in zijn moedeloosheid wél. In zijn artikel (misschien was het vakantie voor Desmet?) zag hij als vanouds af van elke poging tot feitenweergave (geen persoonlijk verwijt aan Pauli, meer een slepende ziekte van het huis), en van elke analyse. In stede daarvan begon hij de nietsvermoedende lezer de huid vol te schelden.
Hij was anders redelijk goed begonnen, met een mooie lofzang op de VLD, omdat dat goed staat bij de jonge kaderleden die hij graag wil aanspreken. Verder had Pauli, die het Engels blijkbaar machtig is [*], zijn termen eerst vertaald. Je las bij hem dus geen Derde-Rijk-invectieven als mestkevers of zo, enkel het nette Amerikaanse fuck you. [**]
Niettemin, voor wie zijn yankeetaal terugvertaalt, is Pauli gewoon een vulgair ventje. Je vraagt je af, hoe raakt iemand zo ver?
De harde realiteit is mijn enige verklaring. Hoe het moést heeft Walter immers altijd al geweten, maar nu zag hij plots hoe het was. Als journalist was zijn model geloof ik de bioloog die de flora beschrijft, maar dan zonder de giftige planten, en de fauna zonder de bijtende beesten.
Adjunct-hoofdredacteur Pauli stelt ook in zijn laatste stukje nog voor om die beesten buiten beschouwing te laten. Hij herhaalt dat nog één keer voor zichzelf, als betrof het een nieuwe, nog onbeproefde tactiek, maar van zoveel zelfbedrog brandt een mens op. Burn-out, het moet hem plotseling zijn gedaagd dat een krantje als het zijne nauwelijks enige invloed heeft. Geen invloed. Niet geloofwaardig.
En nu verwijnt hij als journalist achter de bocht, hij abdiceert en bang achteruit kijkend steekt hij zijn middelvinger nog even op.
Bon débarras! Als de realiteit te straf wordt, dan blijkt ogenblikkelijk wat zulke analistjes als Pauli waard zijn: helden als het op lopen aankomt.
[*] Of toch enige notie ervan heeft. De Engelse speler Gary Lineker zei ooit grappig: “Football is a game played by 22 people for 90 minutes and in the end the Germans win.” Zo staat het op de site van de FIFA. Bij Pauli wordt dat – feiten tellen natuurlijk niet echt – “Football is a simple game: 22 people chase a ball for 90 minutes and in the end the Germans always win.” Al een stuk minder grappig, door Pauli's nadrukkelijkheid, vooral door dat “simple”, en door het on-Engelse “always” dat alles finaal naar de bliksem helpt.
[**] Er is een reusachtig verschil tussen de term "mestkever", gebruikt tegen één persoon (moet kunnen denk ik), en diezelfde term, gebruikt als aanduiding van een groep. Zelfs de aanduiding ermee van een welbepaalde groep zou nog acceptabel zijn meen ik, maar niet het definiëren, door middel van die term, van een onbestemde groep. Ik neem aan dat zulke onderscheiden (eenvoudige klassenlogica nochtans, extentioneel, intentioneel) ook aan De Gucht voorbijgaan.
Read more...

20 juni 2006

Terug naar school! (Politiek Incorrect)

Het huidige school- en academiejaar (2005-2006) is voor de meeste scholieren en studenten nog niet afgelopen, of daar verschijnt de Barmhartige Samaritaan, belichaamd door onze eigenste eerste minister Guy Verhofstadt, met het gulle voorstel vanaf september een heuse schoolpremie te lanceren. Het is immers niet omdat de "werf" koopkracht en competitiviteit sine die is verlaat, dat de paarse ploeg ondertussen niet mag proberen de kiezer - in de zeer lange aanloop naar de federale verkiezingen van 2007 - met de gebruikelijke electorale wortel te verleiden. Of beter gezegd: niet zou mogen proberen de bevolking - andermaal - een rad voor de ogen te slaan.

Want de manier waarop het idee ineens gelanceerd werd, is uitermate huichelachtig. De bedoeling van de federale regering is namelijk dat ieder kind (of althans iedere ouder) 75 tot 125 euro per maand ontvangt, alnaargelang hij of zij in het basis, secundair of hoger onderwijs zit. Deze maatregel moet dienen om de koopkracht van de gezinnen te verhogen. Zeer merkwaardig is wel dat enkele weken geleden de "werf" competitiviteit werd uitgesteld, (zogezegd) omdat de regering niet nog geen "concrete cijfers" i.v.m. de begroting en de loonkostevolutie voorhanden had. Welnu, ook nu beschikt de regering over geen enkel concreet cijfer, maar laat ze wel naar believen ballonnetjes met gebakken lucht op. Want nu laat Verhofstadt in allerijl maar liefst drie "werkgroepen" onderzoeken hoe de Belgische staatsfinanciën er nu werkelijk voor staan (heeft de regering dan nog niet genoeg aan een Rekenhof, een Planbureau, een Hoge Raad voor de Financiën, de OESO, Eurostat en de Nationale Bank?...), zodat er kan nagegaan worden of er eigenlijk wel geld is voor die fameuze schoolpremie. Erg veel tijd om accuraat te rekenen zullen de onderzoekers wellicht niet krijgen, want "het is geen kwestie van weken, maar van dagen", aldus Verhofstadt, financieel immer rigoureuze huisvader aller Belgen. De bedoeling is tenslotte dat het concept nog kan verwerkt worden in het ontwerp van Programmawet (dat gewoonlijk rond het einde van het jaar gestemd wordt in het parlement), en - last but not least - dat Verhofstadt de schoolpremie nog kan aankondigen tijdens de beleidsverklaring voor het nieuwe (en tevens laatste) politiek werkjaar in oktober. Een duidelijkere indicatie dat het hier dus louter electoraal gewin betreft kan niet gevonden worden.

Maar er bevinden zich ook stoorzenders temidden het paarse feestgedruis. Die stoorzender heet Frank Vandenbroucke (sp.a), Vlaams minister van Tewerkstelling en Onderwijs, en in een vorig leven overigens ook nog minister in Verhofstadts federale paarse ploeg. Volgens deze ministeriële excellentie (overigens zowat de enige socialist op het Westelijk halfrond met ietwat brains) neemt de federale regering de verkeerde prioriteiten door nu kwistig met electorale snoepjes rond te strooien. Vandenbroucke wijst erop dat het nu juist alle hens aan dek zou moeten zijn om de begroting niet alleen in (structureel...) evenwicht te brengen, maar zelfs te werken aan een structureel (!) overschot. Volgens het regeerakkoord van 2003 zou er in 2007 een begrotingsoverschot van 0,3% op de rekening moeten staan (volgens de Hoge Raad voor de Financiën is 0,7% veiliger, maar kom...) zodat de nakende vergrijzingsfactuur op tijd en stond betaald kan worden. En volgens het laatste rapport van de Nationale Bank van België moet de regering maar liefst 4,9 miljard euro moet zoeken om die doelstelling te halen. En neen: zowat alle pensioenfondsen en overheidsgebouwen zijn uitverkocht. De notionele intrest kost teveel voor wat het is. En de fiscale regularisatie wordt nu al een flop. Er is dus nog maar één devies: de broeksriem aanspannen.

Vandenbroucke wijst erop dat de federale regering haar bevoegdheidsterrein te buiten gaat wanneer zij een schoolpremie aan de gezinnen wil toekennen. Strikt juridisch gezien heeft Vandenbroucke ongelijk, maar er valt wel iets over te zeggen. Op het eerste zicht lijkt zo'n schoolpremie wel een gemeenschapsbevoegdheid, omdat het (Vlaams) departement Onderwijs bevoegd is voor het toekennen van studietoelagen en dergelijke meer. De federale 'schoolpremie' zal echter niet onder de vorm van een onderwijscheque, maar wel als verhoging van de kinderbijslag verschijnen. En die kinderbijslag is als onderdeel van de sociale zekerheid - jammer genoeg - een federale bevoegdheid (hoewel ook hier weer ambiguïteit ontstaat, gezien het gezinsbeleid dan weer gewestmaterie is...). Op die slinkse manier omzeilt de Belgische regering dus de federale constructie van dit land. Vandenbroucke merkte overigens ook nog op dat Vlaanderen - in tegenstelling tot de federale regering - wél geld heeft voor zulke maatregelen. Vandenbroucke is zelf als Vlaams minister vorige week nog maar pas gestart met het idee om de studietoelagen in Vlaanderen te verhogen (kostprijs: 120 miljoen euro per jaar) en het basisonderwijs zelfs kosteloos te maken. Los van het feit of dit een goed idee is of niet (Vandenbroucke is immers van plan tot slijpers, potloden en gommen toe terug te betalen omdat dit kosten zijn 'in het kader van te bereiken eindtermen'!!!) kan men zich afvragen of de federale regering wel afwist van dit Vlaamse idee. Waarom moet ze dan per sé die maatregel kopiëren? Misschien ligt de verklaring wel in het feit dat Verhofstadt de Franstaligen ter wille wil zijn.

Want het was immers niet Verhofstadt, maar wel de PS'er Rudy Demotte die het concept van de schoolpremie lanceerde. Herhalen we even terug de woorden van Vandenbroucke: "Vlaanderen heeft wel geld voor deze maatregel, de federale niet.". Dat klopt. Terwijl bij de begrotingscontrole van 31 maart 2006 bleek dat de Vlaamse overheid afstevent op een begrotingsoverschot van 419,3 miljoen euro dit jaar, moet de federale regering weer zien de eindjes aan elkaar te knopen. Er is in het najaar van 2005 afgesproken dat 145,18 miljoen euro van dat bedrag aan de federale overheid wordt gerestitueerd. Het risico is dus groot dat wanneer de federale regering geen geld meer vindt om haar schoolpremie te financieren - laat staan haar staatsfinanciën ordentelijk te onderhouden - zij nog eens gaat aankloppen bij de gemeenschappen en gewesten voor extra middelen. Lees: bij Vlaanderen. Want volgens de afspraken die tussen 's lands verschillende ministers van Begroting en Financiën zijn gemaakt, moeten het Waals Gewest en de Franse Gemeenschap pas vanaf 2008 overschotten boeken. Op die manier kan de federale regering - ook voor Wallonië - met een sjieke pluim op de hoed paraderen, terwijl Vlaanderen kan betalen. Verhofstadt mag in dat geval minstens een dankbriefje naar zijn rivaal voor het premierschap Yves Leterme sturen. (hoewel er vanuit Vlaams perspectief niet echt meteen over twee rivaliserende partijen gesproken kan worden: het Vlaams belang (met kleine letter) is met beide heerschappen als premier na 2007 immers even slecht af, gezien beiden nu al een pact met de duivel (i.e. de socialisten, en dus ook de PS) hebben gesloten)

Na Vercengentorix en maarschalk Barclay de Tolly lijkt Verhofstadt de derde grote figuur in de geschiedenis die de techniek der verschroeide aarde heeft uitgevonden. Het kan hem, en de paarse ploeg in het algemeen, immers niets meer schelen of de openbare financiën in puin achterblijven of niet. Wat nu telt, zijn de verkiezingen, en - niet te vergeten - de grote ambitie Leterme voorgoed te kloppen in Vlaanderens populariteitspolls. Hierbij schuwt de premier de demagogie dus ook al niet meer. Want zeg nu zelf: als de premier nu écht begaan was met de competitiviteit en de koopkracht van onze ondernemingen en de burgers, dan zou hij niet een fletse fetisj als de "schoolpremie" lanceren. Dan zou hij de loonkosten naar beneden halen. De fiscale druk drastisch verlagen. De staat grondig ontvetten. De socialisten - de PS in het bijzonder - uit de regering kieperen. Of toch op zijn minst zijn "werf" op poten zetten. Maatregelen die niet alleen gezinnen met schoolgaande kinderen, maar iedereen ten goede komen. Hoe het ook zij: de persoon die na de verkiezingen van 2007 de Wetstraat 16 mag betreden zal eerder een goede kuisvrouw danwel een minister van Begroting nodig hebben.
Read more...

19 juni 2006

Verlies voor VLD, nieuwe stijging Vlaams Belang (Hoegin)

Gisteren raakten de resultaten bekend van een nieuwe peiling van La Libre Belgique, De Morgen, VTM en RTL-TVi. De grootste verschuiving tegenover de vorige peiling zit bij de VLD die twee procent verliest.

Deze peiling is de achtste peiling uitgevoerd door La Libre Belgique, en de 19de van de klassieke peilers. Samen met de peilingen van De Stemmenkampioen hebben we daarmee vandaag 31 opiniepeilingen sedert de laatste (regionale) verkiezingen. Het is nu wachten op de resultaten van De Stemmenkampioen voor juni voor de zomervakantie aanbreekt.

Zoals reeds eerder geschreven is de conclusie dat CD&V-N-VA groter zou zijn dan het Vlaams Belang hoogst onzeker, toch als we alleen maar met deze peiling rekening houden. Houden we bovendien rekening met het feit dat het Vlaams Kartel een kartel van twee partijen is, dan kan eigenlijk zelfs zonder twijfel gezegd worden dat op basis van deze peiling het Vlaams Belang afgetekend de grootste partij van Vlaanderen is. Kijken we echter naar het gemiddelde over de drie klassieke peilers, dan ligt CD&V-N-VA wel nog voorop op het Vlaams Belang. Daar moet dan wel bij vermeld worden dat het Vlaams Belang vaak onderschat wordt, terwijl het Vlaams Kartel vóór de vorige verkiezingen gemiddeld drie procent overschat werd. Corrigeren we voor de fouten van 2004, dan ligt het Vlaams Belang op dit ogenblik zelfs een dikke procent voorop. Het illustreert nog maar eens hoe relatief een voorsprong van 0,1% in één enkele peiling kan zijn. Wat wel vaststaat is dat beide formaties op dit ogenblik in een stijgende lijn zitten, waarbij de stijging voor het Vlaams Belang iets groter is dan die voor het Vlaams Kartel.

Ook sp.a/SPIRIT zet de stijgende lijn van de laatste tijd verder, maar voor de VLD ziet het er veel slechter uit. De partij verliest in deze peiling twee procent tegenover de vorige, en maakt daarmee ook gemiddeld een forse duik. De partij ligt nu 2,5% achter op sp.a/SPIRIT, en op een duidelijk verlies tegenover de uitslag van 13 juni 2004. Bij de klassieke peilers ligt de liberale partij echter nog altijd een pak boven de uitslagen van De Stemmenkampioen.

Groen! eindigt deze keer bij La Libre Belgique exact op haar uitslag van bij de laatste verkiezingen, maar gemiddeld blijft ze toch onder die uitslag hangen. De trend is er nog altijd één van een status quo, ondanks de acties van kerkasiel en demonstraties van mensen zonder papieren. Deze acties konden blijkbaar de ondervraagden er niet van overtuigen voor de groene partij te kiezen.

Op de grafiek van de vlottende gemiddelden valt vooral de nieuwe daling van de VLD op. Een ander opvallend feit: ook La Libre Belgique bevestigt dat het Vlaams Belang in een stijgende lijn zit na het geval-Hans van Themsche. CD&V-N-VA blijft op een stabiel hoog niveau, terwijl Groen! stabiel onder het vorige verkiezingsresultaat blijft hangen. Voor sp.a/SPIRIT kan genoteerd worden dat de corruptieschandalen en de malaise van de PS in Wallonië blijkbaar weinig of geen invloed hebben op de resultaten van dat kartel in de laatste peilingen.
Read more...

CD&V-N-VA en Vlaams Belang even groot (Hoegin)

Dat is de enige juiste conclusie die gemaakt kan worden bij de laatste peiling van La Libre Belgique, De Morgen, VTM en RTL-TVi.

Uit de peiling blijkt dat CD&V-N-VA terugvalt tot 26,7%, terwijl het Vlaams Belang stijgt tot 26,6%. «CD&V/N-VA grootste partij in Vlaanderen» plaatste Belga daarom boven haar persbericht, en dat wordt natuurlijk klakkeloos overgenomen door enkele internetkranten. Wie echter de inhoud van het bericht leest, merkt op dat de foutenmarge 2,25% bedraagt. Wordt het verschil tussen twee partijen kleiner dan die foutenmarge, is het altijd oppassen geblazen, maar zo lang het verschil 2% bedraagt, of zelfs 1%, kan men nog stellen dat er een redelijk grote kans is dat de grootste inderdaad de grootste is. Maar deze keer wordt het Vlaams Kartel dus uitgeroepen tot de grootste formatie in Vlaanderen op basis van een voorsprong die twintig keer kleiner is dan de foutenmarge!

Voor de volledigheid: De Standaard herpakt zich vandaag min of meer, en plaatst het Vlaams Belang nu op «bijna dezelfde hoogte» als CD&V-N-VA.
Read more...

18 juni 2006

Listes Wallon (Hoegin)

Dit week-end raakte bekend dat enkele wallingantische en rattachistische partijen in Wallonië de handen in mekaar slaan en bij de eerstvolgende verkiezingen zullen opkomen onder één naam: Listes Wallon. Of Wallonië onafhankelijk moet worden dan wel aansluiting moet zoeken bij Frankrijk willen zij aan de kiezer overlaten, na het opdoeken van «l'Etat belgo-flamand».

Concreet gaat het om het Rassemblement Wallon, de Mouvement Citoyens Wallons, de Parti France en Socialisme Démocratique. Waar ik het met hen eens ben dat er best zo snel mogelijk een einde komt aan de Belgische staat, frons ik toch even de wenkbrauwen bij het lezen van hun definitie van la Wallonie: «la région actuelle ainsi que les Fourons». Drie dingen vallen mij daarbij dus op:
  1. Over de Franstalige Gemeenschap wordt niet gerept, wat betekent dat Brussel dus buiten de regeling zou vallen.
  2. Ook over de zes faciliteitengemeenten in Vlaams-Brabant wordt niet gesproken, net zoals de rest van Halle-Vilvoorde.
  3. Voeren daarentegen wordt zonder verpinken weer bij Wallonië gevoegd (over Komen-Moeskroen geen woord).
Of het Wallonië zoals zij dat zien deel moet uitmaken van Frankrijk of onafhankelijk moet worden, willen zij overlaten aan de kiezers door middel van een referendum. Dat maakt ongetwijfeld de samenwerking tussen de vier partijtje gemakkelijker, omdat hiermee een twistpunt opgeborgen wordt tot na het opdoeken van België. Het is uiteraard het recht van de Waalse bevolking zelf haar lot te bepalen, maar toch past het dat de Vlaamse politici de geo-politieke realiteit die zou volgen uit de twee mogelijk uitslagen van zo'n referendum even zouden opsnuiven. Ook onze naaste buren zouden er goed aan doen de kaarten hierboven en hieronder eens goed te bestuderen.

In het geval Wallonië voor de onafhankelijkheid kiest (hierboven), verandert er eigenlijk niet zo heel veel. Kiest Wallonië echter voor een aansluiting voor Frankrijk (hiernaast), dan heeft dat niet alleen gevolgen voor Vlaanderen, maar ook voor Nederland en Luxemburg. Waar Luxemburg vandaag in een drielandenpunt ligt, zit het plots tussen alleen maar Frankrijk en Duitsland geprangd. Nederland krijgt er dan weer een buurland bij: Frankrijk, zeker als ook Voeren meegezogen zou worden naar Frankrijk.

Wat er met Brussel moet gebeuren laten de Listes Wallon dus in principe aan de Brusselaars zelf over, maar daar moet bij gezegd worden dat het Rassemblement Wallonie-France ook een Brussels broertje heeft in de vorm van het Rassemblement Bruxelles-France. Dat Rassemblement Bruxelles-France is van mening dat ook Brussel deel moet uitmaken van Frankrijk, net als de zes faciliteitengemeenten, omdat de meerderheid daar Franstalig is, al wordt er in hun manifest wel gesteld dat de respectievelijke bevolkingen geconsulteerd zullen worden in een referendum «onder internationaal toezicht». Ook de bewoners van de Oostkantons zouden zich op gelijkaardige wijze kunnen uitspreken over hun statuut.

Ongetwijfeld zal toch ook de Europese Unie een woordje willen meespreken over het lot van Brussel, maar gebruiken de Brusselaars hun verstand (of denken ze vooral met hun portemonnee), dan kan de keuze eigenlijk niet zo moeilijk zijn. Vraag is natuurlijk of zij dat wel kunnen. Ik kan me echter voorstellen dat de EU niet bepaald zit te wachten op een annexatie bij Frankrijk, want dan hadden ze net zo goed het Europese Parlement in Straatsburg kunnen laten blijven. Bovendien zou, indien tegen dan de poging van oneseat.eu zou lukken om het Europese Parlement voor goed in Brussel en Brussel alleen te laten zetelen, Frankrijk twee keer langs de kassa passeren: eerst voor de compensatie voor het verlies van Straatsburg, om dan Brussel in de schoot geworpen krijgen. In Groot-Brittannië of Duitsland, om over de Verenigde Staten nog maar te zwijgen, zitten ze daar waarschijnlijk niet echt op te wachten.
Read more...

Over Thesissen en Tijdschriften (victa placet mihi causa)

Dit artikel gaat wel degelijk over Freya en haar thesis, en over onverkwikkelijkheden als Knack en Meulenaere en Van Cauwelaert, maar eerst hebt u recht op een grappig stukje uit een vervloden tijd.

De opbrengsten van de edele wetenschap, uit de diepten van de menselijke geest door moeizaam vorsingswerk opgedolven, blijven vaak lange tijd in verborgen vertrekken onberoerd liggen; voor de bezitter zijn zij tot nut noch tot lust, en voor diegene die hen ontbeert blijven zij onbekend of ontoegankelijk. Zo kan het voorkomen dat menigeen, in duidelijke of in duistere nood verkerend, te midden van zijn schatten verhongert. Alle wetenschap is niets meer dan het metaal waarmee men in het leven betaalt; op zich is het ongenietbaar en geeft het enkel een trekkingsrecht op genot; pas door het uit te geven verkrijg je de tegenwaarde. Maar de goudstaven der waarheid, door rijken van geest in dikke boeken neergelegd, zijn niet dienstig om in de kleine dagelijkse behoeften van de onbemiddelden te voorzien. Die bruikbaarheid bezit enkel het aangemunte weten.
De tijdschriften zijn het die deze muntstukken aanmaken; geslagen uit de opbrengst der inzichten, onderhouden zij het wisselverkeer tussen leer en toepassing. Enkel zij brengen de wetenschap tot leven en voeren het leven tot de wetenschap terug.
Ook hun laakbare zijde mag niet onaangeroerd blijven. Welmenenden zullen graag en gewillig, en om kwaadwillige spot de pas af te snijden, toegeven dat – der houdbaarheid terwille – tijdschriften net zo min als munten het kunnen stellen zonder de toevoeging van onedele metalen; niets echter kan een zaak ontwaarden als het de bruikbaarheid ervan vergroot. Waarlijk, het koper dat door de dagbladen onder het volk wordt gebracht is meer waard dan al het goud in de boeken.
Laat het zo zijn dat vele waarheden enkel in omloop raken als zij eerst gemengd werden met dwaling, en dat vaak een correct oordeel pas ingang vindt als het vastgeknoopt zit aan een vooroordeel, toch zullen na verloop de zaken die niet deugen op de bodem neerslaan, en zal enkel het goede overeind blijven.
Ludwig Börne, 1818


De Duitse banneling Ludwig Börne – de protestantse naam van Juda Löw Baruch (Frankfort 1786 - Parijs 1837) – had in 1818 een tijdschrift gelanceerd, De Weegschaal, en het uittreksel komt uit zijn programmaverklaring. Zijn tijdschrift moest een soort logboek van de samenleving worden, en het zou bespreken: de civiele maatschappij, de wetenschap en de kunst; maar vooral: „...die heilige Einheit jener drei.“.

Nu over Freya en Meulenaere en Van Cauwelaert, en over dat blad Knack waar zoveel om te doen is. Eerst zeggen: ik lees het zo goed als nooit. Ook De Morgen sla ik altijd over (op een recent proefabonnement van één maand na, maar ze hadden toen pech met die schietpartij in Antwerpen: hun berichtgeving was pure stemmingmakerij, en een overschrijving kunnen zij dus vergeten). Humo is mij al jaren onbekend. Misschien ben ik te oud geworden voor die bladen, want vroeger las ik ze nog wel.
Over die laatste twee, De Morgen en Humo: hun puberale, sentimentele, maar vooral verzonnen en immorele berichtgeving over de zaak van Notaris X, vervolgens over Dutroux en Regina Louf heeft voor mij de deur dichtgedaan. Hun redacteurs leken niet de eerste begrippen van een democratische rechtsstaat te kennen. Minstens één verzonnen interview verscheen er bijvoorbeeld in De Morgen. Een compleet verzonnen interview gedrukt à la une, en op de volle breedte.
Er is geen weg terug voor deze kwaliteitsjournalisten, ook niet als achteraf hier of daar halfslachtig schuld werd bekend. Als lezer kun je, en moet je veel vergeven, maar three strikes and you're out.
Knack was iets minder slecht dacht ik vaak, en af en toe wijst iemand mij op een bepaald artikel, en dan lees ik dat plichtsbewust. Maar wat hun wonderknaap Meulenaere nu presteert hadden ze aan die andere twee bladen moeten overlaten.
Ik heb even die thesis van Freya bekeken, vijf minuten, haar wetenschappelijke goudstaaf, en toen vroeg ik mij af wat Koen Meulenaere heeft bezield om dat ding in ernst te lezen. Aan De Morgen wordt onzorgvuldigheid en sensatiezucht verweten begreep ik in vogelvlucht. Tja, wie dat nog niet wist.
Het lijkt mij een thesis als een andere, very forgettable.
Wat ik weer niet begrijp is dat Freya klacht neerlegt. Zij moest onze brave Koen juist dankbaar zijn, want tenslotte is de aandacht nu helemaal verschoven naar een onnozelheid, en worden haar leugens over de mazout, afgelegd voor de Kamer, naar de achtergrond gedrongen. Dat is pas politiek dienstbetoon zou ik denken, want bij die verklaringen was de democratie zelf in het geding, en de ministeriële verantwoordelijkheid. Akkoord, het was niet aan haar om ontslag te nemen als eerst Onkelinx en Dewael, en Reynders en De Gucht, en Lizin enzovoort dat ook niet deden toen zij aan de beurt waren. En er is tenslotte Guy Verhofstadt die alles netjes afdekt, altijd, want binnenkort valt voor hem het doek en hij wil nog even genieten. Wat betekent in dat perspectief een leugen voor het Parlement?
Niets zeggen de democratische partijen én de media, hun media. Tenslotte mogen zulke zaken in Amerika en Engeland ook zullen we maar denken. Wat echter niet mag, is (onbewezen) fouten maken in je studententijd.
Ik zal een voorspelling wagen: Freya trekt die klacht in, maar daar zal eerst nog wat tijd over gaan. Meulenaere heeft zijn staart tenslotte al ingetrokken, en gelijk heeft hij, want de bewijslast ligt bij hem en …of zij die thesis nu geschreven heeft ofwel een ander, ik weet het niet, maar alvast het voorwoord zou wel eens van haar hand kunnen zijn. Meulenaere zal moeilijk kunnen volhouden, en dat zal Freya's advocaat ook niet ontgaan zijn, dat de zin waarin zij haar gynæcoloog bedankt: ."die mij op onnavolgbare wijze doorheen [sic] mijn zwangerschap heeft geloodsd [sic]" ...uit de pen van een stielman komt.

Hoe denkt Van Cauwelaert hierover? Als hoofdredacteur is hij verantwoordelijk voor wat zijn hofnar vertelt, en het siert hem wellicht dat hij die verantwoordelijkheid niet bij het eerste briesje laat varen. Maar zijn motieven zijn natuurlijk gekleurd.
Ik geloof dat hij paars haat (om de verkeerde, puur partizane redenen) en dat zijn haat hem op een slecht spoor heeft gezet. Zijn magazine, maar dat wisten wij al, bevat geen edele metalen, enkel koper en nikkel, en dat is niet wat Börne onder een deftig blad verstond.
.
Read more...

17 juni 2006

Bruno Valkeniers (Hoegin)

Het zit de bestrijders van het Vlaams Belang de laatste tijd niet echt mee. Aanvankelijk dachten ze met Hans van Themsche de jackpot gewonnen te hebben, want was nu niet het finale bewijs geleverd waar het Vlaams Belang wérkelijk voor staat? Blijkt echter dat de eerste opiniepeilingen na de wekenlange orgie van anti-Vlaams Belang-propaganda aangeven dat het netto allemaal niets opgeleverd heeft, behalve dan dat het bij henzelf eens flink deugd gedaan heeft. (Nu ja, da's toch ook al iets waard.) Maar om de ramp compleet te maken kondigt nu Bruno Valkeniers zijn overstap naar het Vlaams Belang aan.

Bruno Valkeniers –voor wie het zich zou afvragen inderdaad een neef van Jef «Lawijt»– windt er overigens zelf geen doekjes om: hij treedt tot het Vlaams Belang toe omwille van niet-omfloerst separatisme, maar geeft als bijkomstige reden ook de recente «hetze» tegen het Vlaams Belang op. Auw dus. Zou het kunnen dat ook in de strijd tegen het Vlaams Belang de gevleugelde woorden van Vdb gelden dat «trop te veel is, en te veel trop»? Stel je voor dat er ook een paar kiezers rondlopen die van hetzelfde gedacht als Bruno Valkeniers zijn?

Erger is het gesteld met het profiel van Bruno Valkeniers. Probeer maar eens te beweren dat het Vlaams Belang stikt van de «mensen met een crimineel verleden en mensen met een potentieel criminele toekomst», en vooral veel primaire racisten, als na Freddy van Gaever nu dus ook de voormalige directeur van de Hesse-Noord Natie zich tot dat clubje bekeert. En het argument dat de Antwerpse haven economisch de dieperik zou ingaan indien het Vlaams Belang er ooit aan de macht zou komen omdat geen buitenlandse investeerder met zulke heerschappen te maken zou willen hebben, krijgt ook al een flinke deuk. Precies als voormalig directeur van Hesse-Noord Natie zal hij ongetwijfeld meer vertrouwen inboezemen bij buitenlandse investeerders dan pakweg Erwin Pairon of Patrick Janssens. Enfin, denk ik dan toch…

En dan is er nog Laken. Wat zou bijvoorbeeld Prins Filips de Taaie van deze overstap denken? Het is een teken aan de wand dat na het manifest van de denkgroep «In de Warande», dat Valkeniers trouwens mee ondertekende, iemand met zijn soortelijk gewicht op de lijst van het Vlaams Belang gaat staan. Of hij dan als uitgesproken separatist bij het Vlaams Belang of de N-VA gaat staan doet daarbij niet eens ter zake. Een koninklijk lintje zal Valkeniers hoe dan ook wel kunnen vergeten, al denk ik niet dat hij daar wakker van zal liggen. Maar in de plaats van Prins Filips had ik deze week toch nog maar eens bij schoonbroer Lorenz nagekeken of er wel genoeg geld veilig weggestopt zit in Luxemburg en Zwitserland. Want als Valkeniers de zwaluw is die de separatistische lente in de Vlaamse bedrijfswereld aankondigt, zou het wel eens kunnen dat Prins Filips nooit de kans zal krijgen lintjes uit te delen. Laten we daarop hopen, al geef ik toe dat zoiets ongetwijfeld veel stof en inspiratie zou kunnen leveren voor deze blog.

(Oorspronkelijk verschenen bij Diogenes)
Read more...

16 juni 2006

PS-klimaat (Hoegin)

Nathalie en Stacy zijn vandaag al een week vermist. Het beeld van de sociale situatie van de twee meisjes dat de laatste dagen geschetst werd bevestigt echter alle mogelijke clichés die men in Vlaanderen heeft over achtergestelde volksbuurten in het vuurrode Wallonië. Niemand zou trouwens verbaasd opkijken als Bruno uit de film L'Enfant morgen zou opduiken als getuige of betrokkene in de zaak.

Hans van Crombrugge somde in zijn opiniestuk «Wie zal de ouders opvoeden?» een lijstje van omstandigheden op die een mens alleen maar koude rillingen kunnen geven: dronkenschap, werkloosheid, prostitutie, drugsgebruik, achterbuurten. Verder blijkt uit een profielschets van Stacy Lemmens dat ze al op meer adressen gewoond heeft dan ze jaren oud is, «met meerdere moeders». Aan de andere kant heb je de «carrière» van Abdallah Ait Oud, op dit moment de hoofdverdachte: diefstallen, drugsbezit, slagen en verwondingen, wapenbezit en zedenfeiten. Is hij niet de ontvoerder van de twee meisjes, dan past hij in ieder geval perfect in in de rest van de scène van dit drama.

Wat ik echter in de lijst van beschouwingen en commentaren van de laatste dagen heb gemist, is een analyse over hoe zulk sociaal klimaat kan ontstaan. Jazeker, men heeft al op de verantwoordelijkheid van de ouders gewezen, en daarover geredetwist, maar het zou misschien toch passen om ook even naar het grotere kader te kijken. Zo zit ik met een zwak vermoeden dat zowat iedereen uit dit verhaal een trouwe PS-stemmer is, en dat de PS in dit verhaal wel degelijk een rol speelt. In tegenstelling tot een bepaalde andere zaak, waar men er wel snel bij was om een beschuldigende vinger uit te steken naar een politieke partij, valt het op dat er vandaag bijzonder veel schroom bestaat om hetzelfde te doen. Zou het er iets mee te maken hebben dat hierdoor de «verkeerde» partij in nog nauwere schoentjes zou komen dan met alle corruptieschandalen nu al het geval is?

Het kan immers niet ontkend worden dat de PS jarenlang een beleid heeft gevoerd, bewust, dat leidt tot het soort van toestanden die nu breed uitgesmeerd worden in de pers als achtergrondinformatie over de leefwereld van zowel slachtoffers als verdachten. Niemand van hen kan ervan verdacht worden veel sympathie te hebben voor de MR of cdH, of een lidkaart van Ecolo op zak te hebben. Het is dan ook nooit in het belang van de PS geweest om dit soort toestanden op te heffen, omdat ze daarmee alleen maar hun eigen kiezersbasis zouden ondermijnen. En laten we het maar zeggen zoals het is: ook de Vlaamse «solidariteit met het Zuiden» bestendigde die situatie alleen maar – vraag het maar aan Alain Destexhe. Waarop Karel de Gucht dus wacht om een derde van de Walen ferm de les te lezen weet ik dus niet.

Ondertussen lees ik dat de Liga voor Mensenrechten het druk heeft zich burgerlijke partij te stellen in de zaak tegen Hans van Themsche. Als ik het goed begrijp wil de Liga hem ook veroordeeld zien voor de eventuele toekomstige daden van anderen, of zo interpreteer ik toch hun verklaring dat zij dat doen «wegens het uitgesproken racistische karakter van de moord en de weerslag die zulks heeft op grote delen van de bevolking» en omdat «deze racistische moord kan aanleiding geven tot gevoelens van angst, onzekerheid en onverdraagzaamheid». De mensenrechten die de Liga hanteert zijn niet helemaal conform mijn gevoel voor hoe een rechtsstaat zou moeten functioneren, maar het zal wel aan mij liggen. Persoonlijk zou ik liever zien dat zij zich eens zouden informeren over wat Liberty in Groot-Brittannië te zeggen heeft over Anthony Rice, en eens nakijkt of er misschien geen parallellen te trekken vallen met de gebeurtenissen van verleden week in Luik. Het zou echter kunnen dat dat niet helemaal in hun politieke agenda past.
Read more...

Loonkosten in het gareel? (Politiek Incorrect)

Deze week presenteerde de Nationale Bank van België (NBB) haar voorjaarsprospecties voor de Belgische economie onder de titel "Economische projecties voor België - voorjaar 2006". De vakbonden reageerden alvast met het nodige feestgedruis, gezien de NBB verwacht dat de loonkosten (per gewerkt uur) minder snel zullen stijgen dan aanvankelijk door de Centrale Raad voor het Bedrijfsleven (CRB) en de werkgevers werd verwacht. In de periode 2005-2006 zouden die loonkosten maar met 4,2% stijgen, wat beneden de afgesproken loonnorm van 4,5% ligt. Dit maakt het voor de vakbonden dan ook eens zo gemakkelijk bij de komende interprofessionele loononderhandelingen eind dit jaar de werkgevers een hak te zetten: de werkgevers voorspelden immers de komst van de grote boze wolf, maar hij is blijkbaar verdwaalt in het woud.

Maar is er eigenlijk wel reden tot euforie? Verre van. Een nadere blik op het rapport van de NBB leert ons namelijk dat er enkele logische verklaringen te vinden zijn voor de matigende loonkoststijging. Volgens de NBB blijft de inflatie immers goed onder controle, en wat meer is, ze daalt. De verwachting van de NBB is immers dat de inflatie tegen 2007 tot 1,9% is gezakt. Die dalende inflatietrend heeft dan ook tot positief gevolg dat het automatische indexeringsmechanisme niet zo vaak moet worden toegepast. Maar verandert dit ook maar iets aan de votaliteit van het automatisch indexeringsmechanisme? Onder geen beding. Vorige zomer piekte de inflatie nog op 3,14%, wat toen tot gevolg had dat o.a. de ambtenarenweddes met 2% moesten worden omhooggetrokken. En de inflatie is nu eenmaal iets waar dit land, laat staan 's lands vakbonden..., ook maar enige grip op heeft. Zij wordt voornamelijk bepaald door financiële oppergoden uit Washington, Londen, Frankfurt en Tokyo die op geregelde tijdstippen aan de rentetouwtjes trekken. En wie garandeert voor eeuwig en altijd dat de inflatie mooi in de pas blijft lopen? Een eventuele stijging van de grondstofprijzen - al dan niet veroorzaakt door een despotische president aka ayatollah uit Iran - en het feest is terug uit. En hoe dan ook: de zogenoemde loonkosthandicap tegenover de drie buurlanden (Frankrijk, Duitsland en Nederland) blijft nog steeds bestaan, en zou - zoals de zaken er nu voor liggen - dalen van 2,1 tot 1,1%. Vergeet echter niet dat de loonkosthandicap een kwaal is die reeds aansleept van zelfs vlak na de devaluatie van de Belgische frank in 1982.

Er werd tot nu toe echter de hele tijd gesproken over loonkosten per gewerkt uur. Kijken we naar de evolutie van de loonkost per eenheid product - die pas écht interessant is in het competitiviteitsdebat - dan merken we evenzeer enkele merkwaardige dingen op. Zo bedraagt de loonkoststijging (p.e.p.) dit jaar 0,8%. Dat betekent dat die stijging ongeveer half zo krachtig is als in 2005. Maar ook hier blijkt dat dit vooral te danken is aan de stijgende productiviteit, alsook de toename van bedrijfsinvesteringen om de loonkost te drukken. Ook vanuit dit perspectief bezien blijkt die matigende loonkoststijging maar loutere cosmetica.

Conclusie: de loonkosthandicap is en blijft bestaan, en het is dankzij loutere toevalligheden dat de cijfers nu ietwat positiever uitvallen. Het probleem is echter dat de vakbonden het waarschijnlijk niet zo begrepen zullen hebben, en zich bij het komende IPA-overleg hard zullen opstellen. En vanwege de regering-Verhoftaks moeten we ook niet veel heil meer verwachten. De bende van Verhofstadt was namelijk reeds in april van plan het competitiviteitsvraagstuk op te lossen. Toen kwam echter de moord op Joe Van Holsbeeck, waardoor het thema 'veiligheid' weer op de politieke voorgrond trad. Enkele weken geleden was er dan weer de slachtpartij in Antwerpen. Toen hadden de heren en dames gezagsdragers het wel heel druk met grote zaken van hoge urgentie, zoals het publiekelijk beschimpen van het Vlaams Belang en een pak-de-poen-af-procedure tegen deze partij bij de Raad van State. En vorige week liep Verhofstadt weer met zijn hoofd in de Europese wolken, en kwam hij zijn "Verenigde Verhofstaten van Europa" in het Europees Parlement op andermaal demagogische manier bepleiten. En het tanende concurrentievermogen van 's lands economische motor; i.e. het ondernemingsleven? Ach, dat kan samen met de onverwijlde splitsing van de kieskring Brussel-Halle-Vilvoorde mee in de Belgische diepvriezer.

Maar is een 'Belgische' oplossing eigenlijk wel van doen? Amper daags na de bevindingen van de NBB, kwam ook de OESO voor de proppen met haar "Employment Outlook" , waarin ze stelt dat de loonvorming in België moet worden geregionaliseerd. Dit komt volgens de organisatie omdat de productiviteit in Wallonië stukken lager ligt dan in Vlaanderen, en de verschillende bedrijfstakken enorm hard verschillen in het noorden en in het zuiden van het land. De OESO merkt ook op dat de 'variatiecoëfficiënt' van de regionale spreiding van de werkloosheid opmerkelijk hoog ligt in België. Alleen in Duitsland en Italië is deze nog hoger. Dat de vakbonden déze wijze OESO-boodschap dus maar eens goed in hun oren knopen. Dan wordt de nieuwe ABVV-topman nog een echte Rudy "Vlaamse" Leeuw.
Read more...

15 juni 2006

Freya en haar thesis

Onrust alom. Koen Meulenaere, columnist bij het weekblad Knack, maakte al enige tijd terug gewag van de thesis van Freya van den Bossche. Hij insinueerde meermaals dat het eindwerk niet volledig van haar hand afkomstig zou zijn.

Deze week deed hij er nog een schepje bovenop, door te stellen dat het wel heel ongeloofwaardig zou zijn moest van den Bossche dat werk gemaakt hebben. Rik Van Cauwelaert, de grote Knack-baas, verdedigde zijn journalist, en bracht de satirische roddel zo tot leven.

De reacties bleven niet uit, evenmin van de kant van van den Bossche. Die laatste dient een klacht in tegen Meulenaere wegens laster en eerroof.

Bij deze stel ik me de vraag, en hoop ik voor Meulenaere dat het antwoord negatief is, of zijn insinuaties niet op los zand gebaseerd zijn. Dat minister van den Bossche niet meteen een groot licht is (en dan druk ik het nog eufemistisch uit), hoeft geen betoog. Haar ministerschap kan zonder veel overdrijving een aaneenschakeling van blunders genoemd worden. Maar toch zou Meulenaere wel eens een omgekeerd effect kunnen veroorzaken. Bij de publieke opinie trekt van den Bossche voorlopig aan het langste eind, omdat de steenharde bewijzen voorlopig uitblijven.

Het geheel kan uiteraard nog twee kanten uit. Ofwel komt Meulenaere met nieuwe bewijzen voor de dag, ofwel trekt van den Bossche aan het langste eind. Indien dat laatste het geval is, dan heeft Meulenaere zich op journalistiek vlak ferm verslikt. Heeft hij z'n laatste klok geluid?
Read more...

AIV's in de Kamer. (Brigant)

In de kamercommissie landsverdediging had Luc Sevehans (VB) een aantal kritische vragen voor minister Flahaut over de aankoop van 242 Mowag Piranha IIIC's. Minister van Landsverdediging Flahaut verwees naar vragen & antwoorden die reeds ter sprake kwamen in de kamercommissie legeraankopen. Blijkbaar mag men geen openbare antwoorden verwachten gezien er geen verslagen beschikbaar zijn voor de commissie legeraankopen. U kan hier het verslag van de vergadering lezen/downloaden, pagina 3-8 gaat over de AIV.

Mevrouw Meeuws had tijdens het commissiedebat een opmerking over de Piranha III. Deze zou het goed doen in Afghanistan bij de Bundeswehr...zo zou een Duitse officier jaloers zijn van onze aankoop van een modernere versie. Realiteit is dat wij de Piranha IIIC kopen en niet de Piranha III. Verder dien ik op te merken dat ik helemaal geen weet heb van Duitse Piranha III's in dienst & dan nog eens in Afghanistan. Ik meen te weten dat mevrouw Meeuws zich vergist met de KMW Dingo 2 ('onze' MPPV) die zich goed gedragen heeft in Duitse dienst in Afghanistan. De recente aankoop van de Bundeswehr bij Mowag betrof de Duro...niets te vinden over Piranha's op de website van de bundeswehr of Heer, niets op de website van Mowag zelve.
Tenzij Duitsland enkele Piranha's in bruikleen kreeg, maar daar heb ik helemaal geen weet van.

Sevehans diende een motie in die de Staat ertoe zou moeten aanzetten om de Piranha IIIC 8x8 werkelijk te testen in hun operationele configuratie. Hopelijk stoot deze motie niet op het Cordon Sanitaire.

In de Senaat (9 Februari & 20 April).
Senator Schouppe (CD&V) had op 9 Februari 2006 een aantal vragen over de klacht van Patria. Zijn vraag 1 verkreeg defacto geen zinnig antwoord. De inhoud van de klacht werd 'deftig' omschreven door DS in artikelen waarvan ik reeds melding maakte.

CD&Ver Wouter Beke (Senaat) had ook een aantal vragen over de AIV op 20 April 2006, ook hij verkreeg een ontwijkend antwoord. De Piranha III, ik die dacht dat we de IIIC kochten. Er bestaat enigzins onzekerheid of de IV er zal komen overigens is de IV onaanvaardbaar want zeker geen 'Off the Shelve' (geen voorgaande contracten).

Raad van State.
Op 11 Mei 2006 verwierp onze Raad van State de eis van Patria Oy om het besluit van de ministerraad tot aankoop van de MOWAG Piranha te schorsen. Men vertelt mij dat dit normaal is, RvS zou automatisch zulks verwerpen wanneer een contract reeds betekent is. U kan de uitspraak terugvinden op de website door gebruik te maken van de zoekfunctie en het trefwoord Patria. U bekomt dan een resultaat met 1 document 158655.

Verder.
Ik herhaal bij mijn weten zijn er slechts 2 landen (voor België het deed) die de Piranha IIIC 8x8 hebben aangekocht: Denemarken; Zwitserland (Electronische oorlogsvoering). Zweden kocht Piranha IIIC's in 10x10 versie, niet in 8x8. Voor verdere informatie verwijs ik dit voorgaande blogartikel dat een onderdeel was van een uitgebreider blogartikel over recente aankopen.

UPDATE.
Slovenië heeft zopas besloten om 136 Finse Patria Oy AMV's aan te kopen. Ook in Zuid Afrika heeft de AMV enige voorsprong (Armada Intl). De Poolse AMV's werden beperkt in gewicht tot 22t voor amfibische operaties maar op land gaat het tot 26t (reken daarbij nog een groeimarge).
Read more...

13 juni 2006

Het valse dilemma voor Leterme (Hoegin)

De paarse partijen proberen de Minister-President van de Vlaamse Regering, Yves Leterme, onder druk te zetten kleur te bekennen in een valse dilemma.

Drie socialistische kopstukken hebben Yves Leterme al voor het valse dilemma geplaatst: eerst Johan vande Lanotte, dan Steve Stevaert, en ten slotte ook Louis Tobback. Het valse dilemma werd vervolgens verder opgevolgd in allerlei «analyses» in de media, en figureert deze week zelfs als de weekvraag bij De Stemmenkampioen. Alleen schort er iets aan het dilemma, want is het wel echt?

Kijken we namelijk even over de taalgrens, naar iemand die al maandenlang kandidaat voor het federale premierschap is. Elio di Rupo bakt het namelijk veel bruiner dan Yves Leterme wat betreft het cumuleren (maar de PS bakt het tegenwoordig op zowat elk vlak bijzonder bruin). Di Rupo is vandaag al Minister-President van de Waalse Regering, én partijvoorzitter van de PS. En al maandenlang uitgesproken kandidaat om volgend jaar Guy Verhofstadt op te volgen als federaal premier. Welke Vlaamse socialist heeft al gezegd dat Elio di Rupo dan maar moet aftreden als Minister-President van de Waalse regering? Of dat hij moet aftreden als partijvoorzitter? Of geen kandidaat voor de post van Eerste Minister mag zijn? Professor Johan vande Lanotte? Mensenkenner en Pr-kampioen Steve Stevaert misschien? Of pitbull Louis Tobback? Ze zouden wel gek zijn. Maar de media, die wel het socialistische ballonnetje zouden kunnen doorprikken, of beter gezegd, dat zouden moeten doen, passen ook. Mogen ze niet, of willen ze niet?

Wat die media betreft, een ander element dat ik in het verhaal mis is wie bij de sp.a kandidaat is voor de post van Eerste Minister. Steunen zij Guy Verhofstadt of Elio di Rupo, of hebben zij iemand uit eigen stal die zij naar voor willen schuiven? Merkwaadig toch dat daar nooit een vraag over gesteld wordt wanneer die socialistische strategen hun licht laten schijnen over wat iemand van een andere partij wel of niet mag doen. Je zou warempel gaan denken dat de hele heisa rond Yves Leterme opgezet is om het personeelsprobleem bij de sp.a te camoufleren.
Read more...

12 juni 2006

In Flanders Fields

WorkForAll
Leve de werkloosheid(2)

Het lijkt zo stilaan door te dringen op politiek niveau. Ook al is het officiële werkloosheidscijfer een derde van het werkelijke cijfer, 1,2 miljoen mensen leven van de RVA, gevangen in de virtuele gevangenis van het vervangingsinkomen. Dat kost niet alleen veel geld aan de samenleving en is dus een molensteen rond de begroting, het kost de samenleving ook veel in welvaart en welzijn.

Er iets aan doen, is dan ook politiek bon ton. Sommigen zoeken hun heil in dwangmatige maatregelen die alle werklozen verplichten jaren allerlei opleidingen te volgen en honderden sollicitatie brieven te schrijven. Jaren aan een stuk als we De Crem mogen geloven. Anderen dan weer willen de werkloosheid beperken in de tijd. Als Somers zegt drie jaar dan zegt diezelfde De Crem dat dit de botte bijl hanteren is. Moest ik toch even bij slikken. Werk zoeken en RVA opleidingen volgen is toch geen vervanging voor betaald werk tot de dood erop volgt ? Toegeven, onze nationale situatie wordt scheef getrokken door het gedoogbeleid in het Zuiden des land’s. Eén enkele werkloze heeft er in 2004 omwille van werkonwillig gedrag zijn uitkering verloren. Ook even slikken. Nepotisme met een socialistische strik kent geen blijkbaar geen grenzen. Onlangs hoorde ik het verhaal dat jonge meisjes in het Zuiden des land’s hun werkloosheidsuitkering als bruidschat aanwenden. Zes maand gaan werken en daarna is het bijkomend inkomen verzekerd.

Wat dan evenwel de verbeelding tart is dat uitgerekend een liberale partijvoorzitter gaat pleiten voor een verhoging van de werkloosheidsuitkeringen, in ruil voor de beperking in de tijd tot drie jaar. M.a.w. dit gaat nog meer werklozen opleveren. De werkelijke reden van de inactiviteitsval is dat het dikwijls niet meer loont om te gaan werken als men van een vervangingsinkomen leeft. Met alle respekt, de gemiddelde werkloosheidsuitkering is niet bijster hoog, maar daar schuilt het probleem niet. Gaan werken kost geld en daarvoor zijn de nettolonen te laag om motiverend te werken. De Effectieve Marginale Loonbelasting straft elke bijkomend inspanning af en dikwijls is de opbrengst negatief. In plaats van de werkloosheidsvergoeding te verhogen, gebruik datzelfde geld om de loonbelasting drastisch te verlagen en de knelberoepen zullen veel sneller ingevuld worden.

Als men trouwens de werkloosheid grondig wil reduceren, waarom schaft men dan de loonbelasting niet af voor alle werklozen (en na verloop van tijd voor iedereen)? Dergelijke maatregel is zelfs “gratis”. De facto zal een werkloze zijn koopkracht kunnen behouden en zal de kost voor de werkgever en de overheid gevoelig dalen. Natuurlijk, na verloop van tijd zou men dit best voor iedereen laten gelden. En natuurlijk, men moet ook de echte oorzaak aanpakken. Bevries of reduceer de consumptie gerichte uitgaven van de overheid (daar komt natuurlijk wat meer bij kijken) en binnen 10 jaar spreken we terug van het begrip friktie werkloosheid.

Natuurlijk, er komen meer factoren rond de hoek kijken. Er zijn namelijk groepen die er belang bij hebben dat er werklozen zijn. De vakbonden bv. worden betaald om het gros van de werkloosheidsuitkeringen te betalen. In het totaal geeft hen dat in 2004 voor 138 miljoen aan extra inkomsten of zo’n 32 euro/maand/werkloze indien we rekening houden met het feit dat de werkloze dan ook verplicht wordt zich lid te maken. Meer dan 85% van alle werkloosheidsuitkeringen passeert aldus door hun handen. Is dit ten gronde geen tegenstrijdig belang?

Een authentieke democratie geeft zijn burgers niet alleen het recht een eigen mening te hebben. Een authentieke democratie steekt ook zijn kop niet in het zand voor de werkelijke oorzaken en schept de voorwaarden waarbij elke burger zelf voor zijn welvaart en welzijn kan en mag zorgen. Werk zal er steeds genoeg zijn. Het is alleen te duur geworden door een misbegrepen aanslag op de opbrengst ervan. Nu goed, het debat is weer open.

Eric Verhulst,
Voorzitter www.WorkForAll.org
Read more...

<<Oudere berichten     Nieuwere berichten>>