30 november 2005

Stay the course (De andere kijk)

President Bush today delivered a magnificent speech on Iraq, again, in which he outlined his strategy for victory in that country, again. For those, like me, who have followed events in Iraq closely, looking beyond the usual media reports of car bombings and kidnappings, president Bush has hardly told anything new: the speech is an account of slow, but steady progress at the three fronts – politics, economy and security – in the fight to create an inclusive and prosperous country able to defend itself.

What are, in more specific terms, the administration’s goals at all three levels:

Politics: increasing the participation of the Sunnis, both voters ánd politicians, in the political process and, at the same time, marginalizing the hard-core Saddamists.

Economy: rebuilding infrastructure and reforming the economy thus creating the conditions for a prospering Iraq.

Security: conducting offensive, clear-and-hold operations followed by reconstruction efforts, while building and increasingly deploying Iraqi security forces, ultimately without coalition assistance.

The focus of this speech was on the increasing capabilities of the Iraqi security forces. President Bush will address other issues in other speeches further down the run-up to the December 15 elections. I hope to comment on them as well.

Here are just a few examples of progress made by the Iraqi security forces:
- more capable Iraqi forces provide better intelligence and generate more trust from ordinary Iraqis;
- from just a handful to 120 Iraqi combat battalions (between 42,000 and 96.000 men) in one year, 40 of them are in the lead on the battlefield;
- while American forces were in the lead during the assault on Fallujah in November last year, Iraqi forces led in recent operations in the city of Tal Afar;
- following the transfer of Haifa Street, famously called Purple Heart Boulevard, in Baghdad to Iraqi forces, attacks are down;
- transfer of 30 forward operating bases to Iraqi forces, including one in Tikrit, the city of Saddam Hussein;
- increased Iraqi ability to independently support their security forces with proper logistics, airlifting and command-and-control.

Those are detailed facts, not slogans, as one non-journalist preferred to call them. Moreover, Bush admitted setbacks and errors, but they were overcome and corrected. More setbacks and errors will inevitably occur, but they must be overcome and corrected as well.

As Iraqis grow stronger to secure their own country, coalition forces will step down. They will move out from Iraqi cities, perform fewer patrols and reduce the number of operating bases. They will return home, no sooner, no later, when the mission is complete, with the victory they have deserved. Setting an artificial timetable to pull out from Iraq is a dangerous option as Bush reiterated. Ultimately, it only takes the unwavering resolve of the American people and its politicians to win. Staying the course is the plan and what a plan it is! The freedom-loving world will benefit from its success.

PS. For more information on the progress made on the political, economic and security front, I gladly refer to respectively Iraq The Model, Good News From The Front and ThreatsWatch/Bill Roggio (blogger currently in Iraq).

PSS. A document, released by the White House, called “The National Strategy for Victory in Iraq”, an unclassified version of the strategy pursued in Iraq, can be found here (pdf).
Read more...

Open Warandedeur (Hoegin)

Verleden vrijdag was het voorpaginanieuws bij De Standaard: een denkgroep die samenkomt «In de Warande» in Brussel is tot de conclusie gekomen dat het mét België niet meer gaat, en dus zonder zal moeten. Het gebeurt niet alle dagen dat een ingestampte open deur de krantenkoppen haalt. Als morgen het KMI het in haar hoofd haalt een persmededeling te verspreiden waarin het stelt dat de zon in het Oosten opkomt, gaan ze dan in Groot-Bijgaarden opnieuw het grootste lettertype uit de kast halen om het op de voorpagina te zetten?

Laten we immers intellectueel een beetje eerlijk blijven: dat België voor Vlaanderen alleen maar nadelen inhoudt was al langer bekend. Kijk maar naar het Vlaams Belang, volgens diezelfde krant een dag later de partij van de arbeiders en de kleine man, en met zoals iedereen wel weet een partijleiding waar tekenen van intelligentie met een microscoop gezocht moet worden, ja toch? Wel, zelfs bij die partij dus wisten ze het al meer dan twintig jaar geleden. Kom me dus niet vertellen dat de redactie van onze kwaliteitskrant pas verleden week het licht zou gezien hebben. Of nog steeds niet gezien zou hebben.

Ik wil hier trouwens van de gelegenheid gebruik maken om een misverstand over De Standaard uit de weg te ruimen. In de jaren negentig verwijderde de krant immers het AVV-VVK-symbool van haar voorpagina, en menig flamingant doet daar nog steeds verzuurd over. Achter die beslissing gaat nochtans niets meer schuil dan dat plaats nu eenmaal kostbaar is, zeker op de eerste pagina, en dan kan men het zich niet veroorloven plaats te verspillen aan allerlei vanzelfsprekendheden. Die plaats is immers beter besteed aan artikels met nieuws. Vind ik toch.

(Oorspronkelijk verschenen bij Diogenes)
Read more...

LIBERALISME IS GEEN FASCISME (vrijhaven)

OP 29-11-2005 verscheen een artikel van mijn hand als opiniestuk in de tijd.

Het liberalisme wordt tot het ongenoegen van het Liberaal Vlaams Studentenverbond Leuven (LVSV Leuven) in bepaalde berichtgeving gelinkt aan het Vlaams Belang. Het Vlaams Belang is geen liberale partij maar wel een extreem-rechtse partij. Het LVSV Leuven wenst dan ook aan te tonen dat het liberalisme ten onrechte in een slecht daglicht wordt geplaatst. Het liberalisme heeft niets te maken met een racistische partij, als het Vlaams Belang.

Doch toch is er een berichtgeving waarin door allerlei misverstanden het liberalisme toch ten onrechte gelinkt wordt aan het Vlaams Belang. Deze berichtgeving wordt daarin geholpen door Hugo Coveliers die met zijn vlootje tracht zogenaamde rechtsliberalen naar het Vlaams Belang te leiden. De partij van Coveliers en het Vlaams Belang zijn echter niet liberaal maar extreem-rechts en zelfs anti-liberaal.

In dit artikel wenst het LVSV Leuven aan te tonen dat er geen sprake is van connecties tussen het Vlaams Belang en het libertarisme dat haaks staat op al waar het Blok voor staat. Het Belang zal wel misschien connecties hebben met bepaalde groeperingen in de USA maar dat zijn dan vooral ethisch conservatieve denktanks zoals the Heritage Foundation, maar het Belang heeft geen contact met libertarische denktanken zoals the Cato Institute of The Stockholm Network.

Bepaalde linkse verenigingen, zoals Blokwatch, proberen dit te weerleggen door telkenmale op de connecties van Paul Beliën te wijzen. Volgens Blokwatch draagt het netwerk van de man van Alexandra Colen veel bij tot de internationale promotie van het Belang. Dit is een onjuiste bewering omdat Beliën niet meer op goede voet staat met de partij van zijn vrouw. In ieder interview of artikel van de hand van Beliën geeft hij kritiek op het Belang dat hij populisme verwijt. Het Belang houdt derhalve geen contacten met libertarische verenigingen via Beliën. De enigste belangrijke internationale contacten die het Belang heeft is met extreem-rechts in Bulgarije en deze laatste zijn zeker niet welkom in de Verenigde Staten.

Ondanks zijn connecties met enkele libertarische denktanks in het buitenland, zoals de Mount Pélérin Society, is Beliën geen libertariër. Op ethisch vlak is hij oerconservatief, wat niet strookt met het ethisch progressieve karakter van libertarisme. Het Amerikaanse libertarische Institute of Humane Studies bijvoorbeeld is van dat laatste het voorbeeld. Het is vrije markt gericht maar ook pro-abortus, pro gelijke rechten voor homoseksuelen en heteroseksuelen, pro legalisering van drugs.

Organisaties zoals het Stockholm Network, de Mont Pélérin Society of the Cato Institute zijn derhalve geen organisaties die gelinkt kunnen worden met het Belang omdat ze volledig haaks staan op de ideologie van het Belang.

Libertarische verenigingen bouwen bijvoorbeeld voort op de liberale filosoof Friedrich Hayek. De Mount Pélérin Society werd zelf onder meer door Hayek opgericht. Het is ook dezelfde Hayek die als inspiratiebron diende voor Tony Blair en premier Guy Verhofstadt, zoals in de Factor Verhofstadt werd aangetoond. Een gezond mens kan moeilijk stellen dat Verhofstadt of Blair geestesverwanten zijn van extreemrechts. Hetzelfde geldt ook voor de liberale econonoom Buchanan, die ook inspiratiebron was van Verhofstadt was en ten onrechte een paleoconservatief in bepaalde berichtgeving wordt genoemd.

Bovendien wees Hayek in zijn boek ‘The road to serfdom’ op het feit dat collectivistische ideologieën als het fascisme en het communisme onvermijdelijk falen en leiden tot een dictatuur. Hayek pleite voor individuele vrijheid en respect voor de medemens.

In Europa staat Hayek bekend als een liberaal, in de USA daarentegen als libertariër. De term liberaal is echter in de USA dermate aangetast doordat de sociaal-democraten in de USA deze term hebben toegeëigend, zodat de Amerikaanse liberalen een andere benaming zochten. Dit werd het libertarisme. Dus in werkelijkheid is het libertarisme een synoniem voor het liberalisme.

Het Vlaams Belang staat daarom ook lijnrecht tegen het libertarisme. Waar het libertarisme progressief is, namelijk op het ethisch vlak, is het Vlaams Belang oerconservatief. Het libertarisme staat, zowel in de USA als in Europa, voor een vrije migratie, voor een behoud van de eigen cultuur want dat is een individuele keuze. Libertariërs pleiten ook voor het vrije keuzerecht in belangrijke levenskwesties. Het recht op abortus en euthanasie worden als essentieel beschouwd.

Waar het libertarisme staat voor economische vrijheid en liberalisme, staat het Belang voor een corporatistische ideologie. Het sociaal-economisch congres dat onlangs door het Belang werd georganiseerd was een rookgordijn, om hun ware gelaat van populisme te verbergen. Het Belang is in werkelijkheid tegenstander van het generatiepact. De partijleiding had zelf moeite om Anke Vandermeersch in toom te houden toen die zich achter de staking van het ABVV schaarde.

Ook het partijprogramma van het Belang toont onmiddellijk aan dat het Belang geen liberale of libertaire partij is. Onder meer stelt het Belang dat "een ultraliberale benadering - laissez-faire - tot tal van misbruiken kan leiden, waardoor de welvaart van een kleine groep toeneemt ten koste van de welvaart van de gehele samenleving. De overheid moet misbruiken voorkomen en de economische ontwikkelingen zonodig bijsturen op cultureel en sociaal vlak."

Het Vlaams Belang stelt dus de controlerende rol van de overheid in onze maatschappij centraal. Voor extreem-rechts speelt het individu geen rol, maar de staat moet de grote rol spelen. Verder in het partijprogramma pleit het Belang voor protectionisme om ‘delokalisering’ van bedrijven te vermijden en de handel uit de derde wereld tegen te gaan. Dit gaat regelrecht in tegen het libertarisme dat pleit voor open grenzen en een onmiddellijke afschaf van het protectionisme en de landbouwsubsidies van de Europese Unie. Het protectionisme van de EU ontneemt namelijk elke vorm van eerlijke handel tegenover de derde wereld die worden geconfronteerd met Europese goederen aan dumpingprijzen.

Bovendien gaat in een manifest van twee kamerleden van het Belang (een socialer Vlaanderen) het Belang zelf nog een stap verder in haar anti-liberalisme en populisme. Daarnaast toont het ook een totaal gebrek van economische realiteit aan. In de brochure pleit men ongebreideld voor de verhoging van allerlei uitkeringen, zoals het minimumloon, zonder zich af te vragen of dit wel betaalbaar is.

Guy Verhofstadt had dan ook gelijk toen hij Gerolf Annemans links van Xavier Verboven plaatste. Het Belang staat niet voor liberalisme of het libertarisme maar voor extreem-rechts en populisme.

Toch wil bepaalde media dit niet inzien en probeert men het libertarisme aan het Vlaams Belang te linken. Zo betogen in Leuven nu op 1 december de communistische COMAC en de LSP tegen het extreem-rechtse NSV, niet omdat deze laatste fascistisch is, maar omdat deze zogezegd staat voor het ultraliberalisme. Ook meer gematigden linkse verenigingen en media, zoals Blokwatch, tappen uit hetzelfde vaatje.

Naar dat het LVSV Leuven dacht was Blokwatch toch bedoeld om de bevolking te wijzen op de gevaren van het racisme en de intolerantie van het Belang, en niet de eigen agenda van bepaalde mensen er door te duwen. Om ons sociaal-zekerheid-stelsel betaalbaar te houden zijn er economisch hervormingen nodig. Deze voorstellen zullen en mogen niet tegengehouden worden door de mensen, zowel de gematigden als de radicalen, die pleiten voor economisch hervorming af te schilderen als een stel fascisten of als extreem-rechts. Dit is intellectueel oneerlijk.
Read more...

Leviathan (The Flemish Beerdrinker)

Government kills. In spades:

I have to change all the world democide totals that populate my websites, blogs, and publications. The total for the communist democide before and after Mao took over the mainland is thus 3,446,000 + 35,226,000 + 38,000,000 = 76,692,000, or to round off, 77,000,000 murdered. This is now in line with the 65 million toll estimated for China in the Black Book of Communism, and Chang and Halliday’s estimate of "well over 70 million." This exceeds the 61,911,000 murdered by the Soviet Union 1917-1987, with Hitler far behind at 20,946,000 wiped out 1933-1945. For perspective on Mao’s most bloody rule, all wars 1900-1987 cost in combat dead 34,021,000 -- including WWI and II, Vietnam, Korea, and the Mexican and Russian Revolutions. Mao alone murdered over twice as many as were killed in combat in all these wars. Now, my overall totals for world democide 1900-1999 must also be changed. I have estimated it to be 174,000,000 murdered, of which communist regimes murdered about 148,000,000. Also, compare this to combat dead. Communists overall have murdered four times those killed in combat, while globally the democide toll was over six times that number.

Wouldn’t you rather prefer the invisible hand over the dead hand?
Read more...

29 november 2005

Met Renaat naar een consolidatie van de Staat (Politiek Incorrect)

klaarblijkelijk dwars liggen dat voornamelijk de Franstalige onderhandelaars aan de ministeriële tafel zo dwars liggen over een nieuw 'vliegakkoord' voor de luchthaven van Zaventem. Zo dwars zelfs, dat de minister de meest waanzinnige ideeën begint te orakelen. Eén van die nieuwe ideeën van de corpus-socialist Landuyt is bijvoorbeeld enkele 'sociale verworvenheden' die onze Westerse samenleving door de jaren heen verkregen heeft, in de grondwet op te nemen. Welke die 'sociale verworvenheden' dan precies zijn, verklapt Landuyt echter niet, maar een socialist kennende ziet dat er dus niet echt al te fraai uit. In een kranteninterview verantwoordt de minister het als volgt:

"We hebben iets te verdedigen, ons sociaal systeem in West-Europa"..."Er is bijvoorbeeld de verklaring tot wijziging van de grondwet. Een van de voor wijziging in aanmerking komende grondwetsartikelen is artikel 23 met de sociale bepalingen. We moeten proberen de stelling van paars in de grondwet te vertalen: dat liberalisering niet antisociaal hoeft te zijn. Voor mijn partij heb ik al een ontwerp van sociale grondwet neergepend. Ik kan dus snel vooruit."..."Vroeger diende de grondwet om een gebied te omschrijven, nu om je sociale gebied te omschrijven. Dat is een moderne grondwet."

Vooraleer met de repliek op deze 'wijze' woorden van Landuyt te reageren; bij deze eerst dat befaamde grondwetsartikel 23 zoals het in de huidige Belgische grondwet te lezen staat:

"Ieder heeft het recht een menswaardig leven te leiden.Daartoe waarborgen de wet, het decreet of de in artikel 134 bedoelde regel, rekening houdend met de overeenkomstige plichten, de economische, sociale en culturele rechten, waarvan ze de voorwaarden voor de uitoefening bepalen.Die rechten omvatten inzonderheid :1° het recht op arbeid en op de vrije keuze van beroepsarbeid in het raam van een algemeen werkgelegenheidsbeleid dat onder meer gericht is op het waarborgen van een zo hoog en stabiel mogelijk werkgelegenheidspeil, het recht op billijke arbeidsvoorwaarden en een billijke beloning, alsmede het recht op informatie, overleg en collectief onderhandelen;2° het recht op sociale zekerheid, bescherming van de gezondheid en sociale, geneeskundige en juridische bijstand;3° het recht op een behoorlijke huisvesting;4° het recht op de bescherming van een gezond leefmilieu;5° het recht op culturele en maatschappelijke ontplooiing."

In feite staat dus het recht op sociale zekerheid reeds in de grondwet opgenomen. De vraag die men zich dus kan stellen is wat minister Landuyt dan eigenlijk nog precies in dat grondwetsartikel wenst op te nemen. Dat er in de grondwet staat dat iedere burger recht heeft op sociale zekerheid en een goede gezondheidszorg is nog geen slechte zaak. Alleen moet men zich behoeden - en dat is waarschijnlijk iets waar de minister op doelt - welke sociale zekerheid men hiermee bedoelt. Indien de minister van plan is om in dit grondwetsartikel op te nemen dat iedere burger recht heeft op een door ten alle tijde overheidsgewaarborgd pensioen, een werkloosheidsvergoeding of, erger nog, een "leefloon" (sic!) dat eeuwig geldend is, recht op brugpensioen vanaf 55 jaar, recht op tijdskrediet, recht op een door de overheid gesubsidiërde kuisvrouw, en ga zo maar door; dan begeeft de minister zich op zéér glad ijs. Want dat betekent dat, indien men grondige wijziginen aan de sociale zekerheid wil aanbrengen, hiervoor eerst een grondwetswijziging nodig is. En iedereen weet natuurlijk dat dit een veel complexere procedure vergt dan een gewone wetswijziging. Zoals het er nu in de grondwet instaat, is het reeds meer dan voldoende: Want het 'recht op sociale zekerheid' kan evenzeer betekenen dat de overheid zich praktisch volledig terugtrekt, alleen het hoogstnodige financiert en zaken als pensioenen volledig aan de privé-sector overlaat. Dat is natuurlijk een totaal andere sociale zekerheid, maar evenzeer een waar de burger recht op kan hebben.

Alleszins lijkt het me eerder opportuun in dit grondwetsartikel te gaan schrappen danwel te gaan bijvoegen: Zaken als een door de overheid gewaarborgde woning, arbeid of door de overheid gezegend leefmilieu zijn natuurlijk dingen doe totaal overbodig zijn. Zij kunnen even goed via een gewone wet geregeld worden, en wat betreft eerstgenoemde is de rol van de overheid al helemaal uit den boze. Want ten slotte is een woning iets waar je op eigen verantwoordelijkheid dient voor te werken. Alleszins heeft Landuyt met dit ronduit krankzinnige voorstel een kemel van formaat geschoten. Terwijl we nu in tijden leven dat de internationale concurrentiedrang gigantisch is, gaat Landuyt 'fort Europa' andermaal verstevigen met het opnemen van onze heilloze sociale zekerheid in de grondwet.
Read more...

Een weinig solidaire solidariteitsbijdrage (Politiek Incorrect)

Voor het jaar 1989 was het zo dat de Belgische gemeenschappen en gewesten louter gefinancierd werden naargelang hun oppervlakte, bevolkingsaantal en de inkomsten uit personenbelasting. Dit leek en was uiteraard de logica zelve, maar in datzelfde jaar werd ook de financieringswet gewijzigd. Sedertdien kwam er ook nog een mechanisme in werking dat een zogenaamde 'solidariteitsbijdrage' in werking stelde: Een gewest dat, procentueel uitgerekend en per inwoner, minder aan belastingsinkomsten genereert kan rekenen op zo'n solidariteitsbijdrage. Die solidariteitsbijdrage bedraagt 16,36 euro per inwoner. Om het totale bedrag aan 'solidariteitsbijdragen' per gewest uit te rekenen, moet dit bedrag nog eens vermenigvuldigd worden met het aantal inwoners van het gewest en met het percentage dat het gewest minder opbrengt aan belastingsinkomsten dan het Belgisch gemiddelde.

Volgens de krant De Tijd van 28 november 2005 blijkt nu dat het - hoe kan het ook anders - vooral Wallonië is dat van dit systeem profiteert. Wat in de vroege jaren 90 nog begon als een solidariteitsbijdrage, kan nu beter omschreven worden als een "diefstalpremie". In 1989 bedroegen de meerinkomsten van Vlaanderen nog 2,42% boven het rijksgemiddelde. In Brussel was dit zelfs 13,75%. Maar reeds toen was het zeker in Wallonië dat de inkomsten uit personenbelasting er toch wel verdacht lagen: 8,46% onder het rijksgemiddelde. Ondertussen zijn we reeds 16 jaar verder, en wat zien we? We zien dat Vlaanderen ondertussen reeds 9,12% meeropbrengsten genereert aan de spaarpot der gemeenschappen en gewesten en Wallonië nog verder de dieperik in is gegaan: -13,25%. Maar vooral het resultaat van Brussel is ronduit alarmerend: Was het in 1989 nog het gewest dat relatief gezien het meeste aan belastingsopbrengsten leverde; is ook dit percentage tot -10,05% gedaald. U leest het wel degelijk goed: MIN 10,05%!!! Dat betekent dus dat de verdere vormgeving van gewest aan Brussel en diens agglomeratie, geleid door een Franstalige elite, het gewest economisch gezien alleen maar schade heeft toegebracht. En dat betekent eens te meer dat de financiering van de zogenaamde solidariteitsbijdrage op het alleenstaande compto van Vlaanderen komt te staan. Want in totaal gaat namelijk dit jaar maar liefst 967,597 miljoen euro - bijna een miljard! - naar de bodemloze Waalse en tevens Brusselse putten. In 1990 was dit bedrag - dat overigens alleen maar naar Wallonië ging - nog 'maar' omgerekend 377,8 miljoen euro. Het is dus duidelijk dat ook via de bijzondere financieringswet de zogenaamde 'interregionale transfers' vanuit Vlaanderen alleen maar toenemen.

En ja, dit is inderdaad een pleidooi voor de totale afschaffing van deze onzalige solidariteitsbijdrage. Niet omdat Vlaanderen niet solidair met Wallonië zou willen zijn, maar wel omdat dit onmogelijk nog solidariteit genoemd kan worden. Solidariteit - zeker vanuit liberaal oogpunt bekeken - is iets dat op vrijwillige en transparante manier dient plaats te grijpen. Iets waar ook de andere partij (ontvanger) iets tegenover zou moeten stellen. Dat gebeurt dus zeker niet, en dat eerste al helemaal niet, want Vlaanderen wordt door de bijzondere financieringswet juist willens nillens gedwongen jaarlijks bijna een miljard euro af te staan. Overigens dient niet alleen de solidariteitsbijdrage volledig afgeschaft te worden, maar ook financieringswet in haar geheel: Want tenslotte zou het ook niet meer dan logisch zijn dat wie zijn pot kookt, ook de ingrediënten hiervoor betaalt. Dat Wallonië dan op eigen kosten contracten sluit met Bernie Ecclestone en corrupte socialehuisvestingsmaatschappijen in Charleroi financiert.
Read more...

Nog een keer draaien aan de carroussel (De andere kijk)

De carroussel begint stilaan op toerental te geraken.

Na de PS en het CDH leveren nu ook Spirit en grote broer SP.A de nodige handtekeningen om het dossier van de uitspraken van Filip Dewinter over zijn partij als een islamofobe partij naar de Raad van State te sturen. Die kan dan beslissen om de partijfinanciering van het VB in te houden.

Enkele opmerkingen:

1) SP.A voorzitter Vande Lanotte wast als een moderne Pontius Pilatus zijn handen in onschuld. Hij wil zich niet inhoudelijk uitspreken en laat het vuile werk opknappen door het gerecht. En dan zullen we het deze keer niet hebben over de zin en onzin van de anti-racisme- en anti-discriminatiewetgeving.

2) Op basis van de uitspraken van één mandataris de partijfinanciering intrekken, zou totaal buiten proportie zijn. Trouwens, je mag het gerust niet eens zijn met de uitspraken van Dewinter, maar of ze racistisch zijn? Oordeel zelf.

3) Ik heb een déjà-vu gevoel: net als in de aanloop naar de verkiezingen van vorig jaar krijgt het VB de kans om zich in een slachtofferrol te wentelen en om zich te ontpoppen als de kampioen van de vrije meningsuiting. We weten hoe dat toen afgelopen is: het VB maakte een quantumsprong en werd de grootste partij van Vlaanderen, de andere Vlaamse partijen kwamen verzwakt uit de stembusgang en de PS (samen met haar appendix, de SP.A.) verstevigde bijgevolg haar positie. Ik heb de indruk dat hier een uiterst cynisch machtsspelletje gaande is.
Read more...

28 november 2005

Is werkelijk alles onduidelijk geworden? Mensen hebben plichten, maar dieren hebben geen rechten!

Het zal altijd lukken: 's middags hoor ik bijvoorbeeld op de radio iets over "dierenrechten" (een ethica-prof laat zijn licht schijnen), en dan valt nog op de trein bij het naar huis gaan mijn oog op een stukje dat precies daarover gaat.
In de XVIIIde E.'se correspondentie van de abbé Ferdinando Galiani met Mme Louise d'Épinay namelijk kwam het onderwerp even aan bod:

[Galiani woonde tien jaar in Parijs, maar werd toen tot zijn grote spijt als economisch adviseur teruggeroepen naar zijn geboortestad Napels. Naast Parijs is Napels een waar boerengat zegt Galiani, en dat hij daar nu zijn dagen moet slijten, in plaats van in de Parijse salons, brengt hem altijd weer danig uit zijn humeur, zodanig zelfs dat hij soms niet meer weet wat hij eerst aan het schrijven was…]

Mais je ne sais pas si j'allais vous parler d'une pauvre femme qu'un soldat tua d'un coup de poignet à la tête, [een "poignet" is misschien een ijzeren bracelet, een soort boksijzer dus, zegt de uitgever van de brieven, Daniel Maggetti] ou si je vous parlais de deux chiens condamnés à la mort par autorité de justice, et exécutés par la main du bourreau pour avoir mordu un enfant. L'un est atroce, l'autre est ridicule à l'excès. Peut-être aussi c'était quelque autre idée dont je ne me souviens point du tout.

in: Ferdinando Galiani - Louise d'Épinay

Correspondance IV, juin 1773 - mai 1775
Les Éditions Desjonquères, 1996, p. 175


P.S. voor een goed begrip: beoordeeld worden door een rechtbank ...is een recht.
Read more...

De rooie VRT nog eens in actie (De andere kijk)

Hoe is het toch mogelijk! Ik ben ondertussen wel wat gewend, maar ze slagen er bij Eén toch weeral in om me op de kast te jagen.

Gisteren met Cindy Sheehan, vandaag met de klimaatconferentie in Montreal. Vandaag begon namelijk in bovengenoemde Canadese stad een VN-conferentie ter opvolging van het Kyoto-klimaatprotocol. Een ideale gelegenheid dus om weer eens uit te halen naar de Amerikaanse president Bush omdat die geen moer zou geven om de opwarming van de aarde. VRT-correspondent Johan Depoortere was zelfs speciaal van Washington naar Seattle, aan de andere kant van de VS, gestuurd om toch maar te kunnen laten zien dat niet alle Amerikanen met een benzineverslindende SUV rondrijden. Daarbij werden alle truken bovengehaald: de mooie landschappen die bedreigd worden, onze kinderen die eronder zullen lijden, dus platte emotionaliteit waar de tabloids nog een puntje aan kunnen zuigen (i.p.v. een page 3-girl kregen we een houthakker te zien, dus dat compenseerde wat, maar we dwalen af).

De premissen die aan een dergelijk stuk televisie ten grondslag liggen, zijn de volgende:

De aarde warmt op;
Die opwarming wordt veroorzaakt door de uitstoot van CO2;
Menselijk handelen is verantwoordelijk voor deze uitstoot;
Kyoto is dé oplossing voor dit probleem;
Bush, de president van grootvervuiler Amerika, houdt de oplossing evenwel tegen;
Het kan Bush zelfs niet schelen dat de aarde er op die manier aan gaat.

Depoortere gaat evenwel nogal snel over het volgende heen:

Er bestaat geen consensus over de menselijke verantwoordelijkheid voor de opwarming van de aarde, als dat fenomeen überhaupt wel bestaat;
Is Kyoto wel de meest kost-efficiënte manier om het probleem op te lossen?
De Amerikaanse Senaat keurde tijdens het presidentschap van Clinton Kyoto al af met 98-0 (nul);
Bush heeft een alternatief klimaatakkoord gesloten met grote groeilanden zoals China en India dat rekent op marktwerking en technologie en op die manier misschien wel een betere bijdrage zal leveren tot een properder milieu.

Maar alles wat niet in Depoortere’s kraam past, wordt handig weggemoffeld, want Bush moét en zál hangen. De argeloze kijker krijgt ondertussen de zoveelste lading anti-Bush propaganda over zich heen en moet Bush ondertussen wel de meest verschikkelijke mens op deze planeet vinden, maar dat zal natuurlijk wel de bedoeling zijn.

Dit is geen journalistiek meer: dit is ofwel onbekwaamheid om een genuanceerd verhaal te vertellen, ofwel bewuste desinformatie vanuit een ideologische vooringenomenheid zoals in de goeie ouwe Sovjet-tijd. In ieder geval is dit mijn en uw belastinggeld onwaardig. Dit is schandalig en moet met alle macht bestreden worden.
Read more...

27 november 2005

Als Rechter Stakingswapen Aantast Leg Ik Dat Naast Mij Neer (Law & Justice)

De Juristenkrant (23/11/05) interviewde Xavier Verboven, secretaris-generaal van het ABVV, over het stakingsrecht, rechtspersoonlijkheid van vakbonden, over recht en vakbond en de moeilijke relatie daartussen.

Over de discussie of de rechtbank mag tussenkomen n.a.v. een staking antwoordt Xavier Verboven dat het stakingsrecht het “enige middel [is] waarover de arbeiders beschikken” en dat “het stakingsrecht absoluut overeind [moet] blijven”.

Mijn commentaar: is dat werkelijk het "enige middel"? En ik die dacht dat er een alom geprezen model van sociaal overleg was, dat weliswaar in de toekomst moet aangepast worden, maar dat dus alleszins een staking zeker niet "het enige middel" is waarover men vandaag beschikt.

Juristenkrant: “Ook als de rechtstaat U daarin niet volgt?”
Verboven: “Als het er echt op aankomt, spreek ik in termen van macht en niet in juridische termen. Dat wil ik toegeven. Vakbondswerk vereist dat. Ik respecteer de democratie en alle democratische machten in dit land. Maar het kan niet zijn dat de rol die aan iedereen is toegewezen, niet correct wordt ingevuld.”

Mijn commentaar: aha? Een mooie illustratie hiervan is dan zeker het volgende. Enkele organisaties uit het zgn. middenveld wil leden die geïnteresseerd zijn aanmoedigen om in de politiek te stappen. Ook de vakbonden hebben dat charter ondertekend. De politiek geïnteresseerde leden van het ABVV mogen zich echter niet bij eender welke partij aansluiten, want dan worden ze uit de vakbond geschopt en komen op een zwarte lijst (een soort 'werkmansboekje' zoals vroeger?) zodat de andere vakbonden weten wat ze op hun kerfstok hebben.

Juristenkrant: “Hoe bedoelt U?”
Verboven: “Als de rol van de rechter wordt ingevuld op een manier dat het stakingswapen wordt aangetast, dan leg ik dat naast mij neer, ja. Een rechter kan perfect zijn rol spelen wanneer het gaat om individuele geschillen. Maar als het gaat om de oplossing van collectieve geschillen, dan zeggen we dat het niet aan de politiek, noch de rechter is om daarin tussen te komen. Zij moeten zich daarbuiten houden.”

Commentaar overbodig.

Juristenkrant: “Maar hoe rijmt U deze uitspraken met Uw respect voor de politiek en het gerecht?”
Verboven: “Ik vraag gewoon aan de anderen om respect te hebben voor mij. Wij zijn een drukkingsgroep in het maatschappelijke middenveld. Wij hoeven niet in het parlement te zitten, noch in de regering noch in de rechtbanken. Maar omgekeerd vragen we respect voor de rol die wij te spelen hebben. Als onderhandelingen niet lukken, moeten we naar het stakingswapen kunnen grijpen. En van dat laatste moeten ze afblijven.”

Mijn commentaar: de socialistische vakbond is sinds jaar en dag in het PS en SP-A partijbureau vertegenwoordigd. Beiden zitten in parlement en regering.
Read more...

Hello? Anybody there? (De andere kijk)

Do you remember Cindy Sheehan, mother of Casey (KIA in Iraq, RIP) and icon of the 'Bush-lied-people-died'-movement? She is back in Crawford, Texas, camping near president Bush's ranch.

Flanders' public television station 'Eén' (One) did an item on her at the 1pm news giving her a platform to express her known views. Oh yes, at the end of the item the reporter, for the sake of fair-and-balanced reporting, you know, said there was a counter-demonstration, but nothing more than that. But I wonder against whom those counter-demonstrators were protesting? I think they spent an awful lot of time to find them in the first place (hat tip: LGF).

'Eén' should explain to the Flemish taxpayer on what basis they decided to include an item about a woman who apparently represents hardly anybody, except perhaps their own biased opinion?
Read more...

26 november 2005

Europese suiker blijft wrang smaken (Politiek Incorrect)

Toen Jean-Baptiste Colbert drieënhalve eeuw geleden Frans minister van Financiën werd onder het bewind van koning Lodewijk XIV, vond deze een economisch systeem uit dat ieder rechtaard vrijemarktdenker moet doen huiveren. Het systeem, dat naar diens bedenker ook 'colbertisme' genoemd werd, hield namelijk in dat er hoge importheffingen werden geheven op buitenlandse goederen die op de Franse markt wilden gegooid worden. Anderzijds strooide de Franse staat toen ook gul uit met exportsubsidies voor eigen ondernemingen. Zo werd de economie van Frankrijk op kunstmatige wijze door overheidsinterventie intact gehouden. Colbert mag dan al wel lang dood en begraven zijn, diens gedachtegoed verre van. En neen, we hoeven de nazaten van de toenmalige minister niet in Frankrijk zoeken, maar echter wel in het hoge Scandinavische noorden. Het is namelijk niemand minder dan de Deense eurocommissaris voor het Landbouwbeleid Mariann Fischer Boel die de 17de eeuwse Franse tradities in leven houdt.

Fischer Boel is nochtans lid van de Deense liberale partij 'Venstre'. Nog voor ze Europees Commissaris werd, verklaarde ze zelfs dat de Europese landbouwsubsidies gewoon afgeschaft dienden te worden. Jammer genoeg blijft van die intentie niet veel meer over sedert ze in de Europese Commissie is aangetreden. Blijkbaar is ook zij in de valstrik van de Europese landbouwlobby gelopen. Zo ook vandaag de dag, nadat ze verklaarde dat ze 'opgetogen' was over het 'historische' suikerakkoord. Dat akkoord, dat afgelopen week met de Europese ministers van Landbouw werd gesloten, maakte alleszins wel een eerste wijziging van het ondertussen reeds veertig jaar oude Europese suikerregime mogelijk. Maar contradictorisch genoeg zullen grote revoluties ten gevolge van dit akkoord wel uitblijven, en zelfs in een fiasco uitdraaien.

Het akkoord houdt namelijk in dat de zogenaamde Europese gegarandeerde minimumprijs met 36% zal dalen. In een eerder ontwerp van de Europese Commissie was echter sprake van een daling met 39%, dus ook dit gegeven verklaart de toch wel manifeste aanwezigheid van het lobbywerk der Europese landbouwbedrijven. Die verlaging van de minimumprijs zal van start gaan vanaf 1 juli 2006, en verlopen in verschillende overgangsfases die vier jaar in beslag zullen nemen. Een tweede concessie aan de landbouwlobby was overigens ook dat ondanks de verlaging van de gegarandeerde minimumprijs, er een systeem in werking zal treden dat voorziet in een restitutie van 64,2% aan de landbouwers van de verloren gegane inkomsten. Men kan zich dan ook de vraag stellen of er dan nog wel echt sprake kan zijn van een echt doortastende hervorming.

Met deze suikerhervormingen poogde de Europese Unie tegemoet te komen aan de veroordeling van de Wereldhandelsorganisatie (WTO). Maar is dit wel zo? Tenslotte wordt er namelijk niets gewijzigd aan de hoge importheffingen, de exportsubsidies en dergelijke meer. Integendeel; deze hervormingen vormen veeleer een bedreiging voor de vrije wereldhandel, dan dat ze zouden bijdragen tot een cruciale liberalisering ervan. Want tot nu toe konden ook landbouwbedrijven uit ontwikkelingslanden - in het bijzonder 17 van de 78 zogenaamde ACS-landen waarmee de EU een handelsovereenkomst heeft - mee genieten van de gegarandeerde minimumprijs. Maar gezien die minimumprijs daalt en de Europese importheffingen dezelfde blijven, dalen bijgevolg ook de inkomsten voor die landbouwbedrijven uit ontwikkelingslanden. Om toch nog maar de schijn van 'groot filantroop' te verwekken, heeft de Europese Commissie dan toch beslist jaarlijks 40 miljoen euro uit te trekken voor exportsteun aan landbouwbedrijven in erkende ACS-landen. Dat terwijl de minderinkomsten voor de ACS-landen alleen al ten gevolge van de Europese suikerhervorming geraamd worden op een klein half miljard euro!

De Europese landbouwpolitiek verwordt dus op die manier tot een onzalige mix van de al even onzalige economische theorieën van John Maynard Keynes, Hjalmar Schacht en Luc Cortebeeck. Totale afschaffing van de landbouw- en exportsubsidies, de importheffingen en de productiequota; dàt zou pas een doeltreffende landbouwhervorming zijn. Maar daar heb je dus wel meer voor nodig dan een Deense haring die de politiek van een gladde aal voert...
Read more...

Wint Leterme werkelijk op alle fronten? (Hoegin)

Gisteren publiceerde de krant De Standaard samen met de openbare omroep VRT de resultaten van een nieuwe opiniepeiling. Opvallendste resultaat, volgens hen, is de stijging van het Vlaams Kartel.

Sedert mijn vorig artikel over de opiniepeilingen zijn er ook twee maandelijkse opiniepeilingen van De Stemmenkampioen verschenen, en dus beschikken we ondertussen al over achttien meetpunten per partij sedert de verkiezingen van verleden jaar. Aan de grafieken hieronder werd wel een wijziging doorgevoerd: de lijnen per peiler en voor het gemiddelde vertrekken niet meer vanuit de uitslag van de vorige verkiezingen, maar gebruiken gewoon de laatste resultaten van voor de verkiezingen, en dat relativeert toch wel het belang van de opiniepeilingen, om het zacht uit te drukken.

De twee grootste formaties van Vlaanderen zitten allebei in de lift, maar het is duidelijk dat die twee formaties zich ook totaal verschillend gedragen in de peilingen. Zoals De Standaard zelf opmerkt, voor het Vlaams Kartel kan men eerder stellen dat die formatie terug op haar niveau van voor de verkiezingen is gekomen. Voor de verkiezingen bedroeg het gemiddelde resultaat voor de formatie 29,3%, te vergelijken met 29,0% vandaag en een verkiezingsuitslag van 26,1%. Voor het Vlaams Belang liggen de zaken helemaal anders: voor de verkiezingen lag het gemiddelde resultaat op 21,6%, met als verkiezingsresultaat 24,1%. Het gemiddelde resultaat bedraagt vandaag 24,9%. Merkwaardig is de vallende trend van het Vlaams Belang bij De Stemmenkampioen, terwijl de drie andere peiler een lichte stijging geven.

Bij sp.a/SPIRIT zit duidelijk de mot erin. Gemiddeld zakt het kartel nu onder de 19%, vergeleken met meer dan 22% van voor de verkiezingen, en de daling is te merken bij alle peilers. Ook tegenover de verkiezingen daalt het kartel, zij het veel minder. De VLD is dan weer aan een herstel bezig na de rampzalige peilingen van deze zomer, maar de resultaten bij De Stemmenkampioen zijn toch nog altijd bijzonder laag. Voor de drie andere peilers valt er eigenlijk alleen een niet-significante daling te noteren. De partij moet wel nog altijd sp.a/SPIRIT voor laten gaan in de opiniepeilingen.

Groen! kabbelt inderdaad rustig verder. Bij De Standaard viel er deze keer zelfs geen verschil te noteren in de uitslag voor die partij, en ook bij de andere peilers zijn de bewegingen voor deze kleine partij eerder miniem. Waarschijnlijk kan men er bij Groen! wel mee leven.

In de grafiek met het overzicht van de vlottende gemiddelden voor de vijf partijen valt op hoe de resultaten van de opiniepeilingen zich in de loop van de eerste drie maanden na de verkiezingen conformeerden aan de verkiezingsuitslag, en daarna terug hun eigen weg gingen. Wie herinnert zich trouwens nog dat sp.a/SPIRIT met 22,7% groter ging zijn dan het toenmalige Vlaams Blok met amper 21,6%, ook al was het verschil niet-significant? Wie de oefening maakt door het gemiddelde resultaat van vandaag te «corrigeren» met de verschillen tussen het gemiddelde resultaat en de uitslag van juni 2004, bekomt dan ook heel andere resultaten dan wat de peilers ons gewoonlijk voorschotelen:
Partij ToenJuni 2004VandaagGecorrigeerd
Vlaams Belang21,6%24,1%24,9%27,4%
Vlaams Kartel29,3%26,1%29,0%25,8%
VLD19,4%19,8%18,5%18,9%
sp.a/SPIRIT22,7%19,7%18,8%15,7%
Groen!5,5%7,6%6,8%8,9%
Elke verkiezing is natuurlijk anders, maar het geeft toch een idee over hoe het ook zou kunnen lopen indien het vandaag verkiezingen zouden zijn.

Tot slot nog iets over het vertrouwen in de federale regering, dat rond de 50% zou liggen. Wie even naar de uitslagen van sp.a/SPIRIT en VLD kijkt, merkt dat de twee formaties samen nog geen 40% van de stemmen haalden in Vlaanderen, en ook vandaag haalt geen van de twee bij welke peiler dan ook meer dan 20% van de stemmen. De som voor de twee partijen ligt trouwens sedert een maand dichter bij de 35% dan bij de 40%. Men kan zich dan ook afvragen waar Verhofstadt II vandaag een meerderheid haalt in Vlaanderen.
Read more...

De totalitaire bedreiging (The Flemish Beerdrinker)

Willy Claes bekende het voorbije weekend op Actua TV. Hij bekende…dat hij de toekomst pessimistisch tegemoet zag. Om dit te illustreren beschreef hij de toekomstige evoluties als een soort vierkant. In de eerste hoek bevond zich de demografische problematiek: de groei van de bevolking. In de tweede hoek zag Claes de groeiende kloof tussen rijk en arm die vroeg of laat tot een uitbarsting moet leiden. De derde hoek bestaat uit de almaar aanhoudende milieuvervuiling. In de vierde en laatste hoek de uitdaging en bedreiging van de globalisering. Als de uitdagingen van dit vierkant niet snel en op adequate manier zouden worden aangepakt, zo stelde Claes, dan was het met onze planeet beroerd gesteld. De oplossing zag hij in een globale aanpak en het opgeven van de “enggeestige” attitudes verbonden aan de natie-staat. Om de kloof tussen rijk en arm te verkleinen bijvoorbeeld moet er meer solidariteit komen, solidariteit die dan vermoedelijk van bovenaf moet worden afgedwongen door een soort van wereldregering. Ik deel het pessimisme van Willy Claes niet. Cijfers van de Verenigde Naties suggereren dat de groei van de bevolking stilaan stilvalt en dat we een piek gaan zien in 2050. In vele delen van de wereld, ook bijvoorbeeld in China, is niet de groei van de bevolking maar de vergrijzing het grote “probleem”. Uiteraard zijn er nog wel regio’s in de wereld waar de demografische evolutie niet gunstig is, zoals in het Midden-Oosten en Afrika, maar ervaring uit het verleden suggereert dat hiervoor geen globale aanpak nodig is. In een wereld waar de situatie zo sterk verschilt van regio tot regio en zelfs van land tot land, valt moeilijk in te zien hoe een globale aanpak een meerwaarde kan betekenen. De behoeften van Japan zijn totaal verschillend met pakweg, Nigeria. Bovendien is het niet zeker dat de groei van de bevolking noodzakelijk slecht is. Nog steeds socialist zijnde is het evenmin verwonderlijk dat Claes per definitie aanneemt dat de kloof tussen rijk en arm groeit. Maar is dat wel zo? Wel, als men kijkt naar het inkomen, dan is er wat dat betreft geen eensgezindheid, zelfs niet over de manier waarop we de inkomensongelijkheid moeten definiëren en meten. Toch zijn er onderzoeken die suggereren dat de inkomensongelijkheid eerder af- dan toeneemt. Hoe dan ook kunnen er hier geen ferme uitspraken over gedaan worden. Wat wél vaststaat, is dat voor wat betreft een hele reeks andere – belangrijke – indicatoren de kloof tussen rijk en arm wel degelijk verminderd, in plaats van toeneemt. De verschillen in levensverwachting bijvoorbeeld tussen het rijke Westen en het arme Zuiden nemen af. Hetzelfde geldt voor kindersterfte, ondervoeding, onderwijs. Ook de verspreiding van verschillende technologieën wordt steeds minder ongelijk. Of het met het milieu slechter of beter gaat is een dusdanig betwiste zaak dat ik me er niet over uitspreek. Maar sinds Björn Lomborg mogen we toch aannemen dat de geruchten over de dood van de natuur fel zijn overdreven. Er is natuurlijk het probleem van de opwarming van de aarde; maar in tegenstelling tot wat sommige berichten in de pers doen geloven, zijn de gevolgen ervan niet voor alle regio’s in de wereld negatief. Punt is natuurlijk dat mensen als Willy Claes hun geliefkoosd staatsinternationalisme niet zomaar zullen opgeven. Zelfs indien de door Claes aangehaalde problemen minder erg blijken te zijn dan aangenomen, staat het in de sterren geschreven dat hij er andere zal proberen aan te halen om zijn “globale” aanpak te verdedigen. En hierin schuilt een bijzonder gevaar. Het gevaar namelijk van de totalitaire bedreiging, dewelke uit de doeken wordt gedaan door Bryan Caplan in dit boeiend maar ook verontrustend werkstuk. Hoe is het mogelijk dat we in een tijdperk van democratisering en net nu we een totalitaire tiran als Saddam Hussein hebben afgezet, we het totalitarisme als een bedreiging moeten aanzien? Welnu, zegt Caplan, wat we ons moeten afvragen is waarom totalitaire systemen zo onstabiel zijn gebleken. Hoe komt het dat het nazime, het stalinisme en het maoïsme uiteindelijk ten onder zijn gegaan? Als we dat weten en als we beseffen dat de redenen van instabiliteit in de toekomst wel eens afwezig kunnen zijn, dan volgt daaruit dat een stabiel en zelfs eeuwig totalitair systeem mogelijk wordt. Welk zijn nu deze oorzaken van instabiliteit? Caplan gaat daarvoor ten rade bij die grote analist van het totalitarisme: George Orwell. Orwell schreef:

There are only four ways in which a ruling group can fall from power. Either it is conquered from without, or it governs so inefficiently that the masses are stirred to revolt, or it allows a strong and discontented Middle Group to come into being, or it loses its own self-confidence and willingness to govern... A ruling class which could guard against all of them would remain in power permanently. Ultimately the determining factor is the mental attitude of the ruling class itself.

In feite kan een totalitair regime op twee wijze in haar bestaan worden ondermijnd: ofwel door een bedreiging van binnenuit, ofwel een bedreiging van buiten uit. Met het verdwijnen van de dictator verdwijnt vaak ook het totalitair regime: de dood van Hitler was het einde van het nazisme, de dood van Stalin luidde het einde van het stalinisme in. Natuurlijk kwam met de dood van Stalin er geen einde aan het totalitaire regime in de Soviet-Unie. Reden daarvoor was dat de heersende klasse natuurlijk er alle belang bij had het regime verder te zetten. Hun “goesting” om te overheersen was nog niet verdwenen, als het ware. Daarvoor moesten de scherpe kantje er wat worden van afgevijld, maar de essentie bleef van kracht. Punt is dat zolang de heersende klasse een oplossing kan vinden voor de opvolging van de overleden dictator en zolang ze zelf de eenheid binnen de rangen kan bewaren, er hen niets van weerhoudt om eeuwig te regeren. Caplan stelt nu dat met de technologische vorderingen bijvoorbeeld inzake genetische manipulatie dergelijke “brave new world” wel eens realiteit kan worden. Het merkwaardige is nu dat het nazisme in feite veel stabieler was dan het stalinisme. Stalin had veel meer bloedvergieten nodig om zijn echte en zijn vermeende vijanden uit te schakelen dan Hitler. Zelfs ten tijde van oorlog had de bevolking van Duitsland relatief weinig te lijden onder het totalitair nazistisch regime (wel van geallieerde bombardementen), tenzij je natuurlijk jood was, of soldaat. Toch was het veel sneller afgelopen met Hitler dan met Stalin. De reden natuurlijk was dat Hitler geen nazisme zocht in één land, maar min of meer de wereld wilde veroveren. En dus werd, met een aantal uitzonderingen, die hele wereld zijn vijand. Het Hitler-regime is ten onder gegaan aan zijn eigen expansiedrift. Er is geen reden om te geloven dat als nazi-Duitsland geen bedreiging had gevormd voor zijn buren het regime snel ten onder zou zijn gegaan. Het had misschien even lang kunnen duren als het communisme. Kortom, zonder bedreiging van buitenaf en wanneer men de opvolgingskwestie kan oplossen kan een totalitair regime in principe eeuwig duren. En wanneer is er geen bedreiging van buitenaf? Wanneer dat regime het enige regime op aarde is natuurlijk. Caplan vreest nu dat wanneer we alsmaar meer problemen gaan definiëren als globaal van karakter die dus enkel op globaal niveau kunnen worden aangepakt, de roep om een sterke wereldregering met uitgebreide bevoegdheden ook alleen maar sterker zal worden. Zo ver zijn we uiteraard nog niet, maar de eerste tendensen zijn wel zichtbaar. Het meest voor de hand liggend voorbeeld is de opwarming van de aarde waar inderdaad sommigen fel pleiten voor internationale afspraken waarbij de bevoegdheden en macht van de “natie-staten” ondergeschikt worden gemaakt. En in deze kaderen ook de uitspraken van Willy Claes. Caplan stelt dus dan we ons op een hellend vlak begeven richting wereldregering waar geen enkele tegenmacht meer tegenover staat. Als de vooruitgang inzake biotechnologie dan ook nog eens het opvolgingsprobleem van de nieuwe heersende wereldklasse kan oplossen, zitten we met een totalitair regime dat geen vijanden en bedreigingen meer heeft en dus in principe eeuwigdurend wordt. Caplan stelt duidelijk dat wanneer de keuze gaat tussen allemaal ten onder gaan aan “global warming” of het leven onder een eeuwige “brave new world”, hij niet zeker is dat de tweede optie wel de voorkeur verdient. Natuurlijk is het niet zeker dat als we ons eenmaal op een hellend vlak bevinden we alleen maar naar beneden kunnen storten. Wellicht kunnen we nog afremmen en zelfs rechtsomkeer maken. Maar daarvoor zijn er remmen nodig. Een van die remmen uiteraard is een blijvende aanwezigheid van lokale staten. Een andere rem is het voorkomen dat biotechnologie en genetische manipulatie een monopolie van de overheid wordt. Ten slotte moeten we vooral zeer kritisch blijven tegenover diegenen die, doomscenario’s in de hand, pleiten voor een globale aanpak. Een dictatoriaal regime heeft vaak zelf een vijandbeeld nodig om het eigen terreurregime te verantwoorden. Zonder het kapitalisme had Stalin zijn vijanden nooit als klasseverraders kunnen liquideren. En zonder Duitsland had Stalin nooit zijn binnenlandse tegenstanders als landverraders kunnen uitschakelen. Welnu de nieuwe “internationale bedreigingen en uitdagingen” die Claes aanhaalt, spelen nu de rol van het kapitalisme en van Duitsland in de tijd van Stalin. Ze zijn het alibi om te pleiten voor een wereldregering en om de tegenstand daartegen langzaam maar zeker op te ruimen. Maar daarmee stapt men in de val van de totalitaire verleiding.
Read more...

25 november 2005

The Battle for Antwerp (2) (De andere kijk)

Hugo Coveliers heeft een nieuwe beweging, VLOTT genaamd, waarmee hij volgend jaar zo goed als zeker in kartel met Vlaams Belang aan de gemeenteraadsverkiezingen deelneemt.

Naar aanleiding van de peiling van GVA en VRT naar de kiesintenties van de Antwerpenaar schreef ik het volgende:

Gevraagd naar wie hij als burgemeester wenst, noemt de Antwerpenaar naast de voorspelbare namen zoals huidig burgemeester Patrick Janssens (SP.A), Filip Dewinter (VB), Mieke Vogels (Groen!) en zelfs oud-burgemeester Leona Detiège (SP.A) ook ex-VLD’er Hugo Coveliers. Van hem wordt verwacht dat hij met zijn nog op te richten beweging een kartel of een open lijst vormt met het VB. Naar de mogelijke score van een dergelijk samengaan deed de peiling echter geen onderzoek, maar de goede score van Coveliers, die het zelfs beter doet dan Antwerps VLD-kopstuk Ludo Van Campenhout, wijst mogelijk op het potentieel van een VB-Coveliers lijst.
Het kartel VB-Vlott komt er nu zo goed als zeker. Voorlopig is het gissen naar de score van dit kartel. De kopmannen doen het individueel alvast goed, maar dan rest de vraag of 1+1= of zelfs > 2.

Persoonlijk denk ik dat de trouw van de VB-kiezer, gekoppeld aan de figuur van Coveliers die de voorlopig aarzelende 'gezond' rechtse kiezer het laatste duwtje richting VB kan geven, samen wel eens voor een meerwaarde zou kunnen zorgen.

Maar de weg naar de verkiezingen is nog lang en de tegenstand zal ook niet stilzitten. Stay tuned.
Read more...

Dan maar zonder supporters? (als nu ook "The Spectator" BlairBush begint aan te vallen...) - victa placet mihi causa

Naar de verdommenis maar ik publiceer het.
Boris Johnson

Het dient gezegd dat diegenen onder ons die optimistisch genoeg waren om de oorlog in Irak te steunen, achteraf niet gediend werden door het verloop der gebeurtenissen.
Er waren diegenen die geloof hechtten aan de onzin van de regering over Saddams MassaVernietigingsWapens. Deze MVW’s weigerden vervolgens op te dagen, wat geschiedenis heeft gemaakt.
Sommigen onder ons waren er in hun onschuld van overtuigd dat het Pentagon een doordacht plan had om de dictator weg te krijgen en vrede te stichten. Toen kregen we die opstanden waarbij tienduizenden de dood vonden.
Sommigen onder ons dachten dat het er om te doen was nooit nog chemische wapens te zien gebruiken op Iraakse bodem. Toen hoorden we van de witte fosfor die het Pentagon had aangewend.
Sommige mensen geloofden dat de Amerikaanse bevrijding het einde zou inluiden van de folteringen in Iraakse gevangenissen. Dan was er Abu Ghraib.
Sommigen van ons geloofden dat het allemaal draaide om de verbreiding van de instellingen van de burgerlijke maatschappij – eerst en vooral een vrije pers waarin journalisten konden werken zonder vrees om vermoord te worden. Toen hoorden wij van het plan van Bush om al-Djazira op te blazen.
Sommigen onder ons vinden dat wij in onze relatie tot die oorlog voor aap staan. Onze hoop laait telkens op, en dan komt alweer het nieuws met een lage slag. We snakken er naar om te horen vertellen dat wij het slecht voor hebben, dat stilaan alles in orde komt, dat het glas halfvol is.
Daarom zou ik graag willen geloven dat Dubya [1] enkel een van zijn studentengrapjes uithaalde toen hij het had over de vernietiging van het TV-station dat uitzendt vanuit Qatar. Misschien wilde hij enkel een beetje rotzooien. Misschien was het een losse flodder, van het soort dat hij gewoonlijk debiteert voor hij theatraal weer in het bezemhok verdwijnt. Misschien was het wel een soort van Hendrik de Tweede-moment: je weet wel, wie verlost mij van dat turbulent TV-station? [2] Misschien had hij een opstoot van verlicht Reaganesk surrealisme, zoals toentertijd die ouwe kerel vergeten was dat de microfoons aan stonden, en een persconferentie met verstomming sloeg met zijn aankondiging dat hij binnen de vijf minuten Rusland zou bombarderen. [3] Misschien dacht Bush dat hij Kenny Everett was. [4] Wellicht speelde hij Basil Brush . Boem, boem. [5]
Wie zal het zeggen? Maar als zijn opmerkingen niet méér waren dan een onschuldig stuk cretinisme, waarom dan bij Jupiter! heeft de Britse staat gedecreteerd dat iedereen die deze opmerkingen afdrukt, de bak invliegt?
Wij allemaal mogen vurig hopen dat wat de Amerikaanse president deed niets meer was dan, in een soort tic van hem, [6] enige neocon-praat verkopen over dingen die de lucht zouden worden in geblazen.
Wij zijn direct bereid om aan te nemen dat de Daily Mirror het mis heeft. Wij staan klaar om te zeggen dat de twee Britse ambtenaren die het zaakje hebben gelekt, of kwaadaardig zijn of zich hebben vergist. Maar als er één omstandigheid is die lijkt te bevestigen dat het verhaal in zijn essentie waar is, dan is het wel dat de Openbare Aanklager zijn voornemen heeft bekendgemaakt om iedereen te vervolgen die exacte feitelijkheden publiceert.
Wat moeten wij daar van denken? De ontmoeting tussen Bush en Blair had plaats op 16 april 2004, het hoogtepunt van de Amerikaanse aanval op Fallujah, en er zijn sterke aanwijzingen om aan te nemen dat Bush best datgene kan hebben gezegd wat men beweert dat hij heeft gezegd.
Wij weten dat de Amerikaanse regering furieus was over de berichtgeving rond die slag, zoals die door Al-Djazira werd gebracht, en over de nadrukkelijke manier waarop de zender inging op de honderden doden, waaronder burgers, liever dan de nadruk te leggen op de noodzaak om die stad te zuiveren van gevaarlijke terroristen. Wij herinneren ons hoe Cheney en Rumsfeld allebei zwaar uitvielen naar de zender, met de beschuldiging dat die de opstandelingen diende.
De New York Times vertelt ons dat er binnen de administratie hoogoplopende ruzies waren, waarbij de ene ambtenaar schreeuwde dat de zender moest worden gesloten, terwijl weer anderen het een beter idee vonden om zich met die journalisten te verstaan, wat hopelijk gunstiger verslagen zou opleveren.
Ook stond het ons voor ogen dat de Amerikanen niet aan hun proefstuk waren inzake de media-infrastructuur van regimes die hen niet aanstaan. In 2002 hadden zij in Kabul de redactie van Al-Djazira opgeblazen, en de Bagdadredactie hadden zij in 2003 in as gelegd en daarbij een van de reporters gedood. In 1999 wisten zij een Servische TV-zender op te blazen, en zij doodden daarbij twee maquilleuses, in omstandigheden waar nooit een goede uitleg voor is gekomen.
Om eerlijk te zijn tegenover de Amerikanen moeten wij gelijk erkennen dat zij goede redenen hadden om bezwaar te maken tegen Al-Djazira. Die zender geniet zeer hoog aanzien in de Arabische wereld, heeft ongeveer 35 miljoen kijkers, en vertolkt uiteindelijk wat niet anders kan worden omschreven dan – de fundamenteel Arabische kijk op de actualiteit.
Zij werken mee aan de verheerlijking van zelfmoordcommando’s; maken de drammerige tapes van Bin Laden wereldkundig en ook die van andere grote wereldgriezels en -gekken; zij zijn verpletterend anti-Amerikaans en sceptisch over het neocon-project om westerse waarden en politieke stelsels aan het Midden-Oosten op te leggen.
En toch, hoe verkeerd je Al-Djazira’s invalshoek en gezichtspunten ook vindt, je moet erkennen dat wat zij brengen onmiskenbaar tot de journalistiek behoort. Niet altijd helpen zij de Amerikaanse zaak in Irak vooruit, maar dat doet tenslotte de BBC al evenmin; zou daarom iemand in Londen of Washington durven suggereren om een Tomahawk op White City af te sturen? Misschien wel, maar dan enkel als grap.
Het is de uitgeputte westerse leiders vergund – zij moeten leven in de nachtmerrie van een media-gestuurde democratie – om grapjes te maken over het in de lucht blazen van journalisten.
Van toen ik naar Belgrado werd gestuurd om de Nato-aanvallen te verslaan, staat mij nog voor dat Tony Blair aan de toenmalige eigenaar van de Daily Telegraph vroeg om “aan de Nato te zeggen dat de bombardementen moesten worden opgevoerd!” Ho maar!
Als er evenwel één ons van waarheid zit in de bewering dat George Bush in ernst de vernietiging van Al-Djazira heeft voorgesteld, en zich enkel door de Prime Minister zulks liet ontraden, dan hóren wij dat te weten, en dringend te weten. Wij dienen te weten waar wij tot nog toe voor hebben gevochten, en er is maar één manier om daar achter te komen.
Het verbod van de Openbare Aanklager is ridicuul, onhoudbaar, en riekt naar schuld. Ik ben niet gek op lui die de Official Secrets Act aan hun laars lappen, en zelfs is het zo dat ik geen bezwaar zou uiten als mensen die vermoed worden de geheimhoudingsplicht te hebben gebroken, ook verder vervolgd zouden worden.
Maar nu staan we voor aantijgingen van zulkdanige zwaarte, de Amerikaanse President en diens motieven betreffend, dat wij die nodig moeten uitklaren.
Als iemand mij één dezer een document overhandigt dan zal ik dat met genoegen publiceren in The Spectator, al riskeer ik zo gevangenisstraf.
Het publiek moet zelf kunnen oordelen. Zonlicht is het beste ontsmettingsmiddel. Als wij de waarheid onderdrukken, dan vergeten wij waarvoor wij vechten, en in een belangrijk opzicht worden wij dan even verdorven en even slecht als onze vijanden.


[1] George W. Bush wordt vaker enkel bij zijn middle name genoemd.
[2] Henry II zei over Thomas Beckett: “Who will rid me of this meddlesome priest?”, "Wie verlost mij van die bemoeizieke pastoor?".
[3] Dat was nog een redelijk goeie grap van Reagan, die (1984) bij een microfoontest zei: "My fellow Americans, I'm pleased to tell you today that I've signed legislation that will outlaw Russia forever. We begin bombing in five minutes." Reagan heeft ooit wel grotere, en onbedoelde stommiteiten verkocht. "Waarde landgenoten, met genoegen kan ik u vertellen dat ik net een besluit heb getekend dat Rusland voorgoed buiten de wet plaatst. Nog vijf minuten en we gaan bombarderen."
[4] (Sixties-) Engelse, melige, absurde en overleden komiek.
[5] Een versie van Samson en Gert, zij het zonder Gert, en met een bever in plaats van een hond, maar verder identiek.
[6] Johnson schrijft hier "Tourette" ipv "tic", verwijzend naar een neurologisch syndroom dat ongecontroleerde handelingen doet stellen. De beroemde auteur Dr. Oliver Sacks heeft "Tourette" voor leken verklaard.


.
Read more...

24 november 2005

Nuttige idioten (De andere kijk)

Wat zijn de gelijkenissen tussen de na-oorlogse repressie en het verdwijnen van de apartheid enerzijds en de huidige situatie in Irak anderzijds? Mark Steyn legt uit.

Over Irak gesproken: vandaag stond in de Tijd de volgende kop: "VS zoeken uitweg uit Irak". We kennen het verhaaltje ondertussen: het zit allemaal tegen (meer dan 2100 Amerikaanse doden, "schandalen" zoals dat van de fosforbommen), dus moeten we maken dat we wegkomen (er liggen scenario's op tafel om het aantal Amerikaanse troepen beneden de 100.000 te brengen).

Dat is één interpretatie.

Een andere interpretatie is dat het tijdstip nadert om de Amerikaanse aanwezigheid te verminderen omdat de Irakezen steeds meer en meer in staat zijn om de verantwoordelijkheid voor de veiligheid waar te nemen. Zo werd eergisteren de controle overgedragen van een legerbasis in Tikrit, de thuisbasis van gewezen dictator Saddam Hoessein.

Dat was het plan en het plan wordt langzaam, maar zeker uitgevoerd. Er is dus geen sprake van 'cutting and running'.

Sommige journalisten zullen koste wat het kost vasthouden aan het verhaaltje (Vietnam! burgeroorlog! islamfundamentalisme!) dat ze door het strot van hun lezers jagen, ook als dat meer en meer wordt tegengesproken door de feiten op het terrein. Die worden genegeerd, terwijl de media ondertussen als een konijn naar een lichtbak staren naar de zoveelste propagandastunt (lees: autobom) van Al Qaeda. Ze zweren zich niet te zullen laten inpakken door de Amerikaanse "propaganda", terwijl ze met open ogen in de propaganda van Zarqawi en co lopen. En dat noemt zich journalisten. Bah.
Read more...

22 november 2005

Een klacht, een klacht, een klacht! (De andere kijk)

Herinnert u zich de 'bekentenis' van Filip Dewinter dat zijn partij, het Vlaams Belang, een islamofobe partij is?

Het Canvas-programma, 'Morgen Beter', vroeg zich daarop af of er nu een nieuw proces moet komen tegen Vlaams Belang.

Op LVB.net schreef ik dat de krant De Morgen in haar reactie op de uitspraken van Dewinter niet verder kwam dan: "Een klacht, een klacht, een klacht. Een klacht, een klacht, een klacht."

En wat zien we met enkele weken vertraging:

Het intercultureel jongerenplatform Kif Kif en de anti-racismebeweging MRAX dienen een klacht in bij de Antwerpse procureur des konings tegen voorman Filip Dewinter van het Vlaams Belang.

Aanleiding is de uitspraak van Dewinter in het Amerikaans-joodse dagblad Jewish Week dat het Vlaams Belang een "islamafobe" partij is. Het Nederlandstalige Kif Kif en het Franstalige MRAX (de Beweging tegen Racisme, Antisemitisme en Xenofobie) vragen de procureur om Dewinter strafrechtelijk te vervolgen wegens "aansporing tot racistische haat". Beide organisaties willen dat de opheffing van de parlementaire onschendbaarheid van Dewinter wordt overwogen en dat de openbare toelagen aan het Vlaams Belang worden afgeschaft.
Zo is de carroussel terug op gang getrokken. It is pathetic.
Read more...

Dure minister (Skender)

Flahaut begaat de ene blunder na de andere. Omdat het hoofd van het brandwondencentrum in Neder-over-Heembeek niet de vereiste diploma's heeft, eist het Rijksinstituut voor Ziekte- en Invaliditeitsverzekering 8 miljoen euro terug. Bovendien blijkt dat Flahaut dit al drie jaar wist, maar niets ondernam om de situatie recht te trekken. Misschien moeten we toch maar eens overwegen om politici persoonlijk aansprakelijk te stellen als bewezen kan worden dat hun nalatigheid de belastingbetaler geld kost. Artsen bijvoorbeeld kunnen een beroepsaansprakelijkheidsverzekering nemen om zich in te dekken als een patiënt schadevergoeding eist voor een medische fout. Misschien zou een gelijkaardig systeem voor politici een beetje verantwoordelijkheidsgevoel aankweken bij sommige ministers.
Read more...

21 november 2005

De schim van het Generatiepact (Politiek Incorrect)

Nadat vorige week woensdag de woedende metaalarbeiders (andermaal...) hun protest hebben laten horen over het Generatiepact, is de regering pijlsnel in 'kernkabinet' bijeen gekomen om het pact alsnog van een eventueel syndicaal veto te redden. Dit hield in dat er, tegen de eerder gemaakte afspraken in, nog wat verder aan het Generatiepact werd gesleuteld. De vraag die men zich echter kan afstellen is of er eigenlijk nog wel veel overblijft van dit pact. Want hoewel er toch wel overwegend grote concessies aan de vakbonden werden gedaan, blijft het protest bij voornamelijk het ABVV nog zeer groot.

De vakbonden hadden bij de onderhandelingen reeds kunnen bekomen dat er geen pensioenmalus zou worden geïntroduceerd, en zelfs bij de optrekking van de brugpensioenleeftijd bleven nog steeds ruim voldoende 'uitzonderingsmogelijkheden' mogelijk, die vervroegde uittrede uit de arbeidsmarkt mogelijk maken. Ook de sociale uitkeringen zullen conform het Generatiepact welvaartsvast gemaakt worden. Maar de eerder genoemde 'uitzonderingsmogelijkheden' zullen volgens de nieuwe modaliteiten van de regering weder verder uitgebreid worden. Zo wordt het voor de verhoging van de brugpensioenleeftijd van 56 naar 60 jaar maar zeer geleidelijk aan plaatsgrijpen, en pas tegen 2015 echt van kracht zijn. Aanvankelijk werd 2010 voor ogen gehouden. Er kan inderdaad niet ontkend worden dat indien er een categorie 'zware beroepen' dient opgemaakt te worden, de werknemers van de metaalsector hier zeker toe behoren, maar andermaal blijkt dat het Generatiepact geen rekening (wil) houden met de individuele verantwoordelijkheid, via o.a. loopbaansparen e.d., en grijpt de regering bijgevolg terug naar de 'klassieke' middelen, zijnde het brugpensioen.

Een andere wijziging in het pact is de regeling omtrent de zogenaamde 'landingsbanen'. Landingsbanen zijn jobs waarbij de werknemer opteert voor een ruime periode aan tijdskrediet, en bijgevolg maar deeltijds gaat werken. Het gebeurt in vele gevallen dat bovenop de RVA-premie ook de werkgever een contributie aan de werknemer levert. En het is die werkgeverspremie die de regering nu zwaarder wil gaan belasten indien zij eigenlijk bedoelt is om ontslag in de hand te werken. Indien zij bedoelt is om de arbeidsdruk op de werknemers te verlichten, wordt die premie echter fiscaal beloond, door het een korting van 95% toe te kennen. Dat de regering de werkgeverspremies nu wil gaan belasten zal echter niet meteen de zaak maken, gezien de kosten hiervoor op het compto van de onderneming dient gezet te worden, en niet op die van de maatschappij. Een zaak dat voor de vakbonden toch wel mag bezien worden als een grote overwinning - het getuigt toch echt wel van slechte wil dat er nog enig protest rijst - is dat de regering ook het debat over de zogenaamde 'gelijkgestelde periodes' niet ontwijkt. Hierdoor zouden de periodes dat je gecumuleerd tijdskrediet, ouderschapsverlof, opvoeding van kinderen en dergelijke meer ook mee worden opgenomen in de loopbaan, wat voor op brugpensioen uitkijkende werknemers natuurlijk zeer gunstig is. In het Generatiepact stond geschreven dat die gecumuleerde periode maximaal drie jaar mag bedragen. De vakbonden willen hier minstens zes van maken. De regering heeft nu beslist het hele debat hieromtrent aan de sociale partners over de laten, wat dus weinig goeds betekent.

En alsof dat nog niet genoeg was, kwam de kersverse SP.A-voorzitter Johan Vande Lanotte ons ook nog het 'heuglijke' nieuws melden dat hij gewonnen is voor een 'controlemechanisme' om na te gaan of werkgevers al dan niet allochtonen, ouderen en laaggeschoolden systematisch zou weigeren. Het spreekt voor zich dat de werkgeversfederaties hier terecht van huiveren. Het doet terugdenken aan het debat over de verfoeilijke migrantenquota in ondernemingen, die iedere vrijheid om aan te werven wie de werkgever wenst beknot. Men kan zich na dit alles dan ook afvragen wat er eigenlijk nog overblijft van het Generatiepact: De Organisatie voor Economische Sanwerking en Ontwikkeling (OESO) heeft enkele maanden geleden reeds gezegd dat de enige manier om ouderen langer aan het werk te krijgen, de totale afschaffing van het brugpensioen is. Ook Unizo en zelfs het ACV hebben met verschillende berekeningsmodules aangetoond dat de feitelijke activiteitsgraad na het Generatiepact eigenlijk nauwelijks zal verhogen. Het Generatiepact dreigt dus een van de vele typisch Belgische uitvindingen te worden: Een grote, holle doos met een mooi strikje rond.
Read more...

20 november 2005

P.S.I. destroy your economy

De PS is het eens geworden over haar partijprogramma, dixit de Standaard eisen ze daarin: “verhoging van het minimumloon, exportheffingen voor de gehele EU en beperking van het ontslagrecht voor winstmakende ondernemingen.”

… Lees ik dat goed? Onze minimumlonen zijn op dit moment al hoog genoeg om te zorgen dat iemand die er full time voor werkt een zeer menswaardig leven kan leiden. Dit omhoog halen zorgt ervoor dat werken DUURDER wordt voor bedrijven. De duurte van een werknemer (die er zelf zoveel niet aan over houdt maar enorm duur is voor zijn werkgever) is een van de meest fundamentele redenen om iemand niet aan te nemen of om mensen te ontslaan! We hebben al een te hoog minimumloon. Ik kan niet beslissen om ergens een makkelijk baantje te gaan doen voor 5 euro per uur. Wie geeft de overheid het recht om dat te beslissen? Ik ken heel wat situaties waar er wel werk is, dat helemaal niet zwaar is en wat ik best zou willen doen voor 5 euro per uur of zoiets. Bovendien zijn er heel wat mensen op zoek naar werk en heel wat van die mensen willen wel ergens beginnen werken aan 50 cent of een euro minder per uur dan het minimumloon, zolang ze maar werk hebben. En wat met oud-asielzoekers of niet-opgeleide allochtonen die de taal niet spreken? Wat met mensen die geen enkele opleiding of ervaring hebben? Velen van hen zouden maar al te graag IETS van werk hebben, al was het maar om hun eigenwaarde te behouden. Desnoods aan een lager loon. Dat is nu al heel moeilijk door het hoge minimumloon en dat wil de PS nog verhogen? Daarmee zorgt ze ervoor dat meer mensen in kwetsbare situaties géén werk zullen vinden of het zullen kwijtspelen. Zo is hun enige uitweg dan OFWEL “den dop” of het zwart circuit. Dit zou dus neerkomen op een heel slechte zaak voor de zwaksten in onze samenleving… (Socialisme gaat kennelijk niet meer om wat het beste is voor de arbeider)

Beperking van het ontslagrecht van winstgevende ondernemingen dan. Belachelijk. Een onderneming is een privé-initiatief. Het is eigendom van iemand en die iemand mag toch met zijn eigendom doen wat hij wil? Als hij wil herstructureren of inkrimpen, dan is dat zijn recht. Wat als hij iemand wil ontslaan? Nu is het al zo dat je een reden moet opgeven. Dat is an sich al slecht omdat iedereen wil weten waarom je uit je vorige baan bent weggegaan en als dan blijkt dat je wegens ‘dringende redenen’ bent ontslagen… Heel wat bedrijven gaan dan een zeer negatieve reden opgeven om je toch maar te kunnen ontslaan. Bovendien, als je minder makkelijk werknemers kan ontslaan, dan denk je wel twee keer na voor je iemand nieuw in dienst neemt. Je moet het immers echt héél zeker zijn voor je beslist. Heel wat bedrijven zullen daarom minder mensen aanvaarden, of minder snel een keuze maken. Stel je voor dat je een ex-gedetineerde bent, of iemand die wat zwakker is qua gestel of kennis. Stel je voor dat je een langdurig werkloze bent of al iets ouder. Stel je voor dat je niet zo goed Frans kan, stel je voor dat je niet het perfécte profiel voor die job hebt. Het bedrijf zal niet bereid zijn om een risico te nemen en je de kans geven om jezelf te bewijzen. Als er iets misgaat kunnen ze je immers niet even snel aan de deur zetten. Van de kant van de werkgevers is het sowieso nu al heel duur om iemand aan te nemen of te ontslaan.

Exportheffingen voor de hele EU zijn nog zoiets waardoor ik bijna ontplof! De EU is op dit moment een wankel fort. De as van de welvaart is aan het verschuiven, als we niet opletten zitten we over 50 jaar in Europa in een verpauperd gebied dat nog altijd teert op vroegere rijkdom. Wallonië was 50 jaar geleden OOK een rijk en dynamisch gebied. Essentieel is het dus dat in Europa een nieuwe dynamiek komt van productie, handel en diensten zodat we onze welvaart kunnen behouden en zelfs uitbreiden. Daarvoor moet je concurrentie laten spelen, belastingen verlagen en import- en exportheffingen afschaffen. De PS wil nu exportheffingen. Het resultaat is dat Europese producten heel duur worden en dus minder gekocht worden op de wereldmarkt. Als je producten hebt, en die kan je niet verkopen aan een concurrentiële prijs, dan koopt je mogelijke klant bij een ander. Daarom subsidieert de Europese Unie onze voedselproducten ENORM om ze toch maar kwijt te raken. Dumping. Terwijl die hoge prijzen veroorzaakt worden door excessieve subsidies die voor een overaanbod zorgen en tonnen belastingsgeld eisen. Kortom: men wil de Europese economie TOTAAL kapotmaken.

Wat wil de PS? Van Europa een oud has-been gebied maken? Ze zijn ofwel dom ofwel kwaadaardig.

Read more...

19 november 2005

Een Grote Prijs aan grote prijs (Politiek Incorrect)

Jean-Claude Van Cauwenberghe is nog maar net van het politieke toneel in Wallonië afgetreden, en vervangen door de 'verlichtende geest' Elio Di Rupo; of het is wederom diezelfde Waalse regering die andermaal in opspraak komt. Deze keer staat Wallonië in rep en roer over de jaarlijkse Grote Prijs/Grand Prix van Francorchamps. Want de Waalse regering wilde blijkbaar met alle geweld deze autorace in Wallonië houden, kwestie van de regio naar de buitenwereld toe toch ook nog eens op positieve wijze onder de aandacht te brengen.

En om die 'Grand Prix' in Francorchamps door te laten gaan, werd niet alleen de wetgeving ter regeling van de tabaksreclame gewijzigd; maar werd er eveneens een contract getekend met de Brit Bernie Ecclestone van de Formula One Administration (FOA), die de Formule 1 in Francorchams organiseert. In dat contract stonden toch wel enkele 'kleine lettertjes' die zeker lezenswaardig zijn. Zo zou de Waalse regering mee moeten financieren voor de organisatie van de Grand Prix door de firma van Ecclestone een vergoeding te betalen, zelfs als die Grand Prix niet georganiseerd zou worden. Het contract - dat geldig is tot 2010 - voorziet terzake in sommen van 13.888.867 euro voor dit jaar, en zelfs 17.766.387 euro tegen 2010. Op te hoesten door de Waalse regering, om de 'Grote Prijs' mee 'mogelijk' te maken. Bovendien staat in het contract dat de FOA de geldigheidsduur unilateraal kan verlengen met een periode van vijf jaar, vanaf 2010. Eveneens is het alleen de FOA die eveneens unilateraal het contract kan opzeggen.

Geen enkele privé-investeerder ter wereld die zich door zulke chantage vanwege Ecclestone zou laten misleiden; laat staan een overheid die met het belastinggeld van haar burgers eens zo zuinig moet omspringen. Behalve in Wallonië dan. Want desondanks deze toch wel zeer markante clausules, heeft de Waalse overheid het contract... getekend! Dat tekenen van het contract gebeurde op 31 oktober 2003 door de Waalse parlementsvoorzitter Jean-Marie Happart (PS). Hij ondertekende het contract in naam van de parastatale intercommunale Meusinvest, waar Happart ondervoorzitter van is. En dus ook, indirect, in naam van de Waalse regering. Doch, het spreekt voor zich dat Happart hiervoor de toestemming moet hebben gekregen van hogerhand. En die hogere hand gaat uit in richting van Begrotingsminister Michel Daerden (PS), die destijds het fiat zou hebben gegeven aan Happart om het contract te ondertekenen. Nochtans is het diezelfde Daerden die amper drie weken voordien een nota opstelde voor de Waalse gewestregering met de 'waarschuwing' dat het contract met Ecclestone de Waalse regering wel eens financieel zuur zou kunnen opbreken. Afgelopen donderdag lekte die nota echter binnen bij de Waalse RTBF, dat op haar beurt zorgde voor een kettingreactie aan artikels en vragen bij de Waalse media. Opvallend is echter dat vandaag de dag minister Daerden van geen nota weet. En als klap op de vuurpijl zei Daerden er doodleuk bij dat hij 'van die bijzondere bepalingen' in het contract niets afwist, omwille van de simpele reden dat hij geen Engels begreep, de taal waarin het contract werd opgesteld. Natuurlijk zijn dit allemaal flauwe excuses, en de vraag die nu rijst is dan ook wat de rol van Daerden terzake dan zoal is. Of beter gezegd: Heeft Daerden al dan niet persoonlijk profijt kunnen halen uit het contract met Ecclestone? Dit laatste is en blijft vooralsnog een open vraag, maar over één ding is toch al wel enige zekerheid: Zijnde dat de Waalse excellenties andermaal uit de bocht zijn gegaan.

Of het zou natuurlijk moeten zijn dat de 'Grand Prix' van Francorchamps tot een van de vele 'concurrentiepolen' zijn, zoals nader beschreven in Elio's Marshallplan, en bijgevolg rijkelijk kan delen in de jackpot van de Waalse regering.
Read more...

P(K)lopperdep(k)lopperdep(k)lop! (Politiek Incorrect)

De verstikkende tentakels van de vermaledijde 'antiracismewetgeving' hebben weer toegeslaan! Neen, deze keer is het niet het Vlaams Belang dat in het beklaagdenbankje van een of ander gerechtshof is moeten gaan zitten. Het zijn echter drie partijpolitiek onafhankelijke mannen die nu voor de correctionele rechtbank te Antwerpen dienen te verschijnen. Het openbaar ministerie vraagt zelfs een werkstraf van toch maar eventjes vijftig uur per persoon.

De "misdaden" die deze zowaar robuuste criminelen gepleegd hebben, speelden zich af in 2000. Eén van de beklaagden kreeg toen in september per e-mail de tekst toegestuurd van de zogenaamde 'Makakkendans', een alternatieve - maar overduidelijk racistische - versie van de 'Kabouterdans' van kabouter Plop, die vooral bij kinderen zeer populair is. Een greep uit de 'vrolijke' deuntjes van de Makakkendans:

"Elke man, kiest nu eerst een fantastisch wapen uit,neem het vast in je hand, en doe een stap vooruit.

Sla een Turk op de grond,
stamp met je voeten op z'n mond.
Blaas moskees in de lucht,
hun geloof dat is een klucht.
Ga zo door Brussel-stad,
tot je ze allemaal hebt gehad.

enz. "

Eerstgenoemde beklaagde stuurde hierop deze e-mail door naar vrienden en kennissen. De twee andere beklaagden, die het liedje ook hadden ontvangen, zetten deze echter ook op internet. Het is dan ook op die manier dat het Antwerpse parket 'de daders' op het spoor was gekomen, en thans voor de rechtbank heeft gesleept. Ondertussen heeft het Centrum voor Gelijkheid van Kansen en Racismebestrijding zich ook al met de antiracistische neus in de zaak gewreven, en eist een schadevergoeding van maar liefst 1.000 euro per persoon wegens inbreuk op de antiracismewet. Ook Studio 100 - dat een van de makers van de kabouter Plop-serie is - stelt zich samen met het CGKR burgerlijke partij; maar zou reeds blij zijn met een symbolische schadevergoeding van één euro.

De verdediging stelt dan ook niet geheel ten onrechte dat de beklaagden maar een zwakke schakel zijn in de hele cirkel, gezien men desondanks hierdoor de maker van het lied niet heeft kunnen vinden. Het is toch echter hemeltergend dat de vrije meningsuiting - want dat is het verspreiden van dit lied wel degelijk. Zo lang er geen daad bij het woord gevoegd wordt, zou in een normale rechtsstaat hier geen probleem over mogen gemaakt worden - op zulk een groffe manier moet zwichten voor de heilige koe van het 'antiracisme'.

Op 16 december eerstkomende wordt van de rechtbank echter een uitspraak verwacht. Het wordt dan natuurlijk ook zeer benieuwen hoe het verdict zal luiden. Maar indien de rechter het toch zou overwegen de voorgestelde geldboete + werkstraf uit te spreken, dan moet deze wel met één historisch gegeven rekening houden: Stalin en Hitler hadden tijdens hun tirannieke bewind zelfs heuse werkkampen opgericht om zulke andersdenkende delinquenten eens hard aan te pakken. Of zijn deze twee dictators misschien juist een lichtend voorbeeld voor de 'antiracistische' beleidsmakers in dit land?
Read more...

Disgraceful (De andere kijk)

At a time when, despite another suicide bombing, coalition forces, with skyhigh morale, are setting the stage for a third consecutive succesful election in a year in Iraq by sweeping the Iraq-Syria border region from 'insurgents' and jihadis, back home, some members of US Congress, including Republicans and former Vietnam-veterans, are stabbing them ánd the Iraqi people in the back by pressing for a timetable for withdrawal of US forces.

I agree with Mark Steyn saying that it is an absolute disgrace.

If you want to talk about a second Vietnam, it is about winning a war on the battlefield, but losing it at the homefront. It has not come this far - yet (?), but these are not reassuring developments.

All this sends the wrong message to the Iraqi people, US forces and Zarqawi's islamofascists. Those politicians, of whom some should know better, are behaving like spoilt children, whining to have their lollipops straight away. It is truly depressing. But I still believe that president Bush will stay the course. But what will happen after him? Will Bush prove to be just an anomaly in a series of wobbly presidents?
Read more...

18 november 2005

Als het goed is zeggen we het ook: de auteur Osama Bin Laden beschikt over een uitstekende stijl (victa placet mihi causa)

De Amerikaanse professor Bruce Lawrence heeft een boek uitgegeven met teksten van Osama Bin Laden. Daarin zegt hij, lees ik, wat je al kon vermoeden zonder ook één lettergreep Arabisch te verstaan: die Osama Bin Laden schrijft goed! En Bin Laden schrijft goed zonder daarbij neerbuigend te doen: geen populisme, mijnheer gebruikt complexloos de verheven taal, en verwijst naar de hoge cultuur ...en zijn publiek wil het graag zo! En vooral, Bin schrijft niet enkel goed, hij spreekt ook heel goed, wat in de Arabische wereld vanzelfsprekend nog belangrijker is.
Ach, waarom moeten wij het toch altijd stellen met politici die er wel een sympathiek subtaaltje uitslaan, maar verder geen pen in hun hand kunnen houden?


Tageszeitung: Mijnheer Lawrence, waarom hebt u een boek uitgegeven met teksten van Osama Bin Laden?
Bruce Lawrence: Ik kende de weinige korte passages die uit de boodschappen van Bin Laden worden geciteerd en dan dacht ik: waar is de context? Hoe passen deze fragmenten in zijn wereldbeeld? Ik vroeg het aan vele mensen maar die zegden mij: zijn boodschappen zijn niet zomaar toegankelijk. In maart dan sprak mij de uitgeverij Verso aan: of ik een boek wilde samenstellen met teksten van Bin Laden, en er de inleiding en noten voor schrijven.
Was het moeilijk om aan die teksten te komen?
Er waren twee soorten problemen. Ten eerste was het moeilijk om de volledige teksten te vinden. De meeste van de 24 boodschappen in het boek had de Arabische televisiezender Al Djazira uitgezonden – maar die stemmen niet altijd overeen met de cassettes die Al-Qaeda oorspronkelijk aan de zender had gegeven. Een ander probleem was het, om de teksten te vinden die op islamitische internetsites waren gepubliceerd. Die zijn intussen allemaal dicht. Dus moesten wij mensen vinden die de redevoeringen hadden gekopieerd nog voor de pagina’s werden afgesloten.
Wat ontbrak er dan in de uitgezonden versies van Al Djazira?
Er ontbraken vooreerst stukken in, die betrekking hebben op het Saoedische koningshuis en op dat van Qatar. Qatar speelt voor Bin Laden in twee richtingen. Het koningshuis van Qatar behoort, net als het Saoedische dat door Bin Laden altijd hard wordt aangepakt, tot de school van de wahhabitische islam. Bin Laden richt zijn aanvallen minder vaak op het Qataarse dan op het Saoedische koningshuis. Hij zegt wel dat ieder die met de Amerikanen samenwerkt tegen moslims, geen ware moslim is en bestreden dient te worden. Anderzijds wordt Al Djazira uitgezonden vanuit Qatar – en Al Djazira, en daarmee ook Qatar, spelen een uiterst belangrijke rol bij het succes van Bin Laden. Immers vóór de stichting van Al Djazira in 1966, bestonden er in de Arabische wereld enkel de door de staat gecontroleerde zenders, die zijn boodschappen waarschijnlijk niet zouden hebben uitgezonden.
Osama Bin Laden kan in de Arabische wereld bogen op een bepaalde aantrekkingskracht. Hoe komt dat?
Aan de ene kant is daar zijn imago van Spartaanse persoonlijkheid, iemand die bijna armelijk gekleed gaat en in zijn optreden zeer bescheiden is. Aan de andere kant is het natuurlijk van belang dat hij al sedert 1980 lid was van de Mujahedin in Afganistan, en hij dus niet enkel heeft gesproken maar ook daden heeft gesteld. Ik denk, de attractie ligt in het mengsel van de vastberaden krijger met de idealen van de islam, én dat beeld waarin hij als bescheiden en armoedig naar voren komt.
Zijn de teksten van Bin Laden in het Arabisch makkelijk te verkrijgen? En worden zij in de Arabische wereld veel gelezen?
Dat is een goede vraag die ik niet kan beantwoorden omdat daar geen onderzoek naar is. De enige enquête daarrond kwam van het Amerikaanse PEW-instituut – en dit gezegd, in de Arabische wereld zijn er velen die zeggen dat zij weliswaar Bin Ladens opvattingen niet delen, maar hem niettemin beter vertrouwen dan andere politici. Op de vraag hoe zij van Ben Ladens opvattingen wéét hebben, antwoorden velen: wij hebben zijn redevoeringen gehoord op cassettes. Zo weten we dat er in de moslimwereld nog altijd cassettes met redevoeringen van hem in omloop zijn.
Bin Laden wordt dus vooral als redenaar gezien. Is hij dan een goede redenaar?
Ja. Hij is overtuigend omdat hij goed spreekt. Belangrijk is natuurlijk ook dat hij wordt gehoord, en dat zijn beeld door de stormachtige ontwikkelingen in de media op heel de aardbol bekend is. Het is toch geen toeval dat Bin Laden pas aan het eind van de 20ste, begin 21ste E. een wereldberoemde media-ster is geworden, toen de dagbladen hun betekenis kwijtspeelden en televisie en internet de dominante media zijn geworden.
Wat is er zo typisch aan de taal van Bin Laden?
Die is zeer verrassend. Als je enkel geïsoleerde citaten van hem kent, dan houdt je hem voor een scherpslijpende ideoloog van het terrorisme en extremisme. Dat is hij ook wel, maar in zijn boodschappen stelt hij zijn wereldbeeld zó voor, als was het een reactie op de politiek van het Westen. Hij geeft toe dat hij een terrorist is, maar zijn terreurdaden zegt hij, zijn enkel een antwoord op de terreur van de Amerikanen en Europeanen. Zij hebben de moslimwereld aangevallen. Hen betitelt hij als een bondgenootschap van kruisvaarders en zionisten, als een Zionist Crusader Alliance. Dat is een bijzonder eigenaardig begrip, dat in het Arabisch pas sinds zeer kort bestaat.
U heeft beweerd dat Bin Laden een der meest elegante auteurs van het Arabisch proza is…
Niet ik heb dat gezegd, maar de zeer geziene islam-expert Bernard Lewis. Hij heeft daar gelijk. Als je voor de eerste keer het proza van Osama Bin Laden leest, of hem hoort spreken, dan zul je versteld staan hoe goed hij zijn gedachten formuleert. Hij maakt geen gebruik van de omgangstaal, en allerminst van neologismen. Hij spreekt net zo, als was hij nog iemand die in de 7de E. leeft en de profeet Mohammed vereert.
Een opleiding als godsdienstgeleerde heeft hij toch niet?
Neen, helemaal niet. In religieuze zaken is hij autodidact.
Wat voor opvoeding heeft hij dan wel genoten?
Aan de universiteit van de Saoedische havenstad Djidda was hij ingeschreven voor cursussen in de ingenieurskunde en de economische wetenschappen, en ook voor een paar religieuze cursussen. Zelf zegt hij dat zijn sleutelervaring in 1973 kwam, toen het Israëlische leger in de Yom Kippur-oorlog al verslagen was, maar het hen door Amerikaanse hulp mogelijk werd gemaakt om de nederlaag alsnog af te wenden en de oorlog te winnen.
Ik denk dat onbetwistbaar ook Mohammed Qutb grote invloed op Bin Laden heeft gehad. De Palestijn Qutb is de jongere broer van de stichter der Egyptische Moslimbroeders en heeft in Cairo gestudeerd. Had Bin Laden hem niet leren kennen, dan had hij niet zijn ideeën ontwikkeld over een anti-imperialistische strijd die enkel teruggrijpt naar de vroege islamitische geschiedenis en de Koran.
Hoe hebben de Amerikaanse media op uw boek gereageerd?
Enkele lui, rechts in het politieke spectrum, hebben de vraag gesteld hoe een geziene uitgever het in zijn hoofd haalt om zulk een boek uit te brengen. In de San Diego Union-Tribune schreef een journalist dat zulks gelijkstond met het uitbrengen van haatliteratuur, zoals Hitlers “Mein Kampf”. Een andere, in de American Conservative Magazine, gaf te verstaan dat Bin Laden een crimineel is, en dat derhalve niemand zijn teksten naar buiten hoorde te brengen. Maar er waren ook positieve reacties – eerder van Liberals, die zegden dat het de hoogste tijd was dat zo'n boek uitkwam.
Hebt u ook haatbrieven of doodsbedreigingen ontvangen?
Tot nog toe niet, nee. Maar ik weet wel zeker dat ik er krijg. Ik hoop dan maar dat vele mensen zich de moeite zullen getroosten om te lezen wat ik op andere plaatsen heb geschreven. Ik ben even patriottisch als ex-minister van Buitenlandse Zaken Colin Powell, en net als hij diende ik in het leger. Ik heb gevochten voor de Amerikaanse waarden. Als ik doodsbedreigingen mocht ontvangen, dan zou dat ironisch zijn en ook zeer treurig.

interview: Peter Böhm
gepubliceerd op 18 november 2005
.
Read more...

<<Oudere berichten     Nieuwere berichten>>