30 april 2009

Meerderheid PS–cdH eindelijk gebroken? (Hoegin)

Alle Franstalige peilingen sedert 2006Gisterenavond publiceerde de krant Le Soir de resultaten van een nieuwe peiling in Wallonië en Brussel, met als blikvanger dat de meerderheid van PS en cdH gebroken was. Of daarmee de weg vrij is voor een coalitie van MR en Ecolo is echter een open vraag: als de Waalse kiezer over een goede maand inderdaad zou stemmen zoals in deze peiling, dan zou het Front National wel eens op de wip terecht kunnen komen, en zijn er ook in Wallonië drie partijen nodig om een meerderheid te vormen.

Het is bekend dat het reeds lang de droom van Didier Reynders is om de rooms-rode meerderheid van PS en cdH in Wallonië te kunnen breken, en een coalitie te kunnen vormen met Ecolo. Voor het eerst sinds lang kan een peiling hem opnieuw wat hoop geven, want samen met Ecolo haalt zijn partij nu meer stemmen dan de coalitie van PS en cdH die op dit ogenblik de lakens uitdeelt in de Waalse regering. Daarmee is echter nog niet gezegd dat MR en Ecolo samen aan een meerderheid zullen geraken, want het Front National zweeft rond de kiesdrempel, en zou daarmee hier of daar in een kieskring misschien wel een zetel of twee uit de brand kunnen slepen. Als de partij daarmee op de wip komt, kan Didier Reynders zijn ultieme droom voor 2009 opnieuw opbergen, en dreigt hij zelfs alleen in de oppositie te belanden. Nu ja, samen met Front National dan…

Alle Franstalige peilingen sedert 2006 (24-36%)Dat MR en Ecolo samen meer stemmen halen dan PS en cdH, is deze keer niet zozeer de verdienste van de liberale partij, maar wel van de groene. Inderdaad, de MR blijft onder haar niveau van 2007 scoren, en moet het leiderschap in het Waalse partijpolitiek landschap nog steeds afstaan aan de PS. Sedert de verkiezingen van 2007 zit de partij trouwens duidelijk in een dalende trend, maar anderzijds moet daar ook aan toegevoegd worden dat bij diezelfde verkiezingen in 2007 haar aanhang schromelijk onderschat werd door alle peilers. Misschien slaagt Didier Reynders er ook deze keer wel in een blauw konijn uit zijn hoge hoed te toveren?

Scoort de MR niet zo goed, dan zet ook de PS geen score neer waar ze tevreden mee zou mogen zijn. Eigenlijk klampt de partij zich vast aan de score van de vorige verkiezingen, die op zich al catastrofaal laag was voor een partij die nog niet zo lang geleden gemakkelijk ruim boven de dertig procent zat. Deze peiling vond trouwens plaats na de fameuze studiereis van enkele Waalse parlementsleden, voornamelijk van PS-signatuur, naar de Verenigde Staten, maar vóór de nieuwste schandalen in Charleroi. Het zou dus best kunnen dat er in de komende weken nog een procentje af zal gaan voor de socialistische partij. De partij werd in 2007 trouwens al evenveel overschat als de MR onderschat werd door de peilers, weliswaar met uitzondering van Vers l'Avenir.

Alle Franstalige peilingen sedert 2006 (7-21%)Ook op de tweede rij wordt er gevochten voor het leiderschap, en bij alle drie de Franstalige peilers is Ecolo nu groter dan de cdH. Le Soir is echter voorlopig de enige krant bij wie het verschil tussen de twee partijen ook significant is. De groei van Ecolo op minder dan twee jaar tijd kan overigens niet anders dan spectaculair genoemd worden: in 2006 stond Ecolo in de peilingen immers amper iets hoger dan Groen! in Vlaanderen, terwijl de partij vandaag dubbel zo groot lijkt. De verdediging van Groen!-voorzitster Mieke Vogels dat Ecolo niet met Groen! te vergelijken zou zijn omdat Ecolo nu eenmaal Ecolo is, gaat dan ook maar moeilijk op, tenzij ze daarmee wou impliceren dat er een meetbaar verschil in competentie bestaat tussen de leidingen van de twee ecologische partijen.

Alle Franstalige peilingen sedert 2006 (0-10%)Werpen we tot slot nog even een blik op de score van het Front National. Veel nieuws valt er bij die partij eigenlijk niet te rapen: ze blijft het namelijk buitengewoon ellendig doen. Dat neemt niet weg dat ze, zoals reeds aangegeven, er desondanks wel eens in zou kunnen slagen in een kieskring hier of daar toch een zetel uit de wacht te slepen, waardoor ze op de wip terecht zou kunnen komen. Of beter gezegd, ervoor zou kunnen zorgen dat niet alleen in Vlaanderen maar ook in Wallonië na de verkiezingen drie partijen nodig zullen zijn om een werkbare meerderheid te kunnen vormen. Theoretisch geeft dit vier mogelijkheden, maar twee daarvan (PSMR–Ecolo en MR–Ecolo–cdH) kunnen eigenlijk onmiddellijk al uitgesloten worden omdat het weinig waarschijnlijk lijkt dat PS en cdH niet samen in de regering zouden willen zitten. Daarmee blijven alleen nog een afspiegeling van de federale regering (PSMR–cdH) of een olijfboomcoalitie (PS–Ecolo–cdH) over. Kiezen PS en cdH voor de laatste optie, zou de federale regering wel eens snel in de moeilijkheden kunnen raken, met misschien wel nieuwe, federale verkiezingen in de herfst tot gevolg.

Labels: , , ,

Read more...

28 april 2009

Kieskompas toont hoe verweesd conservatieve kiezers blijven

Het kieskompas van Europrofiler, ontworpen door de Europese Universiteit in Firenze (dus zeker geen eurosceptische organisatie) is zeer leerrijk wanneer men de moeite doet om de positionering van de partijen in de verschillende landen te vergelijken, en dus ook de mogelijkheden die de kiezers in die landen hebben. Met name toont het kieskompas die mogelijkheden in 2 dimensies, de sociaaleconomische links-rechts-dimensie en de europese dimensie van totale euro-integratie tot euroscepticisme. Ik heb het kieskompas ingevuld en kom daarmee in de eerste dimensie op een gematigd rechtse dimensie en in de tweede dimensie op een gematigd eurosceptische positie.
Maar heeft iemand met mijn profiel wel een keuze ? Dat verschil heel erg van land tot land. Ik illustreer het voor Vlaanderen, Nederland en het Verenigd Koninkrijk.



In Vlaanderen komt geen enkele partij ook maar in die buurt. Zelfs LDD en VB zijn naar internationale normen nog erg eurofiel en niet eurosceptisch. Wie links en eurofiel wil stemmen heeft daarentegen alle keuze. CD&V, VLD, SP, N-VA, Groen en SLP zijn extreem eurofiel ingeschaald. Enkel de LDD geldt als een rechtse partij, VB als centrum-rechts.




In Nederland is de keuze al véél groter en evenwichtiger gespreid: mijn positie bevindt zich in het midden tussen Christen Unie, VVD (liberalen) en PVV (Wilders), en de christendemocraten staan maar net iets verder af. De drie traditionele partijen zijn in Nederland al een heel stuk eurosceptischer dan bij ons (minder is gewoon onmogelijk natuurlijk) en ook op de links-rechts schaal is er meer keuze mogelijk.




Ten derde het Verenigd Koninkrijk. Hier heeft men in de Europa-dimensie echt uiteenlopende keuzemogelijkheden, en op de links-rechts ook min of meer. En wat blijkt ? De conservatieven zijn gematigd in beide dimensies, de partij die van alle partijen uit de 3 landen het dichtst bij mijn profiel staat. Pal in het centrum naar internationale maatstaven. Want volgens de maatstaven van onze partijen staat die natuurlijk al helemaal aan de rand. Zo wordt een perfect gematigde en evenwichtige opinie in Vlaanderen gemarginaliseerd. Dankzij het kieskompas is dit hier aanschouwelijk voorgesteld.
Read more...

Nog wat literatuur

En voor wie nog eens wil weten wat ik de voorbije maanden uitgespookt heb op het vlak van de rechtswetenschap - behalve datgene waarover eerder op deze blog werd bericht - een korte update.

Aan de Universiteit doceer ik - behalve mijn vakken van vorig jaar - dit semester ook het vak "The Court of Justice and the emerging common law of Europe" over de impact van de rechtspraak van het hof van justitie en de wijze waarop het hof aan rechtsvorming doet. En tijdens de paasvakantie gaf ik gastcolleges in Santiago de Compostela over europees privaatrecht.

Dit heeft natuurlijk ook te maken met het feit dat op 31 december na vele jaren hard werken ons ontwerp "Gemeenschappelijk referentiekader" werd ingediend bij de Europese Commissie. De verkorte versie daarvan (zonder commentaar is intussen gepubliceerd als "Principles, Definitions and Model Rules of European Private Law - Draft Common Frame of Reference (DCFR)", (Final) Outline Edition Edited by Christian von Bar, Eric Clive and Hans Schulte-Nölke and Hugh Beale, Johnny Herre, Jérôme Huet, Peter Schlechtriem†, Matthias Storme, Stephen Swann, Paul Varul, Anna Veneziano and Fryderyk Zoll. Deze verkorte uitgave is ook volledig te lezen op mijn webstek (1). Over het ontwerp, zijn voorgeschiedenis en zijn toekomst gaf ik een lezing op de Alumnidag van het VRG in Leuven op 6 maart 2009: "Het ontwerp Gemeenschappelijk referentiekader voor Europees verbintenissenrecht". De tekst van die lezing zal nog worden afgewerkt.

Eerder besprak ik op een studiedag in Hamburg het hoofdstuk over persoonlijke zekerheden uit dat ontwerp: “Die Harmonisierung der persönlichen Sicherheiten in Europa (Garantien / Bürgschaften)", Tagung “Europäisches Kreditsicherungsrecht” zu Ehren von Prof. Dr. Dr. h.c. mult. Ulrich Drobnig aus Anlass seines 80. Geburtstags, Hamburg 12 december 2008. De Duitse versie is ter perse in een boek, de Engelse versie is ter perse in Juridica international 2009.

In het binnenland verscheen mijn lezing over "Vaststellings- en geschillenbeslechtingsovereenkomsten", uit de reeks Bijzondere overeenkomsten, XXXIVe PUC Willy Delva 2007-2008, Gent 10 april 2008 en Antwerpen 14 april 2008, intussen in het boek Bijzondere Overeenkomsten (Kluwer Antwerpen 2008, p. 503-552) en op mijn webstek (2).

Er kwam ook een nieuwe versie van vele syllabi over privaatrecht, alsook van "Levensbeschouwelijke visies op staat, recht en civil society: pre-reformatie-katholicisme, protestantse reformatie en britse verlichting, secularisme-laïcisme, jodendom, islâm, postconciliair christendom" (versie 1 november 2008) (3)

Op 25 november gaf ik op een conferentie in Brussel van de LVMI Europe een lezing "Better regulation: the questions relating to quality of legislation, adaptability, freedom and multilevel lawmaking" (conference Better regulation).

Na mijn jaarlijke recyclagelezing verbintenissenrecht op 8 januari heb ik een schematisch overzichtje gemaakt van de interessantste ontwikkelingen algemeen verbintenissenrecht in de laatste jaren (4)

Op 20 maart hield ik op een congres te Brussel over invordering van geldschulden vanuit grensoverschrijdend en belgisch perspectief een lezing "De verhouding tussen de Europese verordening inzake geringe vorderingen en het interne Belgische procesrecht", die intussen ook op mijn webstek staat (5) en eerstdaags verschijnt in het tijdschrift Ius & Actores 2009.

Veel leesplezier

(1) via http://www.storme.be/DCFRInterim.html
(2) http://storme.be/vaststellingsovereenkomsten.html
(3) http://storme.be/levensbeschouwing.html
(4) http://www.storme.be/recyclageverbintenissenrecht.pdf
(5) http://www.storme.be/euinvordering.pdf
Read more...

Evaluatie van 10 jaar Ruimtelijk Structuurplan

Georchestreerd bouwgrondtekort maakt bouwgrond onbetaalbaar. Sedert het Ruimtelijk Structuurplan Vlaanderen (RSV) in 1999 werd ingevoerd is de gemiddelde prijs voor bouw- en industriegrond verdriedubbeld en zijn de Vlaamse wegen dichtgeslibd zoals nooit eerder. Tien jaar RSV hebben onze bouwgrondmarkt ontredderd en ons verkeer herschapen in chaos. Mensen staan uren in de file en de afbetaling van hun veel te dure bouwgrond veroordeelt gezinnen tot de maatschappij- ontwrichtende combinatie van twee voltijdse loopbanen met een gezinsleven. Een Ruimtelijk beleid dat gezinnen levenslang laat afdokken voor de vergunning van een existentiële behoefte zoals onderdak stinkt naar uitbuiting. Dat het RSV zou uitdraaien op welvaartvernietiging is niet verwonderlijk omdat het plan nog was opgevat volgens het archaïsch centrale planningmodel met de kenmerkende centralistische planningstructuur, vijfjarige planperiode en vooral de centrale sturing van onze ruimtelijke behoeften.

Het basisopzet was dat ambtenaren vanuit Brussel aan elke morzel Vlaamse grond een planologische bestemming zouden toekennen. Daartoe zouden planologen vijfjaarlijks in alle uithoeken van het land een raming maken van de ruimtelijke behoeften, per dorp groeinormen opstellen, toelaatbare hoeveelheden bouw- en industriegrond bepalen en alles bijsturen tot een “gewenste ruimtelijke structuur”. Ten gronde zou Vlaanderen dus een ruimtelijke structuur krijgen zoals planners die wenselijk achtten, en niet langer zoals burgers en bedrijven die effectief nodig hadden.

In andere landen is het ruimtelijk beleid veelal beperkt tot een geheel van objectieve normen die ruimtelijke onverenigbaarheden en burenhinder voorkomen en wordt planologische zonering geschuwd. Zolang ook onze ruimtelijke ordening zich daartoe beperkte was onze bouwgrond nog betaalbaar en verliep ons verkeer vrij vlot. Veelal volstond zelfs nog één betaalde baan om de gezinswoning te verwerven. De megabureaucratie van het RSV heeft met zijn structuur- en uitvoeringsplannen van dure studiebureaus de mobiliteit en welvaart alleen maar geschaad terwijl adviserende comités, GECORO’s, en PROCORO’s alleen de schijn van inspraak hebben hoog gehouden.

Vóór het RSV werd ingevoerd gingen burgers en bedrijven zelf op zoek naar een geschikte invulling van hun ruimtelijke behoeften. Met veel overleg zocht men een woonst dicht bij zijn werk, bij familie, hobby’s en vriendenkring. Zorgvuldig werd de prijs van de alternatieven afgewogen tegen de voor- en nadelen. Cultuurliefhebbers kozen voor de stad, natuurliefhebbers voor het platteland. Ook nijveraars en winkeliers speurden kieskeurig naar het zwaartepunt in een zo groot mogelijk klantenbestand. Zo zocht elk voor zichzelf de vestiging die het best aansloot bij zijn middelen en verlangens terwijl ondernemers zich lokaliseerden dicht bij hun markt.

Zulke micro-economische optimalisatie van het individuele nut is niet alleen het meest efficiënte en democratische van alle beslissingsprocessen, het levert meteen ook het economisch optimum op het macroniveau: de ruimtelijke orde met de geringste verplaatsingskost en het optimaal gebruik van grond. Het prijsmechanisme coördineert daarbij vraag en aanbod van percelen tot het dynamisch evenwicht waarbij schaarse grond wordt gevaloriseerd tot de optimale bestemming die ons collectief het grootste nut oplevert. Eeuwen lang hebben we op die manier en zonder hulp van bureaucraten onze ruimte geordend tot meerder welzijn van ons allen.

Dat centrale planning niet kan functioneren weten we genoegzaam uit het Sovjet debacle. De fundamentele reden is dat topdown dirigisme ingaat tegen de menselijke natuur. Centrale planning schendt immers verregaand de mensenrechten op zelfbeschikking, op vrije vestiging, en op genot van eigendom. Vooral de beperking van eigendomsgebruik is nadelig omdat eigenaars hun grond niet langer kunnen benutten waarvoor hij het best is geschikt.

Planologische restricties verstoren altijd wel iemands project of iemands geluk en leiden daarom systematisch tot suboptimale vestigingen en suboptimaal gebruik van schaarse grond. De collectieve wijsheid en de nutoptimalisatie van miljoenen individuen zoals die in spontane marktevenwichten vervat ligt gaan daarbij verloren aan het betweterig dirigisme van een handvol bureaucraten. Massale verkwisting van welzijn, koopkracht en mobiliteit zijn het gevolg. De chaos van files en bouwgrondtekort na amper 10 jaar Vlaamse centrale planning zijn daarvan de illustratie. De bureaucratische inertie maakt bovendien snel inspelen op wijzigende voorkeuren onmogelijk. Gebrek aan objectieve zoneringnormen heeft rechtsonzekerheid geschapen en de deur wijd opengezet voor willekeur zodat vaak aan politieke vrienden willekeurig wordt gegund wat aan tegenstrevers wordt geweigerd.

Ondanks zijn vele nadelen is de Vlaamse politiek 10 jaar blijven vasthouden aan het achterhaald centrale planningsmodel met als gevolg dat gans Vlaanderen meedraait in een vicieuze cirkel van ruimtelijk dirigisme, bouwgrondschaarste, dure sociale correcties en nog meer dirigisme. In het recentste pandendecreet (het 20ste reparatiedecreet op rij) wil men nu voorrang geven aan streekbewoners bij de toewijzing van bouwpercelen. Deze discriminatie is nefast omdat ze binnenlandse migratie hindert en dus de verplaatsingsbehoefte nog doet toenemen.

Het pandendecreet wil ook de kost van de sociale correcties afwentelen op de bouwsector. Ten behoeve van sociaal zwakken moeten verkavelaars 20% van hun areaal aanbieden aan een sociaal tarief ver beneden kostprijs. Het gevolg is dat verkavelaars hun prijs voor vrije percelen met nog eens met zo’n 15.000€ moeten optrekken zodat straks nog minder mensen bouwgrond kunnen verwerven, nog meer sociale correcties nodig zijn en de mallemolen nog eens rond is.

Helemaal rampzalig wordt de nieuwe superbelasting op bouwgrond. Het pandendecreet vervijfvoudigt immers ook de belasting op planbaten. Wanneer verkavelaars landbouwgrond aansnijden zullen ze niet langer 10,3€/m² planbaten betalen, maar 53,20€/m². Verkavelaars kijken daarmee eensklaps aan tegen een meerkost van 50€ per verkoopbare vierkante meter, wat de vervangingswaarde van een perceeltje bouwgrond al gauw met nog eens 50.000€ opdrijft. Beide nieuwe megabelastingen maken straks bouwgrond helemaal onbetaalbaar. Een ware catastrofe voor de bouwsector en voor bouwlustigen en de finale doodsteek voor de weinige starters die Vlaanderen nog rijk is.

Zonder belastingen en ruimtelijke restricties zou bouwgrond hooguit 25€/m² mogen kosten. Landbouwgrond kost immers slechts 2 à 5€/m², en de nodige wegeninfrastructuur en nutsvoorzieningen 20€/m² inclusief marge voor de verkavelaar. Elke meerprijs is het gevolg van een georchestreerd aanbodtekort. Die doelbewuste politiek van bouwgrondschaarste vernedert de hardwerkende Vlaamse gezinnen tot het armtierig bestaan van twee voltijdse loopbanen en 25 à 30 jaar schulddelging. Deze prijs voor een contraproductief ruimtelijk beleid is maatschappijontwrichtend en daarom onaanvaardbaar.

Het RSV is niet alleen een veel te duur en onuitvoerbaar bureaucratisch gedrocht zoals gemeenten klagen. Centrale planning en planologische zonering zijn vooral conceptuele blunders die welvaart vernietigen en ons verkeer en onze bouwgrondmarkt hebben herschapen in chaos. Het RSV heeft intercommunales en grondspeculanten steenrijk gemaakt en gezinnen straatarm terwijl duizenden starters de kans tot ondernemen werd ontnomen. Een pandenbeleid dat gezinnen levenslang laat afdokken voor de vergunning van een existentiële behoefte zoals onderdak stinkt naar uitbuiting. Van Mechelen’s nieuwe bouwgrondbelastingen moeten daarom terug naar af. In plaats van de historische blunders van het RSV te bestendigen met een 21ste reparatiedecreet kan men beter teruggrijpen naar de ruimtelijke regelgeving van voor Vlaanderen’s geflopt dirigistisch experiment.


Dit opiniestuk van Martin De Vlieghere en Paul Vreymans, beide kernlid van de denkgroep "Work For All", verscheen oorspronkelijk in "De Tijd". Nadien boden ze dit stuk ook ter publicatie bij "In Flanders Fields" aan.

Read more...

26 april 2009

Peiling plaatst LDD en Open Vld op gelijke hoogte (Hoegin)

Alle Vlaamse peilingen sedert 2006Een tijdje geleden publiceerde de Franstalige krant La Libre Belgique de resultaten van haar driemaandelijkse politieke barometer. Aan Vlaamse zijde kreeg de tweede plaats van Lijst Dedecker de meeste aandacht in de media, terwijl aan Franstalige zijde vooral de derde plaats van Ecolo aan bod kwam.

Deze peiling kwam iets meer dan drie weken na die van De Standaard en VRT, en toont eigenlijk een heel ander beeld van het Vlaamse politieke landschap. In het bijzonder voor drie partijen, namelijk Open Vld, Lijst Dedecker en N-VA, verschillen de scores in de twee peilingen meer dan een foutenmarge, en dat is opmerkelijk (en werd in geen enkele krant opgemerkt, laat staan becommentarieerd).

Alle Vlaamse peilingen sedert 2006 (12-26%)Voor CD&V is er eigenlijk weinig verschil tussen de twee peilingen: de partij blijft de grootste in Vlaanderen, boven de magische grens van twintig procent, en daar mag ze op dit ogenblik waarschijnlijk ook tevreden mee zijn. Ook voor Vlaams Belang is er weinig verschil tussen de twee peilingen: de scores voor die partij zijn virtueel gelijk. Anders is het gesteld met Open Vld en Lijst Dedecker. La Libre Belgique geeft Open Vld een duidelijk slechtere score dan De Standaard en VRT, terwijl Lijst Dedecker bij La Libre Belgique zo goed scoort dat het Open Vld net voorbij steekt en er dus de tweede plaats mee mag delen. Drie weken eerder stond Lijst Dedecker bij De Standaard en VRT zelfs nog op een vierde plaats, na sp.a. Die laatste partij blijft het overigens slecht doen, ondanks de financiële crisis die de partij toch wind in de zeilen zou moeten geven.

Alle Vlaamse peilingen sedert 2006 (0-12%)Wat de kleinere partijen betreft, valt op dat Groen! op een stabiele score van rond de zeven procent blijft hangen. Het is toch merkwaardig dat een partij als Groen! op zo'n lage score blijft dobberen ondanks alle klimaathysterie. Ook de financiële crisis zou deze fundamenteel anti-kapitalistische partij wind de zeilen moeten geven, net zoals sp.a, maar beide partijen samen dreigen straks minder dan een vijfde van de Vlamingen te vertegenwoordigen. Er was een tijd dat sp.a alleen al beter deed.

Over N-VA verschillen La Libre Belgique en De StandaardVRT duidelijk van mening. La Libre Belgique plaats de partij op een zucht boven de kiesdrempel, terwijl De Standaard en VRT haar drie weken eerder nog rond de tien procent gaven. Vergeleken met de vorige peiling van La Libre Belgique gaat de partij er echter op vooruit, want in december van verleden jaar meende de krant nog dat N-VA nipt onder de kiesdrempel zat. Het blijft dus bang afwachten voor N-VA wat 7 juni zal brengen.

Prognose zetelverdeling Vlaams ParlementEen simulatie voor de zetelverdeling in het Vlaams Parlement leert dat de huidige coalitie met deze uitslag waarschijnlijk nog steeds over een comfortabele meerderheid zou beschikken, en dus verder zou kunnen regeren. Ook een coalitie van CD&V, Open Vld en LDD behoort tot de mogelijkheden, al zou dat politiek niet voor de hand liggen. Een olijfboomcoalitie (CD&V, sp.a en Groen!, eventueel zelfs aangevuld met N-VA) of een heruitgave van paars-groen is in Vlaanderen voorlopig nog niet mogelijk.

Alle Franstalige peilingen sedert 2006Aan Franstalige zijde blijft de dubbele tweestrijd spannend. De PS komt opnieuw uit de peiling als de grootste partij in Wallonië, maar het verschil met de MR is niet significant groter geworden. Ecolo wordt voor de allereerste keer groter dan cdH in een peiling van La Libre Belgique, overigens net zoals in de peiling van Vers l'Avenir tien dagen eerder. FN blijft onder de kiesdrempel steken, terwijl LiDé zelfs nog niet in de buurt van de kiesdrempel komt.

Labels: ,

Read more...

24 april 2009

De naïeve hoogleraar (vpmc)


Met wat 'parler vrai' gaan we er niet komen
Geert Buelens
(De Morgen, donderdag 23 april)

Deze kop komt van Buelens zelf, in tegenstelling met de Vlaamse intellectuelen op drift” van enkele dagen terug, waar hij het vaderschap van ontkent. Hij schrijft die titel toe aan de redactie van De Morgen, wat ik zonder meer aanneem.
Buelens zijn vaststelling is correct: “parler vrai” is inderdaad niet de oplossing voor de immense problemen die de moslimimmigratie ons heeft gebracht. Anderzijds kan het nooit kwaad kan om feiten onder ogen te zien, en ze te benoemen. Parler vrai is dus de aanzet tot een mogelijke oplossing.

Ik ben blij te lezen dat wat Benno Barnard betreft 'iedere moslim welkom is, op voorwaarde dat zijn activiteiten niet in strijd zijn met onze wet- en regelgeving.' Daarover zijn we het dus eens en met ons, allicht, nagenoeg iedereen. Ik ken althans niemand die vindt dat we dringend criminelen moeten importeren.

De vraag is natuurlijk of het boek –dat de moslims toeschrijven, niet aan Mohammed maar aan hun god zelf– niet enkele passages bevat die bezwaarlijk anders dan crimineel genoemd kunnen worden? en of bijgevolg wij niet van inwijkelingen mogen eisen om tenminste daar expliciet afstand van te nemen? .Zo is een bevel tot moord op ongelovigen moeilijk in overeenstemming te brengen met een beschaafde wereld, en daar willen de inwijkelingen zich toch vestigen, en zich geïntegreerd in zien.

Op Barnards lange passage over het Vlaams Belang ga ik niet in. Los van de loutere vermelding van de Mitterandbiografie van VB'er Koen Dillen ging mijn stuk helemaal niet over die partij. Ik ben het niet oneens met Barnard omdat die het eens blijkt met Filip Dewinter. Ik ben het oneens met Barnard omdat ik niet zie hoe zijn [hier is de literatuurprofessor stilistisch zwak: op wie slaat zijn “zijn”? Op Dewinter of op Barnard?] extreme verwerping van de islam de maatschappelijke problemen ook maar een stap dichter bij een oplossing kan brengen. Dat geweld, uitgevoerd in naam van de islam, een groot probleem is, lijkt me vanzelfsprekend.

Of dat enkel “in naam van” de islam is, valt nog te bezien. Zoals gezegd: de onveranderlijke teksten van god zelf lijken tot geweld aan te zetten. Overigens zijn er genoeg mohammedaanse geleerden en gezagsdragers die zeggen dat “un islam modéré” gewoon ondenkbaar is, want contradictoir.

Tot nader order zijn vooral andere moslims daar massaal het slachtoffer van.

Dat er onder de mohammedanen veel slachtoffers vallen kunnen Westerse mensen inderdaad betreuren, maar het is tenslotte zaak voor de gelovigen zelf om daar maatregelen tegen te bedenken. Wat geloof ik nog méér te betreuren is, is dat zij hun geweld wensen te exporteren naar bevolkingen die er niet om gevraagd hebben om islaminwijkelingen in hun midden te zien verschijnen, en die ook nooit enig uitstaans met deze ideologie hebben gewild.

Ik denk dat Barnard zich vergist als hij denkt dat het systematische geschimp op hun religie mensen tot matiging of geloofsafval zal brengen. Hoe meer je een groep aanvalt, hoe sterker die zich aan zijn groepsidentiteit zal vastklampen.

Wat heet schimpen? Waar schimpt Barnard? of bedoelt Buelens nu weer Dewinter? …stilistische duidelijkheid is iets dat je bij goede auteurs kunt leren.
Wat betekent overigens het woord "systematisch" in dit verband? Is systematiek een wetenschappelijke aberratie voor Buelens?
Of is, laten wij zeggen het citeren van koran- of hadithvoorschriften volgens hem al schimpen? Als Buelens dat bedoelt, is hij niet enkel blasfemisch, maar wat erger is, ook neerbuigend. Hij neemt die mohammedanen niet ernstig, wellicht omdat hij ergens aanvoelt dat het gesprek, of de dialoog dan wel érg ongezellig kon worden.

Vandaag verkeert de Westerse liberale democratie acuut in gevaar, volgens Barnard, en hij is blij dat er na twintig jaar stilaan 'een vorm van vrije meningsuiting over de islam' is aan het ontstaan. Die opmerking zegt veel over zijn eigen slechte geweten en selectieve geheugen. Er is toch geen enkele schrijver die eind jaren tachtig in de Rushdie-affaire de kant van de ayatollahs heeft gekozen. In 1992 schreef Guy Verhofstadt dat diezelfde Rushdie-affaire 'het ultieme bewijs [vormde] van de onmogelijkheid van de islam zich in te passen in onze samenleving.' Dat leverde hem veel kritiek op, maar bij mijn weten geen proces.

Wat Verhofstadt in 1992 allemaal heeft geschreven betekent natuurlijk niets. Dat heeft de praktijk van die man wel bewezen. De vraag is of Verhofstadt dat nu nog zegt, of dat de staatsman intussen weer iets anders vertelt, dat hem vandaag gunstig lijkt voor zijn persoontje.
Ernstiger is dat vele journalisten toen vonden …dat Rushdie het zelf had gezocht. Hij had het min of meer over zich afgeroepen.
Dat vonden velen van hen ook toen Van Gogh ritueel werd geslacht. Dat vonden velen ook van Hirsi Ali. Dat vonden velen ook, toen de Deense cartoons verschenen, een zaak waar bijvoorbeeld de kranten bij ons wekenlang over zwegen (wellicht wisten zij in alle eerlijkheid niet eens dat er iets gaande was, zo goed werkt hun zelfcensuur, en geholpen als zij zijn door hun beperkte horizon), tot op het moment dat zij, onder druk van de bloggers, niet langer konden zwijgen zonder in een totale irrelevantie te verzakken.

Barnard roept iedereen op dringend wakker te worden en zijn ogen te openen voor het 'nieuwe fascisme'. Maar wie binnen 'de clerus van het linkse godshuis' is daar blind voor? Tarik Fraihi, als medeoprichter van Kif Kif een scherp criticus van de opvatting van Verhofstadt en volgens Barnard vast een opperpriester van de linkse kerk, schreef letterlijk dat het islamitisch fundamentalisme en het fascisme op dezelfde lijn staan. Op de avond van de moord op Theo van Gogh noemde hij die daad in Terzake een uiting van islamitisch fascisme. Tom Lanoye beaamde dat. Fraihi veroordeelde al jaren geleden het antisemitisme en de homofobie in moslimmiddens. De propaganda van de nu door Barnard zo heldhaftig verketterde radicale imams noemde Fraihi toen al 'misselijkmakend', 'gevaarlijk', 'achterlijk' en 'beangstigend'. Wie lag er dan te slapen?

Heeft Buelens een idee, of zo’n enkele geïsoleerde, en ja, wellicht enigszins verlichte filosoof binnen zijn eigen gemeenschap ook iets voorstelt? Historisch hoor je vaak Averroës aanhalen, of nog één of twee anderen, maar die kerels werden uit hun eigen gemeenschap verbannen
Ik geloof dat G.K. Chesterton er niet ver naast zat: [...] we may say broadly of the Moslem philosophers, that those who became good philosophers became bad Moslems. (Saint Thomas Aquinas,“The dumb ox”, 1933, p.85.)

De kern van de zaak lijkt me dus niet dat dit soort dingen niet gezien of gezegd zouden (mogen) worden. De kern is dat Barnard de islam (door hem geen godsdienst maar een 'politieke ideologie' genoemd) in wezen incompatibel lijkt te achten met de Westerse liberale democratie.

Daar hebben we helaas geen Barnard voor nodig: dat zeggen zij zelf. Verhofstadt heeft het blijkbaar ooit ook eens gezegd, en dat was een argument voor Buelens, zoals we net zagen. De Gucht snapt dat misschien nog niet, maar alle andere Europese ministers van Buitenland wel.
Misschien dat Geert Buelens zijn hoop stelt in een figuur als Tariq Ramadan? …die men in Rotterdam stilaan begint te kennen, zoals men hem in Genève en Lyon al láng kent.
Deze Tariq Ramadan acht de Westerse rechtsorde wel degelijk compatibel met de islamitische …op voorwaarde dat het Westen een plaats inruimt voor de sharia! (cf. Caroline Fourest: Frère Tariq, discours, stratégie et méthode de Tariq Ramadan, Grasset & Fasquelle, 2004).*
Weet Geert Buelens wat dat betekent, de sharia een plaats geven?

Hij zegt wel eerst dat het volstaat dat moslims de wet respecteren, maar uit de rest van zijn betoog blijkt dat hij moslims daartoe eigenlijk niet in staat acht. Wat dan met de imam die in de Belgische senaat voor het homohuwelijk heeft gestemd? Het VB stemde daar toen tegen.

Het is niet het credo dat homo’s moeten kunnen huwen dat ons moet bezighouden: nooit in de menselijke geschiedenis is zoiets voorgekomen. Buelens is hier wel erg naïef. Dat een imam daar toch vóór stemde, komt natuurlijk voort uit partijtucht, en misschien heeft die man daar wel hartelijk om gelachen als hij zijn stemgedrag in zijn eigen gemeenschap heeft verklaard.
Of heeft hij gezegd dat hij een politique du pire volgde? Dat mag immers volgens de islamitische leer der al-Taqiyya. Zulke uitleg zou ik hem in elk geval aanraden, maar wellicht heeft niemand daar hem zelfs om uitleg gevraagd, aangezien onze Westerse rechtsorde toch moet verdwijnen.

"Je bent aan verdachtmakingen onderhevig omdat je het een verstandig idee vindt de brandweer te bellen als het brandt", schrijft hij. Een intrigerende vraag in dat verband is wie hij dan als 'brandweer' beschouwt. Niet het VB, neem ik aan, want die hebben geen directe macht en staan niet bekend om hun bluskwaliteiten. De vorige Amerikaanse regering? (Alvast niet de nieuwe, gezien wat Obama laatst in Turkije vertelde over zijn eigen band met de islam.) Wil Barnard de Belgische wetten aanpassen - dat hij dan concreet zegt welke hij bedoelt. Als het islamfascisme zo alomtegenwoordig en machtig is als hij suggereert, dan gaan we er met een hoofddoekenverbod niet komen. En met wat parler vrai op websites en in onze kranten evenmin. Een verbanning van moslims wil Barnard niet, zegt hij, maar wat dan wel? Dat de islam 'veel wijn bij het water doet'. En dus ophoudt islam te zijn? Ik vrees dat dit voor mijn moslimburen in Borgerhout dan toch op uitsluiting zal neerkomen.

Dus Buelens vindt dat de teksten van deze gemeenschap (die zoals gezegd van hun god zelf afkomstig zijn, en waar zij begrijpelijkerwijs niet over zullen onderhandelen) hier onverkort, zonder aanlengen droit de cité moeten krijgen? Alweer, beseft Geert Buelens wel wat hij dan verkondigt?
Uitsluiting van nieuwkomers die de principes van een bestaande gemeenschap aanvallen, lijkt mij juist een normale en gezonde reflex. Overigens is deze reflex in de landen die door de islam zijn veroverd de gewone, eeuwenoude politiek, en heeft men daar nooit één enkele vorm van uitsluiting geschuwd, om het beschaafd te zeggen.

Nu hij toch vrijuit aan het spreken is, moet Barnard misschien eens toelichten hoe hij denkt de 'nieuwe vijand' een halt toe te roepen. Zelf ben ik geneigd te denken dat de islam een godsdienst is en geen politieke stroming, dat we overal ter wereld gematigde en hervormingsgezinde moslims moeten steunen en dat we ons voorts allemaal maar beter aan de wet kunnen houden en diegenen die aanzetten tot haat en geweld streng moeten vervolgen. Wie onze regelgeving graag veranderd wil zien, kan op 7 juni zijn of haar voorkeur uitspreken.

Dat de islam een gedragscode is, die het dagelijkse doen en laten van een gemeenschap tot in de details regelt, een politiek stelsel dus, eerder dan een godsdienst of zelfs een moraal ...dat moet Buelens zich maar eens door een moslim laten uitleggen.
Ik zal toch één voorbeeld geven. Vaak hoor je Westerse mensen vragen wat de betekenis is van de hoofddoek. Wel, die is er niet.
De islam kent geen spiritualiteit, tenzij als puur individueel bijverschijnsel. De hoofddoek “betekent” bijgevolg niets meer dan: ik draag een hoofddoek want ik weet hoe het hoort, en jullie, ongelovige honden zijn verwerpelijk.
En zelfs Buelens zijn slotzinnetje, over de verkiezingen, is gewoon niet waar, en dat moet hij toch beseffen, want helemaal op zijn hoofd gevallen kan hij toch niet zijn?
_________
* op p. 231 lezen wij een uitspraak, één van vele, van Tariq Ramadan: "On ne va pas faire comme eux, simplement pour donner l'impression qu'on suit la même culture." De schrijfster Fourest merkt op: On notera le "comme eux" particulièrement glacial.
Zulke uitspraken doet Ramadan natuurlijk niet in TV-studio's, en ook niet in zijn gedrukte teksten, maar wel op de audiocassettes die hij verkoopt aan zijn vaak nauwelijks geletterde volgelingen.
In het boek worden juist die toespraken van hem goed gedocumenteerd.
.

.

Labels: , , ,

Read more...

23 april 2009

Zeven vragen aan de kandidaten

Daadkrachtige volksvertegenwoordigers gevraagd.

Op 7 juni vinden er onder meer verkiezingen voor het Vlaams Parlement plaats. Over de waarde van verkiezingsbeloften maken we ons best weinig illusies, maar dat betekent niet dat enkele cruciale vragen niet nuttig kunnen worden voorgelegd aan de kandidaten. Ik stel voor, beste lezer, dat waar U de kans krijgt U de volgende zeven vragen stelt. Zij gaan uit van de hoofdtaken van de Vlaamse volksvertegenwoordiger: goede wetten maken, de regering controleren, en het algemeen belang van Vlaanderen extern bewaken.

De eerste taak van het parlement is zorgen voor goede wetgeving. Onze parlementen, ook het Vlaamse, schieten daarin schromelijk tekort. Er zijn veel te veel regels, maar er worden er nauwelijks afgeschaft. De volksvertegenwoordigers zorgen er niet voor dat ze goede wetten kunnen maken. En ze houden zich teveel bezig met resoluties allerhande in plaats van met het zelf verbeteren van de wetgeving. Vandaar mijn drie eisen aan de kandidaten:

1° Welke maatregelen gaat U nemen opdat het Parlement zelf voor goede wetgeving kan zorgen en de voorstellen van decreet ook effectief te behandelen in plaats van een quasi-monopolie te laten aan de regering ?
2° Bent U bereid tegen elke nieuwe regeling te stemmen die niet minstens evenveel regels afschaft als ze schept ?
3° Bent U bereid om tegen alle resoluties te stemmen die anderen oproepen om iets te doen in plaats van het als parlement zelf te doen ?

De tweede taak is de democratie versterken, en een van de meest noodzakelijke maatregelen daartoe is de uitbreiding van de directe democratie. Vandaar de vierde vraag:
4° Welke stappen gaat U ondernemen om de directe democratie te versterken, in het bijzonder het bindend volksinitiatief betreffende alle materies die tot de bevoegdheid van de Vlaamse regering of het Vlaams Parlement behoren ?

De derde taak is het bewaken van het algemeen belang van Vlaanderen. Dit is in het bijzonder nodig ten aanzien van het federale niveau (bevoegdheidsoverschrijding, belangenaantasting, blokkade van de verdere autonomie voor Vlaanderen) en het Europese niveau. Hier heb ik opnieuw drie vragen:
5° Gaat U elk belangenconflict steunen dat ingeroepen wordt om federale maatregelen te blokkeren die ofwel tot de bevoegdheid van de deelstaten behoren (zo bv. Een belangenconflict tegen de federale begroting) ofwel op een andere wijze de belangen van Vlaanderen aantasten ?
6° Welke maatregelen gaat U nemen om te beletten dat er op Europees niveau voor Vlaanderen nadelige maatregelen worden genomen, en hoe gaat U beletten dat België daarmee instemt of zich daarbij neerlegt ?
7° En tenslotte, last but not least: bent U principieel bereid om een onafhankelijkheidsverklaring door het Vlaams Parlement goed te keuren ? De vraag is niet of we die onafhankelijkheid nu moeten uitroepen, maar of we bereid zijn het wapen van de onafhankelijkheidsverklaring in te zetten in plaats van de Franstaligen een vetorecht toe te kennen op elke staatshervorming.
Read more...

21 april 2009

Het wespennest aan de Somalische kust

Al maanden hoort men met regelmaat berichten over scheepskapingen door 'Somalische piraten'. Sommige 'piraten' verklaren een 'nieuwe Somalische kustwacht' te vormen om de lokale visserij te beschermen tegen buitenlandse industriële vissers en milieuvervuilers. Genoeg is genoeg, de speeltijd is over.

Het probleem met het 'kustwacht'-argument is dat de piraterij soms ver buiten Somalische wateren plaatsvinden, zoals de 'Pompei' die nabij de Seychellen gekaapt werd - zowat 1000km weg van Somalië. Armoede lijkt mij ook een valse reden...tenzij men gelooft dat vele arme vissers over de middelen beschikken om ver buiten Somalische territoriale wateren schepen kunnen kapen. Het is logisch dat de lokale omstandigheden best zouden kunnen verbeteren om een 'alternatief bestaan' aan te bieden maar zo'n evolutie zit er niet in, toch niet in de korste keren. Sommigen zullen achter ontwikkelingshulp schreeuwen maar zonder veiligheid kan men niets ontwikkelen.

De reactie van de internationale gemeenschap.

Er zijn verschillende UNSC resoluties (1851) waarbij men internationale organisaties en Staten oproept om het zeegebied militair te bewaken tegen de piraterij. De lokale transitieregering in Puntland is niet in staat het 'probleem' op te lossen.
2. Calls upon States, regional and international organizations that have the capacity to do so, to take part actively in the fight against piracy and armed robbery at sea off the coast of Somalia, in particular, consistent with this resolution, resolution 1846 (2008), and international law, by deploying naval vessels and military aircraft and through seizure and disposition of boats, vessels, arms and other related equipment used in the commission of piracy and armed robbery at sea off the coast of Somalia, or for which there are reasonable grounds for suspecting such use;

3. Invites all States and regional organizations fighting piracy off the coast of Somalia to conclude special agreements or arrangements with countries willing to take custody of pirates in order to embark law enforcement officials (“shipriders”) from the latter countries, in particular countries in the region, to facilitate the investigation and prosecution of persons detained as a result of operations conducted under this resolution for acts of piracy and armed robbery at sea off the coast of Somalia, provided that the advance consent of the TFG is obtained for the S/RES/1851 (2008)08-65501 3 exercise of third state jurisdiction by shipriders in Somali territorial waters and that such agreements or arrangements do not prejudice the effective implementation of the SUA Convention;

De grootscheepse patrouilles door een internationale vloot oorlogsschepen lossen weinig op. Het operationele gebied is té groot voor de vloot om effectief te bewaken en de piraterij te stoppen.

Er is blijkbaar ook een juridisch probleem. Het absurde aan de huidige maritieme militaire operaties is dat men gevangen piraten soms moet loslaten, zoals onlangs door de Nederlanders op het Fregat de Zeven Provinciën, omwille van kwesties over juridische aansprakelijkheid. Ibid de Canadezen. De Nederlanders lieten de piraten gaan omdat er geen enkele Nederlandse partij betrokken was in de kaping.

Het Duitse fregat Rheinland-Pfalz had meer geluk toen ze begin dit jaar Somalische piraten wist te onderscheppen die een poging hadden ondernomen om het Duitse schip MV Courier te kapen. De MV Courier werd trouwens 'gered' door de ontspanningspoging van de kapitein en de initiële interventie van een Amerikaanse militaire helikopter. Daarna heeft een Duitse militaire helikopter getracht de piraten te stoppen waarna het fregat succesvol de achtervolging inzette. De piraten gevangen door de Duitsers ondergingen berechting in Kenia dat is mogelijk omwille van de legale basis van EU NAVFOR Somalia, spreekt over een samenwerking met Kenia voor de transfer van gevangenen voor berechting.

Met andere woorden gaat men piraten bevechten zonder hen te kunnen bestraffen, tenzij dat er banden (via nationaliteit) zijn tussen de benadeelde partij en de arresterende partij. Nederlands schip (of Nederlanders aan boord) aangevallen, arrestatie door Nederland is in orde...anders niet. Raar, maar dat zal wel ergens een logische juridische reden hebben.

Oplossingen op 'korte termijn'?

De mogelijke oplossingen zijn - mijn inziens - beperkt. Dusver heb ik er maar twee gehoord: maritieme patrouilles of militaire/humanitaire interventie in Somalië.

Sommige actoren lijken aan te dringen op een grootschalige 'humanitaire' interventie in Somalië om een krachtig centraal bestuursorgaan op poten te zetten ten einde de piraterij te bestrijden. Ethiopië (met Amerikaanse hulp) komt zich 'net' terug te trekken na haar interventie in 2006 tegen de Islamic Courts Union. De laatste grootschalige Westerse interventie was UNISOM II, die missie eindigde in 1994 in de nasleep van de gevechten in Mogadishu tussen de VS en de Somalische Nationale Alliantie van Aidid anno 1993. Een grootschalige 'humanitaire' missie zal kostelijk zijn zonder zekerheid op succes, gezien de geschiedenis van Somalië op dat vlak, en vereist heel wat manschappen & materieel.

Grootschalige maritieme controles. Ze zijn actief, soms voorkomen ze een kaping en soms vangen ze piraten om ze los te laten of soms te berechten. Bij een kaping mag en kan men ook in Somalische territoriale wateren (UNSC 1851) interveniëren. Die Somalische piraten op de Zeven Provinciën moeten zich een kriek gelachen hebben toen ze vrijgelaten werden. Gevangen genomen piraten dienen onder alle omstandigheden berecht te worden. . Ter plekke executeren en in zee dumpen is een onaanvaardbare oplossing naar Westerse en Internationale normen (vermoedelijk minder onaanvaardbaar volgens lokale normen).

PMC's als third way?

Er lijkt mij een derde mogelijke oplossing te bestaan: de koopvaardijschepen laten beschermen door PMC's - Private Military Contractors . Sommigen vrezen voor een escalatie van geweld. De bedoeling van PMC's aan boord is een kaping voorkomen. Nu vormen koopvaardijschepen 'redelijk' gemakkelijke doelen. Zij hebben doorgaans geen wapens aan boord en kunnen enkel vluchten & brandslangen gebruiken (de piraten wegspoelen). Eén van de beschreven technieken gaat als volgt: twee schepen van de piraten spannen een touw tussen hen en laten het koopvaardijschip erdoor laat varen. Zo worden ze door het koopvaardijschip op sleeptouw genomen en kunnen ze gemakkelijker het schip enteren.

Er stelt zich mogelijk een juridisch probleem indien men PMC's zou willen inzetten: Onder welke legale normen kunnen zij werken in internationale wateren, misschien lukt dat als subcontractor voor de VN of voor een Statelijke actor maar voor een private actor (de rederijen)?
  • UNCLOS spreekt over Statelijke actoren en niet over private actoren. Meer nog de definiëring van Piraterij in artikel 101 maakt geen onderscheid tussen 'good' en 'bad guys'. Een PMC die werkt voor privaat gewin met private middelen zou dan misschien zelf als een piraat beschouwd kunnen worden(?). Tenzij deze officieel werkt voor een Statelijke actor of Internationale actor (VN) onderhevig aan internationale & nationale juridische normen(?). [We zwijgen dan nog over de UN Mercenary Resolutie uit de jaren 1980]

    Een PMF aan boord van koopvaardijschepen vereist een minimale regulering (inzake bewapening, gebruik van wapens, enz) met internationale impact. Varen in konvooien zou extra bescherming kunnen bieden naast een stopplaats voor boarding & disembarking van een beschermingselement.
De Belgische Redersvereniging pleit voor bewapende soldaten aan boord van koopvaardijschepen die varen door risicogebied (DS). Zij pleiten ervoor dat vooral de koopvaardij de kost niet moet dragen op de handelsroutes vrij te houden.

Het is aan de individuele Staten om te zorgen voor maritieme veiligheid binnen hun territoriale wateren en de Exclusieve Economische Zone. We zitten hier in een situatie van een 'failed state' die niet bij machte is haar wateren te controleren, moeten buitenlandse Staten daar dan alleen voor opdraaien? Ik meen van niet. Er bestaan nu al Air Marshals aan boord van vliegtuigen...waarom geen Sea Marshals?
Saverys wijst erop dat de reders gekant zijn tegen het bewapenen van de bemanning op de schepen. 'De bemanning is daar niet voor opgeleid of getraind. Zij moeten het schip bemannen. Wij zijn uitdrukkelijk vragende partij om gewapende militairen mee aan boord te mogen nemen die wel getraind zijn voor zoiets. Daarnaast vragen we een escorte door marinevaartuigen. We pleiten voor meer maatregelen en een sterkere coördinatie.'

De overheid is aan zet, vinden de reders. 'Waar is de rechtszekerheid als alle reders een eigen fregatschip zouden gaan inzetten? Het zou verkeerd zijn als alle reders een privé-militie aan boord moeten uitbouwen.' (DS)
De reders hoeven hun bemanningen niet op te leiden noch een militie uit te bouwen. Ze kunnen professioneel veiligheidspersoneel inhuren (meestal ex-militairen) om hun schepen te beschermen. Aan hun om dan een contract te gunnen aan een privaat bedrijf en de kwaliteitsvoorwaarden uit te schrijven. Net zoals een winkelketen een privaat beveiligingsbedrijf inhuurt tegen diefstal & fraude.

De vraag is eerder of dit legaal mogelijk is in een internationale context voor de scheepvaart. Ik ben er wel voor te vinden indien de rederijen fregatten zouden bekostigen voor de nationale marine ter beveiliging van hun koopvaardijvloot, maar ik denk niet dat de rederijen dat zien zitten.

Persoonlijke mening.

Persoonlijk lijkt mij een combinatie van het tweede voorstel met het derde de beste korte termijn oplossing.

Hoofdzakelijk zou ik steunen op Preventie: PMCs aan boord van de koopvaardij, in konvooivaart, in transit doorheen het risicogebied moet zorgen voor een initiële afschrikking en verdediging tegen piraterij.

Repressie: Een (kleinere & effectievere) militaire interventiemacht moet ter plekke zijn om snel tussenbeide te komen bij een 'succesvolle' kaping in internationale wateren, in nationale Somalische wateren & op Somalisch grondgebied. Dat vereist een snelle mobiele interventie-eenheid (liefst) opererende vanuit Puntland met een snelle (begeleidende) maritieme component.

Wat ik hoop te bereiken is de huidige grootschalige militaire operaties af te bouwen en te concentreren op een kleinere Statelijke militaire operatie. Een recente Amerikaanse interventie (Maersk Alabama) en drie Franse interventies (Le Ponant, Le Tanite, Delanne) zijn goede voorbeelden voor de beoogde interventies. Een militaire interventie bij een succesvolle kaping is een riskante onderneming maar that's part of the deal & life. Bemanningen of rederijen die hiermee niet akkoord kunnen gaan moeten dan maar een papier ondertekenen voor 'niet-interventie' en op eigen risico de doorvaart riskeren of andere routes hanteren (of van carrière veranderen).

Bijkomstig probleem zijn de hoge sommen losgeld die rederijen betalen voor de vrijlating van gekaapte schepen en bemanningen (lijst van aanvallen sinds 2005). Hoe kan men lokale Somaliërs een 'alternatief' aanbieden terwijl ze veel meer kunnen verdienen door schepen te kapen?! Daarom dient men eerst Preventie & Repressie toe te passen ten einde Somali's te overtuigen dat het 'beter is' om te kiezen voor het alternatief. Hiervoor dient er wel een alternatief te bestaan.

Labels: , , , , , ,

Read more...

20 april 2009

Vijf minuten politieke moed?

Volgens de CD&V-Kamerfractie is de toelichting bij de resolutie van 2 april over uitspraken van de paus i.v.m. de strijd tegen aids in Afrika erg tendentieus, en getuigt ze van weinig kennis van de ziekte en van de problemen op het terrein. Daarom heeft ze zich naar eigen zeggen openlijk en bij herhaling hiervan gedistantieerd. Maar toch keurde ze de resolutie goed. Begrijpe wie kan...

Een burger uitte zijn ongenoegen over het goedkeuren van deze resolutie in een mail aan CD&V-Kamerlid Nathalie Muylle. Hij kreeg een antwoord, in opdracht van de hele CD&V-Kamerfractie. (Tekst van zijn mail en haar volledig antwoord staan onderaan dit artikel).
Uit haar antwoord: "De CD&V-Kamerfractie heeft de resolutie over de uitspraken die paus Benedictus XVI recentelijk deed over condoomgebruik en AIDS inderdaad goedgekeurd, niet alleen omdat we met deze verklaringen niet akkoord gaan, maar ook en vooral omdat ze kwalijke gevolgen kunnen hebben in het bijzonder in Afrika. De CD&V-Kamerfractie heeft daarom duidelijk afstand genomen van deze controversiële beweringen....
Het klopt dat de visie van de paus gedeeltelijk aansluit bij de mening van internationale Aidsexperts. De seksuele onthouding die Benedictus XVI aanprijst, vormt inderdaad een belangrijk element in de strijd tegen deze ziekte...
Het is ook belangrijk om te onderstrepen dat er een onderscheid moet gemaakt worden tussen enerzijds de toelichting of de verantwoording van de resolutie, en anderzijds de consideransen en de vragen aan de regering. Deze laatste heeft CD&V goedgekeurd maar pas nadat door haar toedoen fundamentele wijzigingen waren aangebracht...
Omdat het Kamerreglement dit niet toelaat, was het echter niet mogelijk om de toelichting zelf te wijzigen die erg tendentieus is, en getuigt van weinig kennis van de ziekte en van de problemen op het terrein. Daarom heeft onze fractie zich openlijk en bij herhaling hiervan gedistantieerd, zowel tijdens de debatten in de commissie Buitenlandse Betrekkingen als in de plenaire vergadering zelf..."

Welke ruil om de resolutie goed te keuren?

Bart De Wever hierover in de Kamer: "De ergste passages zijn uit de tekst gehaald, maar ik blijf me afvragen waarom CD&V deze resolutie mee goedkeurt. Ik kan alleen maar vermoeden dat er een ruil is gebeurd: een afgezwakte tekst in ruil voor cohesie in de regering."
Men moet zich inderdaad vragen stellen bij het feit dat CD&V een resolutie goedkeurt, terwijl ze meent dat de toelichting hierbij getuigt van weinig kennis van de ziekte en van de problemen op het terrein.

Vooral dat Nathalie Muylle en Pol Van Den Driessche in een bericht van 25 maart '09 nog tekeer gingen tegen de reactie van De Gucht op de uitspraken van de paus, onder de titel:
Betreurenswaardige uitspraken over condoomgebruik worden misbruikt voor partijpolitieke spelletjes
"De recente uitspraken van paus Benedictus XVI tijdens zijn eerste Afrika-reis over het condoomgebruik en AIDS stuiten tegen de borst, zijn wereldvreemd en kunnen kwalijke gevolgen hebben. CD&V neemt klaar en duidelijk afstand van deze controversiële uitspraken. Het stuit evenzeer tegen de borst dat bepaalde partijen nu menen politiek spelletjes te moeten spelen. De gretigheid waarmee de minister van Buitenlandse Zaken meende al te moeten vooruitlopen op een mogelijke convocatie van de pauselijke nuntius, toont aan dat selectieve verontwaardiging hem parten speelt.... Ten gronde moet opgemerkt worden dat het gebruik van condooms de verspreiding van AIDS inderdaad kan remmen, maar dat dit het HIV-probleem niet oplost. De ervaring op het terrein leert dat AIDS alleen maar succesvol kan teruggedrongen worden wanneer men gebruik maakt van een mix van middelen: preventie is hier één van, maar ook sensibilisering, het toegankelijk maken van medicijnen en medisch onderzoek. Een zeer recent gezamenlijk voorstel van resolutie van CD&V en Cdh van 6 maart 2009 handelt specifiek over de AIDS-problematiek in Afrika waarin wordt gepleit voor een grotere aandacht van het Belgisch ontwikkelingsbeleid voor deze problematiek. We zijn ons dus wel degelijk bewust van de noodzaak van een alomvattende aanpak van het AIDS-probleem. Conclusie: ons voorstel van resolutie (doc 1861/001) verdient daarom voorrang op het ongenuanceerde MR-voorstel."

Na de goedkeuring van de resolutie kan men op de website van Nathalie Muylle lezen: "Na heel wat politiek overleg keurde de kamer uiteindelijk toch de resolutie goed ivm de uitspraken van de paus ivm het condoomgebruik. De oorspronkelijke resolutie werd aangepast en kon CD&V uiteindelijk toch overtuigen mee te stemmen. Ik maakte nog een aantal nuances in mijn tussenkomst."

Waarom keurt CD&V een resolutie goed, terwijl ze afstand neemt van de verantwoording van deze resolutie (de toelichting)? Wie de verantwoording niet goedkeurt, keurt toch ook niet de tekst goed die hieruit voortvloeit? En als het Kamerreglement niet toelaat de toelichting zelf te wijzigen, dan kan men toch een politiek akkoord sluiten waarbij men bereid is de resolutie goed te keuren, onder de voorwaarde dat het een nieuwe resolutie is, met een toelichting die wel aanvaardbaar is? Blijft dus de vraag: wat kreeg CD&V in ruil om de resolutie goed te keuren? (Nathalie Muylle werd in 2004 federaal volksvertegenwoordiger in opvolging van Yves Leterme, en werd rechtstreeks verkozen in 2007)

Wat zegde de paus?
Rik Van Cauwelaert - Knack 14.04.09: "De Duitse krant Frankfurter Allgemeine Zeitung, wetende dat de gevaarlijkste onwaarheden enigszins verminkte waarheden zijn, bracht als eerste de volledige transcriptie van de uitspraken van de paus. En die luidt als volgt: 'Ik ben van mening dat het aidsprobleem niet alleen met geld en reclameslogans kan worden overwonnen. Zonder de menselijke dimensie en zonder de hulp van de Afrikanen, kan het probleem niet worden verholpen door het uitdelen van voorbehoedsmiddelen; integendeel, ze zullen het probleem verergeren.' Waarmee de paus, volgens de Amerikaanse medisch antropoloog Edward C. Green, verbonden aan Harvard University, niets krassers zei dan wat staat in de verklaring in 2004 ondertekend door een honderdvijftigtal aidsexperts van internationale faam. Green verwees ook naar wetenschappelijke conclusies in vaktijdschriften als The Lancet en Science die aangeven dat 'ondanks jarenlange grootschalige en vaak agressieve campagnes voor het condoomgebruik, die niet hebben geleid tot een meetbare vertraging van nieuwe infecties in de epidemieën van het Afrika ten zuiden van de Sahara'."

Zie ook de Vaticaanse reactie op de Belgische resolutie, toegevoegd in het artikel 'Scheiding van kerk en staat?'
Overigens en te gronde moet het parlement nergens resoluties over maken. Ze moet controle uitoefenen op de regering en zelf wetten maken.
-------------------------------------------------------------------------------
De mails van een ontvreden burger en van Nathalie Muylle

Een burger uitte zijn ongenoegen over het goedkeuren van deze resolutie in een mail aan CD&V-Kamerlid Nathalie Muylle:

Mevrouw de Volksvertegenwoordiger,

Ik keur het af dat de Kamer van Volksvertegenwoordigers de vrijheid neemt om, in naam van het land, het standpunt van een religieuze leider omtrent aidsbestrijding in Afrika "onaanvaardbaar" te noemen. Op dit punt, net als waar het gaat om alle grote morele uitdagingen van deze tijd, ben ik van oordeel dat morele en religieuze gezagsdragers het recht hebben om met respect gehoord te worden, zonder dat ze door de politiek onder druk worden gezet.

Hij kreeg op 19.04.09 volgend antwoord van Nathalie Muylle, in opdracht van de hele CD&V-Kamerfractie:

Geachte,

De CD&V-Kamerfractie heeft de resolutie over de uitspraken die paus Benedictus XVI recentelijk deed over condoomgebruik en AIDS inderdaad goedgekeurd, niet alleen omdat we met deze verklaringen niet akkoord gaan, maar ook en vooral omdat ze kwalijke gevolgen kunnen hebben in het bijzonder in Afrika. De CD&V-Kamerfractie heeft daarom duidelijk afstand genomen van deze controversiële beweringen.
Onze houding is gemotiveerd door de overweging dat geestelijke en wereldlijke gezagsdragers een zeer grote voorzichtigheid in acht moeten nemen wanneer zij zich uitspreken over HIV/AIDS, en dit vanwege de complexiteit van de Aidsepidemie en de desastreuze impact die de ziekte heeft in grote delen van Afrika. Wij onderschrijven hiermee de mening van een aantal vooraanstaande wetenschappers zoals die recent in een opiniestuk in het medische tijdschrift The Lancet beklemtoonden.

Het klopt dat de visie van de paus gedeeltelijk aansluit bij de mening van internationale Aidsexperts. De seksuele onthouding die Benedictus XVI aanprijst, vormt inderdaad een belangrijk element in de strijd tegen deze ziekte. Abstinentie, echtelijke trouw en het verlaten van de leeftijd waarop jongeren seksueel actief worden, zijn effectief een belangrijke pijler in die landen waar men er in geslaagd is om HIV/AIDS terug te dringen. Maar gedrag en gedragsverandering vormen niet de enige pijler. Ook bescherming is een cruciaal facet van elke succesvolle strategie, en het staat vast dat het condoom het enige middel is dat daadwerkelijk bescherming biedt tegen seksueel overdraagbare ziekten.

Het is ook belangrijk om te onderstrepen dat er een onderscheid moet gemaakt worden tussen enerzijds de toelichting of de verantwoording van de resolutie, en anderzijds de consideransen en de vragen aan de regering. Deze laatste heeft CD&V goedgekeurd maar pas nadat door haar toedoen fundamentele wijzigingen waren aangebracht. Om te beginnen werd de eerste vraag om de Nuntius te ontbieden ongedaan gemaakt en vervangen door de vraag om deze uitspraken via diplomatieke weg (en dus via de Belgische ambassadeur in Rome) bij het Vaticaan aan te kaarten. Dit is immers dezelfde procedure die recent nog werd gevolgd door de Belgische regering in de zaak rond de omstreden bisschop Richard Williamson.
Daarnaast heeft onze fractie het belang van de tweede vraag sterk benadrukt. Hierin zit immers de intentie vervat vanwege de Kamer en de regering om in de toekomst op dezelfde wijze te reageren wanneer politieke gezagsdragers ondoordachte uitspraken doen over de strijd tegen HIV/AIDS. Onder impuls van CD&V werd bovendien een derde vraag opgenomen waarin de Minister van Ontwikkelingssamenwerking wordt gevraagd het Aidsprobleem systematisch aan te kaarten bij de partnerlanden. Voor onze fractie is het van groot belang dat onze regering een directe en vooral vranke dialoog aangaat met de gezagsdragers van die (Afrikaanse) landen waar men te kampen heeft met een Aidsepidemie en waar ondanks de vele middelen nog te weinig vooruitgang wordt geboekt.
De wijzigingen die door toedoen van onze fractie werden aangebracht, beperken zich daarenboven niet tot de vragen aan de regering. Zo werd in de consideransen een duidelijke verwijzing toegevoegd naar het zeer waardevolle werk dat de vele katholieke hulporganisaties verrichten op het terrein.

Omdat het Kamerreglement dit niet toelaat, was het echter niet mogelijk om de toelichting zelf te wijzigen die erg tendentieus is, en getuigt van weinig kennis van de ziekte en van de problemen op het terrein. Daarom heeft onze fractie zich openlijk en bij herhaling hiervan gedistantieerd, zowel tijdens de debatten in de commissie Buitenlandse Betrekkingen als in de plenaire vergadering zelf. Onze Kamerleden hebben er ook herhaaldelijk op gewezen dat men de volledige uitspraak van de paus moet lezen, en dat het onaanvaardbaar zou zijn om opdrachten te geven aan de regering op basis van onvolledige informatie. Dit komt immers de geloofwaardigheid van het Belgische buitenlandse beleid niet ten goede en evenmin het morele gezag van de Kamer en haar leden.

Hoogachtend,
Nathalie Muylle
I.o. de CD&V Kamerfractie

Read more...

19 april 2009

Wittebroodsweken van Lijst Dedecker over? (Hoegin)

Alle opiniepeilingsresultaten voor Lijst Dedecker sedert 2007De laatste dagen kwam Jean-Marie Dedecker zwaar onder vuur te liggen omwille van zijn privé-onderzoek naar mogelijke fraude door Minister van Buitenlandse Zaken Karel de Gucht. Daarvoor was er al de uitgebreide berichtgeving over de strubbelingen binnen Lijst Dedecker naar aanleiding van de lijstvormingen voor de komende verkiezingen. Tot voor kort kwamen de partij en haar voorzitter vooral positief in de media, maar blijkbaar zijn de wittebroodsweken van Jean-Marie Dedecker en zijn partij nu over.

Er was een tijd dat Jean-Marie Dedecker nog lid was van de Open Vld, toen trouwens nog gewoon VLD, en op enige populariteit mocht rekenen in de media. Niet dat iedereen zijn stijl en wat hij zei zo goed kon smaken, maar precies door zijn stijl en vrai parler zagen sommigen in hem een bedreiging voor het Vlaams Belang, en dat was nu eenmaal wel enige hulp waard. Toen hij echter zijn ambities verlegde van gewoon maar senator zijn en zich hier en daar als nuttige idioot laten gebruiken in de strijd tegen het Vlaams Belang naar ministerschap en zelfs partijvoorzitterschap van de liberale partij, was het uit met de pret. Hoewel peilingen zoals De Stemmenkampioen nog steeds aanwezen dat Jean-Marie Dedecker één van de populairste politici in Vlaanderen was, gebruikten sommige journalisten en perscommentatoren veel energie om aan te tonen dat hij helemaal niet zo populair was. En hoe meer Jean-Marie Dedecker op ramkoers kwam met de partijleiding van de Open Vld, hoe meer men zijn best deed om aan te tonen dat hij geen aanhang had, en zelfs nooit gehad had.

Uiteindelijk werd Jean-Marie Dedecker door Bart Somers uit de Open Vld gezet, splitste door zijn korte lidmaatschap van de N-VA zelfs even het kartel CD&VN-VA, om ten slotte zijn eigen partij, de Lijst Dedecker op te richten. De pers wist zich eerst niet goed een houding aan te meten tegenover de nieuwe partij, maar besloot haar uiteindelijk aan de borst te drukken omdat de partij enerzijds ongevaarlijk klein bleef, en anderzijds een paar procentpunten van de score van het Vlaams Belang kon afpeuzelen. Dat de leiding van het Vlaams Belang eigenlijk niet goed weg wist met Lijst Dedecker en eerder paniekerig reageerde verhoogde alleen maar het plezier bij een bepaald deel van de pers. Elke mandataris die de overstap waagde van het Vlaams Belang naar Lijst Dedecker kon rekenen op vijf minuten nationale media-aandacht, en veranderde in de ogen van menig journalist plotsklaps van zwart schaap in verlichte rechts-liberaal. Wilde men de oppositie eens aan het woord laten over één of andere actueel politiek thema, kon men altijd Jean-Marie Dedecker opvoeren als lid van de rechtse oppositie, ook al maakte hij daar niet meer dan een kleine fractie van uit. Sommige journalisten dreven het zelfs zover parlementaire initiatieven van het Vlaams Belang toe te schrijven aan Lijst Dedecker, om vervolgens het succes van Lijst Dedecker te verklaren door de activiteit van Lijst Dedecker en de passiviteit van het Vlaams Belang in het parlement.

Ondertussen steeg de aanhang van Lijst Dedecker met elke peiling die gepubliceerd werd. Op 3 oktober van verleden jaar gebeurde dan ook wat moest gebeuren: een deel van de pers ging bijna uit de bol toen Lijst Dedecker in een peiling van La Libre Belgique als groter dan het Vlaams Belang uitgeroepen kon worden. Dat de voorsprong slechts 0,1% bedroeg, en dus in het licht van een foutenmarge van enkele procenten zelfs geen voorsprong genoemd kon worden, kon en mocht de pret niet drukken. Dat de partij een week later in een peiling van De Standaard en de VRT ook de sp.a voorbijstak, werd al iets minder in de verf gezet. En toen duidelijk werd dat ze zelfs de Open Vld kon voorbijsteken, en dus stilaan toch een bedreiging begon te vormen voor de gevestigde machten –op 29 maart was het zover in een peiling van La Libre Belgique, overigens drie weken nadat de partij teruggezakt was tot de vijfde plaats in een peiling van De Standaard en de VRT– kon verwacht worden dat de media stilaan het geweer van schouder zouden beginnen veranderen in hun benadering van Lijst Dedecker en het fenomeen «Jean-Marie Dedecker». Het einde van de wittebroodsweken van Lijst Dedecker was daarmee in zicht.

Wat hebben we de laatste weken inderdaad allemaal niet gehad? Tot voor kort werd, zoals reeds gezegd, elke mandataris die zijn geluk bij Lijst Dedecker kwam zoeken als een held binnengehaald –voor zover hij of zij uit het Vlaams Belang kwam dan toch– maar bij de lijstvorming bleek plots dat de partij dan toch niet uitsluitend uit onbaatzuchtige politici bestond. Dat er postjesjagers tussenzaten. Ruziestokers zelfs. Dat sommigen van hen de zaken zelfs zo gortig vonden dat ze er terug van tussenuit trokken. Partijvoorzitter Jean-Marie Dedecker bleek bovendien niet vies te zijn van enkele autoritaire trekjes – hij, die destijds nog zo opgekomen was voor zijn recht op vrije meningsuiting in de pers bij die andere liberale partij. Het bleek zelfs dat hij meer dan eens hetzelfde plaatsje op een verkiezingslijst aan meer dan één persoon had beloofd, of zelfs beloftes aan militanten van het eerst uur prompt introk wanneer een BV het plots in het mediatieke hoofdje haalde zich ook in de politiek te willen werpen. En het werd allemaal breed uitgesmeerd in de pers.

De laatste dagen is men in de pers nog een stapje verder gegaan. Nadat hij een tip over mogelijke fraude gekregen had, schakelde Jean-Marie Dedecker een privé-detective in om de zaak grondig uit te spitten. Het onderzoek leverde niets op, en daar had het verhaal normaler wijze ook moeten eindigen. Op één of andere manier is het verhaal echter in de pers uitgelekt, en sindsdien schreeuwen pers en politici moord en brand. Karel de Gucht maakte gewag van «Gestapo-praktijken», terwijl zoon Jean-Jacques de Gucht de zaak «angstaanjagend» vond. Laten we echter wel wezen: de Gestapo was een geheime politie die een klopjacht maakte op personen en organisaties die een politieke bedreiging vormden voor het nazi-regime. Instellingen als het CGKR komen veel eerder in aanmerking om omschreven te worden als een Gestapo-praktijk dan een oppositielid dat een detective inhuurt om een concreet dossier nader te onderzoeken.

Welke reële keuzes had Jean-Marie Dedecker immers? Had hij de zaak zélf moeten onderzoeken in plaats van een privé-detective in te huren? Fundamenteel maakt dit geen verschil uit – het blijft immers een privé-onderzoek. Had hij naar de politie moeten stappen? Je moet al heel naïef zijn om te willen geloven dat men zich daar het vuur uit de sloffen zou willen lopen om een onderzoek te openen naar een minister van één van de gevestigde partijen. Laatste optie was de hele zaak naar de pers te lekken, wat bezwaarlijk een verantwoordelijke houding genoemd kan worden. Op dat vlak zit N-VA-voorzitter Bart de Wever er dus wel degelijk mijlenver naast, wanneer hij het privé-onderzoek van Jean-Marie Dedecker als «populistisch» omschrijft. Hoe kan een onderzoek dat als het niets zou opleveren niet in de media zou gebracht worden nu populistisch zijn? Een ongecontroleerde beschuldiging onmiddellijk naar de pers lekken daarentegen, dát zou pas populistisch geweest zijn. Kan men zich trouwens een betere manier voorstellen om Karel de Gucht in deze zaak volledig wit te wassen dan wat hier gebeurd is: namelijk dat hij volledig onschuldig uit een privé-onderzoek van een oppositielid (en boezemvijand) gekomen is? Wat Jean-Jacques de Gucht zo angstaanjagend vindt aan de hele affaire ontgaat me dus een beetje, maar misschien heeft hij wel een klaardere kijk op de zaken om angst aangejaagd te worden…

Het interessantste aan heel de zaak is de manier waarop ze in de pers voorgesteld wordt. De verdediging van Jean-Marie Dedecker, die tot nog toe op nogal wat krediet kon rekenen, komt amper of helemaal niet uit de verf. Politici van traditionele partijen worden echter uitgebreid aan het woord gelaten om hem neer te sabelen. Meer zelfs, LDD-lid Helena van Dessel uit Limburg zag haar kans schoon op vijf minuten beroemdheid door zich te distantiëren van haar partijvoorzitter en haar vertrek uit de partij aan te kondigen, en kreeg die vijf minuten ook. Veel plaats voor enige nuance of redelijkheid lijkt men in de pers in ieder geval niet te willen vrijmaken.

Amper enkele maanden geleden zou de zaak waarschijnlijk totaal anders in de pers gekomen zijn, als ze überhaupt al in de pers gekomen zou zijn. Was Jean-Marie Dedecker de laatste tijd té gevaarlijk geworden voor de gevestigde machten, en ziet men vandaag zijn kans schoon om hem eens een lesje te leren en meteen ook een kopje kleiner te maken? Bij Lijst Dedecker houden ze er in ieder geval in het vervolg best rekening mee dat de wittebroodsweken in de pers blijkbaar over zijn, en het echte leven nu pas begonnen is.

Labels: , , , , ,

Read more...

18 april 2009

Een stuk wrakhout is per definitie op drift (vpmc)

Een paar maanden terug ging ik in het PSK in Brussel luisteren naar een debat over de Literaire Canon, debat ingericht door deBuren. De avond kende een ordelijk verloop, al waren er veel te veel panelleden, en één daarvan de negationist Geert Buelens.

Die canon bestaat niet! riep hij voortdurend, is ondenkbaar! .Geert probeerde iedereen die iets anders zei te onderbreken, om zijn boodschap te verkondigen: dat Hooft of ’t Hooft, Vondel of Verhulst, Gezelle of Geeraerts, van Ostaijen of Vandersteen allemaal één pot nat was, en wat hem betrof ook één voor één ...details in de geschiedenis.
Nog een geluk voor hem dat negationisten in ons land niet vervolgd worden.
Anderen mensen misschien met een wat klassiekere opvoeding weten dan bijvoorbeeld dat onder meer Heidegger waarschuwt:
Die große Gefahr unseres Denkens ist heute gerade die, daß das Denken –also im Sinne des philosophischen Denkens– keinen wirklich ursprünglichen Bezug mehr hat zur Überlieferung. Wie das Schicksal des Denkens aussehen wird, weiß niemand.
maar Heidegger is ook een Duitse zuurpruim. Onze Geert maakt zich geen zorgen.

Alhoewel, dat laatste is ook wat overdreven. Geert maakt zich wél zorgen. Wij moeten namelijk de échte problemen bekijken vindt hij, dus geen schijnproblemen, maar de dingen waar de mensen wakker van liggen. En deze linkse intellectueel (De Morgen spreekt hier) is dan niet te beroerd, gezien de toestand, om het kapitalisme een handje helpen.
Terwijl alle denkkracht nodig is om het ontspoorde kapitalisme bij te sturen, wordt gesuggereerd dat ons heil afhangt van het verbieden van hoofddoeken achter een overheidsloket.
Akkoord, de term “links” is erg breed geworden de laatste jarenhij reikt stilaan iets over het midden geloof ik maar toch lijkt het mij alsof Geert niet helemaal beseft wat hij hier allemaal bijeen heeft geschraapt.

Om redenen van tact zullen we de vraag weglaten, of bijvoorbeeld zijn naamgenoot Noels wel zit te wachten tot onze Geert het kapitalisme weer in de sporen wil heffen?
Dat onze Geert bijvoorbeeld direct die hoofddoeken erbij betrekt, zal, zo kan ik mij toch voorstellen, de andere Geert misschien niet als een geruststellend teken beschouwen?
L’amalgame, c’est le degré zéro de la réflexion, denkt die misschien?

Goed, nu heb ik misschien de indruk gewekt, lezer, dat onze Geert helemaal geen tegenstellingen kan onderscheiden, en dat was niet mijn bedoeling.
Het verwondert Geert juist misschien niet dat linksen het kapitalisme willen vooruithelpen, maar toch dat belgicisten als Barnard en Van Istendael optrekken met publicisten die het einde van België bepleiten. En ja, dat moet voor amalgaamdenkers als Buelens inderdaad een raadsel zijn.
Wie echter het verschil weet tussen vragen over censuur, en anderzijds vragen over de inrichting van de Staat, of vragen over multiculturaliteit, over eigenaardige godsdiensten, of nog andere vragen: die kan zich makkelijk voorstellen dat er wisselende coalities kunnen ontstaan, waar intellectuele cordons onbestaand zijn.
En dan hoeven wij, ondertekenaars van de brief, elkaar of anderen niet uit te schelden voor fascist, racist en terroristenvriend, en zelfs moeten wij geen termen gebruiken als Marsrichting …al doet onze over het paard getilde intellectuele vriend Geert Buelens dat zelf wél, in zijn poging om elk gesprek onmogelijk te maken met zijn lompe poot.


Labels: , , ,

Read more...

16 april 2009

Senatoriale zelfbediening

Zes senatoren willen bij de gerechtelijke politie een cel oprichten die zich exclusief bezighoudt met de strijd tegen fraude en omkoping in het Belgische voetbal. Zo wordt het bondsparket van de voetbalbond ontlast en trekt het parlement zich niets aan van de prioriteiten van misdaadbestrijding door het parket. Onder de indieners van het wetsvoorstel: de voorzitter van voetbalclub Sint-Truiden en de woordvoerder van Cercle Brugge. Eigen voetbal eerst.. Zelfbediening en misbruik van een parlementair mandaat? Zoiets gebeurt wel niet voor het eerst.

Zes senatoren: Sint-Truiden-voorzitter Roland Duchâtelet (VLD), Cercle Brugge-woordvoerder Pol Van Den Driessche (CD&V) zeggen dat ze daarvoor, samen met Dirk Claes (CD&V), Alain Courtois (MR), Philippe Moureaux (PS) en Marc Elsen (CDH), een wetsvoorstel hebben ingediend. De politici presenteerden dinsdag 14 april '09 hun plannen, niet in de Senaat, maar in de gebouwen van de Belgische voetbalbond. Dat moet toch blijken uit een reportage over 2 blz. in de binnenlandbladzijden van De Standaard van woensdag 15 april '09. Op de website van de Koninklijke Belgische Voetbalbond is daar niets van terug te vinden, en ook niet op de website van Pol Van Den Driessche (behalve het artikel in DS). Bij de ingediende stukken in de Senaat is er ook nog geen spoor van dat wetsvoorstel. Volgens dat krantenartikel zegde Roland Duchâtelet dat "omkoping in het voetbal brandend actueel is".

Toch zijn er volgens het artikel in DS in de Belgische eerste klasse momenteel geen brandend actuele omkoopzaken. Als het aan de indieners ligt, zou het wetsvoorstel wellicht half juli gestemd worden, en twijfelen de politici er niet aan dat het aanvaard zal worden. Ze geloven dat de cel half augustus al operationeel kan zijn.
"Met dit instrument krijgen we nog meer slagkracht", zegt Pol Van Den Driessche. "Als we verdachte gokbewegingen waarnemen, moet de cel de bevoegdheid hebben nog tijdens een wedstrijd ter plaatse te gaan, betrokkenen te ondervragen en alle nodige onderzoekshandelingen te stellen. Niet zoals met Anderlecht-Sint-Truiden van vorig seizoen, waar het maanden duurde alvorens het bondparket zich met de zaak ging bezighouden." Op die manier wordt het bondsparket van de voetbalbond dus ontlast. De politiecel zou alleen het voetbal in de gaten zal houden.

In een artikel op de volgende blz. in DS reageert SP-kamerlid Renaat Landuyt op het voorstel van minister van Justitie De Clerck om de straffen voor illegale huisuitzettingen te verhogen: "Het heeft geen enkele zin de straf voor illegale huisuitzettingen te verhogen, als de vervolging ervan toch niet tot de prioriteiten van de parketten behoort. En in het licht van de bestaande criminaliteit is het ook logisch dat die vervolging geen prioriteit is. Het voorstel om de straf bij een illegale huisuitzetting te verhogen, is een voorbeeld van overbodige wetgeving. Net zoals enkele senatoren-voetbalbestuurders niet in een wet moeten bepalen dat de strijd tegen voetbalfraude een van de prioriteiten van het federaal parket moet zijn."
Zo hoort dat, heren Duchâtelet en Van Den Driessche.

Ook in het Vlaams parlement
Begin vorig jaar hebben zes Vlaamse parlementsleden een decreet geschreven en laten goedkeuren om het voorkooprecht in de sociale huisvesting "dermate verder te verfijnen dat het een slagkrachtig én bruikbaar instrument wordt." De begunstigden van het recht van voorkoop waar het om ging: de Vlaamse Maatschappij voor Sociaal Wonen, de sociale huisvestingsmaatschappijen, de gemeenten en de OCMW's. De indieners toen: Tom Dehaene (CD&V), Cathy Berx (CD&V), Veerle Heeren (CD&V), Dominique Guns (VLD), Else De Wachter (SP/Spirit) en Michèle Hostekint (SP/Spirit). Onder de indieners: een OCMW-voorzitter, een schepen, een OCMW-ondervoorzitster, een voorzitster van de gemeenteraad, een adjuncte van de directeur van de Vlaamse Huisvestingsmaatschappij. De verdedigers dus van de belangen van diegenen die dit recht van voorkoop kunnen uitoefenen. En de 'verfijning' kwam er alleen op neer dat die overheden beter bediend worden, niet dat de burger er beter van wordt. Op 1000 aanbiedingen wordt er 3 keer gebruik gemaakt van dit voorkooprecht, in de andere 997 gevallen is het nutteloos werk. De notaris moet nagaan of er een voorkooprecht rust op het onroerend goed, hij moet het aanbieden aan de begunstigden, en dan tot 2 maand wachten op antwoord. 997 keer op 1.000 wordt de verkoop van een dergelijk onroerend goed daardoor nutteloos met twee maand vertraagd. Dit recht van voorkoop kost alleen al bij de notarissen jaarlijks 2,3 miljoen euro aan opzoekingskosten, versturen van aangetekende zendingen, enz.. Te betalen door de verkopers van een eigendom waar een voorkooprecht op bestaat, niet door de 'begunstigden' van het voorkooprecht. In plaats van dit voorkooprecht af te schaffen, krijgen de begunstigden nu geen aanbod meer voor een beperkt soort goederen waarvan op voorhand zeker is dat ze er toch niets kunnen mee aanvangen. Maar de verkopers blijven in nagenoeg 997 op 1.000 keer nutteloze kosten betalen.
(Artikel: Voorkooprecht: permanente stalking van burgers en notarissen )

Read more...

<<Oudere berichten     Nieuwere berichten>>