Kris Peeters, blij kind (Hoegin)

In dezelfde week dat de Franstaligen een raid uitvoerden op de KBC, toonde Vlaams Minister-President Kris Peeters zich blij als een klein kind omdat Senaatsvoorzitter Armand De Decker hem een morsdode mus aanbood… meer dan een maand na zijn laatste absolute deadline om tot resultaten te komen in de communautaire dialoog.

Wat bood Senaatsvoorzitter Armand De Decker nu eigenlijk aan in zijn uitnodiging? Dat er eens lekker gegeten mocht worden met iedereen rond de tafel. Dat er ook wel over de communautaire dialoog zou gesproken worden, maar dat ze nog niet gevoerd zou worden. En dat er misschien wel een kalender zou opgesteld worden. Alle ervaring met zulke kalenders toont echter aan dat de Franstaligen streefdata op zulke communautaire kalenders op een heel andere manier opvatten dan de Vlamingen. De Vlamingen denken immers telkens weer dat een bepaalde streefdatum een ultimatum is waarvoor er resultaten geboekt moeten worden, terwijl de Franstaligen in de gewisse overtuiging leven dat zulke data in het slechtst geval de eerste dag zijn dat zij serieus tegenstand zullen moeten leveren in die communautaire dialoog.

Laten we immers niet vergeten dat de laatste deadline die Kris Peeters vooropstelde niet eind januari of begin februari 2009 was, maar Kerstmis 2008. Het enige dat er rond die datum gebeurde was dat de Franstaligen er zich over verheugden dat Herman van Rompuy federaal Eerste Minister werd, omdat ze weten wat voor vlees ze met die man in de kuip hebben: tsjevenvlees van de bovenste plank, altijd bereid om de Franstaligen op hun wenken te bedienen. En als daarvoor de eigen partij het allerlaatste restje geloofwaardigheid moet opgeven, wordt dat met veel plezier en een dikke grijns verkocht als «zijn verantwoordelijkheid opnemen» aan de kiezer.

Hoeveel beter kan dat laatste trouwens geïllustreerd worden dan met het dossier-Brussel-Halle-Vilvoorde en de laatste wendingen daarin? Op een paar uitzonderingen na stemt in heel Vlaams-Brabant nu de ene gemeenteraad na de andere, met CD&V-burgemeesters op kop, ermee in de Europese verkiezingen op 7 juni toch maar braafjes mee te organizeren. Dat die Europese verkiezingen al even ongrondwettelijk zijn als de federale verkiezingen is absoluut geen beletsel, en het excuus dat een boycot niets zou uithalen omdat de gouverneur anders toch de organizatie van de Europese verkiezingen zou overnemen houdt natuurlijk geen steek. Met zulke excuses verkoopt men ook wapens aan kinderlegers in verre landen of laat men zich omkopen om vervolgens het zwarte geld in brand te steken. Ondertussen stelt de Eerste Minister Herman van Rompuy alles in het werk om het laatste belangenconflict –het derde al– pas zo laat van start te laten gaan, tegen alle wetten en tradities in, dat de Franstaligen geen vierde belangenconflict hoeven in te roepen vóór de komende regionale verkiezingen. En om het helemaal af te ronden, en Armand De Decker verwees er in zijn uitnodiging nog eens fijntjes naar, is er ondertussen dus een werkgroep opgericht om over het dossier te onderhandelen. Onderhandelen? Dat het alleen maar om een therapeutische werkgroep zou gaan om de Franstaligen de splitsing van de kieskring te toen aanvaarden zonder één enkele compensatie gelooft zelfs Kris Peeters zelf niet, hoewel hij in het Vlaams Parlement probeerde voor te wenden van wel.

Men kan zich dus alleen maar afvragen wat Kris Peeters eigenlijk bezielt om nog garanties op resultaten te willen eisen. Is het een vorm van politiek sado-masochisme? Hij doet zich in ieder geval voor als de Vlaamse dienstmaagd (Sociale Zekerheid) die vlak na een brutale verkrachting (KBC) met een pak slaag er nog bovenop (de BHV-werkgroep) blijft geloven in de goede inborst van haar opgedrongen (1830) en bedriegende (Fortis-BNP Paribas) Franstalige partner. De verrassing van 7 juni zal daarom niet zijn dat CD&V onder de twintig procent duikt en daarmee een historisch laagterecord neerzet, wel dat ze überhaupt nog steeds de kiesdrempel weet te halen.

Read more...

Zal de Waalse haan ook een derde keer voor KBC kraaien? (Hoegin)

Terwijl de rest van de wereld zijn energie vooral steekt in het redden van de eigen banken en industrie, hier en daar een poging ondernomen wordt om uit de financiële crisis misschien toch een lokaal profijt te kunnen halen, lijkt Franstalig België wel geobsedeerd door een heel andere zaak: de «Vlaams-katholieke» bank KBC zo snel en efficiënt mogelijk kelderen. Verleden week kraaide de Waalse haan al voor de tweede keer voor de KBC en moest de Vlaamse Regering bijspringen, maar zal de Waalse haan ook een derde kraaien, en zal de Vlaamse Regering dan bij machte zijn KBC opnieuw te redden?

In de herfst van verleden jaar kraaide de Waalse haan al een eerste keer, bij monde van Guy Quaden. Verleden week kraaide de Waalse haan opnieuw, deze keer eerst openlijk via Didier Reynders, en daarna binnenskamers via Elio di Rupo. Opvallend: geen van de twee keren werd de KBC rechtstreeks geviseerd, maar kon er tegelijkertijd geen twijfel over bestaan dat het wel degelijk de KBC was die onder vuur lag. Niet alleen is Franstalig België zo pervers dat het genoegen schept in het torpederen van een Vlaamse bank, bovendien is het te laf om dat ook openlijk te doen.

Neem nu federaal Minister van Financiën Didier Reynders, die nu al meer dan tien jaar zijn totale onkunde om dat departement te leiden etaleert, en mag blijven etaleren, ook van de CD&V. Ik heb er echter sterk mijn twijfels over dat Didier Reynders, hoe incompetent hij ook is, na de perikelen in oktober zomaar «per ongeluk» een nieuw schot voor de boeg van de KBC zou kunnen gelosd hebben. In combinatie met de manier waarop hij Fortis voor een appel en een ei bij nacht en ontij aan het Franse BNP Paribas wist te verkopen, kan men niet anders dan zich beginnen afvragen voor wiens rekening die man werkelijk rijdt. Was het bijvoorbeeld verleden week de bedoeling de KBC zodanig in de problemen te brengen dat Parijs ook die bank voor een prikje zou kunnen opkopen? En zou Didier Reynders die hoop na de tussenkomst van de Vlaamse Regering nu opgeborgen hebben, of wacht hij alleen maar het juiste ogenblik af om nog eens toe te slaan, deze keer finaal? Immers, hoe dichter we bij de regionale verkiezingen komen, hoe minder ruimte de Vlaamse Regering nog heeft om allerlei stunts uit te halen.

En dan was er nog Elio di Rupo en de PS, die in de federale regering elke maatregel ten gunste van de KBC onmiddellijk blokkeerde via vice-premier en strovrouw Laurette Onkelinx. Geen Waalse eurocent voor een Vlaams-katholieke bank, was het motto van de partij die anders wel de mond vol heeft over solidariteit. Blijkbaar kon er niet snel genoeg een Waals bedrijf in moeilijkheden gevonden worden om het wafelijzer boven te halen, of oordeelde de partij dat dit deze keer niet zo opportuun was, en dus werd de KBC aan haar lot overgelaten. Zelfs de laatste goedgelovige Vlaming zou nu toch moeten beginnen beseffen dat wanneer de PS het woord «solidariteit» in de mond neemt, die partij daarmee alleen maar de georganiseerde diefstal van Noord naar Zuid bedoelt, en niets anders.

Speelden de MR en PS opnieuw eerder ongewild een één-tweetje om de KBC kopje onder te doen gaan, echt tevreden is geen van de twee partijen met het uiteindelijke resultaat: een stevige investering van de Vlaamse Regering in de KBC. Terwijl sommigen deze week een lichtpunt meenden te ontwaren naar aanleiding van het drama in Dendermonde omdat zowel de Vlaamse als de Franstalige media voor één keertje hetzelfde onderwerp vooraan plaatsten –daarmee natuurlijk impliciet bevestigend dat 90% van de tijd de media aan weerszijden van de taalgrens wel in een totaal ander land lijken te verschijnen– kon al wie zich niet zozeer interesseert aan tricolore sprookjes en fata morgana's alleen maar vaststellen dat Vlaanderen België al lang niet meer nodig heeft. Of beter: dat Vlaanderen nood heeft aan geen-België-meer, want zonder een Belgische Minister van Financiën was de KBC misschien wel nooit in de problemen geraakt. De vraag of België nog een meerwaarde heeft is daarom ook compleet achterhaald: de enige echte vraag vandaag is hoe groot de minwaarde van België voor Vlaanderen precies is.

Read more...