1 juni 2007

Let op voor de buikspreekpop (cleppe.be)





Nog anderhalve week scheiden ons van de federale verkiezingen van 10 juni 2007. Hoewel er zoals steeds een factor onzekerheid is, worden geen grote verrassingen verwacht. De VLD zal in het beste geval tegen de 20% eindigen, net zoals sp.a. Lijst Dedecker haalt misschien de kiesdrempel in 2 provincies, of toch zeker een 3 à 4% over heel Vlaanderen. Vlaams Belang zal niet al te veel stijgen ten opzichte van 2004, want discussies zoals over migrantenstemrecht waarbij één bepaalde partij, met name de VLD toen, in het vizier kwam, zijn er niet geweest. Dat de partij nog eens een stijging van een vijftal procent zal maken, verwacht alvast niemand. Ook CD&V/N-VA verwacht een uitslag in de lijn van 2004, of hoopt op een kleine stijging, en voor Groen! is dat net hetzelfde, hoewel die laatste partij wel met zwakke, onbekende lijsttrekkers naar de kiezer trekt.

In Wallonië lijkt meer op til te zijn. De PS heeft de schandalen nog niet volledig electoraal betaald, want net voor de gemeenteraadsverkiezingen van 2006 kwamen de schandalen toen ook net te laat boven. Didier Reynders groeit met de dag als politicus die het verzet tegen de PS-staat belichaamt, en profiteert mee van de presidentiële overwinning van geestesgenoot Sarkozy in Frankrijk. Bovendien komen ook nu opnieuw schandalen boven, in Charleroi dan nog wel, wat de kiezer nogmaals herinnert aan de PS en haar corruptie. Indien de Franstalige kiezer het nu niet doet, zal die het nooit doen: de macht van de PS breken.

Elio Di Rupo verweert zich als een duivel in een wijwatervat, en heeft Joëlle Milquet en de cdH al tot bondgenoot gedwongen, door beloftes om haar partij in de regering op te nemen. De cdH stelt niet veel voor in het licht van de twee grote Franstalige partijen en is dus maar al te makkelijk te paaien met zo’n beloftes.

Ook in Vlaanderen groeit de liefde tussen Rooms en Rood met de dag. Vande Lanotte en Leterme staken nooit onder stoelen of banken dat ze graag met elkaar zouden regeren, en er moet dus al veel gebeuren om geen rooms-rode regering te krijgen, wanneer men het allemaal rustig bekijkt. De vraag of de liberalen ook in de regering komen, hangt dan af van hoe goed de VLD standhoudt, en hoe sterk de MR de PS kan schaden.

Er komt dus naar alle waarschijnlijkheid een poging tot restauratie van het oude België. Dat van de achterkamertjes, de onverantwoordelijkheid, de excessieve uitgaven en verspillingen, het besloten politiek debat, het gebrek aan ambitie in het beleid en de afwenteling van de miskleunen van de overheid op de burger, zoals in 1982, wanneer de Belgische staat met een devaluatie een raid op de spaarder uitvoerde, omdat politici toen niet wilden beginnen met noodzakelijke besparingen.

Het is meer dan waarschijnlijk dat deze poging niet zal lukken, en wellicht zelfs niet tot een aanvang komt. De wereld is de voorbije twintig jaar sterk veranderd: burgers zijn mondiger en kritischer geworden, internationale investeerders mobieler, en misschien zijn ook de Belgische actoren van toen wel geëvolueerd.

Hoewel de schade dus nooit immens zal zijn, is er niettemin wel enige reden tot ongerustheid. Op Rerum Novarum toonde Yves Leterme immers zijn ware gelaat: dat van buikspreekpop van het ACW, met zijn voorstel om allerhande uitkeringen met maar liefst 2 miljard euro te doen toenemen.

Nadien volgden nog de woordbreuk over de splitsing van de gezondheidszorg, waarmee CD&V haar communautaire standpunten al begraaft nog voor 10 juni voorbij is, en de slagen onder de gordel tijdens de confrontatie met de premier op VTM. Om nog maar te zwijgen van de kinderachtige manier waarop Leterme maandenlang zijn kandidatuur ontkende, ondertussen vrolijk van kermiskoers naar televisieprogramma huppelend.

Het lijkt nu wel al zeker: le nouveau CVP est arrivé. De eersten die dat zullen ondervinden, zullen de N-VA’ers zijn, wanneer CD&V naar hartelust alle Vlaamse beloften breekt tijdens de communautaire onderhandelingen die wellicht ook zullen samenvallen met de regeringsvorming.

CD&V krijgt alleszins de mogelijkheid om van de Lambermont-verwezenlijking van de VLD, die de federale staat zo goed als drooglegt, gebruik te maken door het gebrek aan middelen voor de federale overheid logischerwijs te koppelen aan de transfer van bevoegdheden naar de rijkere deelstaten. Hiervoor kan de N-VA echter niet veel hoop uit het verleden puren, gezien de staat van dienst van de CVP op dat vlak, en het is nog maar de vraag of Geert Bourgeois net als zijn kartelpartner voor de vetpotten en meerbepaald voor zijn minister-post kiest, dan wel voor het voortbestaan van zijn partij.

Het lijkt er dus op dat we na 10 juni een status-quo-regering krijgen, die de zo noodzakelijke besparingen om de belastingsdruk te kunnen verlagen probeert uit te stellen. De oplossing voor de Belgische ziekte, die nog steeds woekert, is om de beschamend hoge belastingsdruk van 47% sterk te verminderen, door forse besparingen in het overheidsapparaat. Dat is een rechtstreekse aanval op de belangen van de corporaties die in Yves Leterme hun verdediger hebben gevonden, maar indien ondernemend Vlaanderen kritisch genoeg is en door de sirenenzang en schaamlapjes heen ziet, zullen ook zij moeten buigen.



Labels: , ,

5 Comments:

At 2/6/07 07:17, Blogger view without a name said...

En Pieter, wat is dan je voorstel terug voor de VLD stemmen ? Gaat de N-VA daarmee scoren ? Hoe geloofwaardig is Verhofstadt over Vlaamse zaken ? Meer of minder dan Leterme ? Of is Reynders op dat punt wel betrouwbaar ?

Afremmen van de PS-staat : Heeft de VLD daar voor gezorgd ?

De woordbreuk van de CD&V ? Was nog niet meer dan een "verspreking" van een jong politicus. Je lijkt hier mordicus "geruchten" als waarheid te willen verkopen. Je wordt daarmee zelf ongeloofwaardig.

De Belgische staat zo goed al droog legt ? Weet je echt niet beter wat er werkelijk gebeurt ?

Wil je geen status-quo regering dan moet je zorgen dat er geen tripartite komt. Trouwens wat vertel je over de voorbije acht jaar ? En andere mogelijkheid is de kiezers weglokken van het VB, maar wie heeft ze daar acht jaar gedoogd omdat het hem goed uit kwam ? Dus waren het acht jaar twee handen op één buik.

 
At 2/6/07 09:40, Blogger Luc Van Braekel said...

Ik begrijp niet hoe je de devaluatie van 1982, uitgevoerd door één van de beste regeringen van de afgelopen 50 jaar, de roomsblauwe regering Martens-De Clercq, een "raid op de spaarder" kunt noemen. Geen enkele maatregel heeft het bedrijfsleven zo aangezwengeld als die maatregel. De spaarder heeft onder die regering enorm kunnen profiteren van de wet De Clercq-Monory (verlaagde roerende voorheffing, pensioensparen).

Was Verhofstadt in zijn 8 jaar regering nog maar voor 50% "spaarvriendelijk" geweest als die regering Martens-De Clercq, het zou een succes geweest zijn. "Raid op de spaarder"? Nee hoor... van wie komt dat idee eigenlijk?

 
At 2/6/07 15:59, Blogger Pieter Cleppe said...

@No Name: ik vind het ronduit ergerlijk dat het steeds de VLD is die de schuld krijgt voor het uitblijven van hervormingen. Zij proberen ten minste, en critici stemmen vaak op partijen die net de oorzaak zijn van het immobilisme: CD&V en sp.a, die via hun vertakkingen in vakbonden en belangenorganisaties alles blokkeren. Denk maar aan Copernicus, de arbeidsregulering, of nog zoveel meer.

Eenieder maakt uit voor wie hij stemt, maar die twee bepaalde partijen zijn alvast geen enkel vertrouwen waard. Sowieso, als er wat meer kritische zin zou bestaan ten opzichte van welke regering dan ook, dan zouden de hervormingen er wel komen.

@Luc: ik vind het inderdaad bijzonder vreemd dat ook internationaal die devaluatie soms geprezen wordt als "model". Fons Verplaetse is er nog altijd trots op... Een devaluatie straft de spaarder en beloont inderdaad lobbyende bedrijven. Hetzelfde fenomeen zagen we telkens opnieuw in Italië, en zien we nu ook in China, waar de regering de munt artificieel laag houdt, zodat bedrijven goedkoop kunnen exporteren, maar dit tast uiteraard de koopkracht van Chinezen aan. Een overheid mag niet ingrijpen in de munthoeveelheid om zo bepaalde groepen rijker te laten worden ten koste van anderen. Wat er bij een devaluatie gebeurt, is dat de overheid verkiest dat burgers armer worden, terwijl het natuurlijk de overheid is die zou moeten inleveren!

Een commentaar op devaluaties:

http://www.mises.org/story/1345

"Furthermore, within this framework, if a country tries to take advantage and depreciate its currency by means of a relatively looser monetary stance this runs the risk that other countries will do the same. Consequently, the emergence of competitive devaluations is the surest way of destroying the market economy and plunging the world into a period of crisis.

On this Mises wrote, "A general acceptance of the principles of the flexible standard must therefore result in a race between the nations to outbid one another. At the end of this competition is the complete destruction of all nations' monetary systems.""

Hier vind je een fundamentele kritiek op devaluatie door Ludwig Von Mises zelf:

http://www.mises.org/humanaction/chap31sec4.asp

Je lof is wellicht gericht aan de regering Martens VI, die tussen 1985 en 1987 goed bespaard heeft (met als gevolg dat Poupehan de liberalen al snel uit de regering dwong, met de "retour au coeur" tot gevolg: het harteloze en roekeloze uitgavensocialisme van Spitaels en co). De regeringen Martens ervoor waren eigenlijk schandaalregeringen: de openbare schuld is in drie jaar tijd (1982-1985) toen verdubbeld tot bijna 5000 miljard frank, en die regering voerde ook allerlei belastingsverhogingen in: wegbelasting van dubbel vakantiegeld, verhoging van roerende voorheffing tot 25%, bijzondere heffingen, ... (zie hiervoor het boek van wijlen Frans Verleyen over Verhofstadt, de liberale ideologie en de regeringen van de jaren '80 (De Faktor Verhofstadt, p. 108). Dit alles met tekorten tot soms 12% van het BBP. De liberalen zijn toen terecht afgestraft door de kiezer, maar hebben zich goed herpakt nadien.

 
At 2/6/07 17:55, Anonymous Anoniem said...

ik denk dat geloofwaardigheid en open vld nog nauwelijks in één zin samen gebruikt kunnen worden.

Ik treed Luc volledig bij: de beste martensregeringen waren de roomsblauwe. Maar de pretentie van het joenk verhofstadt heeft dat 20 jaar geleden om zeep geholpen en hij staat dat nog altijd in de weg.

Wil je de VLD en vooral het liberale gedachtengoed helpen in België, dan is er maar één oplossing. Stuur Verhofstadt voor eens en voor altijd weg van het Belgische politieke toneel. 20 jaar lang draait hij mee, da's echt lang genoeg geweest.

Hij is opgebrand. Zijn eerste regering was nog te pruimen wegens vernieuwend, zijn huidige regering was om mee te janken. Het is al van voor de jaren negentig geleden dat een regering nog zo gedomineerd werd door de PS. Als er al een buikspreekpop is, dan is het Verhofstadt zelf wel...

En je genoemde blokkeringen door diverse middenveldorganisaties: het Rijnlandmodel heeft zijn consequenties. Daar krampachtig je ogen voor sluiten is even erg als je ogen sluiten voor de Vlaams-Waalse tegenstellingen.

 
At 2/6/07 22:07, Blogger Pieter Cleppe said...

@David Geens:

- de rooms-blauwe regeringen Martens waren erg verschillend, zoals ik reeds aanhaalde. "Pretentie van het joenk", excuseer? Hij probeerde de parasiteringen te stoppen, slaagde er ook gedeeltelijk in, en werd daardoor in 1987 naar de oppositie gestuurd.

- ik maak het proces van de VLD niet, maar ik denk dat je ook moet kijken naar het electoraal gewicht dat de VLD had, en wat ze er uit hebben gehaald over die 8 jaar, ook gegeven het feit dat ze aan de MR niet erg veel hadden.

- Inderdaad heeft het Rijnlandmodel consequenties. Ik hoop dat u dit sociaal-democratisch model, dat eigenlijk in 1974 al failliet gegaan is, in vraag durft stellen?

- Het is inderdaad zo dat de echte CD&V helemaal niet is waarvoor sommigen voor die partij stemmen. Dat heeft Leterme recent bewezen met zijn uitspraken, en dat is trouwens jammer.

 

Een reactie posten

<< Home

<<Oudere berichten     Nieuwere berichten>>