Handleiding voor het islamdebat (8): Islam en "Islamisme"

 

 

('tP, 28-10-15)

“Een gematigde moslim is net zoiets als een gematigde nazi.” Dat heeft onder meer de Tsjechische president Milos Zeman verklaard in mei van dit jaar. Het is wat overdreven, want een nazi was iemand die zelf als volwassene partijlid geworden was, en die vrij was om de partij te verlaten, terwijl een moslim in zekere mate een gijzelaar is. Een kind van moslims wordt meteen geconditioneerd en is de gevangene van een ingepeperd wereldbeeld annex ontzag voor Mohammed. Veel vroeger en vollediger dan die ingebeelde nazi wordt de moslim in de islam ingekapseld.

Maar in wezen is Zemans stelling wel juist. In de nazi-beweging én in de islam kon of kan je lid worden en allerlei voordelen daarvan opstrijken zonder persoonlijk je handen vuil te maken. Evengoed blijf je een project steunen dat wel degelijk een vuile dimensie heeft.  


Tweedimensionaal

Een historische verantwoorde ontleding van de moslim is dat hij een mens is, geconditioneerd door een bepaalde leer, namelijk de islam. Een gematigde moslim is hij die maar gedeeltelijk door de islam geconditioneerd is. Dat geldt in uiteenlopende mate voor álle moslims, want niemand is 100% door zijn indoctrinatie geconditioneerd.  Als je de verflaag maar hard genoeg met wasmiddel bewerkt, blijkt de islam maar een oppervlakkig toevoegsel te zijn dat écht wel kan loskomen.

Niemand wordt als moslim geboren. Hoewel, dat laatste vergt enige kwalificatie. Volgens moslims zelf wordt iedereen als moslim geboren, en wordt men vervolgens tot afgodische religies verleid. Mocht de islam alleen Allah betreffen, dan zou dat in zekere zin juist kunnen zijn: elke mens wordt met een zeker religieus instinct geboren, en gebeurlijk laat zich dat als “Allah” verpersoonlijken. Maar de islam betreft ook (en eigenlijk: vooral) Mohammed, en niemand wordt met het geloof in Mohammed geboren. Mohammeds moeder was gestorven voordat de islam ontstond, en volgens haar zoon verbleef zij als ongelovige in de hel, net als alle mensen uit het vóór-islamitische “Tijdperk der Onwetendheid”. Zij was ongetwijfeld geboren, maar dus niet als moslim. E nook moslims worden niet als moslim geboren, en hoeven niet als moslim te sterven.

Wanneer een moslim door zijn niet-islamitische basislaag algemeen-menselijke daden stelt die van verdraagzaamheid blijk geven, dan springen islamvrienden heel onlogisch naar het besluit dat “er ook een verdraagzame islam bestaat”. Nee, die bestaat niet, maar er bestaan wel verdraagzame mensen binnen de moslimgemeenschap, die voor even juist niét de islam volgen. .

Maar die tweedimensionaliteit, dat onderscheid tussen de islam en zijn gevangenen is blijkbaar heel moeilijk. In plaats van een afstand te onderkennen tussen enerzijds mensen die een heel gamma aan gedragingen vertonen en anderzijds een vaststaande leer, laten onwetenden die twee samenvallen. Zij beoefenen de “racialisering van de islam”, alsof deze religie net als huidskleur een intrinsieke en onveranderbare eigenschap is. Dat er duizenden ex-moslims bestaan, is een vervelend obstakel voor hun neo-racistisch mensbeeld. Die worden dan ook zo veel mogelijk buiten beeld gehouden.

 

Gifdoos

Degenen die zich trouw verklaren aan de islam, hoezeer zij daar ook een verdraagzame en verlichte “interpretatie” aan verbinden, dragen wel degelijk een zekere medeverantwoordelijkheid voor de daden van hun fanatiekere broeders. Bijna alle djihaadstrijders stammen af van, of zijn grootgebracht door, gematigde moslims die hen datgene doorgegeven hebben wat hen tot djihaad gebracht heeft, namelijk de islam. Bekijk het historisch: sommigen zijn moslim geworden onder dwang, sommigen uit oprecht geloof, maar de grote meerderheid onder sociale druk. Zij ondervonden dat het voordelen had, tot de dominante groep te behoren, dus waren zij tot lippendienst aan Allah en Mohammed bereid. Het was niets voor hen om de gaan doden voor het geloof. Maar zij gaven hun kinderen wel de islam door.

De islam is als een doos vol vergif. Zij bevatte vanaf het begin een reden om de ongelovigen te haten en een oproep om hen te onderwerpen en soms zelfs te doden. Maar onze gematigde bekeerlingen die slechts oppervlakkig geïslamiseerd warden, trokken zich daar niets van aan. Hun gematigde nazaten evenmin, maar die voelden al meer solidariteit met de strijdende geledingen van de moslimgemeenschap. En zo bij elke generatie de doos met vergif midden op tafel, onschadelijk want ongeopend.

Tot een zoon de islam echt ernstig ging nemen en djihaadstrijder werd. Hij had eindelijk de doos geopend en het vergif genomen. Voor hem was de islam geen geheel van rituelen, vergelijkbaar met wat andere tradities bieden, maar een leer met een oproep tot strijd. Hij had niets nieuws uitgevonden, alleen gegeten uit de doos die al generaties lang met veel eerbied was doorgegeven. De gematigden hadden hem alles gegeven dat hij voor de djihaad nodig had.

 

“Islamisme”

Het komt maar van de aangebrande journalistieke duizendpoot Guillaume Faye, maar het is wel juist: “De islam is gevaarlijker dan het islamisme.” Kijk maar hoe allerlei islamwoordvoerders en islamcollaborateurs opeens verontwaardigd doen over het “islamisme” van het Kalifaat. Nochtans is er niet echt een verschil.. Onthoofding en slaafneming is niets anders dan de orthodoxe islam, helemaal trouw aan het voorbeeldgedrag van hun  eigen Profeet; maar tegelijk zo vingerdik, zo ostentatief, dat zelfs kerstekinderen het wat verontrustend moeten vinden.  Islamstrategen beseffen ook wel dat dit slechte publiciteit is, dat het slapende honden wakker maakt. Daarom maken zij wat gebaren tegen het Kalifaat, net genoeg om hun naar geruststelling hunkerende ongelovige vrienden weer in slaap te wiegen.

Waarom de Europeanen verontrusten? Het gaat toch heel goed zonder die fotogenieke onthoofdingen. Vergelijk met ocharme dertig jaar geleden: veel meer moslims, veel meer Europese toegevingen, veel meer moskeeën, hoofddoeken, en een begin van politieke macht. Het “islamisme” van de terroristen schrikt de Europeanen wat op, maar het is de islam die Europa in het defensief drijft.

Onthoofdingen zijn lekker 7de-eeuws, zij volgen de letter van Mohammeds gedrag. Maar de brutale methodes die hij gebruikte, waren slechts de middelen van destijds voor een duidelijk doel: de verovering. De “islamisten” zijn te gehecht aan de letter van Mohammeds project. Het doel mag en moet hetzelfde blijven, maar wordt moeiteloos verwezenlijkt met de hier en nu geëigende middelen: geboortecijfers en migratie. Het bestaande system van democratie zal dan vanzelf de moslims aan de macht brengen, en die kunnen onze samenleving dan volledig islamiseren.