6 april 2011

Leidt rechts de dans?

In zijn jongste boek, Links van de kerk. De linkerzijde en de multiculturele samenleving, stelt antropoloog prof. Jan Blommaert dat er geen “linkse kerk” bestaat, alleen een kakofonie van linkse kapelletjes, en dat die de jongste twintig jaar zeker het openbare debat niet gedomineerd heeft. Volgens hem is de beeldvorming over een linkse suprematie een karikatuur. In werkelijkheid zou links alleen veel “lawaai” gemaakt hebben zonder veel greep op het beleid. Triomfantelijk meent hij bewezen te hebben dat “rechts de dans leidt”.





Het had geholpen als Blommaert een vaste definitie voor “links” en “rechts” aangehouden had. Hij past de termen vooral toe op stellingen in het migratie- en integratiedebat, waar een heel ander verhaal geldt dan op twee andere domeinen met links/rechts-tegenstelling. Op levensbeschouwelijk en ethisch gebied, waar links in België voor vrijzinnig stond, is van rechts weinig overgebleven; daar zegeviert links over de hele lijn, met alleen nog de islam als ernstige uitdager. Inzake economisch beleid heeft links na de instorting van het Sovjetmodel feitelijk het bankroet van het socialisme toegegeven. Daar leidt rechts enigermate de dans omdat links knock-out geslagen is, niet door rechts maar alleen door de harde feiten.

(Hoewel, zelfs op dat front heeft de linkse kerk niet ontwapend. Beschouw bijvoorbeeld de beslissende schadelijke rol van een links beleid in de huidige economische crisis. Onder Bill Clinton werd de markt van de vastgoedleningen scheefgetrokken door raciale quota om ook niet-solvabele zwarten en latino’s aan huiseigendom te helpen. De onvermijdelijke faling van de betrokken kredietverstrekkers heeft de schuldensneeuwbal aan het rollen gebracht. De schade die dit linkse beleid aangericht heeft, is in ons land strikt buiten beeld gehouden dankzij de filters die de linkerzijde nog steeds op de nieuwsstroom uit de VS plaatst, met een karikaturaal vijandbeeld van de Amerikaanse rechterzijde.)

De jonge Guy Verhofstadt kon op economisch vlak rechts genoemd worden, en op die associatie baseert Blommaert zich om Verhofstadts inderdaad schandalige schending van de scheiding der machten, met zijn aankondiging van een vervolging van Dyab Abou Jahjah, als een machtsmisbruik door “rechts” af te schilderen. Inzake migratie heeft Verhofstadt, die in zijn Burgermanifesten de islam nog bekritiseerd had, echter juist een extreemlinks beleid van open grenzen gevoerd; ook nu blijft hij elke migratiekritische en islamkritische uitspraak in de felste termen verketteren. Zijn aanval op Abou Jahjah kwam juist voort uit de linkse zorg om het migratiedebat blijvend in onwetendheid en leugens onder te dompelen. Abou Jahjahs ongezouten taal dreigde immers (net als recenter de video’s van Sharia4Belgium) de slapende burger wakker te maken voor het islamprobleem.

Je weet dat je de macht hebt als je je vijanden naar jouw pijpen kan doen dansen. De linkse opiniedruk was zo sterk dat de zogenaamd rechtse Verhofstadt, ondanks verkiezingsbeloften voor een strenger migratiebeleid, zowel de snel-Belg-wet als het migrantenstemrecht goedkeurde. De klassieke partijen, die zelf ooit een immigratiestop hadden afgekondigd, werkten mee aan herhaalde massaregularisaties en aan de criminalisering (via racismewet en schutkring) van het pleidooi voor een nieuwe en daadwerkelijke immigratiestop. Op volks niveau gingen talloze gewone mensen hun vertrouwde buren bij wie ze een band met het VB vermoedden, mijden en zwartmaken. De intermenselijke ravage van de schutkring die Jos Geysels c.s. valselijk rechtvaardigt als een louter politieke afspraak tot niet-samenwerking met het VB, is enorm geweest.

Je zou daarop kunnen tegenwerpen dat hetzelfde in de jaren ’50 met communisten gebeurd is. Daar is iets van aan, maar toen was rechts in het dorpse Vlaanderen ook dominant, en dat illustreert juist dat je zo’n haatpsychose tegen je vijanden maar op gang krijgt vanuit een dominante positie. De penetratie van de anti-rechtse schutkring tot in de gewone bevolking, waarvan elke echte of vermeende rechtse in Vlaanderen een aantal persoonlijke ervaringen kan opnoemen, bewijst de linkse dominantie in de voorbije twintig jaar. Blommaert zegt dat “rechts naar extreemrechts opschoof”, maar bij VB zien we juist het omgekeerde: eind jaren 90 verzaakte de partij het terugkeerbeleid ten voordele van een integratiebeleid, met “aanpassen” als alternatief voor “opkrassen”. Toen pas werd Blommaerts extremistische stelling dat VB en CGKR nauwelijks van elkaar verschillen (omdat beide integratie zeggen na te streven in plaats van balkanisering), een soort waarheid.

De duidelijkste uiting van overwicht is via de wetgeving en het regeringsbeleid. Door de regularisaties, de niet-uitvoering van uitwijzingen en de snel-Belg-wet benadert dit land het linkse ideaal van open grenzen. Inzake migratiebeleid kennen sommige landen een “verrechtsing”, maar België zeker niet. Op het raakvlak van wetgeving en meningenstrijd zien we dat links erin geslaagd is in meerdere wetten rechtse standpunten strafrechtelijk te criminaliseren. Het omgekeerde geldt volstrekt niet en is door rechts in West-Europa ook niet nagestreefd. De EU heeft zopas nog de door Oost-Europese landen gewenste gelijkheid van bestraffing van de ontkenning van historische misdaden van links en rechts geblokkeerd. Europese instanties proberen de zogenaamde islamofobie strafbaar te stellen. Onder de anti-rechtse beleidsdaden noemen we nog de schepping van het CGKR om rechtse daden en meningen te vervolgen, en uitzonderingswetten zoals de uitsluiting uit juryprocessen van strafzaken met racismecomponent. Op het vlak van migratiebeleid is het overwicht van links totaal.

Maar wat Blommaert tot woede drijft, is dat die linkerzijde zelf naar rechts opschuift, niet onder druk van een onbestaande rechtse overmacht, maar louter onder druk van de feiten. De socialistische directrice van het Antwerpse atheneum had geen druk van rechts nodig om zelf van anti naar pro hoofddoekverbod te evolueren. Overigens is dat verbod in de islamwereld zelf een bij uitstek links beleid, maar de benepen Vlaamse linkerzijde weigert resoluut om het islamprobleem in globaal verband of door de ogen van de progressieven in de moslimwereld te zien.

Beschouw tenslotte het “debat” in enge zin. Als intellectueel is Blommaert vooral gevoelig voor een kennelijke nederlaag van links in het polemische strijdperk. Daar heeft links wel degelijk nog steeds de belangrijkste instellingen en kanalen in handen, getuige het succesvol doodzwijgen van het baanbrekende islamboek van Wim en Sam Van Rooy in de Vlaamse media (anders dan in de Nederlandse). Vergelijk ook Blommaerts eigen succesvolle academische loopbaan, ondanks zijn extreemlinkse pleidooien voor een beleid van balkanisering van onze samenleving, met de hondse behandeling die de Leuvense prof. Luc Lamine ten deel viel toen die tot het VB toetrad. Een ander symptoom van linkse dominantie is dat rechtse polemisten om zichzelf te dedouaneren graag uitpakken met “onverdachte” linkse getuigenissen, bv. nationalistische uitspraken door tenoren van oud-links, zoals de Franse links-republikeinse politicus Jean-Pierre Chevènement, of van de antikoloniale strijd. Als rechts dominant geweest was, zou je links zich zien verschuilen achter geschikte citaten van rechtse figuren, quod non.

Wel zijn de media, die een evenwichtsoefening doen tussen ideologische voorkeuren en commerciële belangen, recent ruimte gaan geven aan rechtse standpunten, liefs wel uit de pen van mensen met linkse geloofsbrieven zoals Benno Barnard of Luckas Vander Taelen. Filip Dewinter was van de debatforums in de kranten uitgesloten, maar de linkerzijde moest machteloos toezien hoe haar eigen Benno Barnard ging schrijven dat Dewinter het nog zo slecht niet gezien had. Dat vindt links echt onverdraaglijk: dat rechtse standpunten aan bod mogen komen op forums waarop het zelf een monopolie meent te hebben, en waar een debat tot voor kort alleen tussen varianten binnen de linkse “consensus” mocht gaan. De recente verklaringen door de drie machtigste regeringsleiders in de EU dat het multiculbeleid een totale mislukking geworden is, vallen in dezelfde categorie: hoewel door Blommaaert als “rechts” geklasseerd, hielden zij en hun respectieve voorgangers-partijgenoten zich decennialang aan de door links opgelegde zienswijze, maar de hersenverlammende betovering die daarvan uitging, is verbroken.

In ieder geval blijkt hoe weinig de strekking-Blommaert tegen de opdringerige feiten in kan brengen. Zij klinkt ongeloofwaardig in haar pogingen om de ramp die het opengrenzenbeleid in bijvoorbeeld het onderwijs aan het veroorzaken is, te ontkennen. Zij weet helemaal geen raad met de inter-linkse contradicties, zoals die tussen vrouwenemancipatie en islamvleierij. Voor elkeen die het debat gevolgd heeft, is duidelijk dat links daarin decennia lang van een institutioneel overwicht genoten heeft, en het desondanks op inhoud heeft verloren.

Labels: , ,

7 Comments:

At 6/4/11 22:56, Anonymous K. Artman said...

Ik ben blij dat ik het boekje van Blommaert gelezen had vóór deze warrige kritiek. Het zal wel met míjn eigen overtuiging te maken hebben, maar ik vind Blommaert een stuk helderder èn moediger (want de essentialistische pensée unique doorbrekend) dan Elst. Wel treedt ik hem bij, wat de twee andere domeinen van de links-rechts-tegenstelling betreft, maar zijn ontkenning van de 'rechtse suprematie' in het migratiedebat is bijna lachwekkend in dit tijdsgewricht van zondebokken en zèlfbenoemd Gezond Verstand.

 
At 6/4/11 23:43, Anonymous Marc Huybrechts said...

@ Artman

Wat eigenlijk "bijna lachwekkend" is dat is uw vastklamping aan "eigen overtuiging" en niet durven ingaan op een aantal manifeste feiten die Elst heeft aangebracht.

Twee voorbeelden:

- Elst schreef dat het immigratieBELEID gedomineerd werd door links, en staaft dat met concrete feitelijkheden zoals, de snelbelgwet en het immigrantenstemrecht. Met uw klacht van zijn vermeende "ontkenning van rechtse suprematie in het migratieDEBAT" schept u een irrelevante stropop (strawman) en valt u gelijk Don Quichotte een (imaginaire) windmolen aan.

- Blommaert zou "moedig zijn" en "een "pensee unique" doorbreken? Mon Dieu!! Hoe zou een linkse moedig kunnen (of moeten) zijn in een land waar men bepaalde zogezegd 'rechtse' meningen (niet daden) criminaliseert en dus de grondwet echt tot een papieren vodje heeft gedevalueerd. Past u niet uw schoentje aan de verkeerde kant? Uw verblindheid is fodder voor een Shakespeare-iaans drama.

De echte les van de culturele teloorgang van Belgique is dat een ideologisch "institutioneel overwicht" steeds uit den boze is en democratie-ondermijnend. Des te meer wanneer de tijden snel veranderen en de 'geesten' zich niet op tijd kunnen aanpassen aan nieuwe realiteiten die de oude dogmas doorbreken.

 
At 8/4/11 17:32, Anonymous Anoniem said...

In Nederland werd het migratiedebat in de jaren '80 toch door links flink op de korrel genomen. Dit hier is de reactie van de anarchist A.L. Constandse
op het rapport "Gastarbeid en Kapitaal" :
Zeer geachte redactie,
U hebt mij uw brochure Gastarbeid en Kapitaal toegezonden, met het verzoek, daarover mijn mening te zeggen, mede omdat ik er in word geciteerd. Dezelfde persoonlijke moeilijkheden die deze brief zo hebben vertraagd, beletten mij op het ogenblik een uitvoerige recensie te schrijven over de zeer informatieve verhandeling. Wel wil ik zeggen dat het mij zeer ongepast voorkomt, in deze brochure “racistische'' elementen te signaleren. Deze term wordt te pas en te onpas gebruikt, in het algemeen echter voor conflicten ten gevolge van kleurverschillen, ten onrechte “rasverschillen'' genoemd. (Er bestaan geen rassen onder mensen, zoals onder dieren). Maar in deze essay wordt zelfs niet gerept van de donkerkleurige Surinamers, aan wier Nederlanderschap ook geen moment wordt getornd. De problemen die kunnen ontstaan ten aanzien van Turken en Marokkanen, even “blank'' als wij zijn, zijn sociaal en nationaal van aard. Daarover wil ik wel mijn opvatting weergeven.
Over de naturalisatie, in de brochure aanbevolen. Het zou ideaal zijn als we cosmopolieten konden zijn en er geen nationale staten zouden bestaan. Maar de wildernis die zij vormen is reëel, en in de praktijk kunnen alleen rijke multinationale kapitalisten zich veroorloven, cosmopolitisch te leven. Sociaal-zwakke proletariërs of arme landverhuizers zijn, als ze min of meer statenloos zijn, weerloos. Voor hen is een mogelijke waarborg daartegen het bezit van de nationaliteit van het land van hun inwoning en de aanspraak op de daarmee verbonden rechten, die hun bestaan enigszins kunnen beschermen. Alle geïmmigreerde minderheden in onze historie (de brochure gewaagt ervan) hebben die naturalisatie verworven. Aan de joden werd die tot aan de Bataafse Republiek (de Franse tijd) geweigerd. En alle progressieve kringen verheugden zich, met de joden, over de toekenning van het volledige staatsburgerschap. Alle minderheden (Vlamingen, Hugenoten, Duitsers, Joden enz.) hebben een grote bijdrage geleverd aan de ontwikkeling van onze civilisatie door hun integratie in onze gemeenschap. Als er wordt gepleit voor naturalisatie van Turken en Marokkanen, die hier willen blijven (en dat zijn m.i. in de praktijk de meesten) is dat niet alleen de voortzetting van een onzer beste tradities, maar ook de bevordering van een emancipatie, die het tegendeel is van discriminatie.
Zie ook het vervolg hierna.

 
At 8/4/11 17:34, Anonymous Anoniem said...

VERVOLG:
Over twee culturen. In de Nieuwe Linie van 2 en 9 april 1980 en deelnemende aan een televisie-uitzending van het Humanistisch Verbond (opgenomen 27 oktober 1981) heb ik gepleit voor integratie van die gastarbeiders, die in werkelijkheid immigranten zijn en nooit naar hun land blijvend zullen terugkeren. Ik wees de theorie af van de “twee culturen''. Onze civilisatie is zeer rijk aan variaties. Er zijn vijfhonderd godsdiensten, vele levens- en wereldbeschouwingen, maar het samenleven is slechts mogelijk door aanvaarding van één steeds in evolutie verkerend stelsel van regels omtrent het onderlinge sociale verkeer. In die zin behoort er één vrijzinnig patroon te zijn, waarin ieder kan funktioneren. De vermoede bijdrage daaraan van nieuwkomers, die soms nauwelijks alfabeten zijn, afkomstig uit dorpen met feodale structuren, wordt zeer overdreven. Maar zij zijn het, voor wie we uitzonderingen zouden moeten maken, omdat hun onderworpenheid aan religieuze machten, hun patriarchale opvattingen omtrent hun gezag over vrouwen en dochters, hun afkeer van geboortebeperking enz. gerespecteerd zouden moeten worden… terwijl wij zelf daarmee al lang geleden afgerekend hebben. Het enorme gevaar van dit standpunt is het dulden van ghetto's en het bestendigen van de voorwaarden van een onder-proletariaat, dat niet mee kan komen. Hun vaderland, semi-feodaal en dictatoriaal geregeerd (in Marokko met een vorst die zowel het wereldlijke als het geestelijke gezag vertegenwoordigt) krijgt de kans, zijn onderdanen in het buitenland te blijven controleren, door consuls, nagestuurde geestelijke leiders en taalleraren. Zulk een buitenlandse voogdij is in het verleden nooit ten aanzien van immigranten geduld. Het gevolg kan zijn dat de uit de islamitische wereld gekomen arbeiders (en hun kinderen, wat nog veel ernstiger is) de nederlandse taal niet goed leren door de remmingen van hun milieu, en moeilijker tot ontwikkeling komen dan de gemiddelde nederlandse arbeiders. De mythe van de twee culturen werkt in hun nadeel, vertraagt hun integratie en is schadelijk voor de toekomst van hun kinderen. Huichelaars zijn de begeleiders, die doen alsof deze arbeiders naar hun vaderland zullen terugkeren, en die tegelijk alles doen om hen hier te houden.
De legende van de terugkeer. Het is niet zinvol op die terugkeer te rekenen. En wie – zoals de auteurs van deze brochure – de nadruk leggen op de wenselijkheid van naturalisatie, mogen niet de indruk wekken alsof ze “van die gastarbeiders af zouden willen''. Wie weg willen, moeten dat beslist doen, met erkenning natuurlijk van de door premiebetaling verkregen rechten op pensioen, eventueel “afgekocht''. Maar we behoeven de gevolgen van hun duurzaam verblijf in ons land niet te vrezen, mits ze zich integreren in een vrijheidslievend bestel en dat helpen uitbouwen, met een ideaal van persoonlijke verantwoordelijkheid (allereerst jegens rechten van vrouw en kinderen en geboortebeperking) en van sociaal-culturele ontwikkeling.
A.L. Constandse
Uit: Reakties en kommentaren op het rapport "Gastarbeid en Kapitaal" (Uitgave: Socialistiese Partij), p. 4: brief dr. A.L. Constandse

 
At 8/4/11 17:52, Anonymous Anoniem said...

VERVOLG
Over twee culturen. In de Nieuwe Linie van 2 en 9 april 1980 en deelnemende aan een televisie-uitzending van het Humanistisch Verbond (opgenomen 27 oktober 1981) heb ik gepleit voor integratie van die gastarbeiders, die in werkelijkheid immigranten zijn en nooit naar hun land blijvend zullen terugkeren. Ik wees de theorie af van de “twee culturen''. Onze civilisatie is zeer rijk aan variaties. Er zijn vijfhonderd godsdiensten, vele levens- en wereldbeschouwingen, maar het samenleven is slechts mogelijk door aanvaarding van één steeds in evolutie verkerend stelsel van regels omtrent het onderlinge sociale verkeer. In die zin behoort er één vrijzinnig patroon te zijn, waarin ieder kan funktioneren. De vermoede bijdrage daaraan van nieuwkomers, die soms nauwelijks alfabeten zijn, afkomstig uit dorpen met feodale structuren, wordt zeer overdreven. Maar zij zijn het, voor wie we uitzonderingen zouden moeten maken, omdat hun onderworpenheid aan religieuze machten, hun patriarchale opvattingen omtrent hun gezag over vrouwen en dochters, hun afkeer van geboortebeperking enz. gerespecteerd zouden moeten worden… terwijl wij zelf daarmee al lang geleden afgerekend hebben. Het enorme gevaar van dit standpunt is het dulden van ghetto's en het bestendigen van de voorwaarden van een onder-proletariaat, dat niet mee kan komen. Hun vaderland, semi-feodaal en dictatoriaal geregeerd (in Marokko met een vorst die zowel het wereldlijke als het geestelijke gezag vertegenwoordigt) krijgt de kans, zijn onderdanen in het buitenland te blijven controleren, door consuls, nagestuurde geestelijke leiders en taalleraren. Zulk een buitenlandse voogdij is in het verleden nooit ten aanzien van immigranten geduld. Het gevolg kan zijn dat de uit de islamitische wereld gekomen arbeiders (en hun kinderen, wat nog veel ernstiger is) de nederlandse taal niet goed leren door de remmingen van hun milieu, en moeilijker tot ontwikkeling komen dan de gemiddelde nederlandse arbeiders. De mythe van de twee culturen werkt in hun nadeel, vertraagt hun integratie en is schadelijk voor de toekomst van hun kinderen. Huichelaars zijn de begeleiders, die doen alsof deze arbeiders naar hun vaderland zullen terugkeren, en die tegelijk alles doen om hen hier te houden.
De legende van de terugkeer. Het is niet zinvol op die terugkeer te rekenen. En wie – zoals de auteurs van deze brochure – de nadruk leggen op de wenselijkheid van naturalisatie, mogen niet de indruk wekken alsof ze “van die gastarbeiders af zouden willen''. Wie weg willen, moeten dat beslist doen, met erkenning natuurlijk van de door premiebetaling verkregen rechten op pensioen, eventueel “afgekocht''. Maar we behoeven de gevolgen van hun duurzaam verblijf in ons land niet te vrezen, mits ze zich integreren in een vrijheidslievend bestel en dat helpen uitbouwen, met een ideaal van persoonlijke verantwoordelijkheid (allereerst jegens rechten van vrouw en kinderen en geboortebeperking) en van sociaal-culturele ontwikkeling.
A.L. Constandse
Uit: Reakties en kommentaren op het rapport “Gastarbeid en Kapitaal'' (Uitgave: Socialistiese Partij), p. 4: brief dr. A.L. Constandse

 
At 9/4/11 10:55, Anonymous Johan B said...

@Koenraad Elst: "Op levensbeschouwelijk en ethisch gebied, waar links in België voor vrijzinnig stond, is van rechts weinig overgebleven; daar zegeviert links over de hele lijn, met alleen nog de islam als ernstige uitdager"

En wat met de niet-gelovige belastingbetaler die nog altijd gedwongen wordt geld op te hoesten voor de de clerus en het kerkelijk patrimonium? Ofwel deugt uw definitie niet, ofwel heeft links hier helemaal niet gezegevierd.

Met de rest van uw artikel ben ik het wel volledig eens.

 
At 19/4/11 22:35, Blogger Koenraad Elst said...

@Johan: Toegegeven, enkele restanten van de kerkelijke suprematie staan nog overeind, niet door een volgehouden hegemonie maar louter door traagheid; en die beginnen nu ook wel echt te wankelen. Mede door de pedoschandalen komen van verschillende zijden initiatieven om de financiering van de erediensten radicaal om te gooien. Inmiddels betaalt u via uw belastingen wel voor het propageren van alles wat zich met het label antiracisme weet te tooien.

 

Een reactie posten

<< Home

<<Oudere berichten     Nieuwere berichten>>