11 februari 2008

Beschouwingen bij de vrijspraak van Fehriye Erdal (Vincent De Roeck)

Vorige week vrijdag haalde België alweer op een zéér fraaie manier de wereldpers. Het nieuws van de vrijspraak van de linkse terreurgroep DHKP-C en de lichte veroordeling met uitstel van Fehriye Erdal en twee van haar kompanen door het Hof van Beroep van Antwerpen sloeg ook (vooral?) buiten België in als een bom. Zelfs op CNN en BBC World, toch niet meteen de televisiezenders waar de gang van zaken in en rond Belgenland een prioriteit schijnt te zijn, was deze rechterlijke uitspraak een belangrijk item in de nieuwsbulletins. Om van de reacties op de TRT en de andere Turkse zenders nog maar te zwijgen. Zelfs de VRT lag er kennelijk wakker van, want zij gingen vrijdag in allerijl nog op zoek naar de meningen van de Turkse gemeenschap in België. Of ze lang moesten zoeken, weet ik niet, maar het olijke zestal dat men in een Gents café tijdens de werkuren (maar dat zal toeval geweest zijn want alle zes zullen ze op vrijdag toevallig een dag congé genomen hebben) opvoerde, was mijns inziens zéér representatief voor de opinievorming binnen de Turkse gemeenschap: zij waren geschokt, verontwaardigd en vol ongeloof.

Onmiddellijk was het “bon ton” om de Antwerpse raadsvrouw en haar vonnis aan te vallen als onbegrijpelijk. En ja, onbegrijpelijk was het wel, gezien alle mediahetze die eraan voorafgegaan is. Op het eerste gezicht lijken die mensen ook overschot van gelijk te hebben, want de zeven terreurverdachten werden ingerekend in een appartement te Knokke dat de allure had van een uit de kluiten gewassen wapenarsenaal, en de DHKP-C staat niet enkel in Turkije geboekstaafd als terreurorganisatie maar ook in tal van andere Westerse landen. Ook de vonnissen in Brugge (eerste aanleg) en Gent (eerste beroep) die de DHKP-C zwaar veroordeelden, lagen nog vers in het geheugen van de juristen en journalisten die rond de VRT fladderen, en staafden de schijnbare absurditeit van dit vonnis. Ik kende de details van het dossier niet en dus hield ik mij de voorbije dagen afzijdig van elk commentaar, maar alle indicatoren wezen inderdaad op een gerechtelijke blunder van formaat.

Nu het vonnis en de commotie er rond al enkele dagen achter ons liggen, en we de zaken terug in het juiste juridische perspectief kunnen bekijken, ben ik niet meer zo zeker van wat te denken over de vrijspraak van de DHKP-C. De journalisten en analisten hadden de groep immers al veroordeeld nog voor daar rechtskundige zekerheid over bestond. Daarbij vergaten ze ook een belangrijk element in de verf te zetten dat een totaal ander licht op de zaak kan werpen. Aan de tussenkomst van het Hof van Cassatie na het eerste beroepsvonnis (die de zaak opnieuw verwees naar een ander Hof van Beroep) werd voorbijgegaan in de berichtgeving, terwijl dat net een indicator is voor de fouten die de rechters in de eerste vonnissen begaan hebben. Het Hof van Cassatie wordt geacht een hooggerechtshof van België te zijn dat “waakt over de vonnissen van de lagere instanties” en als die rechtbank een eerder vonnis casseert, wat hier in casu ook gebeurd is, moet er toch wel iets aan de hand zijn met de initiële veroordeling. Dat maakt de totaal andere uitkomst in Antwerpen dan ook al iets minder vreemd en/of onverwacht.

Als ik de zaak herbekijk, zijn er drie elementen die mij van het hart moeten. Eerst en vooral vind ik de uitspraak van de lieve vrouw uit Antwerpen die "de wet zéér strikt wenst te interpreteren" een schitterend statement over de kern van de rechterlijke macht in een gezonde én moderne maatschappij. Ik hoop zelfs dat er veel meer rechters die afwijzende houding ten overstaande van interpretatieve uitbreiding van rechtsmacht zouden overnemen in de toekomst. Een waarachtige democratie heeft immers géén nood aan rechters die zelf de reikwijdte van wetten aanpassen. De burgers worden geacht vertegenwoordigers aan te duiden die in hun naam wetten maken, en niet om macht over te hevelen naar niet verkozen, eeuwig benoemde en verantwoordingsloze technocraten. Een "gouvernement des juges" is in mijn ogen toch wel het allerlaatste wat we nodig hebben in het Westen, temeer daar eizona alle rechters (zeker op de hogere niveaus) van egalitaire rooms-rode signatuur zijn.

(Dat er maar weinig blauwe rechters negatief in het nieuws komen, heeft niets te maken met verheven persoonlijkheid en plichtsbesef, maar met het feit dat “de blauwen” nog maar recentelijk zijn kunnen starten met het inhalen van hun benoemingsachterstand op rooms-rood en dat de hoge echelons niet op één twee drie van kleur veranderd kunnen worden. En gelukkig maar trouwens.)

Een tweede element is dat ik nog steeds geloof in de rechtsstaat in België en ik dus over de grond van deze zaak maar weinig te zeggen heb. In tegenstelling tot de journalisten die het vonnis met alle middelen de grond in boren, heb ik rechten gestudeerd én vind ik mij, badend in de luxe van outsider, niet geroepen om andermans werk aan te vallen zonder de details van de zaak of de aangehaalde argumenten te kennen. Ik vind dan ook de reacties van de Turkse gemeenschap in België (en de Turkse staat) véél zorgwekkender. De Turken in België lijken zich niet neer te leggen bij dit vonnis, terwijl het de toetsing van de beginselen van een westerse democratie en dito rechtsstaat wel degelijk kan doorstaan. Wijzen zij zo rechtstreeks of indirect de rechtsstaat af? Ik hoop van niet, maar vrees eigenlijk van wel. En ook bepaalde zelfhatende Westerlingen wenden tegenwoordig hun moreel gezag maar al te graag aan om de moslimrechtsorde, de sharia, te verdedigen, zoals we vorige week aan den lijve mochten ondervinden met de ondoordachte uitspraken in het Verenigd Koninkrijk van de aartsbisschop van Canterbury.

Het derde en laatste element, en ik heb het al kort aangehaald, is de reactie van Turkije bij monde van hun parlementsvoorzitter op de vrijspraak. Zulke uitspraken zijn schabouwelijk en getuigen noch van diplomatisch inzicht, noch van kennis van zaken, noch van een geloof in de inherente zelfredzaamheid van een westerse democratische rechtsstaat. Turken, of all people, hebben België en onze justitie niets te leren, en dus moeten ze er ook gewoon braaf hun mond over houden, zeker omdat dit in de eerste plaats een binnenlandse materie is. Als ik de Belgische regering was, had ik vrijdag nog de Turkse ambassadeur op het matje geroepen en hem duidelijk gemaakt dat dit geen zaken zijn waar Turkije ook maar iets in te zeggen heeft of zou mogen hebben. Wij bemoeien ons toch ook niet met de afbouw van de lekenstaat in Turkije onder "moslimdemocratisch" AKP-bestuur of met de vonnissen van hun rechters die onafhankelijke journalisten zonder meer opsluiten of de media aan banden leggen.


Meer over de zaak Fehriye Erdal op www.indymedia.be.
Meer teksten van Vincent De Roeck op www.libertarian.be.


5 Comments:

At 11/2/08 00:20, Blogger Vincent De Roeck said...

Noot: Wanneer ik aan het eind van deze tekst naar "Indymedia" (don't hate the media, be the media) verwijs, heeft dat niets te maken met mijn vermeende sympathie voor de personen achter dat (links) internetproject, maar gewoon met het feit dat deze de énige instemmende stem is ten overstaande van de vrijspraak van de DHKP-C. Dit wijst niet zozeer op het "linkse" standpunt dat ik in dit commentaarstuk zou innemen, maar toont aan dat overheidskritische liberalen en libertariërs ook "common grounds" hebben met de progressieve beweging, ook al willen zij dat maar zelden toegeven. Het is dan weer jammer dat de "rechtse liberalen" massaal tegen het vonnis uitvaren, terwijl er geen enkele liberale reden is om dat te doen.

 
At 11/2/08 00:20, Anonymous Anoniem said...

Los van uw "ideologische" bezwaren met de kritiek op dit vonnis, vind ik het toch ook wel een schande dat België nu in de wereld bekend staat als een land dat terroristen (want dat waren ze, géén verdachten, maar effectieve terroristen) niet wil/durft/kan veroordelen. Ik snap niet dat ze geen rekening houden met de misdaden die deze personen hebben gepleegd in Turkije. Och ja, het is misschien niet in België gebeurd en het maakt niet uit dat Turkije de uitlevering heeft gevraagd, en ach ja het waren Belgen hoe kon men ze toch uitleveren? (de Polen moesten de doodstekers van Teddybeer Van Holsbeeck, hun onderdanen, wel uitleveren) En nee hoor, het waren geen terroristen, ze hadden enkel maar plannen voor een busexplosie, hadden munitie en wapens in het bezit enzo maar nee het waren zeker geen terroristen want ze kwamen alleen maar op voor hun vrije meningsuiting en het had niets met België te maken. Zouden we de kapers en/of planners van 9-11 ook vrijspreken?

 
At 11/2/08 08:27, Anonymous Anoniem said...

Christophe, uw soort onderhoudt een spreidstand van jewelste. Waarschijnlijk ben jij de eerste geweest om tegen de universele bevoegdheid van de Belgische rechtbanken (genocidewet) te fulmineren omdat België niets te maken had met de schendingen van mensenrechten buiten België door niet-Belgen op niet-Belgen (en terecht trouwens), maar hier omdat het om "linkse terroristen" zou gaan, heeft België plots wel recht en plicht om ze te veroordelen of wat?

 
At 11/2/08 12:17, Anonymous Anoniem said...

Zulke vonissen zijn het bewijsstuk dat België nog wel degelijk over een onafhankelijk werkende rechterlijke macht beschikt. Democratie (het overgrote deel van de Belgen wou haar veroordeeld zien) en recht (vrijspraak) botsen dit keer in België, en dat is inderdaad een goede zaak. Alleen betreurenswaardig natuurlijk dat enkel "linkse" groepen over de juridische gratie kunnen rekenen, terwijl dezelfde rechtsinstanties elke "rechtse" zaak (defunding van VB, veroordeling van VB, opheffen van parlementaire onschendbaarheden, toelaten van politiefascisme tijdens betogingen e.a.) wel op totalitaire wijze beslechten.

 
At 12/2/08 22:29, Anonymous Anoniem said...

@ Joris verdonk

Ik vrees dat u een aantal dingen door mekaar haalt.

1) Er kan geen botsing bestaan tussn 'recht' en 'democratie'. Democratie is NIET hetzelfde als populariteit, of pupulisme, of meerderheidsopinie enz.... In een democratische rechtsstaat moet de Rechterlijke Macht onafhankelijk zijn van de Wetgevende en van de Uitvoerende Macht. Maar, of gerechtelijke uitspraken nu populair zouden zijn, of niet, is niet direct een teken dat de democratische rechtsorde wordt ondermijnt. Niettemin, kunnen dergelijke gevallen toch wel een indicatie zijn dat er iets 'scheelt' aan de Rechterlijke Macht (naarmate dat de 'publieke opinie' kan geacht worden van over gezond verstand te bezitten, terwijl rechters soms 'speciale belangen' kunnen behartigen). Dus, een 'onbegrijpelijke' gerechtelijke beslissing - onbegrijpelijk voor de gewone man - kan wel degelijk een aanwijzng zijn van een serieus probleem met de Rechterlijke Macht.

2) Nog straffer, uw bewering dat blijkbaar enkel 'linkse' groepen over juridische gratie kunnen beschikken, terwijl 'rechtse' zaken typisch op "totalitaire" (lees "onconstitutionele") wijze worden beslecht, is een duidelijke indicatie dat de Juridische Macht in Belgie niet echt onafhankelijk meer blijkt te zijn van de Uitvoerende macht. Inderdaad, met ideologisch-gevangen (i.e. met oneerlijke) rechters, en (ruimer gezien) met een ideologisch-gevangen bevolking kan men geen "democratie" behouden over de tijd.

3) Ik ken de details van dit dossier niet, en kan me dus niet uitspreken over de zaak. Maar, gewoon al het feit van over een "wapenarsenaal te beschikken op een appartement" - in de context van de Belgische wetgeving - maakt de "vrijspraak" onbegrijpelijk voor de gewone man met gezond verstand. En er is ook de kwestie van bilaterale akkoorden tussen landen om uitleveringen van manifeste criminelen te kunnen bekomen.

@ Hugo

U verwart ook een aantal belangrijke verschillende zaken.

1) De Belgische genocidewet was inderdaad een absurditeit. Geen enkel land kan zich het 'RECHT' aanmatigen van universele bevoegdheid, i.e. om schendingen van mensenrechten elders in Belgie te gaan berechten. Dat belet niet dat men soms misschien wel de morele PLICHT heeft om fysiek (militair) in te grijpen in het buitenland om zulke schendingen te beletten of te stoppen. Maar dit laatste zou iets heel anders zijn dan zich een JURIDISCHE bevoegdheid aanmatigen voor berechting van criminaliteit in het buitenland.

2) Ook al is de genocidewet een absurditeit (ontsproten in het brein van arrogante linkse wereldverbeteraars in Brussel), Belgie heeft niettemin wel de (morele en juridische) PLICHT om samen te werken met andere landen om de criminelen van andere landen te kunnen vervolgen. Dat betekent dus NIET dat men die criminelen in Belgie zou kunnen vervolgen. Maar het betekent wel dat het Belgische gerecht zich zou moeten uitspreken of 'uitlevering' van de betrokkenen gerechtvaardigd zou zijn, of niet, onder de Belgische wetgeving terzake.

 

Een reactie posten

<< Home

<<Oudere berichten     Nieuwere berichten>>