4 december 2007

Rijdt Verhofstadt voor Reynders en paars-groen? (Hoegin)

Guy VerhofstadtRuim twee maanden geleden schreef ik een stukje onder de titel «Vlaanderen nog helemaal niet onafhankelijk». Ik zal het maar onmiddellijk toegeven: op dat ogenblik zat ik er op twee punten ferm naast. Ten eerste dacht ik niet dat de Vlaamse partijen in de Kamercommissie voor Binnenlandse Zaken het zouden aandurven de splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde eenzijdig goed te keuren. En ten tweede dacht ik toen niet dat de N-VA het binnen het Vlaams Kartel van de CVP zou kunnen halen, zeker niet als de regeringsonderhandelingen tot in december zouden aanslepen.

Overlopen we nog eens het lijstje van toen met de verscheidene scenario's om uit de federale crisis te raken. Eind september was het plan A om uit de crisis te raken net zoals vandaag een oranje-blauwe coalitie, en schijnbaar is het ook de opdracht van uittredend Eerste Minister Guy Verhofstadt om een oranje-blauwe coalitie mogelijk te maken. Wat hij precies zal kunnen uitrichten of hoe hij zo'n coalitie plots wel mogelijk zal kunnen maken is alvast voor mij een groot raadsel, maar misschien denkt hij wel dat hij, in tegenstelling tot Yves Leterme, er wel zal kunnen in slagen Joëlle Milquet van de cdH te kraken. Of denkt hij dat hij Bart de Wever en de partijraad van de N-VA over de brug zal kunnen krijgen zonder enige vorm van garantie voor een staatshervorming?

Plan B, een tripartite, werd dit week-end na het ontslag van formateur Yves Leterme nogmaals afgewezen door nagenoeg alle partijen, men zou zelfs kunnen zeggen sp.a en PS incluis. Hoewel, want even zag het er zaterdag naar uit dat de MR dan misschien toch geen bezwaren zou hebben tegen een regeringsdeelname van de PS.

Plan C, rooms-rood-groen, wordt in feite afgewezen door Ecolo zelf, aangezien zij een veto uitgesproken hebben tegen N-VA. De CD&V heeft er trouwens weinig baat bij het Vlaams Kartel op te blazen om in een rooms-rood-groene regering te stappen als zij dat niet eerder reeds heeft gedaan om een andere coalitie mogelijk te maken. Dit plan kan dus voorlopig wel afgeschreven worden.

Plan D' is vandaag meer realistisch dan het in september was, en het lijkt me niet onwaarschijnlijk dat Guy Verhofstadt zo'n coalitie achter de hand houdt als noodoplossing indien ook hij een oranje-blauwe coalitie niet in mekaar geknutseld krijgt. De groenen hebben duidelijk opnieuw zin in een regeringsdeelname, zoals bleek uit de verklaringen van Jean-Michel Javaux verleden week, en zowel sp.a als Open Vld kan een staatshervorming eigenlijk gestolen worden, ook al zeggen ze op dit ogenblik het tegenovergestelde. Wat pleit dan nog tegen paars-groen? Open Vld wil vermijden dat Yves Leterme zich in 2009 aan de kiezer kan voorstellen als een Vlaamse martelaar, maar zowel Open Vld als sp.a waren dit week-end opvallend eensgezind over wie er schuld had aan het mislukken van de formatiepoging van Yves Leterme: Bart de Wever (en blijkbaar dus niet Joëlle Milquet). En als Eerste Minister in spe Didier Reynders Guy Verhofstadt een mooi Europees of internationaal postje kan bezorgen –waarom pendelde Guy Verhofstadt zondag ook al weer heen en weer tussen Didier Reynders en koning Albert II?–, dan zal de top van de Open Vld ook wel vrede kunnen nemen met een heruitgave van paars-groen.

Plan D, een paarse minderheidsregering, is dus waarschijnlijk op termijn overbodig. Of zo'n minderheidsregering überhaupt haalbaar zou zijn wordt trouwens op dit ogenblik afgetast, maar vanwege al de praktische problemen en de grondwettelijke bezwaren die de laatste dagen over de bevolking werden uitgestort lijkt het er dus op dat dit plan toch niet volgehouden zal kunnen worden. Deze situatie kan nog een maand volgehouden worden om eerst oranje-blauw nog eens te proberen, en vervolgens een nieuwe paars-groene regering op de benen te brengen, maar dat zal het dan wel zo ongeveer zijn.

Ook Plan E, een zakenkabinet, is voorlopig nog niet aan de orde, onder meer omwille van dezelfde praktische problemen die een paarse minderheidsregering nu al ervaart.

Plan F1, nieuwe federale verkiezingen, dit week-end trouwens fel verdedigd door Jean-Marie Dedecker, brengen waarschijnlijk geen oplossing, en zal men zo lang mogelijk proberen te vermijden. Eén van de redenen om nieuwe federale verkiezingen te vermijden is trouwens de kieskring Brussel-Halle-Vilvoorde. Niet dat die kieskring technisch een probleem zou vormen –Kamer en Senaat kunnen altijd achteraf de verkiezingen geldig verklaring, hoe ongrondwettelijk die ook mogen geweest zijn– maar aan Vlaamse zijde zouden nieuwe federale verkiezingen waarschijnlijk alleen maar voor een verdere radicalisatie zorgen. En dat is niet bepaald in het belang van het federale land. Ook Plan F2, nieuwe federale verkiezingen en vervroegde regionale verkiezingen, kan om die reden voorlopig afgeschreven worden.

Voorlopige conclusie is dus dat Guy Verhofstadt de komende dagen zal proberen na te gaan of oranje-blauw werkelijk nog mogelijk is of niet, en daarna misschien gewoon het geweer van schouder zal veranderen, en de weg zal voorbereiden voor een paars-groene coalitie onder leiding van Didier Reynders. Wordt het dat laatste, dan zal men de Conventie zonder twijfel rustig verder laten sudderen, liefst zo lang mogelijk, en is het eigenlijk terug aan de N-VA en de CD&V om te bepalen of zij wel willen meedoen aan die voorstelling (cdH zal met graagte aan die Conventie blijven deelnemen). En Brussel-Halle-Vilvoorde? Zonder SPIRIT om de zaak weer om zeep te helpen en met een groene Tinne van der Straeten die zich zelfs wilde onthouden in de Kamercommissie zal ook dat wel geen probleem opleveren, maar Guy Verhofstadt zal misschien zo wijs zijn Didier Reynders die knoop zelf te laten ontwaren.

Labels: , , , , , , ,

6 Comments:

At 5/12/07 00:19, Blogger Pieter Cleppe said...

De VLD verklaarde vandaag terecht in De Morgen (de best geïnformeerde Wetstraat-krant) dat ze wel gek moesten zijn om in een regering te stappen met N-VA, Vlaams Belang en Lijst Dedecker in de oppositie. Nog eens semi-martelaar Leterme erbij in de oppositie is wellicht een nog minder mooi vooruitzicht voor 2009.

De enige mogelijkheid is een tripartite, tenzij men doet wat Bart Somers al opperde: eerst een staatshervorming, dan een regering. Een scenario dat mijns inziens steeds meer dichterbij zal komen, en meer een onderhandeling tussen gemeenschappen dan tussen partijen zal zijn. De uitkomst daarvan is wellicht een grote staatshervorming, maar als de Franstaligen opnieuw zo moedig voet bij stuk houden, zullen ze dit als een boemerang in hun gezicht terugkrijgen in de vorm van confederalisme of separatisme. Nu of in 2009. Het is de laatste kans van de Franstalige politieke kaste. Die kaste zal ook heel veel verliezen bij confederalisme of separatisme. In tegenstelling tot de Franstalige bevolking, die eindelijk bevrijd zal zijn van het PS-juk, waardoor hun land meer op Luxemburg zal gaan lijken.

Los daarvan vind ik dat we niet zo licht mogen gaan over nieuwe verkiezingen, die dan door Kamer en Senaat geldig zouden worden verklaard. Indien dit gebeurt, is dit niets meer of minder dan een staatsgreep, want op dat moment hebben Kamer en Senaat even weinig juridische legitimiteit om het land te bezeilen als de kaartersclub van Sint-Jan te Ieper of het schuttersgenootschap van Poupehan!

Ook een ratificatie van een Europese Grondwet (die niet zo mag heten, maar ondertussen wel de macht kritisch centraliseert in Europa, waardoor het er niet meer toe zal doen of het nu Vlaanderen of België zal zijn die als provincie de Europese alsmaar socialistischer dictaten mag uitvoeren) zou compleet onwettig zijn.

 
At 5/12/07 08:15, Blogger Sceptimus said...

Wat de uitspraak
Niet dat die kieskring technisch een probleem zou vormen –Kamer en Senaat kunnen altijd achteraf de verkiezingen geldig verklaring, hoe ongrondwettelijk die ook mogen geweest zijn in het artikel betreft, ben ik het eens met Pieter Cleppe. Marc Bossuyt is hierin al formeel geweest, eerst BHV oplossen, en dan pas kunnen de volgende federale verkiezingen grondwettelijk zijn.

De consequenties hiervan hebben bepaalde politici (bijv. Maingain) nog steeds niet begrepen. Er zijn namelijk geen vier jaar gegarandeerd om BHV op te lossen. Immers, met de huidige moeilijke formatiegesprekken is het niet ondenkbaar dat de volgende regering een kort leven beschoren zal zijn.

 
At 5/12/07 20:30, Blogger Filip van Laenen said...

Ik ben het er ook eens over dat we niet zo licht over BHV zouden mogen stappen, maar wat zal er in de praktijk gebeuren? Gaan er 100.000 Vlamingen op Brussel marcheren om die «staatsgreep» aan te klagen? Ik geloof er niets van. Ik durf zelfs meer te stellen: er zullen opnieuw dienstweigeraars voor de rechtbank gesleurd worden.

 
At 5/12/07 22:06, Anonymous Anoniem said...

Het is niet omdat er in één kieskring een probleem is, dat de plusminus 125 kamerleden die niet uit die kieskring komen illegitiem zouden zijn. Ik zie dus geen echt fundamenteel probleem vanuit die hoek.

Als we trouwens hyperlegalistisch gaan doen, dan moeten we vaststellen dat dit land sinds de staatsgreep van Loppem en de volstrekt onwettige verkiezingen van 1919 (in heel het land met een ongrondwettig kiesstelsel) nooit meer uit de illegaliteit is geraakt. Dergelijke standpunten horen thuis in het soort conferentiezalen waar de rampspoedige verdragen van Wenen (1815) en Versailles (1918-1919) werden gesloten.

 
At 5/12/07 22:36, Blogger Mvdr. said...

Peter : Kan je me eens uitleggen waarom een ratificatie van het hervormingsverdrag onwettig zou zijn?

 
At 6/12/07 13:11, Blogger Pieter Cleppe said...

@mvdr: een dergelijke massieve soevereiniteitsoverdracht (tal van veto's worden geschrapt voor de besluitvorming, naast talloze andere uitbreidingen van macht voor de EU) kan onder geen enkele interpretatie onder "lopende zaken" vallen. Claire.

@peter: wat is mis met strikte toepassing van het recht? Is een bananenrepubliek dan het ideaal?

Enkel wanneer fundamentele rechten en vrijheden worden geschonden, mag men de rechtsregels opzij zetten (gaande van burgerlijke ongehoorzaamheid over wettige zelfverdediging tot tirannenmoord).

Wat hebben Wenen en Versailles daar mee te maken? Internationale vredesverdragen en strikte handhaving van de rechtsbescherming lijken me niet echt samen te gaan, zoals ook de gedwongen etnische volksverhuizingen in Duitsland, Oekraïne, Polen, etc. na WO II bewijzen...

 

Een reactie posten

<< Home

<<Oudere berichten     Nieuwere berichten>>