15 januari 2007

De Posse Comitatus (Vincent De Roeck)

De Posse Comitatus is de naam van een zeer radicale, niet-strikt georganiseerde, actiegroep en socio-politieke beweging die vandaag nog steeds bestaat in de Verenigde Staten en Australië. De Posse erkent geen enkel nationaal overheidsgezag en hangt het radicale “lokalisme” aan, zeg maar gerust het primaat van een lokale autoriteit op elke andere vorm van overheidsgezag. Hoewel de Posse nooit nationaal georganiseerd geweest is en alle lokale entiteiten autonoom van elkaar zijn blijven handelen, heeft de Posse Comitatus wel een stempel weten te drukken op de rurale samenlevingen in Amerika en Australië, tot in de jaren 1990 toe. Vooral hun “survivalisme” (het los van alle externe hulp in elke mogelijke situaties recht kunnen blijven) en hun “vigilantisme” (het orde kunnen brengen in een gemeenschap met eigen middelen zonder overheidsinterventie) droegen daartoe bij. In de jaren 1990 speelde de Posse een zeer grote rol in de wildgroei van zwaarbewapende burgerwachten en paramilitaire milities in de Verenigde Staten.

De Posse Comitatus is genoemd naar de Amerikaanse Posse Comitatus Act, een wet die ingevoerd werd kort na het einde van de Amerikaanse burgeroorlog en die de president verbiedt om federale soldaten in te zetten op Amerikaans grondgebied, waartoe enkel de “National Guard” (een burgerleger dat uitsluitend bestaat uit soldaten van de staat zelf) bevoegd werd. George W. Bush heeft deze Posse Comitatus Act onlangs echter drastisch teruggeschroefd via zijn omstreden Patriot Act in het kader van de strijd tegen het terrorisme.

Leden van de Posse stellen dat er geen legitieme overheidsmacht bestaat op een hoger niveau dan dat van de lokale county sheriff. Volgens de Posse betekent hun Latijnse naam trouwens zoveel als Power of the County. De sheriff wordt in deze optiek democratisch verkozen door de gemeenschap en de sheriff geniet nadien van een nagenoeg onbeperkte macht. Wel wordt zijn macht beperkt door een lokale oerlibertarische Bill of Rights die afdwingbaar is door de Posse zelf. Volgens deze Possegrondwet primeert steeds de wil van de burgers van de county, en moet de Posse ingrijpen als de sheriff de grondwet overtreedt. Dan zal hij door de Posse Comitatus gearresteerd worden en be removed to the most populated intersection of streets in the township and at high noon be hung by the neck, the body remaining until sundown as an example to those who would subvert the law. De Posse bestaat ingevallend uit alle volwassen burgers van de county.

Omdat de Posse Comitatus de federale overheid niet erkent, weigeren de leden van de Posse ook steevast belastingen te betalen. Principieel weigeren ze zich in regulering te brengen met de federale overheden. Daarom behalen ze bewust ook nooit hun rijbewijs. Onderling wordt ook geen overheidsgeld gebruikt, maar een eigen geslagen munt die gekoppeld blijft aan de oude goudstandaard. Volgens de Posse overtreden de Amerikaanse en Australische overheden hun respectievelijke grondwetten omdat die de goudstandaard zouden vereisen in monetaire aangelegenheden.

Het blazoen van de huidige Posse Comitatus blinkt echter niet zoals men zou mogen verwachten van een dergelijke oerlibertarische organisatie. Het vigilantisme van de Posse heeft immers in het verleden geleid tot tal van rechtszaken tegen deze burgermilitie die in de ogen van de federale overheid niet bevoegd was om de orde te handhaven in de counties. In 1983 brak de zwartste periode aan uit de geschiedenis van de Posse Comitatus, toen Posse-voorman Gordon Kahl zonder meer twee FBI-agenten voor zijn eigen woning in North-Dakota doodschoot. Kahl ontvluchtte zijn thuisstaat en begon te leven als een echte fugitive in de stijl van het oude Wilde Westen. Hij liet een waar bloedspoor achter zich, maar daaraan kwam enkele jaren later abrupt een einde. Gordon Kahl werd in Arkansas door de politie doodgeschoten, weliswaar pas nadat hijzelf ook een aantal politiemannen wist neer te leggen. Andere leden van de Posse kregen dan weer zware straffen wegens belastingontduiking, hoogverraad, obstructie van de rechtsgang, afpersing, doodsbedreigingen, valsemunterij en - natuurlijk - het besturen van auto’s zonder geldig rijbewijs. Dit alles kwam het imago van de Posse Comitatus niet echt ten goede, waardoor vele Amerikanen de Posse vandaag nog steeds beschouwen als een ordinaire misdaadorganisatie, terwijl de theoretische realiteit volkomen anders is.

De Posse vindt zijn wortels in de Amerikaanse Burgeroorlog en staat traditioneel sterk in het rurale Heartland van de Verenigde Staten en Australië, toevallig net daar waar ook het racisme nog steeds welig tiert. Ook de Posse ontsnapt bijgevolg niet aan deze raciale ondertoon en vele leden omarmen inderdaad het anti-semitisme, de White Power en de Christian Identity. Jammer genoeg komt de veréénzelviging van de Posse Comitatus, die niets intrinsiek racistisch in zich heeft, met organisaties als de Ku Klux Klan en de John Birch Society de “aanvaardbaarheid” van deze libertarische actiegroep natuurlijk niet ten goede.

De Posse Comitatus kan beschouwd worden als de actieve paramilitaire vleugel van de ideologisch libertarische Sovereign Citizen Movement die twee soorten Amerikaanse “burgers” onderscheidt, met name Sovereign Citizens en Fourteenth Amendment Citizens. Volgens deze beweging heeft elke vrije burger het recht te kiezen tussen beide categorieën. De “soevereine burgerij”, in tegenstelling tot de “burgerij van het 14de amendement”, valt uitsluitend onder het precedentenrecht van de Common Law en onder de wetmatigheden van de Grondwet, en dus niet onder het gezag van de zogenaamde Statutory Laws. Deze statutaire wetten (de bron van nagenoeg alle taksen en belastingen) zouden uitsluitend van toepassing zijn op de niet-soevereine burgerij. Het spreekt voor zich dat de Posse zich als libertarische beweging in hoofdzaak richt op de soevereine burgers.


Meer teksten van Vincent De Roeck op Libertarian.be

5 Comments:

At 15/1/07 21:04, Anonymous Anoniem said...

1) Het gebruikte concept van "theoretische realiteit" stelt serieuse filosofische problemen. Een "theorie" is een verklaring van een bepaalde 'realiteit' (i.e. zoals het is), of nog beter "een theorie is een poging tot verklaring van een bepaalde realiteit". Wat zou een "theoretische realiteit dus kunnen betekenen of 'zijn'? Er bestaat immmers geen andere (of nontheoretische) realiteit' dan gewoon de realiteit.

Wanneer mensen dikwijls een onderscheid zouden maken tussen "theorie" en "realiteit" (soms ook wel "praktijk" genoemd in deze contekst), dan betekent dat gewoon dat een bepaalde theorie een slechte (of foutieve) verklaring geeft van een bepaalde realiteit, of dat er veel evidenties of observaties bestaan die de theorie (verklaring) tegenspreken of ontkrachten. Maar, de realiteit zelf kan nooit "theoretisch" zijn.

2) Als de Posse Comitatus Act "teruggeschroefd" werd - iets wat ik wel durf betwijfelen - dan werd dat zeker niet "teruggeschroefd" door Bush, vermits hij geen wetten kan maken. Wetten worden gemaakt door het Parlement (Congress), en niet door de executieve macht. En de Patriot Act werd al verschillende keren hergestemd in het parlement. Dat heeft natuurlijk niet belet dat een heleboel extremistische groeperingen van allerlei slag (gaande van radikale linkse Amerika- en westenhaters tot extreem-rechtse paleoconservatieven en 'libertarians')pogingen hebben ondernomen om de grondwettelijkheid van de Patriot Act te betwisten. Al die pogingen zijn juridisch op een 'sisser' uitgelopen.

3) Als 'oerlibertariers' werkelijk met de illusie zouden rondlopen dat een democratisch verkozen lokale sheriff met "een nagenoeg onbeperkte macht" zou mogen opereren tot "een posse" hem zou komen opknopen op een kruispunt, dan zitten zij met de kop in de grond. Dat is geen manier om in een wereld-zoals-de-onze individuele vrijheden te kunnen verzekeren. Deze vrijheden worden permanent bedreigd, zowel door lokale 'gevaren' als door gevaren in de 'big wide world'. Alleen een sterke en gedisciplineerde grote 'polity', waar het vrijemeningsuitingsrecht wordt gevrijwaard, is historisch sterk genoeg gebleken om dat te kunnen doen. Overal elders volgen totalitaire periodes mekaar eentonig op, hier en daar af en toe 'onderbroken' door tijdelijke periodes van 'relatieve vrijheid' die de weg openen tot dekadentie die dan onvermijdelijk leidt tot de volgende periode van onvrijheid.

 
At 16/1/07 08:44, Blogger Lieven said...

Waarom verhuizen alle oerlibertariers niet gewoon naar Somalie? Hun ideaal is daar al jaren gerealiseerd, alleen noemt de sheriff warlord.

 
At 16/1/07 13:08, Anonymous Anoniem said...

Mooi artikel, Vincent, over een fenomeen waar ik eigenlijk nog nooit van gehoord had (ik dacht dat een "posse" in feite iets was dat alleen nog in westerns bestond).

Interessant basisgegeven die Posse Commitatus, alleen jammer dat het gegeven wel eens een verkeerde richting uitgaat en dat sommige mensen (zoals Lieven hierboven) die occassionele verkeerde afslag gebruiken om het gegeven zelf (of de mensen die er in alle objectiviteit over spreken) aan te vallen.

 
At 16/1/07 15:03, Anonymous Anoniem said...

@Lieven: Waarom zouden Vlaamse libertariërs moeten verhuizen? We zijn in principe hier geboren als vrije mensen. Althans, zo zou het toch moeten zijn.
Misschien moeten de collectivisten die ons nu zo graag in gevangenschap houden maar verhuizen naar de paradijzen waar zij zich thuis voelen. Kunnen ze elkaar daar de duivel aandoen zonder ons lastig te vallen.

 
At 16/1/07 23:43, Blogger David Vandenberghe said...

Hmm, waarom sturen we niet alle multiculi's naar Somalië...kunnen ze daar de multicul gaan beleven. Afrika, Islam, Christenen (Ethiopiërs)...allemaal gezellig.

 

Een reactie posten

<< Home

<<Oudere berichten     Nieuwere berichten>>