21 juli 2011

Vlaams-nationalisme en zionisme (2)

Ons vorig artikel over “Vlaams-nationalisme en zionisme” heeft nogal wat wederwoord losgeweekt. De meerderheid was veeleer instemmend, maar dat is minder interessant voor verdere bespreking. Aan de negatieve zijde vond iemand het “beneden alle peil” dat ik de landname van Palestina door “de Joodse roofstaat” goedkeur. Het is op de argumenten van zulke critici dat ik hier inga.




Sommigen vinden dat de Vlaamse beweging zich niets moet aantrekken van wat de buitenwereld over haar zegt; en dat de flamingant die iets tegen Joden heeft, zich maar lekker ongemuilkorfd moet laten gaan. Wel, ten eerste vind ik niet dat Jodenhaat onwenselijk is louter omwille van wat anderen daarover denken. Die obsessie met een inderdaad zeer schrander (goochem, in hun eigen taal) en bedrijvig volkje getuigt van een gebrek aan zelfrespect, het is een zwaktebod waarvoor ik me, alleen tegenover de spiegel, zou schamen. Ten twee heeft de mening van de buitenwereld natuurlijk wel gevolgen voor je eigen politieke kansen. De dag dat België uiteenvalt (waarop de Franstaligen zich in alle ernst voorbereiden, de Vlamingen nauwelijks), zal het voor de erkenning van de Vlaamse republiek en voor haar aanspraken op haar eigen Brusselse rand en op Brussel zelf alle verschil maken of buitenlandse machtscentra de Vlaamse beweging al dan niet als een bende neo-nazi’s beschouwen.

En het gaat mij niet om het VB als partij; dezelfde richtingenstrijd en hetzelfde risico op imagoschade vinden we in de N-VA en de niet-partijpolitieke beweging. Hoe zou bijvoorbeeld het volgende citaat van een zeer achtbare flamingant in Washington overkomen? In een voordracht voor NSV-Gent op 23 maart 2011 (afgedrukt in Kort Manifest, mei 2011, p.6) zei de onafhankelijke prof. Joost Rampelberg: “Na de Amerikaanse invasie in Europa, die in de officiële geschiedschrijving de bevrijding wordt genoemd, viseerde de repressie al wat Vlaams was, zonder onderscheid.” De Belgische repressie in 1944 was voor de Vlamingen misschien geen “bevrijding”, maar de geallieerde invasie die de Duitse bezetter verdreef, was dat volkenrechtelijk zeker wel. De Duitsers waren hier toch niet op uitnodiging? Ze waren toch niet tot onze bestuurders verkozen? Zulke slordigheden in de Vlaamse kijk op WO2 wekken onvermijdelijk wantrouwen op.

Sommigen verwonderen zich erover dat een skepticus als ik meega in antieke godsdienstige begrippen als “uitverkoren volk” en “beloofde land”. De waarheid is dat ik daar helemaal niet in meega,-- net zomin als de pioniers van het zionisme. De staat Israël is de schepping van moderne Joden, enerzijds bankiers en anderzijds socialisten, de meesten agnostisch of atheïstisch. Leg gerust alle “openbaringen” over het “Verbond” terzijde, en stel (zeker als nationalist) gewoon vast dat het Joodse volk nu eenmaal een reëel bestaande natie is. Volgens het beginsel van de natiestaat, waarop de Vlaamse beweging zich beroept om een Vlaamse staat op te eisen, hebben de Joden recht op een eigen staat.

Blijkbaar heeft die eenvoudige overweging een aantal nationalisten overtuigd, vandaar de beginselverklaring die Filip Dewinter en andere Eurorechtse leiders op 7 december 2010 in Jeruzalem ondertekend hebben. De verklaring wekt de afkeuring van Jan Sergooris, die in het nieuw-rechtse tijdschrfit TeKoS een reeks wijdt aan de diverse rechtse partijen in Europa: “Verder heet het dat ‘zonder enige beperking het bestaansrecht beleden wordt van de staat Israël binnen veilige en volkenrechtelijke grenzen’. Dit laatste is niet meer dan een openlijke goedkeuring en steunbetuiging aan de volkenmoord tegen de Palestijnen.” (“Vlaams Belang, nood aan ideologische herbronning”, TeKoS 142, p.37)

Kijk eens wat een sprong: het bestaansrecht van Israël gelijkstellen aan “volkenmoord” op de Palestijnen. Israël kan natuurlijk maar een duurzaam probleem hebben met de Palestijnen omdat het juist géén volkenmoord gepleegd heeft. Het heeft hen zelfs niet uitgewezen of weggepest, zoals moslimlanden met hun minderheden doen. Weinig gebieden op aarde kennen zulke bevolkingsgroei als het Palestijnse Gaza, niet meteen een teken van uitroeiing. Bekritiseer gerust het Israëlische beleid als je wil, maar ontwaard de Nederlandse woordenschat niet door meteen naar grote kanonnen als “volkenmoord” te grijpen.

Uit de linkervleugel van de Vlaamse beweging vangen we gelijkaardige geluiden op. Zopas hebben oud-N-VA-jongerenvoorzitter Bas Luyten en oud-N-VA-senatrice Kim Geybels een protestartikel gewijd aan de recente pro-zionistische zwenking van de partij die hen ontslagen heeft (“Quid volkssoevereiniteit?”), waarin zij de situatie van de Palestijnen aldus beoordelen: “Slechter af dan in de grootste openluchtgevangenis van de wereld kan men niet zijn, dat is wel zeker.” Blijkbaar hebben zij weet van een Palestijnse asielzoekersstroom in Noord-Korea? Dat soort overdrijvingen doet denken aan de klachten over “mensenrechtenschendingen” waarmee de Franstaligen uit de Brusselse rand internationale media en gerechtshoven bestoken.

Overdrijving, dat is waartegen we in dit dossier vooral moeten waarschuwen. Vlaamse steunbetuigingen aan Israël bij monde van Jan Jambon en Tanguy Veys klinken hol wanneer ze al te ijverig de Israëlische regeringsstandpunten napraten. Uitdrukkelijk het bestaansrecht van Israël erkennen en zich afzijdig houden van anti-Israëlische agitatie zoals die met de recente flotiljes, dat volstaat voor een beweging wier standpunt concreet geen enkel gevolg heeft in het Midden-Oosten. Wie anderzijds verkiest om het vergrootglas op de Israëlische acties in Palestijns gebied te richten, gelieve zich te onthouden van (ook impliciete) steun aan terrorisme en religieuze dictatuur zoals die van Hamas. En houd er rekening mee dat eenzijdige en al te gretige aandacht voor de fouten die ook Joden maken, een voorgeschiedenis heeft.

Een toonaangevend deel van de Vlaamse beweging heeft in 1940-44 zijn vingers gebrand aan collaboratie met een jodenhatend regime. Of dat een tragisch accident was (zoals ik meen), of integendeel iets zegt over de wezensaard van die beweging (zoals haar vijanden u willen aanpraten), valt af te leiden uit haar huidige omgang met die geschiedenis en met de Joodse staat. Daarom moeten VB en N-VA heel zorgvuldig zijn in hun standpunten terzake.

Labels: , , , ,

2 Comments:

At 22/7/11 11:09, Anonymous Anoniem said...

Is Applying Libertarian Principles to Israel Anti-Semitic?
http://www.carolmoore.net/libertarianparty/principlesandisrael.html
---
See also:
http://www.mises.org/journals/lar/pdfs/3_3/3_3_4.pdf


http://www.lewrockwell.com/rothbard/ir/Ch6.html

http://www.minaret.org/israeliaid.htm

http://www.fff.org/comment/com0305o.asp

http://www.cato.org/pubs/pas/pa-159.html

http://www.blancmange.net/tmh/articles/halbrook.html

---
During the First World War, Zionist leaders had promised the support of world Jewry to Britain in return for Britain's endorsement of a Jewish homeland in Palestine.

The decision was made known in the form of a letter by Arthur James Lord Balfour to Lord Rothschild: the Balfour Declaration (1917).

However, while promising British backing for a Jewish homeland in Palestine, Britain had two years earlier, in 1915, made similar promises to the Arabs to enlist them in the fight against Turkey, Germany's ally in the Middle East. The Palestinian Arabs, whose country had been ruled by Turkey for 400 years, did not need much urging. But when the war ended, when Turkey had lost all its Arabs lands, when the League of Nations had given Britain the Palestinian mandate, the British government made no effort to make good on its word to either side, beyond allowing an ominous increase in Zionist immigration into the Holy Land.

Britain had in effect sold a house it did not own to two different buyers, the prior sale having been to its Arab occupants. The size and rate of Zionist immigration is the key to all that followed.

 
At 22/7/11 16:05, Anonymous Marc Huybrechts said...

Wanneer het gaat over het Arabisch-Israeli conflict dan komt de anonieme plakker hier steeds af met de Balfour Declaration uit het begin van de vorige eeuw. Dat is al even onnozel en irrelevant als de contemporele Vlaamse verzuchtigen naar zelfdeterminatie selectief laten berusten op de Guldensporenslag.

Niet alleen is onze plakker zo 'moedig' dat hij zijn naam niet durft te zetten onder zijn selectief geplak, maar hij is zelfs zo 'moedig' van met de toekomst en het welzijn van een ander volk te willen sollen, niet het zijne wel te verstaan, maar vooral dan het specifieke volk in kwestie. En dit allemaal in naam van..."libertarian principles"...! Sinds wanneer zou het libertarisch zijn van andere zelfverantwoordelijken te willen opofferen op het altaar van de eigen ethnisch-gebaseerde haat, of zou het afgunst zijn?

 

Een reactie posten

<< Home

<<Oudere berichten     Nieuwere berichten>>