26 augustus 2009

De identiteitscrisis bij de Republikeinse Partij

Mijn absolute favoriet voor de GOP-nominatie voor president in 2012, de libertarisch-conservatieve gouverneur van South Carolina Mark Sanford, en diens grootste rivale, de sociaal-conservatieve gouverneur van Alaska Sarah Palin, hebben hun presidentiële aspiraties de laatste weken moeten opbergen. Palin kon naar eigen zeggen de leugens en de druk op haar familie niet meer aan en nam geheel onverwacht ontslag als gouverneur. Geruchten over een echtscheiding deden haar oerconservatieve imago zeker ook geen goed. Sanford bekende op zijn beurt dan weer een buitenechtelijke relatie met een Argentijnse en zette een stap terug voor zijn gezin. Het volgende nummer van “The American Conservative”, dat van september, dat ik op de MPS al in voorpublicatie kon inkijken, blikt in een mini-editoriaal terug op beide GOP-prominenten en analyseert hun afscheid in het licht van de broodnodige herbronning binnen de GOP. Ik deel andermaal de mening van dit magazine, dat als enige min of meer mainstream-medium in 2008 niet voor niets haar steun uitsprak voor Ron Paul.

No one could have predicted that two of the Republican Party’s rising stars would flame out so spectacularly. First came Mark Sanford, plodding and parochial, suddenly waxing sappy about his Latina “soulmate”. Then there was gritty Sarah Palin, all pitbull jokes and Arctic vim, turned violet shrunk by the media glare. Within days of each other, this pair of presidential hopefuls assembled the cameras and delivered political suicide notes. (…)

There could be no more obvious proof of the GOP’s unseriousness. One contender was more preoccupied with “five days crying in Argentina” than crafting a vision and proving trustworthy to lead. The other was more interested in making a name than doing a job. (…)

We have had a Republican president who wanted to be “The Decider” but did not have a clue what to do. Indeed, we have a whole party that craves power but has only a glancing interest in principle. Perhaps it is just as well that these two governors incapable of governing their own appetites disqualified themselves early on.


5 Comments:

At 26/8/09 15:21, Anonymous Anoniem said...

Vincent, ben je nu ook al zo'n primitieve conservatief geworden dat je graten ziet in Sanfords uitschuiver in Argentinië? In België zou hij nu pas echt een kans maken om verkozen te worden.

 
At 26/8/09 16:46, Anonymous guillaume said...

Palin had toch geen kans meer gemaakt. Ik begrijp haar keuze perfect. Eenmaal ex-gouverneur kan ze poen beginnen scheppen in de talkshows op Fox News waar ze wél nog razend populair is. Haar afscheidsspeech was aan de magere kant, maar volgens mij verwoordt ze nog steeds de buikgevoelens van een groot deel van conservatief Amerika. Ze zou zeker een kanshebber voor de nominatie geweest zijn, maar ze had die waarschijnlijk toch niet binnengehaald, en zelfs moest ze daarin slagen, was het presidentsschap gewoon onbereikbaar. Daarvoor is ze té gekleurd en té radicaal.

 
At 26/8/09 17:20, Anonymous Marc Huybrechts said...

Dit verhaal is geen indicatie van een "identiteitscrisis" bij de Republikeinse partij.

Het is wel een indicatie van de (noodzakelijke) diversiteit binnen die partij, en een indicatie dat nieuw leiderschap (voor de komende battles) niet 'automatisch' voorhanden ligt, maar 'verdiend' zal moeten worden.

Het artikeltje (of het gepresenteerde citaat) zelf is nodeloos self-pitying'. Maar de laatste zin is 'spot on'.

...those "incapable of governing their own appetites disqualified themselves early on".

Goodriddence, I would say, especially Sanford, not my kind of guy at all!

 
At 26/8/09 17:42, Blogger Vincent De Roeck said...

@ Marc Huybrechts

Ter informatie. De kop "De identiteitscrisis bij de Republikeinse Partij" is een letterlijke vertaling van de titel van het bewuste editoriaal in "The American Conservative".

Wat mij wel stoort aan uw kijk op de GOP is dat u ervan uit lijkt te gaan dat verschillende meningen perfect aanvaardbaar zijn binnen de partij voor zolang iedereen zijn mond houdt en zich blind achter de accidentele partijleider schaart.

Ik vind die diversiteit ook zalig, maar ik vind wel dat die op alle momenten bewaard moet blijven. Bush werd president met een traditioneel conservatief programma, maar voerde dat niet uit. Daarvoor moet hij bekritiseerd worden, ook door medeconservatieven. En geen enkele conservatief zal ontkennen dat Obama een véél groter gevaar is dan Bush ooit was, maar daar gaat het niet om. Diversiteit binnen de beweging moet altijd geventileerd kunnen worden, ook als sommigen dat als "self-pitying" willen omschrijven.

 
At 26/8/09 18:59, Anonymous Marc Huybrechts said...

@ Vincent

Ik wil je zeker niet "storen", maar ik heb nergens gezegd dat iedereen "zijn mond zou moeten houden". Waar haal je dat?

Mijn punt is dat het normaal is dat er gevochten moet worden tussen verschillende persoonlijkheden voor het leiderschap van de Republikeinse partij (in de zin van 'presidentskandidaat'). En dat er dan sommigen weg zullen vallen, zelfs vroeg, is de nomaalste zaak van de wereld. Het artikel ziet daarin een teken van de "unseriousness" van de Republikeinse partij. Dat is absurd en "self-pitying" tegelijkertijd.

Ik denk dat je enkel "gestoord" was omdat ik een negatieve opinie gaf over je "absolute favoriet" Sanford. Met Sanford uit de weg, vergroten de kansen voor Romney. En over die zijn we (voorlopig?) nog steeds akkoord. En als dat niet zo zou blijven dan zal de verandering van u komen, niet van mij. Ik heb al heel lang een goede opinie van Romney en een slechte van Sanford.

Maar, blameer mij niet voor de stommiteiten van sanford. En met zijn laatste 'stommiteit' bedoel ik niet zijn Argentijnse affaire, maar wel het feit dat hij er constant blijft over babbelen in de media.

 

Een reactie posten

<< Home

<<Oudere berichten     Nieuwere berichten>>