27 september 2009

Verstoppertje spelen blijft spannend (vpmc)

Het vorige blog hier (“He dares not speak his name”) ging over de undercover Terzake-reportage waarin een Hobokense onthaalmoeder aan de schandpaal werd genageld vanwege een Hitlerportret in haar huiskamer. Ik heb dat blog verwijderd, zeker en vast niet omdat ik vond dat ik ten gronde ongelijk had, maar wel omdat inderdaad het misschien beter aan de journalist zelf kon overgelaten worden om zijn meelijwekkende "dubbele" anonimiteit ––eerst op tv, daarna nog eens in de krant–– op te geven. Aan die anonimiteit was geen aardigheid meer want zijn naam was meteen na de uitzending al op het web te vinden, en de naam van de "geïnterviewde" vrouw was zelfs op het tv-scherm verschenen in het Nieuws ...dágen voor het briefje naar de krant.

Bij valavond verstoppertje spelen blijft natuurlijk opwindend, of eens Günther Wallraffje spelen, of Tweede Wereldoorlogje. Deel van de spanning is dan, om zo laat mogelijk ontdekt te worden. Te snel ontdekt worden is teleurstellend, maar helemaal niet ontdekt worden ronduit vervelend.
In ons geval was de spanning er direct uit want zoals gezegd, de dag na de gedurfde tv-reportage stond de naam van de jonge reporter al vrijelijk op het web (hier de vroegste melding mij bekend).
Wat volwassenen over zulke spelletjes meestal denken, hebben de advocaat Hugo Lamon en de journalist Mark Grammens beter verwoord dan ik het zelf deed in mijn blogartikel, en ik besluit dus met twee citaten:

De Standaard, woensdag 23 september 2009
[...] Hugo Lamon vraagt zich af of de deontologische codes wel werken.

[...]
En hoe zit het met een journalist die met een verborgen camera een losse babbel voert en daar dan later een nieuwsitem van maakt? Voor advocaten en magistraten bestaan er tuchtprocedures. De benadeelde burger is geen partij in die tuchtzaak en verneemt daar ook maar weinig over. De veelal ongeschreven regels worden dus achter hoeken en k
anten door gelijken getoetst en de benadeelde wordt meestal niet eens gehoord. Vertrouwenwekkend is dat niet.
Journalisten hebben het anders aangepakt. De Raad voor de Journalistiek heeft een aantal (geschreven) regels en werkt aan een hele codex, de klager wordt uitvoerig gehoord en de beslissing wordt openbaar gemaakt. Probleem is dat die raad geen sancties kan opleggen en het enkel om een 'morele blaam' gaat, wat bij de klager vaak even weinig genoegdoening geeft.
[…]
De journalist die undercover een reportage maakte bij een onthaalmoeder met extreemrechtse sympathieën, verdedigde zich in deze krant (DS 12 september), maar vond het niet nodig daarbij te verwijzen naar de deontologische regels inzake undercoverjournalistiek. Niet nodig of niet aan gedacht? En waren de gebruikelijke journalistieke methoden van informatiegaring niet toereikend om het verhoopte resultaat te bereiken? En wat moet de burger denken van een journalist die zich ook daarna anoniem wegsteekt?
[...]

Hugo Lamon, advocaat, lid van de Hoge Raad voor de Justitie, lector journalistieke deontologie.
________________

Journaal, 24 september

Dag mevrouw uit Hoboken
Hou toch op met Hitler

Mark Grammens

I do not come to praise Caesar, but to bury him (Shakespeare, J.Caesar)

Hij mag dan 64 jaar dood zijn, als de naam Adolf Hitler valt, maakt het rationele denken plaats voor emotie, onredelijkheid en zelfs onrecht.
Dit laatste overkwam een onthaalmoeder in Hoboken (Antwerpen). Door een cynische sloeber van de VRT werd ze in de val gelokt. Onder valse voorwendsels slaagde hij erin bij haar binnen te dringen en met verborgen camera haar woning te bespieden en met verborgen microfoon haar een paar bekentenissen te ontlokken. Bleek dat deze brave mevrouw op wie professioneel niets aan te merken viel, samen met haar man een late bewonderaarster was van Hitler. Zijn portret hing in de huiskamer en volgens Gazet van Antwerpen (8.9.09) vond ze Hitler "een heel intelligente mens", die het in veel opzichten goed voorhad.
Er brak een kabaal van jewelste uit, leidend tot zelfs een "krisisberaad" op het kabinet van de Vlaamse "minister van Zorg", Jo Vandeurzen. Op initiatief dus van Vandeurzen werd de licentie van de vrouw uit Hoboken om kinderen op te vangen ingetrokken.
Juridisch heeft deze beslissing geen poot om op te staan, maar plak op iets of iemand het etiket "extreem-rechts", of erger nog: Hitler, en alle beginselen van de rechtsstaat worden terzijde geschoven. [...]
.

Labels: , , , , ,

5 Comments:

At 30/9/09 14:45, Anonymous Steven said...

Vreemde tijden : ik herinner me nog dat toen de identiteit van de journalist hier met naam en toenaam werd bekendgemaakt, ik de naam van de journalist even via de zoekfunctie intikte om ook als lezer even te dubbelchecken (ik geloof dat ik 'robin raemaekers hitler' intikte) en dat ik als enige resultaten In Flanders Fields en Victa Causa kreeg. Ook dat ik toen dacht, wat als dit nu niet klopt… Maar aangezien u meestal goed ingelicht bent smolt dit korte moment van twijfel als sneeuw voor de zon. De volgende dagen werd de identiteit van de journalist en zijn discutabele werkwijze op andere blogs en fora overgenomen (en nergens tegengesproken).

Aangezien ik de ronduit laffe zelfverhulling van de journalist zo schrijnend in contrast vond staan met de wijze waarop de identiteit van de onthaalmoeder overal kamerbreed werd onthuld, vond ik uw initiatief toe te juichen; dat de betreffende post hier even zo snel weer werd verwijderd vond ik dan weer onbegrijpelijk. Zeker aangezien er de volgende dagen verbazend weinig werd gediscussieerd over de werkwijze van de journalist maar er een soort consensus kwam in de politiek correcte berichtgeving (m.i. niet bij de publieke opinie) ten eerste dat die mevrouw - op wie inderdaad zoals Marc Grammens zegt professioneel niets aan te merken viel - een gevaar zou vormen voor kinderen en dat ten tweede de toezichthoudende overheid (Kind en Gezin) hier een grote uitschuiver had gemaakt. En in dergelijke atmosfeer werd de gehanteerde methodiek van robin raemaekers vanzelfsprekend nergens meer gecontesteerd; behalve op de publieke fora waar de administratoren het druk hadden met het verwijderen van posts die naar de identiteit van de journalist verwezen...

 
At 30/9/09 21:19, Anonymous Steven said...

Bart De Wever heeft zijn column in De Standaard vandaag aan deze kwestie gewijd :

"Snelrecht op televisie"

http://www.standaard.be/Artikel/Detail.aspx?artikelId=6H2FOI0E

 
At 2/10/09 22:21, Anonymous polly said...

@ Steven
niet zo onbegrijpelijk als u weet dat Victa Causa zijn kost verdient bij de werkgever van Robin Ramaekers

 
At 3/10/09 17:56, Anonymous Steven said...

Insinueert u dat hij onder druk is gezet of dat hij zijn eerdere post zelf zou hebben verwijderd uit angst voor nestbevuiler te worden aanzien ? Kan ik moeilijk geloven, het heeft hem alleszins nog nooit belet vrij en vrank zijn mening te ventileren over de mores aan de Reyerslaan nummer 52. En de bewuste post is trouwens nog vrij te raadplegen op verschillende sites, o.a. hier :
http://www.nieuws.be/nieuws/He_dares_not_speak_his_name_(vpmc)_c58e6937.aspx

 
At 4/10/09 23:11, Anonymous polly said...

Dank voor de verwijzing. Ik vind het argument voor de verwijdering zwak. Ik had liever iets zien staan als:'Ik had Ramaekers' ontslag niet moeten suggereren' of zo. Want daar gaat het om. De rest van Victacausa's argumenten blijven hun geldigheid bewaren.
Er is druk uitgeoefend op Victacausa.

 

Een reactie posten

<< Home

<<Oudere berichten     Nieuwere berichten>>