13 augustus 2009

Een terugblik op D.C./Heller (Vincent De Roeck)

In de VS kwam één van mijn dromen vorige maand in vervulling. Eén van de sprekers op één van de conferenties was niemand minder dan Clark Neily, een advocaat gespecialiseerd in grondwettelijk recht en één van de pleiters in de zaak “D.C. vs. Heller” van vorige zomer. Toen oordeelde het Amerikaanse Hooggerechtshof voor de allereerste maal dat het Tweede Amendement wel degelijk een individueel recht op vrij wapenbezit omvatte. Het verbod op vuurwapens in het “District of Columbia” werd daarmee ongrondwettelijk verklaard.

Neily is verbonden aan het "Institute for Justice" en vertelde ons het pakkende verhaal van de klagers in die zaak. Eén van hen, Tom Palmer, ken ik persoonlijk. Hij beleeft zijn homoseksuele geaardheid in het openbaar en wist ooit zijn leven te redden door een pistool te trekken tegenover een met honkbalknuppels bewapende bende skinheads die potenrammen tot sport verheven hadden. Toen hij nadien naar D.C. verhuisde, was een wapen dragen verboden.

Een andere was Dick Heller, een veiligheidsagent verantwoordelijk voor de beveiliging van overheidsgebouwen, die buiten zijn uren een inbraak wist te verijdelen met zijn dienstwapen maar zijn wapen moest inleveren omdat zijn wapenvergunning enkel geldig was tijdens zijn diensturen. Heller werd geacht een wapen te kunnen bedienen als hij daarmee bureaucraten kon beschermen, maar als hij nadien gewone burgers kon helpen, werd dat plots een misdrijf.

Ik kan alle zeven "plaintiffs" afgaan, maar dat zou ons te ver leiden. Wel ga ik hier nog de historie van Sheila Parker vertellen. Zij was een alleenstaande moeder wiens dochter naast haarzelf het slachtoffer werd van een “gang rape” en de politie tevergeefs gebeld had toen hetzelfde tafereel zich bij haar onderbuurvrouw voltrok. Een rechter gaf de politie nadien zelfs gelijk en stelde onomwonden dat de politie enkele een collectieve beschermingsverantwoordelijkheid heeft en geen individuele. De politie moet m.a.w. niet op elke melding ingaan. Toen zij nadien een wapen wou kopen, werd haar dat verboden.

Tom Palmer, die zijn leven had weten redden door een wapen, mocht van de overheid zichzelf niet verdedigen. Dick Heller, die een inbraak verijdelde met zijn wapen, mocht van de overheid geen wapen hebben. Sheila Parker, die een meervoudige “gang rape” had kunnen afwentelen, kon niet op de politie rekenen, maar mocht ook zelf geen wapen hebben. Deze schrijnende voorbeelden toonden het failliet van de verbodscultuur aan. Het Amerikaanse Hooggerechtshof stelde dan ook terecht dat wapenbezit een individueel burgerrecht was en blijft, en dat elke persoon op Amerikaanse bodem een wapen mag dragen en bezitten. Het gezond verstand heeft eindelijk gezegevierd.

Want ook al bestaan er nog duizenden regeltjes en reguleringen die het Tweede Amendement aan banden leggen, toch heeft het Hooggerechtshof in "D.C. vs. Heller" duidelijk de richting van het debat aangegeven. De richting van vrijheid en individuele verantwoordelijkheid. Hopelijk verandert de gretigheid van Barack Obama met zijn ultra-linkse benoemingen daar niets aan... Het Tweede Amendement gaat immers om een dubbele bescherming: enerzijds als "check" tegenover een tirannieke overheid, en anderzijds als een middel om zichzelf tegen derden te beschermen. De draagwijdte van het Tweede Amendement is een andere discussie. Volgens mij omvat die het recht om alle soorten wapens tot en met het standaardwapen van het Amerikaanse leger te bezitten én te dragen. In de 18de eeuw was dat een Musket, vandaag dus een M-4.


Meer over deze cruciale rechtszaak op http://dcguncase.com/blog/
Meer teksten van Vincent De Roeck op www.libertarian.be.


6 Comments:

At 13/8/09 14:04, Anonymous Hugo said...

Gun nut!

 
At 15/8/09 13:10, Anonymous Anoniem said...

Vincent, ik wist niet dat de M-4 het standaardwapen van de US Army was. Interessant.

 
At 15/8/09 15:49, Anonymous Pistol Pete (op Libertarian.be) said...

Ik dacht dat het vonnis enkel weerslag had op het DC-district en niet op andere Second Amendment-beperkende/kanaliserende wetten en regels. Ik meen mij te herinneren dat bvb. de burgemeesters van Detroit en Chicago daags na dat vonnis al in de pers verklaard hadden hun regels niet aan te passen. Zelfs de twaalf Justices hadden volgens mij in het vonnis letterlijk geschreven dat dit een "case"-vonnis was, géén precedent. Heb jij daar andere/meer info over?

 
At 15/8/09 15:54, Blogger Vincent De Roeck said...

@ Pistol Pete

Volgens mij heb je sensu stricto een punt. Het Supreme Court stipuleerde inderdaad dat het om een niet-veralgemeenbare beslissing ging, maar dat lijkt me enkel een theoretisch onderscheid te zijn. Alles wat ik van de zaak weet heb ik uit drie bronnen: Tom Palmer, Clark Neily en (wat ik mij nog herinner van) de live-broadcast op CNN toen het vonnis uitgesproken was en ik net in DC was. Wat zeker waar is, is dat dit de allereerste keer was dat het Supreme Court een uitspraak deed over het Second Amendment en dat ze in DC/Heller letterlijk bevestigt dat het recht op vrij wapenbezit individueel afdwingbaar moet zijn. Wat Chicago en Detroit doen, weet ik niet, ik kan in hun beslissingen inkomen, maar dat is de kern niet. Het Supreme Court heeft met dit vonnis, precedent of niet, de richting van hun denken aangegeven. Het wordt nu moeilijker voor nieuwe Justices om op dat eerste vonnis terug te komen. Daarbij dacht ik dat het vonnis wel degelijk "algemeen" komaf maakte met elk lokaal/regionaal verbod op vuurwapens. Wat volgens mij nu nog onduidelijk is, is de positie van het Hof tegenover beperkingen van het Second Amendment. In DC ging het immers om een VOLLEDIG verbod.

 
At 15/8/09 17:05, Anonymous pierre plum said...

@VincentDeRoeck

Je komt in je blogs heel dikwijls terug op het legaliseren van vuurwapenbezit, maar denk je nu echt dat dit een issue is die in Vlaanderen/België/Europa leeft?
Ik bedoel zal een partij er iets aan winnen om in zijn programa te vermelden:wij zijn voor het legalisren van vuurwapens.
Ik denk het niet.
Ik heb nooit in mijn leven behoefte gehad aan een pistool om waar dan ook mijn zaken te regelen.
Ik denk dat je dat vrije vuurwapenbezit moet plaatsen in de Amerikaanse context, waar mensen om hun veestapel te behoeden al vlug het geweer in aanslag hadden,en zich op die manier verweerden tegen boeven.
In een grootstad zou ik het onveilig vinden als iedereen zomaar een pistool kon op zak hebben.
Niet iedereen controleert zijn aandriften zo dat het geen betreurenswaardige accidenten meebrengt.

vr grt
pierre plum

 
At 15/8/09 19:15, Blogger Vincent De Roeck said...

@ Pierre Plum

Ik maak mijzelf geen illusies over de wenselijkheid, laat staan überhaupt de prioriteit, die iets zoals vrij wapenbezit in het Vlaamse, Belgische of Europese politieke debat heeft of zou moeten hebben. Vrij wapenbezit is een thema dat mij altijd al nauw aan het hart gelegen heeft, en dat na elk bezoek aan de VS bij mij opnieuw naar het voorplan komt. Even dacht ik dat Vlaanderen als boeren- en handelaarsnatie klaar zou zijn voor vrij wapenbezit, maar als ik dan de gelatenheid zag van de Vlamingen wanneer de overheid hen onlangs ontwapende en hen niet enkel hun eigendom ontnam, maar ook hun recht op zelfverdediging (tegen de staat én tegen derden), was ik triest. Teleurgesteld in de Vlamingen. Ik zal vrij wapenbezit steeds blijven verdedigen, en ik denk dat een blog als deze daarvoor een geschikt medium is, maar ik begrijp uw vraag volledig en onderschrijf uw stelling ook. Vlaanderen wil geen wapens. Maar misschien kan dat nog veranderen. Ik hoop alvast van wel.

 

Een reactie posten

<< Home

<<Oudere berichten     Nieuwere berichten>>