International Leaders Summit (Vincent De Roeck)
Op 12 en 13 november laatstleden vond in het Europees Parlement de vijfde editie van de “International Leaders Summit” plaats met de toekomst van transatlantische betrekkingen als congresthema. De ILS vond dit jaar zowel in Brussel als in Zagreb plaats en is een initiatief van het Kroatische “Adriatic Institute” in samenwerking met de belangrijkste Amerikaanse denktanks en een hele resem Europese politici, waaronder het gros van de Tory-delegatie in het Europees Parlement. Ik kon op deze tweedaagse dan ook niet ontbreken. De conferentie liep als een trein, de opkomst was boven de verwachtingen en het niveau van de speeches was fenomenaal. En ook de lunch van het “Brussels Network” en het “Liberty Dinner” in de private salons van de Europarlementsleden boden nog overvloed aan kansen om te netwerken en nieuwe contacten te leggen. Op alle vlakken was deze conferentie dan ook een schot in de roos. De zesde editie van de ILS staat al gepland voor oktober 2009 in India. Ik kijk daar alvast reikhalzend naar uit.
Natasha Srdoc van het “Adriatic Institute” wond er ook géén doekjes om. Zij viel in haar openingsspeech onmiddellijk de G20-top en de lokroep naar méér overheidsingrijpen aan. Verder maakte ze komaf met de ideeën van progressieve belastingen en herverdelingsmechanismen. “Ongelijkheid is net de motor van sociale promotie en economische groei,” aldus een strijdvaardige Srdoc, die daarin onmiddellijk bijgesprongen werd door gewezen Amerikaans EU-ambassadeur Clayland Boyden Gray. Gray besprak verder de historische banden tussen Europa en Noord-Amerika en hield een bevlogen pleidooi voor méér vrijheid, minder overheid en méér vriendschap tussen de Westerse landen. Fred Smith van het “Competitive Enterprise Institute” deed er nog een schepje bovenop. “De staat heeft van haar kerntaken verzaakt en door de Derde Weg heeft ze de economische neergang van het Westen op haar geweten.” De Amerikaanse droom was in zijn ogen een Amerikaanse nachtmerrie geworden door overregulering, superbureaucratie en de creatie van allerlei ongecontroleerde agentschappen met staatsmacht. Volgens Smith is een “mixed economy” gevaarlijker dan puur communisme omdat de mensen valse illusies koesteren en zo de waarheid vergeten. Volgens hem moet het oeroude kapitalisme gewoon opnieuw in ere hersteld worden.
WSJE-redacteur Daniel Schwammenthal waarschuwde de aanwezigen voor een té actieve overheid en hield vast aan de idee dat minder regels altijd betere regels zijn. Dan Mitchell van het “Cato Institute” viel de waandenkbeelden van beleidsmakers aan inzake perfecte concurrentie, geldcreatie, de meerwaarde van “trial and error” en het concept van “moral hazard” in de aanpak van de bankcrisis. Europarlementslid Roger Helmer hekelde het “tijdelijke” karakter van de overheidsingrepen en wist de zaal te melden dat de inkomstenbelasting in het VK aanvankelijk ook maar iets tijdelijk was. Chris Heaton-Harris MEP legde uit wat Keynesiaans beleid oorspronkelijk zou moeten zijn: sparen bij hoogconjunctuur en spenderen bij laagconjunctuur. De Europese overheden grijpen enkel naar Keynes als het slecht gaat en laten zo de staatsschuld ontsporen. Martin Callanan MEP kwam aandraven met een IMF-studie die aantoont dat 16% van alle overheidsuitgaven in het VK verloren gaan, nutteloos zijn of verspild worden. Europarlementslid Syed Kamall stelde dat mislukkingen in het bedrijfsleven afgestraft moeten worden om zo duurzame groei mogelijk te maken en gaf de Europese Commissie een veeg uit de pan. Die zou immers bezig zijn aan een hele resem richtlijnen om de bedrijfsregulering van de lidstaten te harmoniseren. Dit zou privé-initiatief fnuiken, harde concurrentie onmogelijk maken en uiteindelijk de ganse Europese Unie verzwakken. Politiek analiste Emma McClarkin en Daniel Hannan MEP deden elk ook hun Eurosceptische duit in het zakje maar hadden overall eigenlijk maar een beperkte rol in het geheel te spelen.
Gewezen Nieuw Zeelands landbouwminister Maurice McTigue kwam in Brussel vertellen over hoe hij tijdens de zware landbouwcrisis van de jaren 1990 voet bij stuk gehouden had en de overheid niet heeft laten tussenkomen. Maar net daardoor was de situatie in amper zes maanden terug opgelost. De markt had de crisis beter bezworen dan een overheid ooit had kunnen doen. De Europarlementsleden Christofer Fjellner en Ivo Strejcek stelden ironisch dat de Europese regulering wel degelijk jobs creëert, alleen dan buiten de Europese Unie. Bart Madden van het “Heartland Institute” uitte de idee dat consumenten beter gediend zijn met goedkope producten en eigen inzichten dan met overheidsgecertificeerde, en dus duurdere, producten. “The Daily Telegraph”-redacteur Bruno Waterfield schetste de internationale engagementen van de Europese Unie en de toekomstplannen. Peter Brookes van de “Heritage Foundation” hield een pleidooi voor een méér agressieve opstelling van het Westen tegenover Rusland en China. Ljubo Sirc van het “Centre for Research into Post-Communist Economies” kwam vertellen over zijn gevangenschap als dissident onder Tito en over de noodzaak om in de Balkan de corruptie aan te pakken. Anders zullen die landen zich nooit volledig economisch kunnen ontplooien.
Europarlementsleden Jan Zahradil en Geoffrey Van Orden gaven elk ook hun mening over tal van geostrategische onderwerpen. Iran moet beteugeld worden, totalitarisme moet overal bestreden worden en de aanpak van de Jihaddreiging moet ook in Europa een prioriteit worden, eerder dan de klimatologische nonsens van vandaag. Gewezen Slowaaks financieminister Ivan Miklos kwam in Brussel de vlaktaks bejubelen die hij in Slowakije wist door te voeren, met alle positieve gevolgen voor de Slowaakse economie van dien. Gewezen Roemeens justitieminister Monica Macovei vertelde over haar ervaringen in de strijd tegen corruptie en werd daarin bijgesprongen door gewezen Roemeens premier Theodor Dumitru Stolojan. Volgens beide is Roemenië op de goede weg, vooral dan na het invoeren van het “one stop shop” principe, maar de weg is nog lang. Waldemar Ingdahl van “Eudoxa” verdedigde de noodzaak van sterke IPR’s, Julian Harris van het “International Policy Network” zag wel degelijk een meerwaarde in “consumer driven health care”, en Alec Van Gelder van de “Atlas Foundation” kwam de gordiaanse knoop met betrekking tot energie doorhakken. De privé is in staat om te innoveren en met nieuwe technologieën op de proppen te komen. En ook Europarlementslid Adam Bielan was die mening toegedaan. Als de Polen van hun eigen overheid afhankelijk zouden zijn voor het vinden van een weg uit het energielabyrint, dan zouden ze immers eerder vandaag dan morgen terug gewoon de slaven van Moskou zijn.
Meer over deze jaarlijkse conferentie op www.ils-wde.org.
Meer teksten van Vincent De Roeck op www.libertarian.be.
Natasha Srdoc van het “Adriatic Institute” wond er ook géén doekjes om. Zij viel in haar openingsspeech onmiddellijk de G20-top en de lokroep naar méér overheidsingrijpen aan. Verder maakte ze komaf met de ideeën van progressieve belastingen en herverdelingsmechanismen. “Ongelijkheid is net de motor van sociale promotie en economische groei,” aldus een strijdvaardige Srdoc, die daarin onmiddellijk bijgesprongen werd door gewezen Amerikaans EU-ambassadeur Clayland Boyden Gray. Gray besprak verder de historische banden tussen Europa en Noord-Amerika en hield een bevlogen pleidooi voor méér vrijheid, minder overheid en méér vriendschap tussen de Westerse landen. Fred Smith van het “Competitive Enterprise Institute” deed er nog een schepje bovenop. “De staat heeft van haar kerntaken verzaakt en door de Derde Weg heeft ze de economische neergang van het Westen op haar geweten.” De Amerikaanse droom was in zijn ogen een Amerikaanse nachtmerrie geworden door overregulering, superbureaucratie en de creatie van allerlei ongecontroleerde agentschappen met staatsmacht. Volgens Smith is een “mixed economy” gevaarlijker dan puur communisme omdat de mensen valse illusies koesteren en zo de waarheid vergeten. Volgens hem moet het oeroude kapitalisme gewoon opnieuw in ere hersteld worden.
WSJE-redacteur Daniel Schwammenthal waarschuwde de aanwezigen voor een té actieve overheid en hield vast aan de idee dat minder regels altijd betere regels zijn. Dan Mitchell van het “Cato Institute” viel de waandenkbeelden van beleidsmakers aan inzake perfecte concurrentie, geldcreatie, de meerwaarde van “trial and error” en het concept van “moral hazard” in de aanpak van de bankcrisis. Europarlementslid Roger Helmer hekelde het “tijdelijke” karakter van de overheidsingrepen en wist de zaal te melden dat de inkomstenbelasting in het VK aanvankelijk ook maar iets tijdelijk was. Chris Heaton-Harris MEP legde uit wat Keynesiaans beleid oorspronkelijk zou moeten zijn: sparen bij hoogconjunctuur en spenderen bij laagconjunctuur. De Europese overheden grijpen enkel naar Keynes als het slecht gaat en laten zo de staatsschuld ontsporen. Martin Callanan MEP kwam aandraven met een IMF-studie die aantoont dat 16% van alle overheidsuitgaven in het VK verloren gaan, nutteloos zijn of verspild worden. Europarlementslid Syed Kamall stelde dat mislukkingen in het bedrijfsleven afgestraft moeten worden om zo duurzame groei mogelijk te maken en gaf de Europese Commissie een veeg uit de pan. Die zou immers bezig zijn aan een hele resem richtlijnen om de bedrijfsregulering van de lidstaten te harmoniseren. Dit zou privé-initiatief fnuiken, harde concurrentie onmogelijk maken en uiteindelijk de ganse Europese Unie verzwakken. Politiek analiste Emma McClarkin en Daniel Hannan MEP deden elk ook hun Eurosceptische duit in het zakje maar hadden overall eigenlijk maar een beperkte rol in het geheel te spelen.
Gewezen Nieuw Zeelands landbouwminister Maurice McTigue kwam in Brussel vertellen over hoe hij tijdens de zware landbouwcrisis van de jaren 1990 voet bij stuk gehouden had en de overheid niet heeft laten tussenkomen. Maar net daardoor was de situatie in amper zes maanden terug opgelost. De markt had de crisis beter bezworen dan een overheid ooit had kunnen doen. De Europarlementsleden Christofer Fjellner en Ivo Strejcek stelden ironisch dat de Europese regulering wel degelijk jobs creëert, alleen dan buiten de Europese Unie. Bart Madden van het “Heartland Institute” uitte de idee dat consumenten beter gediend zijn met goedkope producten en eigen inzichten dan met overheidsgecertificeerde, en dus duurdere, producten. “The Daily Telegraph”-redacteur Bruno Waterfield schetste de internationale engagementen van de Europese Unie en de toekomstplannen. Peter Brookes van de “Heritage Foundation” hield een pleidooi voor een méér agressieve opstelling van het Westen tegenover Rusland en China. Ljubo Sirc van het “Centre for Research into Post-Communist Economies” kwam vertellen over zijn gevangenschap als dissident onder Tito en over de noodzaak om in de Balkan de corruptie aan te pakken. Anders zullen die landen zich nooit volledig economisch kunnen ontplooien.
Europarlementsleden Jan Zahradil en Geoffrey Van Orden gaven elk ook hun mening over tal van geostrategische onderwerpen. Iran moet beteugeld worden, totalitarisme moet overal bestreden worden en de aanpak van de Jihaddreiging moet ook in Europa een prioriteit worden, eerder dan de klimatologische nonsens van vandaag. Gewezen Slowaaks financieminister Ivan Miklos kwam in Brussel de vlaktaks bejubelen die hij in Slowakije wist door te voeren, met alle positieve gevolgen voor de Slowaakse economie van dien. Gewezen Roemeens justitieminister Monica Macovei vertelde over haar ervaringen in de strijd tegen corruptie en werd daarin bijgesprongen door gewezen Roemeens premier Theodor Dumitru Stolojan. Volgens beide is Roemenië op de goede weg, vooral dan na het invoeren van het “one stop shop” principe, maar de weg is nog lang. Waldemar Ingdahl van “Eudoxa” verdedigde de noodzaak van sterke IPR’s, Julian Harris van het “International Policy Network” zag wel degelijk een meerwaarde in “consumer driven health care”, en Alec Van Gelder van de “Atlas Foundation” kwam de gordiaanse knoop met betrekking tot energie doorhakken. De privé is in staat om te innoveren en met nieuwe technologieën op de proppen te komen. En ook Europarlementslid Adam Bielan was die mening toegedaan. Als de Polen van hun eigen overheid afhankelijk zouden zijn voor het vinden van een weg uit het energielabyrint, dan zouden ze immers eerder vandaag dan morgen terug gewoon de slaven van Moskou zijn.
Meer over deze jaarlijkse conferentie op www.ils-wde.org.
Meer teksten van Vincent De Roeck op www.libertarian.be.
posted by Vincent De Roeck @ 11:15
9 comments
9 Comments:
Zag er weer een leuk inbreeding-congres uit. Waarom nadenken over de echte kern van de zaken als je onder 'libertarians' het eigen Grote Gelijk kan cultiveren alsof het waar was.
@Hugo
Als liberale socialist of socialistische liberaal volg ik zoveel mogelijk de standpunten van extreem-rechts en extreem-links...Van Karl Popper heb ik geleerd dat je het meeste leert van de confrontatie, the clash of ideas. Alleen mensen en organisaties opzoeken die quasi hetzelfde denken als ik, zwakt het denken af....'altijd worden ,nooit zijn'....is de leuze.
Daarom kom ik hier zo graag, samen met het anti fascistisch front mijn lievelingsstek. Mensen die alleen maar beweren dat overheid en privé hand in hand moeten gaan, neo-Keynesianen allerhande, wat heb ik daaraan....geef mij maar de pure Marx en de pure Von Mieses, geen aangelende wijn voor mij. Alleen als ik moet stemmen dan wel, dan altijd veel water bij de wijn, of wijn bij het water.Dan geloof ik niet meer in het mirakel...
Frans V.
@Frans:
De naam is Von Mises. Mij interesseert het waar je fouten ziet in zijn werk?
@Simon
Ik zie geen fouten in het werk van Von Mises. Alleen is het een theorie, die aan de werkelijkheid getoetst moet worden. Persoonlijk vind ik dat een combinatie van staat en privé, zoals in Europa, en eigenlijk ook in de VS voldoende bewezen heeft. De staat blijft voor mij een noodzakelijke speler in dienstverlening, wetenschappelijk onderzoek, het herstellen van zware financiële onevenwichten enz. Dat het zonder de staat kan, moet nog bewezen worden, maar in theorie is alles mogelijk.... the proof of the pudding is in the eating toch?
Ik geef in het algemeen niet graag iets op wat zijn deugdelijkheid bewezen heeft, en voor mij heeft het woord 'staat' of 'overheid' niet die negatieve connotatie die het voor de meeste libertariërs heeft. Zowel van mijn genoten onderwijs als van de ziekenzorg ben ik zeer tevreden in België.
Alles kan uiteraard beter, maar laat mij zeggen dat het al redelijk goed is.
Frans V.
@Frans:
Eigenlijk kan en moet de economische wetenschap niet getoetst worden daar ze een puur deductieve wetenschap is. Een simpel voorbeeld: dat beide deelnemers verwachten beter te worden van een ruil is altijd waar onafgezien van plaats en tijd. Dat het marginaal nut van een goed afneemt wanneer het aanbod vergroot, dient ook niet getest te worden. Je voelt dit zo aan maar deze waarheden volgen ook onomstotelijk uit het het feit dat mensen middelen aanwenden om hun meest gegenegen doelen te bereiken(= het actioma van het menselijk handelen). Zie Human Action van Von Mises. Het willen testen van economische stellingen is even absurd als het beginnen meten van driehoeken om de stelling van Pythagoras te testen.
Via deductie toont Mises op een -waardevrije manier- aan dat enkele een vrije economie rationeel kan zijn. Enkel in een economie die volledig vrij is kunnen producenten en consumenten via het winst en verlies systeem vraag en aanbod op elkaar afstemmen.
Rothbard toonde later aan dat via dwang nooit een betere situatie gecreëerd kan worden daar diegene die gedwongen wordt steeds verliest. Deze persooon zijn verlies is niet te meten of te vergelijken met de winst van anderen. Het afnemen van geld van de ene om de andere te betalen om wetenschappelijk onderzoek te doen (én om de administratie errond in orde te brengen), houdt een verlies in voor deze eerste. Dit verlies is niet te vergelijken met de winst van de wetenschapper of de bureaucraat. Er kan dus niet geconcludeerd worden dat we door wetenschapssubsidies een betere situatie hebben. Dit in tegenstelling tot een vrijgelaten economie waar enkel ruil plaatsvindt (geen dwang dus). Zoals hierboven gesteld verwacht elke deelnemer van een ruil beter te worden. Er zijn dus geen slachtoffers die als middel moeten dienen voor een ander zijn wensen. Mensen als middel gebruiken, heeft -zoals u hopelijk aanvoelt- natuurlijk ook een ethische bedenkelijke kant (waar libertariërs, zoals u zegt, bijzonder gevoelig aan zijn)
"Ik geef in het algemeen niet graag iets op wat zijn deugdelijkheid bewezen heeft"-> Ik begrijp u daarin. Maar wil het zeggen dat omdat u dit systeem in orde vindt, dat anderen die dit niet vinden maar gedwongen moeten worden. Indien u 50% van uw loon wil afstaan aan eender welke organisatie, dan doet u maar. Maar u heeft m.i. NIET het recht om dit te verwachten van een ander! In een laissez-faire systeem is er voor beide plaats.
Om op een praktischere noot te eindigen. Als u geinteresseerd ben in hoe het met scholing was voor de massieve overheidsinmenging: http://www.independent.org/publications/article.asp?id=307
De conclusie: This account of education in New York State prior to full government intervention to make it free, compulsory, and universal, can be concluded as follows: Whether or not it was appropriate (after 1867) to apply compulsion unconditionally to all classes of individuals, the laws that were actually established did not in fact secure an education that was universal in the sense of 100-percent school attendance by all children of school age. If, on the other hand, the term "universal" is intended more loosely to mean something like, “most,” “nearly everybody,” or “over 90 percent,” then we lack firm evidence to show that education was not already universal prior to intervention. The eventual establishment, meanwhile, of laws to provide a schooling that was both compulsory and free, was accompanied by major increases in costs. These included not only unprecedented expenses of growing bureaucracy but also the substantial costs of reduced liberty of families eventually caught in a choice-restricted monopoly system serving the interests not of the demanders but of the rent-seeking suppliers. Both sides of the Atlantic, meanwhile, shared this same fate.
@ Simon
Ik apprecieer dat u de 'vlug-contente' en 'al-te-zekere' Frans V tot dieper nadenken wil aanzetten, maar ik vermoed dat die laatste "praktische noot" van u geen aarde aan die specifieke dijk kan brengen.
Echter, mijn objectie gaat dieper. Elke "wetenschap" moet empirisch getoetst worden, en ik denk niet dat er "puur deductieve wetenschappen" bestaan. Het is precies de 'toetsing' die het onderscheid tussen wetenschap en andere (meer) speculatieve vormen van kennis bepaalt. Logische deducties zijn natuurlijk onontbeerlijk in wetenschap, en ze helpen ook bij het 'opzetten' van zinvolle empirische toetsingen. Doorgaans zijn zowel deductie als inductie vereist bij het opbouwen van wetenschap.
Ik zou me alleszins hoeden voor een economische wetenshap die puur deductief zou zijn. Vele economische stellingen berusten op pre-supposities die 'onzeker' zijn, of die enigzins arbitrair gekozen zijn. Dikwijls berusten die pre-supposities op observeerbaar menselijk gedrag, maar gedrag dat ook 'variabel' en onvoorspelbaar kan zijn. Bijvoorbeeld, dat het marginaal nut van een goed afneemt naarmate het aanbod toeneemt, is normaal gesproken wel zo, maar dat is niet altijd zo. En het is zeker nuttig van te weten te kunnen komen wanneer dat niet zo is. Het vereist niet veel verbeeldingskracht om met voorbeelden af te komen waar het marginaal nut van een goed zelfs kan toenemen naarmate het aanbod toeneemt, althans voor een tijd over een bepaalde 'range'. Er zijn goederen die enkel (subjectief) 'nuttig' zijn OMDAT ze zeldzaam zijn, en er zijn andere goederen die enkel nuttig kunnen zijn precies omdat er vele eenheden van bestaan, enz...
Ik vermoed dat men de menswetenschappen - in tegenstelling met de fysieke wetenschappen - nooit volledig kan loskoppelen of ontkoppelen van (subjectieve) menselijke waarden. En ik denk dat empirische toetsing onontbeerlijk is om de 'menselijke natuur' beter te leren kennen. "Kennen" in de zin van "zoals die is" (of zich manifesteert), niet in de zin van "zoals we zouden willen dat die is". Want ik ben er zeker van dat u en Frans V verschillende wensen hebben op dat punt.
@Simon
Het probleem dat ik heb met 'gedwongen' versus niet gedwongen' menselijke overeenkomsten en handel, is dat ook in een totaal libertaire maatschappij à la Von Mises, vele mensen zich ook onder dwang tot bepaalde contracten moeten verplichten. De ene mens is nu eenmaal rijk geboren, de andere eerder arm. Als ik arm ben moet ik, hoe dan ook in mijn levensbehoeften voorzien door mijn arbeid te verkopen aan iemand die hem nodig heeft. Dus is dat een gedwongen situatie voor mij: ik heb geen keuze, om te overleven moet ik, allerlei klusjes aannemen die ik misschien helemaal maar niks vind. Ik kan ervan dromen om piloot te worden, maar in een maatschappij waar studies duur zijn, en de staat niet meespeelt om de sociaal-ekonomisch zwakkere groepen een beurs te geven voor hoger onderwijs, maak ik weinig kans. Dus ben ik in de keuze van mijn arbeid al redelijk beperkt, en kan ik niet echt spreken van 'ongedwongen', als ik dan uiteindelijk een jobje aanneem dat ik tegen mijn zin doe om te overleven.
Ik ben wel akkoord dat privéscholen ook in onze maatschappijen een plus-punt zijn. Gezien het gesubsidieerde onderwijs steeds meer geïnvadeerd raakt door ongemotiveerde kinderen( o.m. door de vele legale en illegale immigranten), en hierdoor het niveau aanzienlijk zakt, vind ik het voor vele ouders een oplossing om hun kinderen niet langer aan zo'n weinig stimulerende omgeving bloot te stellen. Hier heeft de staat m.i. gefaald door het voeren van een al te laks beleid. De obsessie met het verleden, het vooral niet willen lijken op dat afschuwelijke nazisme, heeft tot een omgekeerd euvel geleid: op de duur was iedereen hier welkom, werd hem ruim geld toebedeeld, ook als hij niets of weinig deed...had hij recht op alle voordelen van de Belg of Europeaan zonder daar ook maar iets tov in de plaats te stellen.De partij die hieraan iets wilde verhelpen Vlaams Blok werd buiten spel gezet, en als nazistisch afgedaan....dan krijgt men natuurlijk rare toestanden.
Vandaar dat ik in de aldus scheefgegroeide omstandigheden het privé-onderwijs als een oplossing zie....in normale omstandigheden, daar blijf ik bij, is die niet strikt noodzakelijk.
Frans V.
@ Marc Huybrechs
"ik vermoed dat die laatste "praktische noot" van u geen aarde aan die specifieke dijk kan brengen."-> goed mogelijk, Bij M. Friedman werkte het wel. Deze zag na het lezen van de onderzoekingen van E.G. West in dat een onderwijs en overheid best niet samengaan.
Buiten economie bestaan er toch nog puur dedcutieve wetenschappen: wiskunde, logica, ...
Uiteraard hangt de afgeleide theorie af van het beginpunt. In de economische theorie (vnl Oostenrijkse school) is dit vaak het feit dat mensen doelgericht handelen geweest. Met nog enkele bijaannames die heel aanvaardbaar zijn. Maar oordeel vooral zelf over deze methode door bijvoorbeeld Man, Economy and State van Rothbard of Human Action van Mises te lezen.
Bij de theorie van dalend marginaal nut, ging ik wat kort door de bocht. Volledig correct is het zo: Wanneer het aanbod van een goed verhoogt met 1 eenheid, gegeven dat elke eenheid voor de zelfde doelen gebruikt kan worden, dan moet de waarde van één eenheid van het goed dalen.
@Frans V.
Laten we geen semantische discussie voeren. De vraag is niet wat we onder dwang verstaan. Maar of dwang in de meest duidelijke betekenis (de ander van het recht te beroven zijn lichaam of middelen te gebruiken zoals hij dit wenst) enige rechtsgrond heeft.
Om de vraag anders te stellen: Wie heeft het recht te beschikken over wie? M.i. ieder over zichzelf. U, als etatist lijkt te vinden dat sommigen over anderen mogen beschikken. Vraag is nu waarom zou je moeten gehoorzamen aan iemand als u die stelt dat je naar de regels van een aantal mensen in een kamertje in brussel moet luisteren.
Wat u dwang noemt, zou ik eerder noodzaak noemen. Er is nu eenmaal zoiets als schaarste. We kunnen niet allemaal piloot worden wanneer we daar goesting voor krijgen. Iemand moet voedsel, kledij, vliegtuiden etc produceren. Maw niet iedereen kan leven op kosten van de andere. Natuurlijk kan je diegene die produceren en investeren van hun inkomen beroven om dit aan diegene die niet produceren/investeren geven. Vergeet echter niet dat het juist de 1e grooep is die zowel voor alle producten die in de winkel liggen zorgen als voor de vraag naar arbeid. Door hen te belasten kan je logisch gezien alleen meer armoede creëeren. Want minder productie en een lagere vraag naar arbeid meiden tot hogere prijzen in de winkel en lagere lonen. In een economie die vrijgelaten wordt verdubbelt de levensstandaard gemiddeld per generatie. In een sociale democratie stagneert deze. Wat lijkt je het beste voor een soc-econ zwakkere?
Die vrije keuze van het individu, die je bij jonge libertairen vaak ontmoet, is natuurlijk een fantasietje. In 17de E. had men een realistischer kijk:
"Als de dwingelandij van het lot vrijheid van keuze toelaat, is dat een onschatbaar geluk, want gewoonlijk neemt het lot het initiatief en bepaalt woonplaats alsook beroep en – wat nog gevoeliger ligt – zelfs de omgang met vrienden, bedienden en echtgenoten zonder met iemands aard rekening te houden. Daarom immers beklagen zovelen zich over hun lot, zuchtend in gedwongen onvrijheid, en ze slepen heel hun leven de fouten van anderen als ketenen met zich mee."
Baltasar Gracián
De levenskunstenaar
(Il Discreto, 1646), uit het Spaans vertaald door Jan Bakker, Kees van Dooren, Tineke Groot en Bep van Wees
2008, Papieren Tijger, pp.26-27
Een reactie posten
<< Home