De échte oorzaak

De moorden in Antwerpen hebben al heel wat pennen beroerd. Iedereen heeft wel zijn mening over wie nu aansprakelijk is en wat nu de oorzaak van dergelijke gruwelijke feiten is. Ook de politiek liet zich niet ongemoeid, en al vlug kwam de aanpassing van de wapenwet als dé oplossing ter sprake.

Misschien is het niet slecht het geheel grondig te analyseren, alvorens overhaaste conclusies te trekken. Al vrij vlug bleek dat de dader racistische motieven had. De link met het Vlaams Belang werd daarbij al even vlug gelegd.

Het is een onmiskenbaar feit dat het Vlaams Belang de hele problematiek met de vreemdelingen op het politieke voorplan heeft gebracht. Daarbij hebben ze duidelijk de knelpunten blootgelegd. De manier waarop ze echter de vreemdelingen als groep benaderen, stemt tot nadenken. Glashelder is het echter dat er tal van problemen zijn. Dat sommige Vlaamse gemeenten meer vreemdelingen dan autochtonen tellen, is op zich geen probleem. Wel een probleem is dat die vreemdelingen in het overgrote deel van de gevallen geen Nederlands praten. Het gebrek aan een deftig inburgeringsbeleid gecombineerd met het vertroetelende nationaliteitsbeleid is daar de rechtstreekse oorzaak van. Kennis van de taal is nu eenmaal dé sleutel tot participatie aan de samenleving. Het doet de vreemdelingen minder samentroepen en vermindert logischerwijs ook het wij-tegen-hen-gevoel bij de allochtonen. Een gebrek aan kennis van het Nederlands heeft nog andere verregaande gevolgen. De toegang tot de arbeidsmarkt wordt er danig door belemmerd, het socio-culturele leven wordt beperkt tot dat van de vreemdelingen onderling en de welvaart bij de allochtonen is bijgevolg, ruw geschetst, ook niet van die aard dat ze zich veel kunnen permitteren.

Terwijl de federale regering de vreemdelingen zonder enige inburgeringsvereiste de Belgische nationaliteit toekent, doet de Vlaamse regering verdienstelijke pogingen om een zo groot mogelijke groep anderstaligen te onderwerpen aan een taalcursus Nederlands. Dat de nationaliteitswetgeving echter nog steeds federaal is, maakt het er niet makkelijker op. Het beleid van beide regeringen verschilt danig en hindert de bedoelingen van de Vlaamse regering. Nochtans is inburgering een cruciaal punt dat verregaande gevolgen heeft voor de toekomst van Vlaanderen. Slechts als de vreemdelingen opgenomen worden in de samenleving, kan een klimaat ontstaan waarbij het anders-zijn van de vreemdeling als een meerwaarde wordt aanzien. Want de kracht van diversiteit ligt hem in de eenheid. Diversiteit kan nu eenmaal enkel en alleen tot z’n recht komen als het zich manifesteert in één samenleving. Naast elkaar leven, zoals dat nu al te veel het geval is, zou eigenlijk geen optie mogen zijn.

Dat naast elkaar leven zorgt ook voor wrevel bij de autochtonen. De taalbarrière is daarbij het struikelblok. Op die manier ontstaat een kloof tussen autochtonen en allochtonen. De afstandelijke gevoelens zijn daar een logisch gevolg van. Die gevoelens worden al te vaak als racisme omschreven. Maar zeg nu zelf, zou een overtuigde antiracist zijn laptop tijdens een plaspauze op de trein even snel toevertrouwen aan een onbekende Nederlandsonkundige Turk als aan Vlaming?

Ook bij de vreemdelingen zelf groeit de afstand met de autochtonen. Een minderheid van de vreemdelingen vergrijpt zich wel eens aan minder legale praktijken. Doordat de vreemdelingen zich groeperen, krijgen ze dan ook al te vaak de stempel van niet echt koosjer te zijn.

Als de huidige situatie zich doorzet, zal in de toekomst diversiteit nog meer als nu als een bedreiging worden beschouwd. Om dat te voorkomen zouden de partijen die voorstander waren van de Snel-Belg-Wet zich beter eens goed herbronnen. Het tot nu toe gevoerde beleid faalt, en heeft ernstige gevolgen.

Uiteraard kunnen individuele acties zoals die van voorbije donderdag in Antwerpen daar niet mee verhinderd worden. Maar het zal er wel voor zorgen dat de kloof tussen autochtonen en allochtonen aanzienlijk verkleind zal worden, tot we komen tot een echte samen-leving. Alle schminkmaatregelen om de vreemdeling quotagewijs te laten deelnemen aan de samenleving ten spijt, zal alleen een écht inburgeringsbeleid het tij kunnen keren. En om daar voorstander van te zijn, hoef je echt geen racist te zijn…

(Een fragment hiervan is vandaag verschenen in Het Nieuwsblad)