15 juli 2010

Een plek die Vlaanderen heet

De Vlaamse beweging heeft de afspraak met de jongere generaties gemist. De artistieke omkleding van het flamingantisme versterkt die indruk: alle flamingantische liederen en kunstuitingen zijn stokoud. Betogingen van de Lega Nord zijn naar verluidt vol ambiance, met naast Verdi’s Slavenkoor ook eigentijdse liederen. Vlaamse betogingen daarentegen hebben voor buitenstaanders weinig charme. "Ik ben Vlaming en daar ben ik fier op" is een volstrekt holle leuze, want van enige trots op en vreugde in de Vlaamse eigenheid is daar niet veel te bespeuren.



In onze cultuursector weet of zoekt niemand het Vlaamse natiegevoel met eigentijdse thema’s te verweven. In de jaren ’60 konden de Elegasten, de Vaganten of zelfs de latere belgicist Wannes Vandevelde (in Pieter Breughel) al eens naar de Vlaamse verzuchtingen verwijzen. Vandaag echter staat er een levensgrote vacature open voor de eerste artiest die stem geeft aan het Vlaanderen van na 13 juni 2010.

Soms nemen tegenstanders van het nationalisme de nationalisten zelfs het thema van de nationale identiteit uit handen. In 1999 won Maggie Holland een Britse prijs voor de beste folksong met A Place Called England. Het lied opent met de groenlinkse klacht over een verkommerd land vol bebouwing en ongelijkheid, “gerund door mannen voor wie Engeland alleen een plek is om te parkeren”. Maar hoop daagt wanneer ze vrouwen tussen het beton van de sociale woningen rozen ziet kweken.

Dan eigent ze zich enkele nationale symbolen toe: “Dus sta op, Sint-Joris, en ontwaak, koning Arthur…” Want: “Hier twee heilwensen voor een plek die Engeland heet, wreed mishandeld maar nog niet dood.” Wordt dit een nationalistisch strijdlied, een Engelse variant op: “Nog is Polen niet verloren”? Nee, integendeel. In het vervolg van de tekst legt de zangeres er zich op toe, de beperking van de Engelse identiteit tot geboren Engelsen te hekelen: “Kom, allen die zich thuisvoelen bij de vrijheid, wat ook het land is dat u voortbracht. Er is plaats voor u, met wortel en tak, zolang gij de Engelse aarde liefhebt.”

Niets wijst er echter op dat nieuwkomers “de Engelse aarde liefhebben”. Integendeel, de boerenstand (zeker ook de bio-alternatieve soort die Maggie’s sympathie geniet) en de in Engeland zeer florissante kringen voor natuurexploratie bestaan praktisch uitsluitend uit inheemsen. Daarom dat het bestuur van het natuurgebied Lake District enkele jaren geleden de gratis gidsbegeleiding afschafte, "want die dient toch alleen voor blanken". In ons land is het niet anders.

Engeland heet hier geen natie maar een keuzegemeenschap verenigd rond “waarden”, in dit geval de vrijheid. Dat er naast nieuwkomers die in Engeland de vrijheid zoeken ook anderen zijn die er hun eigen onvrijheid willen verspreiden, zullen we even buiten beschouwing laten. Ander probleem is dat er niets strikt Engels is aan vrijheid. Ook Griekenland, Nederland, Frankrijk, en de Verenigde Staten werpen zich op als heimat van de vrijheid, en voorts gun ik vrijheid evenzeer aan Arabieren en andere volkeren die niet zo'n associatie met vrijheid hebben, liefst zonder dat ze daarvoor hun thuisland moeten ontvluchten.

In die keuzegemeenschap is “plaats voor allen om te groeien en bloeien, alleen minder plaats voor de dikke landheer op zijn achterste in zijn SUV”. Ziedaar weer zo’n tragikomisch voorbeeld van een oud-linkse die het opengrenzendiscours van de bovenklasse overneemt tegen de belangen van de onderklasse in. Ruimtegebrek of andere maatschappelijke schade door ongebreidelde migratie treft de armen natuurlijk meer dan de rijken. Daarom trekken nationalisme en vreemdenvrees juist de achtergestelden aan.

In een antipolitiek crescendo ontwijkt Maggie de voor mensen onvermijdelijke politieke keuzes door zich op een lager niveau te verschuilen: “Engeland is niet vlag of Imperium, het is niet geld, noch is het bloed… Het is de merel die in de meiboom zingt… en Engelse grond onder je nagels.” Als je menselijke instellingen zoals de staat, de economie of het natiegevoel buiten beschouwing duwt, dan neem je ook de door specifieke mensengroepen bedachte identiteit “Engeland” weg. Een vaderland is meer dan een naakt landschap. Rotsen en stromen alleen zijn nog niet de door mensen gevormde “plek die Engeland heet”.

De boodschap van het lied luidt: een echte Engelsman is tegen nationalisme, de nationalist houdt niet echt van Engeland. Op Europees niveau is die redenering welbekend. Men invoceert vaak de “Europese waarden” als knuppel tegen Europese eigenwaarde en zelfverdediging: “Europees” zou immers tolerantie impliceren, “dus” de hele multiculturele agenda. Ongeloofwaardig, maar in een sterk lied als dat van Maggie gaat zulk verhaal overtuigend klinken.

(“Vlaams” heeft die links-liberale connotaties overigens niet. Anti-Vlaamse krachten buiten en binnen Vlaanderen hebben die naam zozeer als middeleeuws en bekrompen verduiveld, dat hij ongeschikt geworden is om modieuze waarden zoals multicultuur of belgicisme aan op te hangen.)

Inmiddels beschikt het belgicistische kamp niet over een Maggie Holland die de Vlaamse fierheid tot een wapen tegen de Vlaamse eisen omsmeedt. Het “Leve België!”-lied van Clouseau en de hele Belgavox-pathos zijn al net zo lachwekkend onecht als de BUB onder de politieke partijen. Maar de onbenulligheid van de belgicistische cultuur rechtvaardigt nog niet de armoede aan verbeelding en scheppingskracht in het Vlaamse kamp. Ontwaak, Vlaamse muze!

Labels: , , , ,

7 Comments:

At 15/7/10 12:15, Anonymous traveller said...

@ Dr. Elst

Zoals gewoonlijk smak in de roos met uw 2 laatste artikels hier.
Nogmaals proficiat.
De Vlaming heeft gedreven charismatische leiders nodig en ik zie er geen enkele die het heeft.
BDW is een belgicistisch media product die hopelijk sluwer is dan ik hem inschat.

 
At 16/7/10 18:32, Anonymous Anoniem said...

Morgen, in de weekend editie van De Tijd, praat de ex-premier Guy Verhofstadt over zijn afschuw van het nationalisme.

Het ironische is dat in het antinationalisme van Verhofstadt, toch een vorm van nationalisme schuilt, omdat volgens zijn kosmopolitische visie, ons land - door het afschudden van een bekrompen vaderlandsgevoel - zich dient te verheffen boven de andere landen. Hiermee wordt het eigen land een superieure geesteshouding én dus een verheven eigen identiteit toegekend. Het is een atypisch nationalisme waarin liberalen zoals Verhofstadt hun vaderlandse trots ontlenen aan het feit dat zij nu juist niet trots zijn op hun vaderland - er zich daarvoor bijna generen, alhoewel ze toch graag op audientie gaan bij de koning!

De onderliggende gedachte van dit superioriteitsgevoel, van dit 'liberale nationalisme' (dat zich niet als nationalisme presenteert) is, dat ons land een vooruitgeschoven post dient te zijn op het terrein van de wereldgeschiedenis; dat dit kleine landje de plicht heeft de rest van de wereld te onderwijzen, te laten zien hoe het moet, zoals destijds de voormalig MR-voorzitter Louis Michel er als de kippen bij was om de Belgen op te roepen niet op skivakantie naar Oostenrijk te gaan.

 
At 16/7/10 19:05, Anonymous Anoniem said...

Verhofstadt is uitgesproken anti-Vlaams aan het worden. Het spektakel van een totaal op drift geslagen VLD neemt hallucinante vormen aan.
--
Verhofstadt is duidelijk gezwicht voor het politieke spel, of moet ik zeggen dat het politieke spook hem heeft verteerd. Spijtig, want zijn vrank en vrije libertaire ideeën van begin jaren '80 en het in leven roepen van het neo-liberalisme waren (in vele opzichten) niet slecht voor dit land.
--
Ik denk eerder dat hij gezwicht is voor de macht. Toendertijd (toen het nog niet op het premierschap aankwam) was hij één der grootste boemannen voor de Walen, want hij introduceerde het begrip "winst" binnen de Waalse economie.
--
Nu aast Verhofstadt (hij wordt ook al een dagje ouder, en zijn grote doorbraak heeft wel lang op zich moeten wachten) natuurlijk op grotere vissen dan "Pelgieje". Ik denk dat hij zichzelf wil bewijzen als een "bruggenbouwer" en "compromissensluiter" tussen verschillende gemeenschappen, om zo zijn imago naar Europa toe wat uit te bouwen. Principes etc. moeten dan maar even wijken.

http://www.politicsinfo.be/wordt-dit-land-bestuurd-door-de-meest-onbenullige-premier-oo-t3327.html

Hoe sterk toch steekt de onbenullige Verhofstadt af bij de flamigant Julius De Geyter. Als strijdend en vaderlandslievend LIBERAAL was hij een der vrijzinnige figuren van de taalstrijd en van de Groot-Nederlandse gedachte. Hij was betrokken, als stichter of als medewerker, bij talrijke verenigingen en tijdschriften. Zo lag hij met Eugeen Zetternam en de Gentenaar Jakob F.J. Heremans aan de basis van het tijdschrift "De Vlaemsche School" (1855-1862).

 
At 17/7/10 11:01, Anonymous Anoniem said...

The necessity of nationalism, of each tribe and ethnic group possessing its own state, including whites, is the most important part of WN dogma. Concomitant with the science of human biodiversity is the irrefutable fact that tribes are different and possess different ways of doing things, and trying to force every tribe into the same mold can only end disastrously. This applies to whites in relation to each other as much as it applies to other races. The Dutch can handle drug decriminalization – the English can’t. The Swedish can handle cradle-to-grave socialism – the Americans can’t. The Liechtensteiners can handle laissez-faire capitalism – the French can’t. The Swiss can handle multiple tribes swearing allegiance to a single flag – the Italians can’t. The only logical position is to support nationalism of all stripes, in which each tribe gets its own nation and is allowed to maintain its own culture, traditions, and ways of doing things, maintaining the diverse tapestry that is the human race. I’m a convert to parallelism (...)


Multiculturalism is like dumping all of the animals in the zoo into the same pen and watching them devour each other – the parallelist vision of nationalism is like maintaining each species in its separate habitat where it belongs. This is the case that nationalists need to make to the aliens in their midst. We don’t hate them, we don’t wish them harm, and we don’t want to enslave or rule over them – we simply believe they don’t belong in our countries any more then we belong in theirs. This goes for all foreign tribes, including white ones. Englishmen don’t belong in Scotland any more than Tunisians belong in France, Koreans belong in Japan, or Arabs belong in Israel. We’re seeking an amicable divorce now that the marriage has been proven to be an utter failure. The alternative is a slow deterioration to anarchy and ethnic cleansing, as we saw during the Holocaust, the massacre at Srebrenica, and now the ongoing genocide of whites in Zimbabwe and South Africa.

Instead of fighting for a united white nationalism that would be disastrous if it ever came to fruition, white advocates should be fighting for individual white nationalisms, wherever they are.

http://www.inmalafide.com/tag/julius-evola/

 
At 17/7/10 11:09, Anonymous Anoniem said...

Als Vlamingen in Europa moeten wij er niet beschaamd voor zijn een waakzaam oog op onze eigen Vlaamse belangen te houden. Het is de taak van ieder mensengroep eerst en vooral de eigen problemen op te lossen, teneinde de anderen niet tot last te dienen. Slechts een gezond Vlaanderen is volledig paraat om zijn bijdrage to Europa en de wereld te leveren

 
At 17/7/10 13:44, Anonymous Anoniem said...

Bovenstaande was geciteerd naar Maurits Van Haegendoren.

 
At 22/7/10 16:49, Anonymous Anoniem said...

In reactie op dit artikel, eveneens gepost op BrusselsJournal, lijkt het er sterk op dat ik een soort controverse heb gecreëerd door te pleiten voor een Vlaamse Beweging, die beter aangepast kan zijn aan de moderne tijd.En daarmee lijk ik de spreekwoordelijke doos van Pandora te hebben geopend,getuige de reacties erop.
http://www.brusselsjournal.com/node/4481

 

Een reactie posten

<< Home

<<Oudere berichten     Nieuwere berichten>>