De rijzende ster Ron Paul (Simon Van Wambeke)

De verkiezingen voor het presidentsschap, hoewel keizersschap een gepastere term begint te worden, naderen in de Verenigde Staten. Clinton, Giuliani, Romney en Obama zijn, voor zover sommigen dat nog niet waren, huishoudnamen aan het worden. Maar buiten de grote media, is er een ster aan het rijzen. Dr. Ron Paul, al 20 jaar Congressman voor het 14e district van Texas, veroorzaakt op het internet meer bedrijvigheid dan alle andere kandidaten tezamen. Videofragmenten van debatten en interviews met Ron Paul worden massaal bekeken, meer dan deze van toppers als Hillary Clinton of Barack Obama. Pauls YouTube- kanaal staat in de top 40 van meest bekeken kanalen ooit. Meet-up groepen springen als paddestoelen uit de grond, meer dan 1000 nu. De 72-jarige gynaecoloog kwam als winnaar uit de bus bij vijf van de zes TV-debatten. In de traditionele polls blijft Paul spijtig genoeg steken op een paar procenten. Maar met nog niets uitgegeven en met een som geld achter de hand die hem bij de topkandidaten plaatst, kan dat snel veranderen.

Ik heb in het verleden ook twee teksten over Dr. Ron Paul (“Dr. No”) geschreven. U kan deze hier en hier terugvinden.

De integriteit van Paul staat buiten kijf. Zijn tegenkandidaat voor de Republikeinse nominatie, John McCain noemde hem ooit “the most honest man in Congress”. Lobbygroepen doen niet eens de moeite meer om Paul op te zoeken. Dit behoeft geen verwondering aangezien Paul de overheid radicaal anders ziet dan eender welke collega van hem. De overheid dient volgens hem om het leven, de vrijheid en het eigendom van ieder te beschermen, waar ze door elke andere politieker wordt gezien als het systeem bij uitstek om mensen uit te buiten of om de eigen moraal op te dringen. Paul wenst niet te besturen maar de omgeving creëren waarin mensen zichzelf kunnen besturen. Hij heeft zijn “voting-record” om dit te bewijzen; nooit stemde hij voor een maatregel die de staat enige macht bijgaf om haar onderdanen te taxeren of hun geld uit te geven. Ondanks Pauls toenemende populariteit wordt hij naar alle waarschijnlijkheid geen president, maar zijn inzichten zijn meer dan een vage blik waard. En dit wordt door steeds meer menen ontdekt. Belangrijker dan het politieke spel is voor Paul het uitdragen van de idee van vrijheid de reden waarom hij zich in de politiek bevindt.

De populariteit van Paul is voor een groot deel te verklaren door de steeds toenemende weerzin ten opzichte van de oorlog in Irak. 70% van de bevolking wil het leger terug naar huis brengen. Ron Paul is de enige van alle Republikeinse kandidaten die hen daarin volgt. Wat niet onbegrijpelijk is wanneer je ziet dat elke dag dat de Amerikanen langer Irak bezetten, de haat jegens de troepen toeneemt en het dodental nu aan Irakese zijde al 1 miljoen en aan Amerikaanse zijde 3829 (teller op 14 oktober) bedraagt. Eén op vijf Irakezen is dood, gewond of gevlucht. Paul wenst niet enkel de troepen weg uit Irak. Hij wenst ze terug te halen uit alle 130 landen waar de Verenigde Staten in totaal 700 militaire basissen hebben. Ron Paul wijst op de faliekante kosten van een interventionistisch buitenlands beleid: 1 biljoen (1000 miljard) dollar per jaar met een enorme schuld en geldcreatie (daarover later meer) als gevolg. Ook de militaire sector lijkt de waanzin van het Amerikaans buitenlands beleid in te zien; Paul krijgt de meeste donaties van alle kandidaten uit deze hoek.

Je kunt je afvragen wat Paul in de Republikeinse partij doet wanneer de teneur daar lijkt te zijn: hoe sneller het Midden Oosten platgebombardeerd is, hoe beter. Maar dat is een recent fenomeen dat het gevolg is van de inname van de partij door de neoconservatieven. De interventies in Somalië en Bosnië werden nog fel bevochten en George W. Bush won zijn eerste verkiezing door te pleiten voor een nederig buitenlands beleid zonder “nation building” (bevreemdend als je het nu bekijkt). Nixon en Eisenhower hebben de oorlogen in Korea en Vietnam beëindigd. Nog daarvoor was the Old Right een belangrijke groep conservatieven die elke buitenlandse interventie afzwoeren. Dus als iemand Republikein is, is het Paul wel.

Een aantal interessante opiniestukken van de hand van Dr. Ron Paul zelf kan u hier, hier en hier terugvinden.

Ron Paul lijkt mij ook de enige kandidaat die de Republikeinen uit het slop kan halen. Zoals de kaarten nu liggen, rijft Hillary Clinton de Democratische nominatie binnen en komt ze uit tegen Giuliani of Thompson, die ze zal verslaan vanwege haar oppositie tegen de oorlog in Irak en hun extreme “hawkishness”. Mocht Paul tegen Hillary uitkomen maken de Republikeinen misschien nog een kans aangezien hij veel betere kaarten ten opzicht van de oorlog kan voorleggen dan zij. Mevrouw Clinton stemde in met de inval in Irak. Zij onderschreef de Patriot Act. Ze wenst de troepen niet terug te halen uit Irak. Zij sluit het droppen van een atoombom op Iran niet uit. Zij wenst de president meer (ongrondwettelijke) macht te geven om Iran aan te vallen. Enzovoort. De Democratische anti-oorlogretoriek is niet meer dan dat en Paul zou als enige zonder zonden vrijuit stenen kunnen werpen. Hij verzette zich namelijk hevig tegen al Hillary’s zonden.

Als fiscale conservatief, maar vooral als voorstander van vrijheid wenst Paul de ongrondwettelijke (het hogere gerechtshof heeft dit in haar vonnissen steeds erkend) inkomensbelasting af te schaffen. De hele IRS (Internal Revenu Service) zou hiermee verdwijnen. Vele mensen zijn gebruskeerd door dergelijke radicale voorstellen. Waar haalt de staat haar geld dan? Uit andere taksen natuurlijk. En geld zal ze niet tekort hebben aangezien we bij het doen verdwijnen van de IRS en de inkomensbelasting terug zouden keren naar het budget van 2000. Hieruit blijkt nogmaals de enorme groei van het budget onder George W. Bush.

De afschaffing van het monopolie op valsmunterij van de staat is nog één van de belangrijke steunpilaren van Pauls campagne. Als kenner van de economie van de Oostenrijkse school weet Paul als geen andere welke massale schade centrale banken aanrichten door als kartelmeester te zorgen voor een continue aangroei van de geldhoeveelheid. Dit leidt tot inflatie en de business-cycle. Terecht noemt Dr. Paul de inflatie een verdoken taks aangezien koopkracht hierdoor herverdeeld wordt vanuit de portefeuilles van de middenklasse en de armen naar de overheid zelf, Wall Street en het Militair Industrieel Complex. Dit aangezien de overheid, haar “onderaannemers” en de banken het nieuw gemaakte geld (geld uit het niets gecreëerd) eerst kunnen besteden voordat het geld in de economie is terecht gekomen en de prijzen heeft verhoogd. Latere ontvangers van het gemaakte geld kennen al geruime tijd hogere prijzen alvorens hun inkomen zal stijgen.

Ook de business cycle is een gevolg van sterke verhoging van de geldhoeveelheid door de Centrale Bank. Geldcreatie duwt de interestvoet onder de marktinterest waardoor ondernemers misleid zijn en denken dat ze langdurigere productieprocessen kunnen beginnen. Wanneer later de geldkraan wordt dichtgedraaid aangezien de inflatie toeneemt dan blijken al deze projecten waardeloos en veranderd de “boom” in een “bust”. Eerder dan een bewaker van lage inflatie en een stabiele economie, is de centrale bank juist de oorzaak van deze fenomenen. Ron Paul is dan ook een hevige voorstander van het ontmantelen van de verderfelijke Fed (Federal Reserve, de centrale bank van de Verenigde Staten). Zijn hevige agitatie lijkt ook te werken, aangezien er aan Alan Greenspan, de oud-voorzitter van de Fed, op Fox werd gevraagd of een centrale bank wel nodig was. Greenspan zei dat dat een interessante vraag was en begon over het belang van een goudstandaard ten opzichte van fiatgeld.

Ron Paul wenst ook een afschaffing van de verzorgingsstaat aangezien deze armoede subsidieert en mensen in de afhankelijkheid van politiekers drijft. Na enkele biljoenen dollars opgesoupeerd te hebben zonder enig (positief!) resultaat, kan de “War on Poverty” best zo snel mogelijk stopgezet worden. Dan kan het privé-initiatief weer de overhand nemen om voor echte solidariteit te zorgen. Dr. Paul is wel gewonnen voor een transitieperiode. Eerst zou hij de buitenlandse avonturen van de VS stop zetten, waardoor een massa geld vrijkomt en mensen die hun hele leven hebben betaald voor Sociale Zekerheid kunnen uitbetaald worden. Jonge mensen zouden kunnen kiezen of ze in het Sociale Zekerheidssysteem wensen te stappen of zelf voor hun oude dag wensen te voorzien door middel van sparen en investeren, wat hun een veel groter pensioen zou opbrengen en wat de gemiddelde hoeveelheid investeringen zou verhogen met een enorm percentage (60% wordt geschat). Aangezien hogere investeringen leiden tot meer productie en dus een hogere levensstandaard gaat Amerika dan terug gouden tijden tegemoet.

Nog enkele (alleszins binnen de libertarische gemeenschap) meer controversiële voorstellen zijn het terugdraaien van “Roe vs Wade” en de hevige anti-immigratiepolitiek waarvoor Paul staat. Roe vs Wade is een vonnis van het Hooggerechtshof dat de federale overheid aan de Staten verbiedt om abortus onwettelijk te maken. Vele libertariërs zien hierin een bewijs dat Paul toch niet zo consequent is als ze eerst dachten, omdat baas in eigen buik een logisch gevolg is van de principes van de vrijheid. En dat is het mijns inziens ook, maar Roe vs Wade schendt een misschien wel belangrijker en vaak genegeerd principe van het libertarisme; decentralisatie. Of zoals Murray Rothbard het zelf ooit zei: “universal rights, locally enforced”. Roe vs Wade is een ontoelaatbare usurpatie van macht van de federale overheid ten opzicht van de Staten die een gevaarlijk precedent schept voor volgende veel minder benigne maatregelen. Over immigratie kan ik - u heeft geluk - kort zijn. Immigratie is volgens Paul een probleem van de welvaartstaat en zou zonder dit een mineur probleem zijn. Zodus eerst de verzorgingsstaat afschaffen en dan kan de VS weer open staan voor duizenden inwijkelingen die er heen trekken om er te werken.

Veel van Pauls voorstellen lijken bij elkaar gesprokkeld van links (afkeer tegen oorlog, voorkeur voor persoonlijke vrijheden) en rechts (taksen drastisch naar omlaag en het doen verdwijnen van de verzorgingsstaat), en dat klopt maar dat zegt meer over de inconsistentie van links en rechts dan over Ron Paul. Dr. Paul staat voor vrijheid; elke individu volgt zijn weg en niemand anders heeft het recht om dat te verhinderen. Niet door geld af te nemen via belastingen, noch door onschuldigen te vermoorden in nutteloze oorlogen in het buitenland.


Deze tribune van Simon Van Wambeke verscheen ook in Blauwdruk.


Meer over de campagne van Paul op www.belgiansforpaul.com.
Meer teksten van Vincent De Roeck op www.libertarian.be.