De rassen- en klassenstrijd van Barack Obama
(Vincent De Roeck)
Dat Barack Hussein Obama in de VS een heel-links beleidsprogramma tracht door te drukken, is al geweten. Vooral zijn vrouw Michelle lijkt hem daarin te sturen, net als extreem-linkse groepen zoals de lerarenvakbond, ACORN, Move-On, George Soros en 'burgerrechten'-organisaties met een geheime 'affirmative action'-agenda. Gelukkig zetelen er nog voldoende 'blue dog democrats' in het Amerikaanse Congres om de meest radicale voorstellen van Barack Obama, zoals 'universal health care', op de lange baan te schuiven. Obama heeft de laatste weken al meer primetime-speeches op televisie gegeven dan George W. Bush in diens volle acht jaar.
Obama is de man van de media, een populist in hart en nieren met een ontraceerbaar verleden, een racialist van het zuiverste water, een linkse radicaal zoals we ze in de VS nog niet vaak gezien hebben, en de speelbal van 'progressieve' belangengroepen. De centristische Washingtonkrant "The Politico" liet deze week weten dat de drie grootste lobbybedrijven in Washington het laatste jaar 55% meer omzet gedraaid hebben. Als maatstaf voor staatsinterventionisme en verkwisting van belastinggeld kan dat zeker tellen. Obama is een gevaarlijk man als het op socio-economie aankomt, en hij blijft volharden in zijn on-Amerikaans beleid, ook al zijn zijn 'approval ratings' de laatste maanden totaal in elkaar gestuikt. Is er leven na Obama? Ik hoop van wel. Vier jaar socialistisch wanbeleid kan nog teruggedraaid worden, acht jaar wordt misschien onmogelijk.
Barack Obama benoemde met Sonia Sotomayor een jonge latina-raciste als opperrechter en kiest in zijn beleid voor het cultiveren van de slachtoffercultuur als het op minderhedenbeleid aankomt. Dat de hardwerkende latino's of zwarten allemaal wel even succesvol zijn dan hun blanke evenknieën kan Obama niet schelen. Het tuig van de richel in de ghetto's van de grote steden waar tienerzwangerschappen en misbruik met drugs en alcohol schering en inslag zijn, heeft daar in de ogen van Obama en zijn kliek geen schuld aan. Alles is terug te brengen tot racisme en discriminatie. Een moderne Malcolm X in het Witte Huis dus, wie had dat gedacht? Obama zou nochtans beter moeten weten, moest zijn inspirerend levensverhaal 'from zero to hero' waar zijn. Obama wist als arme zwarte in het racistische Amerika zonder problemen op te klimmen tot het hoogste ambt...
Sonia Sotomayor is het schoolvoorbeeld van 'political correctness gone mad'. Haar carrière bij één van de 'Court of Appeals' was allesbehalve uitzonderlijk. Zij zit enkel op het Hooggerechtshof omwille van haar geslacht en etnische afkomst. Obama wou een latina als opperrechter en veel keus had hij niet. Dat Sotomayor zelf geen onbesproken blad is, kon Obama niet deren. De anti-business geïnspireerde vonnissen van deze racistische feminazi in discriminatiezaken kunnen net van pas komen in Obama's eigen rassenstrijd. Constitutionalisten zijn al helemaal niet te spreken over het 'track record' van Sotomayor als beroepsrechter. In die hoedanigheid weigerde zij vaak vonnissen te motiveren en gaf zij in gevoelige zaken systematisch de lagere rechters gelijk zodat de zaak niet aan het Hooggerechtshof voorgelegd kon worden. Dit zou ze gedaan hebben op aansturen van linkse groepen die bang waren voor een eventuele niet-linkse grondwettelijke interpretatie door het Hooggerechtshof. Die angst zal na Obama's passage en benoemingsdrift waarschijnlijk wel weg zijn.
Maar persoonlijk was het toch vooral de recente uitlatingen van Barack Obama naar het adres van de politie van Cambridge, Massachussetts die bij mij helemaal in het verkeerde keelgat geschoten is. Toen 'black power'-professor Henry Louis Gates van Harvard van een zakenreis thuiskwam en geen huissleutel bij zich had, besloot hij zijn eigen voordeur te forceren. Eén van de buurtbewoners zag dat gebeuren en belde de politie die ter plaatse kwam. Gates weigerde zich te identificeren en werd door de politie gearresteerd en naar het bureau meegenomen. Dit werd een schandaal dat de Amerikaanse talkshows dagenlang in de greep hield. Gates noemde de politie een bende racisten en ook Barack Obama koos hier de kant van zijn rasgenoot. De politie deed nochtans gewoon haar plicht, de agenten in kwestie maakten ironisch genoeg zelfs deel uit van een 'racial outreach program', en Gates weigerde elke medewerking met de politie omdat hij vond dat hij als professor in zijn eigen huis geen verantwoording schuldig was. Ik zou in zijn geval blij geweest zijn met de waakzaamheid van de politie. En als president zou ik zeker geen partij gekozen hebben. Maar ja, ik ben dan ook geen zwarte haatzaaier die zijn leven in het teken van de grote rassenstrijd wil stellen... Gates en Obama kennelijk wel.
Meer over Obama's racisme op www.americanthinker.com.
Meer teksten van Vincent De Roeck op www.libertarian.be.
Obama is de man van de media, een populist in hart en nieren met een ontraceerbaar verleden, een racialist van het zuiverste water, een linkse radicaal zoals we ze in de VS nog niet vaak gezien hebben, en de speelbal van 'progressieve' belangengroepen. De centristische Washingtonkrant "The Politico" liet deze week weten dat de drie grootste lobbybedrijven in Washington het laatste jaar 55% meer omzet gedraaid hebben. Als maatstaf voor staatsinterventionisme en verkwisting van belastinggeld kan dat zeker tellen. Obama is een gevaarlijk man als het op socio-economie aankomt, en hij blijft volharden in zijn on-Amerikaans beleid, ook al zijn zijn 'approval ratings' de laatste maanden totaal in elkaar gestuikt. Is er leven na Obama? Ik hoop van wel. Vier jaar socialistisch wanbeleid kan nog teruggedraaid worden, acht jaar wordt misschien onmogelijk.
Barack Obama benoemde met Sonia Sotomayor een jonge latina-raciste als opperrechter en kiest in zijn beleid voor het cultiveren van de slachtoffercultuur als het op minderhedenbeleid aankomt. Dat de hardwerkende latino's of zwarten allemaal wel even succesvol zijn dan hun blanke evenknieën kan Obama niet schelen. Het tuig van de richel in de ghetto's van de grote steden waar tienerzwangerschappen en misbruik met drugs en alcohol schering en inslag zijn, heeft daar in de ogen van Obama en zijn kliek geen schuld aan. Alles is terug te brengen tot racisme en discriminatie. Een moderne Malcolm X in het Witte Huis dus, wie had dat gedacht? Obama zou nochtans beter moeten weten, moest zijn inspirerend levensverhaal 'from zero to hero' waar zijn. Obama wist als arme zwarte in het racistische Amerika zonder problemen op te klimmen tot het hoogste ambt...
Sonia Sotomayor is het schoolvoorbeeld van 'political correctness gone mad'. Haar carrière bij één van de 'Court of Appeals' was allesbehalve uitzonderlijk. Zij zit enkel op het Hooggerechtshof omwille van haar geslacht en etnische afkomst. Obama wou een latina als opperrechter en veel keus had hij niet. Dat Sotomayor zelf geen onbesproken blad is, kon Obama niet deren. De anti-business geïnspireerde vonnissen van deze racistische feminazi in discriminatiezaken kunnen net van pas komen in Obama's eigen rassenstrijd. Constitutionalisten zijn al helemaal niet te spreken over het 'track record' van Sotomayor als beroepsrechter. In die hoedanigheid weigerde zij vaak vonnissen te motiveren en gaf zij in gevoelige zaken systematisch de lagere rechters gelijk zodat de zaak niet aan het Hooggerechtshof voorgelegd kon worden. Dit zou ze gedaan hebben op aansturen van linkse groepen die bang waren voor een eventuele niet-linkse grondwettelijke interpretatie door het Hooggerechtshof. Die angst zal na Obama's passage en benoemingsdrift waarschijnlijk wel weg zijn.
Maar persoonlijk was het toch vooral de recente uitlatingen van Barack Obama naar het adres van de politie van Cambridge, Massachussetts die bij mij helemaal in het verkeerde keelgat geschoten is. Toen 'black power'-professor Henry Louis Gates van Harvard van een zakenreis thuiskwam en geen huissleutel bij zich had, besloot hij zijn eigen voordeur te forceren. Eén van de buurtbewoners zag dat gebeuren en belde de politie die ter plaatse kwam. Gates weigerde zich te identificeren en werd door de politie gearresteerd en naar het bureau meegenomen. Dit werd een schandaal dat de Amerikaanse talkshows dagenlang in de greep hield. Gates noemde de politie een bende racisten en ook Barack Obama koos hier de kant van zijn rasgenoot. De politie deed nochtans gewoon haar plicht, de agenten in kwestie maakten ironisch genoeg zelfs deel uit van een 'racial outreach program', en Gates weigerde elke medewerking met de politie omdat hij vond dat hij als professor in zijn eigen huis geen verantwoording schuldig was. Ik zou in zijn geval blij geweest zijn met de waakzaamheid van de politie. En als president zou ik zeker geen partij gekozen hebben. Maar ja, ik ben dan ook geen zwarte haatzaaier die zijn leven in het teken van de grote rassenstrijd wil stellen... Gates en Obama kennelijk wel.
Meer over Obama's racisme op www.americanthinker.com.
Meer teksten van Vincent De Roeck op www.libertarian.be.
posted by Vincent De Roeck @ 09:28
11 comments
11 Comments:
Kan Amerikaans beleid tegelijkertijd on-Amerikaans kan zijn? Zo'n uitspraak klinkt demagogisch. Heel het artikel klinkt demagogisch en éénzijdig, maar daarvoor staan we met onze botten in de Vlaamsche klei natuurlijk.
@ Steven
Er staan ook een paar amerikanen met hun botten in de klei en toevallig zullen zij het zijn die de megalomane plannen van die volksverleider(verlakker) zullen moeten betalen.
Het is hopeloos om die populisten te ontmaskeren bij socialisten, alleen de vorm telt de inhoud is onbelangrijk voor socialisten en marxisten, zolang ze het geld maar uit de zakken van de kleiboeren kunnen halen, daar zijn die alleen goed voor.
Steven,
niemand belet jou enkel op de vrt af te stemmen als je hen minder demagogisch vindt: daar is Obama nog een heilige. Wacht maar 4 jaar, dan is hij een even grote mislukking als Carter
Ik ben het op heel wat vlakken oneens met de visie die Vincent hierboven uiteenzet, maar ik moet toegeven dat ik best wel moet lachen met de beschuldigingen van 'racisme' aan het adres van Obama.
Het is even grote lulkoek als het omnipresent, permanent racisme dat aan blanken verweten wordt (en dat zelf onbewust permanent bij ons aanwezig is, we KUNNEN het zelfs niet uitschakelen). Maar formeel is er geen speld tussen te krijgen.
Dat zat er aan te komen met de verkiezing van Obama...de subsidiesponsen zijn plots niet meer de underdogs die wild kunnen bashen/bushen.
Heerlijk hoe de PoCo wereld aan haar eigen leugens en perversiteiten ten onder gaat.
Ik hoop echt dat Barack Obama in 2012 de geschiedenis kan ingaan als One Term President.
Sotomayor werkt blijkbaar op Vincents zenuwen ;-) Zelf vind ik dat de benoeming van deze vleesgeworden middelmatigheid niet eens zo'n slechte zaak is. Obama had een echt gevaarlijke linkse academicus/academica in het Hof kunnen droppen (zijn solicitor general Elena Kagan bv.) Of nog gevaarlijker, een (ex-)politicus met een rechtendiploma. De Supreme Court heeft een lange traditie van dergelijke ex-politici (Taft was zelfs een ex-president), die pas in recente decennia in onbruik geraakt is. Het gevaar van een ex-politicus is dat die de achtergrond en de ervaring hebben om het soort tactische spelletjes te spelen waar zeker justice Kennedy, maar ook chief justice Roberts en justice Alito gevoelig voor zijn (Roberts en Alito zijn jurisprudentiële minimalisten die zich niet geroepen voelen om frontaal tegen de wetgevende en uitvoerende macht in te gaan). Sotomayor heeft daartoe niet het kaliber. Zij komt niet verder dan de bekende linkse gemeenplaatsen en ze heeft een neiging om er zo met de pet naar te smijten dat niet meteen gevreesd moet worden dat ze justice Kennedy vaak op sleeptouw zal kunnen nemen.
@ Petrus
U maakt interessante bedenkingen. En ja, het kon natuurlijk altijd nog erger of nog slechter geweest zijn.
Maar, wat wil u eigenlijk zeggen met die verwijzing naar de 'gevoeligheid' van Roberts en Alito? Dat Sotomayor misschien niet het kaliber heeft om 'politieke taktische spelletjes' te spelen, dat zou mogelijk kunnen zijn. Wat heeft dat nu te maken met Roberts en Alito?
@pepperjack: "maar ik moet toegeven dat ik best wel moet lachen met de beschuldigingen van 'racisme' aan het adres van Obama.
Het is even grote lulkoek als het omnipresent, permanent racisme dat aan blanken verweten wordt (en dat zelf onbewust permanent bij ons aanwezig is, we KUNNEN het zelfs niet uitschakelen)."
Je zal het misschien niet gemerkt hebben, maar je beweert hier van jezelf dat je grote lulkoek verkondigt.
Verder getuigt je lachen van een grote naïviteit. Obama liet in de zaak Gates even zijn masker vallen en jij hebt dat duidelijk niet opgemerkt.
Om te beginnen zou een niet-racistische president op de vraag naar zijn mening over dat incident niet ingegaan zijn
omdat presidenten zich niet inlaten met locale futiliteiten en zeker niet als ze niet op de hoogte zijn van de feiten. Een president zou hoogstens kunnen opmerken dat de opmerkzaamheid van de buurvrouw en de snelle tussenkomst van de politie alle lof verdienen. Maar niet Obama. Hij ging gretig in op de gestelde vraag en bleef er minutenlang over uitweiden, ook al was hij niet op de hoogte van de feiten. Daarbij beschuldigde hij de politie van Cambridge van 'racial profiling'. Met andere woorden, Obama suggereerde dat de arrestatie niet zou hebben plaatsgevonden indien Gates een razende blanke was geweest. Als dat geen racisme is, dan weet ik het niet.
@Marc; wat dat met Roberts en Alito te maken heeft is het volgende: het Supreme Court antwoordt bij meerderheid op de rechtsvragen die door de verzoekende partij worden voorgelegd (nadat het Hof zelf al een selectie gemaakt heeft van de vragen die het wil beantwoorden). Dat is een eerste fase waar een ex-politicus al zwaar kan wegen op Roberts en Alito, door in te spelen op hun minimalistische reflex. Een controversiële vraag die op een enigszins plausibele manier terzijde gelaten kan worden, is vanuit die optiek altijd mooi meegenomen.
Vervolgens moet er een meerderheid gevonden worden, niet alleen voor een ja of nee antwoord op de rechtsvragen, maar bij voorkeur ook voor een coherente motivering van die antwoorden. Soms lukt dat niet, en krijg je een "per curiam" waar geen enkele rechter zijn naam aan verbindt en schrijven de leden van de meerderheid elk apart of in kleine groepjes concurring opinions, terwijl de minderheid alle duivels ontbindt in vlammende dissenting opinions.
Meestal probeert men zo'n spektakel te vermijden en dan gebeurt het dat er een afgezwakt meerderheidsstandpunt geformuleerd wordt. Roberts heeft in zijn drie volledige jaren in het Hof al aangetoond dat hij zo'n aanpak niet ongenegen is. Het aantal dramatische 5 tegen 4 beslissingen ligt onder zijn leiding gemiddeld lager dan tijdens de Rehnquist-jaren.
Een handige ex-politicus met een goede juridische "fond" moet daarvan gebruik kunnen maken en allianties smeden die justices Scalia en Thomas ter rechterzijde isoleren en justice Ginsburg ter linkerzijde.
Een intellectueel links zwaargewicht, genre Kagan, had dan weer justice Kennedy kunnen meeslepen, want die man is duidelijk compleet weg van intellectualistisch geneuzel.
"The curious task of economics is to show men how little they know about what they presume that they design."
(F.A. Hayek)
"If we can't trust people with freedom, how can we trust them with power?"
(Sheldon Richman)
Een reactie posten
<< Home