Migratiepositivisme (Politiek Incorrect)

Enkele dagen geleden presenteerde de Europese Commissie een rapport op waaruit moet blijken dat de uitbreiding van de Europese Unie per 1 mei 2004 een heilzaam effect heeft op de arbeidsmarkt van de oude 15 lidstaten. Tenminste als er geen migratiebeperkingen werden opgelegd, zoals in België het geval was en is. Zij werden daarentegen geconfronteerd met een gevoelige toename aan zwartwerk.

Na de uitbreiding van de Europese Unie, konden de 15 lidstaten ieder onafhankelijk bepalen in welke mate migratie uit acht van de nieuwe tien lidstaten toegelaten zou worden. De Europese Commissie bepaalde echter dat Malta en Cyprus meteen vanaf de toetreding van het vrij verkeer van personen mogen genieten, gezien hun geringe demografische en economische impact. Landen als België, Frankrijk, Finland, Duitsland, Griekenland, Luxemburg, Denemarken en Spanje besloten om de grenzen voor enkele jaren te sluiten. In Oostenrijk, Nederland, Italië en Portugal gold een zeker vrij verkeer van personen, zij het onder strenge voorwaarden. Enkel Ierland, het Verenigd Koninkrijk en Zweden stelden hun grenzen volledig open.

Volgens het rapport van de Europese Commissie hebben die laatste landen de vruchten kunnen plukken van dat vrij verkeer van personen uit de nieuwe EU-lidstaten. En neen, de onheilsberichten ten spijt, heeft de uitbreiding van de Europese Unie niet tot een massale immigratiegolf geleid. Nemen we nu bijvoorbeeld het Verenigd Koninkrijk: In dat land werken thans zo'n 175.000 Oost-Europeanen. Dat lijkt veel, maar toch maken ze uiteindelijk slechts 0,4% van de totale beroepsbevolking uit. Ook is het niet zo dat zij de jobs van de autochtone bevolking innemen, maar vooral knelpuntvacatures invullen, voornamelijk in de bouw. Ierland krijgt, in relatieve termen uitgedrukt, het grootste aantal Oost-Europese migranten op bezoek. In 2004 ging het over 107.024 personen, waarmee de Oost-Europeanen in Ierland toch 3,8% van de beroepsbevolking uitmaken. Zien we dan echter naar we werkloosheidscijfers, dan merken we dat de werkloosheidsgraad in Ierland van 4,6% in het tweede kwartaal van 2004 naar 4,3% precies een jaar later is teruggevallen. Ook de legendarische economische groei in Ierland (+4,7% verwacht voor 2006) is hieraan inherent. Hoezo, de Oost-Europese werknemers zorgen voor hogere werkloosheid? In sociaal-protectionistisch België daartenegen zagen we de omgekeerde trend: Hier steeg de werkloosheid van 7,7% in 2004-II naar 8,4% in 2005-II. Hoezo, werk voor eigen volk eerst?

Over het zwartwerk in de lidstaten an sich zijn geen echt concrete cijfers - een van de logische eigenschappen van zwartwerk is nu eenmaal dat het moeilijk op te sporen valt... - maar toch kunnen er bij enkele gegevens toch vraagtekens geplaatst worden: In België geldt dus een totaal migratieverbod, en toch maken de Oost-Europeanen hier 0,2% van de actieve beroepsbevolking uit. Dat is het dubbele van Zweden, een land dat nochtans wel de grenzen geopend heeft. En nochtans hebben amper 622 Oost-Europeanen een verblijfsvergunning in België gekregen. Dit kan dus een eventuele indicatie zijn van het toenemende zwartwerk van Oost-Europese werknemers, dat leidt tot onaanvaardbare wanpraktijken zoals bij Struik Foods in het Antwerpse Schoten.

Overigens is de Europese Commissie niet de eerste instelling die een evaluatie van de EU-uitbreiding heeft opgesteld. Eerder had de European Citizen Action Service (ECAS) in september 2005 ook een rapport opgesteld dat tot dezelfde conclusies is gekomen als de Europese Commissie vandaag. Ook de ECAS wilde de arbeidsmarkten in de verschillende lidstaten, dus ook in België, grondig analyseren, maar stelde in haar rapport het volgende: "ECAS regrets, that statistics available for France, Belgium and Luxembourg were not up-to-date and did not provide systematic information on the composition of the national labour markets." Wetende dat de ECAS gehuisvest is in Brussel, is dit natuurlijk een blaam voor de immer 'performante' Belgische administratie en statistisch beheer.

Het rapport is alleszins niet geheel in Spaanse, Finse en Portugese dovemansoren gevallen. Deze landen zijn immers van plan om van hun migratiebeperkingen af te stappen. Arm België moet het echter weer stellen met de meesterlijke demagogen van de Vlaamse en Waalse (nationaal-) socialistische partijen, die koste wat het kost de immigratiebeperkingen willen behouden. En voor deze ene keer vinden de socialisten dan ook een bondgenoot in een andere sociaal-corporatistische struisvogelpartij, het Vlaams Belang. Hoe lang nog gaat deze socialistische dictatuur in Vlaanderen de plak zwaaien en ons land, geblinddoekt, naar de economische afgrond begeleiden?