9 oktober 2005

Ceci n'est pas asiatique (Hoegin)

De kaart hiernaast is dus geel, en wie iets anders durft te beweren, zou zich volgens Karel de Gucht alleen maar belachelijk maken. Dat is toch wat ik ervan begrijp, maar ik ben misschien niet zo intelligent als De Gucht.

De redenering van Karel de Gucht is dat aangezien veertig jaar geleden aan Turkije lidmaatschap van de EU beloofd werd, wij vandaag «geen alternatief hebben» dan daarmee door te gaan, zeker omdat we dat verleden jaar nogmaals bevestigd hebben. Ik heb het niet voor van die onafwendbare beslissingen, want vaak moeten die verdoezelen dat de argumentatie erachter niet helemaal pluis is. Dat bijvoorbeeld de context ondertussen lichtjes veranderd is, is een detail waar een groot licht als De Gucht zich niet mee kan bezig houden. Eén zaak is dat van die belovers van veertig jaar geleden misschien nog slechts een handvol in leven is. Maar of velen van hen ook zouden geloofd hebben dat vandaag landen als Polen en Hongarije lid zouden zijn van de Europese Unie, meer zelfs, ook een Tsjechische Republiek, Slovakije en Slovenië, om nog maar te zwijgen van de drie Baltische staten — ik betwijfel het zeer. En ik durf er zelfs op wedden dat menigeen onder hen de ondergang van het socialistische experiment aan de overzijde van het IJzeren Gordijn betreurd heeft of zou hebben, doch dit terzijde. De zaken zijn vandaag dus helemaal anders dan veertig jaar geleden, maar daar wil Karel de Gucht zich vooral niet aan storen.

Overigns, De Gucht wil niet dat er vandaag nog een discussie gevoerd wordt over Turks lidmaatschap van de EU, want daarvoor is het nu veertig jaar te laat. Anderen beweerden dan weer dat het verleden jaar nog te vroeg was om een discussie aan te gaan, omdat er alleen maar over onderhandelingen gesproken werden. Over tien-vijftien-twintig jaar zullen tegenstanders ongetwijfeld te horen krijgen dat het dan in ieder geval te laat zal zijn, dat staat nu dus al vast. Of hoe alleen maar voorstanders altijd hun argumenten mogen verdedigen, en tegenstanders misschien wel morgen, gisteren, of veertig jaar geleden, maar vandaag dus even niet.

Overigens, zullen er morgen nog wel tegenstanders (durven) zijn, want de Zweedse Eerste Minister Göran Persson en zijn Tsjechische collega Jiří Paroubek hebben grote plannen. In een gezamelijke reactie verklaarde de sociaal-democraat Persson dat het feit dat in niet één lidstaat van de Unie een meerderheid van voorstanders gevonden kan worden «zorgwekkend» is, maar geen reden om Turks lidmaatschap tegen te houden, want «indien elke beslissing over de toekomst van de Europese Unie afgestemd zou moeten worden op opiniepeilingen, zou er nooit vooruitgang geboekt kunnen worden». Het getuigt van een democratische instelling om u tegen te zeggen. Toch voelt Persson nattigheid, en gelukkig gelooft hij nog in de maakbaarheid van de samenleving (of de opiniepeilingen?) omdat Turks lidmaatschap nu eenmaal een buitenkansje is voor de Europese Unie. Europa heeft immers baat bij een democratisering van Turkije en de ontwikkeling van een sociale marktekonomie, en daar heeft hij natuurlijk gelijk in, maar waarom dat alleen kan als EU-lid of toch met die wortel in zicht, vertelt hij er niet bij. Zijn Tsjechische collega Paroubek, ook al sociaal-democraat, doet er echter nog een schepje bovenop:
In our country, the public opinion is split in two groups of people … 51 percent of people are against membership of Turkey in the European Union. […] This is a very close majority and I think that in the future it will be possible to change it.
Wanneer ik zoiets lees zit ik dus met vragen. Waarom moet die meerderheid veranderd worden, in plaats van dat de politieke maatregelen gewijzigd worden? In al mijn naïviteit dacht ik dat in een democratie het volk regeert, en ik ben dus blijkbaar niet de enige die zich daarin vergist, maar in Europese sociaal-democratische kringen weet men beter en heeft men dus een totaal andere opvatting over deze zaak. Hoe denkt Paroubek trouwens die meerderheid te veranderen? Hij kan ongetwijfeld één en ander aan inspiratie putten uit de recente geschiedenis van zijn eigen land, maar of dit een succes zal worden en überhaupt wenselijk is, dat is toch maar zeer de vraag. In buurland Oostenrijk met 80% tegenstanders zullen ze hem trouwens hard nodig hebben.

Neen, noem mij dan liever belachelijk wanneer ik stel dat Turkije een Aziatisch land is, en dus per definitie geen lid kan worden van een Europese Unie als die zich nog Europees wil blijven noemen. Het was trouwens ontzettend pijnlijk te moeten vaststellen dat slechts één land de enige correcte (en zeer zeker wenselijke) oplossing verdedigde, namelijk een associatieverdrag, en daarvoor door de rest van politiek correct Europa (politici én journalisten unisono) zowat gekielhaald werd. Een ontluisterend schouwspel, waarschijnlijk niet van die aard om het aantal voorstanders te doen toenemen. Paroubek heeft dus nog veel werk voor de boeg.

2 Comments:

At 13/1/09 21:21, Anonymous Anoniem said...

Dag beste landgenoot,(?)

Ik ben bijna 4 jaar te laat om op je blog te reageren, maar beter laat dan nooit :), Turkije is dus een aziatisch land? Baseert U zich op de geografische ligging of iets anders? Griekenland ligt er net voor en Cyprus ligt er net onder in de zelfde horizontale lijn en zelfs verder dan istanbul. Als Cyprus als een aziatisch land deel mag uitmaken van de Europese Unie, dan zie ik daar geen problemen in, maar waarschijnlijk bedoelt U met aziatisch iets heel anders???
Ik zal ook mijn eigen mening geven over de toetreding van Turkije. Als Turkije toetreedt en langzamerhand denkwijze en leefgewoonte, vrijheid gaat overnemen en als goed voorbeeld gaat tentoonstellen in eigen land (ondertussen merk ik wel dat ze dat doen, en goede verbeteringen zijn)dan ben ik erVOOR, maar als ze koppig gaan worden en altijd gaan tegenwerken, dan is het beter dat beide partijen stoppen met deze zever. Maar met pijn in het hart moet ik zeggen, dat als een land als Bulgarije al een lid is van de Europese Unie, dan is het vrij normaal en beter dat Turkije maar ook toetreedt, want ik ben in Bulgarije geweest (vol corruptie, overheid enz..)
Ik weet dat dit niets aan uw mening zal veranderen, maar als U uw mening geeft, gelieve ook realistisch te zijn en met feiten te komen, dank u

een landgenoot (?)

 
At 13/1/09 22:03, Blogger Marc Vanfraechem said...

Ik antwoord maar, al ben ik niet de aangesprokene, met een humoristisch artikel, ook al enkele jaren oud.
Maar ten gronde: de Turken hebben natuurlijk een stuk van Europa veroverd, en heel klein-Azië (en de grote cultuur daar deels verwoest), en zij zijn dan tot overmaat van de ramp ook nog islamitisch geworden, wat de uitroeiing van dit christelijke gebied meebracht, maar dat maakt hen toch nog niet tot Europeanen? Die zijn erfgenamen van de Grieken in de eerste plaats, dan van de Romeinen en de christenen, allemaal dingen waar de Aziatische veroveraar geen deel aan heeft gehad en die onze beschaving uitmaken. Verder is er de taal die meer verwantschap toont met het Oud-Japans enChinees, dan met énige Europese taal (Hongarije en Finland daargelaten, twee christelijke landen overigens).
Nee, dat de Turken Europeanen zouden (kunnen) zijn is even krankzinnig al beweren dat wij Congolezen zijn omdat we ooit dat land hebben veroverd.
So sorry. Maar goed buren kunnen we altijd blijven.

 

Een reactie posten

<< Home

<<Oudere berichten     Nieuwere berichten>>