PS-cliëntelisme is dodelijk

Er blijken vele gelijkenissen te bestaan tussen de Waalse PS en haar zusterpartij in de Regio Nord-Pas-de-Calais. Zoals een onuitroeibaar cliëntelisme en het verduisteren van publieke gelden. PS-cliëntelisme dat dodelijk kan zijn, zoals nu blijkt tijdens een proces over de sociale woningblok ‘Les Mésanges’ in Bergen. Mag men rekenen op de N-VA om in 2014 deze corruptiepraktijken niet weer aan de macht te helpen?

Op 21 februari 2003 stierven zeven mensen bij een hevige brand in het sociale woningblok ‘Les Mésanges' in Bergen. Vier slachtoffers verkoolden, drie anderen stortten te pletter in een wanhopige poging om hun leven te redden. De oorzaak van de brand werd nooit precies achterhaald. Het gerechtelijk onderzoek maakte duidelijk dat de brandveiligheid in Les Mésanges jarenlang beneden alle peil was. Daarom moet de sociale woningmaatschappij (Sorelobo) zich nu voor de correctionele rechtbank in Bergen verantwoorden. Het proces begon op maandag 17 december 2012. (Bijna 10 jaar na de feiten dus. Jawel: pas TIEN JAAR na de feiten. Justitie maalt hier echt schandalig langzaam). In de raad van bestuur zaten bijna uitsluitend PS-politici, 35 in het totaal, waaronder ook huidig premier Elio di Rupo. Maar alleen de PS-soldaten Maurice Lafosse en Victor Zdanov verschijnen nu voor de rechter. De Standaard wijdt er die maandag 17.12 twee volle bladzijden aan, in zijn rubriek ‘Het verhaal’. Titel van de reportage: ‘Een brand in het hart van de PS’.

Uit het artikel:

‘Het wordt voor een stuk ook het proces van het PS-cliëntelisme in Bergen en in de Borinage. Voor John Joos, de voorzitter van het steuncomité van de slachtoffers van Les Mésanges, is het tien jaar na de feiten nog altijd even duidelijk wat die gerechtigheid inhoudt: ‘De Parti Socialiste (PS) heeft Sorelobo (Société Regionale du Logement Borinage) veertig jaar lang slecht beheerd. Dat wanbeheer heeft in Les Mésanges zeven mensen gedood en andere mensen voor het leven verminkt. De verantwoordelijken moeten daarvoor gestraft worden.' Dat de slachtoffers van de grote brand naar de PS wijzen, mag niet zo verwonderlijk heten. Ten tijde van de brand wemelde het in de 35-koppige raad van bestuur van de Société Regionale du Logement Borinage (Sorelobo) van de hoge PS-politici uit Bergen en de Borinage… Claude Durieux, ondertussen de gouverneur van Henegouwen, en Didier Donfut, tot 2009 Waals minister van Sociale Zaken, zaten in 2003 in hoge functies bij Sorelobo. Durieux was zelfs voorzitter…. In de vijf woontorens woonden op het moment van de brand een slordige duizend mensen. Migranten, maar vooral autochtone Borains die het niet breed hadden en die dankzij de alomtegenwoordige Parti Socialiste (PS) een sociaal appartement hadden verworven…. Joos spaart zijn kritiek niet. ‘Er zijn tijdens het gerechtelijk onderzoek veel malversaties ontdekt binnen de Sorelobo. De kerntaak van de maatschappij was: de gebouwen onderhouden, maar ze spendeerde haar geld aan veel andere zaken. Wat ze ermee deed, zal blijken op het proces. Maar er zijn veel gelijkenissen met wat gebeurde bij de ‘Carolo' in Charleroi. Zo ging er zelfs geld van Sorelobo naar RAEC Mons, de voetbalclub.'…. De brandexperts die de voorbije jaren in opdracht van het parket de brand onderzochten, wezen niet in de richting van de bewoners, maar wel naar Sorelobo. ‘Het gerechtelijke dossier liegt niet. De lijst met mankementen is lang. Het rookdetectiesysteem in Les Mésanges haperde al jaren. Er was een geluidsalarm, maar dat kon je op de hoogste verdiepingen niet horen. Er waren geen brandwerende deuren', zegt Joos. ‘Het elektrisch systeem waarmee de bewoners vanuit hun appartement bezoekers konden binnenlaten, was al maanden vóór de brand defect. Om dat te verhelpen, hadden de beheerders van Sorelobo voor een radicale oplossing gekozen. Ze hadden het slot op de deur gewoon weggehaald, zodat iedereen in en uit kon lopen. Zo werk je vandalisme uiteraard in de hand. Op elke verdieping van het gebouw hing één brandblusser en één lans om vuur te bestrijden. ‘Geen ervan werkte toen de brand uitbrak. Ze waren allemaal stuk of onbruikbaar wegens gebrek aan onderhoud. De brandtrap was vanuit sommige appartementen niet te bereiken. De kokers om rook af te voeren, waren door Sorelobo zelf afgesloten.' Het verslag van de brandexperts was niet alleen vernietigend. Ook bleek dat de verantwoordelijken van de maatschappij al jaren wisten wat de problemen waren. Want in de brandweerverslagen die sinds 1968 jaarlijks van het gebouw werden gemaakt, bleek iedere keer opnieuw dat er zware gebreken waren op het vlak van de brandveiligheid.’ (De Standaard, 17 dec ’12).

Op de eerste procesdag verklaarde politieinspecteur Michel Bovy, die betrokken was bij het onderzoek na de brand, dan weer dat de brandweer nooit een algemene inspectie van het gebouw had uitgevoerd. Blijkbaar had ze dus rapporten geschreven om zich in te dekken, zonder grondige inspectie.

De mafieuse Franse PS in Nord-Pas-de-Calais

Het is leerzaam even over de grens te kijken, en een zicht te krijgen op de praktijken van de goede vrienden van de Waalse PS: de Parti socialiste in de regio Nord-Pas-de-Calais. Daarover schreef een ingewijde al twee boeken: ‘Rose Mafia’ en ‘Rose Mafia 2, l’enquête’. De schrijver is Gérard Dalongeville, burgemeester van de gemeente Hénin-Beaumont van 2001 tot 2009. In zijn boeken beschrijft hij zeer in detail over de corruptie van de socialistische verkozenen in die regio.

De website Polémia bespreekt in zijn nieuwsbrief van december 2012 het eerste boek, op 23 januari 2012 gepubliceerd bij de uitgeverij Jacob-Duvernet. Het artikel heeft als titel « Rose Mafia » de Gérard Dalongeville, ancien maire d'Hénin-Beaumon

Hierna volgt een eigen vrije vertaling van delen van deze boekbespreking. Vooreerst krijgen we een lijst van de oudere en huidige malversaties van de verkozenen van die partij:

– Het systematisch opzetten van fictieve functies, bekend bij het publiek. De oud-burgemeester is trouwens zijn socialistische carrière op deze manier begonnen en geeft tal van voorbeelden.

- Deze fictieve functies zijn frequent gekoppeld aan het familiaal veel voorkomende nepotisme (vriendjespolitiek) in de regio, uitvoerig beschreven door de oud-burgemeester. In die sfeer vindt men de vroede vader van Béthune en zijn chauffeur, waarvan de zonen een bedrijf van medische materiaal hebben opgericht, die samen met een aannemer die betrokken is in de ‘Carlton-zaak’ hun goede banden met de socialistische verkozenen hebben gebruikt om hun toestellen te plaatsen. Ze verkregen hiervoor nagenoeg het monopolie in de openbare ziekenhuizen in de regio.

(NvdR: ‘De Carlton-zaak’ is de rechtszaak waarin Dominique Strauss-Kahn – lid van de Franse PS - beschuldigd wordt van betrokkenheid bij een luxe prostitutienetwerk. De 63-jarige Strauss-Kahn wordt ervan verdacht samen met anderen seksfeesten te hebben georganiseerd waar prostituées voor werden ingehuurd. De verdachten achter dit vermeende prostitutienetwerk zijn voornamelijk figuren uit Rijsel, inclusief een politiecommissaris en een pr-medewerker van het Carlton Hotel in Rijsel. Het hotel zou een van de locaties zijn waar de seksfeesten werden gehouden. Op 19 december ’12 beslistte de rechtbank dat de rechtszaak doorgaat.)

– Gemeentelijke middelen en middelen van semi-publieke organisaties: inkomsten van sociale bedrijven, OCMW, sociale huisvestingsmaatschappijen, allerhande subsidies, enz. worden omgeleid ten bate van de PS en zijn verkozenen, met misbruik van sociale goederen. Deze organisaties boeken ten hunnen laste persoonlijke uitgaven van verkozenen, zoals buitenlandse reizen, restaurantnota’s, aankoop van luxe-auto’s, vliegtuigtaxi’s naar Luxemburg, verre vakantiebestemmingen, bouwen van apartementen en tweede verblijven, uitbetalen van overdreven vergoedingen voor de bestuurders van die organisaties, verkoop van gronden ver onder de werkelijke prijs, enz. De boekhouding is onbetrouwbaar en vervalst, en verliezen worden dikwijls verstopt onder boekhoudkundige trukken.

– De wet op de overheidsopdrachten wordt omzeild en de openbare aanbestedingen getrukkeerd om de bestelling te kunnen toekennen aan bevriende bedrijven, wat dan weer als wederdienst leidt tot betalingen aan de PS en zijn verkozenen. Overfacturatie aan de overheid moet die wederdiensten bekostigen.

– Corruptie van de verkozenen. De auteur geeft als een van de voorbeelden een concreet geval aan waarbij hem een omslag werd gegeven door een aannemer van openbare werken, bestemd voor de PS en zijn voorganger op het gemeentehuis.

– Bankrekeningen van verkozenen en verantwoordelijken van de PS in Luxemburg worden gebruikt om smeergeld wit te wassen, verbonden aan de financiering van de PS.

De geleerde lessen en algemene besluiten

De recensent van het boek komt in zijn artikel tot volgende algemene lessen en besluiten:

– In het boek wordt sterk onderstreept dat al deze personages deel uitmaken van de vrijmetselaarsloge, die een sterke band betekent, en de begunstigden van het PS-systeem verbindt die deel uitmaken van verschillende loges.

– De regio is zwaar getroffen door de economische crisis, desindustrialisereing en sociale achteruitgang. De regio heeft gemeenten die in het koppeloton zitten van de armste gemeenten van Frankrijk. En deze erg verarmde regio wordt dus geplunderd door hen die zich uitroepen tot de verdedigers van de armste klasse. Die is de gevangene van het systeem dat gebaseerd is op cliëntelisme, gefinancierd door verduisteringen door de verkozenen en door de voordelen die ze zich toekennen. Een sterk in de hand gehouden systeem met mafieuse kenmerken, zoals de omerta die herverkiezing mogelijk maakt.

De Belgische PS, zusterpartij van de Franse PS

We kunnen de vergelijking van de Franse en de Waalse PS het kortste maken met enkele citaten van Mark Grammens uit zijn nieuwsbrief Journaal:

- Voor het overige haakt Di Rupo met grote doortastendheid Vlaanderen aan de Franse lokomotief vast. Voor Henegouwers is Frankrijk binnenland en Vlaanderen buitenland. De nauwe banden van de plaatselijke loges met die van Noord-Frankrijk staan borg voor een voortzetting van deze betrokkenheid (Journaal, 31 mei ’12, ‘Di Rupo en Vlaanderen’)

- Henegouwen, waarover we het hier hadden, dat is Di Rupo. Dat zegt bijvoorbeeld de liberale Waalse partijvoorzitter Charles Michel (in De Morgen, 2.12.06): "De macht van de PS ligt in Henegouwen." Elders in Wallonië zijn de drie klassieke partijen aan elkaar gewaagd, zelfs in Luik, maar Henegouwen is exclusief bezit van de PS. "Het hele PS-systeem, zoals het daar bestaat (Charleroi!), is slecht, maar het is ook de basis van de macht van de partij". Vanwege haar feitelijke alleenheerschappij is de PS dus in hoge mate verantwoordelijk voor de verloedering en de schrijnende armoede, voor de werkloosheid ook, in Henegouwen, en bij uitbreiding in Wallonië. En de man die aan het hoofd van deze maatschappelijke ellende stond en staat, wordt nu, mede door enkele Vlaamse minderheidspartijen, aan het hoofd geplaatst van een Belgische staat die een antwoord moet geven op de Vlaamse elektorale roep naar vernieuwing en verandering! Dit is het België van de toekomst: "In Wallonië worden alle economische projekten geëvalueerd op basis van politieke criteria. De vraag is vaak niet of iets jobs oplevert, maar welke lokale socialistische baron de vruchten kan plukken" (Alain Destexhe, Kamerlid MR, in De Morgen, 2.6.05). (Journaal, 22 maart ’12, ‘De PS aan de macht’)

- Het is normaal dat de "machtspartij" die de PS is, door een machtsmens wordt geleid. Maar die macht wordt niet ten dienste gesteld van sociale vooruitgang maar hooguit van "het kompleet immobiliserende konservatisme", zoals Johan van Overtveldt (in Trends, 9.2.12) de doelstelling van de PS omschrijft. Voor verscheidene aktuele vraagstukken weet de PS geen andere dan een strikt behoudsgezinde oplossing te bedenken, en Van Overtveldt geeft als voorbeelden de diskussie over de pensioenen, asiel en immigratie, en de onaantastbaarheid van de automatische loonsverhoging bij stijging van de index. Dit konservatisme is nefast, aldus Van Overtveldt: "nadat de Parti Socialiste met haar beleid de voorbije decennia Wallonië ten gronde heeft gericht, is de partij nu druk bezig hetzelfde te doen met België".
Dat gebeurt ondermeer, aldus nog Van Overtveldt, omdat de PS "ook een korrupte partij" is, en immobilisme gunstig is voor het voortwoekeren van korrupte praktijken. Het is zeer te betreuren dat de Vlaamse media gehoor geven aan de Vlaamse politieke minderheid die in de Belgische regering zit, en er bij de media op aangedrongen heeft Di Rupo kritiekloos naar de Vlaamse altaren te begeleiden. Zo verneemt Vlaanderen nauwelijks iets over de opnieuw fel opgeflakkerde beschuldigingen van korruptie in de besturen van Charleroi en Bergen …. Tegelijkertijd verneemt men dat het gerecht zich geworpen heeft op een zaak van afwending van overheidsgeld naar partikuliere vennootschappen en verenigingen via het beheer van de parkings van Charleroi (La Libre, 9.1.12). Het gaat om sportclubs en sportevenementen die buiten begroting werden gefinancierd door een aantal "zwarte kassen" van de stad, en waarvan ook inmiddels afgetreden schepenen profiteerden...
Di Rupo zegt nooit nee als hij de koning van Henegouwen wordt genoemd, maar hij weigert ook maar de geringste verantwoordelijkheid op te nemen voor wat er slecht gaat in Henegouwen, ook al staat hij aan het hoofd van het partij-apparaat dat in Charleroi de lakens uitdeelt, en waarover Béatrice Delvaux (in Le Soir, 4.2.12) schrijft dat het één groot netwerk van cliëntelisme is. In die hoedanigheid is de PS in Wallonië, aldus Delvaux, een partij die alles lamlegt (un parti qui paralyse) en liever een stad laat verkommeren dan de politieke maatregelen te nemen die dat kunnen voorkomen. (Journaal, 23 febr ’12, ‘De Belgische premier is burgemeester van Bergen’)

- Een van de grondslagen van de Belgische politiek is altijd geweest de sterke verbondenheid van de Waalse politieke klasse in het algemeen, en van het Waalse socialisme in het biezonder, met Frankrijk. Toen Guy Spitaels voorzitter van de PS was, wist men in het persmilieu op welke dagen en waar op de Grote Markt van Brussel hij zijn vaste wekelijkse afspraak had met mensen van de Franse ambassade. Parallel daarmee is de loge van het Grootoosten van België ten nauwste verbonden met die van Parijs, en zijn de loges van Henegouwen - vooral die van Seneffe (Busquin) en van Bergen (Di Rupo) - meer verwant met die van Noord-Frankrijk dan met Vlaamse loges, die men er nauwelijks kent. Deze verbondenheid geeft zowel het Franse Quay d'Orsay (ministerie van Buitenlandse Zaken) als de Franse Grand-Orient een stevige vinger in de Belgische pap; hier gebeurt weinig of niets dat niet gefilterd werd door Parijs. In Europa is het een publiek geheim dat er op beleidsniveau permanent overleg en zo mogelijk samenwerking bestaat tussen Frankrijk en België. Toen de Grand-Orient een aantal jaren geleden zonder vertegenwoordiger zat in de Europese Kommissie, werd PS-voorzitter Busquin door Verhofstadt naar de Europese Kommissie gestuurd als Belgisch kommissaris, maar in werkelijkheid als de ogen en oren van de Parijse loge. Zijn opvolger was Louis Michel, idem, en diens opvolger moest volgens de gebruiken een Vlaming zijn: het werd dus Karel de Gucht, niet de keuze van Verhofstadt noch Leterme en zeker niet van het Hof, maar fidele logebroeder. (Journaal, 9 febr ’12, ‘Di Rupo verdedigt de Franse belangen’).

- De Waalse samenleving is volledig gepolitiseerd, lees: in handen van de socialistische partij en vakbond. Nu blijkt dat overal waar een socialistische partij een machtspositie inneemt, de korruptie hoogtij viert. Wij maken dat in Vlaanderen mee in Limburg. Recentelijk is in Charleroi het zoveelste schandaal in socialistische rangen uitgebroken. De socialistische schepen van Onderwijs en Speelpleinen, een zekere Latifa Gahouchi, van Algerijnse afkomst... werd door het parket in staat van beschuldiging gesteld wegens korruptie, in werkelijkheid wegens maffia-achtige praktijken… (Mark Grammens in Journaal nr. 619, 12 jan '12)

De PS-schandalen in Charleroi, 2005-2006

Vijf jaar geleden verketterde PS-voorzitter Elio Di Rupo publiek de ‘parvenu's’ in zijn partij. Di Rupo viseerde kopstukken als gewezen Waals minister-president Jean-Claude Van Cauwenberghe, Van Cau voor de vrienden, die met zijn clan in Charleroi niet vies bleek van belangenvermenging. Enkele data uit die periode:-

- September 2005
Uit een rapport blijkt dat de top van de huisvestingsmaatschappij La Carolorégienne, waarin vooral PS-mandatarissen zitten, grote sier maakt met het geld van de maatschappij. Drie PS-schepenen van Charleroi - Serge Van Bergen, Claude Despiegeleer en André Liesse - worden in verdenking gesteld. Ze moeten een voor een ontslag nemen.
- 30.09.05
Ook de Waalse minister-president, Jean-Claude Van Cauwenberghe, de sterke man van de PS-afdeling van Charleroi en er zeer lange tijd burgemeester, stapt op onder sterke politieke druk.
- 10.05.06
De RTBF onthult dat er ook gefraudeerd wordt bij de afvalintercommunale ICDI. Vooral schepen Lucien Cariat (PS) komt onder vuur als voorzitter van ICDI. Het parket van Charleroi opent een onderzoek naar verduistering, schriftvervalsing en misbruik van bedrijfsgoederen.
- 17.05.06
Het weekblad Le Vif onthult dat de industrieel Robert Wagner in verdenking gesteld is van subsidiefraude en actieve corruptie. Hij moet aftreden als voorzitter van de luchthaven van Charleroi. Provincieraadslid Jean-Pierre De Clercq (PS) wordt dan weer in verdenking gesteld van geldverduistering in verband met zijn baan als curator.
- 23.05.06
Na huiszoekingen worden Eric Somme, de manager van de basketbalclub Spirou Charleroi, en Patrick Henseval, de voorzitter van de volleybalclub, officieel in verdenking gesteld van fraude. Henseval is ook kabinetschef van burgemeester Van Gompel. Die stelt zijn mandaat ter beschikking van de partij.
- 16.06.06
Le Soir kan de doorlichting inkijken die de Waalse Huisvestingsmaatschappij maakte van Le Foyer Marcinellois. Die blijkt veel weg te hebben van La Carolorégienne, de huisvestingsmaatschappij waar de schandalen het eerst losbarstten. Centraal staat opnieuw Lucien Cariat (PS).
- 20.10.06
Van Gompel zit in de cel.

Corruptie onuitroeibaar, ook bij de ‘jonge PS-wolven’

De regionale PS-federaties kregen van hun partijvoorzitter indertijd de uitdrukkelijke opdracht om de rangen te zuiveren. Het lijkt echter een onuitroeibare praktijk, want de schandalen blijven komen, nu ook bij wat Le Soir begin 2011 de groep van de 'jonge PS-wolven' noemde. Stéphane Moreau werd in maart 2011 burgemeester van Ans (bij Luik), na een lokale staatsgreep tegen Michel Daerden (burgemeester vanaf 1993, overleden op 5 augustus 2012). De gerechtelijke politie van Luik voerde eind november 2011 huiszoekingen uit bij Moreau thuis en op het gemeentehuis van Ans. Het onderzoek had te maken met mogelijke financiële malversaties bij de Luikse intercommunale Tecteo. In het nabijgelegen Seraing is burgemeester en kamerlid Alain Mathot in dezelfde periode in beschuldiging gesteld door het Luikse parket. Hij moet zich verantwoorden voor corruptie bij een openbare aanbesteding voor een afvalverwerkingsfabriek ter waarde van 170 miljoen euro. Alain is de zoon van oud-minister Guy Mathot, eerder ook burgemeester van Seraing, en een van de rijzende sterren binnen de PS. (Guy Mathot in Wikipedia: “In verband met het Agustaschandaal nam Guy Mathot in 1994 ontslag waarmee z'n landelijke politieke carrière eindigde... Zijn naam is in diverse politieke en financiële schandalen genoemd, waaronder zwart geld, dubieuze transacties, vrouwen, drank en zelfs de moord op PS-kopstuk André Cools. Hij werd evenwel nooit formeel veroordeeld.”)

Eind 2012 moet een toekomstige PS-schepen van Charleroi voor de rechter verschijnen. Philippe Van Cauwenberghe (zoon van voormalig Waals minister-president Jean-Claude Van Cauwenberghe), de toekomstige schepen van Sport in Charleroi, moet zich voor de strafrechter verantwoorden voor valsheid in geschrifte, gebruik van valse stukken en misbruik van vennootschapsgoederen. De kamer van inbeschuldigingstelling van Bergen besliste vrijdag 30 nov ’12 om hem naar de correctionele rechtbank van Charleroi te verwijzen, samen met een ondernemer en diens dochter. Tijdens een onderzoek van het arbeidsauditoraat van Charleroi naar de activiteiten van ondernemer Vandezande - een vriend van zijn vader - kwamen omstreden werken aan het licht die werden uitgevoerd in de woning van Philippe Van Cauwenberghe in Montignies-sur-Sambre. Volgens het parket werden de werken aan een niet-concurrentiële prijs uitgevoerd en zou de aannemer dat gecompenseerd hebben door uitgevoerde openbare werken duurder te factureren.

Alain Mathot, zoon van Guy Mathot; Philippe Van Cauwenberghe, zoon van Jean-Claude Van Cauwenberghe… De mafieuse praktijken gaan in Henegouwen over van vader op zoon.

Het PS-cliëntelisme deint uit en verziekt nu de hele Belgische politiek

De partij die de eerste minister levert, heeft een flink voetje voor in het bepalen van de agenda en de regeringsstijl. Met de komst van Di Rupo (PS) als premier, kan de PS nog veel sterker haar cliëntelisme doorzetten in de hele Belgische politiek. Zo vroeg hij de zes partijvoorzitters van zijn coalitie in februari 2012 op te lijsten welke topjobs en bestuursfuncties ze in een hele reeks overheidsbedrijven en -diensten wilden hebben. Op basis van dat benoemingskadaster met 46 functies zou na de krokusvakantie een monsterronde politieke benoemingen volgen. We zijn ondertussen in de kerstvakantie, maar het gros van die functies is nog steeds niet ingevuld. Het opstellen van het kadaster is volgens de PS nodig om een 'evenwicht te kunnen vinden tussen de verschillende politieke partijen'. Daarbij zou volgens De Morgen rekening worden gehouden met drie criteria: het politieke gewicht van elke partij, een balans tussen Vlamingen en Franstaligen en het evenwicht tussen vrouwen en mannen. Aan de meeste functies hangt een - al dan niet royale - vergoeding vast. De instellingen waar het over gaat, zijn zeer divers. Van de nucleaire sector (FANC, NIRAS, Belgoprocess, SCK, NIR) over energiebedrijven zoals Fluxys of Distrigas, tot culturele instellingen als de Munt, Bozar of het Nationaal Orkest van België. Ook overheidsdiensten zoals de Rijksdienst voor Pensioenen, de RSZ, het Riziv of de Rijksdienst voor Arbeidsvoorzieningen staan op de lijst. Het meest in het oog springen overheidsbedrijven als Bpost, NMBS, Belgocontrol en Nationale Loterij. Ook telecombedrijf Belgacom staat op de lijst.

Met Di Rupo is dus een objectivering van de criteria voor benoemingen aan het hoofd van administraties en overheidsbedrijven duidelijk voorbij, en wordt er weer openlijk partijpolitiek benoemd. Alle principes van het meer dan tien jaar geleden door Luc Van den Bossche ontworpen ‘Copernicusplan’ zijn nu duidelijk definitief begraven. En alle regerende partijen doen er aan mee. Zo zijn we nog verder afgezakt in een lagere divisie van bananenrepublieken. Kan dat ooit nog goedkomen?

Wat zal de N-VA doen in 2014?

Wat zal er gebeuren na de verkiezingen in 2014? Het is natuurlijk onmogelijk de verkiezingsuitslag te voorspellen, al zeker niet anderhalf jaar voor die verkiezingen plaats hebben. De kans is echter groot dat de PS opnieuw de grootste partij in Wallonië wordt, en ook de grootste blijft bij de Franstaligen in Wallo-Bru. De angst voor een nog veel grotere N-VA die de transferts aan banden zou leggen en zo een belangrijke inkomstenbron van het cliëntelisme zou droogleggen, zal wellicht die kiezers die profiteren van het cliëntelisme nog meer voor de PS doen kiezen en deze nog veel sterker maken. Aan de Vlaamse kant is te verwachten dat de N-VA de grootste blijft, met meer stemmen dan in 2010, maar zeer waarschijnlijk zonder een absolute meerderheid aan Vlaamse kant. Zal de N-VA opnieuw een fenomenale vergissing begaan zoals in 2010, en het premierschap aan Di Rupo aanbieden? Zo een, laten we het zacht uitgedrukt ‘een beginnersfout’ noemen, zou in 2014 onvergeeflijk zijn. Blijft natuurlijk wel de vraag wat De Wever en de N-VA dan wel zullen doen. Zullen ze, zoals nu in de stad Antwerpen, de socialisten in 2014 uit de regering houden? Vermoedelijk zal er dan wel geen staatshervorming mogelijk zijn, zeker wanneer de CdH zich verder aan de PS vastkoppelt, gezien er een meerderheid in elke taalgroep nodig is. Dan moet dus de N-VA kiezen waar ze voor gaat: federaal toch scheep gaan met de PS om een of andere staatshervorming te kunnen doorvoeren (tegen welke prijs?), of verzaken aan een staatshervorming om zonder de PS te kunnen besturen. Het zou een minimum aan democratische correctheid zijn dat de N-VA daarover vooraf zeer klare wijn schenkt, zodat de kiezer weet voor welke N-VA hij in 2014 stemt.