Nog eens over PS-propagandist Bart Brinckman

Na zijn aanhoudende pogingen om de N-VA en Bart De Wever neer te sabelen steekt Bart Brinckman een tandje bij. Hij maakt nu rechtstreeks propaganda voor Di Rupo: “Het lijkt onmogelijk om niet van de homoseksuele Waal te houden.” Hoe diep kan men als ‘journalist’ vallen?

Mark Grammens in Journaal van 23 februari ’12: ‘Het is zeer te betreuren dat de Vlaamse media gehoor geven aan de Vlaamse politieke minderheid die in de Belgische regering zit, en er bij de media op aangedrongen heeft Di Rupo kritiekloos naar de Vlaamse altaren te begeleiden. Zo verneemt Vlaanderen nauwelijks iets over de opnieuw fel opflakkerende beschuldigingen van korruptie in de besturen van Charleroi en Bergen.’

En die vraag lijkt bij Bart Brinckman, ‘Senior writer Wetstraat’ bij De Standaard, die men juister PS-propagandist zou moeten noemen, goed aangekomen. Hij stelt Di Rupo zo kritiekloos voor in een recent uitgebreid artikel dat dit bovenaan in grote letters het opschrift ‘PUBLI-REPORTAGE’ had moeten meekrijgen. In de krant van woensdag 14 maart schrijft hij twee bladzijden vol onder de titel ‘We houden van Elio, niet van zijn beleid’. Die slogan krijgen we zelfs geserveerd bovenaan op de frontpagina, naast de krantentitel, met een foto van Di Rupo:

‘Di Rupo
honderd
dagen premier
We houden
van Elio, niet
van zijn beleid’

Eerste zin van het artikel: ‘Ooit zal de liefde voor zijn persoon moeten afstralen op zijn hyperactieve regering. Zo niet dreigen Elio Di Rupo en zijn Vlaamse partners het gevecht met de N-VA te verliezen.’

Verder: ‘Achter de schermen prijzen de ministers Di Rupo's capaciteit om de verschillende standpunten bij elkaar te brengen en te beslissen, met het regeerakkoord als bijbel. Zijn tijdsvretende werkwijze grijpt terug naar zijn opleiding als chemicus, door heel voorzichtig de verschillende standpunten met elkaar te mengen. Elk dossier bereidt hij nauwgezet voor. Hij speelt zijn rol als scheidsrechter en schrikt er niet voor terug om met de eigen partij of de eigen vakbond de discussie aan te gaan. Di Rupo bouwde een betere verstandhouding op dan Yves Leterme ooit kon waarmaken.
Vlaanderen went ondertussen aan zijn figuur. Persoonlijk klikt het; ondanks zijn manifeste taalhandicap. Tijdens zijn eerste echte bain de foule, op het wereldkampioenschap veldrijden in Koksijde, oogstte Di Rupo een warme ontvangst. Overal resoneerde zijn voornaam. Het lijkt onmogelijk om niet van de homoseksuele Waal te houden. In geen tijd groeide hij uit tot een sympathieke stripfiguur, een chique en geraffineerde man die met iedereen een praatje maakt en bij momenten grappig en gevat uit de hoek komt. De premier liet geen moment onbenut om met zijn uitzonderlijk verhaal (de zoon van een doodarme Italiaanse weduwe schopt het tot premier van België) in de populaire bladen te staan.’

U heeft goed gelezen: ‘Het lijkt onmogelijk om niet van de homoseksuele Waal te houden.’

Verder Brinckman: ‘N-VA-voorzitter Bart De Wever houdt hem evenmin in de ban. Hij koestert de hoop dat vroeg of laat het N-VA-verhaal als een ballon leegloopt. De regeringspartijen raken ervan overtuigd dat de Vlaams-nationalisten geen geloofwaardig alternatief kunnen voorleggen. Het discours over het confederalisme en het in vraag stellen van de grondwet sterkt hen in hun overtuiging.’

Daar heeft Brinckman wel een punt. Het discours van de N-VA is slecht onderbouwd en nogal amateuristisch. Meer daarover in een afzonderlijk artikel.