Fédération Wallonie-Bruxelles: een oorlogsmachine tegen Vlaanderen?

Wist u dat de onlangs zogenaamd opgerichte 'Federatie' Wallonië-Brussel geen federatie is maar een juridische fictie? Er werden helemaal geen akkoorden afgesloten tussen wie dan ook. Juridisch een fictie, maar wel een eensgezinde aanspraak van alle Franstalige politieke partijen: Brussel is van ons. Wist u dat het parlement van de Franse Gemeenschap hierbij als eerste punt van haar resolutie om zich om te benoemen tot 'federatie' eenparig uitroept dat het aan de Franstaligen in Vlaanderen blijft denken en hen wil steunen? Een nepfederatie als oorlogsmachine tegen Vlaanderen? Ondertussen hebben noch N-VA noch de Vlaamse Volksbeweging een grondig voorbereid scenario tegen een Franstalig Plan B. Ernstig verzuim dat de Vlamingen zuur kan opbreken als de Franstaligen er de stekker uittrekken?

De Standaard van maandag 20 juni publiceert een artikel over een nota van Sven Gatz en Luckas Vander Taelen, waarin ze volgens de krant pleiten voor een Federatie Vlaanderen-Brussel. Een uittreksel uit het krantenbericht:
"In een acht pagina's tellende discussietekst luidt Open VLD'er Sven Gatz, die in juli zijn mandaat neerlegt, de noodbel. Ook Luckas Vander Taelen (Groen!) schreef mee. De twee Brusselaars vinden het de hoogste tijd dat Vlaanderen duidelijk zegt welke richting het uit wil met Brussel. En een federatie oprichten, zoals Wallonië ook deed, zou een stap in de goede richting zijn."Artikel 'Brussel koesteren uit eigenbelang'

Van een pleidooi voor een federatie Vlaanderen-Brussel is er in hun nota zelf helemaal niets te bespeuren, maar dan ook echt helemaal niets. (Zie ook hierover op het einde van het eerder artikel 'Het schimmig bestaan van de Gemeenschappen', de paragraaf over 'Ook de Brusselse Vlamingen willen meer geld'). Waarom Sven Gatz en Luckas Vander Taelen (Groen!) in de krant dan verklaren dat een federatie oprichten van Vlaanderen met Brussel, zoals Wallonië ook deed, 'een stap in de goede richting' zou zijn, is mij een raadsel. Wellicht is het alleen een flauw en niet onderbouwd afscheidsideetje van Sven Gatz, want op het einde van het artikel heet het: "Naar zijn persoonlijk aanvoelen zou het daarom geen slechte zaak zijn mocht Vlaanderen zijn relatie met de hoofdstad ‘formaliseren', bijvoorbeeld in een federatie, zoals ook Franstalig België deed. ‘Want wat goed is voor de een, is goed voor de ander.' "

Ceci n'est pas une fédération

Wat er in de relatie met Brussel moet 'geformaliseerd' worden, is ook een raadsel. Eerder zou er minder geformaliseerd moeten worden, en de Vlaamse Gemeenschapscommissie afgeschaft, of dan toch minstens weggehaald van de Brusselse gewestregering om volledig onder de bevoegdheid te vallen van het Vlaams Parlement en de Vlaamse ministers bevoegd voor Gemeenschapszaken.

En Vlaanderen zou met Brussel een federatie moeten opzetten 'zoals Franstalig België deed'? Terwijl Wallonië helemaal geen federatie opzette met Brussel, maar een schim van een federatie!

De Franse Gemeenschap, die zich bezighoudt met gemeenschapsbevoegdheden, zoals Franstalig onderwijs en cultuur in Wallonië, en misschien ook een beetje in Brussel, voor zover de Cocof hier niet met eigen decreten de plak zwaait, noemt zich sinds eind mei "Fédération Wallonie-Bruxelles", soms vereenvoudigd afgekort tot Wallobrux. De naam van de Franse Gemeenschap is vastgelegd in de grondwet en die kan niet zomaar gewijzigd worden. In haar wetgevend werk zal ze verplicht zijn zich verder Franse Gemeenschap te blijven noemen (website Communauté française de Belgique), maar in haar communicatie zou ze zich als "Fédération Wallonie-Bruxelles" presenteren. Vergelijkbaar met een bedrijf dat een verschil maakt tussen haar officiële naam gepubliceerd in het Staatsblad ('Communauté française de Belgique'), en de publiciteit die ze maakt onder een merknaam die een andere is dan de officiële bedrijfsnaam ('Fédération Wallonie-Bruxelles'). Daarover keurde het parlement van de Franse gemeenschap op woensdag 25 mei eenparig een resolutie goed. De regering van de Franse gemeenschap werd opgeroepen dezelfde naam te gebruiken in haar publicaties, logo's, documenten, in de administratie, enz., wat de volgende dag ook beslist werd. Veel haast om de resolutie uit te voeren is er niet te bespeuren, want een maand later is er op de website nog niets te zien van de nieuwe benaming.

Die zogenaamde 'federatie' is echter helemaal GEEN federatie. Een federatie is een bond van entiteiten die hun zelfstandigheid behouden, maar een contract sluiten om op afgesproken gebieden samen te werken. De Franse Gemeenschap heeft nu echter geen enkel akkoord afgesloten met het Brussels en Waals Gewest, evenmin als het Waals Gewest dat deed met het Brussels gewest, of in wat voor combinatie van die drie ook. Een federatie Wallonië-Brussel is dus een leugen. In de toelichting ('Développements') bij de resolutie, goedgekeurd op 25 mei door het parlement van de Franse Gemeenschap, wordt met veel blabla gesteld dat het gaan om 'de wil om de francofonen te federeren', maar wordt juist helemaal niets gezegd over eender welk federatieakkoord. Omdat er dus helemaal geen is. Het is alleen een andere naam voor de Franse Gemeenschap.
(Développements: "L’appellation de « Fédération Wallonie-Bruxelles » s’inscrit donc dans la logique de l’évolution du débat précédent, et est plus parlante au regard du monde extérieur. Cette nouvelle appellation met l’accent sur la volonté de fédérer les francophones, dans une logique de projet collectif, de solidarité, de défense d’intérêts communs et de collaboration mutuellement bénéfique. Elle met aussi l’accent sur la volonté de reconnaitre la double dimension wallonne et bruxelloise de l’entité communautaire, reconnaissant, corollairement à ce qui les réunit, la réalité, l’autonomie et les intérêts propres de la Wallonie et de Bruxelles.")

De strijdbijl nog steeds niet begraven

De Franstaligen willen zich nog steeds niet neerleggen bij de grondwettelijk bepaalde afbakening van gewesten en gemeenschappen. De tekst van de resolutie om de benaming « Wallonie - Bruxelles » te gebruiken begint met niet minder dan met de oproep de Franstaligen in Vlaanderen wonen niet te verwaarlozendie ('de Franstaligen die buiten het Franstalig gewest en het tweetalig gewest Brussel Hoofdstad wonen'). Een resolutie die EENPARIG werd goedgekeurd!

Motie: 'Proposition de résolution' relative à l'utilisation de la dénomination « Fédération Wallonie-Bruxelles » dans les communications de la Communauté Française'

Le Parlement de la Communauté française,
— considérant que, sans négliger les francophones qui habitent en dehors de la région de langue française et de la région bilingue de Bruxelles capitale, la Communauté française fédère les citoyens francophones de Wallonie et Bruxelles et que cette caractéristique fondamentale mérite d’être rappelée dans la dénomination de l’institution, traduisant ainsi la volonté de reconnaître sa double dimension wallonne et bruxelloise corollaire à son essence propre ;....

De toelichting gaat zelfs nog een stap verder dan de resolutie, want er is sprake van dat de Franstaligen in Vlaanderen recht hebben op bescherming door en steun van de 'federatie' Wallobrux: "Wallonie - Bruxelles n’en oublie pas pour autant les francophones qui habitent en dehors de la région de langue française et de la région bilingue de Bruxelles-capitale et qui méritent la protection et la promotion de l’institution francophone."

Kan men ze nog landgenoten noemen, al die parlementsleden die eenparig de Grondwet en de afspraken tussen de twee volkeren weigeren te respecteren? Zijn dat niet eerder struikrovers die het goede moment afwachten om op verovering te trekken?

De volgende dag beslist de regering van de Franse Gemeenschap ook die naam te gebruiken, met een persbericht hierover 'Fédération Wallonie – Bruxelles : Le Gouvernement adopte la nouvelle dénomination (26-05-11)'

Enkele reacties

- Do 26.05 De Federatie Wallo-Brux bestaat noch voor de grondwet noch voor Kris Peeters (CD&V). 'Ik begrijp niet dat men aan de ene kant Brussel als volwaardig gewest erkend wil zien en aan de andere kant de Vlamingen in Brussel negeert', zei de minister-president gisteren in het Vlaams Parlement. Hij benadrukte dat Brussel voor Vlaanderen 'van essentieel belang is' en hij 'alles zal doen' om Brussel 'dichter bij Vlaanderen te brengen'. Uitnodigingen of andere initiatieven van 'die Waals-Brusselse federatie' zal de Peeters dan ook in de wind slaan. Volgens Peeters gaat het over een 'verregaand en bizar initiatief'. Hij noemde het zelfs 'een gevaar voor de stabiliteit van België'.

- Do 26.05: 'Elke akte, elke daad die gesteld wordt door de Franse Gemeenschap onder de naam Fédération Wallonie-Bruxelles kan en moet aangevochten worden wegens ongrondwettige naamswijziging', klinkt het bij Senator Karl Vanlouwe en Kamerlid Ben Weyts (allebei N-VA).

- Zo 29.05: Voormalig koninklijk bemiddelaar Johan Vande Lanotte (SP.A) verklaart op het RTBF-programma 'Indiscret' dat hij de oprichting van de Federatie Wallonië-Brussel niet begrijpt en dit zelfs 'overbodig' vindt.

Geen van hen hekelt echter de agressiviteit van de naamsverandering op zich, gezien het er op neerkomt dat de Franstaligen hiermee duidelijk zeggen dat Brussel van hen is, zonder enig contract van een federatie te hebben afgesloten, noch het feit dat de Franstalige partijen eenparig nog maar eens aanspraken willen laten gelden op Vlaamse gemeenten.

- Di 31.05: Picqué, die aan de wieg van de naamsverandering stond, begrijpt de commotie niet. ‘De Federatie is een gevolg van twee, verschillende, culturele identiteiten: een Waalse en een Brusselse. Die twee laten samenwerken, daar draait het om. Want de Walen hebben zich altijd terughoudend opgesteld ten opzichte van de Franstalige gemeenschap in Brussel. Met andere woorden: dit is een poging om bruggen te bouwen. Dit is geen Franstalige blokvorming tegen de Vlamingen.'
De Federatie met Wallonië is voor Picqué ook een stilzwijgende bevestiging dat de Brusselaars een aparte identiteit vormen, met nood aan een eigen statuut. ‘Zodat we ons eigen lot in handen kunnen nemen,' klinkt het. ‘Want momenteel staat de Brusselaar niet op gelijke voet met de Vlaming of de Waal in dit land. Dat moet anders. Brussel is immer geen coëxistentie; het is een mélange particulier. Net zoals ik. Je suis Bruxellois, ni Flamand, ni Wallon. En dat is ook het geval voor de Nederlandstalige Brusselaars, die niet volledig samenvallen met de Vlamingen buiten Brussel.' De PS'er is daarom grote voorstander van een federatie tussen Vlaanderen en de hoofdstad. ‘Maar alleen als die vraag er is', meent hij. ‘Het is wachten op een uitnodiging.'

Franse Gemeenschap: "een oorlogsmachine tegen de Vlamingen"

Dag voor dag één jaar voor de goedkeuring van die resolutie tot naamsverandering publiceerde Le Vif/L'Express een interview met Philippe Destatte, directeur van het onderzoeksinstituut Jules Destrée, waarin deze stelde dat de Franstaligen moeten ophouden een vijandige boodschap te versturen:
"De Franstaligen sturen zonder ophouden deze boodschap: we moeten Wallonië en Brussel verenigen, zo zullen we met twee tegen een zijn, en is Vlaanderen de verliezer. Dit is een schadelijke boodschap. Hoe wilt u dat de Vlamingen Brussel respecteren, als men hen tezelfdertijd zegt dat men een federatie Wallonië-Brussel bouwt tegen hen? Opdat België een evenwicht terugvindt moet men dit alliantiespel tussen Wallonië en Brussel stoppen. En het volgende herhalen: het Brussels Gewest is niet Franstalig, het is Brussels! Het onderwijs moet geregionaliseerd worden. Dat zal het de Brusselse scholen mogelijk maken beter rekening te houden met de specifieke thema's die verband houden met de immigratie, en het zou hun leerlingen helpen tweetalig te worden. De Franse Gemeenschap had een nut zolang het Brussels Gewest niet bestond. Vandaag is het een oorlogsmachine tegen de Vlamingen geworden, en een destabiliseringsfactor van België die moet verdwijnen." (Volledig artikel 'De Franstalige partijen hebben de N-VA in de kaart gespeeld')

Voorbereiding op een eigen staat Wallobrux

De resolutie om een 'federatie' te vormen, en die eerst en vooral oproept de Franstaligen in Vlaanderen niet te verwaarlozen, past uitstekend en naadloos in de B-plannen van een post-België van Onkelinx (voorgesteld in La Dernière Heure van 5 september '10, en in De Morgen van maandag 6 september '10), van Gilles Vanden Burre, voorzitter van het directiecomité van B-Plus (in La Libre van donderdag 2 september '10), en van Di Rupo (op zondag 10 oktober '10 in de studio's van de RTBF en RTL-TVi, gevolgd door de voorpagina en 2 volle bladzijden in La Libre op maandag 11 oktober '10, met zijn uitspraak "La Belgique nous appartient"), waarbij ze er alle drie telkens van uitgaan dat Brussel bij hun klein-België behoort, en ze liefst ook nog de (rijke) Vlaamse faciliteitengemeenten willen inlijven.

De Franstalige politici verdedigen een 'federatie' Wallo-Brux, omdat ze weten dat Wallonië bij een onafhankelijk Vlaanderen Brussel nodig heeft als vervangende baxter voor de Vlaamse transferts. Zonder Brussel zou een zelfstandige PS-verzorgingsstaat Wallonië een van de armste streken van Europa zijn, en aankijken tegen een forse verarming van de hele bevolking (schattingen spreken van een (vervangings)inkomensverlies van 20-25%). 'Als de Vlamingen onafhankelijkheid willen, zal het zonder Brussel zijn', blijven de Franstaligen daarom herhalen. Sommige Vlamingen blijken het op de duur ook te geloven en nemen de thesis over.

Dat de Franse Gemeenschap een andere 'merknaam' aanneemt, daar is op zich niets tegen, maar dat de merknaam Federatie Wallobrux wordt, moet men toch wel, in navolging van Philippe Destatte, als een oorlogsmachine beschouwen. Daarom moet voor een federalist en regionalist als hij niet alleen de merknaam verdwijnen, maar de instelling zelf. Echter: voor de Franstalige partijen past zo een 'federatie' perfect in het kader van hun Plan B, en is het een voorbereiding op het na-België. De 'federatie' Wallobrux zal niet verdwijnen, de vier Franstalige partijen gaan er integendeel van uit dat België zal verdwijnen, waarvoor ze juist zo een 'federatie' aankondigen. Daarbij proberen ze Brussel goed vast te snoeren aan Wallonië als vervangende baxter voor Vlaams geld. Over dat na-België is daar al veel en grondig nagedacht. Maingain, die vaak zegt dat hij in communautaire zaken uitsluitend zegt waarmee het Franstalig front van alle partijen akkoord gaat, ontvouwde al een plan voor een post-Belgische regering van Wallobrux, waarin de Vlamingen in Brussel geen bescherming als minderheid krijgen. BrusselsNieuws berichtte hierover op 31.03.11:
Maingain: 'Eén Nederlandstalige minister in WalloBrux'
"De regering van een federatie van Wallonië en Brussel zou bestaan uit twaalf ministers: acht Walen, twee Franstalige Brusselaars, één Duitstalige en één Nederlandstalige Brusselaar. Dat is althans de visie van FDF-kopman en burgemeester van Sint-Lambrechts-Woluwe Olivier Maingain. In de federatie zou ook maar een parlement zijn. De verkozenen kunnen worden verkozen in twee kieskringen: Wallonië en Brussel. De kieslijsten zouden openstaan voor anderstaligen. De Nederlandstalige minister zou in Maingain’s plannen geen vetorecht krijgen. De FDF-voorzitter lichtte zijn visie op een Franstalige federatie toe voor een volle aula in de Universiteit van Luik. Maingain wil met zijn ambitieuze plan aantonen dat Wallonië en Brussel in staat zijn om op eigen kracht voort te gaan."

Hierbij kunnen de Franstalige partijen rekenen op professoren om de splitsing van het land op een zo gunstig mogelijk manier voor de Franstaligen voor te bereiden. Dat werd vorig jaar duidelijk, toen tijdens de preformatiegesprekken (ergens in augustus) N-VA-voorzitter Bart De Wever bij een of andere woordenwisseling met Onklinx schamper opmerkte dat ze beter het einde van ons land kon voorbereiden. Waarop de PS-vicepremier antwoordde: ‘Maakt u zich geen zorgen, wij zijn dat al aan het voorbereiden.' Le Soir en L'Echo gaven op 7 september concreter aan wat dit betekent: 'le groupe 4P3U (quatre partis francophones - PS, MR ; CDH, Ecolo- , trois universités - ULB, UCL, ULg), a pour vocation, depuis plusieurs années, de rassembler un maximum de données (financières, en Sécu, emploi, etc.) relatives au monde francophone et de tester divers modèles. Mais la concertation s’arrête là.' Laurette Onkelinx die dag in L'Echo: « Quand je dis qu’il faut se préparer à la séparation, cela ne signifie pas que des politiques y travaillent en secret ou qu’ils doivent le faire maintenant. Car nous devons tenter absolument de faire aboutir les négociations sur la réforme de l’Etat. Mais, en revanche, oui, il faut dès à présent se préparer à la séparation, mentalement et culturellement ».

Wie trekt de stekker er uit?

Een 'federatie' Wallobrux past perfect in de mentale en culturele voorbereidingen op de scheiding. Niet de Vlamingen zullen de scheiding veroorzaken - daarvoor zijn ze veel te slecht voorbereid - maar zoals bij de splitsing van de politieke partijen, zullen het de Franstaligen van de Fédération Wallonie-Bruxelles zijn die, op het moment dat het hen het best uitkomt, er de stekker zullen uittrekken. Dat Vlaanderen slecht is voorbereid gaven de N-VA-ers Jan Jambon, Jeroen Overmeer en Matthias Storme toe in een reportage in De Standaard van zaterdag 11 september '10 (zie enkele uittreksels hieronder). Bij de koersen met Vlaamse leeuwen zwaaien is één ding, of betogen voor de splitsing van BHV (terwijl mijn vraag of de splitsing geen 'geostrategische' blunder is en we hiermee in de eigen voet schieten vanuit N-VA en VVB onbeantwoord blijft, zie mijn artikel, 18.10.10: 'Is BHV splitsen Vlaamse kortzichtigheid?'), maar zich taktisch en strategisch op een scheiding voorbereiden is iets ander. En daar blijven zowel de N-VA als de Vlaamse Volksbeweging ernstig in gebreke, wat de Vlamingen nog zuur kan opbreken en veel geld en processen kan kosten als de Franstaligen er de stekker uittrekken. Moet men zelfs niet van ernstig verzuim spreken van twee organisaties die Vlaamse onafhankelijkheid in het vaandel dragen?
___________________________________________________________________________

Veel theorie, geen praktijk
De Vlaamse Plannen B

'Het is maar omdat N-VA niet per definitie schrik heeft van een plan B dat er nu iets verschuift', zegt professor Matthias Storme. Maar zelfs de N-VA heeft, hoewel ze al sinds haar ontstaan pleit voor onafhankelijkheid, geen grondig voorbereid scenario.

'Daar gààt het toch niet om. Wie is daar nu mee bezig?' Het hoofdkwartier van N-VA is niet opgezet met vragen van journalisten over 'Plan B'. Plan B, het is sinds de politieke blokkering in 2007 het eufemisme voor het plan dat naar het einde van België leidt.
Tot vervelens toe herhaalt Bart De Wever dat het einde van België niet aan de orde is, dat hij nu confederalisme wil, desnoods dat hij wel verwacht dat het Belgische niveau stilletjesaan zal verdampen maar dat hij noch zijn partij te vinden zijn voor chaos. Als hij nog wil slagen in deze onderhandelingen, kan hij alle aandacht voor een 'Plan B' missen als kiespijn.
Hoe meer blokkering, hoe meer de N-VA verdacht wordt van een verrottingsstrategie. Woordvoerder Jeroen Overmeer: 'Onze antennes zijn helemaal niet gericht op een plan B. Wij willen onderhandelen. Anders waren we niet sinds 13 juni onophoudelijk bezig met het zoeken naar een oplossing.'...

De Vlaamse beweging houdt al jaren pleidooien voor een onafhankelijk Vlaanderen. Maar hoe concreet zijn de voorbereidingen daarvan? N-VA kamerfractieleider Jan Jambon: 'Op dit moment zijn de quotes over alle plannen B niet meer dan loze kreten. Vlaanderen denkt te weinig na over de lange termijn en plan B.'..

Professor en N-VA-lid Matthias Storme maakt ook projecties over een splitsing, onder meer in De Vlaamse republiek. Van utopie tot project. Maar theoretische oefening en de politieke praktijk liggen ver uit elkaar. 'Eerst moet de politieke wil er zijn. Dan volgen de praktische schema's wel', zegt Storme...
'Vlaanderen is veel te weinig voorbereid', zegt Storme....

Wie alle praktische scenario's wel al tot in de details heeft uitgevlooid, is Vlaams Belanger Gerolf Annemans. Hij heeft net zijn slotzin af van het binnenkort te verschijnen De ordelijke opdeling. Hij beschrijft van alle administraties en instellingen hoe ze gesplitst kunnen worden. De internationale erkenning van een nieuwe staat en de financiën, het passeert allemaal de revue. (DS 11 sept '10: 'Veel theorie, geen praktijk', volledige tekst alleen toegankelijk voor abonnees )