De zaak Koekelberg: normvervaging alom

Normvervaging: niet alleen bij Koekelberg, maar ook minstens nog bij De Standaard, Guy Tegenbos, De Morgen, Le Soir, de vakbonden en het comité P. Koekelberg vertoeft wel in goed gezelschap van de hele Belgische particratie die normvervaging al jarenlang tot standaardnorm heeft gemaakt.

Een artikel in Het Nieuwsblad van donderdag 3 maart resumeert goed het verhaal over de zaak Koekelberg onder de titel 'Koekelberg gaf in Qatar receptie voor 800 man':

De reis van politiebaas Fernand Koekelberg naar de Interpol-bijeenkomst in Qatar kostte de kas van de federale politie vorig najaar net geen 92.000 euro. Naast de dure hotelkamers en vliegtickets van 2.664 euro per stuk organiseerde Koekelberg er een receptie voor de 800 deelnemers om zo - tevergeefs, zo zou blijken - te lobbyen voor een prestigieuze functie. Nu de Qatar-reis van Koekelberg al meer dan een week onder vuur ligt, raakte ook bekend hoeveel die reis gekost heeft aan de federale politie. Het prijskaartje liep op tot meer dan 90.000 euro, zo blijkt. Tellen we daar de aankoop van de drie Delvaux-trolleys bij - samen goed voor 1.200 euro - waarmee de hele polemiek begon, dan kost de hele affaire al 91.992 euro.
De grootste uitgavenpost is de enorme receptie die Koekelberg in Qatar organiseerde voor de 800 deelnemers aan de algemene vergadering van Interpol. Hij spendeerde daarvoor 44,64 euro per persoon, een totaal van bijna 36.000 euro. Koekelberg wilde met die receptie lobbyen voor de prestigieuze post van 'vice-voorzitter van het uitvoerend comité van Interpol', een functie die hij voor zichzelf op het oog had. 'Die toewijzing gaat altijd gepaard met een echte verkiezingscampagne', zei Koekelberg de voorbije dagen. Volgens hem kwam het erop aan zoveel mogelijk delegaties te overtuigen van zijn kwaliteiten. De grote receptie was één element van die campagne. Hij verdeelde daarnaast ook een massa gadgets onder de aanwezigen. Balpennen, USB-sticks en chique brochures. Dat alles ter waarde van 14.040 euro, of 17,55 euro per persoon.
De rest van de 90.000 ging op aan de vlieg- en de hotelkosten van de Belgische delegatie. Die bestond uit zeven personen, onder wie Koekelberg en zijn twee vrouwelijke medewerkers Sylvie Ricour en Anja Savonet. Ze betaalden 2.664 euro per vliegticket en 300 euro per persoon en per dag voor hun hotelkamer in het lokale Sheraton-hotel. Bovendien was nog eens een delegatie van drie man nog voor de Interpolvergadering naar Qatar getrokken, ter voorbereiding van de hele zaak.
Bij de federale politie werd gisteren geen extra uitleg gegeven over de vliegtickets - 'er is beslist geen commentaar meer te geven'. Maar de prijs laat vermoeden dat de hele delegatie in business naar Qatar is gevlogen.
Koekelberg gaf de voorbije dagen al een verklaring voor de omvang van de delegatie waarmee hij bijna een week in Qatar verbleef. 'Ik nam enkele mensen extra mee om te helpen lobbyen', zei hij. 'Om de delegaties van de 187 andere landen tijdens informele gesprekken en tijdens de koffiepauzes ervan te overtuigen voor mij te kiezen. Om de gadgets te verdelen ook.'
De voorbije dagen boog politiewaakhond Comité P zich over de reis, nadat een anonieme briefschrijver had geklaagd over misbruik van overheidsgeld. Het blitz-onderzoek was op minder dan een week klaar. En minister van Binnenlandse Zaken Annemie Turtelboom (Open VLD) maakte meteen bekend dat het Comité P 'geen formele onregelmatigheden' had ontdekt. Maar over de kosten van de reis naar Qatar staat - voor zover bekend - niets in het rapport. Die kosten was de boekhouding van de federale politie dinsdag, toen het rapport al klaar was, nog aan het berekenen.
Het rapport werd gisteren besproken in de speciale begeleidingscommissie Comité P in het parlement. Daar werd wél scherp gereageerd op de reis. De leden veroordeelden het gedrag van Koekelberg en vragen minister Turtelboom om een grondig gesprek met hem te hebben. 'Voor mij is er duidelijk sprake van normvervaging', zegt Ben Weyts (N-VA). 'Het is duidelijk dat de manier waarop de man nu functioneert in de toekomst niet meer mogelijk mag zijn.'
Turtelboom heeft al aangekondigd dat ze van Koekelberg een duidelijke richtlijn over toekomstige dienstreizen wil. Binnen het parlement is niet iedereen ervan overtuigd dat dit zal volstaan. 'Het probleem met Koekelberg is vooral dat hij zelf het probleem niet ziet.'
De dure lobbycampagne in Qatar heeft overigens géén vruchten afgeworpen. De prestigieuze functie ging naar de Franse kandidaat. Koekelberg werd pas derde met amper 10 procent van de stemmen."

200.000 euro voor eigen glorie op onze kosten

Zover het artikel. De 92.000 euro zijn niet de totale kost, maar alleen de uitgaven die aan derden moeten betaald worden. De lonen van al het politiepersoneel voor de voorbereiding en de aanwezigheid in Qatart zitten daar nog helemaal niet in. Als men die er bij rekent, kan men de kost ongeveer verdubbelen. Afgerond: 200.000 euro

Zeven man een week naar Qatar, drie vooraf zelfs een paar dagen om de promotie voor te bereiden, een receptie, gadgets uitdelen voor een zogenaamd 'prestigieuse' functie zonder enig belang voor ons land, kan men toch niet anders bestempelen dan pogingen om door corrupte methodes te proberen een nutteloze erepost te bekomen. 36.000 receptiekosten plus 14.040 euro gadgets, plus werktijd van politiepersoneel om zich hiermee bezig te houden, dat is toch niets anders dan corruptie, stemmen kopen? Zelfs betaald uit eigen zak, is het stemmen kopen. Maar hier betaalde de man in kwestie de omkoping niet uit eigen zak, maar deed dat met ons geld, het geld van de belastingbetaler. Bezwarende omstandigheid is dat het dan nog om een politiechef gaat! Onvoorstelbaar toch ook, dat minister Turtelboom daarna nog aan die man met een totaal gebrek aan deontologiebewustzijn vroeg een deontologische code op te stellen voor dat soort reizen. Aan de man die zich van de staatskas bediende voor zijn eigen glorie. Heet zoiets niet diefstal, of in het Frans voor zijn adepten détournement de fonds? Een misdrijf dat de politie moet opsporen en laten bestraffen. En als het al geen diefstal is, is het minstens normvervaging. Voldoende redenen dus om zijn ontslag als politiechef te eisen, wat helaas slechts N-VA en LDD vroegen in de Kamer vorige week donderdag, en waarin ze niet gevolgd werden door de andere partijen. Nochtans verklaarde premier Leterme nog vrijdagmorgen op Radio 1: "Wat is gebeurd, is absoluut niet normaal. Dit kan niet". Ook nog: "Het zou best zijn dat Koekelberg zich schikt naar de regels en op een correcte manier omgaat met belastinggeld. De mensen betalen veel belastingen. Je moet daar dan ook met een zekere ethiek mee omgaan. Ik heb de indruk dat je je daar vragen kunt bij stellen. Dit kan niet."

Deontologisch wel, juridisch niet...

De Standaard, 5 maart, vraag van een journalist: Is Fernand Koekelberg zijn boekje te buiten gegaan? 'Deontologisch: absoluut', zegt Turtelboom. 'Maar de vraag is of dat ook juridisch zo is. Ik heb het Comité P gevraagd dat te onderzoeken. Zolang dat onderzoek loopt, geef ik liever geen verdere commentaar. Wat ben ik met stoere verklaringen, als die binnen twee weken totaal ongegrond blijken?'

Als het diefstal is, of minstens normvervaging, is het toch helemaal niet de vraag of een of andere instructie of richtlijn is overschreden. In geen enkel reglement zal men lezen dat stelen of oplichterij verboden is, dat is toch voor niets nodig. Het is voldoende dat dit moreel of strafrechtelijk niet door de beugel kan.

Ook de Donnea spreekt van normvervaging, toch volgens de website van De Morgen (zaterdag 05/03/11, 08u44):
Maar op veel steun van PS en MR lijkt hij niet meer te kunnen rekenen. MR-kamerlid François-Xavier de Donnea, lid van de parlementaire commissie die de politiediensten opvolgt, is het scherpst. "Er is een duidelijk probleem van normvervaging en een accumulatie van deontologische misstappen", klinkt het. "Ik denk niet dat Koekelberg nog over de nodige geloofwaardigheid beschikt om de politie te leiden en twijfel ten zeerste of de man nog kan aanblijven." (Deze uitspraken van de Donnea zijn niet terug te vinden op de websites van Le Soir en La Libre. De Standaard nam ze wel over in zijn editie van maandag 7 maart).

Maar er is hier meer aan de hand. Het geval Koekelberg is een zoveelste voorbeeld van uitdeinende normvervaging op veel gebieden in ons land van particratie.

Vooreerst Koekelberg zelf: normvervaging

Koekelberg blijft het tot in zijn ontslagbrief op zondag 6 maart de normaalste zaak van de wereld vinden dat hij in de staatskas grabbelt voor een nutteloze erepost. In zijn ontslagbrief schrijft hij:
"De herhaalde aanvallen waar ik in de loop van deze 4 jaren van mandaat desondanks mee te maken kreeg, waren enerzijds evenveel aantastingen aan mijn eer, anderzijds bleven ze niet zonder impact op het imago van de federale politie. Toegevoegd aan een persoonlijk drama dat me 4 maanden geleden heeft geraakt, voel ik deze vandaag aan als een ondraaglijke
opeenstapeling van onrechtvaardigheden en kwetsuren, die zowel mijn fysieke als mentale weerstand aantast en die me niet toelaat verder mijn functies optimaal te blijven uitvoeren. Ik wens evenmin dat de herhaling van deze toestand verder het imago van de federale politie schaadt; dat kan ik niet aanvaarden."

De man is dus alleen maar aangetast in zijn eer, hij leed onder een ondraaglijke opeenstapeling van onrechtvaardigheden en kwetsuren. Dat hij in de staatskas grabbelde vermeldt hij uiteraard niet, en nog minder dat hij minstens de 36.000 euro receptiekosten plus 14.040 euro gadgets zal terugbetalen uit eigen zak.

De Standaard: normvervaging

Zat er zaterdag een promotienummer van Story of Dag Allemaal in mijn brievenbus? Ik haalde er een blad uit met op de cover een grote foto van een van de secretaresses van Koekelberg, met de tekst:

SYLVIE RICOUR
DOORBREEKT HET ZWIJGEN
'IK BEN ZIJN
MOND EN
ZIJN OGEN'
Zij organiseerde Qatar-reis
van politiebaas
Fernand Koekelberg
RECONSTRUCTIE
Hoe Commissaris Teflon opnieuw de dans ontsprong
4-5 berichtgeving, 6-7 interview

(Daaronder nog een foto van ene An Verhulst, Vlaamse topvrouw bij cosmeticareus L'Oréal: 'Ik heb nooit het gevoel gehad dat ik door een glazen plafond moest').

Normvervaging van De Standaard op het vlak van journalistiek: ik betaal voor een krant die zo hoogmoedig is zich de kwaliteitskrant te noemen, maar het presteert om (nog maar weer eens) te zakken tot het niveau van een roddelblad dat 'smeuïge' verhalen brengt uit eerste hand. Normvervaging om een smeuïg verhaal te brengen, maar nergens afstand te nemen van het misbruik van ons geld.

Normvervaging: Guy Tegenbos

Ook in het editoriaal van zaterdag 5 maart doet Tegenbos dit niet. Hij reduceert het graaien in de kas van Koekelberg tot 'Koekelberg toont cultuurverschil' Een uittreksel:

De N-VA eiste het ontslag.... De Franstalige partijen 'zagen geen probleem' en verdedigden de politiebaas.
Is dit 'communautaire spijkers zoeken op laag water'? Neen. Het zijn klemtoonverschillen die men niet moet dramatiseren, maar ook niet onder de mat mag vegen. Wat zit eronder? Cultuurverschillen.
Vlamingen denken calvinistischer: zij vragen zuiverheid. Het noorden vraagt veel vaker het ontslag van een politicus dan het zuiden. Franstalig België is 'katholieker'. De regels té streng toepassen, ach dat hoeft niet; alleen wie zonder zonden is, mag de eerste steen werpen, en wie is nu zonder zonden? Via de stille biecht kunnen zonden trouwens vergeven worden. Vlaanderen heeft ook sympathie voor de Angelsaksische rechtspraak: het volstaat dat algemene rechtsbeginselen geschonden zijn om te kunnen veroordelen. De Latijnse rechtspraaktraditie, die in het zuiden onbetwist is, zegt: wat niet formeel verboden is, is toegestaan. Feitelijk domineert die tweede strekking nog in heel de Belgische rechtspraak, in noord én zuid. Meer zelfs, die traditie is hier ontspoord in hyperformalisme waardoor de grond van een zaak vaak ondergesneeuwd raakt."

Dit heeft toch helemaal niets te maken met een 'cultuurverschil' maar is misbruik van ons geld. Hiermee geeft Tegenbos wel de nodige stof aan bijvoorbeeld Le Soir om maandag Koekelberg voor te stellen als het slachtoffer van de Vlaamse nationalisten en van de Vlaamse pers.

Yves Desmet in De Morgen: normvervaging

Commentaar van Yves Desmet, vrijdag 4 maart '11, een uittreksel:

"Ondertussen blijkt dat de zaak wel wat verder gaat dan koffers, en dat de persoonlijke ambitie van de politiebaas de belastingbetaler een kleine 100.000 euro heeft gekost..... Het zou oneerlijk zijn deze investering af te zetten tegen het magere resultaat dat ze opleverde. Drankjes noch balpennen en USB-sticks konden namelijk voorkomen dat Koekelberg slechts zo'n 10 procent van de stemmen haalde. Wat wel een valabele vergelijking is, zijn de kosten die gemaakt worden voor andere Belgen die internationale functies ambiëren. Navraag bij politici en diplomaten leert dat bijvoorbeeld Herman Van Rompuy minder heeft uitgegeven om voorzitter van de Europese Raad te worden. Een lunch georganiseerd door de plaatselijke ambassadeur, wat vliegtickets, dat is de gewoonte, maar massarecepties en of verkenningsreizen liggen niet in de lijn van de geplogenheden.
Formeel gezien heeft Koekelberg geen reglement overtreden, al was het maar omdat er voor internationale lobbying geen reglement voorzien is. Die lacune zal worden opgevuld: de heer Koekelberg zal zelf mogen neerschrijven wat in de toekomst de regels zullen zijn. Dat alleen is een van de betere Belgenmoppen van de afgelopen tijd.
Het is niet de eerste keer dat Koekelberg normvervaging verweten wordt. Zeker voor de hoogste politieambtenaar van het land, die een korps leidt waarin de middelen schaars en de uitdagingen groot zijn, is dat geen echt comfortabele situatie. Want als hij zich alles kan permitteren wat niet formeel verboden is, maar minstens slecht doordacht en ronduit ongepast, wat let de rest van het korps dan om het voorbeeld van de chef te volgen?"

Commentaar, maandag 7 maart '11

"De dienstreis naar Qatar - die ongeveer evenveel kostte als het bedrag dat de regering gereserveerd heeft voor de humanitaire bijstand aan Libië - was meer dan de druppel te veel. Zeker omdat Koekelberg in een recente nota zelf had aangedrongen op zuinigheid en strenge controle van buitenlandse missies van politiemensen.
Koekelberg mag dan formeel geen regels overtreden hebben (omdat er hierover nu eenmaal geen regels bestonden), voor een man die een korps leidt waar de middelen schaars zijn, was dit een kanjer van een beoordelingsfout. Als hij zich alles kan permitteren wat niet formeel verboden is, wat let de rest van het korps dan om het voorbeeld van de chef te volgen? Wat zegt een straatagent dan nog als hij bij het uitschrijven van een parkeerbon te horen krijgt: 'Moet uw patron weer op reis, misschien?'"

Desmet blijft dus op het spoor van de argumentatie dat Koekelberg 'geen enkele regel zou overtreden hebben'. Zoals hierboven beschreven, diefstal hoeft niet in een reglement opgenomen te worden over internationale lobbying om strafbaar te zijn.

Normvervaging: Le Soir

Le Soir bestaat het om er een communautaire zaak van te maken, en in zijn editoriaal te beweren dat Koekelberg geviseerd werd, alleen maar omdat hij een Franstalige is, en opgejaagd werd door de flaminganten van de N-VA...

Editoriaal van maandag 7 maart '11 door Marc Metdepenningen:
Depuis son entrée en fonction en mars 2007, Fernand Koekelberg, le francophone, a été la cible d’attaques répétitives lancées au nord du pays et amplifiées encore par le député Ben Weyts (NV-A), président de la commission de l’Intérieur de la Chambre, qui demandait il y a quelques jours sa démission, sans qu’aucune preuve de malversation n’ait été apportée.

Sans preuve? De uitgave van 36.000 euro receptiekosten plus 14.040 euro gadgets is op zich blijkbaar geen voldoende bewijs van misbruik van overheidsgeld voor Le Soir, omdat het om le francophone Koekelberg gaat.

Normvervaging: Comité P

'Tot nu hebben we alleen de feiten en de informatie onderzocht die we kregen via een anonieme brief', verduidelijkt Bart Van Lijsebeth, de voorzitter van het Comité P, zaterdag aan De Tijd. Na dat summiere onderzoek concludeerde het Comité P dat Koekelberg formeel niets te verwijten valt. Hij had alle formele regels nageleefd. Dat stond ook in een kort verslag aan het parlement en aan minister van Binnenlandse Zaken Annemie Turtelboom (Open VLD).
'Maar nu zullen we bijkomende verificaties doen en daarover zullen we opnieuw verslag uitbrengen bij onze begeleidingscommissie in de Kamer', zegt Van Lijsebeth. Wat de aanleiding is voor het verdere onderzoek laat het Comité P niet weten. zaterdag kondigde het Comité P een bijkomend onderzoek aan. Aanleiding daarvoor zou Koekelbergs omzendbrief uit 2008 zijn, waarin hij zijn troepen aanmaande tot 'budgettaire discipline' bij dienstreizen. Een richtlijn die hij zelf overtrad. N-VA eiste op basis van die nieuwe informatie Koekelbergs ontslag. (Bron; De Tijd). Veel commnentaar hoort daar niet meer bij gegeven te worden...

Normvervaging: de vakbonden

Jan Adam, ACV, antwoordt op de vraag van een De Standaardjournalist of Koekelberg niet de deontologische regels overtreden heeft als volgt: ‘Voor wie het goed meent, zijn er geen regels nodig.' Wie 'het goed meent' mag dus al eens de regels overtreden of zijn boekje te buiten gaan. In een emotionele mail verdedigt Jan Adam Koekelberg:
"Zij die een “bezieler” hebben afgeknald mogen fier zijn op zichzelf dat ze kunnen schieten, doch ze moeten weten dat velen klaar staan om hem nieuw leven in te blazen en dit met hem te delen......
Ik zal nooit nog met een gerust gemoed de wereld kunnen intrekken nu ik weet dat mensen in staat zijn gepassioneerd talent gewetenloos te vierendelen."

Ook Philip Van Hamme van de NSPV vindt niet dat Koekelberg moet opstappen. Hij noemde de heisa overdreven. Van Hamme gaat niet akkoord met het bedrag dat aan de reizen werd uitgegeven, maar relativeert het ook. Hij beklemtoont dat andere kandidaten voor de internationale functie tot zeven keer meer uitgaven aan hun campagne. ‘Als hij de post had bemachtigd, dan zou hij wellicht felicitaties hebben gekregen. Het is al te makkelijk om anonieme brieven te schrijven en verdachtmakingen te lanceren', aldus de NSPV-topman.
Alleen de liberale vakbond VSOA schuwt de kritiek op de politiechef niet. Deze bond noemt het bedrag dat aan de reis gespendeerd werd ‘onaanvaardbaar voor iedere straatflik aan wie voortdurend besparingen worden opgelegd, die vaak ten koste gaan van de dienstverlening aan de bevolking. Dit zal rampzalige gevolgen hebben voor het imago van de politieman die zijn werk probeert te doen'. (Bron: De Standaard, 5 maart '11)

Of ze er nu mee akkoord gaan of niet, dat zijn toch geen zaken waar een vakbond een standpunt moet innemen, want het heeft niets te maken met de verdediging van de belangen van hun leden. Een zoveelste vorm van normvervaging, dat de vakbonden menen overal hun neus te kunnen en moeten insteken. Feit is natuurlijk dat Koekelberg als architect van de politiehervorming zowat alle eisen van de vakbonden ingewilligd heeft, en de politie zo minstens 300 miljoen euro per jaar duurder is geworden. Daarvoor zijn ze hem natuurlijk enige steun verschuldigd. Er is door de betrokkenen ondertussen jarenlang uitgebazuind, en door geen enkele krant tegengesproken, hoe fantastisch die hervorming wel was. Sinds het onderzoek in de zaak Ronald Janssen na de moord van Annick Van Uytsel moet daar toch wel een groot vraagteken bij geplaatst worden. Ofwel was het onderzoek 'een zootje' zoals het Comité P zegt, ofwel faalde het Comité P in zijn onderzoek naar het onderzoek door de Leuvense speurders.

Normvervaging: de standaardnorm in dit land

Koekelberg is uitgegleden over zijn ambitie om een titel bij Interpol te krijgen. Of is hij uitgegleden door de ambitie van zijn secretaresse Sylvie Ricour, die de hele reis naar Qatar inclusief receptie en gadgets had voorbereid? Feit is wel dat wie in België in de hogere politieke sferen vertoeft helemaal verzeild geraakt in een wereld waar normvervaging de standaardnorm is. Slechts enkele voorbeelden:

- Normvervaging: op de VN-milieuconferentie in Cancún in december 2010 bestond de Belgische delegatie uit 108 leden: vier ministers, een staatssecretaris, vijf parlementsleden, vijftien kabinetsleden, een veertigtal overheidsmedewerkers, verschillende wetenschappers en ngo-medewerkers. Dat zijn er nogal wat meer dan bij Koekelberg naar Qatar, en met een tiende van dat volk zou het even goed gekund hebben, maar geen mens die daar van wakker ligt.

- Normvervaging: er zijn in het totaal in België ongeveer 56 ministers en staatssecretarissen (het gaat om een zestigtal 'posten' verdeeld over een wisselend aantal van ca. 56 ministers en staatssecretarissen, omdat sommigen een dubbele pet hebben van zowel minister in de Franse Gemeenschap als in het Waals of Brussels parlement), met veel meer dan 60 kabinetten. Vooreerst heeft elke dubbele pet voor elke pet een kabinet. Bovendien hebben alle viceminister-presidenten en vice-eerste ministers twee kabinetten: dat van hun technische bevoegdheid, en dat van 'vice', waarin hij/zij zoals bekend de andere ministers in de gaten houden. Concreet voorbeeld: Ingrid Lieten heeft naast haar 'Kabinet van de Vlaamse minister van Innovatie, Overheidsinvesteringen, Media en Armoedebestrijding' ook nog een 'Kabinet van de viceminister-president van de Vlaamse Regering' met een kabinetschef, een woordvoerder en verschillende 'raadgevers' voor domeinen waarop de minister niet bevoegd is: raadgevers voor leefmilieu, cultuur, mobiliteit, ruimtelijke ordening, enz... Totaal 16 medewerkers op dat laatste kabinet, om dus alleen maar de andere ministers en hun kabinetten in de gaten te houden.

- Normvervaging: Norbert De Batselier versaste midden 2006 van voorzitter van het Vlaams parlement van de ene dag op de andere naar directeur bij de Nationale bank. Zoals elk lid van het Vlaams Parlement verdiende De Batselier iets meer dan 72.000 euro per jaar. Daar bovenop kwam een forfaitaire en vooral belastingvrije onkostenvergoeding van 28 procent.
Voor het hanteren van de voorzittershamer ontving De Batselier extra bijna 170.000 euro per jaar. Tel dat alles op en hou rekening met de belastingvrijstelling van de onkostenvergoeding, en je komt uit op ongeveer 290.000 euro bruto per jaar. Netto hou je daar ongeveer 9.000 euro per maand van over. Bij de Nationale Bank kreeg De Batselier een jaarsalaris van ongeveer 325.000 euro. Netto houdt hij daar ruim 10.000 euro per maand van overop. Hoewel hij dus overstapte van de ene door de overheid zeer goed betaalde job naar de andere, keeg De Batselier op onze kosten een "uittredingsvergoeding" in het Vlaams parlement die overeenkomt met vier keer het jaarloon van een parlementslid, afgerond zo'n 344.000 euro (48 x een netto belastbaar maandbedrag geïndexeerd van 7.171,75 €). (De Batselier stelde zich tevreden met de "gewone" uittredingsvergoeding als parlementslid. Daarnaast had hij ook nog 'recht' op een extra uittredingsvergoeding als parlementsvoorzitter én als bureaulid, maar die liet hij na enige commotie vallen).

- Normvervaging: de tegenhanger van De Batselier in het Waals parlement José Happart vertrok in 2009 wel met de hogere premie, van 530.000 euro.

- Normvervaging: vier parlementairen van de PS, twee van de CDH en één van de MR vertrokken op 4 april 2009 op een studiereis naar Californië. Ze namen elk hun echtgenote mee. Hoewel de partners hun vliegticket zelf betaalden, ontstond er heel wat opschudding rond de reis. De delegatie overnachtte er in dure hotels, at er in dure restaurants en bezocht er onder meer de Grand Canyon. De reiskosten die geschat worden op 80.000 euro werden aanvankelijk gedekt door het Waals parlement. Na de verontwaardigde reacties in de media en in volle verkiezingsperiode beloofden de drie partijen om de reis integraal terug te betalen aan het Waals parlement. En die belofte werd in september van dat jaar gehouden. 'Het Waals parlement heeft elke eurocent terugbetaald gekregen', meldt Frédéric Janssens, de nieuwe griffier van het Waals parlement, aan Le Vif l'Express. 'De vliegtuigen, de hotels, de tolken, zelfs de flesjes water die tijdens de reis gekocht zijn, werden vergoed. Uiteindelijk heeft het Waals parlement niets betaald.'

Alleen veel druk van de publieke opinie helpt

Normvervaging kan dus wel ingeperkt worden als er commotie rond ontstaat, zoals bij De Batselier of de Waalse Californiëreis. Als er geen ophef rond gemaakt wordt, zit men dus veel meer aan de Egyptische vleespotten. Ergens moeten de nagenoeg hoogste belastingen van de wereld die wij betalen toch wel naartoe gaan, niet? Ondermeer dus naar activiteiten waarvan men moet zeggen dat ze minstens voldoen aan de term 'normvervaging'. Voor de meer strengen in de leer heet dit diefstal van ons geld. En denk vooral niet dat het een Franstalige specialiteit is. In de tweede helft van maart dit jaar trekt de commissie Onderwijs van het Vlaams Parlement naar China en Zuid-Korea. Binnenkort trekt ook een parlementaire zending naar Brazilië en mogelijk ook een missie van de commissie Cultuur naar Qatar en India. Men kan natuurlijk voor alles een reden vinden om op reis te gaan... Maar kan bijvoorbeeld niet veel meer bereikt worden met een hoorzitting hier in Brussel in het Vlaams parlement van specialisten op het vlak van onderwijs of cultuur? De commissie onderwijs naar China en Zuid-Korea, de commissie cultuur naar Qatar en India, kan men dat iets anders dan snoepreisjes noemen? Ik niet.

De oppositiepartijen Groen! en Vlaams Belang willen trouwens niet mee naar China en Zuid-Korea. Groen! heeft vragen bij de meerwaarde van het werkbezoek en verwijst ook naar de mensenrechtensituatie in China. Die mensenrechten zijn ook de reden waarom Vlaams Belang het werkbezoek boycot. Ook met de missies naar Qatar en India zal Groen! niemand meesturen. ‘Wij sturen enkel iemand mee als we overtuigd zijn van de parlementaire meerwaarde’, luidt het. (Bron: De Tijd 06:02 - 15 februari 2011 Reizen commissies Vlaams Parlement onder vuur).