Eva Brems bij Liberales

Een tegen de N-VA fulminerend 'opiniestuk' van Eva Brems in De Morgen van 15 februari onder de titel 'Alles went, ook het radicalisme' publiceert Liberales in zijn nieuwsbrief van 18 februari ongewijzigd, als een 'essay', onder de titel 'Radicaal'. Wat is er aan de hand bij Liberales?

Volgens het stuk van Eva Brems (hoogleraar mensenrechten aan de UGent en volksvertegenwoordiger voor Groen, kieskring Leuven) zijn N-VA radicalen en is ons land sinds 13 juni niet minder dan in handen van de N-VA. Brems dicht de N-VA allerhande kenmerken toe, zoals: de N-VA wil geen oplossingen; wat ze wel willen is het virus in het systeem brengen, de houtworm in de balk; ze willen de solidariteit tussen personen gewoonweg niet behouden, dat hebben we de voorbije maanden genoeg gezien; ze stelden voor om de werkloosheidsuitkeringen te defederaliseren, een van de voornaamste sokkels van de interpersoonlijke solidariteit in ons land; Bart De Wever wil helemaal geen communautaire pacificatie; hij werkt aan het einde van België zonder dat de bevolking dit wil en tegen het algemeen belang van Vlaanderen, omdat de ultieme consequentie is dat we met Brussel ons venster op de wereld opgeven....

En wie dat laatste volgens Brems nog durft aanklagen, "is op den duur bijna zelf een radicaal." Eerder in haar stuk beweert ze: "Voor een groot deel van de publieke opinie ben je intussen een slechte Vlaming als je de NV-A niet achterna loopt." Waar haalt ze dit vandaan? Het stuk had evengoed getekend kunnen zijn door Yves Desmet, of nog Bart Brinckman (nu DS, ex-DM, cfr. 'Bart Brinckman: geen journalist maar propagandist') of Marc Reynebeau, de bekende verdedigers van de Belgische 'sokkels van de interpersoonlijke solidariteit', die ook dergelijke fantasieën uit hun duim kunnen zuigen. Waarbij Brems voor geen leugentje terugschrikt, want ze beweert dat de N-VA "soms vreemde bokkensprongen maakt (zoals toen ze eerst de financieringswet helemaal niet en daarna absoluut wel wilden bespreken)" terwijl CD&V de financieringswet als eerste op tafel legde, zoals CD&V-voorzitter Beke bevestigde, en N-VA pas daarna volgde. Men kan trouwens minstens even goed stellen dat ons land sinds 13 juni in handen is van de siamese tweeling PS en CDH, die nu al jaren 'op een zucht' van een groot communautair akkoord staan. Tenminste, als Brussel 500 miljoen euro extra krijgt natuurlijk, de faciliteiten uitgebreid worden naar meer dan 20 extra gemeenten in Vlaams-Brabant, Brussel een corridor krijgt met Wallonië, de transferts voor eeuwig gegarandeerd worden, alle vetorechten en alarmbellen behouden blijven, enz.

Wat is er aan de hand bij Liberales?

Een aanval tegen een politieke tegenstander, zonder zinnige argumenten, is op zich hier het vermelden niet waard. Maar natuurlijk wel als de tekst ongewijzigd opduikt onder de noemer 'essay' in de nieuwsbrief van Liberales van vandaag, vrijdag 18 februari '11. Zonder inleiding, zonder situering. Zomaar, in een publicatie van deze 'onafhankelijke liberale denktank'. In de uitgave van 17 december '10 werd een column gepubliceerd waarin het voornemen van klantensegmentatie bij Delta Lloyd een immorele, discriminerende en onethische beslissing wordt genoemd. ('Collectivitische intoxicatie', 20.12.10). Wat is er bij Liberales aan de hand dat ze een podium geven aan een ander soort vrijdagsgebed, met kritiek op het vrije ondernemerschap en nu een groene Fundi, tevens aanhanger van de islamfundamentalisten ('Sluipend gif van Eva Brems', 30.08.10) laten fulmineren tegen de N-VA? Past dit laatste in een scenario van sommige liberalen, die liever geen regering met de 'caracteriels' van de N-VA hebben, als ze er zelf maar bij zijn? Voorkeur die Karel De Gucht al een aantal weken geleden kond deed. Vandaag in de radiouitzending De Ochtend (VRT) herhaalde hij nog eens: "Ofwel komt er een ploeg met de bestaande regering, aangevuld met de N-VA, maar dan zal de N-VA kleur moeten bekennen. Als zij dat niet doet, is de enige mogelijkheid een regering zonder de N-VA. Dat is het aftelsysteem waarin we zitten en dat niet lang meer kan duren."

Waar moeten we in die context Liberales vandaag situeren?