Is BHV splitsen Vlaamse kortzichtigheid?

Di Rupo kwam uit de communautaire kast met zijn plan B: "La Belgique nous appartient". Volgens zijn plan B zou België blijven bestaan, met (groter) Brussel en Wallonië, als Vlaanderen zijn onafhankelijkheid uitroept. Echter: als België uiteenvalt, maakt Brussel dan niet vanzelfsprekend deel uit van de staat Vlaanderen? Schaadt de splitsing van BHV de aanspraak van een onafhankelijk Vlaanderen op Brussel niet ernstig?

Na 'Het plan B van B-Plus' , nu het plan B van Di Rupo. Laurette Onkelinx was hem al voorgegaan, in een interview in de zondagseditie van La Dernière Heure van 5 september, en in De Morgen van maandag 6 september. Nadat op vrijdag 8 oktober de koning Bart De Wever tot 'verduidelijker' had aangestelt, maakt Di Rupo in het weekeind van 9/10 oktober volop reklame voor een plan B: een verkleind België, bestaande uit Wallonië, Brussel en de faciliteitengemeenten, voor zover deze laatsten via een referendum het daarmee eens zijn. Maandag 11 oktober pakt La Libre op de voorpagina uit met een foto van Di Rupo, met zijn uitspraak "La Belgique nous appartient". Volgt op blz. 4-5 een verslag met de uitspraken van Di Rupo tijdens het weekeind in de studio's van de RTBF en RTL-TVi. Als een van de Vlaamse partijen voor onafhankelijkheid zou kiezen, eist hij dat hierover in Vlaanderen een referendum wordt georganiseerd. De man die het niet neemt dat De Wever contact opneemt met de MR, want over de samenstelling van de Franstalige onderhandelaars heeft deze niets te zeggen, komt hier dicteren wat men in Vlaanderen moet doen. En moest een meerderheid in Vlaanderen voor een splitsing zijn? "Dès lors, nous garderions la Belgique avec Bruxelles et la Wallonie et les habitants de la périphérie pour autant qu'ils le souhaitent. Car la Belgique nous appartient..." Het is er eindelijk uit, de bedoeling ten gronde: La Belgique nous appartient. Een soort spiegelbeeld van, of noem het ook een vervolg op 'On nous a pris la Flandre'. We hebben Vlaanderen niet kunnen verfransen of overal faciliteiten krijgen, en dan wordt België maar een Franstalige natie op een kleiner oppervlak.

In de B-plannen van Onkelinx, van Gilles Vanden Burre, voorzitter van het directiecomité van B-Plus, en nu van Di Rupo gaan dezen er telkens van uit dat Brussel vanzelf bij klein-België zou horen, en liefst willen ze ook nog de (rijke) Vlaamse faciliteitengemeenten inlijven. Terwijl Brussel geen Franstalig, maar een tweetalig gebied is, en minstens omringd is door Vlaanderen, als men het al niet zo kan bekijken dat het, gezien het gebied boven de taalgrens ligt, deel uitmaakt van Vlaanderen. Dan wel niet in de strikt juridische zin deel van het gewest Vlaanderen, maar wel historisch en geografisch maakt het deel uit van Vlaanderen. En in geen geval van Wallonië.

1. Is Brussel een 'Vlaamse' (welliswaar multiculturele) stad?

Het plan B van de PS-kopstukken gaat er dus zomaar van uit dat bij een opdeling van België er een onafhankelijke staat Wallonie-Bruxelles zou komen, met een onafhankelijk Vlaanderen zonder Brussel. Uiteraard verdedigen Franstalige politici een Wallo-Brux. Een van de belangrijkste redenen is dat Wallonië Brussel nodig heeft als vervangende baxter voor Vlaanderen. Zonder Brussel zou in Wallonië de PS-verzorgingsstaat aankijken tegen een forse verarming van de hele bevolking (schattingen spreken van een inkomensverlies van 20-25%). 'Als de Vlamingen onafhankelijkheid willen, zal het zonder Brussel zijn', blijven de Franstaligen herhalen. Ze herhalen het zoveel, dat sommige Vlamingen het op de duur geloven en de thesis overnemen. Maar daarbij vergeten ze even dat Brussel omringd is door Vlaanderen.

Als Vlaanderen onafhankelijk wordt, zal het dus logisch gezien een Vlaanderen MET Brussel zijn. Dat wordt door niemand minder bevestigd dan door Maingain in Le Soir van 8 september '10. Volgens hem zeggen alle grondwetspecialisten hetzelfde: als men definitief de taalgrens bevestigt, zonder Brussel uit te breiden, zal men, de dag dat men in plan B zit, niet kunnen contesteren dat Brussel aan de verkeerde kant van de taalgrens ligt. Geen enkele internationale arbitrage zal in ons voordeel zijn. (Letterlijk, Maingain: "le plan B, c'est du Popeye: S’ils étaient vraiment prêts à un plan B, ils auraient engagé la négociation d’une tout autre manière, en obtenant le lien territorial entre Bruxelles et Wallonie. Ils ne l’avaient pas. C’est le paradoxe de l’impuissance, ce plan B. On se dit prêt à casser la baraque mais en négociation, on n’est pas aussi déterminé. Tous les spécialistes du droit constitutionnel le répètent: si on confirme de façon définitive la frontière linguistique, sans élargir Bruxelles, le jour où l’on sera dans le plan B, on ne pourra pas contester que Bruxelles est du mauvais côté de la frontière linguistique. On ne pourra plus. On n’aura aucun arbitrage international en notre faveur". Artikel: 'Maingain : le plan B, c’est du Popeye' ). In La Libre zegt hij die dag hetzelfde, met andere woorden: "C'est en enfermant Bruxelles dans la Flandre qu'on donne des arguments aux séparatistes. Au contraire, quand un accorde le lien territorial entre Bruxelles et la Wallonie, on tue l'espoir qu'ont les séparatistes d'emmener Bruxelles dans leurs bagages."
Zonder corridor hoort dus zelfs voor Maingain Brussel bij een onafhankelijk Vlaanderen. Als dit zijn mening is, kan men de verbetenheid begrijpen waarmee voor zo een corridor opgekomen wordt.

Vlaams Belang kamerlid Gerolf Annemans zal hem niet tegenspreken. Op zijn blog, 4 sept '10, in een artikel 'O2 en Brussel': "De internationale gemeenschap zal wanneer België uiteenvalt erkennen dat dit moet gebeuren langs de bestaande gewestgrenzen. Brussel is (helaas!) een derde gewest. Maar een Waalse enclave in Vlaanderen zal nooit erkend worden, zeker niet als voldoende duidelijk blijkt dat dit weliswaar een overwegend Franstalige maar geen Waalse enclave is. Reden ook waarom in die laatste Belgische akkoorden geen afbreuk mag worden geduld van de taalgrens bij een slecht akkoord over BHV, maar ook niet van de tweetaligheid der instellingen in Brussel, iets wat nochtans wel op tafel ligt momenteel in de paketten van De Wever inzake BHV. ... Wanneer de Vlamingen op een geijkt moment de soevereiniteit uitroepen van het gebied benoorden de taalgrens, dan betekent dat met andere woorden zoveel als het einde van de Belgische federatie. Het internationaal erkende instrument uti possidetis iuris zal zich op dat moment vanzelf aandienen als de leidraad om de federale bevoegdheden van België te verdelen tussen Vlaanderen en Wallonië. Deze benadering behelst de transformatie van in voege zijnde administratieve grenzen - in casu de gewestgrenzen - naar nieuwe staatsgrenzen. Wat de erkenning van de Vlaamse staatsopvolging van België op het territorium van het Vlaams Gewest behelst, zal de Vlaamse regering dan enkel moeten kunnen aantonen dat zij in het verleden reeds alle minder verregaande middelen heeft uitgeput om tot een betere bevoegdheidsverdeling te komen tussen de Gewesten en de federale overheid. De geschiedenis van de staatshervormingen en van de 5 resoluties en de crisis sinds 2007 verschaft de Vlamingen wat dat betreft een uitstekend waterdicht dossier. .. Een soeverein Vlaanderen dat dus uiteraard de Vlaamse Rand, maar even vanzelfsprekend tevens Brussel omvat, is de belangrijkste zet op het schaakbord die het Vlaams Parlement en de Vlaamse Regering moeten doen van bij het begin met andere woorden van bij de soevereiniteitsverklaring."

Gerolf Annemans gaat dus uit van een onafhankelijk Vlaanderen, inclusief Brussel. De voorzitter van LDD Lode Vereeck zegt op zondag 19 sept '10, tijdens een evenement van de partij bij de start van het nieuwe politieke werkjaar, dat men desnoods Brussel moet opgeven voor een autonoom Vlaanderen. Volgens een Belga-bericht: "Waar de Walen stilletjes aan rekening moeten beginnen houden met de splitsing van België, moeten de Vlamingen stilaan denken aan het verlies van Brussel. De partijvoorzitter benadrukt dat LDD voorstander blijft van een confederaal model waarbij Vlaanderen en Wallonië samen Brussel besturen, maar 'niet tegen elke prijs'. Een half miljard euro per jaar extra financiering voor Brussel, het bedrag dat op de onderhandelingstafel lag, is veel te veel voor LDD, vooral omdat er geen garantie is op een interne hervorming van het Brussels gewest. Volgens een recente studie zouden er nog maar zo'n 55.000 Vlamingen in Brussel wonen, een erg kleine groep, vindt LDD, waarbij men zich de vraag kan stellen of het nog wel de moeite is om daar veel geld in te investeren."

Erg verstandig is die uitspraak niet. Men geeft niet al cadeau's voor men is beginnen onderhandelen. Lode Vereeck laat zich bovendien inpakken door een recent 'onderzoek' waaruit moest blijken dat nog slechts 5% van de Brusselaars Vlamingen zijn. La Libre zette dat vet op haar eerste bladzijde op 3 september. Basis zijn officiële documenten, zoals de taal van de identiteitskaart. Maar daarvan weet Nederlander Jeroen van der Kris, na 5 jaar België als correspondent van NCR Handelsblad, wel hoe het er juist aan toegaat: "‘Goeiendag bonjour' klonk het ook op het gemeentehuis, toen ik vorig jaar een nieuwe identiteitskaart kwam halen. Eenmaal buiten gekomen, stelde ik vast dat ik deze keer geen nieuwe naam had gekregen, zoals eerder bij de spoorwegen. Ik heette nog steeds Jeroen. Maar tot m'n verrassing had ik wel een Franstalig exemplaar gekregen." (In een artikel in De Standaard, ‘De Vlaming in mij’, 11 sept '10). Zo wordt zelfs een Nederlander geteld als Franstalige inwoner van Brussel. Hoe kan Lode Vereeck in die val trappen, opgezet om de eis van de Franstaligen te ondersteunen die de verdeelsleutel van de federale dotaties in Brussel voor Gemeenschapsmateries willen veranderen ten nadele van de Vlamingen?

Tussendoor: La Libre wordt een grootmeester in het manipuleren van enquêtes.
- Begin september zou de helft van de Vlamingen vinden dat wat op de tafel van de onderhandelaars lag voldoende was, de onderhandelingen konden afgerond worden en een regering gevormd. Guy Tegenbos, De Standaard, 21 sept '10: "Eigenlijk weet niemand precies waarover de preformatie-onderhandelaars het eens raakten. Er zijn geen goedgekeurde verslagen van de gesprekken. Elio Di Rupo wou beletten dat die teksten zouden uitlekken." En toch kopt La Libre: "50%" over de hele breedte van de voorpagina op 7 september, met daaronder 'Pour un Flamand sur deux, ce qui est sur la table est suffisant'. Dat is het resultaat van een bevraging bij 1.905 personen, waarbij de vraag werd gesteld: 'Trouvez-vous que ce qui est sur la table est suffisant pour conclure les négociations et former un gouvernement', en waarop 21% Vlamingen zou geantwoord hebben 'zeker', en 29% 'waarschijnlijk'. Er was echter - zie Tegenbos - helemaal niet geweten wat juist op tafel lag. Hoe kan men dan zeggen dat het voldoende was? Dat is toch niets anders dan een poging om voor de zoveelste keer De Wever te isoleren en te proberen de Vlaamse onderhandelaars de eisen te doen slikken van 'un accord équilibré, dans le respect des francophones, démontrant une réelle capacité et volonté d'arriver à un compromis équitable'. Trouwens, volgens Joëlle Milquet, op 14 oktober, lag de uitbreiding van Brussel nog altijd 'op de tafel'. Zijn dan 50% van de Vlamingen ook daarmee akkoord?

- Maandag 27 september beweert La Libre op de voorpagina dat Di Rupo ook succes heeft in Vlaanderen, en hij er de tweede plaats behaalt. Gewoonlijk wordt in een dergelijke peiling de populariteit gemeten van politieke figuren. Is Di Rupo dus de tweede populairste politicus in Vlaanderen geworden? Neen! Want de vraag ging niet over de populariteit, maar was: welke van de volgende personen wil u een belangrijke rol zien spelen in de volgende maanden? Volgt een lijst van ongeveer 40 namen waaruit men kan kiezen. ('Pour chacune des personnalités suivantes, voulez-vous dire si vous souhaitez lui voir jouer en rôle important dans les prochains mois'). Dat is dus heel iets anders dan populariteit. Bovendien werd niet overal dezelfde lijst met namen voorgelegd: op de lijst voor de Vlamingen stonden Di Rupo, Milquet en Reynders, terwijl bij de Brusselaars en de Walen niet eens de namen stonden van Wouter Beke, Alexander De Croo, Caroline Genez, en zelfs niet eens die van De Wever. Daar kon men dus niet eens aangeven dat men wil dat De Wever een belangrijke rol speelt. Dit is geen journalistiek of zelfs geen statistiek meer, maar manipulatie.

2. Onafhankelijk Vlaanderen: met of zonder Brussel?

Dat er andere taalregels gelden in Brussel en in de faciliteitengemeenten dan in de rest van Vlaanderen kan moeilijk als een argument gelden voor de Franstaligen om Brussel in te lijven bij Wallo-Brux. Brussel is duidelijk geen Waalse enclave in Vlaanderen, met of zonder corridor. Waarop baseert Paul De Grauwe zich dan, als hij meent dat Vlaanderen een stuk van zijn territorium zou verliezen bij toepassing van eender welk plan B. Citaat uit een artikel in De Standaard: 'Ons onvermogen om akkoord te gaan over de boedelscheiding zal onvermijdelijk tot gevolg hebben dat de organisatie ervan zal worden overgenomen door de Europese Unie. De EU kan het zich immers niet veroorloven dat er chaos ontstaat in het centrum van de Unie. De kans is groot dat Vlaanderen dan zal moeten inbinden', schrijft Paul De Grauwe op zijn blog. 'Vermits de landsgrenzen een twistappel zullen zijn, zal de EU de techniek van het referendum gebruiken om te beslissen tot welk land de betwiste gebieden zullen behoren. Vlaanderen zal zeker een stuk van zijn territorium rond Brussel verliezen na zo'n referendum. (De Standaard, 11 sept '10). Waarom zou Vlaanderen 'moeten inbinden', en waarom zou het niet alleen zonder Brussel zijn, maar zou het ook nog eens een stuk van zijn territorium rond Brussel verliezen? De Grauwe geeft hiervoor geen enkel argument. Omdat de voorstanders van een Wallo-Brux de landsgrenzen in hun voordeel willen zien opschuiven? Er hoeft toch helemaal geen referendum gehouden te worden als Brussel bij Vlaanderen hoort.

Ook Marc Reynebeau tapt uit hetzelfde vaatje. In zijn artikel met de titel 'Helaas, Plan-B bestaat niet', zegt hij: "Aan Vlaams-nationalistische kant wordt wel eens beweerd dat toch al 'vele tientallen scenario's' voor een opdeling klaar liggen (zie DS 12 oktober). Maar dat klopt niet, want ofwel gaan die over een verdere federalisering van het land, ofwel over eenzijdige separatistische droomscenario's, zoals ook het Wallo-Brux rest-België slechts een eenzijdig droomscenario kan zijn. Nooit gaan die over een geloofwaardige, werkbare splitsing. De belangrijkste, feitelijke hinderpaal blijft Brussel, inderdaad. Een onafhankelijk Vlaanderen zal dat nooit zomaar kunnen 'meenemen' en de Brusselaars zouden het ook niet aanvaarden - zoals ze het al evenmin echt zien zitten om met Wallonië scheep te gaan. En het democratische minimum blijft wel dat de geregeerden wel degelijk hun regeerders als zodanig erkennen." Verder doet hij niet veel meer dan De Grauwe napraten: "Hoe zou het praktisch moeten? Een onderhandelde boedelscheiding ligt niet voor de hand, als zelfs het ongrondwettige BHV nog niet gesplitst raakt. Een eenzijdige onafhankelijkheidsverklaring is theoretisch mogelijk, maar heeft een erg onzekere uitkomst. Ze kan Vlaanderen wel eens, behalve Brussel, ook nog extra territorium kosten, want lid worden van de EU zal een prijs hebben, zoals referenda in de randgemeenten." (De Standaard, 16 okt '10). Gratuite angstzaaierij. Waarom zou de hinderpaal Brussel zijn, als ze bij Vlaanderen hoort?

Frank Vandenbroucke (SP) tapt uit hetzelfde vaatje in dezelfde krant: "Wij weten dat een onafhankelijk Vlaanderen niet kan zonder Brussel af te staan aan de Franstaligen. Vanuit mijn Vlaamse reflex wil ik Brussel niet kwijt. Juist daarom zal een deel van ons sociaal systeem altijd federaal blijven. Net zoals je niet kunt dulden dat een Oost-Europeaan hier sociaal komt shoppen, kun je niet toestaan dat een Brusselaar mag kiezen tussen een Vlaams of Waals model." (De Standaard, 16 okt '10). Van wie of hoe 'weten we' dat Brussel moet afgestaan worden aan de Franstaligen? Zijn dat niet allemaal verhalen van Belgisch gezinden, die het zo voorstellen om mensen bang te maken van de mogelijke gevolgen van een splitsing?

Vaak wordt ook het doembeeld opgedist, dat de Europese Instellingen Brussel zouden verlaten als België opgesplitst wordt. Twee leden van de Europese Commissie kwamen in de uitzending 'Question à la Une' op woensdag 13 oktober '10 op de RTBF vrolijk verklaren dat de Commissie helemaal niet wakker ligt van een opdeling van België, en de Commissie helemaal niet ergens anders heen zou trekken bij een splitsing. Iedereen heeft het hier naar zijn zin, zeggen ze, en met een wijziging in het bestuur van dit land en van Brussel hebben wij als Commissie niets te maken. In dezelfde uitzending kon men trouwens horen dat, alhoewel de Krim een meerderheid van russischsprekenden telt, er internationaal geen enkele discussie was dat de Krim deel uitmaakt van Oekraïne. Daar zou een referendum niets aan veranderen.

Belgischgezinden gebruiken dus 'Brussel' als argument voor de onmogelijkheid om België op te delen. Bij vlaamsgezinden en separatisten is er dan weer geen eensgezindheid over een onafhankelijk Vlaanderen: met of zonder Brussel?

"Brussel is de hoofdstad van Vlaanderen, en zal dat blijven." schreef prof Jan Degadt (KUBrussel) voor het Comité Vlaanderen Onafhankelijk van 15 april 2006. Zijn besluit toen:
"Als Vlaanderen staatkundig zijn eigen weg wil gaan moet Brussel hierin zijn plaats krijgen. Brussel moet hoofdstad van Vlaanderen blijven en Vlaanderen moet investeren in Brussel. Dit impliceert dat Brussel hoort bij Vlaanderen, maar het zal onvermijdelijk een specifiek statuut krijgen. Dit statuut houdt rekening met de Vlaamse doelstellingen maar ook met de locale democratie in Brussel. Ook moet men rekening houden met Wallonië. Het moet een winwinsituatie worden voor alle betrokkenen. In nogal wat Vlaamse middens leeft de wens om Vlaanderen zo snel mogelijk zelfstandig of onafhankelijk te maken. Men wil de ‘Brusselse knoop’ dan ook snel doorhakken. Hierbij wil ik toch waarschuwen voor twee valkuilen, twee mogelijke toegevingen die men zou kunnen overwegen ‘uit tijdsdruk’ om de Vlaamse onafhankelijkheid snel binnen te halen:
- Brussel afstoten. België wordt gesplitst in twee staten: Vlaanderen en Wallo-Brux. Zonder Brussel wordt Vlaanderen iets als Ierland zonder Noord-Ierland. Technisch kan dit maar het Ierse voorbeeld toont genoeg aan dat het op termijn enkel nieuwe problemen zal veroorzaken.
- Allerlei eisen van de Franstaligen inwilligen om de Franstalige politieke klasse te paaien, bijvoorbeeld uitbreiding van het tweetalige gebied buiten de 19 gemeenten of afbouw van de positie van het Nederlands in Brussel zelf.
In beide gevallen zeg ik: dan nog liever de bestaande toestand!"

Frans Crols, voormalig directeur van Trends, lid van de Denkgroep 'In de Warande' pleit er in zijn rede als gastspreker op de IJzerwake op zondag 23 augustus '09 voor dat Vlaanderen ambitieus moet zijn in een streven naar een soort nieuwe “Gouden Eeuw”. Hiervoor moet het zich eenzijdig onafhankelijk verklaren, zonder Brussel, en met Nederland een Confederatie van de Lage Landen vormen. Crols laat Brussel wel niet helemaal los, maar het hoort niet bij Vlaanderen: "Als Vlaanderen zijn politieke greep op Brussel lost dan behoudt het TOCH tot in der eeuwigheid zijn economische, culturele, geografische, mobiliteitsbanden met die stad." Het is niet voor het eerst dat Frans Crols deze stelling verdedigde. ('Frans Crols pleit ook voor efficiënter bestuur')

Het 'Warandemanifest' is erg onduidelijk i.v.m. de plaats van Brussel binnen een nagestreefd 'Zelfstandig Vlaanderen in Europa'. In het hoofdstuk over Brussel is er sprake van dat "Brussel en het omliggende Vlaanderen sociaal-economisch en urbanistisch steeds meer één grote ruimte vormen, één sociaal-economische belangengemeenschap", om er dan in de besluiten toe te komen dat Vlaanderen onafhankelijk moet worden zonder Brussel, en Brussel "met zijn multiculturele samenleving en zijn internationale functies, beter zal gediend zijn door een nieuw statuut op basis van zijn eigenheid en de steun van een zelfbewust Vlaanderen, en van, liefst, ook Wallonië en de EU." Over die tegenstrijdigheid schreef ik al eerder (30.01.08) in 'Brussel overnemen voor 500 miljoen per jaar?'

Frans Crols pleit dus voor een onafhankelijk Vlaanderen zonder Brussel, voor Gerolf Annemans omvat een onafhankelijk Vlaanderen 'vanzelfsprekend tevens Brussel', terwijl voor Lode Vereeck men desnoods Brussel moet opgeven voor een autonoom Vlaanderen. Zou wat meer eenheid van visie niet nuttig zijn? Met een vraag die meer geostrategisch is en op lange termijn: laat men een gebied zo maar vallen dat integraal deel uitmaakt van één sociaal-economische belangengemeenschap die in (klein)-Vlaanderen ligt, ook als dit vandaag een multiculturele samenleving is? Is men in Vlaanderen, omwille van 'in Vlaanderen Vlaamsch', bereid een gebied op te geven dat op alle vlakken, behalve de eentaligheid, deel uitmaakt van Vlaanderen? Is dit geen kortzichtigheid die leidt tot politieke en economische zelfverminking?

3. Franstalig plan B: een utopie?

Uit het voorgaande probeer ik een besluit te distilleren: het is een (bijna?) onmogelijkheid dat Brussel zich samen met Wallonië als één nieuw land onafhankelijk zou verklaren. Zelfs Maingain geeft dit toe. Op die basis is een plan B met een Belgische rompstaat Wallo-Brux een utopie. Eventueel zou Brussel zich, als een soort Kossovo, los kunnen proberen te maken van Vlaanderen, nadat Vlaanderen zich, inclusief Brussel, onafhankelijk heeft verklaard. Pas in een tweede stap zou het kunnen proberen op te gaan in een Wallo-Brux. (Waar volgens een - dus niet erg te betrouwen - peiling in La Libre van 25 sept '10 zou 39% van de Brusselaars daar voorstander van zijn bij het uiteenvallen van België, voor drie onafhankelijke staten 34% en voor Brussel bij Vlaanderen slechts 5%. Zelfs als de cijfers niet echt juist zijn: er lijkt toch nog veel charme nodig vanuit de rest van Vlaanderen om de Brusselaars mee te krijgen). Maar zelfs dan moet Wallo-Brux er niet van uitgaan dat het zomaar de personenbelastingen van de Vlaamse pendelaars op zak kan steken. Sommigen rekenen er vast op dat bij een splitsing de personenbelasting van de 250.000 Vlamingen die in Brussel werken maar in Vlaanderen wonen, naar Brussel zou gaan, of dus naar Wallo-Brux om de Waalse putten te vullen. Dat is echter geen wetmatigheid noch een internationale norm waar men zich moet aan houden. Integendeel, heeft ons nu Michel Quévit, professor van regionale economie aan de UCL, uitgelegd in L'Echo van 7 september. Volgens de OESO is de theoretische regel wel 'belasting op de plaats van het werk', maar de meeste staten hanteren in de praktijk het omgekeerde principe van 'belasting waar men woont'. Dus die bron van inkomsten is op zijn minst twijfelachtig, zowel voor een onafhankelijk Brussel als voor een Wallo-Brux. En hoe denkt Brussel het alleen te rooien (of evt. in een Wallo-Bru er bovenop nog het arme Wallonië te onderhouden), zonder die Vlaamse inkomsten, en zonder wegvallende federale subsidies, als Brussel nu nog met een federale bijdrage van 700 miljoen niet toekomt, en extra 500 miljoen eist? Frantalige B-plannen: niets meer dan blufpoker?

4. Is BHV splitsen niet tegen het belang van een onafhankelijk Vlaanderen?
Vanuit het gezichtspunt dat een onafhankelijk Vlaanderen nagenoeg vanzelf betekent 'inclusief Brussel', kan men anders kijken naar de huidige kieskring BHV en naar de faciliteiten. Waarom zou men de kieskring BHV splitsten? Welk nut heeft het, zowel in een 'confederaal' (bedoeld wordt een volwaardige federale staat) als in een scheidingsscenario? De splitsing van BHV betekent toch alleen maar dat er, en dan in heel Vlaams Brabant, Franstalige lijsten opkomen met lokale kopstukken, in plaats van Brusselse kopstukken zoals Maingain en Milquet. Waarom daar vandaag 'een prijs' voor betalen? Hebben Vlaamse independentisten alle consequenties overdacht? Volgens het 'uti possidetis iuris' worden de oude administratieve grenzen de nieuwe staatsgrenzen. Dat een onafhankelijk Vlaanderen bestaat uit het gewest Vlaanderen, dat kan niemand bestwisten. Maar hoort Brussel daar bij? Zou het meest krachtige argument niet juist een NIET gesplitst BHV zijn? Niet gesplitst, noch als kieskring, noch als gerechtelijk arrondissement. Dat bevestigt toch dat er een zeer nauwe band bestaat tussen Brussel en Vlaanderen: ze maken op sommige gebieden zelfs samen deel uit van dezelfde administratieve organen. Een band die niet bestaat tussen Brussel en Wallonië, zelfs al zou er een 'corridor' gemaakt worden tussen beide in Sint-Genesius-Rode. Schieten independentisten niet in eigen voet, wanneer BHV gesplitst wordt. Is de splitsing niet ook een vrom van Vlaamse kortzichtigheid die leidt tot politieke en economische zelfverminking?
Zou het niet eerder omgekeerd moeten zijn: dat Brussel en Wallonië een prijs moeten betalen aan Vlaanderen voor de splitsing van BHV, want hiermee zou een grote hinderpaal worden weggenomen om Brussel op te nemen in één Wallo-Brux?

5. Wat kan men hieruit besluiten?

Tegenover een plan B van de PS kan dus gesteld worden: Brussel is een gebied dat tot Vlaanderen behoort bij de onafhankelijkheid van Vlaanderen. Het is welliswaar in de Belgische context een soort gewest, maar nog steeds geen 'region à part entière' zoals de Franstaligen het zouden willen hebben, en het ligt omringd door het Vlaams gewest, en het is ook nog eens de hoofdstad van de Vlaamse Gemeenschap. De vraag of een onafhankelijk Vlaanderen zonder of met Brussel is, is dus een valse vraagstelling. Als Vlaanderen zich onafhankelijk verklaart, kan het alleen maar zijn inclusief Brussel. Want zelfs volgens Maingain zijn alle grondwetsspecialisten het er over eens dat Brussel aan de Vlaamse kant van de taalgrens ligt. Of men nu sympathie of antipathie heeft voor Brussel, doet niet ter zake. Een onafhankelijk Vlaanderen omvat ook Brussel. Punt uit, het is zo. Wel kan men binnen een zelfstandig Vlaanderen dan zien welk statuut men aan Brussel geeft: meer zelfbestuur dan steden als Gent en Antwerpen bijvoorbeeld. En uiteraard een volwaardig statuut voor de Franstaligen in Brussel. Brussel is dus helemaal geen obstakel om België te splitsen. Brussel gaat mee als Vlaanderen onafhankelijk wordt, ook al geeft Frans Crols de voorkeur aan een onafhankelijk Vlaanderen zonder Brussel. Echter: een splitsing van BHV maakt het internationaal wel iets moeilijker om Brussel mee te nemen. Tenzij de redenering in punt 4 hierboven kan weerlegd worden?

Toemaat: voor een democratischer België/Vlaanderen

Of het nu België blijft, of een onafhankelijk Vlaanderen wordt, de deelname aan de ondemocratische Europese Unie moet in vraag gesteld worden. Moet niet overwogen worden uit de Europese Unie en alle mogelijke andere 'internationale' verbanden te stappen? Alleen nog deel uitmaken van een te vormen confederaal democratisch Europa, naar Zwitsers model, waar de burgers van elk land het laatste woord hebben via bindende referenda? Binnen Europees verband zou België/Vlaanderen lid kunnen worden van de Europese Vrijhandelsassociatie (EFTA).