Het plan B van B-Plus

De voorzitter van B-Plus kwam in La Libre donderdag 2 september met een 'plan B': de Franstalige partijen moeten dreigen met het einde van België om zo de andere Vlaamse partijen te dwingen afstand te nemen van de N-VA en een 'duurzaam akkoord' te sluiten. De dagen daarna kweelden Moureaux, Onkelinx en Demotte een dergelijk liedje. Deel 2 in de strategie van het VBO om België te behouden en zelfs te versterken? De voorzitter van B-Plus is namelijk een kaderlid bij Umicore, waar de voorzitter van de raad van bestuur Thomas Leysen heet, tevens voorzitter van het VBO.

Wat vooraf ging

Toen Di Rupo op zondag 29 augustus zijn ontslag als preformateur aanbood, werd dit door de koning geweigerd. Hij werd teruggestuurd naar de Wetstraat om verder te onderhandelen, en moest van de koning de maandag al meteen overleggen met de sociale partners. Volgens het dagblad De Tijd was dat een poging om het voorstel van Di Rupo over de staatshervorming te redden. De sociale partners zouden N-VA en CD&V onder druk moeten zetten om het voorstel van Di Rupo, dat beide partijen eerder hadden afgewezen, alsnog goed te keuren. In de weekeinduitgave van 4 september reconstrueert De Tijd haar versie van het verhaal onder de titel 'Het verhoopte mirakel bleef uit'. Het zou gegaan zijn om een poging van het koninklijk paleis om samen met Thomas Leysen, voorzitter van het VBO, en woordvoerder van de 'groep van tien' van werkgevers en vakbonden, namens alle werkgevers van het land te waarschuwen voor economische rampspoed en chaos. VBO-voorzitter Leysen zou die zondagavond gebeld hebben naar Luc De Bruyckere. Deze was eerder nog ondervoorzitter van het VBO geweest, en is nu voorzitter van Voka. De boodschap, iets als: 'Luc, kan je even buiten beeld blijven?', omdat Leysen wou voorkomen dat een oproep van de groep van 10 zou worden doorkruist door de Vlaamse werkgeversorganisatie. De Bruyckere zou daarop gebeld hebben naar Philippe Muyters, nu minister voor de N-VA, eerder gedelegeerd bestuurder van Voka. De Vlaamse werkgeversverbonden werden gealarmeerd en dokterden die zondagavond nog een tegenzet uit. Maandag stuurden Unizo, de Boerenbond en Voka een gezamenlijk persbericht uit waarin ze wezen op de noodzaak van een grondige hervorming van de financieringswet. Leysen en Di Rupo zagen volgens De Tijd hiermee met lede ogen aan hoe hun plannetje in duigen viel, nog voor het begonnen was. Te meer dat ACV-kopstuk Luc Cortebeek geen zin had om druk uit te oefenen op CD&V om de N-VA te isoleren. De Tijd: "De combine die vanop het paleis was opgezet werd dan ook een desastreuze flop. Het resultaat was het tegenovergestelde van wat beoogd werd. De N-VA kwam versterkt uit de oorlog, zeker nadat Bart De Wever nog eens al zijn communicatietalenten had ontbonden toen hij maandagavond in het Canvas-duidingsprogramma Terzake de primeur gaf van zijn eerste mediaoptreden na ruim twee maanden totale discretie. Het vertrouwen was weg, alles lag aan duigen."

De versie van Bart Eeckhout, chef politiek van De Morgen over die zelfde dagen: "De preformateur, die afgelopen zondag verrassend door koning Albert in functie gehouden kon worden, zag in de tussenkomst van de sociale partners een laatste redmiddel om de ambities van Bart De Wever wat te temperen. Het paleis, dat het overleg met de sociale partners per communiqué verordende, functioneerde vervolgens als verkeerswisselaar om de nieuwe tactiek op het spoor te zetten."

Maar die tactiek draaide dus verkeerd uit:

"En zo kreeg Di Rupo de gevolgen van zijn tactiek terug in zijn eigen gezicht. Vertrouwen op de mobilisatiekracht van het VBO en op het linkse hart van het ACW/ACV was te doorzichtig en leverde niks op. Publiekelijk een beroep doen op de staatsraison om een radicale partij als de N-VA te vermurwen, was al niet veel slimmer. Proberen CD&V te beïnvloeden door sterke man Kris Peeters aan te halen achter de rug van voorzitter Wouter Beke liep ook verkeerd af. Het zijn telkens ideeën die de wanhoop verraden van een politiek leider die gedwongen wordt om te improviseren." (De Morgen, zaterdag 4 sept '10).

Exit Di Rupo (tijdelijk?)

Di Rupo moest het dus stellen zonder ruggensteun van de Belgischgezinde vakbonden en patroons. De Tijd, donderdag 2 sept: "De gevolgen van de demarche waren desastreus. Toen het plan maandag al lang in duigen lag, hield Di Rupo nog een persconferentie, waarin hij zwaar uithaalde, nog altijd in de logica van het isoleren van de N-VA. Het gevolg was dat Bart De Wever & co even hard terugsloegen. De vertrouwensbreuk was compleet. Het gevolg van de combine vanop het paleis is dat alles nu aan diggelen ligt en muurvast zit. Preformateur Di Rupo voelt zich zodanig gefrustreerd dat hij zelfs weigert om nog met De Wever te praten. En ook bij de N-VA zal men niet licht vergeten hoe Di Rupo en het paleis hen hebben proberen ‘kapot’ te maken. En toch is er geen alternatief dan de zaken weer vlot te trekken. Daarom ook wil De Wever opnieuw met Di Rupo afspraken maken, maar daar wil de preformateur niet meer van weten, na het ‘verraad’ van eerdere herenakkoorden. Ook het voorstel van de N-VA om de zaak weer vlot te trekken door zelf voorstellen op tafel te leggen, waarover dan verder kan worden onderhandeld, wijzen de Franstalige socialisten af. ‘Het bobijntje van Di Rupo lijkt op’, is de indruk bij de Vlaams-nationalisten."

Zoals bekend probeerde Di Rupo vrijdag 3 september nog een nieuw voorstel goedgekeurd te krijgen, maar was zijn 'ultiem compromisvoorstel' gedoemd om te mislukken, omdat het te veel een doorslagje van het eerder afgewezen voorstel was. Vrijdagnamiddag 3 september gooide Di Rupo de handdoek in de ring. De koning hield tot zaterdag zijn ontslag in beraad, om het dan te aanvaarden en hem te laten opvolgen door de bemiddelaars Danny Pieters (N-VA) en André Flahaut (PS), respectievelijk voorzitters van de Senaat en van de Kamer. In afwachting dat Di Rupo terugkeert als formateur, nadat de Franstalige partijen ermee hebben ingestemd dat de beslissing over het al dan niet uitbetalen van 250 van de voorziene 500 miljoen extra voor Brussel gebeurt in het kader van de herziening van de financieringswet? Dat die er dus eventueel niet komen, als iedereen moet besparen? Of worden het toch nieuwe verkiezingen?

Vrijdag 3 september krijgt Thomas Leysen, niet alleen voorzitter van het VBO, maar ook voorzitter van de raad van beheer van Corelio en van de Vlaamse uitgeversmaatschappij, vooraan in zijn krant De Standaard een interview over meer dan een bladzijde om ondermeer het verhaal van De Tijd te ontkennen. Hij geeft wel toe dat 'we' een document over de financieringswet eind vorige week hadden overgemaakt aan 'een medewerker van Di Rupo', en ook dat dit document 'getoond werd aan een medewerker van de N-VA'. Hij verzekert dat hij de laatste zes weken geen conctact gehad heeft met het Paleis. Op dat interview werden twee journalisten gezet, de baas moet natuurlijk goed bediend worden.

Het plan B van B-Plus

Blijkbaar was er ondertussen al een tweede plan ingezet om alsnog te proberen de N-VA te isoleren. Donderdag 2 september publiceert La Libre een opiniestuk van Gilles Vanden Burre, voorzitter van het directiecomité van B-Plus, met de titel 'N'ayons pas peur!' Daarin beweert hij dat de N-VA geen enkele toegeving wil doen en altijd maar weer nieuwe eisen op tafel legt, telkens er aan de horizon een akkoord daagt. Daarom moeten de Franstaligen geen schrik hebben om een plan B uit hun hoed te toveren. Dat plan B is: beginnen onderhandelen over de opsplitsing van België. Niet dat dit laatste wenselijk is volgens Vanden Burre, want alle burgers zouden erbij verliezen, en de grote meerderheid verzet er zich tegen. Het enige doel van een dergelijk manoeuver is dat de andere Vlaamse partijen dan de N-VA, die gekant zijn tegen een dergelijk scenario, uit het bos komen en druk zetten om te landen en de contouren van een duurzaam akkoord af te ronden. Vooral de houding van de Franstalige onderhandelaars zal hierbij volgens hem van doorslaggevend belang zijn: weg van de klassieke schema's van het ontmantelen van de centrale overheid die we sinds de jaren '70 kennen, verbeteringen voorstellen gebaseerd op principes van goed bestuur en efficiëntie, onaanvaardbare of idiologische eisen verwerpen en het federaal niveau versterken. Bij de idiologische eisen horen een splitsing van de kinderbijslag of de gezondheidszorg. In dat plan B zou natuurlijk de eis op tafel komen van een Vlaanderen zonder Brussel, opschuiven van de taalgrens, enz..

(Letterlijk: "Enfin, s’il s’avère que les nationalistes flamands de la NVA ne veulent faire aucune concession et continuent à rajouter des exigences supplémentaires chaque fois qu’un accord se profile à l’horizon, n’ayons pas peur de sortir le plan B de son chapeau. Même si tout le monde s’accorde à dire qu’il n’y en a pas, il en existe bien un : commencer la discussion sur la séparation du pays. Ce n’est évidemment pas souhaitable, l’ensemble des citoyens y perdrait et la grande majorité d’entre eux s’y oppose. Ceci dit, si la NVA pense qu’elle peut continuer à faire monter les enchères à l’envi car elle s’imagine que les Francophones feront tout pour sauver le pays, il faut lui faire comprendre qu’elle se trompe et qu’un plan B de négociations existe dans lequel les échanges prendraient une toute autre direction (indépendance flamande sans Bruxelles, modification de la frontière linguistique selon le droit international, etc…). L’objectif d’une telle manœuvre ? Forcer les autres partis flamands, opposés à un tel scénario, à sortir du bois et à mettre la pression pour atterrir et boucler les contours d’un accord durable.")

Vanden Burre is dus voorzitter van B-Plus, maar vooral: sinds vijf jaar is hij kaderlid bij Umicore. Sinds maart 2010 'Group Internal Auditor', daarvoor 'Sales Manager'. En wie is er sinds 2000 gedelegeerd bestuurder van Umicore? Juist: Thomas Leysen, dezelfde man die sinds april 2008 voorzitter is van het VBO en eerder, van 2002 tot 2007 voorzitter was van Agoria, de federatie van de Belgische technologiebedrijven. Daarnaast is hij ook nog lid is van het bestuur van de Koning Boudewijnstichting.

Is dat nog een toeval, het rijtje B-Plus - Vanden Burre - Umicore - Thomas Leysen - VBO? Hij ondertekent wel als voorzitter van B-Plus, maar is dat door een ruimere kring binnen B-Plus goedgekeurd? Men kan toch moeilijk geloven dat uitgerekend de dag voor Di Rupo zijn 'ultiem voorstel' op tafel zal leggen de voorzitter van B-Plus een zo radikaal voorstel in La Libre publiceert, zonder dat even met zijn baas op het werk gecheckt te hebben, zeker als die ook voorzitter van het VBO is. Maar daar moet en mag u natuurlijk niets achter zoeken. In een volgend interview in De Standaard zal Thomas Leysen vrolijk vertellen dat hij de laatste zes weken geen contact had met Vanden Burre.

PS dreigt met het einde van België

Kan men van een toeval spreken als de PS plots de volgende morgen begint te toeteren dat men zich moet voorbereiden op het uiteenvallen van België? Het begint met Philippe Moureaux, senator, vice-voorzitter van de PS, voorzitter van Brusselse PS federatie en burgemeester van Molenbeek. Vrijdag 3 september publiceert Le Vif een interview met hem, ook uitgezonden op de radiozender La Première (RTBF). Philippe Moureaux: « On est jusqu’à présent dans un processus de délitement de l’Etat. On va peut-être entrer dans l’organisation progressive de la séparation ».
Zaterdagmorgen 4 september is Di Rupo preformateur af, de koning houdt zijn ontslag nog in beraad. Dat hindert Rudy Demotte, de minister-president van het Waals Gewest en de Franse Gemeenschap niet om iets concreter te worden dan Moureaux, in een interview zaterdagmorgen 4 september op de RTBF-radio: hij is geen voorstander van een scheiding, maar de Franstaligen moeten alle opties afwegen. ‘Ook die waarbij Wallonië zelf het heft in handen neemt.'

Laurette Onkelinx gaat een versnelling hoger in een interview in de zondagseditie van La Dernière Heure. ‘We moeten ons voorbereiden op het einde van België', klonk het. ‘We kunnen niet meer ontkennen dat dat de wens is van een groot deel van de Vlaamse bevolking. Heel wat mensen denken al dat dat mogelijk is. De politiek moet er zich dus op voorbereiden, er niet op hopen, maar er zich wel op voorbereiden.'
(“Il faut se préparer à la fin de la Belgique sans quoi on risque d’être les dindons de la farce”... « On ne peut plus ignorer que parmi une grande partie de la population flamande, c’est un voeu. Donc, oui, il faut se préparer à la fin de la Belgique..). En voor haar is hierbij een van de sleutels om 'uit de impasse te geraken' de CD&V. Het is niet voor niets dat de koning als eerste, meteen al vrijdag, de CD&V ontvangen heeft, alhoewel het niet de grootste partij is. De CD&V dus losweken van N-VA om tot een 'evenwichtig' akkoord te komen.

In een interview met Radio 1 maandagmorgen verzacht Delmotte zijn uitspraken van zaterdag op de RTBF. Hij heeft niet gezegd dat hij een scheiding van het land wil, enkel dat de Walen het heft meer in eigen handen kunnen nemen. Dat er toch zoveel ophef is over zijn uitspraken, bewijst volgens hem dat het klimaat 'gevoelig' is, en 'dat de mensen belang hechten aan België, zoals ikzelf''.

PS-kopstuk Laurette Onkelinx gaat echter op de ingeslagen weg verder. Ze krijgt maandag de kop op de voorpagina van de Morgen 'De PS spreekt oorlogstaal', met haar reuzengrote foto, en een interview over heel bladzijde 5 met als titel 'We laten ons niet vernederen'. Onckelinx: "Wij willen naar een grote staatshervorming, maar zeggen er wel bij dat niemand ons moet vernederen. (...) "We vragen wel respect. Dat is toch het minste?". Waaruit dat vernederen bestaat, komt men na lectuur nog helemaal niet te weten. Hoogstens dat dat 'respect' te maken heeft met Brussel: "Brussel is een gewest op zich, une région à part entière. Wie in Brussel woont, Franstaligen en Vlamingen, maar ook Europese en andere wereldburgers, hebben het recht om te beslissen over hun eigen lot. Al wat we als Brusselaars vragen, is dat we gerespecteerd worden". (Ze vergeet wel even te vermelden dat de PS ook 500 miljoen euro eist, zonder voorwaarden....).

Uiteraard is de N-VA niet onder de indruk van dergelijke dreigingen, zoals Philippe Muyters aan De Morgen verklaart: "Ik vind het vreemd dat wanneer we aan de onderhandelingstafel over responsabilisering praten, men daar zeer weigerachtig tegenover staat, terwijl men het nu plotseling over een splitsing heeft, terwijl dat juist veel meer dan financiële verantwoordelijkheid inhoudt". (DM, 6 sept '10).

Nu moet men hopen dat ook deze poging als een boomerang op de PS en Di Rupo terechtkomt. Wie dreigt met de mogelijkheid van een splitsing, moet ook met iets minder dan het volledig uiteenvallen van België akkoord kunnen gaan: een veel grotere responsabilisering dan Di Rupo vandaag voorstelt, met een overdracht van veel grotere en homogene bevoegdheidspaketten. De onderhandelingen kunnen eerder terug opgenomen worden vertrekkend van de bedoeling van de inwerkingstelling van artikel 35 van de grondwet (dode letter sinds 1993): afspreken welke bevoegdheden federaal blijven, en alle overige (residuele) worden aan het lagere niveau toebedeeld.

De Franstalige media

Le Soir wijdt in het begin van de week verschillende artikels aan de uitspraken van de PS-kopstukken. Op de RTBF komt het risico van verarming uitgebreid aan bod in het nieuws. De gemiddelde Waal is 22% armer dan de gemiddelde Vlaming, en dat wordt grotendeels uitgevlakt door de transferts. Als nu nog niet duidelijk is dat de transferts aanzienlijk zijn?... Ook L'Echo gooit zich in het debat. In verschillende artikels behandelt het op dinsdag 7 september de mogelijke leefbaarheid van een opgedeeld België. Het beperkt zich tot een eenheid 'Wallonie-Bruxelles', omdat het maar al te bekend is dat een zelfstandig Wallonië zonder Brussel een van de armste landen van Europa zou zijn. Daarom dus de titel: 'L'entité Wallonie-Bruxelles serait viable'. En van respect en vernedering gesproken, nemen ze ons nu echt voor halve wilden die grenzen zouden sluiten? Blijkbaar werkt de paniek gewekt door Bye-Bye Belgium nog altijd na. In de inleiding schrijft L'Echo dat er naast de vragen rond de sociale zekerheid en de openbare financiën nog heel andere thema's aan de orde zouden zijn, met name ook territoriale: wat zou het lot zijn van de spoor- en wegentoegangen naar Brussel? De Walen zouden op eventuele blokkeringsdreigingen kunnen reageren met het wapen van het drinkbaar water, want een vierde van het drinkwater dat in Vlaanderen verbruikt wordt, komt uit Wallonië. En dat kan wegen in een dergelijke onderhandeling, zoals de Waalse minister Benoît Lutgen (CDH) al herhaaldelijk heeft gesteld. Wat een zielige en niveauloze praat toch.

Enkele professoren maken in L'Echo duidelijk dat Wallonië het met beduidend minder zou moeten stellen dan vandaag en voor het dilemma zou staan de belastingen te verhogen of de openbare uitgaven de verminderen. Ze rekenen er ook op dat bij een splitsing de personenbelasting van de 250.000 Vlamingen die in Brussel werken maar in Vlaanderen wonen, naar Brussel zou gaan. Dat is echter geen wetmatigheid noch een internationale norm waar men zich moet aan houden. Integendeel, volgens Michel Quévit, professor van regionale economie aan de l’UCL, is de OESO-regel wel belasting op de plaats van het werk, maar de meeste staten hanteren het principe van belasting waar men woont. "Maar niet hindert de staat Wallonie-Bruxelles het anders toe te passen"... En de verdeling van de schuld van 346 miljard euro? Dat is "een kwestie van onderhandelen" zeggen de professoren. Te verstaan als: wanneer Vlaanderen onafhankelijkheid wil zal het de hele Belgische staatsschuld mogen meenemen.

4P3U

Tijdens de preformatiegesprekken merkte N-VA-voorzitter Bart De Wever enkele weken geleden op dat Onkelinx beter het einde van ons land kon voorbereiden. Waarop de PS-vicepremier antwoordde: ‘Maakt u zich geen zorgen, wij zijn dat al aan het voorbereiden.' Le Soir en L'Echo geven nu concreter aan wat dit betekent. 7 sept: le groupe 4P3U (quatre partis francophones - PS, MR ; CDH, Ecolo- , trois universités - ULB, UCL, ULg), a pour vocation, depuis plusieurs années, de rassembler un maximum de données (financières, en Sécu, emploi, etc.) relatives au monde francophone et de tester divers modèles. Mais la concertation s’arrête là. Laurette Onkelinx die dag in L'Echo: « Quand je dis qu’il faut se préparer à la séparation, cela ne signifie pas que des politiques y travaillent en secret ou qu’ils doivent le faire maintenant. Car nous devons tenter absolument de faire aboutir les négociations sur la réforme de l’Etat. Mais, en revanche, oui, il faut dès à présent se préparer à la séparation, mentalement et culturellement ».

In eigen voet geschoten?

De dreiging van een splitsing was duidelijk bedoeld om de CD&V over de streep te halen, Hoe wereldvreemd kan men toch zijn? Alsof N-VA niet eerder zal juichen dat nu zelfs de PS met een scheiding 'dreigt', en alsof CD&V het zich kan veroorloven minder te eisen dan de N-VA, behalve als die partij het risico wil lopen helemaal van de kaart geveegd te worden bij volgende verkiezingen? Onkelinx gaf zelfs in De Morgen toe dat het de CD&V was die als eerste de herziening van de financieringswet op tafel legde, niet de N-VA. De Standaard vatte maandag 6 september de reactie op de PS-uitlatingen samen met: 'Uitlatingen van PS-kopstukken dat de Franstaligen zich moeten voorbereiden op het einde van België, maken weinig indruk in Vlaanderen'. Er was ondertussen wel weer een kleine paniek in Franstalig België naar aanleiding van de uitspraken van de drie PS-kopstukken, zoals na de TV-uitzending Bye-Bye Belgium, die de Franstalige kranten probeerden op te vangen, of moet men zeggen uitbuiten? Behalve La Libre, die nochtans het startschot gegeven had vorige donderdag. De krant rept geen woord over de uitspraken van Moureaux, Demotte en Onkelinx. Echt geen woord, dagen lang. Alleen dinsdag 7 sept, in een artikel over 'Les libéraux isolent le FDF' leest men terloops "A la N-VA on ricane des prises de position radicales des socialistes. 'Ah bon, s'est même étonné Bart De Wever lundi matin, le PS veut scinder le la pays? Mais ces gents ne veulent même pas scinder la sécurité sociale'..."

Nu de dreiging een flop werd en een schot in eigen voet, heeft het Hof wellicht La Libre verboden daar nog iets over te schrijven? Of hebben ze niet eens een wenk nodig om te begrijpen dat ze het hier liefst niet meer over hebben? La Libre is bekend als zeer koningsgezind, bijna dagelijks kan men er de rubriek 'Au Palais' lezen, met waar de koning mee bezig is. Mark Grammens in Journaal van 25 maart 2010: "Want u moet weten dat La Libre het blad is dat de leden van de hofhouding bij hun ochtendkoffie te lezen krijgen, en dat de afgevaardigd-bestuurder van La Libre, Dominique Le Hodey, tot de intiemste vriendenkring van Albert II behoort. In dat blad verschijnt niets dat de monarchie onwelgevallig kan zijn, zeker niet over Albert II. Het echtpaar Le Hodey heeft al herhaaldelijk samen met Albert en Paola vakanties doorgebracht, en zijn regelmatig te gast op het yacht van Albert in de Italiaanse wateren."

Het opiniestuk is wellicht onbedacht in de krant van donderdag 2 september gepubliceerd. Een stuk van de voorzitter van B-Plus, daar kan toch niets verkeerd in staan? Niet beseffend dat vanaf de volgende dag de PS de argumentatie gebruikt en er terug opschudding ontstaat in Franstalig België als ten tijde van Bye Bye Belgium. La Libre publiceert ook op donderdag 9 september nog geen enkel artikel of zelfs maar een klein artikeltje met of over de uitspraken van de PS-kopstukken. Wie dus alleen La Libre leest, weet niet wat er aan de hand is. In plaats van er over te berichten, krijgt José Happart (PS) op 9 september een interview van een volledige bladzijde, met op de volle linker pagina zijn foto, om zich te distanciëren van de uitspraken van de PS-kopstukken. Titel van het interview: Happart: "La scission n'est ni possible ni souhaitable". Een van de vragen: 'Plusieurs leaders socialistes ont estimé qu'il fallait se préparer à la scission de la Belgique. Cela vous fait plaisir...? Het antwoord begint met 'Non. A mon avis, la scission est absolument impossible à réaliser.. (enz). Tenslotte knaagt het journalistiek geweten, en/of de druk om toch te berichten? Want ook Le Vif publiceert vrijdag verschillende artikels over 'la contre-attaque francophone', Paris Match Belgique pakt op de cover uit met 'La fin de la Belgique, il faut s'y préparer'. Dus zal de lezer eindelijk iets gemeld worden over de uitspraken zelf en de commotie die in andere bladen werd gewekt en gevoed, want vrijdag staat onderaan de voorpagina van La Libre: Un plan B, avec un B comme "Bye bye Belgium?" A partir de ce samedi, La Libre répond à toutes vos questions sur ces fameux plans B.

Wellicht de meest - onbedoeld - grappige commentaar over dat plan B komt van journalist David Coppi in Le Soir van 7 september. Hij is zogenaamd bij de PS de drie redenen te weten gekomen van deze geconcerteerde actie, die vertrok van de redenering: wij willen dat de onderhandelingen met zeven lukken, N-VA zal de verantwoordelijkheid dragen voor een mislukking die tot de splitsing van het land zou kunnen leiden, een splitsing die wij niet willen maar waar we niet bang voor zijn en waar we ons mentaal en cultureel moeten op voorbereiden. De belangrijkste van de drie redenen was druk uitoefenen op de N-VA. Het idee dat zijn houding zou kunnen leiden tot de splitsing van het land zou het noorden van het land irriteren en bang maken, en dat zou er kunnen toe bijdragen de partij van Bart De Wever weer aan tafel te krijgen om verder te onderhandelen en de voorstellen van Di Rupo te aanvaarden. (De twee andere redenen kan u hier lezen: « Se préparer à la séparation » : les trois motifs de la stratégie PS )

De tovenaarsleerling?

De poging om hun voorstel door te drukken met een idioot plan B doet mij denken aan een passage uit de balade 'De tovenaarsleerling' van Goethe. Het verhaal begint met de oude tovenaar die zijn werkplaats verlaat. Hij laat zijn leerling achter met corvee, vervelende dagelijkse schoonmaakklusjes. De leerling wordt al gauw moe van het telkens water halen, en betovert daarom een bezemsteel om het werk voor hem te doen. De leerling is echter nog niet voldoende volleerd en kan de bezemsteel niet in bedwang houden. Al gauw ligt de vloer helemaal onder water. De leerling realiseert zich dat hij de bezem niet kan stoppen, omdat hij de toverspreuk daarvoor niet kent. Het gaat mij niet om de vergelijking van het hele verhaal, want dit gaat niet op, maar om één tamelijk bekende passage, als de leerling tovenaar zucht dat hij de bezemsteel niet in bedwang kan houden: Die Geister die ich rief, werde ich nun nicht los'. De geesten die de PS-kopstukken loslieten met hun plan B, die geraken ze niet meer kwijt. Ze bereiken dus net het omgekeerde van wat ze op het oog hadden.

De Wever mag alleen terug aan tafel gaan zitten als er een grondig ander voorstel op tafel ligt, dat veel dichter aansluit bij het plan B van de PS dan het uiterst slechte voorstel dat nu op tafel ligt (lag?), en voor Vlaanderen heel nadelig is. Ik kom er nog snel op terug, maar schreef hierover al eerder (in 'De transfers voor eeuwig gebeiteld?') : met wat nu op tafel ligt krijgt Vlaanderen de autonomie van een poppenkastpop die verder onveranderde transferts moet toezeggen. Met N-VA en PS, in snelvaart naar Griekse toestanden?

TOEMAAT: B-Plus voorzitter af?

Is het de taak van de voorzitter van B-Plus om Franstalige onderhandelaars aan te raden met de dreiging van het einde van België te zwaaien om hun zin te krijgen? Is het trouwens ook gepast dat een voorzitter van een dergelijke vereniging zich kandidaat stelt voor de Kamerverkiezingen, zoals hij deed in juni, voor Ecolo Bruxelles? ("Onderschat die niet, die Brusselaars van Ecolo - 't zijn de radicaalste van allemaal, en ze hebben het absoluut niet op Vlamingen begrepen," toch volgens Bart De Wever, geïnterviewd door Jan Segers in Het Laatste Nieuws, 4 september 2010). Dat hij die tekst op vrijdag 27 augustus op zijn weblog publiceert (die de naam heeft 'Oui! - Une autre Belgique est possible'), tot daar. Er is daar geen enkele verwijzing naar het feit dat hij voorzitter is van B-Plus. Maar dezelfde tekst in La Libre, getekend 'Président du Comité de direction de l'asbl BPlus', is toch heel wat anders. Als ik lid was van B-Plus, ik vroeg het onmiddellijke ontslag van die voorzitter. De voorzitter van een vereniging die opkomt voor een federaal België moet toch geen souffleur spelen om anderen aan te zetten te dreigen met de splitsing van het land? Dan is het bovendien nog 'niet echt gemeend', maar alleen als drukkingsmiddel om de andere Vlaamse partijen af te koppelen van de N-VA. Is men eigenlijk nog goed bij zijn verstand als men denkt dat een dreiging, die men zelf liefst helemaal niet ziet uitkomen, enig effect kan hebben? Is dit ook niet uw mening Beno Barnard, Freddy Willockx, Geert Van Istendael, Luc Van der Kelen, Mia De Vits, Monica Van Paemel, Rudy Aernoudt, Sophie De Schaepdrijver, Tony Mary, Vitalski en Walter Zinzen? Kan u als stichtende of stemgerechtigde leden nog een dergelijke voorzitter steunen?

(Reactie op de website van Gilles Vanden Burre, over zijn voorstel om met een splitsing te dreigen (in de laatste paragraaf van zijn betoog): "Mais à la lecture du dernier paragraphe, mon sang n'a fait qu'un tour: tu y indiques ne pas être opposé au séparatisme et proposes des scénarios fantaisistes du genre "état wallobru". On dirait que Bplus perd peu à peu son idéologie, puisqu'il milite à présent pour ce contre quoi il luttait intrinsèquement.")