Evita Neefs: geen journaliste maar propagandiste

De artikels van Evita Neefs zijn zo eenzijdig vóór de Europese Unie, zonder enig kritisch geluid, dat men zich moet afvragen of zij op de loonlijst staat van de Europese Commissie als militante, eerder dan op de loonlijst van De Standaard als journaliste.

Het werkt al langer op mijn zenuwen, het wierook zwaaiende geschrijfsel van Evita Neefs over de Europese Unie, waarbij ze het meestal over 'Europa' heeft als ze de instellingen van de 'Europese Unie' bedoelt. Alsof Noorwegen en Zwitserland geen deel uit maken van 'Europa'. (Naast haar ophemeling van Obama, annex verkettering van de Republikeinen, in het bijzonder van de Tea Party, maar daarover hebben we het nu verder niet). In mijn bijdrage in het boek met mediacritiek ‘De vierde onmacht’ (onder regie van Frank Thevissen, komt uit eind oktober '10 bij Van Halewyck - Video-trealer hier ... ) schrijf ik over haar in het algemeen: "De ‘Europa’-artikels van De Standaard-journaliste Evita Neefs bijvoorbeeld zijn een soort veredelde publireportages voor de huidige instellingen, waar de naam ‘Europa’ steevast gebruikt wordt om de Europese Unie aan te duiden. Doorgaans ontbreekt elke kritische noot, tenzij dan door standpunten aan te halen van ‘eurosceptici’, die Neefs dan meteen in het verdomhoekje stopt van lieden die er niets van begrijpen, of die in elk geval niet ernstig genomen hoeven te worden."

Met kritische journalistiek hebben haar schrijfsels weinig of niets te maken, maar alles met hagiografie, idolatrie, of wellicht verblinding? Het resultaat is desinformatie, die wellicht tot doel heeft één wel bepaalde vorm van 'Europa' als de enige ware te verkopen, en elke andere te verketteren. Het Franse incident met de Roma geeft mij nu de gelegenheid om de vooringenomenheid en tendentieuse berichtgeving uit de pen van Neefs op een eenvoudige manier aan te tonen. Vergelijk hieronder een commentaar van Carla Joosten, de correspondente van Elsevier bij de Europese Unie in Brussel, met het editoriaal door Evita Neefs dezelfde dag over hetzelfde onderwerp. Waar Neefs in kreten blijft steken ("De EU mag niet met zich laten sollen"...), slaagt Joosten er in, met slechts 800 tekens meer (3.400 tegen 2.600 bij Neefs), een veel vollediger beeld te schetsen, zonder passie. Enkele voorbeelden:

- over het recht op vrij verkeer:
Neefs: "Het land dat Vrijheid, Gelijkheid en Broederlijkheid als motto heeft, overtreedt hiermee het Europees, en wellicht ook het Franse recht.... Niemand mag de indruk krijgen dat het aanvaardbaar is ook maar een klein beetje aan de rechten van medeburgers te morrelen."
Joosten: "Voor alle inwoners van de Europese Unie geldt vrij verkeer van personen. Sommige landen hebben na de toetreding van Roemenië en Bulgarije een uitzonderingsclausule opgenomen. Na drie maanden moeten Roemenen en Bulgaren in Frankrijk een verblijfsvergunning aanvragen, aantonen dat ze werk hebben en verzekerd zijn. Indien ze dat niet doen, zijn ze voor de wet illegalen." (Evita Neefs had al in DS op 10 sept, in een artikel 'Europees Parlement veroordeelt Sarkozy' de verkeerde voorstelling gepubliceerd: "De Roma zijn sinds de uitbreiding van de Unie Europese burgers en hebben dus alle rechten vervat in de Europese verdragen en charters. Beperkingen van het vrije verkeer en verblijf kunnen alleen worden gebaseerd op persoonlijk gedrag, en niet op algemene preventieve overwegingen noch op etnische of nationale afkomst". Dat is dus niet de waarheid over het zogenaamde vrij verkeer. En als een heel kamp Roma illegaal in Frankrijk verblijft, dan mag die groep, als Roma, de deur gewezen worden. Dat heeft niets met racisme te maken, noch met het feit dat ze tot een bepaalde ethnische groep behoren).

- over de beoordeling van het incident:
Neefs: "Op het respect voor de fundamentele waarden kan geen millimeter worden toegegeven. En de Commissie heeft geen dag te vroeg een streep in het zand getrokken. De EU mag niet met zich laten sollen."
Joosten: "Het resultaat van de larmoyante ophef in het Europees Parlement en de woedende eurocommissaris Viviane Reding en de verwijzing naar de Tweede Wereldoorlog – die te pas en te onpas wordt gemaakt – maken het probleem alleen maar groter. Roma en andere probleemgroepen zullen alleen maar gesterkt worden in hun slachtofferschap en in de overtuiging dat ze hun leven van wetteloos rondtrekken kunnen voortzetten. De Europese Commissie heeft haar tanden laten zien, maar niemand schiet er iets mee op."

- en over ons geld voor de Roma
Neefs spreekt met geen woord over de discriminatie van de Roma in de Oost-Europese landen van herkomst, en het vele geld dat 'Europa' daarvoor geeft, en dat niet hiervoor gebruikt wordt. Moet hier niet kritisch de vraag gesteld worden over misbruik van belastingsgeld? Dat past Neefs natuurlijk niet in haar kraam.
Joosten daarentegen, schrijft daar wel over: "De lidstaten van de Europese Unie moeten ervoor zorgen dat afspraken worden nagekomen: zo moeten landen als Roemenië de miljoenen aan Europese subsidie om de Roma in eigen land te integreren daadwerkelijk aan dat doel besteden. Dat geld wordt nu vrolijk aan andere doelen uitgegeven."

Multicultureel verblinde Neefs

Heeft Evita Neefs er wel even bij stil gestaan dat het hele incident (bijna) niets met de rechten van de Roma te maken heeft, maar alles met de machtsstrijd binnen de Europese Unie? Dat de Commissie dit voorval aangrijpt om haar macht te versterken, en dominant te worden tegenover de lidstaten? De Frankfurter Allgemeine Zeitung (FAZ) van 16 sept '10 maakt wel die verbinding. Naar aanleiding van de top van regeringsleiders van 16 sept '10 in Brussel schrijft hun correspondent in Brussel, Nikolas Busse, dat veel hoofdsteden zich zorgen maken dat de Commissie zich al te zeer met de landelijke sociale politiek zal mengen. ("Formal ist der Streit eine Sache zwischen der Kommission und Frankreich. Trotzdem sind die anderen Mitgliedstaaten hellhörig geworden, denn es geht hier nicht zuletzt um Zuständigkeiten. In manchen Hauptstädten gibt es Sorgen, dass sich die Kommission bei Fragen wie der Behandlung der Roma zu sehr in die Sozialpolitik einmischt, was unter anderem nach deutscher Rechtsauffassung Sache der Nationalstaaten ist, nicht der EU").

Het probleem met de Roma gaat niet zo simpelweg over de kreten van Neefs die het heeft over "respect voor de gelijkheid en de waardigheid van alle mensen, dat is de essentie van het Europese project, de bestaansreden zelf van de Unie. De EU is niet in de eerste plaats een vrijhandelszone. Het is een waardengemeenschap." Hebben we niet ook een probleem met de Roma zelf, die onaangekondigd met honderden neerstrijken op een weide van een boer? Waar is daar hun respect voor de gelijkheid en waardigheid van alle mensen? De FAZ van 15 sept publiceert een interview met de Franse Europaminister Lellouche. Uit Frans perspectief is het volgens hem de taak van Roemenië en Bulgarije de Roma te integreren. Hij verwijt het Europees parlement dat dit het vrije personenverkeer wil herschrijven, als het van Frankrijk verlangt dat het meer dan drie maanden Roma uit Roemenië en Bulgarije op zijn grondgebied moet toelaten. (Artikel Gegen die „Verlogenheitsblase“, 15.09.10).

In Le Monde klaagt een commissaris voor de mensenrechten dan weer de behandeling van de Roma aan in sommige oorsprongslanden. Ze hebben het beter als opgejaagde in West-Europa dan in hun oorsprongsland, waar ze bij het grof huisvuil gezet worden. Vertaling met mijn woorden van zijn meer diplomatisch verpakte boodschap: "Renvoyer des familles roms d'un pays européen à l'autre ne résout rien. Il s'agit de reconnaître que des membres de la minorité rom ont des raisons de tenter de s'installer à l'étranger, en quête d'une vie meilleure, et que ces problèmes concrets doivent être traités. En effet, la majorité des Roms d'Europe vivent dans une misère sordide et sont très défavorisés en matière d'emploi, de logement et d'accès aux soins. Dans certains pays, les enfants roms, considérés comme des élèves en difficulté, sont systématiquement placés dans des classes spéciales. Beaucoup subissent des brimades à l'école et le taux d'abandon scolaire est élevé chez ces enfants. En Europe, des dizaines de milliers de Roms sont apatrides, ce qui aggrave encore leurs difficultés d'accès aux services sociaux." (Thomas Hammarberg, commissaire aux droits de l'homme du Conseil de l'Europe, Ne stigmatisons pas les Roms, 16.09.10). Kan Evita Neefs het daar eens over hebben? En aanklagen hoeveel van ons Europees geld jaarlijks, bedoeld voor de Roma, door Roemenië en Bulgarije wordt versluisd voor andere doeleinden.

Die Welt schrijft dan weer dat de Roma zichzelf in de weg staan, en men voor een dilemma staat: de onbekwaamheid van veel Roma, omdanks (of juist omwille van) hun geschiedenis, zich verder te ontwikkelen en met de tijd mee te gaan, zich te integreren dus. ('Die Roma stehen sich selbst im Weg' 16.09.10)

Terloops dus hiermee wat medicijn, om uw immuniteit op peil te houden tegen de virussen van passionaria Neefs.

Anti-democrate Neefs

Evita Neefs is de EU-militante die meende dat 'Europa gegijzeld' wordt omdat de Ieren in een referendum een tweede keer voor of tegen het verdrag van Lissabon konden ('moesten') stemmen: "Als de Ieren 'neen' antwoorden, betekent dat het einde van het verdrag — het is immers ondenkbaar dat 'Lissabon' een derde keer aan de Ieren wordt voorgelegd. En dan kraakt en kreunt en sputtert Europa.... Belangrijker is echter dat een Iers 'neen' de institutionele moeilijkheden waarmee de Unie al jaren worstelt, uitdrukkelijk op het voorplan houdt. Ze zouden enorm veel tijd en energie opslorpen, terwijl Europa met gigantische problemen kampt, van economische crisis tot klimaatverandering.... Drie miljoen Ieren gijzelen 500 miljoen Europeanen. Daar komt het op neer. De vraag kan worden gesteld of zo'n referendum wel een goed idee is. Meer zelfs: of een dergelijke doorgeschoten democratie wel democratisch is." (DS 02.10.09).

Nadert dat niet het delirium tremens? Een referendum is 'doorgeschoten democratie' en dus niet democratisch. Dat is nu wel echt de 'fundamentele waarden' van de democratie op zijn kop zetten, waar Neefs beweert mee te zwaaien: de burger mag zijn mening niet geven en moet alles overlaten aan een niet democratisch verkozen Europese Commissie. Kan men dan niet evengoed alle verkiezingen afschaffen en de partijvoorzitters in het parlement installeren? En in de Europese Unie het schijnparlement afschaffen en de commissarissen laten beslissen? Hiermee maakt Evita Neefs natuurlijk duidelijk dat ze, met haar eenzijdige vooringenomenheid ten gunste van de instellingen van de huidige Europese Unie, of ze dat nu bewust wil of niet, reklame maakt voor een dictatoriaal Europa, waar de burger overgeleverd is aan een steeds omvangrijker wordend heir aan ambtenaren die heel ons leven bepalen. Een EUSSR die er zit aan te komen, het tegendeel van een confederaal democratisch Europa, naar Zwitsers model. Simpel besluit: Evita Neefs is een gevaar voor de democratie.


UITSMIJTER
En wat die mensenrechten betreft, de reactie op de website van DS van Eddy Daniels, vroeger hoofdredacteur van Imediair/Intermediair, auteur van ‘De Open Samenleving en Haar Nieuwe Vijanden’, op het stuk van Evita Neefs:

"Het lijkt mij dat racisme eerder uitgaat van een groep die alle niet-leden aanduidt als 'gadje's', minderwaardigen voor wie je niet het minste respect dient op te brengen, en dat zo ook zijn kinderen leert. Met als automatische consequentie dat zij zonder enige rekening te houden met eigendomsrecht of openbare orde hun woonwagens neerzetten kunnen waar zij dat aangewezen achten. Om daarna te klagen dat ze overal verdreven worden. Dat ze ook wel eens structureel zelf aan kampeerplekken hadden mogen werken - als ze dan toch zo graag rondtrekken, al zie ik niet in waarom - dat lijkt hen ten enenmale te ontgaan. Het zijn de anderen die voor hen moeten zorgen en dat heet dan 'mensenrechten'."
____________________________________________________

EU mag niet met zich laten sollen
COMMENTAAR
woensdag 15 september 2010
Auteur: Evita Neefs


Frankrijk loog over zijn behandeling van de Roma. Dat staat nu als een paal boven water: de uitgelekte rondzendbrief viseerde wel degelijk de Roma als groep. Deze Europese burgers werden over de grens gezet omdat ze tot een bepaalde etnische groep behoorden. Er werd helemaal niet geval per geval gekeken of ze een misdaad hadden begaan of een gevaar voor de openbare orde betekenden.

Het land dat Vrijheid, Gelijkheid en Broederlijkheid als motto heeft, overtreedt hiermee het Europees, en wellicht ook het Franse recht. De Europese commissaris voor Justitie, Viviane Reding, kondigde gisteren juridische stappen aan tegen Parijs. Dat is groot nieuws. En goed nieuws.

De Europese Commissie kan het Franse beleid niet negeren. Het respect voor de gelijkheid en de waardigheid van alle mensen is de essentie van het Europese project, de bestaansreden zelf van de Unie. De EU is niet in de eerste plaats een vrijhandelszone. Het is een waardengemeenschap.

Het is trouwens bijzonder verontrustend dat het haatdiscours niet langer tot de marge van de Europese politiek is beperkt. Het ‘vijanddenken' is zelfs in het taalgebruik en in het beleid van centrum-politici doorgedrongen. Het gevaar dat hiervan uitgaat, kan niet genoeg worden onderstreept.

Op het respect voor de fundamentele waarden kan geen millimeter worden toegegeven. Niemand mag de indruk krijgen dat het aanvaardbaar is ook maar een klein beetje aan de rechten van medeburgers te morrelen.

Dat ‘vijanddenken' wordt maar al te vaak verpakt in een ‘veiligheidsdiscours'. Het is waar, zoals Commissievoorzitter Jose Manuel Barroso vorige week zei, dat aan het onveiligheidsgevoel van de mensen aandacht moet worden besteed. Maar niet zoals de Franse regering het aanpakt. Zo worden de ongeruste burgers alleen nog banger.

Er is aan dit dossier overigens nog een ander, niet minder verontrustend aspect: Frankrijk, een stichtend land van de Europese Unie, toont schaamteloos zijn misprijzen voor de Europese Commissie. De Franse houding getuigt van arrogantie: Parijs loog vlakaf tegen de Commissie.

Het misprijzen is evenwel niet beperkt tot de instelling of de mensen die er deel van uitmaken. Het straalt af op het hele Europese project. De Commissie trad in deze immers op als behoeder van de Europese verdragen. Die taak is haar grondwettelijk toevertrouwd. Europa is welkom als het de Franse grandeur versterkt, niet als het verplichtingen oplegt.

Dat is onaanvaardbaar. Of zoals Reding het gisteren uitdrukte: een schande. En de Commissie heeft geen dag te vroeg een streep in het zand getrokken. De EU mag niet met zich laten sollen.
_________________________________________________


Elsevier, woensdag 15 september 2010

Larmoyante ophef Brussel over 'zielige' Roma

De Brusselse woede op Frankrijk zal contraproductief uitpakken. Roma worden gesterkt in hun slachtofferschap en niet gewezen op eigen verantwoordelijkheid.

Door Carla Joosten, sinds 2000 redacteur bij Elsevier, correspondent Europese Unie in Brussel.

Mogen grote groepen mensen zomaar overal neerstrijken, hun tenten opslaan, caravans en auto’s parkeren om er al dan niet tijdelijk gaan wonen?
Die vraag kan simpelweg met 'nee' worden beantwoord. Toch gebeurt het. Soms op dermate grote schaal dat overheden optreden omdat de overlast te gortig wordt. Zo ook Frankrijk dat sinds de toetreding van Roemenië en Bulgarije tot de Europese Unie verhoudingsgewijs veel Roma-zigeuners uit die landen trok.

Voor alle inwoners van de Europese Unie geldt vrij verkeer van personen. Sommige landen hebben na de toetreding van Roemenië en Bulgarije een uitzonderingsclausule opgenomen. Na drie maanden moeten Roemenen en Bulgaren in Frankrijk een verblijfsvergunning aanvragen, aantonen dat ze werk hebben en verzekerd zijn. Indien ze dat niet doen, zijn ze voor de wet illegalen.

Dispuut
De Franse regering heeft sinds vorig jaar duizenden Roma uitgezet omdat ze volgens de regering illegaal waren. Over de rechtmatigheid hiervan laaide de afgelopen weken een dispuut op tussen de Franse regering en de Europese Commissie in Brussel. Die laatste ziet er op toe dat lidstaten zich houden aan de Europese verdragen.
Gisteren oordeelde Brussel dat de Franse regering dat kennelijk niet doet omdat de uitzettingen niet op individuele basis maar op grond van etniciteit plaatshebben: zo worden in strijd met de Europese regels specifiek Roma uitgewezen. Als Frankrijk daarmee doorgaat, sleept de Europese Commissie Frankrijk voor het Europees Hof van Justitie.

Onmacht
De diplomatieke rel is een manifestatie van de onmacht van de politiek om een eeuwenoud probleem op te lossen. De naar schatting 12 miljoen Roma vormen niet alleen de grootste minderheid van Europa, maar ook de grootste grensoverschrijdende probleemgroep.
Tot voor enkele jaren woonden ongeveer 2,5 miljoen van hen in Roemenië. Intussen hebben tienduizenden een heenkomen gezocht in Europese landen waar het leven beter is.
Tot op de stoep van de Europese Commissie - en trouwens in heel Brussel - is te zien waar dat toe leidt: zelfs in de strenge winterkou wordt er met kindjes op de schoot gebedeld.

Afspraken nakomen
De lidstaten van de Europese Unie moeten ervoor zorgen dat afspraken worden nagekomen: zo moeten landen als Roemenië de miljoenen aan Europese subsidie om de Roma in eigen land te integreren daadwerkelijk aan dat doel besteden. Dat geld wordt nu vrolijk aan andere doelen uitgegeven.
Ook moeten politici, zoals de immer verontwaardigde europarlementariërs, Roma op hun eigen verantwoordelijkheid wijzen. Roma moeten ervan doordrongen raken dat moderne landen het niet pikken dat her en der illegale kampementen verrijzen, dat er volop gebedeld wordt of op grote schaal criminaliteit wordt gepleegd. En de strijd tegen discriminatie - waar deze groep zeker mee te maken heeft - valt alleen te winnen als de Roma zelf actie ondernemen, te beginnen kinderen naar school sturen.

Larmoyant
Het resultaat van de larmoyante ophef in het Europees Parlement en de woedende eurocommissaris Viviane Reding en de verwijzing naar de Tweede Wereldoorlog – die te pas en te pas wordt gemaakt – maken het probleem alleen maar groter.
Roma en andere probleemgroepen zullen alleen maar gesterkt worden in hun slachtofferschap en in de overtuiging dat ze hun leven van wetteloos rondtrekken kunnen voortzetten.
De Europese Commissie heeft haar tanden laten zien, maar niemand schiet er iets mee op.