Tu quoque Bartholomeus?
De federale onderhandelingen staan nog nergens, maar de N-VA werft nu al 85 medewerkers aan, waarvan 60 voor Kamer en Senaat. Kan men een duidelijker teken geven aan de Franstalige onderhandelaars dat men nieuwe verkiezingen in de herfst uitsluit? Daarmee legt de N-VA zijn hoofd op de kapblok en is Milquet al meteen aan zet. Zijn de verlokkingen van de Belgische vleespotten zo groot?
Voor zover er als iets bekend is over de onderhandelingen om tot een Belgische regering te komen, ziet het er niet al te best naar uit voor de Vlaamse standpunten. Di Rupo stelt welliswaar voor meer bevoegdheden te delegeren naar de Gewesten en/of Gemeenschappen. Maar het blijft een onveranderd 'chequeboekfederalisme': België blijft de belastingen innen, en sluist een deel door - een welliswaar groter deel dan vroeger - dat de deelgebieden dan iets vrijer kunnen gebruiken. Daar is geen schijn van 'copernicaanse revolutie' in te vinden. De deelgebieden krijgen geen enkele extra bevoegdheid om zelf belastingen te heffen, en krijgen dus geen enkele bijkomende responsabilisering. De grootste brok van die verschuivende budgetten betreft de kinderbijslag, 5 op 11-12 miljard euro. Het geld voor de kinderbijslag komt in hoofdzaak van bijdragen van werkgevers, werknemers en zelfstandigen. De uitbetaling gebeurt niet door de overheid, maar door een hele reeks kinderbijslagfondsen, die het nodige geld hiervoor krijgen via de RSZ of de RSVZ. De invloed van eender welke overheid hierin is dus minimaal, tenzij men zou beginnen sleutelen aan bijvoorbeeld hogere uitkeringen voor zelfstandigen op overheidskosten. Wie heeft daar vandaag echter geld voor? De huidige kinderbijslag overhevelen naar de deelgebieden, is zoiets als beslissen dat de benzinestations geregionaliseerd worden. Men blijft verder tanken bij BP, Q8, enz. en diezelfde maatschappijen blijven benzine leveren. Alleen factureren ze hun leveringen globaal aan een regionaal tussenadres, dat dan de afzonderlijke tankstations factureert. Alweer een symbooldossier waar men de Vlamingen mee kan sussen?
Dat gaat dan nog maar alleen over verschuivingen van budgetten. Over de overheidsschuld en over de vermindering van de overheidsuitgaven zijn er blijkbaar nog geen enkele onderhandelingen begonnen, of is daar toch minstens niets van gelekt. Men zit dus, als een orkest op de Titanic, te tateren over het verdelen van geld aan Gewesten en Gemeenschappen, dat niet beschikbaar is of zou mogen zijn.
Komt daar nog bij dat de Vlaamse partijen in gespreide slagorde naar de onderhandelingen trekken. De Franstalige partijen overleggen altijd - manifest zichtbaar - eerst afzonderlijk, terwijl daar aan Vlaamse kant geen sprake van is. Groen klikt zich vast aan Ecolo, SP.a aan de PS, terwijl dus zowel Ecolo als PS deel uitmaken van het Franstalig Front. Hoe wil men dan de begroting saneren en tot een efficiëntere overheid komen, als dit zelfs ook helemaal niet aan de orde is? Het ziet er in tegendeel naar uit dat de transferts vrolijk verder vloeien, en de N-VA zich tevreden zal moeten stellen met zoiets als de permanente levering van zakken chips (of gelijkaardige borrelnootjes), aangeboden door de Belgisch-Franstalige politieke klasse.
De enige mogelijkheid om consistente veranderingen te bekomen is dreigen met de splitsing van dit land. Het is evident dat de Franstaligen niet goedschiks iets van hun macht zullen afstaan, tenzij het voortbestaan van België zelf in het gedrang zou komen. Dus moeten de Vlaamse partijen die nodig zijn om een federale regering te vormen dit als hun stok achter de deur aankondigen om Franstaligen tot toegevingen te bewegen. Minstens moeten de Vlaamse partijen duidelijk maken dat ze tot geen enkele federale regering meer willen toetreden wanneer er geen wezenlijke staatshervorming komt. En niet meer als een eis die men inslikt voor de postjes, zoals in 2007 met CD&V (die de hoge rekening hiervoor gepresenteerd kreeg in 2009), maar als een eis waarbij men het been ook echt stijf houdt. Door de verkiezingsuitslag is de N-VA nagenoeg 'incontournable' geworden om een Belgische regering op de been te brengen. Ze heeft dus sterke troeven om de stok achter de deur van de splitsing van België (toch niet minder dan een punt van haar partijprogramma?) te hanteren, en minstens te weigeren in een regering te stappen zonder voldoende hervormingen, en zoniet snel naar nieuwe verkiezingen te willen gaan.
Maar wat zien we gebeuren? N-VA zet bladzijdengrote advertenties in de kranten om 85 medewerkers aan te werven, waarvan 60 als persoonlijke medewerkers voor hun parlementsleden. Dat geeft het signaal dat men niet denkt aan nieuwe verkiezingen in de herfst. Als verkiezingen een optie blijven, gaat men toch geen 60 mensen aanwerven om die weer meteen te ontslaan, misschien zelfs voor ze effectief in dienst zijn, bij de ontbinding van het parlement? N-VA geeft zo aan de Franstaligen de wenk dat ze de nu verworven positie wil veilig stellen, en het risico niet wil lopen van snelle nieuwe verkiezingen, waarbij eventueel een deel van het kiezerspubliek weer andere partijen opzoekt, en er dus met hen een deal kan afgesloten worden tegen gunstige voorwaarden. Dreigen met nieuwe verkiezingen heeft N-VA dus in de feiten al laten vallen. Waarbij Milquet al meteen kwam eisen dat de faciliteiten moeten worden uitgebreid naar heel veel Vlaams-Brabantse gemeenten, en de corridor tussen Brussel en Wallonië een absoluut minimum is.
"U gaf ons als kiezer voldoende slagkracht om een sterk Vlaanderen uit te bouwen," leest men in de advertentie. Die geeft echter een heel andere indruk, van: we nestellen ons al meteen op het Belgisch niveau, wat er ook gebeurt.
P.S. Denk maar niet dat de onverantwoord interessante kwaliteitskrant daar enige vraag voor heeft aan de N-VA. Zaterdag 14 augustus publiceert De Standaard een reportage van ruim een bladzijde over de recruteringscampagne van die partij. Een braaf verhaaltje. Als wederdienst voor de paginagrote advertentie de dag ervoor in DS en de eerdere in Jobat?
11 Comments:
@ Philippe Van den Abeele
Al sinds het bekend maken van de verkiezingsuitslagen en zeker sinds het duo BDW/EDR ontstond heb ik er al een zeer slecht oog in.
Ik probeer met alle moeite een positief bewijs van het onderhandelingstalent van BDW te vinden maar ik heb tot nu toe alleen maar fouten en verkeerde signalen gevonden.
Ik zal het zeer spijtig vinden als ik in mezelf moet zeggen, ik wist het, ze kunnen het niet.
... heel juist, als je ervan uitgaat dat N-VA bij nieuwe verkiezingen een slechtere score zal maken. Misschien een berekend risico, dus?
@ traveller
Ik ben geen politieke rat en ken dus niet alle achtergronden van het politieke bedrijf.
Ik was zeer sceptisch t.a.v. Leterme indertijd, toch heb ik hem toen ondanks de vele opwerpingen van voornamelijk tegenstanders of rivalen en mijn eigen negatieve evaluatie van zijn partij een goede maand respijt gegeven. Nadien heb ik vastgesteld dat mijn scepsis gewettigd was. Zijn partij was nog steeds dezelfde gebleven en Leterme was slechts een uithangbord.
De huidige situatie benader ik met dezelfde scepsis, zij het dat de betroffen partij en zijn voorzitter bij mij toch gunstiger uitvallen dan alle andere Vlaamse partijen welke de laatste 30 jaar aan regeringsonderhandelingen hebben deelgenomen.
Dit betekent echter niet dat Bart De Wever een vrijbrief heeft. Hij zal zich moeten waarmaken. En dit laatste is slechts mogelijk als hij principieel, strak maar ook diplomatisch het huidige uiteindelijke doel bereikt van een soort Zwitserse federatie of een dubbelmonarchie. Dus deelstaten met complete staatshuishoudelijke verantwoordelijkheid (o.a. qua inkomsten en uitgaven) en zeker geen chequeboekfederalisme.
Dat een en ander enige tijd vergt en wellicht ook in enkele deeltrajecten plaats vindt, mag mits men de nodige voorzichtigheid beoefent en de nodige beveiligingen inbouwt. Want de tegenpartij mag dan nu een partner zijn in de hervorming, het verleden leert ons, dat vertraging, dwarsliggerij en zelfs bedrog niet geschuwd worden door deze laatste (zoals o.a. de leerlingenaantallen die ruim het betrokken bevolkingsdeel als door de burgerlijke stand werd gestaafd overtroffen ...). Elke stap dient modulair van aard te zijn met corresponderende beveiligingen. In hun taal zegt men: "Un tiens vaut deux tu l’auras".
Ook dient men voor de zaken, welke nog gemeenschappelijk blijven, een procedure hebben die automatische regionalisering naar de deelstaten, quasi automatisch, zonder meer mogelijk maakt als een van de partners dit wenst, bijvoorbeeld als gevolg van disfunctie.
En zo zijn er nog wel meer zaken.
Bereikt men het voorgaande niet of onvoldoende, dan mag men niet aarzelen de spreekwoordelijke stok achter de deur te hanteren, zoals in het artikel aangehaald. Dit gebeurt nu reeds door de woordvoerende krant van de tegenpartij/partner. Men bevindt zich niet meer in de periode voor de verkiezingen, typisch tijdsbestek waar wollig taalgebruik soms aangewezen is. Men moet de onderhandelingspartner duidelijk laten weten waarop het staat
@ fcal
Ik vermoed dat Di Rupo op kiesvermoeidheid rekent.
Hij geeft een beetje toe om de zwarte peter naar BDW te schuiven. BDW kan dat niet accepteren en zal door de pers, het is trouwens al begonnen, de schuld van het mislukken opgespeld krijgen.
Ondertussen betalen we verder en wordt de economische toestand slechter.
BDW loopt het risico dat de kiezers het moe worden en besluiten naar de zuilen terug te keren wegens de economische onzekerheid.
Hij had veel harder moeten beginnen en onmiddellijk het opblazen van België moeten voorstellen. De franstaligen waren dan veel vlugger bijgedraaid. Nu heeft hij door zijn "verdampingsformule" de deur open gezet voor tijdwinst, iets waar de franstaligen meesters in zijn.
Hoe haalbaar zou het zijn te eisen dat Joël Milquette niet meer aan de onderhandelingstafel mag komen?
Ik spreek niet van CDH, enkel van madam non in eigen persoon.
"De federale onderhandelingen staan nog nergens, maar de N-VA werft nu al 85 medewerkers aan, waarvan 60 voor Kamer en Senaat. Kan men een duidelijker teken geven aan de Franstalige onderhandelaars dat men nieuwe verkiezingen in de herfst uitsluit?"
Neen, die toekomstige medewerkers weten dat ze voor hun aanwerving afhankelijk zijn van kiesresultaten. Hun contract is tot de volgende federale verkiezingen, dat zouden ze moeten weten/beseffen.
Als het tot verkiezingen zou komen in de Herfst dan is het wachten op de resultaten. Mocht het resultaat minder zijn dan hoeft de N-VA enkel die mensen te ontslaan die financieel niet meer passen & beleidsmatig minst belangrijk zijn. Als de N-VA in een regering stapt kan ze die personen misschien nog opvangen in de kabinetten.
De aanwervingen vertalen als een signaal dat er geen verkiezingen kunnen komen op korte termijn klopt niet.
Wat mij vooral teleurstelt is dat de N-VA in hetzelfde bedje ziek blijkt te zijn als de Belgische Staat die ze wil afschaffen.
De partij had voorheen geen 80 parlementaire medewerkers nodig om haar programma uit te schrijven en om de stemmenwinst van juni te boeken. Toch besteed ze nu onmiddellijk al het geld dat haar wordt toegewezen in de aanwerving van partijgetrouwen. Ze toont zich daarbij als een waardig nieuw lid van de "ruling class" (cf. de link die eerder op dit forum werd gepost: http://spectator.org/archives/2010/07/16/americas-ruling-class-and-the/print ).
De andere Vlaamse partijen toonden in het verleden al aan dat ze zich niet beter gedroegen als de nieuwe heersers-partij N-VA.
Wat is dan de meerwaarde van een onafhankelijk Vlaanderen dat zich gedraagt als het oude België?
Lap, HLN deze namiddag:
Sleutel doorbraak ligt bij NVA,
dus niet bij de borrelnootjes van Di Rupo.
Opblazen die onderhandelingen en zo brutaal mogelijk.
Verder een strategische alliantie VB-NVA.
Meer dan 50% verzekerd samen, en het kan me niet geven wie het meeste stemmen krijgt van de 2.
Wat David zei.
Al opgemerkt hoe graag de 'v'laamse media de terminologie overneemt van de franstaligen, 'perimeter hier' 'perimeter daar', de NVA moet over de brug komen, toegevingen doen. En dan zwijgen we nog over dat g*tlikkend kieken van een Tim pauwels.
Bepaalde media hengelen naar de publieke opinie die hopelijk zich niet laat meeslepen.
De Coburgers, die ook weten wat in hun belang is, hangen de huik naar de wind. Di Rupo lijkt nu te begrijpen, dat hij geen eerste minister wordt als de grondwetshervorming niet voorziet in staatshuishoudelijke verantwoordelijkheid (inkomsten en uitgaven) op alle niveau’s: federatie, deelstaten en gemeenschappen.
Het Hof nam zelf de moeite om de officiële mededeling in het Frans te corrigeren en in overeenstemming te brengen met de Nederlandstalige versie en dit ten einde geen misverstanden te scheppen t.a.v. het toepassingsbereik. De Coburgers zijn tot de slotsom gekomen, dat een soortement dubbelmonarchie de enige toekomst is voor hun Koninkrijk.
Het is de Vlaamse onderhandelaars en Bart De Wever in het bijzonder geraden hierop in te spelen en ter zelver tijd het geheel van de taken, welke de deelstaten toevallen zo goed mogelijk te stroomlijnen en organisatorisch samenhangend te maken. De huidige voorstellen zijn in deze zin een echte gruwel vol tegenstellingen, verwarringen en hiaten.
Men smede het ijzer als het heet is.
Een reactie posten
<< Home