Sluipend gif van Eva Brems

Eva Brems scheert islamkritiek en racisme over dezelfde kam. Hiermee zit ze op dezelfde lijn als de islamfundamentalisten die kritiek op de islam willen verbieden en strafbaar maken. 'Mensenrechtenexperte' Eva Brems ondergraaft zo het mensenrecht op vrije meningsuiting.

Eva Brems, docente aan het Centrum voor Mensenrechten aan de UGent, tevens volksvertegenwoordiger voor Groen! en tot voor kort voorzitter van Amnesty International Vlaanderen, schreef samen met Saïla Quald Chaib, onderzoekster aan dat zelfde Centrum, een opiniestuk, gepubliceerd in De Standaard (28.08.10). Midden in hun betoog over de volgens hen eenzijdige voorstelling van de islam in één of ander niet nader omschreven schoolboek godsdienst, duikt daar plots een paragraaf op over het Racismeverdrag van de Verenigde Naties, dat staten verplicht om maatregelen te nemen op het gebied van onderwijs met het oog op de bestrijding van vooroordelen die tot rassendiscriminatie leiden. De schrijfsters weten toch maar al te goed dat de islam geen ras is, maar een godsdienst, en minderheden een term is die verband houdt met de behandeling van etnische groepen, en niets te maken heeft met geloof, hoe klein een groep gelovigen ook is. Toch besluiten ze hun klacht over de stigmatisering van de islam met "Schoolboeken die minderheden stigmatiseren kunnen echt niet door de beugel." Op een sluwe manier maakt het artikel zo de verbinding tussen islam(ofobie) en racisme. Wellicht was het u zelfs niet meteen opgevallen, zo sterk we al permanent verweten worden Vlaamse fascisten, nazisten en/of racisten te zijn. Het verwijt 'minderheden te stigmatiseren' is dan nog maar klein bier.

Daarmee zitten Eva Brems en Saïla Quald Chaib echter op dezelfde lijn als de fundamentalistische islamisten die godsdienstkritiek gelijk willen stellen met racisme, en kritiek op de islam willen verbieden en strafrechtelijk sanctioneerbaar maken. Het is dan ook niet alleen "zeer wenselijk dat vanuit de samenleving kritisch wordt toegekeken op de wijze waarop de makers van schoolboeken hun verantwoordelijkheid opnemen", zoals de twee dames schrijven, maar nog veel wenselijker dat geprotesteerd wordt tegen de verdoken propaganda die een dergelijke artikel bevat, en dat bijdraagt tot het aanvaardbaar maken van de invoering van een verbod op godsdienstkritiek, en dus bijdraagt tot de afschaffing van het recht op vrije meningsuiting. We moeten alert zijn dat we ons door dergelijke gevaarlijke denkbeelden niet laten inpakken. De consequenties zijn te groot.

Hoe durft een juriste, die zich mensenrechtenexperte noemt, islamkritiek voorstellen als racisme, als ze weet dat (voornamelijk) moslimstaten ernaar streven om kritiek op godsdiensten te laten catalogeren als 'racisme', en zo elke kritiek op de islam overal strafrechtelijk te kunnen laten sanctioneren? Een gevaarlijke ontwikkeling, die wel degelijk aan de gang is. De Mensenrechtenraad van de Verenigde Naties heeft begin vorig jaar een resolutie tegen de "belastering van godsdiensten" aangenomen, op initiatief van Pakistan. Daarin worden landen opgeroepen wetgeving te ontwikkelen om het belasteren van religies tegen te gaan. (Zie het artikel 'Internationale Antiracisme-conferentie te Genève (2009)' op Wikipedia). Wat Eva Brems doet in dit opiniestuk is dus niet onschuldig, maar zeer gevaarlijk.

Maar blijkbaar geraakt ook een docente mensenrechten niet meer altijd wijs uit het steeds groeiend aantal zogenaamde 'mensenrechten'. Het zijn er zoveel, dat ze tenslotte met elkaar in conflict moeten komen. Dat geeft dan weer de mogelijkheid, ook voor een Eva Brems, om er à la carte vooral deze uit te halen die in de eigen idiologie passen, al moet een Eva Brems zich hierbij in alle mogelijke stylistische bochten wringen om al die tegenstrijdige rechten toch een klein plaatsje te geven in haar betoog. Dat bleek bij haar verdediging vorig jaar van het recht om altijd en overal een hoofddoek te mogen dragen: "De bescherming van de vrijheden van anderen is een gegronde reden om iemands (godsdienst)vrijheid te beperken. Die beperking moet wel evenredig zijn. Als het schoolklimaat kon worden verbeterd door enkele leerlingen te sanctioneren, schendt een algemeen verbod dus toch nog de godsdienstvrijheid. Dat het verbod in de athenea van Antwerpen en Hoboken correct was, kan ik als mensenrechtenjurist dan ook niet zonder meer beamen.... De verwijzing naar de autonomie van de school heeft in de praktijk een obstakel gecreëerd voor het genot van het recht op onderwijs. De prijs die sommige meisjes moeten betalen, is het inleveren van een ander mensenrecht: de vrijheid van godsdienst. Dat die de vrijheid omvat om in het openbaar de uiterlijke kenmerken van een godsdienst te dragen, staat buiten kijf. Als in een bepaalde regio alle ASO-scholen de hoofddoek verbieden, en hoofddoekdraagsters vervolgens en masse naar het TSO en BSO trekken, ontstaat het vermoeden dat de vrije toegang tot het onderwijs bedreigd is. En dan komt de internationale aansprakelijkheid van België in het geding." (De Standaard 09.09.09). En als die meisjes nu eens hun hoofddoek thuis lieten, zoals ondermeer aan de Turkse universiteiten, was het probleem toch meteen opgelost?

Hierbij moet Eva Brems zich nog in extra bochten wringen om eerst van de hoofddoek een uiterlijk kenmerk van een godsdienst te maken, om zo van het verbod er een te dragen een schending van de vrijheid van godsdienst te kunnen maken. Het recht om een islamitische hoofddoek te dragen valt volgens haar onder de Europese Rechten van de Mens: "Het gaat immers om het ‘onderhouden van de geboden en voorschriften’ van de Islam." Dat er binnen de Islam discussie bestaat over de vraag of je al dan niet verplicht bent om een hoofddoek te dragen, geeft ze wel toe, maar dat doet voor haar niet terzake. "Wat telt, is de godsdienstige motivatie van degene die de hoofddoek draagt (of bv. ook van haar ouders...)." Artikel van Eva Brems 'De Islamitische hoofddoek en de mensenrechten'. op de Nederlandse website 'ontsluiert.nl'. Het doet er voor haar dus blijkbaar niet toe dat er hierover binnen de islam discussie bestaat of het al of niet om een essentieel uiterlijk kenmerk gaat. Maar hoe kan men het dan een 'islamitische hoofddoek' noemen dat essentieel genoeg is om onder de vrijheid van godsdienst te vallen? De Marokaanse ambassadeur in België was daar anders duidelijk over: de hoofddoek is geen bestanddeel van de islam. (Cfr artikel 'Hoofddoek niet islamitisch'). Daarmee zitten Eva Brems en Saïla Quald Chaib wat het hoofddoekendebat betreft dus op dezelfde lijn als de fundamentalistische islamisten. En wat dan met de boerka of de nikab? Vallen die volgens Brems ook onder de vrijheid van godsdienst, op basis van de godsdienstige motivatie van diegenen die in een dergelijke kooi rondlopen?

Zal Eva Brems straks ook de invoering van de sharia verdedigen, met dezelfde argumenten? Valt de godsdienstige motivatie van wie de sharia wil invoeren ook onder de vrijheid van godsdienst? Zo laten we, gebaseerd op de Europese Rechten van de Mens, onze vrijheden de grond inboren. De interpretatie die Eva Brems aan de rechten van de mens geeft om de moslims te pamperen leidt ons uiteindelijk naar de dictatuur van de godsdiensten over ons hele leven. Eva Brems: de experte in het afnemen van onze moeizaam verworven vrijheden? Het ziet er toch een beetje zo naar uit, niet?

Wat de verdere inhoud van hun opiniestuk betreft, enkele korte bedenkingen:

- er wordt een handboek godsdienst voor het derde jaar secundair aangeklaagd, omdat er een stukje over de islam in staat dat hen niet bevalt: "Er staan drie foto's met telkens enkele regels tekst. Eén ervan toont een terrorist met bommengordel en koran en de titel 'Gewapend met koran en bommen', gevolgd door de uitleg 'Met de koran in de hand en explosieven achter de gordel, stappen leden van een islamitische terreurorganisatie op voor een heilige oorlog'. De boodschap voor de Vlaamse pubers bij hun eerste contact met de islam is dus duidelijk: moslims zijn terroristen." ... "Maar als je leerlingen in tien regels wil laten kennismaken met de koran, en de helft daarvan legt een verband met terrorisme, dan is dat stigmatisering. Islamofobie is wijdverbreid en de gelijkschakeling van islam en terrorisme is daarin een centrale factor." Om welk boek het gaat komen we niet te weten. Er staat ook niet dat alle moslims terroristen zijn, maar het gaat over een islamitische terreurorganisatie. Bestaan die soms niet, dames?

- Dan volgt de passage over het Racismeverdrag van de Verenigde Naties, om daarna verder in algemeenheden te vervallen, zoals "dat anno 2010 Vlaamse schoolboeken nog steeds vooroordelen reproduceren"... en te klagen over discrimininatie en vooroordelen, "die er meer zijn dan we denken. Tot aan de universiteit toe. Voor een van ondergetekenden - slechts enkele jaren geleden afgestudeerd - was de eerste keer dat ze tijdens de rechtenopleiding met 'diversiteit' geconfronteerd werd tijdens een examen in tweede licentie. De examenvraag was een casus waarin een misdrijf uiteengezet werd. De naam van de verdachte was Ali." Dat mag dus ook al niet, want anders voelen alle moslims zich blijkbaar gediscrimineerd, toch volgens Saïla Quald Chaib en Eva Brems. De verdachte mag alleen Jan of Piet heten, ook als er nog geen enkele Jan of Piet bekend is als terrorist met een bommengordel en de bijbel in de hand...

- er wordt tot slot verwezen naar "een Nederlandse uitgeverij van schoolboeken" die 'volgens berichten in de media' homokoppels zou laten figureren in vraagstukken, en ook meisjes met hoofddoeken in de handboeken zou opnemen. Wie die uitgever is komen we ook al niet te weten, noch in welke handboeken die hoofddoekenmeisjes zouden opgenomen worden. Beide dames vinden "de actieve bevordering van verdraagzaamheid zoals in het Nederlandse voorbeeld schitterend." En dan komt de laatste zin: "Schoolboeken die minderheden stigmatiseren kunnen echt niet door de beugel." Verdraagzaam is dus altijd hoofddoeken toelaten en prentjes hiervan opnemen in handboeken, en wie dit niet doet is een racist die een moslimminderheid stigmatiseert.

Brems en Chaib, mensenrechtenexperts en juristen? Of eerder wolvinnen in schapenvacht? Of gewoon dhimmi's?

Uitsmijter

Een van de reacties op het opiniestuk, van Jenny Mees uit Hasselt, op de website van De Standaard:

"Hoe ironisch dat Eva Brems deze opinie schrijft op de dag zelf dat in meer dan 100 steden een protest gehouden wordt tegen de op handen zijnde steniging van Sakineh Ashtiani...! Behalve in Iran zijn er ook stenigingen in Afganistan, Pakistan, Saoedi Arabië, Irak, Soedan, Somalië, Nigeria en de Ver. Arabische Republieken -allemaal staten die de religie van de vrede aanhangen. Waar is de moed van vooraanstaande feministen in Vlaanderen die eindelijk de islam aanklagen, en hard aanklagen, zoals Nahed Salim dat durft te doen in Nederland. Of intellectuelen die zoals Hafid Bouazza durven schrijven (vandaag in de Volkskrant): 'Nu ongure aspecten van de islam in onze levens zijn binnengedrongen, vaak zonder te kloppen, is het onontbeerlijk de ongenode, schimmige gasten af en toe luidruchtig te laten weten dat ze niet welkom zijn'. Hier in Vlaanderen krijgen wij slappe kost van Eva Brems en co die menen dat hoofddoeken in handboeken nodig zijn."

Het opiniestuk van Brems en Chaib: 'Gewapend met handboek en clichés'