Steekvlam- en rommeljournalistiek

Het was weer eens een rommelig artikel in de zogenaamde 'internationale kwaliteitspers', nu de Financial Times over de Belgische staatsschuld, dat voor een hoop nonsens zorgde in de Vaderlandse media. "De Wever moet financiële markten sussen" was bijvoorbeeld de kop van Het Laatste Nieuws op dinsdag 8 juni over zijn hele eerste bladzijde. Maar ook in Ter Zake en bij Phara werd er duchtig meegedaan aan desinformatie.

Het begon dit keer met een artikel op de voorpagina van de Financial Times van maandag 7 juni. Hun Brusselse correspondent Stanley Pignal meldt dat de angst op de financiële markten hier groeit, omdat een verlengde politieke onzekerheid kan volgen op de verkiezingen van zondag 13 juni en zou verhinderen dat doortastende maatregelen worden genomen om de staatsschuld aan te pakken, die dreigt van België het 'Griekenland van het noorden' te maken. De rente op tienjarige Belgische staatsobligaties is de laatste week gestegen van 3,15 naar 3,50 procent. De staatsschuld gaat binnenkort boven de 100% van het BBP, en toch maakt geen enkele partij gewag van besparingsmaatregelen in zijn verkiezingsprogramma. In plaats hiervan wordt de Belgische politiek gedomineerd door een institutioneel dispuut over de grenzen van een kiesdistrict in de voorsteden van Brussel. Polls geven aan dat separatistische partijen in Nederlandssprekend Vlaanderen het goed doen, wat de vorming van een coalitie met de Franssprekende Walen moeilijker zal maken dan na de laatste verkiezingen van 2007, waarbij het 284 dagen duurde voor een regering gevormd werd. De groei van separatistische partijen in Vlaanderen zal niet tot het snel uiteenvallen van het land leiden, maar het is niet duidelijk wie een mandaat zal krijgen om eerste minister te worden.

Zover kort samengevat het stukje van de lokale correspondent van de Financial Times (volledige tekst hieronder). Dat er geen sprake is van besparingsmaatregelen in de kiescampagne zet hij recht in een artikeltje van vrijdag 11 juni, waarin hij bericht over de goede polls van de 'Belgian separatists': "The campaign has highlighted differences between the Francophone and Dutch-speaking communities. Whereas Flemish politicians have fretted about the parlous state of public finances, the economy has barely featured in the Walloon campaign." Van angst van de financiële markten maakt hij in het nieuw artikel geen gewag meer, ondanks dus een grote groei van de 'Belgian separatists'.

En wat wordt zoiets in onze lokale media?

Dinsdag 8 juni, bericht De Standaard op blz.2, onder de kop 'België betaalt voor onzekerheid':

"De rente op de Belgische staatsschuld is in nauwelijks twee weken opgelopen van 3,1 tot 3,6 procent. Dat is een vol procentpunt meer dan de rente die Duitsland moet betalen. Dat de ‘risicopremie' tegenover Duitsland zo snel zo hoog is opgelopen, heeft veel te maken met de negatieve manier waarop ons land de jongste weken in de wereldpers is gekomen. Gisteren pakte de Britse Financial Times op zijn voorpagina nog uit met een verhaal dat in België na de verkiezingen een lange periode van ‘politieke inertie' dreigt, waardoor de schuldenberg niet aangepakt wordt die van België ‘het Griekenland aan de Noordzee dreigt te maken'."

Maar dan trekt de steekvlam- en rommeljournalistiek zich op gang

Een heel ander geluid in Het Laatste Nieuws diezelfde dinsdag. "De Wever moet financiële markten sussen" is de hoofdkop in zwarte letters over zijn hele eerste bladzijde. Daarboven nog drie witte koppen in rode balken: 'Buitenlandse media waarschuwen voor chaos', 'Onrust over mogelijke scheiding van België' en 'Rente stijgt op staatsobligaties'. Daaronder volgt de samenvatting van het artikel in het vet: "De wereld volgt onze verkiezingen met argusogen. Het vooruitzicht op een langgerekte regeringsvorming en een zege van N-VA zorgt voor onrust op de financiële markten. Bart De Wever ziet zich verplicht vandaag aan de buitenlandse media uit te leggen dat België niet zal uiteenvallen als zijn N-VA straks de verkiezingen wint". De schrijvers van het artikel moeten wel toegeven dat in het artikel van de FT "N-VA niet één keer ter sprake komt, maar Bart De Wever zich blijkbaar geviseerd voelt."

Vreemd, in De Standaard van diezelfde dag (dinsdag 8 juni) heet het:

"Vandaag spreekt N-VA-voorzitter Bart De Wever de internationale media toe. De partij organiseert een heuse 'internationale persconferentie', met een uiteenzetting van hun kernprogramma in het Frans, Engels, Duits, Spaans en Italiaans. 'We moesten wel, we kunnen de aanvragen van buitenlandse journalisten om Bart te kunnen spreken amper bijhouden', zegt woordvoerder Jeroen Overmeer. 'Vandaag (gisteren, red.) nog belde The Montréal Daily, vroeg de Estonian Public Broadcasting een interview aan en wilde de Frankfurter Allgemeine Zeitung een gesprek. We worden letterlijk overstelpt. Iedereen wil weten wat we van plan zijn met dit land na de verkiezingen. Dit is de enige manier om dat allemaal in één keer af te handelen." Dat was dus al voorzien vóór de FT met zijn artikel uitpakte...

Het Laatste Nieuws geeft niet op. De dag na de persconferentie stelt HLN (woensdag 9 juni) dat De Wever de markten niet kon geruststellen met zijn internationale persconferentie. Dat heet dan in De Standaard van donderdag 10 juni (in een artikel met de titel 'N-VA ziet 'blauw complot' over rente') : "Het moet even slikken zijn geweest voor Bart De Wever (N-VA), toen hij gisteren (woensdag 9 juni) het commentaarstuk in Het Laatste Nieuws las. Volgens de krant 'zijn de markten niet gerustgesteld na de internationale persconferentie van De Wever', 'vrezen de markten voor lange instabiliteit en zelfs het uiteenvallen van België' en 'kan het maandag serieus mislopen als de N-VA de verkiezingen wint'. Het standpunt van de krant lag volledig in de lijn van wat Luc Coene, vicegouverneur bij de Nationale Bank en lange tijd kabinetschef van Guy Verhofstadt (Open VLD), dinsdag al had laten optekenen. Volgens Coene betalen we een prijs op de financiële markten voor de onzekerheid die de N-VA opwekt. 'De internationale markten kennen de peilingen en hebben ook gehoord dat meneer De Wever van een evolutie spreekt. (...) De N-VA blijft onduidelijk over het eindstadium van haar bedoelingen met dit land. De markten vragen zich af wie hun kredieten in de toekomst zal terugbetalen.'

Luc Coene had het in Terzake dinsdagavond over 'een zekere ongerustheid op de financiële markten op basis van recente peilingen' waarin de N-VA hoog scoort. 'Hun poging om iedereen gerust te stellen is niet gelukt, vrees ik'. Diezelfde avond kwam prof. De Grauwe dan wel bij Phara vertellen dat Coene hiermee zijn boekje te buiten ging, maar er ook meteen bijzegde dat de onrust wel aan de Belgische politieke contekst ligt, aan de mogelijkheid van splitsing, en dus aan de NVA, die de toekomst van België in gevaar brengt.

Ook De Morgen doet een klein beetje mee. Op dinsdag schrijft die krant: "De Belgische schatkist slaagde gisteren nog net in een belangrijke test. Ze haalde bij grote beleggers 3,16 miljard euro op, wat slechts een fractie minder is dan de beoogde 3,2 miljard euro. De belangstelling bij beleggers lag wel beduidend lager tegenover de vorige uitgifte in februari. De matige belangstelling zette de invloedrijke zakenkrant Financial Times er meteen toe aan om zich zeer sceptisch op te stellen tegenover België. "De politieke onzekerheid en de economische problemen hebben beleggers afgeschrikt om Belgisch staatspapier te kopen", schreef de FT."

Ook Reynebeau probeert een graantje mee te pikken van het circus

Woensdag 9 juni probeert Marc Reynebeau in zijn wekelijks column in De Standaard ook nog een graantje mee te pikken van de reacties op het artikel in de Financial Times:
"Het wordt zelfs bittere ernst, nu blijkt dat ze er internationaal al evenmin gerust op zijn en de rente op de Belgische staatsschuld fors de hoogte ingaat. De 'internationale markten' maken zich zorgen over de Belgische kredietwaardigheid. Bange wezels als ze daar zijn, moet het Belgische schuldpapier daarom al een hoop geld extra kosten, geld van ons dat in hun zakken verdwijnt... Toch hebben zij, krachtens de wet van de vrije markt, het recht om te bepalen hoe de aandelen- en wisselkoersen zullen evolueren of hoe hoog de rente op de schuld moet zijn. Nu blijken die angsthazen hun wijsheid te halen uit de zakenkrant The Financial Times, die zich, gezien de opiniepeilingen, zorgen maakt over België. Het is voor een journalist fijn om te zien dat een krant zelfs een in intrestvoeten en miljarden euro's uitdrukbare invloed bezit. Maar het wordt minder fijn wanneer blijkt dat het weer allemaal de schuld van de Franstaligen is. Want het heet dat de FT, hoe gereputeerd die krant ook is, haar informatie niet haalt uit statistieken over schuldratio's en zo, maar gewoon uit de Franstalige pers. En die zouden haar leren dat, ten eerste, er in Vlaanderen een baarlijke duivel rondwaart die België wil opblazen... en, ten tweede, dat de Franstalige partijen niks willen besparen maar het overheidsgeld er integendeel weer eens flink willen doorjagen. Zo kunnen zelfs wij financieel analist worden."

Hij neemt dus met alles een loopje, zoals we dat van Reynebeau steeds meer gewend zijn (zie 'De Belgicistische broeders'). Als de FT in de Franstalige pers gelezen heeft dat er een baarlijke duivel rondwaart in België, staat daar niets van in zijn artikel. Dat ze het overheidsgeld er weer eens flink willen doorjagen staat er ook niet in, wel dat er geen partij met ernstige besparingsplannen komt.

Wellicht heeft FT-correspondent Stanley Pignal zich nog voorzichtig willen uitdrukken, nadat hij kennis genomen had van het 'contract met de kiezer' dat de PS op zondag 6 juni presenteerde, als hij stelt dat er geen ernstige besparingsplannen zijn. Want de PS stelt inderdaad voor 'het overheidsgeld er weer eens flink te willen doorjagen', mijnheer Reynebeau: "Le PS défend des mesures censées "améliorer la vie quotidienne" des citoyens pour un montant global chiffré entre 5 et 7 milliards d'euros largement compensé, assure-t-il, par le fruit d'une meilleure lutte contre la fraude fiscale et le "recyclage des intérêts notionnels". Le PS demande 500 millions pour le refinancement de Bruxelles. Quant aux autres chiffres, le PS prévoit notamment 300 millions d'euros pour la sécurité, 100 millions pour le relèvement des allocations familiales, 300 millions, sur base annuelle, pour continuer la revalorisation des pensions, 1,2 milliard (sur quatre ans) pour les allocations sociales. Il entend recycler 800 millions d'euros des intérêts notionnels au profit de l'emploi. A côté de cela, il s'engage à oeuvrer à la récupération de montants de la fraude fiscale oscillant entre cinq et sept milliards d'euros." (die zelfde zondag al te lezen op de website van La Libre 'Le PS s'engage en dix points auprès de l'électeur' en op de website van Le Soir onder dezelfde titel: 'Le PS s’engage en dix points auprès de l’électeur').

De PS wil 5 tot 7 miljard euro meer uitgeven, en rekent hiervoor op het al tientallen jaren oude spook van 'de strijd tegen de fiscale fraude'. In de ontslagnemende regering had Didier Reynders, Vice-Eerste Minister en Minister van Financiën en Institutionele Hervormingen, ook nog Bernard Clerfayt (MR/FDF) als staatssecretaris aan zijn zijde voor de Modernisering van de Federale Overheidsdienst Financiën, de Milieufiscaliteit en de Bestrijding van de Fiscale Fraude. Daarnaast was er ook nog Carl Devlies (CD&V), staatssecretaris voor de Coördinatie van de fraudebestrijding, toegevoegd aan de Eerste Minister, en Staatssecretaris, toegevoegd aan de Minister van Justitie. Die drie samen hebben in elk geval al die miljarden waarvan Di Rupo, Onkelinx en Magnette dromen niet gevonden...

Reynebeau is niet alleen geen financieel analist, maar zelfs geen accurate politieke analist.

De persconferentie van De Wever

Over de persconferentie van De Wever kan men in La Libre van woensdag 9 juni lezen: "Pas de panique. Mardi, fin de matinée à Bruxelles, le boss de la N-VA Bart De Wever a monté un show-case à destination d'un auditoire bien particulier: la presse internationale. Pensez-donc: le sacro-saint 'Financial Times' s'est fendu la veille d'un article alarmiste stigmatisant la situation politico-budgetaire de la Belgique en mettant en exerque la poussée nationaliste flamande; pas question, donc, pour Bart De Wever, de porter le chapeau du bouc-emissaire." En dan volgen op een hele LLB-bladzijde enkele vragen en antwoorden. Geen enkele over de Belgische staatsschuld...

Volgens De Standaard, donderdag 10 juni: "Overigens deden de buitenlandse perslui, die massaal kwamen luisteren naar De Wever op dinsdag, bitter weinig met wat ze raapten. Geen enkele Europese krant met enige naam publiceerde iets rond de N-VA-show; de Dallas Morning News en Detroit Free Press brachten een berichtje op basis van het persbureau AP."

En Stanley Pignal schrijft in de FT op vrijdag over het groeiend succes van de 'Belgian separatists', (een variante op de 'Belgian dentist?) , zonder dat nog te koppelen aan een hogere rentevoet of paniek op de financiële markten. Hij weet ondertussen beter...

Welk spel speelt de Financial Times?

Woensdag publiceert Le Soir een vraag- en antwoordartikel over het artikel in de FT met de titel 'La campagne: Inquiétude sur les marchés financiers' dat afgesloten wordt met de pertinente vraag: À Quel jeu joue le « FT » ?: "A Londres, l’euro apparaît une devise de troisième zone. Et parfois, même la presse dite sérieuse se prend à publier des rumeurs douteuses, juste bonne à provoquer des mouvements qui enrichissent quelques fonds spéculatifs. Ainsi, le Financial Times compare sans trop de finesse la Belgique à la Grèce. Une nouvelle dans la même lignée que celle qui lui avait fait écrire le 27 mai que la Chine n’allait plus investir ses réserves de change dans la zone euro. Démenti chinois quelques heures plus tard. Ou encore, fin janvier, que la Grèce avait imploré la Chine d’acheter ses obligations. Démenti grec immédiat. Ou encore, ce lundi, que le Trésor belge avait eu bien du mal à vendre ses obligations, alors que le Trésor belge, qui avait comme objectif de placer entre 2,2 et 3,2 milliards d’euros, a vendu finalement 3,16 milliards. Démenti de l’agence belge de la dette, ce 7 juin. On attend la suite."

Een evenwichtige reactie op dit alles vindt men bij Geert Noels, op zijn website Econocom (08.06.10, 'Bart DeWever-effect in Oostenrijk?'): "Er wordt politiek garen gesponnen uit de verbreding van het renteverschil tussen België en Duitsland. Eerst luidde het dat dit de fout was van OpenVLD, want het was onverantwoord om de stekker uit de regering te trekken, en het buitenland zou ons daarvoor onder druk zetten. Nu de N-VA van Bart De Wever op kop ligt, en tegelijkertijd plots het renteverschil met Duitsland vergroot, wordt de zwartepiet naar hem geschoven. Het buitenland zou zich ongerust maken over de toekomst van ons land met N-VA als grootste partij. Beide politieke verklaringen van de renteverschillen met Duitsland snijden weinig hout. De feiten duiden op andere oorzaken (en dan volgen een aantal van die andere oorzaken).... Geert Noels voegt er aan toe, als reactie op wat Paul De Grauwe bij Phara zegde: "Paul De Grauwe legde uit bij Phara dat het wel aan de Belgische politieke contekst ligt, aan de mogelijkheid van splitsing, nog niet door Bart De Wever zegt hij, die kennen ze niet in het buitenland, maar wel een beetje de NVA die de toekomst van België in gevaar brengt: "Er staat België op het schuldpapier, niet Vlaanderen of Wallonië.” Nergens een opmerking over internationale bankenproblemen, Hongarije, Oost-Europa, Oostenrijk, andere landen (Club-Med landen) met renteverbreding. Eigenaardig." En op 10.06 voegt hij er ironisch aan toe: "De persconferentie van Bart De Wever heeft zijn effect niet gemist. De spreads in Italië, Spanje, Oostenrijk en Frankrijk daalden op de kalmerende woorden van de N-VA leider."

En wat gebeurde er ondertussen in de werkelijke wereld?

Reeds dinsdag 8 juni stond op de economiebladzijden van De Standaard dat de rente op de Belgische langetermijnschuld op 1.04.10 3,536 procent bedroeg, ondertussen even was gedaald, en op 7.06.10 op 3,593 stond. Een van de belangrijkste redenen van die kortstondige daling zou daaraan liggen dat Ageas (het vroegere Fortis Holding) voor 4,3 miljard euro Zuid-Europese staatsobligaties verkocht om ze te vervangen door Belgische en door papier van de buurlanden: "De scherpe daling van de Belgische rente komt overeen met de periode waarin Ageas Belgisch papier opkocht - waardoor de koers ervan steeg en het rendement dus daalde. De scherpe renteklim die erop volgde, begon meteen nadat Ageas de operatie op vrijdag 28 mei publiek maakte." Die 'scherpe renteklim' (waarover Stanley Pignal het heeft: 'interest rates jumped from 3.15 to 3.50 per cent last week') betekende dus niets anders dan dat de rente op de Belgische overheidsschuld terug naar het niveau klom waarop het op 1 april stond, op 0,057 procent na.. Maar in die korte tijd was er ook een en ander gebeurd, zegt Vanden Houte (hoofdeconoom ING België): "Met uitzondering van Nederland moesten zowat alle landen van de eurozone terrein prijsgeven. En gister begon ook de risicopremie bij onze noorderburen op te lopen" (DS, 8 juni '10).

De 'Belgian separatists' hebben dus helemaal niets te maken met het opgeklopte verhaal in de Vlaamse media.

Ten gronde

De Financial Times wist ook te melden dat de uitgifte van Belgische staatsobligaties maandag 'bijna een fiasco' was. De vraag oversteeg echter ruim het aanbod, dat 1,88 maal overingetekend was. Zoals La Libre zaterdag 12 juni schreef: "La presse financière britannique continue par ailleurs de mettre la pression sur l'euro." Dergelijke FT-berichtgeving kan men vergelijken met een computervirus. Een goed anti-virusprogramma op een PC haalt dit er af. Maar hier haalt een dergelijk bericht de kop van de meest gelezen krant van het land. België ontleent nu 0,75 procentpunt goedkoper dan een jaar geleden. In juni vorig jaar bedroeg de Belgische tienjaarsrente nog meer dan 4 procent, midden 2008 piekte ze zelfs op iets meer dan 5 procent. Even was de rente einde mei gedaald tot ongeveer 3,15 procent door massale aankopen door Aegis, om daarna terug naar zijn momenteel 'normale' peil van rond de 3,55-3,59 te steigen. Het was deze 'klim' van 3,15 naar 3,5 procent die de Financial Times aangreep om van een forse verhoging van de rente te spreken, en er zijn verhaal van een potentieel 'Griekenland aan de noordzee' aan op te hangen.

Een dergelijk, in wezen tegen de euro gericht verhaal, geeft hier zelfs aanleiding tot totaal foutief kommentaar van de vicegouverneur bij de Nationale Bank in Terzake en van een professor, beide van liberalen huize, in Phara. De verdwazing ging zo ver dat sommigen zelfs spraken van een 'De Wever-spread', doelend op de klim van 3,15 naar 3,593 procent op maandag 7 juni. De echte reden was dat die dag de schatkist 3,2 miljard leende, en de rente hiervan altijd een fractie hoger ligt dan de marktrente. De tienjaarsrente daalde de dag daarop tot 3,55 procent. Niet door De Wever, maar omdat de plaatsing van de staatsobligaties afgesloten was. Het is wel niet zo gek als het door de hele mediawereld opgeklopte verhaal van de dioxinecrisis in 1999, toen door Verhofstadt aangezwengeld, waarbij geen enkele zieke kon gevonden worden, zelfs niemand die onwel was geworden na het eten van 'dioxine-kippen'. Het is niet even gek, maar het is toch in zijn stijl een beetje vergelijkbaar. Onze paperazzi zijn dus niets veranderd. Dit is geen pers die informeert, maar een bende kippen die de FT desinformatie achterna lopen.


Toemaat: over 'internationale correspondenten'

Het is niet voor het eerst dat, op basis van info die de 'internationale correspondenten' hier (selectief) verzamelen, een artikel in de 'internationale pers' verschijnt, en daarna hier opgepikt en opgeblazen wordt, met verwijzing naar die 'internationale pers'. Herinner u de heissa rond het speelplein in Liedekerke in de zomer van 2008, waarbij gevraagd werd dat de kinderen die de (jonge spelleiders) werden toevertrouwd over elementaire kennis van het Nederlands beschikten (net zoals op de speelpleinen in de gemeente waar Maingain burgemeester is..), en niet meer met bussen uit Brussel zouden aangevoerd worden om er bij vriendenbezoek gedropt te worden (zie artikel 'Speelpleinen'). Dat was dan in Liedekerke een uiting van een 'geweldloos fascistisch Vlaanderen', kon men in verschillende Vlaamse kranten lezen. Die uitspraak kwam zogenaamd van The International Herald Tribune, terwijl die krant dit niet schreef. De journalist maakt alleen tot slot een algemene bedenking dat de combinatie van nationale trots met ondermeer weerstand tegen immigratie vandaag een klassieke formule is in modern Europa, een vorm van niet gewelddadig fascisme. Dat is dus toch iets heel anders dan dat de Herald Tribune Vlaanderen een fascistische regio noemt. Het hele chronologisch verhaal leert dat het begon in De Morgen en Het Laatste Nieuws, overgenomen werd door 'l'envoyé special' van Le Monde Jean-Pierre Stroobants, gewezen commentaarschrijver voor Le Soir, die gewoon overschreef uit DM dat die krant zich afvroeg of men gek is als men dat apartheid noemt, of dat het gemeentebestuur gek geworden was. Via deze omweg kwam het dan bij de Herald Tribune terecht (Zie onderaan het artikel 'Een fascistisch volk? (2): gericht reageren', de stukken 'Over het artikel van Kimmelmann in de Herald Tribune van 13 mei '08' en 'Het hele verhaal in de pers over 'Liedekerke').

Jean Quatremer, correspondent van Libération in ons land, is nog zo een vooringenomen man als Jean-Pierre Stroobants. Quatremer kan geen enkel goed woord over Vlaanderen schrijven. In De Morgen van 9 juni '10, in een reeks 'Buren over België', in zijn artikel 'Geschiedenis van de Belgische sloop', blijkt zijn grote haat voor Vlaanderen en de Vlamingen:

"In zijn bezeten streven naar 'homogenisatie'... verkracht Vlaanderen de rechtsstaat. Het weigert de benoeming van drie burgemeesters uit de Brusselse rand die de Vlaamse interpretatie van een federale wet niet respecteren. Het reserveert bepaalde woningen en bouwgronden voor Nederlandstaligen... Kortom, het maakt jacht op iedereen die geen Nederlands spreekt....
Zoals alle vormen van nationalisme verkracht de Vlaamse variant niet alleen de rechtsstaat maar gaat hij ook in tegen de Europese waarden. Je kunt immers geen gemeenschap vormen als je met je nationale identiteit dweept. De EU is gebouwd op de eerbied voor het recht, voor de verschillen en de minderheden, om te voorkomen dat de verschrikkingen van het verleden zich zouden herhalen....
Toch bestaan er voor de hand liggende oplossingen om weer banden tussen Nederlandstaligen en Franstaligen te smeden: een federale kieskring in het leven roepen waaruit verplicht de premier van het land moet voortkomen, om het Belgische democratische tekort op te lossen; de rechten van de Franstaligen van B-H-V uitbreiden naar het hele land, ook voor de Nederlandstaligen;.... Men zou zelfs een referendum over de toekomst van het land kunnen houden, zodat iedereen zich in eer en geweten kan uitspreken. Maar is dat nog mogelijk? Want in het noorden van het land lijkt er geen verantwoordelijke politicus meer te bespeuren."

Dan weet u toch wat u mag verwachten van sommige 'internationale correspondenten', die gebruikt worden voor desinformatie op binnenlands vlak door steekvlam- en rommelverkopende journalisten.
________________________________________________________

Political inertia complicates Belgian debt fears
By Stanley Pignal in Brussels

Financial Times, Published: June 7 2010

Anxiety is mounting in financial markets that a prolonged bout of political uncertainty in Belgium following national elections next Sunday could prevent decisive action to tackle the nation's debt mountain that threatens to turn it into "the Greece of the north".

Interest rates on 10-year Belgian government bonds jumped from 3.15 to 3.50 per cent last week and investors are demanding a mounting premium to hold the debt over corresponding German paper. Belgium's debt is currently at 99 per cent of its gross domestic product, the highest in the eurozone after Greece and Italy, and is forecast to exceed GDP by the end of the year. Yet no political party is campaigning for an explicit belt-tightening mandate. Despite rising unemployment and sluggish growth, the economy has barely featured in the campaign.

"In other European countries you see cuts in public spending. In Belgium that is not happening, and it won't happen without a government," says Philippe Ledent, economist at ING in Brussels.

Belgian politics is, instead, dominated by an arcane institutional dispute involving the demarcation of electoral districts in the suburbs of Brussels - a debate that even most Belgians openly admit baffles them. The quarrel brought down the last government, a right-leaning five-party coalition led by Yves Leterme, in April and feeds into a larger debate about devolving more power to the regions. Officials play down the market concerns. Anne Leclercq, head of the Belgian debt-issuing authority, blames broader eurozone debt worries and "hyper-volatile markets" for the jump in interest rate spreads last week.

"The overall level of our sovereign debt is indeed high, but the budget deficit is good," she says. Deficit projections for 2010 and 2011 are around 5 per cent - more in line with Germany than with those countries at the heart of the eurozone debt crisis. Moreover, the Belgian economy runs a trade surplus, which makes financing debt easier. Household debt is among the lowest in the eurozone. And Belgium has a solid track record of paying down high debt, Ms Leclercq points out.

However, Belgium's climb out of recession has been slow, with GDP rising by just 0.1 per cent in the first quarter, below the eurozone average. "If this trend continues, Belgium's fiscal consolidation plans may turn out to rely on overly optimistic growth projections," says Emilie Gay of Capital Economics. "There is no doubt that Belgium is the weak link of the north," she wrote in a note last week. The structure of its debt could add to its problems. Eighty two per cent of short-term paper is owned by foreigners. It has relatively short maturity - under six years - meaning Belgium must return regularly to tap the markets for fresh funds.

Polls show separatist parties faring well in Dutch-speaking Flanders, which will make the ensuing task of building a coalition with Francophone Walloon partners trickier even than the last election in 2007, when it took 284 days for a permanent government to emerge. Parties on all sides of the political divide say a solution to the communitarian issues, including a new power-sharing agreement between the regions and the federal government, must be brokered before a permanent government can be formed. That is unlikely to happen before September, even if an interim government is quickly formed to handle the rotating presidency of the European Union that Belgium will inherit for the second half of the year. The rise of separatist parties in Flanders does not spell an imminent break-up of the country, but it makes Belgian politics even more unpredictable than before. If the polls are borne out on Sunday, it is not clear who will have a mandate to become prime minister.

"Political uncertainty is nothing new in Belgium," admits Ms Gay. "It's just that we've never had it at the same time as a sovereign debt crisis."