"Vlaanderen heeft geleefd op de kosten van Wallonië"

De hele voorpagina van La Libre, met deze titel. Ook La Libre geeft nu een podium aan Waalse professorenkronkels.

Tot nu was het eerder een specialiteit van Le Soir om Waalse professoren aan het woord te laten, met de meest gekke voorstellen over BHV en omstreken. Professor economie aan de UCL Jacques Thisse vond dat BHV moet gesplitst worden, maar daar wel 'iets' tegenover moet staan: een zeer forse uitbreiding van Brussel tot een 'stedelijke gemeenschap' die paritair bestuurd wordt, en een corridor 'rond het Zoniënwoud' naar Wallonië. (3 juni '08 in De Standaard en Le Soir. Zie hier ... ). De Waalse constitutionalist Christian Behrendt (Universiteit van Luik) betoogde in een artikel in Le Soir van 30 april '08 dat, vanuit 'geopolitiek' oogpunt, de Franstaligen er alle belang bij hadden om BHV niet te splitsen, tenzij het Brusselse Gewest wordt uitgebreid. In zijn ogen is BHV voor de Franstaligen een ontzettend kostbare diamant. Als ze die al zouden willen verkopen, dan moeten ze er een zeer hoge prijs voor vragen. (Zie: Franstalige 'geostrategie'). Tot vandaag blijft Maingain die 'logica' aanhouden. Voor de MR/FDF komt er geen akkoord over de splitsing van BHV als niet minstens de zes faciliteitengemeenten overgeheveld worden naar het Brussels Gewest, en vooraf moeten ook nog de drie (dienstdoende) faciliteitenburgemeesters benoemd worden. Minstens die zes gemeenten "moeten gered worden van het machtsmisbruik en het misprijzen voor de democratie van de Vlaamse overheid". En pas veertien dagen geleden kwam Jean-Paul Marthoz, professor internationale journalistiek aan de UCL, nog in Le Soir dat misprijzen voor de democratie bewijzen: "De wooncode zendt ons terug naar de 'dhimmitude' van het Ottomaanse Rijk van weleer: de christelijke en joodse minderheid werden getolereerd maar hadden niet dezelfde rechten als moslims." (16 maart '10). Met een door Le Soir bijgevoegde foto van een Nigeriaans massagraf, waarvan sprake in het artikel. (Zie 'De schizofrenie van Le Soir, of van De Standaard?'). Hij bedoelde eigenlijk 'wonen in eigen streek', in plaats van de wooncode. Maar zo nauw steekt het natuurlijk niet, als de enige bedoeling is de Vlamingen uit te maken voor fascisten en onderdrukkers. Professor worden en blijven is dus blijkbaar niet erg moeilijk, als je ziet wat sommigen uitkramen.

Tot nu vonden communautaire professorenkronkels een goed gehoor bij Le Soir. Maar blijkbaar wil ook La Libre een graantje meepikken van de communautaire gekheden die sommige professoren uitvinden. Nadat Maingain nog maar pas woensdag 31 maart op de omslag van La Libre stond met zijn vergelijking van de niet benoeming van drie faciliteitenburgemeesters met de Duitse bezetting (Kop: "Des pratiques dignes de l'occupation allemande"), (*) werd de voorpagina van La Libre, donderdag 1 april, ingenomen door de grote titel: 'La Flandre a vécu aux crochets de la Wallonie' (Vlaanderen heeft geleefd op de kosten van Wallonië), en de haven van Zeebrugge op de achtergrond. Geen aprilgrap, echt niet. (Wellicht wakkeren dergelijke titels de zo nodige losse verkoop aan?). Niet meer, zoals bij Maingain, als een citaat tussen aanhalingstekens. Gewoon, als titel, van La Libre. Aanleiding: professor emeritus van de UCL Michel Quévit (°1939), specialist in 'regionale ontwikkeling', heeft een boekje geschreven, waarin hij zogenaamd bewijst dat Vlaanderen al sinds de 19de eeuw op de kosten van Wallonië geleefd heeft. Noch min noch meer. Men mag zich niet blind staren op de transfers van belastingen en sociale zekerheid, maar men moet kijken naar de belangrijkste uitgaven die de Belgische staat heeft gedaan. Hij krijgt daar in de krant twee bladzijden voor, inclusief een interview. Hij gaat ver in de tijd terug om dat te 'bewijzen'. Na de landbouwcrisis in 1880 steunt de Belgische staat de oprichting van landbouwcoöperatieven, wat tot de financiële macht van de Boerenbond en daarna van de Kredietbank heeft geleid. Dat moet dus een bewijs zijn dat Vlaanderen toen al op de kosten van Wallonië leefde... Hij moet wel toegeven dat er in de jaren '70 van vorige eeuw een politiek bestond, waarbij er voor elk in Vlaanderen geïnvesteerd federaal miljard ook in Wallonië een miljard tegenover moest staan. Maar die compensatie was zogenaamd beperkt tot 16 miljard BF, terwijl de ontwikkeling van de haven van Zeebrugge volgens hem 115 miljard BF heeft gekost. Of het ene bedrag per jaar was, en het andere over een veel langere periode komen we natuurlijk niet te weten. (En of ze kloppen is een andere vraag). Maar zo nauw steekt het natuurlijk niet, als de enige bedoeling is de Vlamingen een slecht geweten te schoppen.

'Hors Hainaut'..

En dan komt de klap op de vuurpijl: nadat Vlaanderen meer dan honderd jaar op de kosten van Wallonië leefde, krijgt Vlaanderen nu de laatste vijftien jaar volgens hem meer geld van de Europese structuurfondsen dan Wallonië. "Men moet zich dus vragen stellen bij de solidariteitsmechanismen, zowel in België als in Europa". Om zijn berekeningen te doen kloppen, heeft hij echter een goocheltruc bedacht, die in het artikel heet: 'hors Hainaut'. ("Hors Hainaut, la part de la Flandre a été superieure"). Anders en duidelijker geformuleerd: als ik, professor Quévit, de (massieve) Europese steun aan Henegouwen niet meetel, dan heeft Vlaanderen in de laatste vijftien jaar meer geld gekregen van de Europese structuurfondsen dan Wallonië. Hij rekent er dus gewoon Henegouwen niet bij, gebaseerd op een hersenkronkel zo groot als een dodelijke tumor: de subsidies van 'Objectif 1' en opvolgers in Henegouwen werden en worden rechtstreeks door de Europese Commissie behandeld en betaald, en dus tellen ze niet mee bij een berekening van het geld dat de EU aan België toekent, en daarna door België verder verdeeld wordt. Simpele tovertruc, demagogisch resultaat. Het gaat wel om tientallen miljarden BF. Zover ik kon nagaan gaat het om ongeveer 30 miljard BF in de periode 1994-1999 in het kader van "Objectif 1". In de volgende fase, de 'Phasing-Out', beschikte Henegouwen over ongeveer 50 miljard BF. (Zie b.v. een uiteenzetting van Di Rupo, zonder datum, in de gemeenteraard van Mons over de bedragen, hier ... ). Bij de verdeling van de Europese Structuurfondsen vandaag, voor de periode 2007-2013, is het totaal bedrag voor België begroot op 1 miljard 265 miljoen euro (FEDER + FSE), 'hors Hainaut' wel te verstaan! Daarvan zou 594,3 miljoen naar Vlaanderen gaan, 447,6 miljoen naar Wallonië en 182,6 miljoen naar Brussel en de Cocof (Franstalige Gemeenschap in Brussel), en 40 miljoen naar de federale overheid. Schijnbaar inderdaad meer voor Vlaanderen, maar de 638,2 miloen voor Henegouwen in die periode zitten daar dus NIET bij. Als men Henegouwen er bijtelt en het 'Belgisch' bedrag van 1 miljard 265 miljoen euro iets anders opdeelt (in Brussel, van de 182,3 miljoen euro, de Gemeenschapssubsidies voor de Cocof, opleiding b.v., afslitst van de subsidies die vallen onder de gewestfuncties van het Brussels Gewest), komt men op 1 miljard 249,6 miljoen voor Wallonie + Cocof: 638,2 miljoen voor Henegouwen dus, en 611,4 miljoen voor de rest van Wallonië en Cocof. (Een onverdachte bron in deze: CSEF, Comité Subrégional de l'Emploi et de la Formation, Brabant Wallon, 22.03.07: Slides over de Europese structuurfondsen). Alleen naar Henegouwen gaat dus meer dan naar Vlaanderen, en in het totaal meer dan het dubbele naar de Franstalige Gemeenschap (Wallonië plus Cocof) dan naar Vlaanderen. Zijn verkeerde voorstelling blijft ook zonder weerwoord in La Libre. Geen eigen onderzoek, geen correcte statistiek, maar wel een foto van de fantast over bijna een volle bladzijde. De bekende luie journalistiek van vandaag: microotje onder de neus, thuis snel uitschrijven, en klaar is kees.

De professor krijgt ook een interview. En dan komt zijn ware bedoeling naar boven. Het boekje moet de Vlamingen een slecht geweten schoppen, en hen aansporen iets dankbaarder te zijn tegenover die Walen die hen meer dan honderd jaar hebben onderhouden. Hij sluit het interview af met: "de basis voor de Europese structuurfondsen is dat rijke regio's de arme steunen. En als Vlaanderen bij de volgende staatshervorming de sociale en fiscale solidariteit opzegt, zet ze zich in een moeilijke situatie, in tegenstrijd met de Europese logica. En we zouden geen deel meer uitmaken van dezelfde staat, want Europa denk in staten." Dat is dus de bedoeling: Vlaanderen moet solidair blijven met Wallonië, anders zet het zich buiten Europa. Vlaanderen heeft meer dan honderd jaar op kosten van Wallonië geleefd, krijgt nu zelfs meer van Europa dan Wallonië, en daarom moet het nu solidair blijven wat de transferts betreft.

"We leven in twee verschillende landen"

Dergelijke onzin is op zich geen bespreking waard. Als ze echter breed uitgesmeerd wordt in de krant, zonder enige correctie, gaat ze een eigen leven leiden, en zullen Franstaligen daar nog jarenlang naar refereren, want het stond op de voorpagina van La Libre: Vlaanderen heeft geleefd op de kosten van Wallonië. Van La Libre had ik iets beters verwacht. Maar ja, wat zegde De Wever in La Libre van 30 maart '10 (met foto op de voorpagina en een citaat van hem als titel "Si ce pays n'évolue pas, ça va aller très mal"), naar aanleiding van de publicatie van de verkiezingsbarometer van La Libre: "men stelt meer en meer vast dat de Franstalige en Vlaamse publieke opinie verschillend zijn ... we leven in twee verschillende landen". Misschien kunnen Le Soir en La Libre alvast beginnen het nieuws over Vlaanderen in hun buitenlandrubriek te zetten? Kwestie van hun lezers voor te bereiden op wat ze zelf veroorzaken. Want hun stemmingmakerij en herhaalde beledigingen zorgen er toch alleen maar voor dat in Vlaanderen steeds meer mensen steeds minder zin hebben om zich als fascist of nazi te laten uitmaken door hun 'landgenoten'. Er bestaat een spreuk hiervoor: wie wind zaait, zal storm oogsten. Wat bezielt hen toch?

(Op de website van La Libre, enkele reactie van lezers op het artikel, die het ook niet zo voor die professor hebben: "Quevit est l'un de ces idéologues du mouvement wallon... l'auteur du livre est un propagandiste socialiste wallingant qui était à l'époque au service de Jean-Marie Dehousse.")

Het boek: "Flandre-Wallonie, quelle solidarité ?/De la création de l’Etat belge à l’Europe des Régions". 178 p., 19 €, éditions Couleur livres.
Het artikel...
Het interview ...
Meer over Michel Quévit in de Franstalige Wikipedia (eerder een hagiografie)

_________________________________________________

(*) Toemaat.
Het is niet zo dat de hele Franstalige Brusselse beau monde de vergelijking van Maingain met de Duitse bezetting kan smaken. Philippe Moureaux (PS) distancieerde er zich meteen van. ("Ce qu'a dit Olivier Maingain est doublement scandaleux à la fois à l'égard de la Flandre mais aussi de tous ceux qui ont souffert pendant la Seconde Guerre mondiale", LLB 1.04.10). Moureaux was anders eerder ook niet mals voor de Vlamingen, en verweet de VDAB praktijken die met het nazisme vergelijkbaar waren. De niet benoemde burgemeester van Wezembeek François van Hoobrouck (MR) laat in La Libre van zaterdag 3 april dan weer noteren (ook 2 blz voor die man): "Philippe Moureaux is onze vriend niet, hij vraagt slechts één ding, dat is geld krijgen."

Ook voor een Brussels joods zwaargewicht, David Susskind, erevoorzitter van het 'Centre Communautaire Laïc Juif', was de vergelijking van Maingain onaanvaardbaar. In een open brief aan Didier Reynders eist hij dat Maingain zijn onduldbare en onaanvaardbare uitspraak terugneemt. Niet dat hij het onaanvaardbaar vindt dat Maingain de Vlamingen weer uitmaakt voor nazisten, maar wel dat het onaanvaardbaar is de nazimisdaden zo te banaliseren en daarmee in het bijzonder... de Shoah: "Oser établir une comparaison, même forte, entre l’attitude de politiciens flamands actuels et l’occupation allemande revient à banaliser les crimes des nazis et, en particulier, la Shoah. (La Libre, 3.04.10: Susskind : "Maingain doit retirer ses propos !"). Dat zelfde 'Centre Communautaire Laïc Juif' gaf dan weer enkele maanden geleden Philippe Moureaux onder zijn voeten voor onaanvaardbare uitspraken in Le Vif/L’Express van 06.10.2009. Het bedroefde Moureaux, naar aanleiding van de rellen in zijn gemeente Molenbeek, dat sommige joden de moslims geen recht toestaan om verschillend te zijn. (Moureaux: «Cela m’attriste, aujourd’hui, de voir des représentants de la communauté juive refuser ce droit à la différence pour les musulmans.»). Wij hebben nooit een uitzonderingspositie gevraagd, was hun reactie. ('Philippe Moureaux : inacceptable dérapage'). En zo gebruikt de ene de 'onaanvaardbare' uitspraken van de andere om zijn punt te maken en met reklame voor zijn bollenwinkel de kranten te halen.

'Onaanvaardbaar', waarschijnlijk het meest door vakbonden, politieke partijen en drukkingsgroepen allerhande gebruikte woord de laatste maanden?