(ema) van de 'kwaliteitskrant'

In DS (editie Antwerpen) van 19 maart '10 schrijft (ema) over het decreet ‘wonen in eigen streek': "De Vlaamse regering werkt aan een herziening. Zo zouden de beperkingen binnenkort alleen nog gelden voor huizen en niet langer voor bouwgronden." Het is net het omgekeerde. Met een toemaat over de love-Story van DS en Thomas Siffer, 'beroepsjournalist'.

De regionale pagina's Antwerpen van De Standaard publiceren op vrijdag 19 maart '10 een artikel met de titel 'Huis te koop, maar niet voor Nederlanders', en de ondertitel 'Door een nieuw decreet kunnen Kempenaars niet meer aan Nederlanders verkopen'. Getekend: (ema).
Enkele uittreksels: "Om ook jonge paren de kans te geven om nog een betaalbaar stulpje op de kop te tikken onder de eigen kerktoren keurde de Vlaamse regering vorig jaar een nieuwe wet goed: het fameuze decreet ‘wonen in eigen streek'. Volgens dat decreet kunnen bouwpercelen en woningen in woonuitbreidingsgebieden alleen nog worden verkocht aan mensen die een ‘aantoonbare band' hebben met de betrokken gemeente... De beperking geldt alleen voor een welbepaald aantal gemeenten aan de kust, in de Brusselse rand én aan de Nederlandse grens...
... Zo zag een echtpaar uit de Meerkens in Poppel (deelgemeente van Ravels) jarenlang hoe alle panden bij hen in de buurt voor veel geld verkocht werden aan rijke Nederlanders. Nu ze zelf willen verkopen, blijkt de wet veranderd. ‘Ons huis is onverkoopbaar geworden', zegt de man. ‘Als we alleen nog mogen verkopen aan mensen uit Groot-Ravels, wordt de markt wel heel klein. Een grote groep kandidaat-kopers wordt gewoon uitgesloten. Dat is pure discriminatie.' In het kantoor van notaris Filip Segers in Weelde krijgen ze de jongste weken voortdurend ongeruste klanten over de vloer. ‘Vooral in Poppel hebben we heel wat woonuitbreidingsgebieden, met veel grote huizen en villa's. Tot vandaag werd dat soort woningen bijna altijd verkocht aan Nederlanders. Voor een Vlaams gezin ligt de lat meestal op 350.000euro. Onze noorderburen durven daar makkelijker over te gaan, tot 500.000euro.'"

En dan komt de merkwaardige laatste zin: "De Vlaamse regering werkt aan een herziening van het decreet. Zo zouden de beperkingen binnenkort alleen nog gelden voor huizen en niet langer voor bouwgronden." Het omgekeerde van de waarheid. Als de beperkingen straks alleen nog zouden gelden voor huizen, dan pas zouden de Kempenaars in woonuitbreidingsgebied hun huizen nooit meer aan Nederlanders kwijt kunnen.

Wat zegde Freya Vanden Bossche daar reeds over tijdens de plenaire vergadering van het Vlaams parlement op 3 maart 2010 : "We zijn het met elkaar eens dat wonen in eigen streek niet mag betekenen dat voor huizen die er al staan, allerlei stringente regels zouden gelden, maar enkel voor de nog te bouwen woningen in die woonuitbreidingsgebieden. Dat decreet moet snel worden aangepast."

De berichtgeving hierover in de 'kwaliteitskrant'

- De Standaard schrijft op 1 sept '09 (ook alle andere kranten): "Vanaf 1 september 2009 worden in 69 Vlaamse gemeenten en steden nieuwe bouwkavels enkel nog verkocht aan kopers die een nauwe band met de streek hebben."

- In De Standaard van 4 maart '10, over een Brussels koppel dat zogenaamd niet welkom is aan de Kust, wordt het dan weer anders: "... De evaluatiecommissie van de provincie West-Vlaanderen besliste dat het koppel het huis niet mocht kopen. De commissie baseerde zich daarvoor op het artikel 'Wonen in eigen streek' uit het Grond- en Pandendecreet. Dat geldt sinds september vorig jaar in 69 Vlaamse gemeenten."

- Vrijdag 05 maart '10 publiceert Wilfried Vandaele, Vlaams parlementslid (N-VA) en schepen van Ruimtelijke Ordening in De Haan, een opiniestuk in De Standaard, waarin hij uitvoerig toegelicht dat het enkel om 'woonuitbreidingsgebieden' gaat.

- De Standaard echter blijft volharden in de boosheid, en schrijft op 8 maart '10: "Christian Van Eyken dient vandaag bij de Europese Commissie een klacht in tegen de Vlaamse regel 'Wonen in eigen streek'. Die regel zegt dat potentiële kopers van een kavel of woning in 69 gemeenten een 'voldoende band' met die gemeenten moeten kunnen aantonen."

- Het is wachten tot DS van 17 maart '10 om eindelijk een iets juistere informatie te lezen, en dat het niet gaat over alle woningen en kavels in die 69 gemeenten: "De Vlaamse minister van Wonen, Freya Van den Bossche (SP.A) werkt aan een aanpassing van het decreet ‘wonen in eigen streek'. Dat zal straks alleen nog van toepassing zijn in nieuwe, nog aan te snijden woonuitbreidingsgebieden, niet meer in bestaande woonuitbreidingsgebieden zoals nu nog het geval is."

Maar (ema) leest blijkbaar de eigen krant niet, waardoor (ema) op 19 maart '10 nog schrijft: "Zo zouden de beperkingen binnenkort alleen nog gelden voor huizen en niet langer voor bouwgronden." Wie gelooft die gazetten nog?

Toemaat: de love-Story van DS met Siffer

Han Soete (De Wereld Morgen, opvolger van Indymedia) verklaarde in de Standaard van 27 febr '10: “De Morgen is een lifestyledagblad geworden en er is maar één kwaliteitskrant meer: De Standaard”. Het is maar hoe laag men de lat legt om van een 'kwaliteitskrant' te spreken natuurlijk. Een krant die deze week, (DS 17 maart '10), nog een derde van een bladzijde geeft aan Thomas Siffer (hoofdredacteur van Story), om in een 'brief van de dag' te melden dat hij als beroepsjournalist een gratis abonnement tweede klas heeft bij de NMBS, maar liever eerste klas reist. Hij klaagt erover dat hij soms geen eerste klas vindt, alhoewel hij voor hij instapt al de datum moet invullen op zijn tienrittenkaart, een toeslagkaart van 4,20 euro per rit om naar eerste klas over te stappen. Omdat hij de datum nu pas op de trein invult, nadat hij in eerste klas een zitje heeft, kreeg hij van een controleur een boete van 25,80 euro. Dat noemt hij 'georganiseerde diefstal'. Per 'brief van de dag' vraagt hij terugbetaling van zijn boete aan de NMBS. Erg belangrijke en maatschappelijk relevante informatie voor de lezers van een kwaliteitskrant! Maar zo kan Siffer nog eens gratis reklame maken voor zijn 'boekske'. Eerder gaf DS hem al een platform, ondermeer in de vorm van een opiniestuk om er zich over te beklagen dat hij geen kaart kreeg van 'beroepsjournalist' (DS, 16 sept '08). Hij noemde dat pathetisch zelfs 'broodroof'. Kort daarna kreeg hij een kaart van stagiair, en ondertussen heeft hij blijkbaar een kaart van 'beroepsjournalist' op zak. (Zie artikel 3.12.08: 'Siffer van Story heeft eindelijk een perskaart!'). Siffer slaagt er wel meesterlijk in, met het uitpakken van zijn persoonlijke zaken, in De Standaard te geraken. Hij mocht deze maand ook nog voor de reisbijlage van De Standaard een reportage van twee en een halve bladzijde maken, ingeleid met: "Thomas Siffer, de hoofdredacteur van het weekblad Story, nam zijn vrouw en zijn dochter mee naar de Portugese Alentejo voor een rondje pousada's bezoeken met de fiets." (DS-Reizen, 6 maart '10). Zo reist hij niet alleen gratis met de trein, maar krijgt hij ook vliegtuig en drie weken hotel cadeau voor de hele familie. Naast opnieuw gratis reclame voor Story.

DS en Siffer: een love-Story? Met een man waarvan de burgerlijke rechtbank in Kortrijk nog recent, in oktober vorig jaar, in de rechtszaak ‘Story versus Crombé' aangaf "dat sommige onderdelen van de artikels en sommige verklaringen van hoofdredacteur Thomas Siffer op VTM moeten worden beschouwd als laster en eerroof". (Maar gezien er geen aantoonbaar verband was tussen de laster en eerroof en de schade van Crombé, werd er geen schadevergoeding toegekend, en werd hij hiertoe niet veroordeeld.). (Bron: DS online, 10.11.09). Of hoe de dagbladboekskes en de weekbladboekskes steeds meer naar elkaar toegroeien.

Is Siffer nu freelancer of bediende bij Story?

Siffer noemt zich nu dus 'beroepsjournalist', en hij mag daarom gratis op de trein, tweede klas. Volgens een wet van 1963 kan men alleen 'beroepsjournalist' worden als men in loondienst is. Voor de Rijksdienst voor Pensioenen is een beroepsjournalist "door een arbeidsovereenkomst als bediende met een werkgever verbonden. Een activiteit als free-lance journalist is uitgesloten." De VVJ (Vlaamse Vereniging van Journalisten) schreef mij eind 2008, n.a.v. 'Siffer heeft eindelijk een perskaart' dat door "de finesses van de wet van '63' ook freelancers erkend kunnen worden als beroepsjournalist". Waar dat in de 'finesses' van die wet staat kon ik nergens vinden, en heeft de VVJ mij tot vandaag nog altijd niet uitgelegd. Bovendien mag een beroepsjournalist "geen enkele vorm van handel drijven en met name geen op reclame gerichte werkzaamheid uitoefenen". Is Siffer nu geen freelancer meer, maar bediende bij Story, en daarnaast zelfstandige in bijberoep, om zo voor DS en anderen te kunnen werken? Of kreeg hij toch een perskaart van 'beroepsjournalist', al blijft hij freelancer, om zijn "meer dan twintig jaar goed belegde boterham met journalistiek" verder te verdienen? Is zo een reportage in Portugal geen 'op reclame gerichte werkzaamheid'?

Daar zou hij wellicht, samen met de VVJ, wel eens een brief of een opiniestukje kunnen over schrijven. In zijn opiniestuk van 16 september 2008 dreigde hij nog, indien hij geen kaart van beroepsjournalist kreeg "de erkenningscommisie graag een lijst te bezorgen van de talloze dragers van een perskaart - ook in de erkenningscommissie zelf - die politici advies geven, debatten leiden, presentaties doen, bedrijfsfilmpjes maken, cd-hoezen fotograferen, reclameteksten schrijven, enzovoort. En dan vraag ik vriendelijk dat ook hun perskaart wordt ingetrokken." (Gepubliceerd door DS). Heet zoiets geen chantage?

Boekskes en sommige 'beroepsjournalisten' graven graag bij anderen, maar houden het eigen potje liefst bedekt natuurlijk. Daarover oordelen ze zelf dat het niet maatschappelijk of politiek relevant is. En verkeerde informatie blijven geven, dat kunnen ze heel goed.