De Padt: ernstige cumulverslaving (deel 2)

Partijvoorzitter Verhofstadt zoog vorige zomer een functie uit zijn duim om de trouwe VLD-partijsoldaat De Padt verder hetzelfde inkomen te garanderen als dat van staatssecretaris. Iets meer dan het dubbele dan als Kamerlid. Met een job waar deze geen barst van kent. Volgens Le Vif is zijn benoeming tot regeringscommissaris echter onwettig.

Het weekblad Le Vif/l'Express schreef in zijn uitgave van vrijdag 15 januari '10 dat Guido De Padt (VLD) de functie van regeringscommissaris onwettig uitoefent.
'Guido De Padt, le commissaire du gouvernement hors la loi'
Een wet uit 1931 zegt dat een voormalig parlementslid binnen het jaar na afloop van zijn mandaat geen functie mag krijgen die door de overheid wordt betaald. Alleen het ministerschap (of staatssecretaris) is daarop een uitzondering. De Padt zat in de Kamer, tot hij in december 2008 minister van Binnenlandse Zaken, Patrick Dewael (VLD), verving. Na zes maanden moest hij al baan ruimen voor Annemie Turtelboom. Maar omdat zijn partij De Padt wilde belonen, werd meteen een nieuwe post in het leven geroepen: die van regeringscommissaris. In die functie zou hij sinds juli 2009 de overheid doorlichten (Regeringscommissaris, 'belast met de interne audit van de Federale Overheid'. Veel is daar na een half jaar op zijn website niet van te merken). De Padt krijgt daarvoor het loon en de onkostenvergoeding van een staatssecretaris (206.000 euro per jaar), en een eigen kabinet. Volgens Le Vif bevestigen verschillende juristen, waaronder de met naam genoemde Marc Verdussen, professor publiek recht aan de UCL, dat de benoeming onwettig is, op basis van alinea 1 van artikel 5 van de wet van 6 augustus 1931. (Verdussen: « Le législateur a voulu éviter par là que la nomination d'un parlementaire à une telle fonction puisse être interprétée comme une faveur destinée à le récompenser pour son allégeance ou sa complaisance à l'égard du gouvernement fédéral, au risque de mettre à mal son indépendance et d'oblitérer ainsi la fonction parlementaire de contrôle de l'activité gouvernementale »).

Ondertussen heeft De Padt een kabinet ('beleidscel') van 15 medewerkers samengesteld dat 'dient om expertise te verzamelen'. (Daaronder: Philippe Danneels, chauffeur, Karin Martens, kokkin, Marijke Merckaert, dienstbetoon).

In De Standaard van zaterdag 16 jan mag jurist De Padt zijn 'illegale' benoeming verdedigen:
"Ik neem aan dat men in dit land weet wat men doet. Ik heb deze functie niet gevraagd, ze is me aangeboden. De Kanselarij heeft juridisch advies ingewonnen en geoordeeld dat het kon. Bovendien ben ik tot twee keer toe aangesteld (een laatste keer met Leterme II in november, red.). Ik neem aan dat dat niet gebeurd zou zijn als er de minste juridische twijfel over de wettelijkheid was... Het artikel waar Le Vif mee zwaait, slaat op benoemingen tot een 'bezoldigd Staatsambt'. Daartegen kan iedereen beroep aantekenen bij de Raad van State. Maar de regeringscommissaris is toegevoegd aan de regering. Daartegen is geen beroep mogelijk. Deze wet is dus niet van toepassing." Als dat al het geval zou zijn, dan zegt De Padt die wet niet te overtreden, omdat die een exhaustieve lijst van 'ambten of mandaten' geeft die onverenigbaar zijn. Van een 'regeringscommissaris' is daarin geen sprake.

Als de regeringscommissaris, zoals hij zelf zegt, toegevoegd is aan de regering, is het logisch dat die niet voorkomt in de exhaustieve lijst van 'ambten of mandaten' die onverenigbaar zijn. Zijn argumenten slaan dus nergens op. Een uitspraak van hem, in de zomer van 2009: "Er bestaat geen wet die deze cumul verbiedt, dus is ze toegelaten. Regeringsleden mogen hun job niet combineren met een lokaal mandaat van burgemeester of schepen. Maar ik maak geen deel uit van de regering." Toen zegde hij dat om zijn cumul van regeringscommissaris met deze van schepen in Geraardsbergen, en tegelijk OCMW-voorzitter te verdedigen, want als lid van de regering is een dergelijke cumul in elk geval verboden. Nu maakt hij dus een bocht van 180 graden om zijn goed betaalde job te redden, en is hij plots wel toegevoegd aan de regering. Ofwel maakt hij dus deel uit van de regering, en is zijn cumul onwettig, ofwel maakt hij geen deel uit van de regering, en is zijn benoeming als regeringscommissaris onwettig.

Kamerlid Ben Weyts (N-VA) trok die regeling met cumul al meteen eind juli '09 in twijfel, toen zonder resultaat. Zie: 'De Padt: ernstige cumulverslaving'. Zou het dit keer wel lukken om dergelijke politieke graaicultuur in te tomen?