Dilbeekse Delvaux drie keer blij

Beatrice Delvaux zag in een week tijd drie keer goed nieuws rond de aanstelling van Leterme als nieuwe premier. Vooral dat hij zich vooreerst niet met BHV zal bezig houden. Het beste nieuws is echter voor haar dat CD&V alleen nog achter een onderhandelde oplossing staat, met toegevingen. Alleen van de Vlamingen wel te verstaan.

Het is pas een drietal weken geleden dat Beatrice Delvaux in Le Soir (vrijdag 6 nov '09) een - ondertussen berucht - editoriaal schreef met de titel 'Van Rompuy, ja.. als het neen is voor Leterme' ('Van Rompuy, oui ... si Leterme c'est non'). Dat is 'gewoon een vaststelling dat hij het niet kan', verklaarde ze toen in een interview, de volgende dag in De Standaard. (Zie: 'De Jeanne d'Arc van Dilbeek'). In haar editoriaal van 20 november '09 vindt ze de aanduiding van Van Rompuy een goede zaak voor België, op dit 'detail' na dat de opvolger als eerste minister ons land 'in veilige wateren moet houden'. (Zie: 'De nog niet gelukzalige Beatrice van Dilbeek'). In haar editoriaal van zaterdag 28 november zet ze een verdere stap. Ze blijft er wel bij dat Letermes robotfoto "niet overeenstemt met het vereiste profiel van premier dat vandaag nodig is om communautaire onderhandelingen te voeren" (dat vereist creativiteit, diplomatie, compromisbereidheid, tactiek, discretie), "en dit zelfs nog de voorbije week door verschillende Vlaamse commentaarschrijvers en politici in de verf werd gezet".

Maar ze is toch blij omdat er "afgelopen week drie keer goed nieuws te rapen viel." Het eerste goed nieuws is dat de vervanging van Van Rompuy snel verliep. Een tweede dat Dehaene, en niet Leterme, aan zet is voor communautaire onderhandelingen. Een derde dat CD&V-voorzitster Marianne Thyssen niet meer wil weten van een eenzijdige splitsing van BHV. En dat is voor de Jeanne d'Arc van Dilbeek natuurlijk "het echte lichtpunt van de week", dat volgens haar in belangrijke mate de verdienste van Marianne Thyssen is: "Onder het vorige voorzitterschap van die partij (NvdR: Leterme) was het perspectief dat er een splitsing zou komen zonder toegevingen. Deze week zijn die bedreiging en dat dictaat op slag openlijk en publiekelijk van tafel geveegd. Marianne Thyssen heeft het publiekelijk verklaard, waarmee ze duidelijk en bij voorbaat de speelruimte van Yves Leterme afbakende."

Dat Dehaene ingezet werd om Leterme in de '16' te krijgen, dat is vermoedelijk de 'verdienste' van Delvaux, met haar berucht editoriaal. CD&V kon niet anders dan de post voor Leterme opeisen, maar laat hem niet de communautaire onderhandelingen voeren, om Leterme aanvaardbaar te maken voor de Franstalige partijen. 'Koninklijk opdrachthouder' Dehaene zal op zijn eentje communautaire gesprekken achter de schermen voeren (of helemaal geen?), om tegen Pasen een of ander ei uit te broeden. Dat CD&V nu zelfs openlijk afstand neemt van haar verkiezingsbeloften, is echter niet de verdienste van Delvaux, maar heeft er alles mee te maken dat CD&V er heel veel voor over heeft om aan de macht te blijven, ook als dat betekent dat ze haar sterke beloften aan de kiezer verloochent. Is haar vijfde verkiezingsbedrog al in aantocht? (Zie ook: 'Leterme II: CD&V-kiezer een vierde keer bedrogen').

Alleman bediend?

Tenzij er natuurlijk geen akkoord komt over de splitsing van BHV en, zoals Bart Maddens het formuleert: "is dan de enige oplossing inderdaad een noodwet, waarmee het probleem over de volgende federale verkiezingen wordt getild." (DS 26.11.09). Daardoor ontsnapt CD&V dan aan haar vijfde kiezersbedrog. Wellicht is dit voor CD&V nog de beste uitgangspositie voor de volgende verkiezingen? Ze is dan wel jaren aan de macht geweest, maar kan toch naar voor schuiven dat ze niets toegegeven heeft. Ze zal zich er wel voor hoeden om een volgende keer nog staffe beloften te doen (want 'wie gelooft die mensen nog?'), maar zou wel eens de lef kunnen hebben om Leterme naar voor te schuiven als de man die ervoor heeft gezorgd dat er geen Vlaamse toegevingen gedaan werden tijdens zijn premierschap. Of hoe de gedreven ambitie van Leterme om premier te worden uiteindelijk nog zou kunnen uitgelegd worden als een dam tegen toegevingen. Het is maar hoe je iets bekijkt, nietwaar...

Ondertussen stelt de CD&V-achterban zich blijkbaar geen vragen - toch niet publiek - bij het feit dat voorzitster Marianne Thyssen in de weekeindeditie van de FDF-spreekbuis Le Soir een volledige bladzijde lof toegezwaaid kreeg, waarin, dixit Delvaux, "mensen uit het noorden en het zuiden haar autoriteit, discretie, vastberadenheid en gezond verstand prijzen." Volgens Delvaux was met Leterme CD&V een partij geworden "die verdronken was in de nationalistische eisen van de N-VA. CD&V was haar legendarische hoedanigheid kwijtgeraakt van een Vlaamse partij en heuse machtsmachine, die toch in staat was tot pragmatisme, en op verschillende momenten in de Belgische geschiedenis haar verantwoordelijkheid opnam als pleitbezorger van de federale staat." Het door Delvaux gewenste pragmatisme is dus terug, maar dat ligt natuurlijk aan de legendarische hoedanigheid van CD&V als een heuse machtsmachine. Een eigenschap die ze nooit kwijt was geraakt. Is het daarom dat men geen 'Vlaamsgezinde' achterban meer hoort? Etienne Schouppe heeft wellicht luid genoeg geroepen 'alleman bediend, tout le monde servi?", zoals vroeger de controleur op de Brusselse trams.

De Morgen publiceerde het editoriaal van Delvaux met de titel: 'Een ode aan CD&V-voorzitster Thyssen' (Tekst op de website van De Morgen, gedateerd 30.11.09)

Tekst in Le Soir 'Les trois bonnes nouvelles de la semaine'