Festivals blijven dodelijk
De laatste twintig jaar is het aantal jongeren met gehoorproblemen verdrievoudigd. O.a. door oorverdovende festivals. Een zeer ernstig probleem van volksgezondheid: gehoorschade is niet met een pilletje te genezen, het is onomkeerbaar. Er komt nu een 'rondetafelconferentie' tussen ministeries, omdat de normen onduidelijk zijn. Maar waarom heeft het parlement niet zelf de moed om hoorzittingen te organiseren en daarna een decreet op te stellen en goed te keuren, dat duidelijk genoeg is om de uitvoerende macht te verplichten het ook uit te voeren? Dat is toch zijn kerntaak?
Permanent worden nieuwe decreten en wetten gemaakt, te veel, veel te veel. Maar een duidelijke regelgeving die een zeer ernstig probleem van volksgezondheid betreft, daar komt men blijkbaar niet aan toe. Vlaams volksvertegenwoordiger Felix Strackx (Vlaams Belang) heeft daar reeds in 1996 (!) over geïnterpelleerd. Ondertussen is het lawaai op festivals en fuiven nog (letterlijk..) oorverdovender geworden, en blijft de overheid zich verstoppen achter 'onduidelijke normen' om niet op te treden. Naar aanleiding van de zelfmoord van Dietrich Hectors en de reportages van Peter Van Tyghem in De Standaard, (zie mijn eerder artikel: 'festival kunnen dodelijk zijn'.) stelde Felix Strackx hierover op 6 oktober '09 opnieuw een 'Vraag om uitleg' aan Jo Vandeurzen, Vlaams minister van Welzijn, Volksgezondheid en Gezin, 'over de preventie van gehoorschade ten gevolge van te luide muziek op publieke evenementen'.
Uit zijn vraagstelling: "Alle ORL-specialisten (oto-rhino-laryngologieartsen) zijn zeer eensluidend en formeel: een mens kan 75 decibel acht uur lang verdragen zonder problemen; 90 decibel mag men maar een kwartier ondergaan; als het boven de 100 decibel gaat, mag men maar heel kort worden blootgesteld aan dat geluid. Vanaf een voortdurende belasting van 90 decibel, is er kans op gehoorbeschadiging. Negentig decibel is trouwens ook de limiet die wordt gehanteerd op de werkvloer. Men moet hierbij goed weten dat decibel een logaritmische schaal is waarbij een verhoging van drie decibel een verdubbeling van de geluidsdruk betekent... Volgens de specialisten krijgen zij heel geregeld patiënten over de vloer die last hebben van tijdelijke en zelfs blijvende gehoorbeschadiging na het bijwonen van een rockconcert. Bij piekmomenten in de hoge frequenties – tussen 6000 en 8000 hertz – van 110 decibel, treedt er namelijk een ernstige en onomkeerbare beschadiging van het binnenoor op. Dat is niet meer te verhelpen, ook niet operatief: het binnenoor is onherroepelijk stuk. Toch kunnen de talrijke festivals, fuiven en dies meer ongestoord duizenden jongeren blijven opzadelen met ernstige gehoorproblemen."
Duidelijke probleemstelling. En wat antwoordt de minister?
Minister Vandeurzen: "De laatste twintig jaar is het aantal jongeren met gehoorproblemen verdrievoudigd. Jongeren maken op dit moment ongeveer 20 percent uit van de geluidsslachtoffers. De geluidsproblematiek op publieksevenementen – maar zoals gezegd ben ik het eens met de opmerking dat het een bredere thematiek is – is belangrijk genoeg om met de diensten en de betrokken middenveldspelers de ontwikkeling na te gaan van een structureel beleid, in samenwerking met de collega’s uit de Vlaamse Regering. Niet enkel minister Joke Schauvliege, bevoegd voor leefmilieu en cultuur, met wie ik hierover uiteraard al contact heb gehad, maar ook de collega bevoegd voor jeugd en onderwijs is betrokken partij. Minister Schauvliege heeft het initiatief aangekondigd tot het samenroepen van een rondetafelconferentie met de bevoegde Vlaamse instanties. Daaraan zal ik uiteraard ten volle meewerken en ik heb hiertoe al opdracht gegeven aan het Agentschap Toezicht en Volksgezondheid. Blijkbaar moeten we eerst eens op tafel leggen wat er allemaal aan normerend kader bestaat, wat beschikbaar is en wie wat kan doen, om vervolgens te kijken hoe we daaruit een omvattende strategie kunnen afleiden."
Erik Tack (Vlaams belang, huisarts), kwam eveneens tussen: "De jeugd sensibiliseren is één zaak, maar erin slagen is iets anders. Het is belangrijk dat er een wetgevend kader komt dat zegt dat bepaalde normen niet mogen overschreden worden. Het zou strafrechtelijk moeten beteugeld worden. En daarmee uit. Ik hoop dat deze minister dat ook zal doen."
Nu maar hopen dat Felix Strackx zich in dit thema vastbijt, en de overheid blijft achtervolgen tot er eindelijk een degelijke regelgeving uit de bus komt. Maar waarom heeft het parlement niet zelf de moed om hoorzittingen te organiseren en daarna een decreet op te stellen en goed te keuren, dat duidelijk genoeg is om de uitvoerende macht te verplichten het ook uit te voeren? Op het werk is meer dan 90 dB verboden, omdat het permanente oorbeschadiging kan veroorzaken. Waarom mogen festivals dan ongestraft hoger gaan?
De commissie voor Volksgezondheid maakt er zich toch iets te gemakkelijk van af. Ook zij is mede verantwoordelijk voor de opgelopen schade, als ze alleen maar passief wacht op de uitslag van een 'rondetafelconferentie', die kan verzanden in palavers zonder resultaat. Kan men niet spreken van schuldig verzuim en het niet helpen van mensen in gevaar, als het parlement niet snel die slagen en verwondingen doet stoppen? In deze materie zijn wettelijke normen even noodzakelijk als regels voor het verkeer. Is dat niet een kerntaak van het parlement?
HIER het volledig verslag van de tussenkomst i/d commissie
posted by Philippe Van den Abeele @ 22:15
9 comments
9 Comments:
Mogen mensen niet zelf beslissen aan welke volumes ze hun oren blootstellen ? M.a.w. of ze wèl of niet naar dergelijke festivals of discotheken gaan, of ze al dan niet oordopjes gebruiken... Hoe ver dient overheidsinmenging te gaan ?
Kijk eens hoe de overheid in Frankrijk het actieterrein aan het uitbreiden is van antitabaks- naar antialcoholcampagnes... Ronduit griezelig hoe men elke persoonlijke keuzevrijheid wil uitschakelen.
Is het echt 'zelf beslissen' of men zijn gehoor definitief laat kapot maken? Dat is toch niet de bedoeling van festivalgangers, maar een lelijk 'neveffect' dat ze er moeten bijnemen. Moest er minstens een keuze zijn tussen festivals waar de oren niet beschadigd worden, en andere waar dat wel het geval is (met de nodige informatie, niet blind en zonder kennis van de gevolgen zogenaamd 'vrij kiezen'), dan zou men EVT. van een 'eigen beslissing' kunnen spreken, maar DIE heeft men vandaag helemaal niet. Zelfs theaters worden oorverdovend, en brengen het gehoor schade toe. Veel vrije keuze is daar niet bij, men stelt het pas vast als men al een ticket gekocht heeft en in de zaal zit. In het belang van de veroorzaakte gezondheidsschade aan de hele jeugd, lijkt mij het opleggen van geluidsnormen geen te vergaande 'overheidsinmenging', maar een plicht, tegen de commerciële druk van de festivalorganisatoren en bands in. Moest uw gehoor ook erg beschadigd geweest zijn door die veroorzaakte 'neveneffecten', waar de jeugd niet bij stilstaat, ik denk echt niet dat u er op dezelfde manier op zou reageren als u nu deed. Ik vergeleek het met verkeersregels. Die beperken ook de vrijheid, om ernstiger schade te beperken. Elke vrijheid kent grenzen, zeker als het maar een schijn-vrijheid is, met levenslange schade tot gevolg.
Ook longkanker en levercirrose zijn neveneffecten en geen doelstellingen van rokers resp. drinkers. Ik denk dat men best mensen voldoende voorlicht en hen dan zelf laat beslissen. Misschien worden wel meer gehoorbeschadigingen veroorzaakt door het luisteren naar de ipod of het werken in lawaaierige fabrieken, wie zal het zeggen ?
Het enige argument dat een strengere aanpak voor festivals zou kunnen rechtvaardigen - daar hebt u een punt - is de jeugdige leeftijd van een deel van de bezoekers maar ik blijf huiveren voor een overheid die zich met alles bemoeit.
@ steven
mijn laatste poging..
ook ik huiver van de overdreven regelzucht van de overheid. Dat is een algemene stelling, waar ik het helemaal met u eens ben.
Maar hier gaat het om een maatregel om mensen te beschermen tegen overdreven lawaai dat door anderen wordt geproduceerd. Niet dus om rokers of drinkers, die inderdaad de gevolgen van hun EIGEN daden moeten dragen.
Eenvoudige vraag: op het werk mag niet meer dan 90 dB geproduceerd worden, omdat bewezen is dat een blootstelling aan een hoger lawaai permanente en niet te genezen gehoorschade berokkent. Ik denk niet dat u tegen een dergelijke maatregel, ter bescherming van de gezondheid van de medewerkers, enige bezwaren heeft? Waarom zou diezelfde maatregel ook niet mogen toegepast worden voor activiteiten van de vrije tijd? De schade is even groot, en men heeft bovendien inderdaad met jeugd te maken die zich niet bewust is van het risico. En als de inrichters van festivals volharden in de boosheid om bewust slagen en verwondingen toe te brengen (men kan dit toch niet anders noemen, als elke medicus kan zeggen dat het inderdaad bij de meer dan 100 geproduceerde dB tot gehoorschade leidt?), zich verstoppend achter 'onduidelijke regels', dan moeten ze met een dwingende wet verplicht worden niet meer dan 90 dB te produceren.
Zoals een werkgever niet de 'vrijheid' heeft om machines die meer lawaai dan 90 dB produceren te laten draaien zonder maatregelen om het lawaai te dempen (isolatiecabines voor perslucht, enz..). Of moet hier ook gelden dat men de keuze heeft om daar al of niet te gaan werken?
U mist de essentie : wat is het verschil tussen het tot zich nemen van een alcoholische vloeistof, sigarettenrook of lawaaierige muziek ? Geen ! En ook bier of sigaretten worden "door anderen geproduceerd" dus dat is geen punt. Het punt is dat iemand op dit moment behoort te weten dat roken tot longkanker kan leiden, te veel alcohol drinken tot levercirrose en te veel lawaai tot gehoorschade. Iemand die heden ten dage zonder oordopjes naar een rockconcert gaat en daar gehoorschade aan overhoudt heeft m.i. weinig redenen om achteraf te komen zeuren. Het doet me denken aan de zestigers met longkanker die nu zeggen "in onze tijd wisten we dat niet dat roken schadelijk was" terwijl mijn tachtigjarige grootvader zaliger zei dat men al voor de oorlog drommels goed wist hoe schadelijk roken was (niet zo moeilijk als je de ene na de andere rochelend en reutelend ziet aftakelen voor de Leuvense stoof) en om die reden ook nooit gerookt heeft.
Enkel wilsonbekwamen of kinderen moeten tegen zichzelf worden beschermd...
Op mijn eenvoudige vraag kreeg ik geen antwoord: op het werk mag niet meer dan 90 dB geproduceerd worden, omdat bewezen is dat een blootstelling aan een hoger lawaai permanente en niet te genezen gehoorschade berokkent. Ik denk niet dat u tegen een dergelijke maatregel, ter bescherming van de gezondheid van de medewerkers, enige bezwaren heeft?
Maar misschien heeft u er wel bezwaren tegen, en geeft u mij als antwoord de essentie, zodat ik het eindelijk kan begrijpen: iemand die heden ten dage naar een feestzaal gaat zonder nooduitgangen, moet niet komen zeuren dat hij ernstige brandwonden opliep bij een brand, want er hing een bordje aan de ingang met 'geen nooduitgang'. Iemand die van een trap valt zonder leuning, eigen fout, er hing toch een bordje 'geen leuning'. En wie bij regen op een glad stuk autoweg slipt en tegen een vrachtwagen botst op de andere kant, brutte eigen pech, want er stond een bordje 'hier geen vangrails'. Dat hoort iedereen heden ten dage te weten. En iemand die een rockconcert organiseert met geloei van meer dan 100 dB moet achteraf niet komen zeuren dat hij veroordeeld wordt voor slagen en verwondingen, want enkel wilsonbekwamen of kinderen moeten tegen zichzelf beschermd worden. En rockconcertorganisatoren zijn niet wilsonbekwaam. Hoogstens onbekwaam om verantwoordelijk gedrag te tonen, en de problemen af te schuiven op de bezoekers zonder oordopjes. Echter: die horen toch te weten dat wat "door anderen geproduceerd wordt" schadelijk is, die idioten. Het punt is dat preventie er alleen is voor sukkels die niet uit hun doppen kijken, en het dus dan maar zelf moeten weten. Afschaffen dus al die regels van preventie van ongevallen op het werk?
Deze reactie is verwijderd door de auteur.
laatste bericht verwijderd, alleen maar omdat het systeem twee keer mijn zelfde bericht van 21.51 u had gepubliceerd
Het gaan naar een muziekconcert is gewoon een overeenkomst tussen de concertganger en de organisator. Je betaalt - vrijwillig - om jezelf bloot te stellen aan al dan niet luide muziek. De kwestie 'gehoorschade te wijten aan een lawaaierige werkomgeving' lijkt me toch van een andere orde dan die van pakweg een bende metalliefhebbers die in een club kiest om zich aan de ergste teringherrie te onderwerpen. Het is ondertussen trouwens ook bewezen dat het headbangen van deze jongens hen blijvende hersenschade kan opleveren. Misschien weten die gasten dat zèlf niet en moeten er boven het podium bordjes worden opgehangen ? Men kan het zo gek niet bedenken of er zijn politici die met regeltjes op de proppen willen komen; men herinnere zich de burgemeester van Leuven die stagediven op Marktrock verbood. Enfin, ik wil niet blijven in herhaling vallen, maar ik geloof meer in een soort groeiende common sense van concertorganisatoren (en hun klanten) dan in overheidsregulering en daarmee is - voor mij alleszins - zowat alles gezegd.
Een reactie posten
<< Home