De struisvogels van weldenkend links

De ramadan begon al meteen met ernstige rellen in Anderlecht en Molenbeek. Voor de linkse Claude Demelenne is het genoeg geweest dat weldenkend links zijn kop in het zand steekt en de feiten minimaliseert. Als de oproerstokers van de stadsrazia's nagenoeg uitsluitend van araabs-islamitische oorsprong zijn, voelt het doctrinair links zich niet op zijn gemak. Links wil ze toch niet 'stigmatiseren'. Demelenne ziet vijf ernstige ontwikkelingen waardoor de chaos zich in de stad installeert, en waarvoor links blinde vlekken vertoont. Links moet ook de musulmaanse extremisten bestrijden die de jongeren radicaliseren door ze op te zetten tegen onze seculiere en Westerse waarden in het algemeen.

Op woensdag 26 augustus braken rellen uit in het metrostation Aumale in Anderlecht. Amokmakers vandaliseerden het station en gooiden projectielen naar de politie. De volgende dag braken nog heviger rellen uit in Molenbeek. Een hondertal straatjongens staken banden en auto's in brand, vernielden stadsmeubilair en beschadigden apartementsblokken. Het werd slechts rustig rond 4u30 's morgens: de meeste amokmakers, zoals de ramadan beveelt, moesten nog snel gaan eten voor het krieken van de dag.

Volgens Claude Demelenne (*), in een opiniestuk in La Libre Belgique van 3 september, 'Les couacs de la gauche', speelt een deel van links voor struisvogel wanneer dergelijke scènes van stadsguerilla zich herhalen in de warme buurten. Zeker als het duidelijk is dat de oproerstokers van de stadsrazia's nagenoeg uitsluitend van araabs-islamitische oorsprong zijn, voelt het doctrinair links zich niet op zijn gemak. Links wil ze toch niet 'stigmatiseren'. Doctrinair links voelt zich niet goed bij het thema 'beveiliging'. Om het volk te beschermen zou links nochtans een feilloze repressie van de oproerstokers moeten eisen, maar ze wil niet 'liberticide' overkomen. Links reageert slapjes, als ze al niet ontkent dat er een specifiek probleem bestaat met deze jongeren, die het leven van veel Brusselaars verpesten. Demelenne ziet vijf ernstige fenomenen waardoor de chaos zich in sommige buurten installeert, en waarvoor links blinde vlekken vertoont. Enkele uittreksels:

1. Anti-blank racisme
Een taboeonderwerp in de rangen van weldenkend links. Het is nochtans een realiteit: het anti-blank racisme rukt op bij een minderheid van jongeren van araabs-musulmaanse oorsprong. Dit anti-blank racisme interesseert noch doctrinair links, noch de MRAX (Mouvement contre le racisme, l'antisemitisme et la xenophobie - een soort CGKR dat alleen in Franstalig België actief is). Van die kant is het gebruikelijk, op een nogal exclusieve manier, het anti-araabs racisme te hekelen en een zekere 'islamofobie' in alle mogelijke vormen, en die verward wordt met -meer dan legitieme - kritiek op de islamgodsdienst. Om dit probleem op te lossen moet men het eerst goed afbakenen, wat links niet doet. Het onderschat het racistische radicaliseren van bepaalde relschoppers die een haat koesteren voor alles wat niet musulmaans is.

2. De slachtoffer-ideologie
Dat is de grote fout van engelachtig links. Het blijft koppig achter een manicheïstisch discours lopen, volledig losgekoppeld van de realiteit. Voor hen zijn 'immigranten' in elk geval slachtoffers, en wie de ontsporingen van een deel van hen aanklaagt, zijn 'xenofoben'. Deze slachtoffer-ideologie is pervers. Ze onwikkelt een echte cultuur van excuses. Als de kleine boefjes van araabs-musulmaanse oorsprong zijn, mag men ze niet stigmatiseren. Wanneer echter andere relschoppers skinheads zijn die simpatiseren met het Vlaams Belang, mag men ze voor fascisten uitmaken. Dit 'twee maten en twee gewichten' is natuurlijk niet normaal. Het musulmaanse extreem rechts moet niet beter behandeld worden dan het 'belgisch-belgisch' extreem rechts.

3. Zones zonder recht
De rellen van de laatste dagen hebben er ons aan herinnerd dat er, in Brussel, wijken bestaan waarin de politie zich niet waagt - en -als ze al komt - slechts op de toppen van hun tenen. In deze gebieden stellen een paar honderd jongeren de wet. Ze doen vooral de angst heersen. Hun doel zijn niet alleen de 'bleekgezichten', maar ook de meisjes van arabisch-musulmaanse afkomst die geen hoofddoek dragen en lastig gevallen worden en overstelpt worden met sexistische scheldpartijen. Het is wel zo dat er tot nu in Brussel geen grote geweldadige rellen zijn geweest zoals in de voorsteden van Franse steden. Maar tegen welke prijs. Tegen de prijs van verzaking aan de rechtstaat: de overheid sluit zedig zijn ogen voor de business: drugsmarkten, kleine illegale handel in alle soorten, mensenhandel, die bloeit in enkele zones zonder recht.

4. Links-islamitische beweging
Een deel van links weigert ook het ondermijnend werk te zien in sommige migrantenwijken, door kleine islamo-gauchistische groepen. In Brussel zijn ze hyperactief. Ze duwen de jeugd naar radicalisatie. De militanten van de links-islamitische beweging Egalité (1% van de stemmen bij de laatste regionale verkiezingen) zijn niet erg talrijk, maar ze lopen onvermoeibaar rond op de markten en in de buurten, met steeds dezelfde primitieve anti-westerse en anti-israëlische boodschap. Een van de radikaalsten onder hen, Nordine Saïdi - lijsttrekker van Egalité - is zelfs bestuurder bij de MRAX, wat toch de vraag doet rijzen over de credibiliteit van deze instelling.

5. De stilte van de verkozenen van arabisch-musulmaanse oorsprong
Deze zijn in Brussel in grote getallen aanwezig in de 'Olijfboom'-partijen. Als er zich rellen voordoen, is hun stilte oorverdovend. Ze spelen niet - of slecht - hun rol van verbinding met de buurten, waar ze meestal geboren en opgegroeid zijn. Wanneer zal een Brusselse Fadela Amara (**) een sterk betoog houden tegenover die herrieschoppers? Het echte links kan slechts voor beveiliging zijn, in de goede zin van het woord. Links moet het volk beschermen tegen wat de socialistische ex-minister van Binnenlandse Zaken, Jean-Pierre Chevènement, de 'wildemannen' (sauvageons) noemde. Links moet ook stroomopwaarts ageren. Dat betekent de sociale uitsluiting verminderen en strijden tegen alle discriminaties. Maar ook de musulmaanse extremisten bestrijden die de jongeren radicaliseren door ze op te zetten tegen onze seculiere en Westerse waarden in het algemeen.

NvdR: reeds in zijn uitgave van 29.08.09 stond een artikel in La Libre Belgique over de rellen in Anderlecht en Molenbeek met de titel: 'Des émeutes d'un genre nouveau'. Ze zouden ondermeer te maken hebben met de strijd om de leiding in sommige wijken van criminele activiteiten en drugshandel.
-----------------------------
(*) Claude Demelenne is hoofdredacteur van het linkse Brusselse weekblad 'Le Journal du Mardi'. De Luikenaar woont sinds 1994 in de faciliteitengemeente Wezembeek-Oppem, waar hij zich een 'geadopteerde Brusselaar' voelt. We bespraken van hem eerder zijn opiniestuk in De Standaard van 18 februari '09, met de titel 'Franstaligen voeren show op, maar kunnen zij anders?'. Daarin gaat hij in op de redenen waarom de Franstalige politieke leiders niet ernstig over een grote staatshervorming willen praten. Demelenne is voorstander van de aansluiting van 'groter' Brussel en Wallonië bij Frankrijk, om van de 'belaging door de anti-francofone Vlamingen' af te geraken. Hij publiceerde hierover begin 2009 een boek 'Pour ou contre la Belgique française'. Zie hiervoor het artikel 'Et maintenant?...'

(**) Fadela Amara (Wikipedia Nl) is een Franse feministe en politicus. Ze is de staatssecretaris voor Stedelijk Beleid in de regering van Franse Eerste Minister François Fillon. Ze is oprichter en voorzitter van de organisatie 'Ni Putes Ni Soumises' (Wikipedia in het Frans)