De Padt: ernstige cumulverslaving
De regeringscommissaris, toegevoegd aan de Minister van Begroting, moet in de federale overheid de interne audit uitbouwen, ondermeer voor de strijd tegen belangenvermenging. Hij begint meteen zelf te cummuleren. Guido De Padt: "Ik wil niet wegdeemsteren in een regeringscommissariaat." Ook nog: "Of ik nu de grootste specialist ben in audits, durf ik nu niet te zeggen." Als hij er zo een behoefte aan heeft 'de polsslag van de bevolking te voelen', is werken bij Plopsaland - bijvoorbeeld -wellicht een betere keuze? Daar moet men geen audit-specialist zijn.
Sinds hij als 28-jarige in 1982 in de politiek stapte, heeft Guido De Padt (VLD, 55 j.) bijna de hele tijd minstens twee openbare functies gecumuleerd, tot 2001 ook nog met zijn advocatenpraktijk (die hij pas toen stopzette "om voltijds bezig te kunnen zijn met politiek"): provincieraadslid (1982-2003), schepen van Geraardsbergen (1982-1994), gedeputeerde provincie Oost-Vlaanderen (1994-2000), burgemeester van Geraardsbergen (2001-2006), Federaal Volksvertegenwoordiger (2003-2008), Schepen en OCMW-Voorzitter (2007-2008). Aan de cumul kwam - noodgedwongen - een eind toen hij in december 2008 Minister van Binnenlandse Zaken werd, en Patrick Dewael (VLD) doorschoof naar het kamervoorzitterschap. Sinds 17 juli '09 is hij regeringscommissaris, en begint hij meteen weer te cumuleren. Vanaf 1 augustus '09 is hij terug schepen van Toerisme, Cultuur, Bibliotheekwezen en Erfgoed in Geraardsbergen, en tegelijk wordt hij er ook weer OCMW-voorzitter. Die functies, of daarvoor burgemeester, combineerde hij al eerder met zijn functie van Kamerlid. Hij kan het cumuleren niet laten...
Enkele van zijn recente uitspraken in de pers: "Er bestaat geen wet die deze cumul verbiedt, dus is ze toegelaten. Regeringsleden mogen hun job niet combineren met een lokaal mandaat van burgemeester of schepen. Maar ik maak geen deel uit van de regering.... Het is niet dat ik denk niet genoeg werk te hebben als regeringscommissaris, maar ik heb de jobs van schepen en OCMW-voorzitter ook altijd gecombineerd met een actief bestaan als kamerlid. Ik werk elke dag van 6u 's morgens tot 24u, dus moet de combinatie mogelijk zijn. Als politicus vind ik het belangrijk de polsslag van de bevolking te voelen. Ik wil weten wat er in de samenleving leeft en niet wegdeemsteren in een regeringscommissariaat.... Als regeringscommissaris zal ik ook een stuk minder verplichtingen hebben op het terrein. Een minister van Binnenlandse Zaken is de helft van de week in het hele land op bezoek bij pompiers of andere organisaties. Ik zie mezelf als regeringscommissaris ook eerder als de machinist die zijn ploeg aanstuurt."
De Padt is bezig zijn kabinet - dat uit 18 medewerkers zal bestaan - samen te stellen. Er is in de regering afgesproken dat het totale aantal medewerkers van de VLD-kabinetten niet mag stijgen. Daardoor moeten er op de kabinetten van de ministers Annemie Turtelboom, Vincent Van Quickenborne en Guy Vanhengel een aantal mensen verdwijnen. De Padt benadrukt dat hij zijn beide lokale mandaten onbezoldigd zal uitoefenen. 'Ik word immers al betaald als regeringscommissaris.' En goed betaald: iets meer dan het dubbele dan als volksvertegenwoordiger, plus auto met chauffeur, plus 18 man hofhouding.
Ethisch en wettelijk onmogelijk?
Volgens Kamerlid Ben Weyts (N-VA), licentiaat in de politieke wetenschappen, is de combinatie van zijn mandaat met een schepenambt en een OCMW-voorzitterschap niet alleen ethisch maar ook wettelijk onmogelijk. Deze wijst er op dat De Padt op de officiële website van de regering vermeld wordt onder de noemer 'Samenstelling en bevoegdheidsverdeling van de federale regeringsleden' en bovendien is toegevoegd aan de minister van Begroting, een regeringslid. "Een beter bewijs nog is dat De Padt géén deel meer uitmaakt van de Kamer van Volksvertegenwoordigers. Nochtans viel hij na zijn ontslag uit de regering terug op zijn mandaat als parlementslid. Als hij toch geen lid is van de regering, waarom heeft hij dat mandaat dan niet terug opgenomen? Drie wettelijke bepalingen spelen De Padt parten. Ten eerste mag een lid van de regering geen Kamerlid zijn. Evenmin mag een regeringslid een schepenmandaat of OCMW-voorzitterschap bekleden. Een derde wettelijke bepaling verhindert dan weer dat De Padt als een soort beambte wordt benoemd: Kamerleden en Senatoren kunnen slechts ten minste een jaar na het verstrijken van hun mandaat tot een bezoldigd Staatsambt benoemd worden. Als hij effectief lid is van de regering, zoals de officiële website zegt, dan moet hij ontslag nemen uit zijn lokale mandaten. Is hij een beambte, dan is zijn aanstelling onwettig en moet hij ontslag nemen als regeringscommissaris." Weyts: "Als De Padt zijn opdracht voor meer efficiëntie bij de overheid écht ter harte wil nemen, dient hij best stante pede zijn eigen ontslag in." (GvA, 31.07.09)
Zuiver imago al verspeeld
In zijn commentaar op de cumul schrijft Guy Tegenbos in De Standaard (31.07.09) ondermeer het volgende: "De federale regeringscommissaris Guido De Padt heeft een pad in zijn eigen korf gezet. Hij zou de man worden die in de federale overheid de interne audit zou uitbouwen: de zorg voor de zuiverheid, de strijd tegen belangenvermenging; hij zou de zin voor efficiëntie belichamen en het overtollige vet wegsnijden; hij zou de perverse mechanismen weghalen uit de federale besluitvormingsprocessen. Hij kreeg daarvoor gisteren een politiek kabinet van niet minder dan achttien medewerkers. Niet van de regering maar van zijn partij. En hij gaat zijn federale functie cumuleren met twee lokale mandaten.... Het zuivere imago dat hij nodig had om het sérieux van zijn federale opdracht uit te stralen, heeft hij zo zelf verspeeld. Hij is een politicus zoals er meer zijn: ze maken wel tijd voor hun job, maar ook nog voor veel andere dingen die stemmen opleveren. De Padt heeft tegenargumenten, maar slappe.
Zijn kabinet van achttien mensen 'dient om expertise te verzamelen'. Die moet echter verzameld worden op ambtelijk niveau, zonder politieke kleur....
'Ik maak geen deel uit van de regering', gaat hij verder. Klik even op de website van de federale overheid; wie staat daar onder de titel 'samenstelling van de federale regering'? Juist, ook Guido De Padt.
'Ik laat me niet betalen voor mijn lokale mandaten', weerklinkt nog. Het probleem is niet de betaling; wel de tijd die men investeert en de vereenzelviging met de baan die nodig is om hem goed te kunnen doen....
Ach, De Padt is niet de enige die hier onder vuur moet liggen. Cumulatie is zo besmettelijk als de Mexicaanse griep: een op de drie Vlaamse parlementsleden cumuleert met een burgemeesters- of schepenambt. Ze doen dat omdat twee mandaten meer kiezers opleveren dan één. Ze doen dat door in beide banen minder tijd te steken dan de kiezers nodig achten. Ze kunnen dat doen omdat we te veel politici hebben. Neem nu de federale regering. Vijftien ministers, tot daar aan toe. Maar zeven staatssecretarissen en een regeringscommissaris, met allemaal een kabinet van 18 tot 65 mensen? Te veel om goed bestuur op te leveren."
Ten gronde
Of die cumul nu al of niet mag volgens de letter van de wet, is eigenlijk niet belangrijk voor de kern van de zaak, en een juridische spitsvondigheid van jurist De Padt heeft weinig belang als het gaat om de grond van de zaak. De Padt is inderdaad, zoals Guy Tegenbos schrijft, niet de enige die cumuleert. Hij is een van de velen. Dat maakt de ziekte er niet minder ernstig om. Het is laakbaar - ook al is het nog steeds 'wettelijk' - dat een parlementslid deze taak combineert met een gemeentelijk uitvoerend mandaat van burgemeester, schepen of OCMW-voorzitter: het parlement hoort de uitvoerende macht te controleren, en zou er dus zelf geen deel van mogen uitmaken. Het is minstens even laakbaar dat een uitvoerend mandaat op federaal of gewestelijk niveau, ook al heet het 'regeringscommissaris, gecombineerd wordt met uitvoerende mandaten op gemeentelijk niveau. Waarom is er anders een cumulverbod ingevoerd voor ministers en staatssecretarissen?
Er toch even aan herinneren dat parlementsleden niet geacht worden aan dat werk een volle dagtaak te moeten besteden, maar we hen verkiezen om goede wetten te maken, overbodige af te schaffen en de regering te controleren. Dat doen ze helaas veel te weinig, tot helemaal niet. Zij mogen voltijds met hun opdracht bezig zijn, maar het hoeft niet. Ze mogen evengoed nog in de gemeenteraad zitten, of iets anders doen. De Padt in het parlement en in de gemeenteraad, daar zou dus niets mis mee zijn. Iemand echter met een bestuurlijke uitvoerende functie, ook als dat 'regeringscommissaris' heet, zit in een heel andere situatie. Een minister leidt een ministerie, is de baas van een 'bedrijf'. Van hem/haar wordt wel verwacht dat hij/zij zich voltijds inzet om een organisatie te leiden. Bij De Padt gaat het er specifiek om een organisatie op te zetten die interne audits doet in de federale administratie. Ministers, staatssecretarissen en de regeringscommissaris verdienen meer dan het dubbele van een parlementslid, juist omdat ervan uitgegaan wordt dat het (meer dan) een voltijdse taak is. Echter: ook dat principe wordt dagelijks met voeten getreden. Twee vice-premiers zijn bovenop nog partijvoorzitter, een niet wettelijk verboden combinatie.
De Padt draait en keert zich in allerhande bochten om alle mogelijke voordelen binnen te halen: financieel door niet terug te keren naar de Kamer (met als regeringscommissaris de wedde en voordelen van een staatssecretaris) en elektoraal door terug actief te worden in de gemeentepolitiek van Geraardsbergen. Als regeringscommissaris is hij belast met het opstarten van een interne audit van de federale overheid. Een functie die hij zelf omschrijft als 'de Test-Aankoop van de efficiëntie van de federale overheid'. Een regeringscommissaris hoort eigenlijk een erkend expert te zijn, die een welomschreven, technische opdracht krijgt. Een expert is De Padt niet, zoals hij zelf toegeeft. "Als politiek bestuurder heb ik constant te maken met de noodzaak om de werking van de overheid te verbeteren, maar of ik nu de grootste specialist ben in audits, durf ik nu ook niet te zeggen." (DS 18.07.09). Zelfs als De Padt zegt van 6 uur 's morgens tot middernacht te werken, kan dat geen argument zijn voor deze drievoudige cumul. (Misschien integendeel: goed voor de gezondheid zal dat wel niet zijn). Als hij niet de grootste specialist in audits is, zou hij juist al zijn tijd moeten spenderen om het te worden.
Echter: we weten allemaal dat dit alles niets te maken heeft met competentie of incompetentie. De trouwe VLD-partijsoldaat moest als minister van binnenlandse zaken plaats ruimen voor Annemie Turtelboom, in het kader van een ruimer compromis binnen de federale regering. Maar hij had dan ook recht op een troostprijs. Zo zoog Verhofstadt iets uit zijn duim om De Padt hetzelfde inkomen te garanderen, met een job waar De Padt geen barst van kent. Die hem duidelijk ook geen jota interesseert. En dat allemaal met ons geld. Vlaanderen heeft geen PS nodig. VLD, SP en CD&V doen net hetzelfde. Men hoeft dan ook niet verwonderd te zijn dat politici de beroepsgroep is waarin de bevolking het minst vertrouwen heeft: slechts van 18% van de bevolking. Marketeers (36%), reklamemensen (24%) en zelfs de zo belaagde bankiers (45%) doen het beter.
In de privé sector moet iemand die er een nevenbaan op nahoudt, in zijn hoofdbaan deeltijds gaan werken, zelfs al doet hij die andere gratis. Als De Padt niet wil 'wegdeemsteren' in een regeringscommissariaat en er nog twee andere jobs bijneemt, zou hij dus voor slechts één derde, in plaats van voltijds, regeringscommissaris mogen zijn. Met één derde van de wedde. Of er mee stoppen, en zich 'beperken' tot twee taken in Geraardsbergen. Als hij het nodig vindt 'de polsslag van de bevolking te voelen', kan hij wellicht beter, bijvoorbeeld, gaan werken bij Plopsaland? Daar zoeken ze momenteel ondermeer nog twee 'accountmanagers', en wie weet ook nog een machinist? Met een bestuur dat steeds meer op een circus-charivari begint te lijken, zou hij wellicht niet eens het verschil in 'bedrijfscultuur' merken?
N.B.
1. De Padt is volgens zijn website vandaag (03.08.09) nog steeds Minister van Binnenlandse Zaken. Te druk bezig geweest waarschijnlijk met de voorbereidingen van de 'Dag van de Geraardsbergse Mattentaart' van zondag 2 augustus?
2. De VLD heeft het probleem van de 'samenstelling van de regering', waar ook De Padt bij staat, op zijn partijwebsite opgelost. Bij de VLD-leden van de federale regering staat De Padt er niet bij, in tegenstelling tot de lijst op de Portaalsite belgium.be. Of is hij voor de VLD al weg als commissaris?
3. Nu weet u ook waar een minister van Binnenlandse Zaken, toch in de versie van De Padt, zich de helft van de week mee bezig houdt: in het hele land op bezoek gaan bij pompiers of andere organisaties...
6 Comments:
De heer Guido De Padt, regeringscommissaris, toegevoegd aan de minister van Begroting, belast met het opstarten van een interne audit van de federale overheid, is niet de enige regeringscommissaris.
De federale regering benoemde ook regeringscommissaris bij de Nationale Loterij (toegevoegd aan de minister van Financiën), het Fonds ter Reductie van de Globale Energiekost, de Nationale Instelling voor Radioactief Afval en verrijkte Splijtstoffen, het Studiecentrum voor Kernenergie, het Instituut voor Radio-elementen (allen toegevoegd aan de minister van Klimaat en Energie), het Paleis voor Congressen, het Instituut voor de Gelijkheid van Vrouwen en Mannen, het Fonds Sociale Maribel, en (vermoed ik) tal van andere instellingen. Zolang er politieke vriendjes beloond moeten worden, zal er wel geen tekort zijn aan instellingen waar de regeringspartijen een bevriend commissarisje naar toe kunnen sturen.
Weet iemand waarom de webpagina met de samenstelling van de regering wél Guido De Padt vermeldt, maar alle andere regeringscommissarissen niet?
Is er een verschil in statuut en vergoeding tussen Guido De Padt en de andere regeringscommissarissen? Een eerste verschil is natuurlijk dat de andere commissarissen de regering vertegenwoordigen bij specifieke instellingen, terwijl De Padt commissaris mag spelen bij de “de federale overheid”. Maar eindigt het verschil daar?
@ adhemar
een pertinente opmerking en vraag!
Ik heb al snel even gekeken in het Belgisch Staatsblad van 14 augustus 2008, eerste editie:
Officiële berichten - Rekenhof
Publicatie in uitvoering van artikel 7, § 3, van de bijzondere en de gewone wet van 26 juni 2004 tot uitvoering en aanvulling van de bijzondere en de gewone wet van 2 mei 1995 betreffende de verplichting om een lijst van mandaten, ambten en beroepen, alsmede een vermogensaangifte in te dienen (vierde toepassingsjaar). Definitieve lijst van mandaten, ambten en beroepen uitgeoefend in het jaar 2007 of een gedeelte van dat jaar (meest recente publicatie, wellicht komt er in de loop van deze maand een nieuwe lijst???)
http://www.ejustice.just.fgov.be/mopdf/2008/08/14_1.pdf
Daar vind ik via een zoekopdracht op trefwoorden 25 namen met 'regeringscommissaris' en 50 namen met 'commissaire du gouvernement'. Nog niet verder onderzocht, maar wou je dit alvast melden. Het groter aantal Franstaligen heeft er blijkbaar (wellicht o.a.) mee te maken dat er in Wallonië veel meer intercommunales zijn, en dus meer 'commissaires du gouvernement'. Ook Brusselse instellingen hebben zo een commissaris. Dat geeft nog geen antwoord op je vraag of de statuten en vergoedingen van De Padt en de anderen verschillend zijn. Ik zoek verder, en als ik iets vind, zet ik het hier als reactie. Maar ondertussen zijn er wellicht andere lezers die aan de opheldering kunnen bijdragen?
@Philippe: Als het om regeringscommissarissen in intercommunales gaat, dan zullen het wel commissarissen van de gewestregering zijn, vermits gemeentebeleid een regionale bevoegdheid is.
Zoals er ook in de raad van bestuur van de VRT een regeringscommissaris zit... van de Vlaamse regering.
In deze context zijn we natuurlijk vooral geïnteresseerd in regeringscommissarissen van de federale regering.
Ik herinner me nog dat Louis Bril, zeer ontstemd omdat hij geen ministerpost gekregen had, ten tijde van Verhofstadt I bijzonder regeringscommissaris voor de buitenlandse handel mocht zijn. Met kabinet, chauffeur en al.
@ adhemar
ik geef het zoeken op..
Op Wikipedia bestaat er nog geen artikel met de naam "Regeringscommissaris"
De portaalsite Belgium.be levert geen zinnig materiaal op
Noch google, ook niet na 30 blz..
Maar wellicht zijn andere lezers meer beslagen in het onderwerp, en kunnen ze aan de opheldering kunnen bijdragen?
Wat ik vaststel is dat de naam 'regeringscommissaris' blijkbaar voor twee heel verschillende zaken wordt gebruikt: zowel voor personen die deel uitmaken van de regering (ook al contesteert De Padt dat), als voor afgevaardigden van de federale of gewestregeringen in allerlei instellingen. Ook de goeverneurs hebben blijkbaar de functie van 'regeringscommissaris'.
Van de eerste soort had Verhofstadt I er zelfs drie
Regering-Verhofstadt I (tot 5 mei 2003)
– Van Gool, Greet (SP.A): Regeringscommissaris belast de sociale zekerheid om te bouwen tot een hedendaagse en klantvriendelijke sociale bescherming voor alle burgers van dit land, en het statuut van de vrijwilliger op punt te stellen, toegevoegd aan de Minister van Sociale Zaken en Pensioenen
– Zenner, Alain (MR): Regeringscommissaris belast met de vereenvoudiging van de fiscale procedures en de strijd tegen de grote fiscale fraude, toegevoegd aan de Minister van Financiën
– Ylieff, Yvan (PS): Regeringscommissaris belast met wetenschapsbeleid, en met de evaluatie en de modernisering van dit beleid en van de federale wetenschappelijke en culturele instellingen, toegevoegd aan de Minister van Wetenschappelijk Onderzoek
Eerder was b.v. Freddy Willockx in 1999 - 2001 regeringscommissaris belast met de dioxineproblematiek
Van de tweede soort zijn er blijkbaar in heel verschillende geuren en kleuren, 75 in het totaal in België.
Zo werd in maart '09 Olivier Henin, de kabinetschef van minister van Financiën Didier Reynders, benoemd tot regeringscommissaris bij de Nationale Loterij. Hij krijgt een jaarlijkse forfaitaire vergoeding van 15.000 euro en 500 euro per zitting van de raad van bestuur. Maar hij blijft dus kabinetschef.
Jan De Groof is regeringscommissaris bij de universiteiten van Antwerpen en Limburg en bij het Instituut voor Tropische Geneeskunde, deeltijds hoogleraar aan het Europa College te Brugge en de Universiteit van Tilburg.
Volgens het besluit van 23 juli 1998 van de Vlaamse regering tot vaststelling van het statuut van de regeringscommissarissen bij de universiteiten in de Vlaamse Gemeenschap, is het ambt van regeringscommissaris een voltijdse betrekking. Maar na onderzoek van zijn beschikbaarheid en bij een met redenen omklede beslissing kan de minister vaststellen dat een activiteit de omvang van twee halve dagen per week niet overschrijdt en derhalve de uitoefening van het ambt niet hindert. ... Zo kan De Groof dus cummuleren. Voor zijn verplaatsing kan de regeringscommissaris gebruik maken van een door het ministerie van de Vlaamse Gemeenschap ter beschikking gestelde wagen of kan de minister jaarlijks toestemming geven tot het gebruik van een eigen wagen. Indien de regeringscommissaris gebruik maakt van een door het ministerie ter beschikking gestelde wagen, wordt eveneens een bestuurder ter beschikking gesteld indien hij wordt benoemd bij minimum twee universiteiten in niet aan elkaar grenzende administratieve arrondissementen. Gezien hij regeringscommissaris is in Antwerpen en Limburg, zal hij dus wel een auto met chauffeur hebben. Hoeveel die commissaris verdient, heb ik niet gevonden (het zoeken gestaakt)
@ Luc Van Braekel
Die Louis Bril is wel van 1985 - 1988 staatssecretaris geweest voor openbaar ambt en wetenschapsbeleid, maar geen regeringscommissaris. Staat ook niet bij zijn CV op zijn website. Wel is er blijkbaar even sprake van geweest hem eind 1999 tot regeringscommissaris voor het investeringsbeleid te benoemen voor de Vlaamse regering, maar dat is niet doorgegaan.
Plenaire Vergadering Vlaams parlement van 09/11/1999
Minister-president Patrick Dewael : De Vlaamse regering heeft niemand aangesteld. In de media zijn heel wat correcte berichten verschenen, maar een aantal gingen wat te ver....
http://jsp.vlaamsparlement.be/website/htm-vrg/259337.html
Wat ben ik al te weten gekomen?
(1) Zowel de federale regering als de regeringen van de deelstaten duiden regeringscommissarissen aan.
(2) Voor het Waals Gewest vond ik een overkoepelend statuut voor de regeringscommissarissen, bepaald in het decreet van 12 februari 2004 betreffende de Regeringscommissarissen (1) en met een uniform handvest beschreven in het besluit van de Waalse Regering van 3 februari 2005 tot vaststelling van de inhoud van het Handvest van de Regeringscommissaris voor de aangelegenheden geregeld krachtens artikel 138 van de Grondwet.
(3) Voor de federale en de Vlaamse regering worden de statuten en vergoedingen en bepalingen van de regeringscommissarissen ad hoc bepaald in verschillende besluiten. Voor de Vlaamse regering vond ik zo het besluit van de Vlaamse regering van 23 juli 1998 tot vaststelling van het statuut van de regeringscommissarissen bij de universiteiten in de Vlaamse Gemeenschap, het besluit van de Vlaamse regering van 14 december 1994 tot vaststelling van de voorwaarden en de wijze waarop de regeringscommissarissen (oorspronkelijk: de commissarissen van de Vlaamse regering) bij de investeringsmaatschappijen in dienst worden genomen, en het besluit van de Vlaamse regering van 20 juni 2003 tot vaststelling van het statuut van de regeringscommissarissen bij de naamloze vennootschap van publiek recht Beheersmaatschappij Antwerpen Mobiel. Deze lijst is hoegenaamd niet exhaustief.
(4) De federale regering heeft meerdere tientallen regeringscommissarissen, die haar vertegenwoordigen bij verschillende instellingen: overheidsbedrijven, ordes ter bescherming van de beroepstitel, het Zilverfonds, en tientallen andere instituten, fondsen, …
(5) Daarnaast zijn er af en toe speciallekes, zoals Guido De Padt. Of zoals vroeger: Greet Van Gool, Alain Zenner, Yvan Ylieff, Freddy Willockx (opsomming van Philippe Van den Abeele hierboven).
(6) Precies hoe speciaal die speciallekes zijn, is nog steeds niet duidelijk. Blijkbaar speciaal genoeg voor deze pagina om Guido De Padt te vermelden, maar toch weer niet speciaal genoeg voor Guido De Padt om zich gebonden te voelen aan de anti-cumulregeling voor regeringsleden.
Een reactie posten
<< Home