Steve Stunt: de huizensloper

In 1998 werd hij van burgemeester van Hasselt plots tot viceminister-president van de Vlaamse regering gecatapulteerd en ondermeer bevoegd voor Ruimtelijke Ordening. Hij raakte meteen bekend als specialist huizensloper. Daarna werd hij partijvoorzitter en benoemde hij zichzelf tot gouverneur. En daar gaat hij al weer weg. Bij Ethias is hij ook voorzitter af. Vlaanderen heeft geen PS, maar alle traditionele partijen spelen een beetje PS en benoemen hun pappenheimers in allerhande besturen. Stunt Stevaert en zijn vroegere kabinetschef zijn daar mooie voorbeelden van.

In mei 2005 kwam er een eind aan het tien jaar durende 'hoogtepunt' van zijn politieke carrière (die begon in 1995 toen hij de eerste socialistische burgemeester van Hasselt werd). Als voorzitter van de SP kon hij toen zichzelf selecteren als gouverneur van de provincie Limburg. Op zondag 7 juni 2009 kondigt hij om 15 uur, moment waarop de kiesbureau's sluiten, dat hij opstapt als gouverneur. Het vertrek van Stevaert neemt op maandag 8 juni de volledig voorpagina (met de kop 'Steve stunt weer') en de volledige blz. 2 en 3 van de gewone 'nationale editie' van het dagelijks boekske De Standaard in beslag. Wellicht komt er dan een extra katern van 8 blz. als Van Rompuy zijn ontslag indient bij de koning, en 16 blz. als er nog eens een olifantje geboren wordt in de Antwerpse zoo?

Volgens de kranten ambieert Stevaert nu "een functie in de financiële of sociale sector", en begint hij "naar verluidt op het einde van dit jaar aan enkele nieuwe opdrachten, vermoedelijk in de sociale economie. Dat kan ook in het buitenland zijn, in Frankrijk of mogelijk in Afrika." Dat zal hopelijk voor zijn mogelijke klanten (of werkgever?) niet in de verzekeringssector zijn. Want alhoewel hij tot voor kort voorzitter van de raad van bestuur van verzekeraar Ethias was, gaf hij in oktober van vorig jaar een interview waarin hij toegaf geen specialist in verzekeringen te zijn. Maar voor Ethias had hij de goede politieke kleur, en dat was natuurlijk veel belangrijker, zolang alles goed ging natuurlijk... Nadat Ethias (met niet minder dan 41 politieke bestuursmandaten in de diverse raden van bestuur) ook aan een staatsinfuus belandde (kapitaalinjectie van 1,5 miljard euro) om niet over kop te gaan, was hij geen kandidaat meer om voorzitter te worden van de nieuwe holdingstructuur voor Ethias. Hij is nog wel 'gewoon' bestuurder van het overkoepelende Ethias Finance. Men kan zich de vraag stellen of hij nu niet gaat lopen - naar Frankrijk, mogelijk zelfs naar Afrika...- voor er stinkende potjes bij Ethias geopend worden? Het gerucht loopt ook nog (volgens DS 08.06.09) dat hij voor Ethias in Parijs zou gaan werken. Als niet-verzekeringsspecialist? Om hem alsnog te compenseren voor de 30.000 euro per jaar waar hij onder druk van de oppositie moest aan verzaken als voorzitter van Ethias? Een beroemde voorganger van hem als voorzitter van OMOB (nu Ethias) was de PS-er André Cools, in 1991 door huurmoordenaars neergeschoten. Zover de verhaaltjes en roddelpraatjes, maar terug naar huizensloper Stevaert.

Hoogdagen: huizen afbreken
Volgens Walter Pauli in De Morgen (09.06.09) waren de hoogdagen van Stevaert deze van "gratis bussen, de afschaffing van kernenergie, een maximumfactuur, afschaffing van kijk- en luistergeld, afbraak van zonevreemde woningen, de actieve welvaartsstaat waar elkeen zou werken en niemand zou lijden." Dat van die 'afbraak van zonevreemde woningen' klopt niet, Pauli kent zijn recente Vaderlandse geschiedenis niet. Wel liet Stevaert huizen afbreken die tientallen jaren daarvoor tot afbraak waren veroordeeld, maar dat waren geen 'zonevreemde woningen'. In De Standaard heet het: "Hij maakte furore door een aantal villa’s te laten afbreken omdat de eigenaars zware bouwovertredingen hadden begaan."

Socialisme moet toch gezellig zijn, nietwaar?

Die afbraak begon eigenlijk al onder zijn voorganger Eddy Baldewijns, die van 1995 tot 1998 Vlaams minister van Openbare Werken, Vervoer en Ruimtelijke Ordening was in de regering Van den Brande IV. Samen met zijn kabinetschef Dirk Van Melkebeke begon hij aan het radicale afbraakbeleid door het laten uitvoeren van zeer oude vonnissen. (Alhoewel een bouwovertreding sinds 1962 nooit verjaarde en daardoor 'eeuwig' vervolgd kon worden, werd er pas in 1968 hiervoor een specifieke dienst opgericht. In 1987 was er van dergelijke dienst geen sprake meer. In 1990 werd terug een dienst controle en betwistingen opgericht, met aanvankelijk slechts drie ambtenaren. Pas in 1995 kwam er een afdeling 'bouwinspectie'). Baldewijns werd in 1998 opgevolgd door Stevaert. Toen Louis Tobback in 1998 (na de dood van Sémira Adamu) zijn ontslag gaf als federaal minister van Binnenlandse Zaken, werd Luc Van den Bossche, tot dan minister vice-president en minister van Onderwijs en Ambtenarenzaken in de Vlaamse regering, zijn opvolger. Deze werd op 28 september 1998 in de Vlaamse regering vervangen door Eddy Baldewijns op Onderwijs en Ambtenarenzaken. Baldewijns stond Openbare Werken, Vervoer en Ruimtelijke Ordening af aan nieuwkomer Steve Stevaert, die meteen ook minister vice-president werd.

Van Melkebeke ging niet mee met Baldewijns, maar werd kabinetschef van Stevaert, om zo het afbraakbeleid verder te kunnen zetten. Niet dat Van Melkebeke gemeentehuizen die zonder vergunning werden gebouwd of verbouwd, of snelwegen aangelegd zonder vergunning aanpakte. Hij specialiseerde zich in woningen 'te lande'. Trouw aan zijn links-groene gedachten: de buiten is er niet voor de mensen, maar voor de koeien. En oude nooit uitgevoerde vonnissen zijn er niet om te klasseren, maar om een Ceausceskaiaans bewind te voeren en de 'open ruimte' van menselijke aanwezigheid te zuiveren. Ook al was het volgens meerdere specialisten vroeger nooit de bedoeling dat afbraakvonnissen werden uitgevoerd. Eerder dan een boete/gevangenisstraf op te leggen, vonnisten veel rechters de ‘afbraak in de oorspronkelijke staat’. Volgens de geest van die tijd (jaren ‘60 tot ‘80) kwam de veroordeelde er zo ‘goedkoop' vanaf, want 'een afbraak werd toch nooit uitgevoerd’. Dat was dus zonder te rekenen met latere politici en hun acolieten, zoals Van Melkebeke. (*)

La gauche caviar
Dirk Van Melkebeke studeerde geschiedenis in Leuven en was daar meer dan actief in alle kringen rond Amada. (Toch als we een website van Vlaams Belang mogen geloven, die uit 't Palieterke citeert). Na het behalen van zijn licentiediploma wordt hij secretaris van de Bond Beter Leefmilieu. Hij wordt lid van de SP en kan in 1988 bij Vlaams minister Norbert de Batselier aan de slag. Hij volgt er milieuzaken op en in 1992 wordt hij zijn kabinetschef. Dat wordt hij later ook achtereenvolgens bij Baldewijns, Stevaert, Bossuyt en tot vandaag bij Frank Vandenbroucke. Dirk Van Melkebeke is een mooi voorbeeld van 'la gauche caviar'. Zijn extreem-links verleden laat hij achter zich, en via de BBL klimt hij langzaam op tot een man met macht achter de socialistische schermen, die de ene na de andere bezoldigde activiteit kan binnenhalen.

Niet alleen is hij dus sinds 1992 ononderbroken kabinetschef, maar ondertussen ook nog in Herzele OCMW raadslid, bestuurder bij de Participatiemaatschappij Vlaanderen NV, bestuurslid bij TMVW, bestuurder bij Publi-T (aandeelhouder van netwerkbeheerder Elia), bestuurder bij Tunnel Liefkenshoek nv. Allemaal bezoldigde functies die hij bekleedt (of bekleedde?? - een recentere lijst dan uit 2007 niet gevonden zie: Belgisch Staatsblad 13.08.07, blz. 42.787). Eind 2005 werd hij bovendien ook nog benoemd tot manager van het Vlaams Agentschap Energie. Meteen na zijn benoeming liet hij zich opnieuw detacheren naar het kabinet en herbenoemde de Vlaamse regering hem begin 2006 tot kabinetschef van Frank Vandenbroucke. Als de SP niet in de regering komt, heeft Van Melkebeke in elk geval al voor zichzelf een nieuwe vaste goed betaalde job klaargelegd.

De postjes voor de getrouwen
Meteen na de aankondiging van het ontslag van Stevaert begint die zondag al het gekibbel, welke van de drie 'traditionele' partijen de opvolger mag leveren. De SP meent dat ze er recht op heeft tot aan de normale pensioensleeftijd van Stevaert, dus nog tien jaar. Er zijn echter nog pensioenen in aantocht bij provinciegouverneurs: Paul Breyne gaat in West-Vlaanderen in 2012 met pensioen, en André Denys in Oost-Vlaanderen in 2013. Meteen zouden die drie benoemingen deel uitmaken van de onderhandelingen rond de volgende Vlaamse regering. Geen sprake dus van om die functie af te schaffen, de provincies af te slanken, of liever nog: ze helemaal af te schaffen.

Daarnaast zijn er in Vlaanderen ook nog 22 bestuurlijke arrondissementen, een administratieve indeling van de provincies. Arrondissementscommissarissen zijn de totaal nutteloze vertegenwoordigers van de totaal overbodig maakbare provinciegouverneurs. In maart van dit jaar heeft de Vlaamse regering nog drie van die commissarissen benoemd. Het zal u wellicht bijgebleven zijn wat de dochter van Wilfried Martens, een van de drie benoemden, hierover zegde: "Ik moet aan mijn gezin denken, ze spreken over het afslanken van de kabinetten." Anne Martens was tot dan kabinetsadviseur van de Vlaamse minister-president, Kris Peeters. Daarnaast kregen er nog twee een benoeming tot arrondissementscommissaris: in Limburg de huidige kabinetschef van de Hasseltse burgemeester Herman Reynders (SP), in Oost-Vlaanderen de huidige adjunct-kabinetschef van minister van Binnenlands Bestuur Marino Keulen (VLD).

Wat horen we in Wallonië: Ecolo maakt van de afschaffing van de provincies en de beperking en afslanking van de intercommunales een belangrijk thema bij de regeringsvorming om het cliëntelisme van voornamelijk de PS en de 'baronieën' een halt toe te roepen. We hebben in Vlaanderen geen enkele partij die tot een Vlaamse regering zou kunnen toetreden die daar een punt van maakt. (NV-A blijft nogal onduidelijk in zijn programma: "In plaats van de huidige vierdeling (gemeenten, intercommunales/allerlei andere tussenniveaus, provincies en Vlaanderen) ligt de klemtoon bij de gemeenten aan de ene kant en Vlaanderen aan de andere kant". Wel of niet nog provincies? De VLD gaat voor 'slankere provincies'... CD&V wil alleen een 'kerntakendebat' maar geen afschaffing, en evenmin de SP. Groen wil dan weer helemaal geen provincies afschaffen of zelfs maar afslanken, maar b.v. minstens één vrijgestelde fietsambtenaar per provincie aanstellen, de administratie in de provincies uitbreiden met raadgevers die door eigenaars, door geïnteresseerden en andere betrokkenen steeds kunnen worden geraadpleegd, enz...)

Vlaanderen heeft 104 intercommunales met uitgebreide raden van bestuur waar politici in zetelen. Zo is de stad Poperinge aangesloten bij 18 intercommunales. Op de website van Waarschoot kan men lezen dat de gemeente aangesloten is bij 26 intercommunales en gemeenteoverschrijdende organisaties. Vlaanderen heeft geen PS, maar alle traditionele partijen spelen een beetje PS en benoemen hun pappenheimers in allerhande besturen. Stunt Stevaert is daar een klein voorbeeldje van. (Zie ook het eerder artikel: Cathy Berx, de laatste gouverneur?)

------------------

(*) Een uitspraak van de bekende advocaat Sebreghts: "Voor de toekomst ligt het voor de hand: niemand kan nog zeggen zich niet bewust te zijn dat er een na te volgen vergunningsplicht is. Voor het verleden ligt het anders. Het is duidelijk dat de overheid actief in een groot aantal gevallen als het ware mededader is en in een aantal andere gevallen passief door haar gedoogbeleid mee verantwoordelijk is voor de omvang van de problematiek. Wie een stedenbouwmisdrijf pleegde te midden van verdraagzame buren of waar alle buren de stedenbouwreglementering aan hun laars lapten, of waar de lokale overheid het zelf niet nauw neemt met die reglementering, blijft uit het vizier. Het gelijkheidsbeginsel wordt hier doorbroken. Er is een onaanvaardbare onzorgvuldigheid geweest van quasi alle overheden. De overheid moet in feite in veel gevallen mee op de beklaagdenbank. In de praktijk gebeurt het meestal dat in pleidooien op haar aandeel gewezen wordt. In de praktijk leidt het tot weinig omdat de partij 'overheid' niet in de beklaagdenbank geroepen wordt." (Tijdens de hoorzittingen op 20 en 27 februari 2003 in de commissie Ruimtelijke Ordening van het Vlaams parlement over de decreetvoorstellen van CD&V en VLD in verband met de invoering van een verjaringstermijn voor bouwmisdrijven.)