Senatoriale zelfbediening

Zes senatoren willen bij de gerechtelijke politie een cel oprichten die zich exclusief bezighoudt met de strijd tegen fraude en omkoping in het Belgische voetbal. Zo wordt het bondsparket van de voetbalbond ontlast en trekt het parlement zich niets aan van de prioriteiten van misdaadbestrijding door het parket. Onder de indieners van het wetsvoorstel: de voorzitter van voetbalclub Sint-Truiden en de woordvoerder van Cercle Brugge. Eigen voetbal eerst.. Zelfbediening en misbruik van een parlementair mandaat? Zoiets gebeurt wel niet voor het eerst.

Zes senatoren: Sint-Truiden-voorzitter Roland Duchâtelet (VLD), Cercle Brugge-woordvoerder Pol Van Den Driessche (CD&V) zeggen dat ze daarvoor, samen met Dirk Claes (CD&V), Alain Courtois (MR), Philippe Moureaux (PS) en Marc Elsen (CDH), een wetsvoorstel hebben ingediend. De politici presenteerden dinsdag 14 april '09 hun plannen, niet in de Senaat, maar in de gebouwen van de Belgische voetbalbond. Dat moet toch blijken uit een reportage over 2 blz. in de binnenlandbladzijden van De Standaard van woensdag 15 april '09. Op de website van de Koninklijke Belgische Voetbalbond is daar niets van terug te vinden, en ook niet op de website van Pol Van Den Driessche (behalve het artikel in DS). Bij de ingediende stukken in de Senaat is er ook nog geen spoor van dat wetsvoorstel. Volgens dat krantenartikel zegde Roland Duchâtelet dat "omkoping in het voetbal brandend actueel is".

Toch zijn er volgens het artikel in DS in de Belgische eerste klasse momenteel geen brandend actuele omkoopzaken. Als het aan de indieners ligt, zou het wetsvoorstel wellicht half juli gestemd worden, en twijfelen de politici er niet aan dat het aanvaard zal worden. Ze geloven dat de cel half augustus al operationeel kan zijn.
"Met dit instrument krijgen we nog meer slagkracht", zegt Pol Van Den Driessche. "Als we verdachte gokbewegingen waarnemen, moet de cel de bevoegdheid hebben nog tijdens een wedstrijd ter plaatse te gaan, betrokkenen te ondervragen en alle nodige onderzoekshandelingen te stellen. Niet zoals met Anderlecht-Sint-Truiden van vorig seizoen, waar het maanden duurde alvorens het bondparket zich met de zaak ging bezighouden." Op die manier wordt het bondsparket van de voetbalbond dus ontlast. De politiecel zou alleen het voetbal in de gaten zal houden.

In een artikel op de volgende blz. in DS reageert SP-kamerlid Renaat Landuyt op het voorstel van minister van Justitie De Clerck om de straffen voor illegale huisuitzettingen te verhogen: "Het heeft geen enkele zin de straf voor illegale huisuitzettingen te verhogen, als de vervolging ervan toch niet tot de prioriteiten van de parketten behoort. En in het licht van de bestaande criminaliteit is het ook logisch dat die vervolging geen prioriteit is. Het voorstel om de straf bij een illegale huisuitzetting te verhogen, is een voorbeeld van overbodige wetgeving. Net zoals enkele senatoren-voetbalbestuurders niet in een wet moeten bepalen dat de strijd tegen voetbalfraude een van de prioriteiten van het federaal parket moet zijn."
Zo hoort dat, heren Duchâtelet en Van Den Driessche.

Ook in het Vlaams parlement
Begin vorig jaar hebben zes Vlaamse parlementsleden een decreet geschreven en laten goedkeuren om het voorkooprecht in de sociale huisvesting "dermate verder te verfijnen dat het een slagkrachtig én bruikbaar instrument wordt." De begunstigden van het recht van voorkoop waar het om ging: de Vlaamse Maatschappij voor Sociaal Wonen, de sociale huisvestingsmaatschappijen, de gemeenten en de OCMW's. De indieners toen: Tom Dehaene (CD&V), Cathy Berx (CD&V), Veerle Heeren (CD&V), Dominique Guns (VLD), Else De Wachter (SP/Spirit) en Michèle Hostekint (SP/Spirit). Onder de indieners: een OCMW-voorzitter, een schepen, een OCMW-ondervoorzitster, een voorzitster van de gemeenteraad, een adjuncte van de directeur van de Vlaamse Huisvestingsmaatschappij. De verdedigers dus van de belangen van diegenen die dit recht van voorkoop kunnen uitoefenen. En de 'verfijning' kwam er alleen op neer dat die overheden beter bediend worden, niet dat de burger er beter van wordt. Op 1000 aanbiedingen wordt er 3 keer gebruik gemaakt van dit voorkooprecht, in de andere 997 gevallen is het nutteloos werk. De notaris moet nagaan of er een voorkooprecht rust op het onroerend goed, hij moet het aanbieden aan de begunstigden, en dan tot 2 maand wachten op antwoord. 997 keer op 1.000 wordt de verkoop van een dergelijk onroerend goed daardoor nutteloos met twee maand vertraagd. Dit recht van voorkoop kost alleen al bij de notarissen jaarlijks 2,3 miljoen euro aan opzoekingskosten, versturen van aangetekende zendingen, enz.. Te betalen door de verkopers van een eigendom waar een voorkooprecht op bestaat, niet door de 'begunstigden' van het voorkooprecht. In plaats van dit voorkooprecht af te schaffen, krijgen de begunstigden nu geen aanbod meer voor een beperkt soort goederen waarvan op voorhand zeker is dat ze er toch niets kunnen mee aanvangen. Maar de verkopers blijven in nagenoeg 997 op 1.000 keer nutteloze kosten betalen.
(Artikel: Voorkooprecht: permanente stalking van burgers en notarissen )