Vervolging voor uitspraken in privékring?
"Door mensen te vervolgen voor uitspraken die in privékring gebeurden, en die bedoeld waren om dat te blijven, overschrijdt men een zeer ernstige grens." Dat schrijven vier professoren n.a.v. een klacht van de Mrax. "Het simpele feit dat men voor de rechter kan gesleept worden voor uitspraken die in de pure particuliere sfeer werden uitgesproken doet al een onaanvaardbare dreiging wegen op alle burgers." Met een wederwoord van de Mrax.
De aanleiding van het artikel van de vier professoren: FN-senator Delacroix zong twee jaar geleden op reis in Spanje met vrienden en familie, samen met Vlaams Belang-raadslid Luc Van Keerbergen, een anti-joods lied. Delacroix’s toenmalige vrouw maakte met een gsm een opname van de zangpartij. Ze heeft ondertussen de echtscheiding aangevraagd en voegde die opname bij het echtscheidingsdossier. Het filmpje werd begin november gelekt aan een aantal collega-senatoren, die de opname publiek maakten. Het CGKR diende klacht in, en ook de Mrax (Mouvement contre le racisme, l'antisémitisme et la xenophobie). In hun artikel gaan de professoren alleen in op de klacht van de Mrax. Volgens hen werd het lied in privékring gezongen, voor de Mrax in het publiek, want op een terras van een café. De professoren vragen dat de Mrax: "niet alleen deze klachten intrekt, maar vanaf nu de strijd aangaat om alle wetten af te schaffen die dergelijke soorten vervolging mogelijk maken. Het echte antifascisme bestaat er in de vrijheden te verdedigen, niet ze te vermoorden in naam van de 'strijd tegen extreem-rechts'." De Mrax is het daar 'uiteraard' niet mee eens: racisme en negationisme zijn een misdrijf, en moeten dus vervolgd worden. En om dit te kunnen doen, moet men ook in de privésfeer kunnen optreden om bewijzen te vinden. Twee verschillende werelden..
Het artikel verscheen als opiniestuk uitsluitend in Le Soir, op 20 november 2008. (Eigen vertaling). Het staat samen met de repliek van Mrax & Co (niet vertaald), eveneens in Le Soir, met enkele links, op de website van Nieuw Pierke. Toegevoegd op 30.11.08: een reactie van een van de 4 professoren, prof. Bricmont, op de tekst van de Mrax.
Lees HIER verder
posted by Philippe Van den Abeele @ 12:03
4 comments
4 Comments:
De culturele verloedering zet zich blijkbaar onverminderd voort. Nu hebben we dus 4 professoren die zich blijkbaar meer bekommeren om hun "privesfeer" te beschermen dan om voor de essentie van democratie, i.e. het grondwettelijk recht op (politieke) vrijemeningsuiting, op te komen.
Inderdaad, "het echte antifascisme bestaat er in de vrijheden te verdedigen". Dat betekent dus van op te komen voor de westerse beschavings-'verworvenheid'(?) van een eigen mening te mogen uiten. Er kan geen morele "vrijheid" bestaan om (echte of vermeende) 'slechte' dingen te mogen doen in de privesfeer die men juridisch niet zou mogen doen in de publieke sfeer. Wat voor een hypokriete 'moraal' hangen die professoren aan? Meningen zouden 'vrij' zijn in de private sfeer, maar niet in de publieke? Mon Dieu, het extreem moreel-relativisme van de comtemporele tijdsgeest betekent in feite dat er geen echte waarden meer bestaan. "Waarde" valt tegenwoordig blijkbaar samen met "wat mij/ons op dit ogenblik het beste uitkomt".
@ marc huybrechts
ik vermoed dat er een misverstand is ivm de interpretatie van het artikel van de 4 professoren, doordat hun tekst erg bondig is. Het is niet dat ze zich er meer om bekommeren hun privé sfeer te beschermen. Wel stellen ze dat door een klacht in te dienen op basis van meningen geuit in de privé sfeer, men een BIJKOMENDE en zeer ernstige grens overscheidt.
Hun zin iets verder: "Wij vragen bijgevolg dan ook dat de Mrax niet alleen onmiddellijk deze klachten intrekt, maar vanaf nu de strijd aangaat om alle wetten af te schaffen die dergelijke soorten vervolging mogelijk maken", slaat op vervolgingen in het algemeen, dus voor wat in het publiek wordt geuit, waarvoor tot nu klachten komen van verenigingen als de Mrax. Als ze ervoor pleiten al dat soort wetten af te schaffen, bedoelen ze dus deze die (tot nu alleen) in de publieke sfeer tot klachten leiden.
En bovendien stellen ze dat dergelijke wetten zeker niet nog eens bovenop zouden mogen worden toegepast voor uitspraken in de privé sfeer. Dat kan men ook afleiden uit de zin die daarvoor komt: "dat men mag hopen dat de rechtbanken verstandig genoeg zullen zijn om geen gevolg te geven aan dergelijke klachten." (in de privé sfeer uitgesproken)
Drie van de vier professoren zijn trouwens betrokken bij het 'Platform voor vrije meningsuiting.' En dat komt op voor "recht op vereniging en vrije meningsuiting". En dat betreft uiteraard de publieke sfeer.
@ Philippe VdA
Dank u voor de verdere verduidelijking. Ik ben alleszins blij dat 3 van de 4 betrokkenen blijkbaar voor het vrijemeninsguitingsrecht ijveren in beide sferen.
Niettemin is er hier geen "misverstand". Ik kan uw argument van een "bijkomende grens" wel begrijpen, maar wordt er niet door overtuigd. Integendeel, ik vrees dat dat soort van redenering enkel het vrijemeningsuitingsrecht helpt verder ondermijnen. Hoofdzakelijk omdat het dat recht helpt 'terugdringen', en dus een inacceptabele concessie maakt aan de intolerante autoritairen. Van zodra men het principe zelf opgeeft dan opent men de sluisdeuren naar willekeur en.... eender wat.
Wat is de grondreden voor een recht op vrijemeninsguiting? Dat kan enkel zijn om de zelfbeschikking (en zelfverantwoordelijkheid) van het individu en van de natie of bevolking te kunnen garanderen. Zonder (politieke) vrijemeningsuiting kan 'democratische' machtsalternatie op termijn niet behouden worden, omdat men alternative wereldvisies begint te verbieden en dus de bevolking niet echt geinformeerd kan blijven en dus niet echt meer kan 'kiezen'. Van zodra men dat 'recht' terugdringt naar de private sfeer, verliest dat recht alle maatschappelijke 'nuttigheid'.
U schrijft trouwens zelf dat volgens de Mrax racisme en negationisme misdrijven zouden zijn. En uiteraard, misdrijven blijven misdrijven, ongeacht of de autoriteiten van hun bestaan op de hoogte zouden zijn, of niet. Het accepteren in deze van een onderscheid tussen privaat en publiek is een belangrijke taktische fout. Het is de absurde idee zelf dat racisme en negationisme misdrijven zouden zijn, die men moet bestrijden als men vrijheid en democratie aanhankelijk zou zijn. Hoe zouden racisme en negationisme "misdrijven" kunnen zijn? Het zijn subjectieve begrippen die men arbitrair op van alles en nog wat kan plakken. Misdrijven moeten steeds CONCRETE DADEN betreffen, en niet subjectieve opinies.
Naast mijn 'praktisch' argument hierboven, is er ook het morele argument. Inderdaad, racisme en negationisme zijn moreel 'slecht'. En als ze slecht zijn, dan zijn ze dat altijd, zowel privaat als publiek. Het zou moreel inacceptabel zijn van te argumenteren voor een slecht privaat 'recht', dat publiekelijk niet zou gelden. Dat is indirect racisme en negationisme helpen 'goed praten'. Echter, de kwestie hier gaat niet over subjectieve morele oordelen , maar wel over wat gepast is voor strafrecht. De rechtspraak mag zich niet bezig houden met subjectieve oordelen, maar moet zich richten op objectief-definieerbare en observeerbare daden. Zoniet leveren wij ons over aan machtsmisbruik van zij die over het overheidsmonopolie op geweld beschikken.
Ik kan me allerlei redelijke praktische beperkingen indenken op OPPERVLAKKIGE meninsguiting. "Brand' roepen in een volle cinema, alle dagen voor iemands deur obsceniteiten komen staan roepen, enz...dat zijn geen meningen , maar wel daden om personen lastig te vallen. Maar, de idee zelf dat alle meningen (ook racisme en negationisme, hoe ook subjectief bekeken) moeten kunnen geuit worden - in een redelijke context - en dus aan de competitie van ideeen moeten onderhevig zijn, die idee is het grondvest van echte democratie en van menselijke 'vooruitgang'.
@ Marc Huybrechts,
ik denk dat de 4 ondertekenaars het met u eens zullen zijn. In een antwoord op de reactie van de Mrax op hun opiniestuk (toegevoegd op Nieuw Pierke) besluit prof. Bricmont met
".. Toute cette triste affaire montre que l'on veut effectivement punir les gens qui ont des idées jugées incorrectes et que tout le discours sur les "conséquences" est d'une parfaite hypocrisie. C'est une véritable police de la pensée que l'on a instauré avec les lois antinégationnistes, dont on étend maintenant l'application. Ce n'est bien sûr pas cela qui empêchera la gauche bien pensante de s'auto-congratuler sur son "antifascisme". Mais, pour reprendre un mot de Chomsky, c'est rendre un triste hommage aux victimes de l'holocauste que d'adopter la doctrine fondamentale de leurs bourreaux, à savoir que c'est à l'Etat de déterminer la vérité et de punir ceux qui ne s'y conforment pas."
Een reactie posten
<< Home