Gravensteenmanifest 4

De leden van de Gravensteengroep blijken helderziende vermogens te bezitten, want zij weten wat er op het 'witte blad' van de dialoog 'van gemeenschap tot gemeenschap' staat, zelfs dat het nu al vol staat met voorstellen tegen meer Vlaamse autonomie. Hierbij waarschuwen ze de zes Vlaamse onderhandelaars voor zes doodzonden die ze niet mogen begaan. Dit lijkt meer op een vastenpreek dan op een manifest. Maar ze gaan er blijkbaar al van uit dat er zwaar gezondigd zal worden: "de maatregelen zullen als gevolg hebben dat het voor de deelstaat Vlaanderen definitief onmogelijk wordt om zelfs maar de optie naar meer autonomie of soevereiniteit in overweging te nemen." Wat moet men met zo een tekst?

Uit het nieuwe Gravensteenmanifest (nr. 4, 'Wat bevat het witte blad?', 12.10.08): "Achter het witte blad schuilt een programma. De Gravensteengroep vreest dat het wit wordt ingekleurd op een manier die tegen de geest van de Vlaamse resoluties ingaat. Meer nog, ze maakt het juist onmogelijk die ooit nog te realiseren." Volgens de Gravensteengroep werd eind 20007 duidelijk dat de Franstalige obstructie eindeloos door zou gaan. Om hier uit te geraken werden toen door Vlaamse opiniemakers en door meer institutioneel behoudsgezinde politici in de beleidspartijen 'evenwichtige' voorstellen geformuleerd. En wat toen in de institutionele schaal lag, ligt er volgens hen vandaag nog in.

De Groep weet wat er van Vlaamse kant op het wit blad staat: "Aan Vlaamse kant staat een sterk aangelengde versie van de Vlaamse resoluties, met als zwaartepunten regionale arbeidswetgeving, gedeeltelijke fiscale autonomie, gedeeltelijke regionalisering van de sociale zekerheid. Vele betrokkenen willen zelfs van deze aangelengde versie niets horen; anderen schrijven voor dat Vlaanderen daarin vooral compromisbereid moet zijn; en allen zijn het erover eens dat als er ooit al iets van deze resoluties wordt overeengekomen en gestemd, de uitvoering ervan - uit respect voor de overzijde - dan zeer geleidelijk zal moeten gebeuren."

Aan de andere (Franstalige? Belgische?) kant staan er op het wit blad "vooral institutioneel reactieve voorstellen, gericht tegen de Vlaamse aanzetten tot soevereiniteit. In tegenstelling tot de Vlaamse verzuchtingen moeten die voorstellen onmiddellijk hun beslag krijgen, nog vooraleer de geleidelijk in te voeren, door Vlaanderen gevraagde staatshervorming een aanvang kan nemen. De Franstalige eisen worden inderdaad gevraagd als geruststellende gestes vooraf. In werkelijkheid gaat het om extra vergrendelingen van de Vlaamse meerderheid."
Lees verder op Nieuw Pierke